Thuis
alle pijlers
Hekel aan feestjes...
zondag 13 september 2015 13:05
Ik heb -persoonlijk- een beetje een hekel aan sommige, niet alle, feestjes.
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
zaterdag 16 april 2016 10:52
quote:ikbenik schreef op 16 april 2016 @ 01:01:
Eva-luna : klopt wat je schrijft over die verschillende behoeftes. Als het aan haar lag dan zaten ze hier elke dag mee te eten, gezellig, omdat ze ons gezinnetje zo leuk vindt en het mist om in een gezin te zijn. (Dit heeft ze heel open aan me verteld, en die openheid waardeer ik zeer.)
Maar mijn behoefte is anders. Ik heb het met een paar keer per jaar wel gehad. Qua eigen behoefte. Maar omdat ik weet hoe ze ervan genieten, (en ook uit respect naar mijn man ) ga ik dus elke 2 weken.
Ik denk dat het probleem een laagje dieper ligt. Schoonmoeder is aan het terugkijken op haar leven. Ze heeft het er vaak over. Hoe ze het mist om 'nodig' te zijn, een gezin om zich heen te hebben. Het gelach van kinderen om zich heen. Midden in het leven staan. Ik begrijp dat wel. Haar gevoel (gemis, leegte) is oprecht, en ik wil dit graag verzachten. Maar niet ten koste van alles.
Ik wil ze hier niet (weer) 1 a 2x per week de hele dag over de vloer hebben. Want dat deden ze dus eerst: dan komen ze 'gezellig vroeg', met het excuus dat dat leuk is voor de kinderen, dat ze er al zijn als ze uit school komen. Dus dan zaten ze hier tussen 14.00 en 21.00 uur. Het werd na een aantal maanden nogal ongemakkelijk. Jongste durfde niet aan oma te zeggen dat hij eigenlijk liever na school bij een vriendje ging spelen, oudste vertrok na een haastige kop thee met een smoesje naar haar kamer, en wij zaten -geduldig- urenlang de verhalen van schoonma en -pa te beluisteren.
En dat kan best een keer.
Maar wat mij betreft dus niet zo vaak als dat zij dat willen.
Ik kan best begrijpen dat ze een leeg gevoel heeft, nu alle kinderen de deur uit zijn. Dat is absoluut niet fijn voor haar, maar jij bent niet verantwoordelijk voor de opvulling van haar leven.
Je hebt helder voor ogen dat ze de moeder van je man is en de oma van je kinderen. De band blijft, contact blijft, je stelt je ervoor open dat ze langs kunnen komen, maar 2 keer een dag in de week zou ik ook niet prettig vinden.
Hoe hebben schoonvader en moeder hun leven opgevuld nadat hun kinderen de deur uit zijn en nadat ze gestopt zijn met werken (ik ging ervan uit dat ze niet meer werken)? Doen ze nog veel samen?
Eva-luna : klopt wat je schrijft over die verschillende behoeftes. Als het aan haar lag dan zaten ze hier elke dag mee te eten, gezellig, omdat ze ons gezinnetje zo leuk vindt en het mist om in een gezin te zijn. (Dit heeft ze heel open aan me verteld, en die openheid waardeer ik zeer.)
Maar mijn behoefte is anders. Ik heb het met een paar keer per jaar wel gehad. Qua eigen behoefte. Maar omdat ik weet hoe ze ervan genieten, (en ook uit respect naar mijn man ) ga ik dus elke 2 weken.
Ik denk dat het probleem een laagje dieper ligt. Schoonmoeder is aan het terugkijken op haar leven. Ze heeft het er vaak over. Hoe ze het mist om 'nodig' te zijn, een gezin om zich heen te hebben. Het gelach van kinderen om zich heen. Midden in het leven staan. Ik begrijp dat wel. Haar gevoel (gemis, leegte) is oprecht, en ik wil dit graag verzachten. Maar niet ten koste van alles.
Ik wil ze hier niet (weer) 1 a 2x per week de hele dag over de vloer hebben. Want dat deden ze dus eerst: dan komen ze 'gezellig vroeg', met het excuus dat dat leuk is voor de kinderen, dat ze er al zijn als ze uit school komen. Dus dan zaten ze hier tussen 14.00 en 21.00 uur. Het werd na een aantal maanden nogal ongemakkelijk. Jongste durfde niet aan oma te zeggen dat hij eigenlijk liever na school bij een vriendje ging spelen, oudste vertrok na een haastige kop thee met een smoesje naar haar kamer, en wij zaten -geduldig- urenlang de verhalen van schoonma en -pa te beluisteren.
En dat kan best een keer.
Maar wat mij betreft dus niet zo vaak als dat zij dat willen.
Ik kan best begrijpen dat ze een leeg gevoel heeft, nu alle kinderen de deur uit zijn. Dat is absoluut niet fijn voor haar, maar jij bent niet verantwoordelijk voor de opvulling van haar leven.
Je hebt helder voor ogen dat ze de moeder van je man is en de oma van je kinderen. De band blijft, contact blijft, je stelt je ervoor open dat ze langs kunnen komen, maar 2 keer een dag in de week zou ik ook niet prettig vinden.
Hoe hebben schoonvader en moeder hun leven opgevuld nadat hun kinderen de deur uit zijn en nadat ze gestopt zijn met werken (ik ging ervan uit dat ze niet meer werken)? Doen ze nog veel samen?
zaterdag 16 april 2016 10:54
quote:Sabeltandcavia schreef op 16 april 2016 @ 10:52:
Missie, ik vind je erg onredelijk door IkbenIk te verwijten dat ze zich niet aan het onderwerp houdt. Je begint zélf over die schoonmoeder die zo lief en geweldig is. IkbenIk kan niet anders dan nadere uitleg geven, en dat doet ze met veel begrip en liefde.
