Thuis
alle pijlers
Hekel aan feestjes...
zondag 13 september 2015 13:05
Ik heb -persoonlijk- een beetje een hekel aan sommige, niet alle, feestjes.
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
zondag 13 september 2015 17:08
quote:Wij vieren het ook liever niet, maar er komen toch altijd mensen.Vind dat nogal onbeschoft, mensen die onuitgenodigd langs komen. Zorg dat je niet thuis bent voortaan, ga lekker uit eten, dan staan onuitgenodigde gasten voor 'n dichte deur en dan begrijpen ze de hint wel dat niet vieren, niet vieren betekent.
Shoot first, ask questions later!
zondag 13 september 2015 17:19
The dowager wat schrijf je leuk! Zie helemaal voor me
En verder; wijze woorden hierboven! Partner is net terug van feestje 2, blijkbaar had ik migraine en niemand miste me verder. Pffff! En intussen heb ik mijn oude verstofte hobby kamertje eens lekker helemaal uitgemest en schoongesopt. Dat kamertje staat voor mij symbool voor het 'innemen van eigen ruimte'. Hier trok ik me terug in de periode dat het niet zo lekker ging met me. Dit was de ruimte waar niks hoefde en alles mocht. Kwam er op neer dat ik hier heel wat voor me uit gestaard heb, en langzaamaan kreeg ik weer wat energie terug. Ging ik wat droedelen, wat fröbelen, wat verven, therapeutisch aanrommelen. Dat was eigenlijk heel fijn. Dat kamertje was in de loop der tijd meer een opberghok geworden.
En nu, heb ik hem weer lekker terug!
Helemaal blij mee!
Blij dat ik DAT met mijn middag heb gedaan. Ipv deel 2 van de avonturen van achtertante Doortjes ingegroeide teennagel aan te horen...
En verder; wijze woorden hierboven! Partner is net terug van feestje 2, blijkbaar had ik migraine en niemand miste me verder. Pffff! En intussen heb ik mijn oude verstofte hobby kamertje eens lekker helemaal uitgemest en schoongesopt. Dat kamertje staat voor mij symbool voor het 'innemen van eigen ruimte'. Hier trok ik me terug in de periode dat het niet zo lekker ging met me. Dit was de ruimte waar niks hoefde en alles mocht. Kwam er op neer dat ik hier heel wat voor me uit gestaard heb, en langzaamaan kreeg ik weer wat energie terug. Ging ik wat droedelen, wat fröbelen, wat verven, therapeutisch aanrommelen. Dat was eigenlijk heel fijn. Dat kamertje was in de loop der tijd meer een opberghok geworden.
En nu, heb ik hem weer lekker terug!
Helemaal blij mee!
Blij dat ik DAT met mijn middag heb gedaan. Ipv deel 2 van de avonturen van achtertante Doortjes ingegroeide teennagel aan te horen...
zondag 13 september 2015 17:23
quote:ikbenik schreef op 13 september 2015 @ 17:19:
The dowager wat schrijf je leuk! Zie helemaal voor me
En verder; wijze woorden hierboven! Partner is net terug van feestje 2, blijkbaar had ik migraine en niemand miste me verder. Pffff! En intussen heb ik mijn oude verstofte hobby kamertje eens lekker helemaal uitgemest en schoongesopt. Dat kamertje staat voor mij symbool voor het 'innemen van eigen ruimte'. Hier trok ik me terug in de periode dat het niet zo lekker ging met me. Dit was de ruimte waar niks hoefde en alles mocht. Kwam er op neer dat ik hier heel wat voor me uit gestaard heb, en langzaamaan kreeg ik weer wat energie terug. Ging ik wat droedelen, wat fröbelen, wat verven, therapeutisch aanrommelen. Dat was eigenlijk heel fijn. Dat kamertje was in de loop der tijd meer een opberghok geworden.
En nu, heb ik hem weer lekker terug!
Helemaal blij mee!
Blij dat ik DAT met mijn middag heb gedaan. Ipv deel 2 van de avonturen van achtertante Doortjes ingegroeide teennagel aan te horen...
Wees je man dankbaar, migraine komt best regelmatig terug namelijk.....
Gefeliciteerd met je ik-hok.
The dowager wat schrijf je leuk! Zie helemaal voor me
En verder; wijze woorden hierboven! Partner is net terug van feestje 2, blijkbaar had ik migraine en niemand miste me verder. Pffff! En intussen heb ik mijn oude verstofte hobby kamertje eens lekker helemaal uitgemest en schoongesopt. Dat kamertje staat voor mij symbool voor het 'innemen van eigen ruimte'. Hier trok ik me terug in de periode dat het niet zo lekker ging met me. Dit was de ruimte waar niks hoefde en alles mocht. Kwam er op neer dat ik hier heel wat voor me uit gestaard heb, en langzaamaan kreeg ik weer wat energie terug. Ging ik wat droedelen, wat fröbelen, wat verven, therapeutisch aanrommelen. Dat was eigenlijk heel fijn. Dat kamertje was in de loop der tijd meer een opberghok geworden.
