Thuis
alle pijlers
Hekel aan feestjes...
zondag 13 september 2015 13:05
Ik heb -persoonlijk- een beetje een hekel aan sommige, niet alle, feestjes.
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
zondag 17 april 2016 17:32
Ohja. Snap ik ja. Als je weinig kinderen in de familie hebt.
Hier veel kinderen in de familie. En op elk kinderfeestje wordt de hele familie uitgenodigd, ooms, tantes, neefjes, nichtjes, opa's, oma's, (maal 2), de nieuw aangetrouwde opa en oma, de buren van het feestvarken, en ook maar meteen de beste vriendjes van jarige kind. De bak zit dan al snel (prop-) vol. De kinderen lijken het wel naar hun zin te hebben. Die rennen en gillen wat af, door het hele huis. Maar de volwassenen lijken toch een beetje ongemakkelijk de tijd uit te zitten, temidden van al het getrappel en gejoel.
(*al is de kans ook aanwezig dat ik dit projecteer* )
Hier veel kinderen in de familie. En op elk kinderfeestje wordt de hele familie uitgenodigd, ooms, tantes, neefjes, nichtjes, opa's, oma's, (maal 2), de nieuw aangetrouwde opa en oma, de buren van het feestvarken, en ook maar meteen de beste vriendjes van jarige kind. De bak zit dan al snel (prop-) vol. De kinderen lijken het wel naar hun zin te hebben. Die rennen en gillen wat af, door het hele huis. Maar de volwassenen lijken toch een beetje ongemakkelijk de tijd uit te zitten, temidden van al het getrappel en gejoel.
(*al is de kans ook aanwezig dat ik dit projecteer* )
zondag 17 april 2016 17:48
quote:ikbenik schreef op 17 april 2016 @ 17:32:
Ohja. Snap ik ja. Als je weinig kinderen in de familie hebt.
Hier veel kinderen in de familie. En op elk kinderfeestje wordt de hele familie uitgenodigd, ooms, tantes, neefjes, nichtjes, opa's, oma's, (maal 2), de nieuw aangetrouwde opa en oma, de buren van het feestvarken, en ook maar meteen de beste vriendjes van jarige kind. De bak zit dan al snel (prop-) vol. De kinderen lijken het wel naar hun zin te hebben. Die rennen en gillen wat af, door het hele huis. Maar de volwassenen lijken toch een beetje ongemakkelijk de tijd uit te zitten, temidden van al het getrappel en gejoel.
(*al is de kans ook aanwezig dat ik dit projecteer* )Begrijp precies wat je bedoelt. Maar dat komt misschien ook omdat die kinderen tegenwoordig nadrukkelijk aanwezig lijken te moeten zijn in dezelfde ruimte als waar de volwassenen zitten. Toen mijn broer en ik jong waren, werden we met onze neefjes en nichtjes naar de speelkamer gestuurd, daar mochten we doen wat we wilden, maar de huiskamer was voor de volwassenen. En natuurlijk kregen we regelmatig limonade en lekkers, want het was feest, en we mochten heus wel eens van tijd tot tijd even aanwapperen bij de volwassenen, maar het speelgebeuren vond in de speelkamer plaats.
Ohja. Snap ik ja. Als je weinig kinderen in de familie hebt.
Hier veel kinderen in de familie. En op elk kinderfeestje wordt de hele familie uitgenodigd, ooms, tantes, neefjes, nichtjes, opa's, oma's, (maal 2), de nieuw aangetrouwde opa en oma, de buren van het feestvarken, en ook maar meteen de beste vriendjes van jarige kind. De bak zit dan al snel (prop-) vol. De kinderen lijken het wel naar hun zin te hebben. Die rennen en gillen wat af, door het hele huis. Maar de volwassenen lijken toch een beetje ongemakkelijk de tijd uit te zitten, temidden van al het getrappel en gejoel.
(*al is de kans ook aanwezig dat ik dit projecteer* )Begrijp precies wat je bedoelt. Maar dat komt misschien ook omdat die kinderen tegenwoordig nadrukkelijk aanwezig lijken te moeten zijn in dezelfde ruimte als waar de volwassenen zitten. Toen mijn broer en ik jong waren, werden we met onze neefjes en nichtjes naar de speelkamer gestuurd, daar mochten we doen wat we wilden, maar de huiskamer was voor de volwassenen. En natuurlijk kregen we regelmatig limonade en lekkers, want het was feest, en we mochten heus wel eens van tijd tot tijd even aanwapperen bij de volwassenen, maar het speelgebeuren vond in de speelkamer plaats.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 17 april 2016 18:36
Ik denk dat ook pejeka, dat dat vroeger anders was. Ik kan me herinneren dat ik zelf vroeger bij mijn oma aan een aparte kindertafel zat. Wel in dezelfde ruimte, maar als je dan naar de salontafel liep (waar de volwassenen zaten), om daar een bonbon te nemen, dan werd je teruggestuurd naar je kindertafel, naar je 'eigen snoep'.