Haar uitleg maakt het volkomen begrijpelijk waarom ze het benauwd krijgt van schoonmoeder. Ik ken weinig mensen die het niet benauwd zouden krijgen van iemand die zich zo opdringt, hoe lief ze ook is. Daar sta jij echt alleen in hoor. Ik heb bewondering voor de manier waarop IkbenIk daar mee omgaat en hoeveel begrip ze heeft en toont voor die vrouw.
IkbenIk ken ik als een leuke, lieve forummer met veel humor, empathie en zelfreflectie. Ik vind het bewonderenswaardig met hoeveel geduld ze op dit topic alle onverdiende aanvallen pareert. Menig ander zou de handdoek al in de ring hebben gegooid of schelden zijn vertrokken. Die vijandigheid verdient ze niet.Hulde voor deze post!
Missie, ik vind je erg onredelijk door IkbenIk te verwijten dat ze zich niet aan het onderwerp houdt. Je begint zélf over die schoonmoeder die zo lief en geweldig is. IkbenIk kan niet anders dan nadere uitleg geven, en dat doet ze met veel begrip en liefde.
Haar uitleg maakt het volkomen begrijpelijk waarom ze het benauwd krijgt van schoonmoeder. Ik ken weinig mensen die het niet benauwd zouden krijgen van iemand die zich zo opdringt, hoe lief ze ook is. Daar sta jij echt alleen in hoor. Ik heb bewondering voor de manier waarop IkbenIk daar mee omgaat en hoeveel begrip ze heeft en toont voor die vrouw.
IkbenIk ken ik als een leuke, lieve forummer met veel humor, empathie en zelfreflectie. Ik vind het bewonderenswaardig met hoeveel geduld ze op dit topic alle onverdiende aanvallen pareert. Menig ander zou de handdoek al in de ring hebben gegooid of schelden zijn vertrokken. Die vijandigheid verdient ze niet.Hulde voor deze post!
You don't have to fit into the format
zaterdag 16 april 2016 10:57
quote:Sabeltandcavia schreef op 16 april 2016 @ 10:52:
Missie, ik vind je erg onredelijk door IkbenIk te verwijten dat ze zich niet aan het onderwerp houdt. Je begint zélf over die schoonmoeder die zo lief en geweldig is. IkbenIk kan niet anders dan nadere uitleg geven, en dat doet ze met veel begrip en liefde.
Haar uitleg maakt het volkomen begrijpelijk waarom ze het benauwd krijgt van schoonmoeder. Ik ken weinig mensen die het niet benauwd zouden krijgen van iemand die zich zo opdringt, hoe lief ze ook is. Daar sta jij echt alleen in hoor. Ik heb bewondering voor de manier waarop IkbenIk daar mee omgaat en hoeveel begrip ze heeft en toont voor die vrouw.
IkbenIk ken ik als een leuke, lieve forummer met veel humor, empathie en zelfreflectie. Ik vind het bewonderenswaardig met hoeveel geduld ze op dit topic alle onverdiende aanvallen pareert. Menig ander zou de handdoek al in de ring hebben gegooid of schelden zijn vertrokken. Die vijandigheid verdient ze niet.
Mooie post. Wat een gezeur om haar mening hier op te dringen.
Ikbenik blijf hier lekker schrijven wat je wil en negeer dat zuigend gedrag.
Missie, ik vind je erg onredelijk door IkbenIk te verwijten dat ze zich niet aan het onderwerp houdt. Je begint zélf over die schoonmoeder die zo lief en geweldig is. IkbenIk kan niet anders dan nadere uitleg geven, en dat doet ze met veel begrip en liefde.
Haar uitleg maakt het volkomen begrijpelijk waarom ze het benauwd krijgt van schoonmoeder. Ik ken weinig mensen die het niet benauwd zouden krijgen van iemand die zich zo opdringt, hoe lief ze ook is. Daar sta jij echt alleen in hoor. Ik heb bewondering voor de manier waarop IkbenIk daar mee omgaat en hoeveel begrip ze heeft en toont voor die vrouw.
IkbenIk ken ik als een leuke, lieve forummer met veel humor, empathie en zelfreflectie. Ik vind het bewonderenswaardig met hoeveel geduld ze op dit topic alle onverdiende aanvallen pareert. Menig ander zou de handdoek al in de ring hebben gegooid of schelden zijn vertrokken. Die vijandigheid verdient ze niet.
Mooie post. Wat een gezeur om haar mening hier op te dringen.
Ikbenik blijf hier lekker schrijven wat je wil en negeer dat zuigend gedrag.
zaterdag 16 april 2016 11:35
Eva-luna: ze doet al wel vrijwilligerswerk, dan zorgt ze voor oudere mensen in een verzorgingstehuis. Toch is dit blijkbaar niet iets dat haar 'gemis' (dat lege gevoel) wegneemt.
2koffie : nee, ik ben niet haar therapeut. Ik bied haar wel af en toe een luisterend oor, maar ik voel me dan vooral ook machteloos. Ze schetst dan verschillende situaties met een 'probleem' erin, wat een enorm appèl doet op mensen om haar heen om met oplossingen te komen.