En nu, heb ik hem weer lekker terug!
Helemaal blij mee!
Blij dat ik DAT met mijn middag heb gedaan. Ipv deel 2 van de avonturen van achtertante Doortjes ingegroeide teennagel aan te horen...
Wees je man dankbaar, migraine komt best regelmatig terug namelijk.....
Gefeliciteerd met je ik-hok.
zondag 13 september 2015 17:35
quote:ikbenik schreef op 13 september 2015 @ 17:19:
The dowager wat schrijf je leuk! Zie helemaal voor me
En verder; wijze woorden hierboven! Partner is net terug van feestje 2, blijkbaar had ik migraine en niemand miste me verder. Pffff! En intussen heb ik mijn oude verstofte hobby kamertje eens lekker helemaal uitgemest en schoongesopt. Dat kamertje staat voor mij symbool voor het 'innemen van eigen ruimte'. Hier trok ik me terug in de periode dat het niet zo lekker ging met me. Dit was de ruimte waar niks hoefde en alles mocht. Kwam er op neer dat ik hier heel wat voor me uit gestaard heb, en langzaamaan kreeg ik weer wat energie terug. Ging ik wat droedelen, wat fröbelen, wat verven, therapeutisch aanrommelen. Dat was eigenlijk heel fijn. Dat kamertje was in de loop der tijd meer een opberghok geworden.
En nu, heb ik hem weer lekker terug!
Helemaal blij mee!
Blij dat ik DAT met mijn middag heb gedaan. Ipv deel 2 van de avonturen van achtertante Doortjes ingegroeide teennagel aan te horen...
Goed zo.
En dan de volgende keer ook werkelijk je eigen ruimte nemen, en geen smoes meer verzinnen.
The dowager wat schrijf je leuk! Zie helemaal voor me
En verder; wijze woorden hierboven! Partner is net terug van feestje 2, blijkbaar had ik migraine en niemand miste me verder. Pffff! En intussen heb ik mijn oude verstofte hobby kamertje eens lekker helemaal uitgemest en schoongesopt. Dat kamertje staat voor mij symbool voor het 'innemen van eigen ruimte'. Hier trok ik me terug in de periode dat het niet zo lekker ging met me. Dit was de ruimte waar niks hoefde en alles mocht. Kwam er op neer dat ik hier heel wat voor me uit gestaard heb, en langzaamaan kreeg ik weer wat energie terug. Ging ik wat droedelen, wat fröbelen, wat verven, therapeutisch aanrommelen. Dat was eigenlijk heel fijn. Dat kamertje was in de loop der tijd meer een opberghok geworden.
En nu, heb ik hem weer lekker terug!
Helemaal blij mee!
Blij dat ik DAT met mijn middag heb gedaan. Ipv deel 2 van de avonturen van achtertante Doortjes ingegroeide teennagel aan te horen...
Goed zo.
En dan de volgende keer ook werkelijk je eigen ruimte nemen, en geen smoes meer verzinnen.
maandag 14 september 2015 16:16
Ik ben ook geen fan van feestjes. De feestjes van de weinige vriendinnen die ik heb vind ik best gaan. Die zijn ook niet zo druk. Het zijn mensen die zelf ook weinig contacten hebben. Op de verjaardag van mijn collega/vriendin waren we maar met z'n drieën. Met de andere collega die er ook was, kan ik het ook goed vinden. Op de verjaardag van mijn andere vriendin waren we dit jaar met 8 mensen. Gewoon zitverjaardagen met een gebakje waren het allemaal. De sfeer is gezellig en vrij rustig. Ik wil ze ook wel te vriend houden en daarom doe ik het vooral. Het is geven en nemen. Dit jaar werd ik 30 en wilde het groter vieren met een bbq. Ik heb voor het eerst ook een paar collega's gevraagd. Ze waren er allemaal en dat vond ik toch erg leuk. Want ik maak moeilijk vriendschappen en met deze mensen is het toch gelukt. Een paar jaar lang had ik alleen maar familie en buren op mijn verjaardag. Daarbij voel ik me verplicht doordat ze me bij mijn verhuizing veel geholpen hebben. Anders staat het weer zo ondankbaar. Maar echt interessante gesprekken zijn het niet.
Naar eetfeestjes van anderen ga ik heel soms. Als het een buffet of bbq is. Want ik ben best kieskeurig. Maar die feestjes zijn meestal druk en ga dan vrij vroeg weer naar huis. Dan zeg ik dat ik de honden uit moet laten.
