Thuis
alle pijlers
Hekel aan feestjes...
zondag 13 september 2015 13:05
Ik heb -persoonlijk- een beetje een hekel aan sommige, niet alle, feestjes.
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
zondag 31 januari 2016 19:10
quote:Wittelelie143 schreef op 31 januari 2016 @ 17:28:
Vroeger was mijn moeder ook goed in om mij te strikken voor allerlei klusjes op mijn vrije dag. Dan vroeg ze mij "op vrijdag ben je vrij he". Als ik dat ik vrij van werk ben. Dus zei ik, ja ik ben vrij. En toen kwam er standaard, ow ja,kan je dan dat en dat doen of haar ergens naar toe brengen. In het begin ging ik dan iit schuldgevoel mijn agenda omgooien of als ik een relax dagje gepland had, die opofferen.
.
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)
Vroeger was mijn moeder ook goed in om mij te strikken voor allerlei klusjes op mijn vrije dag. Dan vroeg ze mij "op vrijdag ben je vrij he". Als ik dat ik vrij van werk ben. Dus zei ik, ja ik ben vrij. En toen kwam er standaard, ow ja,kan je dan dat en dat doen of haar ergens naar toe brengen. In het begin ging ik dan iit schuldgevoel mijn agenda omgooien of als ik een relax dagje gepland had, die opofferen.
.
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)
donderdag 4 februari 2016 21:33
quote:2koffie schreef op 31 januari 2016 @ 18:20:
Opdringerigheid voelen die kleintjes heel goed aan en dat werkt averechts, ook op de lange termijn.Dat merk ik enorm. Andere visite die mijn dochter niet als middelpunt (of enige aanwezige ) zien zijn zoveel makkelijker om over de vloer te hebben. Dan is mn dochter ontspannen en kan ik rustig een kop koffie zetten bijvoorbeeld! Maarja hoe leg je dat uit....
Opdringerigheid voelen die kleintjes heel goed aan en dat werkt averechts, ook op de lange termijn.Dat merk ik enorm. Andere visite die mijn dochter niet als middelpunt (of enige aanwezige ) zien zijn zoveel makkelijker om over de vloer te hebben. Dan is mn dochter ontspannen en kan ik rustig een kop koffie zetten bijvoorbeeld! Maarja hoe leg je dat uit....
donderdag 4 februari 2016 22:59
@ Sussann : ja, herkenbaar! Zowel de visite als je kind zijn zoveel hebbelijker als er NORMAAL gedaan wordt...!?
Dat massale ge-poelie-poelie en gekir op onnatuurlijk hoge toon in een kring rondom zo'n kindje
Vind je het GEK dat een kind zich van schrik vastklampt aan je benen en zich verstopt? Lijkt mij een hele gezonde reactie op een ongezonde manier van aandacht geven.
Dat massale ge-poelie-poelie en gekir op onnatuurlijk hoge toon in een kring rondom zo'n kindje
Vind je het GEK dat een kind zich van schrik vastklampt aan je benen en zich verstopt? Lijkt mij een hele gezonde reactie op een ongezonde manier van aandacht geven.
vrijdag 5 februari 2016 07:34
Waarom snappen wij dat wel en oma's niet? haha.
Schoonouders hier kwamen eens toen we zaten te eten. Kind zat in de kinderstoel en begon meteen te brullen toen hij ze zag. Ieder ander zou dan even uit het zicht gaan (zodat hij kon kalmeren en op zijn minst zijn eten afmaken). Maar zij bléven in de deuropening dom staan lachen, 'ach hij vindt het niet leuk...' En dat is nou precies waarom ze nooit hebben opgepast en zo. Ze negeerden gewoon altijd wat het kind aangaf. Ik geloof dat ik het een paar keer heb moeten zeggen voor ze uit beeld gingen. Grr.
En nu, nu laten de kinderen ze zo staan als er een leuker ouder stel in de buurt is.
Schoonouders hier kwamen eens toen we zaten te eten. Kind zat in de kinderstoel en begon meteen te brullen toen hij ze zag. Ieder ander zou dan even uit het zicht gaan (zodat hij kon kalmeren en op zijn minst zijn eten afmaken). Maar zij bléven in de deuropening dom staan lachen, 'ach hij vindt het niet leuk...' En dat is nou precies waarom ze nooit hebben opgepast en zo. Ze negeerden gewoon altijd wat het kind aangaf. Ik geloof dat ik het een paar keer heb moeten zeggen voor ze uit beeld gingen. Grr.