Maar als het puntje bij paaltje komt trekt ze zich terug en WIL ze die oplossing niet. (Mijn internet doet het niet en niemand wil mij helpen, mijn verwarming is kapot en ik heb het zo koud, maar ja, wij weten niet hoe die gemaakt moet worden, ik zie bijna niets meer, maar er is een lange wachtlijst voor staar-operaties, de dokter neemt me niet serieus, ik heb ingewikkelde brieven gekregen van de belasting/mijn provider/de verzekering, het huis moet geschilderd/verkocht/ getaxeerd worden, ik mis een vrolijk gezin om mij heen, etc, etc)
Bij al deze voorbeelden zijn we aan komen rennen met oplossingen, hun administratie doorgenomen, gesprekken gehad in ziekenhuis, telefoontjes om zaken inzichtelijk te krijgen, maar ze wil dan vervolgens zelf de dag voor de geplande operatie afzeggen, ze wil die verwarming niet op die manier gemaakt hebben, denkt dat de verzekeraar of taxateur niet te vertrouwen is, etc.
Het is steeds hetzelfde mechaniekje. Er is 'iets-dringends' men wil het voor hun oplossen, maar daar lijkt het hem dan toch weer niet in te zitten. Alsof iemand in het water ligt, 'help - mij!' roept, maar de reddingsboei die je haar toewerpt vervolgens wegduwt omdat die te groot, klein of oranje zou zijn.
Dat maakt dat ik me machteloos voel.
Ze voelt zich rot, en niemand kan -zo lijkt het- die pijn verzachten. Vandaar dat ik me nu probeer te beperken tot het alleen maar luisteren, maar dan zonder oplossingen te bieden.
En, om me dus ook niet meer teveel over laten halen om 'meer' te doen. (Zoals vaker daarheen gaan, o.a.)
Wittelelie143 : ik ook, dat leidt wat minder af.
Sabeltandcavia : bedankt voor je lieve warme reactie
Wittelelie143 (reactie op 2de berichtje ) ze werken niet meer nee. Zitten thuis. Schoonmoeder is redelijk actief, schoonvader behoudend/passief. Schoonmoeder is altijd druk in de weer, maar ook rusteloos, zoekend naar 'iets'. Hoe goed of bevredigend hun huwelijk is kan ik niet zo goed inschatten, dat lijkt wel gewoon door te kabbelen. Schoonvader vindt het allemaal wel best. Ze gaan wel eens samen stukjes fietsen of bij kennissen op bezoek (of bij ons dus), hij rommelt graag in huis, zij is meer van het sociale netwerk onderhouden.
Lotte35 : thanx..!
2koffie : nee, ik ben niet haar therapeut. Ik bied haar wel af en toe een luisterend oor, maar ik voel me dan vooral ook machteloos. Ze schetst dan verschillende situaties met een 'probleem' erin, wat een enorm appèl doet op mensen om haar heen om met oplossingen te komen.
Maar als het puntje bij paaltje komt trekt ze zich terug en WIL ze die oplossing niet. (Mijn internet doet het niet en niemand wil mij helpen, mijn verwarming is kapot en ik heb het zo koud, maar ja, wij weten niet hoe die gemaakt moet worden, ik zie bijna niets meer, maar er is een lange wachtlijst voor staar-operaties, de dokter neemt me niet serieus, ik heb ingewikkelde brieven gekregen van de belasting/mijn provider/de verzekering, het huis moet geschilderd/verkocht/ getaxeerd worden, ik mis een vrolijk gezin om mij heen, etc, etc)
Bij al deze voorbeelden zijn we aan komen rennen met oplossingen, hun administratie doorgenomen, gesprekken gehad in ziekenhuis, telefoontjes om zaken inzichtelijk te krijgen, maar ze wil dan vervolgens zelf de dag voor de geplande operatie afzeggen, ze wil die verwarming niet op die manier gemaakt hebben, denkt dat de verzekeraar of taxateur niet te vertrouwen is, etc.
Het is steeds hetzelfde mechaniekje. Er is 'iets-dringends' men wil het voor hun oplossen, maar daar lijkt het hem dan toch weer niet in te zitten. Alsof iemand in het water ligt, 'help - mij!' roept, maar de reddingsboei die je haar toewerpt vervolgens wegduwt omdat die te groot, klein of oranje zou zijn.
Dat maakt dat ik me machteloos voel.
Ze voelt zich rot, en niemand kan -zo lijkt het- die pijn verzachten. Vandaar dat ik me nu probeer te beperken tot het alleen maar luisteren, maar dan zonder oplossingen te bieden.
En, om me dus ook niet meer teveel over laten halen om 'meer' te doen. (Zoals vaker daarheen gaan, o.a.)
Wittelelie143 : ik ook, dat leidt wat minder af.
Sabeltandcavia : bedankt voor je lieve warme reactie
Wittelelie143 (reactie op 2de berichtje ) ze werken niet meer nee. Zitten thuis. Schoonmoeder is redelijk actief, schoonvader behoudend/passief. Schoonmoeder is altijd druk in de weer, maar ook rusteloos, zoekend naar 'iets'. Hoe goed of bevredigend hun huwelijk is kan ik niet zo goed inschatten, dat lijkt wel gewoon door te kabbelen. Schoonvader vindt het allemaal wel best. Ze gaan wel eens samen stukjes fietsen of bij kennissen op bezoek (of bij ons dus), hij rommelt graag in huis, zij is meer van het sociale netwerk onderhouden.