Het ligt er ook aan wanneer een feestje is. Zo ging ik niet naar de verjaardag van mijn pubernicht, omdat het op de laatste zondagavond van mijn vakantie was. Die dag wil ik geen verplichtingen.
En naar mijn oudste stiefzus en gezin ga ik helemaal niet meer. Die praten amper tegen me en ik zit me alleen maar te ergeren aan hun gewoonten. Vooral dat ze zo laat eten.
Naar eetfeestjes van anderen ga ik heel soms. Als het een buffet of bbq is. Want ik ben best kieskeurig. Maar die feestjes zijn meestal druk en ga dan vrij vroeg weer naar huis. Dan zeg ik dat ik de honden uit moet laten.
Het ligt er ook aan wanneer een feestje is. Zo ging ik niet naar de verjaardag van mijn pubernicht, omdat het op de laatste zondagavond van mijn vakantie was. Die dag wil ik geen verplichtingen.
En naar mijn oudste stiefzus en gezin ga ik helemaal niet meer. Die praten amper tegen me en ik zit me alleen maar te ergeren aan hun gewoonten. Vooral dat ze zo laat eten.
dinsdag 15 september 2015 13:53
Hier organiseren we geen 'grote mensen feestjes' voor onze kinderen. Ze hebben een kinderfeestje en dat is het. We komen allebei uit een zeer kleine familie, die ook nog eens ver weg woont. En de meeste vrienden zijn ook ouders van de kinderen op het kinderfeestje, dus dan zouden die kinderen twee keer komen. Onze eigen verjaardagen vieren we ook niet heel uitgebreid. Meestal vragen we de oppas en gaan we samen uit eten. We worden niet heel veel voor verjaardagsfeestjes gevraagd, kennelijk houden onze vrienden ook niet echt van verjaardagen vieren.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
vrijdag 18 september 2015 21:58
quote:rexy schreef op 15 september 2015 @ 13:48:
Met tegenzin moet je niet gaan. Gewoon zeggen, 'sorry maar wij kunnen niet komen". Meer uitleg moet je zelfs niet geven. Of eerlijk zeggen dat je een hekel hebt aan feestjes, met het risico dat je niet meer gevraagd wordt op feestjes. Hmmmm....een aanvaardbaar risico
Met tegenzin moet je niet gaan. Gewoon zeggen, 'sorry maar wij kunnen niet komen". Meer uitleg moet je zelfs niet geven. Of eerlijk zeggen dat je een hekel hebt aan feestjes, met het risico dat je niet meer gevraagd wordt op feestjes. Hmmmm....een aanvaardbaar risico
vrijdag 18 september 2015 22:01
quote:Belle73 schreef op 15 september 2015 @ 13:53:
Hier organiseren we geen 'grote mensen feestjes' voor onze kinderen. Ze hebben een kinderfeestje en dat is het. ...... (...)...Onze eigen verjaardagen vieren we ook niet heel uitgebreid. Meestal vragen we de oppas en gaan we samen uit eten. We worden niet heel veel voor verjaardagsfeestjes gevraagd, kennelijk houden onze vrienden ook niet echt van verjaardagen vieren.Klinkt goed..! Oak dat idee van de oppas regelen en zelf samen uit eten gaan.
Hier organiseren we geen 'grote mensen feestjes' voor onze kinderen. Ze hebben een kinderfeestje en dat is het. ...... (...)...Onze eigen verjaardagen vieren we ook niet heel uitgebreid. Meestal vragen we de oppas en gaan we samen uit eten. We worden niet heel veel voor verjaardagsfeestjes gevraagd, kennelijk houden onze vrienden ook niet echt van verjaardagen vieren.Klinkt goed..! Oak dat idee van de oppas regelen en zelf samen uit eten gaan.
maandag 21 september 2015 20:08
Ik ben zo blij dat niemand in mijn omgeving aan verjaardagen doet!
Heel af en toe krijgt een familielid het op z'n heupen en wil hij zijn verjaardag ineens vieren, dan gaan we meestal wel, maar verder zelden verplichtingen. Schoonfamilie viert vanuit geloof geen verjaardagen/moeder-vaderdag/kerst en andere feestdagen dus dat is ook al een verademing.
Op mijn verjaardag krijg ik van mijn ouders en oma een kaart en geld op de rekening, van mijn broers een smsje, en dat is het. Prima!
Vorig jaar vierde een nieuwe kennis/vriend van mijn man zijn verjaardag, toen ben ik ook even mee geweest, maar dat was weer zo'n typische kringverjaardag. Ik heb dus meteen tegen man gezegd dat het eenmalig was voor mij, dit jaar mag hij alleen gaan.