Niet dat dat ideaal was, maar het zegt iets over hoe de tijden zijn veranderd.
De volwassenen hadden het toen voor het zeggen. Die praatten (in mijn beleving uuuuren ) en pas als ze klaar waren vertrokken we. Er was ook geen speelgoed bij die oma, dus dat was urenlang proberen je te vermaken met een balpen en blocnote. Oersaai. Als kind dan. Wrs vonden de volwassenen het gezellig.
Niet dat dat ideaal was, maar het zegt iets over hoe de tijden zijn veranderd.
De volwassenen hadden het toen voor het zeggen. Die praatten (in mijn beleving uuuuren ) en pas als ze klaar waren vertrokken we. Er was ook geen speelgoed bij die oma, dus dat was urenlang proberen je te vermaken met een balpen en blocnote. Oersaai. Als kind dan. Wrs vonden de volwassenen het gezellig.
zondag 17 april 2016 18:39
quote:ikbenik schreef op 17 april 2016 @ 18:36:
Ik denk dat ook pejeka, dat dat vroeger anders was. Ik kan me herinneren dat ik zelf vroeger bij mijn oma aan een aparte kindertafel zat. Wel in dezelfde ruimte, maar als je dan naar de salontafel liep (waar de volwassenen zaten), om daar een bonbon te nemen, dan werd je teruggestuurd naar je kindertafel, naar je 'eigen snoep'.
Niet dat dat ideaal was, maar het zegt iets over hoe de tijden zijn veranderd.
De volwassenen hadden het toen voor het zeggen. Die praatten (in mijn beleving uuuuren ) en pas als ze klaar waren vertrokken we. Er was ook geen speelgoed bij die oma, dus dat was urenlang proberen je te vermaken met een balpen en blocnote. Oersaai. Als kind dan. Wrs vonden de volwassenen het gezellig.Mijn oma maakte er altijd een geweldig feest van. Op de grote eettafel stonden er dan talloze schalen met lekkers, en daar mochten we van eten zoveel we wilden. Speelgoed was er ook, ten dele nog oud speelgoed van onze ouders, vonden we geweldig. Of we gingen lekker in de tuin spelen. En inderdaad, de volwassenen zaten dan in de zitkamer hun eigen feestje te hebben, maar wat we vermaakten ons dus prima. En echt geen gegil en geren in huis. Dan mochten (moesten) we naar buiten...
Ik denk dat ook pejeka, dat dat vroeger anders was. Ik kan me herinneren dat ik zelf vroeger bij mijn oma aan een aparte kindertafel zat. Wel in dezelfde ruimte, maar als je dan naar de salontafel liep (waar de volwassenen zaten), om daar een bonbon te nemen, dan werd je teruggestuurd naar je kindertafel, naar je 'eigen snoep'.
Niet dat dat ideaal was, maar het zegt iets over hoe de tijden zijn veranderd.
De volwassenen hadden het toen voor het zeggen. Die praatten (in mijn beleving uuuuren ) en pas als ze klaar waren vertrokken we. Er was ook geen speelgoed bij die oma, dus dat was urenlang proberen je te vermaken met een balpen en blocnote. Oersaai. Als kind dan. Wrs vonden de volwassenen het gezellig.Mijn oma maakte er altijd een geweldig feest van. Op de grote eettafel stonden er dan talloze schalen met lekkers, en daar mochten we van eten zoveel we wilden. Speelgoed was er ook, ten dele nog oud speelgoed van onze ouders, vonden we geweldig. Of we gingen lekker in de tuin spelen. En inderdaad, de volwassenen zaten dan in de zitkamer hun eigen feestje te hebben, maar wat we vermaakten ons dus prima. En echt geen gegil en geren in huis. Dan mochten (moesten) we naar buiten...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 17 april 2016 19:02
quote:Lala1979 schreef op 17 april 2016 @ 17:18:
Dat snap ik dan weer wel, als kind vond ik het heerlijk het huis vol visite als ik jarig was, leuk veel kinderen om mee te spelen. Mijn ouders nodigden ook veel vrienden uit met leeftijdsgenootjes. Ik ben ook lang enig kind geweest.