Lotte35 : thanx..!
zaterdag 16 april 2016 11:45
quote:2koffie schreef op 16 april 2016 @ 09:53:
Je bent niet jaar therapeut en ook niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Dit heb ik vaak tegen mezelf herhaald toen oma hier ook behoorlijke issues bleek te hebben en graag het verleden zou herleven. Hoe verklaarbaar en zielig ook, als ze alleen maar mijn grenzen respecteert als ik duidelijk/bot doe, dan moet dat maar. Ik heb wel het geluk dat mijn man geen andere behoefte had dan ik. Die nodigt haar niet uit en gaat ook niet uit zichzelf langs.Mijn man en ik zitten ook redelijk op één lijn hierover gelukkig. Hij begrijpt en respecteert mij, en vindt zo ongeveer hetzelfde, maar hij voelt die druk van zijn moeder nog sterker. Het is dan ook zijn moeder. Dat is toch net wat dichterbij. Gelukkig kunnen we hier wel heel goed over praten. Dat is fijn en nodig want het gedrag van schoonmoeder is in de afgelopen jaren wel steeds sterker geworden.
Je bent niet jaar therapeut en ook niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Dit heb ik vaak tegen mezelf herhaald toen oma hier ook behoorlijke issues bleek te hebben en graag het verleden zou herleven. Hoe verklaarbaar en zielig ook, als ze alleen maar mijn grenzen respecteert als ik duidelijk/bot doe, dan moet dat maar. Ik heb wel het geluk dat mijn man geen andere behoefte had dan ik. Die nodigt haar niet uit en gaat ook niet uit zichzelf langs.Mijn man en ik zitten ook redelijk op één lijn hierover gelukkig. Hij begrijpt en respecteert mij, en vindt zo ongeveer hetzelfde, maar hij voelt die druk van zijn moeder nog sterker. Het is dan ook zijn moeder. Dat is toch net wat dichterbij. Gelukkig kunnen we hier wel heel goed over praten. Dat is fijn en nodig want het gedrag van schoonmoeder is in de afgelopen jaren wel steeds sterker geworden.
zaterdag 16 april 2016 11:54
Weet je, mijn moeder heeft ons ook graag om haar heen. Ze vraagt vaak of we langskomen en wie er blijft logeren. We gaan ook vaak langs en mijn zussen logeren er regelmatig, maar als het een keer niet uitkomt of echt niet gaat, dan hebben ze niemand over de vloer.
Vooral in het begin heeft ze daar veel moeite mee gehad. Die stilte die er was zonder ons. Ze woont overigens niet alleen, maar samen met haar man. Maar ondanks dat ze er moeite mee had, ging het leven van ons door. Ze is eraan gewend dat we niet altijd kunnen komen.
Ik zou anders ook echt niet weten hoe we het voor elkaar moeten krijgen om fulltime te werken, wat rusten en ontspannen, aandacht besteden aan je eigen netwerk, de huishouding en nog om de dag bij me moeder zitten.
Denk je dat je met schoonmoeder kunt praten hierover? In de zin van "je mist wat, is er een andere manier van hiermee ongaan dan verwachten dat ze steeds bij jullie mag komen"
Vooral in het begin heeft ze daar veel moeite mee gehad. Die stilte die er was zonder ons. Ze woont overigens niet alleen, maar samen met haar man. Maar ondanks dat ze er moeite mee had, ging het leven van ons door. Ze is eraan gewend dat we niet altijd kunnen komen.
Ik zou anders ook echt niet weten hoe we het voor elkaar moeten krijgen om fulltime te werken, wat rusten en ontspannen, aandacht besteden aan je eigen netwerk, de huishouding en nog om de dag bij me moeder zitten.
Denk je dat je met schoonmoeder kunt praten hierover? In de zin van "je mist wat, is er een andere manier van hiermee ongaan dan verwachten dat ze steeds bij jullie mag komen"
zaterdag 16 april 2016 12:22
Ja, die stilte die je omschrijft, dat is ook waar zij last van heeft. Ze heeft ook altijd de tv hard aanstaan zonder dat ze kijkt. Puur om geluid om haar heen te hebben. Praten met haar is lastig. Ik kan wel naar haar luisteren. Maar het is eerlijk gezegd meestal een monoloog van haar kant, met een heleboel onvrede, onvervulde behoeftes, zorgen en angst.
Gisteren heb ik geprobeerd om begrip te tonen voor haar onvervulde behoeftes en angst, zonder zelf in de redders-rol te schieten of oplossingen aan te dragen.
Gisteren heb ik geprobeerd om begrip te tonen voor haar onvervulde behoeftes en angst, zonder zelf in de redders-rol te schieten of oplossingen aan te dragen.
zaterdag 16 april 2016 14:13
quote:Sabeltandcavia schreef op 16 april 2016 @ 10:52:
Missie, ik vind je erg onredelijk door IkbenIk te verwijten dat ze zich niet aan het onderwerp houdt. Je begint zélf over die schoonmoeder die zo lief en geweldig is. IkbenIk kan niet anders dan nadere uitleg geven, en dat doet ze met veel begrip en liefde.
Haar uitleg maakt het volkomen begrijpelijk waarom ze het benauwd krijgt van schoonmoeder. Ik ken weinig mensen die het niet benauwd zouden krijgen van iemand die zich zo opdringt, hoe lief ze ook is. Daar sta jij echt alleen in hoor. ...........
........................................Volgens mij heb je het verkeerd begrepen wat ik bedoelde.
quote:missie_m schreef op 16 april 2016 @ 10:27:
[...]
Dit bedoelde ik nou. Dit topic heet "hekel aan feestjes..." Prima dat mag en dat kan.Hou het dan ook bij jezelf vanwege die hekel-aan-feestjes of vanwege introversie of what ever.
Maar nee, dan word het er van gemaakt dat het aan de ander ligt. Schoonmoeder heeft mindfullnes nodig en schoonmoeder's probleem ligt dieper. Straks komt er vast nog een reactie dat schoonmoeder tijdverdrijf moet gaan zoeken terwijl dat mens gewoon heel lief is en heel blij is als kinderen op visite komen.