Heel af en toe krijgt een familielid het op z'n heupen en wil hij zijn verjaardag ineens vieren, dan gaan we meestal wel, maar verder zelden verplichtingen. Schoonfamilie viert vanuit geloof geen verjaardagen/moeder-vaderdag/kerst en andere feestdagen dus dat is ook al een verademing.
Op mijn verjaardag krijg ik van mijn ouders en oma een kaart en geld op de rekening, van mijn broers een smsje, en dat is het. Prima!
Vorig jaar vierde een nieuwe kennis/vriend van mijn man zijn verjaardag, toen ben ik ook even mee geweest, maar dat was weer zo'n typische kringverjaardag. Ik heb dus meteen tegen man gezegd dat het eenmalig was voor mij, dit jaar mag hij alleen gaan.
woensdag 23 september 2015 18:06
Kan me nog herinneren dat ik op mijn 11e naar het feestje van een 2 jaar jongere vriendin "moest". Normaal was ik daar altijd graag, want daar mocht alles. Het enige minpunt was dat ze ook vaak kinderen vroeg die ik niet mocht en andersom. Van tevoren zat ik me thuis al op te vreten van de zenuwen. Ik moest toch maar gaan van mijn ouders. Misschien werd het wel heel leuk. Nou, toen ik daar kwam zag ik al 3 onaardige kinderen. Ik heb nog een gebakje meegegeten. Na een half uur belde mijn moeder om te vragen hoe het ging. Haar moeder zei dat ik het toch wel moeilijk had. Zat daar te huilen van angst om wat er ging gebeuren. Die meiden pestten niet, maar deden op school vaak kattig en dan klapte ik altijd dicht. Mijn moeder kwam me halen om vervolgens om naar de apotheek te gaan (niet voor mij). Dat deed ik dan liever dan in gezelschap van die meiden te zijn.
Hebben jullie ook al eens een feestje geweigerd of vroegtijdig verlaten omdat er onaardige mensen kwamen?
Hebben jullie ook al eens een feestje geweigerd of vroegtijdig verlaten omdat er onaardige mensen kwamen?
vrijdag 25 september 2015 21:40
Ooooh, voel helemaal met je mee!
Ik heb ook zo'n ontzettende hekel aan die verjaardagen! Precies om de redenen die jij noemt! Er zijn uitzonderingen, mensen bij wie het eigenlijk altijd gezellig is maar meestal zijn het van die verschrikkelijke kringetjesverjaardagen.
Nu de kinderen wat ouder zijn vieren we de verjaardagen op de dag zelf. (Zorg wel dat ik die dag niet hoef te werken) Iedereen is welkom om te komen borrelen en mee te eten en na het eten de taart aan te snijden. Zo is de dag zelf echt speciaal en hoef ik er niet een heel weekend aan op te offeren. Tenzij verjaardag in een weekend valt natuurlijk. Man en ik hebben allebei 1x per maand weekenddienst dus dit systeem past ons veel beter. Voor veel weekendverjaardagen moeten wij ons dan ook helaas afmelden haha. Veel van onze vrienden vinden het ook wel prima om door de week een keertje niet te hoeven koken. Ivm sportclubjes en training is het een in en uitvliegen van kinderen en wordt het een gezellige chaos.
Ik heb ook zo'n ontzettende hekel aan die verjaardagen! Precies om de redenen die jij noemt! Er zijn uitzonderingen, mensen bij wie het eigenlijk altijd gezellig is maar meestal zijn het van die verschrikkelijke kringetjesverjaardagen.
Nu de kinderen wat ouder zijn vieren we de verjaardagen op de dag zelf. (Zorg wel dat ik die dag niet hoef te werken) Iedereen is welkom om te komen borrelen en mee te eten en na het eten de taart aan te snijden. Zo is de dag zelf echt speciaal en hoef ik er niet een heel weekend aan op te offeren. Tenzij verjaardag in een weekend valt natuurlijk. Man en ik hebben allebei 1x per maand weekenddienst dus dit systeem past ons veel beter. Voor veel weekendverjaardagen moeten wij ons dan ook helaas afmelden haha. Veel van onze vrienden vinden het ook wel prima om door de week een keertje niet te hoeven koken. Ivm sportclubjes en training is het een in en uitvliegen van kinderen en wordt het een gezellige chaos.
vrijdag 25 september 2015 23:23
Zondag heb ik weer een verjaardag van een collega vriendin. Eerst zou ze het in 2 keer vieren. Familie en collega's apart van elkaar. Omdat het een prille vriendschap is, heb ik "ja" gezegd. Ze is tenslotte ook op mijn verjaardag geweest. We waren eerder al samen op de verjaardag van een andere collega en dat was gezellig. Rustig met zijn drieën. Ik dacht dat het nu ook rustig ging worden.