En nu, nu laten de kinderen ze zo staan als er een leuker ouder stel in de buurt is.
vrijdag 5 februari 2016 07:56
Oh 2koffie zo herkenbaar! Mijn dochter is het hele eerste jaar eenkennig geweest. Maar ieder bezoek wilde oma haar op schoot. En iedere keer huilde ze en pakte ik haar terug. Het lukte soms van een afstand al niet dus waarom ze haar dan op schoot wilde? Gelukkig lukte het me om voor mijn dochter op te komen en uit te leggen dat ze het eng vond en moest wennen. En dan nog steeds 'kom je bij oma zitten?'. Ik reageerde op den duur niet meer want die vraag stelde ze dus aan een 6 maanden oude baby.....
Het is wel makkelijker nu ze mobieler is. Ze zit amper nog op schoot (behalve als oma er is zit ze vasteplakt aan me) en kruipt in het rond en weg van de mensen etc.
Het is wel makkelijker nu ze mobieler is. Ze zit amper nog op schoot (behalve als oma er is zit ze vasteplakt aan me) en kruipt in het rond en weg van de mensen etc.
vrijdag 5 februari 2016 08:17
quote:ikbenik schreef op 31 januari 2016 @ 19:10:
[...]
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)Als je dat weet dan zeg je toch dat je met n vriendin hebt afgesproken of gaat sporten oid?
[...]
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)Als je dat weet dan zeg je toch dat je met n vriendin hebt afgesproken of gaat sporten oid?
Shoot first, ask questions later!
vrijdag 5 februari 2016 08:52
vrijdag 5 februari 2016 08:55
quote:2koffie schreef op 05 februari 2016 @ 07:34:
En nu, nu laten de kinderen ze zo staan als er een leuker ouder stel in de buurt is.
Dit vind ik dan ook weer een beetje sneu voor opa en oma.
Hoewel het gedoe in de deuropening tenenkrommend is, bedoelen ze het vast heel goed.
Maar het is inderdaad wel waar. Hoe meer je je op een kind stort, hoe harder het kind meestal wegrent.
En nu, nu laten de kinderen ze zo staan als er een leuker ouder stel in de buurt is.
Dit vind ik dan ook weer een beetje sneu voor opa en oma.
Hoewel het gedoe in de deuropening tenenkrommend is, bedoelen ze het vast heel goed.
Maar het is inderdaad wel waar. Hoe meer je je op een kind stort, hoe harder het kind meestal wegrent.
You don't have to fit into the format
vrijdag 5 februari 2016 09:41
quote:ikbenik schreef op 31 januari 2016 @ 19:10:
[...]
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)Ik trap daar nu niet meer in. Als ik eens een dag vrij heb, probeer ik dat sowieso al niet te meer melden. Als er naar gevist wordt op bovenstaande manier, zeg ik gelijk, in 1 adem: Ik hoef die-en-die dag niet te werken maar ik heb veel te doen in huis/buitenshuis/afspraken. Want als ik doe alsof ik geen vrije dag heb, zal je zien dat ik gespot word in een winkel en dan is het hek natuurlijk van de dam. Maar ik geef ook geen ruimte voor een klusje/afspraak want ik ben de hele dag bezig.
[...]
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)Ik trap daar nu niet meer in. Als ik eens een dag vrij heb, probeer ik dat sowieso al niet te meer melden. Als er naar gevist wordt op bovenstaande manier, zeg ik gelijk, in 1 adem: Ik hoef die-en-die dag niet te werken maar ik heb veel te doen in huis/buitenshuis/afspraken. Want als ik doe alsof ik geen vrije dag heb, zal je zien dat ik gespot word in een winkel en dan is het hek natuurlijk van de dam. Maar ik geef ook geen ruimte voor een klusje/afspraak want ik ben de hele dag bezig.
vrijdag 5 februari 2016 10:02
Ja, zoiets moet ik er ook meteen ingooien, mieshka en RedBulletje.
Hop, meteen aangeven, 'ja, ik hoef die dag/middag niet te werken,' en dan METEEN er achteraan: 'dan ga ik sporten, naar vriendin, met dochter naar de stad, boodschappen doen, ' (whatever)
Maar eigenlijk vind ik het onbegrijpelijk.