...................
Missie, ik vind je erg onredelijk door IkbenIk te verwijten dat ze zich niet aan het onderwerp houdt. Je begint zélf over die schoonmoeder die zo lief en geweldig is. IkbenIk kan niet anders dan nadere uitleg geven, en dat doet ze met veel begrip en liefde.
Haar uitleg maakt het volkomen begrijpelijk waarom ze het benauwd krijgt van schoonmoeder. Ik ken weinig mensen die het niet benauwd zouden krijgen van iemand die zich zo opdringt, hoe lief ze ook is. Daar sta jij echt alleen in hoor. ...........
........................................Volgens mij heb je het verkeerd begrepen wat ik bedoelde.
quote:missie_m schreef op 16 april 2016 @ 10:27:
[...]
Dit bedoelde ik nou. Dit topic heet "hekel aan feestjes..." Prima dat mag en dat kan.Hou het dan ook bij jezelf vanwege die hekel-aan-feestjes of vanwege introversie of what ever.
Maar nee, dan word het er van gemaakt dat het aan de ander ligt. Schoonmoeder heeft mindfullnes nodig en schoonmoeder's probleem ligt dieper. Straks komt er vast nog een reactie dat schoonmoeder tijdverdrijf moet gaan zoeken terwijl dat mens gewoon heel lief is en heel blij is als kinderen op visite komen.
...................
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 16 april 2016 14:33
quote:Autofan schreef op 16 april 2016 @ 00:31:
[...]
Ik vind het erg vervelend dat je TO zo af loopt te kraken.
...................Ik vind het meer-dan-erg vervelend dat hier een vrouw word afgekraakt alleen maar omdat ze haar kinderen en kleinkinderen graag ziet. Ze is niet gemeen of achterbaks, ze houd alleen van haar kinderen en dan word ze omschreven als iemand met een dieper-probleem die aan emotionele chantage doet.Iemand met onvervulde behoeftes en angst.
Het ligt echt niet alleen aan deze schoonmoeder want TO heeft het ook met haar eigen moeder, haar ooms en tantes, nichtjes neefjes enz. Hebben die allemaal een diep-liggend-probleem? Moeten zij allemaal aan vrijwilligerswerk beginnen?
Alleen omdat jullie introversie of een hekelf**** hebben, ligt het natuurlijk niet aan jullie maar altijd aan de ander. Zelfs op een openbaar forum willen jullie niet tegen-de-haren-in-gestreken worden, er bestaan alleen jullie-eigen-grenzen, want anders word diegene met een andere mening op de negeer gezet. Dit kweekt pas tegenzin.
Ik ben weg.
quote:ikbenik schreef op 15 april 2016 @ 16:58:
Blijfgewoondametje: emotionele chantage? Verrek... is dat het? Ik dacht dat ik inmiddels wel expert geworden was in het herkennen hiervan. Maar, ja, het lijkt er wel op, hè? Hoewel dit op zich niet iets voor haar is. Meestal is ze vrij direct (op het botte af, . ………….
……………………… quote:eva-luna schreef op 15 april 2016 @ 18:00:
…………………
. Ze kweekt wel tegenzin. Ik denk dat schoonmoeder wat meer om handen moet zien te krijgen.quote:ikbenik schreef op 16 april 2016 @ 01:01:
………………………….
Ik denk dat het probleem een laagje dieper ligt. Schoonmoeder is aan het terugkijken op haar leven. Ze heeft het er vaak over. Hoe ze het mist om 'nodig' te zijn, een gezin om zich heen te hebben. Het gelach van kinderen om zich heen. ……………
……………..quote:eva-luna schreef op 16 april 2016 @ 08:59:
@ikbenik, Kan je schoonmoeder geen vrijwilligerswerk doen waarbij ze 'nodig' is? Ze dringt haar behoefte aan steeds maar samen willen zijn met 'haar gezin' behoorlijk op, goed dat jullie daar paal en perk aan hebben gesteld.
……………………...quote:2koffie schreef op 16 april 2016 @ 09:53:
Je bent niet jaar therapeut en ook niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Dit heb ik vaak tegen mezelf herhaald toen oma hier ook behoorlijke issues bleek te hebben en graag het verleden zou herleven. Hoe verklaarbaar en zielig ook, als ze alleen maar mijn grenzen respecteert als ik duidelijk/bot doe, dan moet dat maar. Ik heb wel het geluk dat mijn man geen andere behoefte had dan ik. Die nodigt haar niet uit en gaat ook niet uit zichzelf langs.
quote:ikbenik schreef op 16 april 2016 @ 12:22:
Ja, die stilte die je omschrijft, dat is ook waar zij last van heeft. Ze heeft ook altijd de tv hard aanstaan zonder dat ze kijkt. Puur om geluid om haar heen te hebben. Praten met haar is lastig. Ik kan wel naar haar luisteren. Maar het is eerlijk gezegd meestal een monoloog van haar kant, met een heleboel onvrede, onvervulde behoeftes, zorgen en angst.
Gisteren heb ik geprobeerd om begrip te tonen voor haar onvervulde behoeftes en angst, zonder zelf in de redders-rol te schieten of oplossingen aan te dragen.
[...]
Ik vind het erg vervelend dat je TO zo af loopt te kraken.
...................Ik vind het meer-dan-erg vervelend dat hier een vrouw word afgekraakt alleen maar omdat ze haar kinderen en kleinkinderen graag ziet. Ze is niet gemeen of achterbaks, ze houd alleen van haar kinderen en dan word ze omschreven als iemand met een dieper-probleem die aan emotionele chantage doet.Iemand met onvervulde behoeftes en angst.