Nu heeft ze gisteren besloten het toch in 1 keer te vieren. Je raadt het al, geen zin in. Met die familie opscheept zitten. Ben niet de enige die zo denkt. Eén collega heeft al afgezegd omdat ze naar de kerk moet. Een andere collega ziet er ook tegenop, maar gaat wel. Ze heeft immers ook gezegd dat ze zou komen. Ik vind ook wel dat ik het niet kan maken om nu af te zeggen. Komt een beetje lullig over.
Als ze vanaf het begin gezegd had dat ze het in 1 keer vierde, was ik niet gegaan. Heb toch al een hekel aan veranderingen. Ik ga maar hooguit 2 uurtjes. Anders vind ik het zonde van mijn middag, want het wordt mooi weer en daar wil ik toch nog even van genieten.
Nu heeft ze gisteren besloten het toch in 1 keer te vieren. Je raadt het al, geen zin in. Met die familie opscheept zitten. Ben niet de enige die zo denkt. Eén collega heeft al afgezegd omdat ze naar de kerk moet. Een andere collega ziet er ook tegenop, maar gaat wel. Ze heeft immers ook gezegd dat ze zou komen. Ik vind ook wel dat ik het niet kan maken om nu af te zeggen. Komt een beetje lullig over.
Als ze vanaf het begin gezegd had dat ze het in 1 keer vierde, was ik niet gegaan. Heb toch al een hekel aan veranderingen. Ik ga maar hooguit 2 uurtjes. Anders vind ik het zonde van mijn middag, want het wordt mooi weer en daar wil ik toch nog even van genieten.
zaterdag 26 september 2015 12:39
quote:gelderka schreef op 25 september 2015 @ 22:52:
Wat ook helpt is bedenken wat het voor de kinderen betekent.
Voor je eigen kinderen zou ik de verjaardag echt wel vieren.
Je kind kan best onthouden dat zijn 6e, 7e, 8e verjaardag overgeslagen werd en da's niet heel cool - maar dan niet met twee feestjes, ik vind een 'grote mensen feestje' grote flauwekul.
Zo, meteen het aantal feestjes al gehalveerd. We zijn goed op weg. Ja, zoals je leest hebben we dit dus idd op deze manier al gehalveerd. Afschaffen vonden we geen optie om de reden die je noemt; is geen leuke herinnering als je verjaardag overgeslagen wordt.
Maar het buurjongetje of nichtje gaat dus echt geen trauma oplopen omdat jij er niet was. Je schrijft het zelf al: De jarige rent gillend rond, rukt het volgende cadeau open en gaat weer verder met gillend rondrennen, terwijl de helft van de kinderen de andere helft met de cadeau's de hersens inslaat, taart morst en over de bank plast.
Als jij het idee hebt dat jouw cadeau zó bijzonder is dat het echt niet gemist kan worden, en dat zo'n verjaardag echt niet compleet is zonder jou, maak je jezelf dan niet iets te belangrijk?
Waar komt het idee vandaan dat iemand jou gaat missen? Ik heb niet het idee dat ze me echt gaan missen: niet op die manier dat ze er later huilend aan terugdenken . Maar wel bij de volwassenen; dat het opvalt dat je er niet bij bent. Zoals ik al schreef: ik heb de indruk dat het vanuit de ouders vd jarige ook onderdeel is van een verplichting. Vandaar mijn uitroep WAT DOEN WE ELKAAR TOCH AAN?
Wat ook helpt is bedenken wat het voor de kinderen betekent.
Voor je eigen kinderen zou ik de verjaardag echt wel vieren.
Je kind kan best onthouden dat zijn 6e, 7e, 8e verjaardag overgeslagen werd en da's niet heel cool - maar dan niet met twee feestjes, ik vind een 'grote mensen feestje' grote flauwekul.
Zo, meteen het aantal feestjes al gehalveerd. We zijn goed op weg. Ja, zoals je leest hebben we dit dus idd op deze manier al gehalveerd. Afschaffen vonden we geen optie om de reden die je noemt; is geen leuke herinnering als je verjaardag overgeslagen wordt.
Maar het buurjongetje of nichtje gaat dus echt geen trauma oplopen omdat jij er niet was. Je schrijft het zelf al: De jarige rent gillend rond, rukt het volgende cadeau open en gaat weer verder met gillend rondrennen, terwijl de helft van de kinderen de andere helft met de cadeau's de hersens inslaat, taart morst en over de bank plast.
Als jij het idee hebt dat jouw cadeau zó bijzonder is dat het echt niet gemist kan worden, en dat zo'n verjaardag echt niet compleet is zonder jou, maak je jezelf dan niet iets te belangrijk?