Hier zijn mijn kinderen wel met tweeën, maar als ik alleen de familie uitnodig zijn we met 9 volwassenen en 4 kinderen, dat vind ik jammer. Dus nodig ik meer mensen uit om het feestelijker te maken (en ik het leuk vind als ze komen). Het lastige is dan altijd de grens, als ik a uitnodig, dan vind ik dat ik B ook moet uitnodigen, etc etc. Ik zou het fijner vinden als ik een selectie kon maken, maar dat voelt niet goed. Dus ik hoop altijd dat genodigden zelf de selectie maken en afzeggen als ze geen zin of tijd hebben.Helemaal mee eens.
Dat snap ik dan weer wel, als kind vond ik het heerlijk het huis vol visite als ik jarig was, leuk veel kinderen om mee te spelen. Mijn ouders nodigden ook veel vrienden uit met leeftijdsgenootjes. Ik ben ook lang enig kind geweest.
Hier zijn mijn kinderen wel met tweeën, maar als ik alleen de familie uitnodig zijn we met 9 volwassenen en 4 kinderen, dat vind ik jammer. Dus nodig ik meer mensen uit om het feestelijker te maken (en ik het leuk vind als ze komen). Het lastige is dan altijd de grens, als ik a uitnodig, dan vind ik dat ik B ook moet uitnodigen, etc etc. Ik zou het fijner vinden als ik een selectie kon maken, maar dat voelt niet goed. Dus ik hoop altijd dat genodigden zelf de selectie maken en afzeggen als ze geen zin of tijd hebben.Helemaal mee eens.
LOEP ME MAAR aub.
zondag 17 april 2016 19:05
quote:pejeka schreef op 17 april 2016 @ 17:48:
[...]
Begrijp precies wat je bedoelt. Maar dat komt misschien ook omdat die kinderen tegenwoordig nadrukkelijk aanwezig lijken te moeten zijn in dezelfde ruimte als waar de volwassenen zitten. Toen mijn broer en ik jong waren, werden we met onze neefjes en nichtjes naar de speelkamer gestuurd, daar mochten we doen wat we wilden, maar de huiskamer was voor de volwassenen. En natuurlijk kregen we regelmatig limonade en lekkers, want het was feest, en we mochten heus wel eens van tijd tot tijd even aanwapperen bij de volwassenen, maar het speelgebeuren vond in de speelkamer plaats.Ook mee eens. Hier precies zo. Het word anders zo'n onprettig schreeuwgesprek waarbij je niks kan verstaan. Of je word onderbroken omdat kind er tussen door blêrt en niet geleerd heeft gekregen dat het even moet wachten met schreeuwen.
[...]
Begrijp precies wat je bedoelt. Maar dat komt misschien ook omdat die kinderen tegenwoordig nadrukkelijk aanwezig lijken te moeten zijn in dezelfde ruimte als waar de volwassenen zitten. Toen mijn broer en ik jong waren, werden we met onze neefjes en nichtjes naar de speelkamer gestuurd, daar mochten we doen wat we wilden, maar de huiskamer was voor de volwassenen. En natuurlijk kregen we regelmatig limonade en lekkers, want het was feest, en we mochten heus wel eens van tijd tot tijd even aanwapperen bij de volwassenen, maar het speelgebeuren vond in de speelkamer plaats.Ook mee eens. Hier precies zo. Het word anders zo'n onprettig schreeuwgesprek waarbij je niks kan verstaan. Of je word onderbroken omdat kind er tussen door blêrt en niet geleerd heeft gekregen dat het even moet wachten met schreeuwen.
LOEP ME MAAR aub.
zondag 17 april 2016 19:11
quote:pejeka schreef op 17 april 2016 @ 18:39:
[...]
Mijn oma maakte er altijd een geweldig feest van. Op de grote eettafel stonden er dan talloze schalen met lekkers, en daar mochten we van eten zoveel we wilden. Speelgoed was er ook, ten dele nog oud speelgoed van onze ouders, vonden we geweldig. Of we gingen lekker in de tuin spelen. En inderdaad, de volwassenen zaten dan in de zitkamer hun eigen feestje te hebben, maar wat we vermaakten ons dus prima. En echt geen gegil en geren in huis. Dan mochten (moesten) we naar buiten...Inderdaad geen gegil en geren in huis. En geen grote mond. Als we naar oom's en tante's op visite gingen was het een groot feest terwijl er niemand jarig was. Zij hadden veel kinderen en wij waren met veel kinderen.