Het ligt echt niet alleen aan deze schoonmoeder want TO heeft het ook met haar eigen moeder, haar ooms en tantes, nichtjes neefjes enz. Hebben die allemaal een diep-liggend-probleem? Moeten zij allemaal aan vrijwilligerswerk beginnen?
Alleen omdat jullie introversie of een hekelf**** hebben, ligt het natuurlijk niet aan jullie maar altijd aan de ander. Zelfs op een openbaar forum willen jullie niet tegen-de-haren-in-gestreken worden, er bestaan alleen jullie-eigen-grenzen, want anders word diegene met een andere mening op de negeer gezet. Dit kweekt pas tegenzin.
Ik ben weg.
quote:ikbenik schreef op 15 april 2016 @ 16:58:
Blijfgewoondametje: emotionele chantage? Verrek... is dat het? Ik dacht dat ik inmiddels wel expert geworden was in het herkennen hiervan. Maar, ja, het lijkt er wel op, hè? Hoewel dit op zich niet iets voor haar is. Meestal is ze vrij direct (op het botte af, . ………….
……………………… quote:eva-luna schreef op 15 april 2016 @ 18:00:
…………………
. Ze kweekt wel tegenzin. Ik denk dat schoonmoeder wat meer om handen moet zien te krijgen.quote:ikbenik schreef op 16 april 2016 @ 01:01:
………………………….
Ik denk dat het probleem een laagje dieper ligt. Schoonmoeder is aan het terugkijken op haar leven. Ze heeft het er vaak over. Hoe ze het mist om 'nodig' te zijn, een gezin om zich heen te hebben. Het gelach van kinderen om zich heen. ……………
……………..quote:eva-luna schreef op 16 april 2016 @ 08:59:
@ikbenik, Kan je schoonmoeder geen vrijwilligerswerk doen waarbij ze 'nodig' is? Ze dringt haar behoefte aan steeds maar samen willen zijn met 'haar gezin' behoorlijk op, goed dat jullie daar paal en perk aan hebben gesteld.
……………………...quote:2koffie schreef op 16 april 2016 @ 09:53:
Je bent niet jaar therapeut en ook niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Dit heb ik vaak tegen mezelf herhaald toen oma hier ook behoorlijke issues bleek te hebben en graag het verleden zou herleven. Hoe verklaarbaar en zielig ook, als ze alleen maar mijn grenzen respecteert als ik duidelijk/bot doe, dan moet dat maar. Ik heb wel het geluk dat mijn man geen andere behoefte had dan ik. Die nodigt haar niet uit en gaat ook niet uit zichzelf langs.
quote:ikbenik schreef op 16 april 2016 @ 12:22:
Ja, die stilte die je omschrijft, dat is ook waar zij last van heeft. Ze heeft ook altijd de tv hard aanstaan zonder dat ze kijkt. Puur om geluid om haar heen te hebben. Praten met haar is lastig. Ik kan wel naar haar luisteren. Maar het is eerlijk gezegd meestal een monoloog van haar kant, met een heleboel onvrede, onvervulde behoeftes, zorgen en angst.
Gisteren heb ik geprobeerd om begrip te tonen voor haar onvervulde behoeftes en angst, zonder zelf in de redders-rol te schieten of oplossingen aan te dragen.
LOEP ME MAAR aub.
zaterdag 16 april 2016 17:47
quote:Wittelelie143 schreef op 16 april 2016 @ 15:58:
(...)
Nog leuke feestjes dit weekend? HahaNee, wel een andere semi verplichting gehad. Ging er een beetje met gemengde gevoelens heen. Maar het was eigenlijk wel leuk. Onder vrienden, hapje en een drankje, herinneringen ophalen, lachen! Blij dat ik toch gegaan ben.
(...)
Nog leuke feestjes dit weekend? HahaNee, wel een andere semi verplichting gehad. Ging er een beetje met gemengde gevoelens heen. Maar het was eigenlijk wel leuk. Onder vrienden, hapje en een drankje, herinneringen ophalen, lachen! Blij dat ik toch gegaan ben.
zaterdag 16 april 2016 17:58
zaterdag 16 april 2016 20:43
Veel geschreven zie ik.
Lastig met schoonmoeder ikbenik. Soms herken ik zoveel in jouw verhalen. Wisselend afspiegelbaar op mijn moeder of schoonmoeder. Ik heb ooit langdurig therapie gehad omdat het allemaal teveel voor me werd. Een van de dingen die ik daar geleerd heb is beter naar mezelf luisteren en dat een Ander zijn wensen mag uitspreken, maar dat dat niet hoeft te betekenen dat ik ze ga vervullen. Dat bepaal ik zelf.
Wij hebben weer een verjaardag achter de rug....Pfff.... Ik ging er met tegenzin naartoe, maar het is ook niet mee gevallen, baal ik van. De hele middag mooi weer zitten spelen kost gewoon zo veel energie. Met gastvrouw heb ik 2 woorden gewisseld, hoi en doei....en dat is toch uiteindelijk degene waar ik voor kom.
Lastig met schoonmoeder ikbenik. Soms herken ik zoveel in jouw verhalen. Wisselend afspiegelbaar op mijn moeder of schoonmoeder. Ik heb ooit langdurig therapie gehad omdat het allemaal teveel voor me werd. Een van de dingen die ik daar geleerd heb is beter naar mezelf luisteren en dat een Ander zijn wensen mag uitspreken, maar dat dat niet hoeft te betekenen dat ik ze ga vervullen. Dat bepaal ik zelf.