Waar komt het idee vandaan dat iemand jou gaat missen? Ik heb niet het idee dat ze me echt gaan missen: niet op die manier dat ze er later huilend aan terugdenken . Maar wel bij de volwassenen; dat het opvalt dat je er niet bij bent. Zoals ik al schreef: ik heb de indruk dat het vanuit de ouders vd jarige ook onderdeel is van een verplichting. Vandaar mijn uitroep WAT DOEN WE ELKAAR TOCH AAN?
zaterdag 26 september 2015 12:46
@hondenmens; ik zou het meteen in het begin al uitleggen. Nog voordat het 'traditie' wordt.
Jullie vriendschap is nog pril. Dan kun je de 'regels' nog een beetje omvormen in de gewenste richting. Met één goede vriendin heb ik dat ook zo uitgelegd en afgesproken. Zij dacht er gelukkig hetzelfde over. We doen niet aan uitnodigen voor verjaardagen, felicitatiekaartjes op de juiste dag versturen, niet aan presentjes. Klaar. Heerlijk!
(Wel aan bellen of afspreken als je ZIN hebt )
Jullie vriendschap is nog pril. Dan kun je de 'regels' nog een beetje omvormen in de gewenste richting. Met één goede vriendin heb ik dat ook zo uitgelegd en afgesproken. Zij dacht er gelukkig hetzelfde over. We doen niet aan uitnodigen voor verjaardagen, felicitatiekaartjes op de juiste dag versturen, niet aan presentjes. Klaar. Heerlijk!
(Wel aan bellen of afspreken als je ZIN hebt )
zaterdag 26 september 2015 13:11
Ook de kadootjes zijn zo'n stom gebeuren. De week voor de verjaardag begint het gemail en geapp al. Je kent betreffende kind niet goed genoeg om meteen te weten wat het wenst, dus dan moet je onderzoek gaan doen.
Hoe oud wordt het ook alweer? Hield ze nu van prinsessenspulletjes of zou ze dat inmiddels ontgroeid zijn? Even de moeder mailen. Weet jij iets? Oké. Welk bedrag geven we ongeveer uit, wie haalt het kado, tot hoe laat moet jij werken? Haal jij het dan om nog naar de speelgoedwinkel te rijden? Ze mailde me dat ze een (*naam van specifiek collectors item playmobile poppetje*) wilde hebben, nee de rest had ze al, nee die kun je daar niet kopen, dat moet je online bestellen of naar die-en-die-zaak gaan. Ja, dat is aan de andere kant vd stad ja, ik weet het, lastig idd, nou, kun je dat halen of lukt dat net niet? Winkel sluit zo laat, heb net online gekeken. Oei, tot 18.00 uur werken, tja, eh, en in je lunchpauze..? o-wel-erg-jammer. .? Nee, idd, te ver op de fiets, eh..ik ga wat anders regelen. Oké, telefoontje naar ook uitgenodigd familielid die wrs met zelfde probleem zit. "Hoi, ja, idd, lang niet gesproken, hoe is het met...... (*blabla*)....en met... (*blabla*)..gut ja echt, nog steeds? Nou, he, het is toch wat! (Introductie van 20 minuten omdat je niet meteen met je verzoek kunt komen na zo'n lange tijd)...........MAAR wat ik EIGENLIJK wilde vragen. ...Ja, idd, verjaardag, geen kadootjes nog, zullen we samen doen..? En of jij dan mss tijd hebt om het te halen? Betaal ik je terug, en....oh? Je gaat niet...? Op vakantie..? Ooh. ..Ja. .nee...joh! Leuk toch juist? (*F#CK!*) ...neeeee, geeft niks, waar gaan jullie heen....? (*beleefdheids nagesprek 15 minuten)
Oudere kinderen vragen vaak geld. Dat is dan makkelijker. Maar al helemaal een beetje een 'leeg gebaar', als ze net na elkaar jarig zijn. "Heee, nog een envelop met een tientje! Dankjewel!" (Die envelop krijg je op verjaardag eigen kind dan weer retour)
Hoe oud wordt het ook alweer? Hield ze nu van prinsessenspulletjes of zou ze dat inmiddels ontgroeid zijn? Even de moeder mailen. Weet jij iets? Oké. Welk bedrag geven we ongeveer uit, wie haalt het kado, tot hoe laat moet jij werken? Haal jij het dan om nog naar de speelgoedwinkel te rijden? Ze mailde me dat ze een (*naam van specifiek collectors item playmobile poppetje*) wilde hebben, nee de rest had ze al, nee die kun je daar niet kopen, dat moet je online bestellen of naar die-en-die-zaak gaan. Ja, dat is aan de andere kant vd stad ja, ik weet het, lastig idd, nou, kun je dat halen of lukt dat net niet? Winkel sluit zo laat, heb net online gekeken. Oei, tot 18.00 uur werken, tja, eh, en in je lunchpauze..? o-wel-erg-jammer. .? Nee, idd, te