Als ik het me andersom probeer in te voelen hoe IK dat doe, als ik met iemand graag af wil spreken, de pak ik dat ZO anders aan..! Juist heel open, luchtig, ruimte biedend. (Mss mede omdat ik bang ben om die ander zich verplicht te doen voelen om af te spreken)
Als ik me probeer in te denken hoe het voor mij zou voelen als ik op deze manier iemand in een 'visite afspraakje' probeer te luizen, dan voel ik me ZO onbehaaglijk..!
Ik begrijp het werkelijk niet.
Hop, meteen aangeven, 'ja, ik hoef die dag/middag niet te werken,' en dan METEEN er achteraan: 'dan ga ik sporten, naar vriendin, met dochter naar de stad, boodschappen doen, ' (whatever)
Maar eigenlijk vind ik het onbegrijpelijk.
Als ik het me andersom probeer in te voelen hoe IK dat doe, als ik met iemand graag af wil spreken, de pak ik dat ZO anders aan..! Juist heel open, luchtig, ruimte biedend. (Mss mede omdat ik bang ben om die ander zich verplicht te doen voelen om af te spreken)
Als ik me probeer in te denken hoe het voor mij zou voelen als ik op deze manier iemand in een 'visite afspraakje' probeer te luizen, dan voel ik me ZO onbehaaglijk..!
Ik begrijp het werkelijk niet.
vrijdag 5 februari 2016 10:23
Ik begrijp dat ook niet. Ik geef ook veel meer ruimte. Vind het ook totaal geen probleem als iemand dan niet kan, want ik kan mezelf immers ook uitstekend vermaken. Ik doe zelf meer zo van: "Joh zullen we weer eens een keer afspreken?" Diegene kan dan aangeven van: "Ja leuk maar heb het erg druk op het moment" en dan komt het later wel of: "Ja is goed" en dan vraag ik of die ander: "Wanneer heb je tijd?" Dat vind ik echt veel normaler en leuker dan: "Oh je hebt dan vrij? Ik ben er om 13:00 uur!"
vrijdag 5 februari 2016 10:56
quote:ikbenik schreef op 31 januari 2016 @ 19:10:
[...]
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)'Nee sorry, dat komt niet uit.' En dan doe je evt een voorstel voor wanneer je haar wel wil zien.
[...]
Oh, dat is altijd een gemene volgorde ja.
Trapte ik eerst ook altijd in.
'Moet je veel werken deze week?' (Onschuldige vraag)
En als ik dan vertelde welke dagen ik moest werken:
"Oh, maar dan ben je dus woensdagmiddag nog vrij. Zullen we dan weer eens afspreken? Het is al ZO lang geleden..?! Ik kan er om 13.00 uur al zijn..!"
(Oeps! En de val sluit zich)'Nee sorry, dat komt niet uit.' En dan doe je evt een voorstel voor wanneer je haar wel wil zien.
vrijdag 5 februari 2016 11:20
quote:Mieshka schreef op 05 februari 2016 @ 10:23:
Ik begrijp dat ook niet. Ik geef ook veel meer ruimte. Vind het ook totaal geen probleem als iemand dan niet kan, want ik kan mezelf immers ook uitstekend vermaken. Ik doe zelf meer zo van: "Joh zullen we weer eens een keer afspreken?" Diegene kan dan aangeven van: "Ja leuk maar heb het erg druk op het moment" en dan komt het later wel of: "Ja is goed" en dan vraag ik of die ander: "Wanneer heb je tijd?" Dat vind ik echt veel normaler en leuker dan: "Oh je hebt dan vrij? Ik ben er om 13:00 uur!"
Ja, dat heb ik dus precies zo! Lijkt me veel respectvoller. En ALS ze dan afspreken weet je tenminste zeker dat ze het zelf ook leuk vinden, en niet uit plichtsbesef hebben toegezegd.
2koffie : ja, dat ze denken dat ze recht op je hebben. 'Ze is toch vrij en IK wil afspreken, DUS de doen we dat."
Sussann : ja, klopt! Maar dat is toch...arrogant dan om te denken..? Als het niet eens in je OP komt dat iemand niet het liefst zijn vrije tijd met jouw aanwezigheid vult..?