Wij hebben weer een verjaardag achter de rug....Pfff.... Ik ging er met tegenzin naartoe, maar het is ook niet mee gevallen, baal ik van. De hele middag mooi weer zitten spelen kost gewoon zo veel energie. Met gastvrouw heb ik 2 woorden gewisseld, hoi en doei....en dat is toch uiteindelijk degene waar ik voor kom.
zaterdag 16 april 2016 22:26
Ja, dat is idd precies de kern, Rosanna08. Mooi bondig gezegd.
Lastig Lala1979. En herkenbaar. De gastvrouw niet spreken terwijl je er de hele middag zit.
Dat is toch zonde van je vrije middag...? Op een stoel in een kringetje, oppervlakkigheden uitwisselen met een achtertante van het feestvarken. .?
Ik zit echt te denken of dit niet radicaal anders kan. Geen enkel feestje meer vieren bijvoorbeeld, ook niet zelf geven, ook niet naar andermans feestjes gaan, en dan in plaats daarvan ....eh...Ja. .. daar moet ik nog even over brainstormen. ...Iets vrijblijvends.
Kleinschalige gezellige afspraken met vrienden en kennissen, gedurende het jaar, wanneer het beiden schikt..? Ofzoiets?
Lastig Lala1979. En herkenbaar. De gastvrouw niet spreken terwijl je er de hele middag zit.
Dat is toch zonde van je vrije middag...? Op een stoel in een kringetje, oppervlakkigheden uitwisselen met een achtertante van het feestvarken. .?
Ik zit echt te denken of dit niet radicaal anders kan. Geen enkel feestje meer vieren bijvoorbeeld, ook niet zelf geven, ook niet naar andermans feestjes gaan, en dan in plaats daarvan ....eh...Ja. .. daar moet ik nog even over brainstormen. ...Iets vrijblijvends.
Kleinschalige gezellige afspraken met vrienden en kennissen, gedurende het jaar, wanneer het beiden schikt..? Ofzoiets?
zondag 17 april 2016 10:48
Ja, het kan soms toch onverwacht goed uitpakken, Wittelelie143.
Ik kan het bijna niet geloven, maar schoonmoeder belde dus zojuist nogmaals op, om te zeggen dat ik mee mag komen dadelijk om te kaarten. (?) Ik begin nu toch ernstig te twijfelen aan haar verstandelijke vermogens. Dit is zelfs voor háár doen extreem.
Nadat ik hier vrijdag ZO duidelijk over bedankt heb, ze er bij de voordeur gewoon nogmaals over begon en ik dus nog maar een keer vriendelijk maar beslist 'nee' heb gezegd...en dan nu NOGMAALS bellen met dezelfde (enigszins dwingende) vraag? Vreemd, dit.
Ik kan het bijna niet geloven, maar schoonmoeder belde dus zojuist nogmaals op, om te zeggen dat ik mee mag komen dadelijk om te kaarten. (?) Ik begin nu toch ernstig te twijfelen aan haar verstandelijke vermogens. Dit is zelfs voor háár doen extreem.
Nadat ik hier vrijdag ZO duidelijk over bedankt heb, ze er bij de voordeur gewoon nogmaals over begon en ik dus nog maar een keer vriendelijk maar beslist 'nee' heb gezegd...en dan nu NOGMAALS bellen met dezelfde (enigszins dwingende) vraag? Vreemd, dit.
zondag 17 april 2016 11:04
Ja, blijkbaar komt het idd niet (duidelijk genoeg) aan.
Maar ik vraag me af of dit aan mijn (te vage/aardige/dubbele?) boodschap ligt, of aan de luistervaardigheden van de ontvanger, (schoonmoeder).
Realistische opmerking hoor. Mijn man komt uit een gezin dat nogal schreeuwend communiceert van huis uit. En ik kom juist uit een gezin dat lang bleef overleggen, communiceren, dingen uitpraten, je stem niet verheffen. Dus de kans is aanwezig dat ik te subtiel ben, voor hun manier van praten. (Ik word trouwens ook maar zelden boos.)
Maar in dit geval ligt het volgens mij niet aan mijn te subtiel zijn. Ben nu al 3x heel duidelijk en stellig geweest. "Nee, ik kom zondag niet mee." Lijkt me helder.
Ik vraag me oprecht af of dit aan schoonmoeders verstand kan liggen. Ze is inmiddels 80, een nog krasse dame, maar omdat ze bij de voordeur NOGMAALS informeerde of ik echt niet kwam, en nu dus wéér belt.... toch even in de gaten houden.
Maar ik vraag me af of dit aan mijn (te vage/aardige/dubbele?) boodschap ligt, of aan de luistervaardigheden van de ontvanger, (schoonmoeder).
Realistische opmerking hoor. Mijn man komt uit een gezin dat nogal schreeuwend communiceert van huis uit. En ik kom juist uit een gezin dat lang bleef overleggen, communiceren, dingen uitpraten, je stem niet verheffen. Dus de kans is aanwezig dat ik te subtiel ben, voor hun manier van praten. (Ik word trouwens ook maar zelden boos.)
Maar in dit geval ligt het volgens mij niet aan mijn te subtiel zijn. Ben nu al 3x heel duidelijk en stellig geweest. "Nee, ik kom zondag niet mee." Lijkt me helder.