ver op de fiets, eh..ik ga wat anders regelen. Oké, telefoontje naar ook uitgenodigd familielid die wrs met zelfde probleem zit. "Hoi, ja, idd, lang niet gesproken, hoe is het met...... (*blabla*)....en met... (*blabla*)..gut ja echt, nog steeds? Nou, he, het is toch wat! (Introductie van 20 minuten omdat je niet meteen met je verzoek kunt komen na zo'n lange tijd)...........MAAR wat ik EIGENLIJK wilde vragen. ...Ja, idd, verjaardag, geen kadootjes nog, zullen we samen doen..? En of jij dan mss tijd hebt om het te halen? Betaal ik je terug, en....oh? Je gaat niet...? Op vakantie..? Ooh. ..Ja. .nee...joh! Leuk toch juist? (*F#CK!*) ...neeeee, geeft niks, waar gaan jullie heen....? (*beleefdheids nagesprek 15 minuten)
Oudere kinderen vragen vaak geld. Dat is dan makkelijker. Maar al helemaal een beetje een 'leeg gebaar', als ze net na elkaar jarig zijn. "Heee, nog een envelop met een tientje! Dankjewel!" (Die envelop krijg je op verjaardag eigen kind dan weer retour)
zondag 27 september 2015 12:23
Feestjes vind ik ook maar gedoe. M.n. de verjaardagen waar iedereen urenlang simpele gesprekken zit te forceren in De Kring.
Zorgvuldig gearrangeerde stoelen, steevast hetzelfde verhaal van tante Tien en de geheimzinnige seintjes/ellebogen om aan te geven dat het genoeg is geweest Ik krijg er de kriebels van en doe er niet meer aan.
Liever prik ik een datum met de jarige voor een etentje/dagje sauna/ofzoiets. Veel gezelliger, persoonlijker en je hebt gelijk een cadeautje gegeven.
Zorgvuldig gearrangeerde stoelen, steevast hetzelfde verhaal van tante Tien en de geheimzinnige seintjes/ellebogen om aan te geven dat het genoeg is geweest Ik krijg er de kriebels van en doe er niet meer aan.
Liever prik ik een datum met de jarige voor een etentje/dagje sauna/ofzoiets. Veel gezelliger, persoonlijker en je hebt gelijk een cadeautje gegeven.
zondag 27 september 2015 12:48
quote:ikbenik schreef op 26 september 2015 @ 13:11:
Ook de kadootjes zijn zo'n stom gebeuren. De week voor de verjaardag begint het gemail en geapp al. Je kent betreffende kind niet goed genoeg om meteen te weten wat het wenst, dus dan moet je onderzoek gaan doen.
Hoe oud wordt het ook alweer? Hield ze nu van prinsessenspulletjes of zou ze dat inmiddels ontgroeid zijn? Even de moeder mailen. Weet jij iets? Oké. Welk bedrag geven we ongeveer uit, wie haalt het kado, tot hoe laat moet jij werken? Haal jij het dan om nog naar de speelgoedwinkel te rijden? Ze mailde me dat ze een (*naam van specifiek collectors item playmobile poppetje*) wilde hebben, nee de rest had ze al, nee die kun je daar niet kopen, dat moet je online bestellen of naar die-en-die-zaak gaan. Ja, dat is aan de andere kant vd stad ja, ik weet het, lastig idd, nou, kun je dat halen of lukt dat net niet? Winkel sluit zo laat, heb net online gekeken. Oei, tot 18.00 uur werken, tja, eh, en in je lunchpauze..? o-wel-erg-jammer. .? Nee, idd, te ver op de fiets, eh..ik ga wat anders regelen. Oké, telefoontje naar ook uitgenodigd familielid die wrs met zelfde probleem zit. "Hoi, ja, idd, lang niet gesproken, hoe is het met...... (*blabla*)....en met... (*blabla*)..gut ja echt, nog steeds? Nou, he, het is toch wat! (Introductie van 20 minuten omdat je niet meteen met je verzoek kunt komen na zo'n lange tijd)...........MAAR wat ik EIGENLIJK wilde vragen. ...Ja, idd, verjaardag, geen kadootjes nog, zullen we samen doen..? En of jij dan mss tijd hebt om het te halen? Betaal ik je terug, en....oh? Je gaat niet...? Op vakantie..? Ooh. ..Ja. .nee...joh! Leuk toch juist? (*F#CK!*) ...neeeee, geeft niks, waar gaan jullie heen....? (*beleefdheids nagesprek 15 minuten)
Oudere kinderen vragen vaak geld. Dat is dan makkelijker. Maar al helemaal een beetje een 'leeg gebaar', als ze net na elkaar jarig zijn. "Heee, nog een envelop met een tientje! Dankjewel!" (Die envelop krijg je op verjaardag eigen kind dan weer retour)
Ik heb de oplossing voor je;
Zorg dat je de leeftijd kent, ga naar de boekwinkel en koop een boek dat past bij leeftijd en jongen/meisje. Klaar.