Ik begrijp dat ook niet. Ik geef ook veel meer ruimte. Vind het ook totaal geen probleem als iemand dan niet kan, want ik kan mezelf immers ook uitstekend vermaken. Ik doe zelf meer zo van: "Joh zullen we weer eens een keer afspreken?" Diegene kan dan aangeven van: "Ja leuk maar heb het erg druk op het moment" en dan komt het later wel of: "Ja is goed" en dan vraag ik of die ander: "Wanneer heb je tijd?" Dat vind ik echt veel normaler en leuker dan: "Oh je hebt dan vrij? Ik ben er om 13:00 uur!"
Ja, dat heb ik dus precies zo! Lijkt me veel respectvoller. En ALS ze dan afspreken weet je tenminste zeker dat ze het zelf ook leuk vinden, en niet uit plichtsbesef hebben toegezegd.
2koffie : ja, dat ze denken dat ze recht op je hebben. 'Ze is toch vrij en IK wil afspreken, DUS de doen we dat."
Sussann : ja, klopt! Maar dat is toch...arrogant dan om te denken..? Als het niet eens in je OP komt dat iemand niet het liefst zijn vrije tijd met jouw aanwezigheid vult..?
vrijdag 5 februari 2016 11:28
@Hallekie en Janna-sophie :
.
quote:janna-sophie schreef op 05 februari 2016 @ 10:56:
[...]
'Nee sorry, dat komt niet uit.' En dan doe je evt een voorstel voor wanneer je haar wel wil zien.
Als ik dit lees denk ik meteen van 'ja, ZO zou dat gaan, zo zou dat ook MOETEN gaan..'
Toch is dat 'not-done' in ons gezin. (Met gezin bedoel ik, met mijn ouderlijk gezin, met mijn ouders, broers en zussen)
Zomaar vaag zeggen 'dat komt niet uit' wordt niet getolereerd.
Ik zou het op een dag kunnen zeggen. Gewoon omdat het kan.
Maar dan wéét ik nu al hoe de reactie zal zijn.
Verbazing, en daarna de vraag " Huh? Hoezo komt dat niet uit? Je moest toch niet werken? Moet je weg dan ofzo? Wat heb je?"
Ik WEET dat in andere gezinnen, of bij collega's en vrienden onderling die ruimte er WEL is, om gewoon in zijn algemeenheid te zeggen dat iets niet uitkomt. In die contexten zeg ik dat ook wel eens. Omdat ik wéét dat dat voldoende toelichting is. Dat men dat respecteert en dat men dan niet doorvraagt. Maar in mijn ouderlijk gezin werkt dat niet zo.
Daar wil men weten WAT je dan 'hebt', en wordt er meteen geoordeeld of dat een 'voldoende goede reden' is om een bezoekje te kunnen weigeren.
.
quote:janna-sophie schreef op 05 februari 2016 @ 10:56:
[...]
'Nee sorry, dat komt niet uit.' En dan doe je evt een voorstel voor wanneer je haar wel wil zien.
Als ik dit lees denk ik meteen van 'ja, ZO zou dat gaan, zo zou dat ook MOETEN gaan..'
Toch is dat 'not-done' in ons gezin. (Met gezin bedoel ik, met mijn ouderlijk gezin, met mijn ouders, broers en zussen)
Zomaar vaag zeggen 'dat komt niet uit' wordt niet getolereerd.
Ik zou het op een dag kunnen zeggen. Gewoon omdat het kan.
Maar dan wéét ik nu al hoe de reactie zal zijn.
Verbazing, en daarna de vraag " Huh? Hoezo komt dat niet uit? Je moest toch niet werken? Moet je weg dan ofzo? Wat heb je?"
Ik WEET dat in andere gezinnen, of bij collega's en vrienden onderling die ruimte er WEL is, om gewoon in zijn algemeenheid te zeggen dat iets niet uitkomt. In die contexten zeg ik dat ook wel eens. Omdat ik wéét dat dat voldoende toelichting is. Dat men dat respecteert en dat men dan niet doorvraagt. Maar in mijn ouderlijk gezin werkt dat niet zo.
Daar wil men weten WAT je dan 'hebt', en wordt er meteen geoordeeld of dat een 'voldoende goede reden' is om een bezoekje te kunnen weigeren.