Ik vraag me oprecht af of dit aan schoonmoeders verstand kan liggen. Ze is inmiddels 80, een nog krasse dame, maar omdat ze bij de voordeur NOGMAALS informeerde of ik echt niet kwam, en nu dus wéér belt.... toch even in de gaten houden.
zondag 17 april 2016 11:09
Sabeltandcavia : nee, ik kreeg meteen jeuk toen ik de hoorn vd telefoon in mijn hand gedrukt kreeg en ik haar wéér hoorde vragen of ik meekwam. Ik werk met kinderen met opvoedingsproblemen, daarbij moet je vaak héél erg standvastig, rustig en consequent zijn. Ik schoot meteen in deze modus. (Idd, als het een manipulatie betreft, moet je er nooit in mee gaan, dan is het hek vd dam)
Eva-luna : komt idd vervelend en opdringerig over. Maar vraag me nu eigenlijk ook af of dit ook niet voort kan komen uit vergeetachtigheid. Als ze een beetje begint af te takelen, en ECHT niet meer weet dat ik al 2x 'nee' gezegd heb, dan is het in haar beleving dus nu voor het eerst dat ze het vraagt.
Punt is dat ze eigenlijk normaal gesproken niet zo (absurd veel) aandringt.
Ik vond dit juist altijd een groot pluspunt van de familie van mijn man. Ze schreeuwen dan wel irritant hard, maar ze zullen je niet proberen te manipuleren, en ze geven je ook altijd de ruimte. Als ik eens niet kan, dan accepteren ze dat over het algemeen meteen. Zonder door te vragen. (Terwijl mijn eigen familie dan meteen door zou vragen, over mijn grenzen zou gaan, precies willen weten waarom ik niet kan, proberen dit aan te vechten etc)
Eva-luna : komt idd vervelend en opdringerig over. Maar vraag me nu eigenlijk ook af of dit ook niet voort kan komen uit vergeetachtigheid. Als ze een beetje begint af te takelen, en ECHT niet meer weet dat ik al 2x 'nee' gezegd heb, dan is het in haar beleving dus nu voor het eerst dat ze het vraagt.
Punt is dat ze eigenlijk normaal gesproken niet zo (absurd veel) aandringt.
Ik vond dit juist altijd een groot pluspunt van de familie van mijn man. Ze schreeuwen dan wel irritant hard, maar ze zullen je niet proberen te manipuleren, en ze geven je ook altijd de ruimte. Als ik eens niet kan, dan accepteren ze dat over het algemeen meteen. Zonder door te vragen. (Terwijl mijn eigen familie dan meteen door zou vragen, over mijn grenzen zou gaan, precies willen weten waarom ik niet kan, proberen dit aan te vechten etc)
zondag 17 april 2016 11:18
quote:ikbenik schreef op 16 april 2016 @ 22:26:
Ja, dat is idd precies de kern, Rosanna08. Mooi bondig gezegd.
Lastig Lala1979. En herkenbaar. De gastvrouw niet spreken terwijl je er de hele middag zit.
Dat is toch zonde van je vrije middag...? Op een stoel in een kringetje, oppervlakkigheden uitwisselen met een achtertante van het feestvarken. .?
Ik zit echt te denken of dit niet radicaal anders kan. Geen enkel feestje meer vieren bijvoorbeeld, ook niet zelf geven, ook niet naar andermans feestjes gaan, en dan in plaats daarvan ....eh...Ja. .. daar moet ik nog even over brainstormen. ...Iets vrijblijvends.
Kleinschalige gezellige afspraken met vrienden en kennissen, gedurende het jaar, wanneer het beiden schikt..? Ofzoiets?Zo doe ik het dus, werkt echt heel goed.
Ja, dat is idd precies de kern, Rosanna08. Mooi bondig gezegd.
Lastig Lala1979. En herkenbaar. De gastvrouw niet spreken terwijl je er de hele middag zit.
Dat is toch zonde van je vrije middag...? Op een stoel in een kringetje, oppervlakkigheden uitwisselen met een achtertante van het feestvarken. .?
Ik zit echt te denken of dit niet radicaal anders kan. Geen enkel feestje meer vieren bijvoorbeeld, ook niet zelf geven, ook niet naar andermans feestjes gaan, en dan in plaats daarvan ....eh...Ja. .. daar moet ik nog even over brainstormen. ...Iets vrijblijvends.
Kleinschalige gezellige afspraken met vrienden en kennissen, gedurende het jaar, wanneer het beiden schikt..? Ofzoiets?Zo doe ik het dus, werkt echt heel goed.
zondag 17 april 2016 11:20
quote:blijfgewoonbianca schreef op 17 april 2016 @ 11:11:
Zou ze een ander plan hebben dan dat kaarten ? Dat ze misschien iets wil bespreken en dat nu doet onder het mom van een potje kaarten ?
Zou je bijna denken, hè?
Maar ze heeft me vrijdag dus al met een smoesje daarheen gelokt om met me te bespreken dat ze me zo-weinig-ziet en graag vaker zou langskomen/eten etc. En dat kaarten doen ze elke zondag met broer-van-mijn-man en zijn vrouw. Zijn ze vrij fanatiek in. Met centen jn een pot enzo. En nu gaat mijn man dus ook een keer meekaarten.
Het is niet zo dat dat kaartspel een 5 de of 6 de speler nodig heeft oid. (Dacht ik ook nog even)
Zou ze een ander plan hebben dan dat kaarten ? Dat ze misschien iets wil bespreken en dat nu doet onder het mom van een potje kaarten ?
Zou je bijna denken, hè?
Maar ze heeft me vrijdag dus al met een smoesje daarheen gelokt om met me te bespreken dat ze me zo-weinig-ziet en graag vaker zou langskomen/eten etc. En dat kaarten doen ze elke zondag met broer-van-mijn-man en zijn vrouw. Zijn ze vrij fanatiek in. Met centen jn een pot enzo. En nu gaat mijn man dus ook een keer meekaarten.
Het is niet zo dat dat kaartspel een 5 de of 6 de speler nodig heeft oid. (Dacht ik ook nog even)