Niet elk kind leest even graag, maar de meesten moeten uiteindelijk toch, vanwege school. En meestal kun je wel wat vinden tussen de 5 en 10 euro.
Ik ben lang geleden al gestopt met vragen wat ze willen hebben, want de dingen die ze opnoemen wil ik niet kopen, zijn te duur of gewoon hun geld niet waard. En vragen betekent automatisch dat je koopt wat je opgedragen wordt. Dus als ik een (verjaardags)cadeautje moet hebben, duik ik de bruna in.
Ook de kadootjes zijn zo'n stom gebeuren. De week voor de verjaardag begint het gemail en geapp al. Je kent betreffende kind niet goed genoeg om meteen te weten wat het wenst, dus dan moet je onderzoek gaan doen.
Hoe oud wordt het ook alweer? Hield ze nu van prinsessenspulletjes of zou ze dat inmiddels ontgroeid zijn? Even de moeder mailen. Weet jij iets? Oké. Welk bedrag geven we ongeveer uit, wie haalt het kado, tot hoe laat moet jij werken? Haal jij het dan om nog naar de speelgoedwinkel te rijden? Ze mailde me dat ze een (*naam van specifiek collectors item playmobile poppetje*) wilde hebben, nee de rest had ze al, nee die kun je daar niet kopen, dat moet je online bestellen of naar die-en-die-zaak gaan. Ja, dat is aan de andere kant vd stad ja, ik weet het, lastig idd, nou, kun je dat halen of lukt dat net niet? Winkel sluit zo laat, heb net online gekeken. Oei, tot 18.00 uur werken, tja, eh, en in je lunchpauze..? o-wel-erg-jammer. .? Nee, idd, te ver op de fiets, eh..ik ga wat anders regelen. Oké, telefoontje naar ook uitgenodigd familielid die wrs met zelfde probleem zit. "Hoi, ja, idd, lang niet gesproken, hoe is het met...... (*blabla*)....en met... (*blabla*)..gut ja echt, nog steeds? Nou, he, het is toch wat! (Introductie van 20 minuten omdat je niet meteen met je verzoek kunt komen na zo'n lange tijd)...........MAAR wat ik EIGENLIJK wilde vragen. ...Ja, idd, verjaardag, geen kadootjes nog, zullen we samen doen..? En of jij dan mss tijd hebt om het te halen? Betaal ik je terug, en....oh? Je gaat niet...? Op vakantie..? Ooh. ..Ja. .nee...joh! Leuk toch juist? (*F#CK!*) ...neeeee, geeft niks, waar gaan jullie heen....? (*beleefdheids nagesprek 15 minuten)
Oudere kinderen vragen vaak geld. Dat is dan makkelijker. Maar al helemaal een beetje een 'leeg gebaar', als ze net na elkaar jarig zijn. "Heee, nog een envelop met een tientje! Dankjewel!" (Die envelop krijg je op verjaardag eigen kind dan weer retour)
Ik heb de oplossing voor je;
Zorg dat je de leeftijd kent, ga naar de boekwinkel en koop een boek dat past bij leeftijd en jongen/meisje. Klaar.
Niet elk kind leest even graag, maar de meesten moeten uiteindelijk toch, vanwege school. En meestal kun je wel wat vinden tussen de 5 en 10 euro.
Ik ben lang geleden al gestopt met vragen wat ze willen hebben, want de dingen die ze opnoemen wil ik niet kopen, zijn te duur of gewoon hun geld niet waard. En vragen betekent automatisch dat je koopt wat je opgedragen wordt. Dus als ik een (verjaardags)cadeautje moet hebben, duik ik de bruna in.
zondag 27 september 2015 12:50
quote:hondenmens schreef op 27 september 2015 @ 10:35:
Ik vraag me af waarom sommige mensen liever geen geld geven als cadeau.
Omdat ze niet weten hoeveel ze moeten geven.
Omdat ze niet willen dat het heel duidelijk is wat je voor iemand over hebt/ uit hebt gegeven/ te besteden hebt.
Ik vraag me af waarom sommige mensen liever geen geld geven als cadeau.
Omdat ze niet weten hoeveel ze moeten geven.
Omdat ze niet willen dat het heel duidelijk is wat je voor iemand over hebt/ uit hebt gegeven/ te besteden hebt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