Oei, nu ben ik off-topic want ik vind visite vaak heel leuk.
[...]
Mijn oma maakte er altijd een geweldig feest van. Op de grote eettafel stonden er dan talloze schalen met lekkers, en daar mochten we van eten zoveel we wilden. Speelgoed was er ook, ten dele nog oud speelgoed van onze ouders, vonden we geweldig. Of we gingen lekker in de tuin spelen. En inderdaad, de volwassenen zaten dan in de zitkamer hun eigen feestje te hebben, maar wat we vermaakten ons dus prima. En echt geen gegil en geren in huis. Dan mochten (moesten) we naar buiten...Inderdaad geen gegil en geren in huis. En geen grote mond. Als we naar oom's en tante's op visite gingen was het een groot feest terwijl er niemand jarig was. Zij hadden veel kinderen en wij waren met veel kinderen.
Oei, nu ben ik off-topic want ik vind visite vaak heel leuk.
LOEP ME MAAR aub.
zondag 17 april 2016 20:01
quote:missie_m schreef op 17 april 2016 @ 19:11:
[...]
Inderdaad geen gegil en geren in huis. En geen grote mond. Als we naar oom's en tante's op visite gingen was het een groot feest terwijl er niemand jarig was. Zij hadden veel kinderen en wij waren met veel kinderen.
Oei, nu ben ik off-topic want ik vind visite vaak heel leuk.Tuurlijk, dat soort dingen vond ik als kind ook super. Alle neefjes en nichtjes bij elkaar op de verjaardag van opa of oma.
[...]
Inderdaad geen gegil en geren in huis. En geen grote mond. Als we naar oom's en tante's op visite gingen was het een groot feest terwijl er niemand jarig was. Zij hadden veel kinderen en wij waren met veel kinderen.
Oei, nu ben ik off-topic want ik vind visite vaak heel leuk.Tuurlijk, dat soort dingen vond ik als kind ook super. Alle neefjes en nichtjes bij elkaar op de verjaardag van opa of oma.
zondag 17 april 2016 20:07
quote:missie_m schreef op 17 april 2016 @ 19:11:
[...]
Inderdaad geen gegil en geren in huis. En geen grote mond. Als we naar oom's en tante's op visite gingen was het een groot feest terwijl er niemand jarig was. Zij hadden veel kinderen en wij waren met veel kinderen.
Oei, nu ben ik off-topic want ik vind visite vaak heel leuk.Ik ook! Vind visite gezellig. Valt me alleen wel eens op dat (veel) kinderen tegenwoordig om de 5 minuten aandacht schijnen te moeten hebben van moeder/vader. Komen ze tegen je aan hangen, zeuren, enz. En eerlijk gezegd zal dat vroeger ook wel eens zijn geweest, dat je even naar je ouders liep, maar we waren uren bezig buiten, met bloemen plukken voor oma, spelletjes doen, en we wisten dat het lekkers in de eetkamer stond, dus daar hoefden we de volwassenen ook niet voor te storen. En soms had er ééntje geen zin in buitenspelen, nou, dan zaten we boven op één van de logeerkamers, languit op bed met een boek ofzo.
[...]
Inderdaad geen gegil en geren in huis. En geen grote mond. Als we naar oom's en tante's op visite gingen was het een groot feest terwijl er niemand jarig was. Zij hadden veel kinderen en wij waren met veel kinderen.
Oei, nu ben ik off-topic want ik vind visite vaak heel leuk.Ik ook! Vind visite gezellig. Valt me alleen wel eens op dat (veel) kinderen tegenwoordig om de 5 minuten aandacht schijnen te moeten hebben van moeder/vader. Komen ze tegen je aan hangen, zeuren, enz. En eerlijk gezegd zal dat vroeger ook wel eens zijn geweest, dat je even naar je ouders liep, maar we waren uren bezig buiten, met bloemen plukken voor oma, spelletjes doen, en we wisten dat het lekkers in de eetkamer stond, dus daar hoefden we de volwassenen ook niet voor te storen. En soms had er ééntje geen zin in buitenspelen, nou, dan zaten we boven op één van de logeerkamers, languit op bed met een boek ofzo.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 17 april 2016 20:43
Dat die kinderen zoveel aandacht "opeisen" komt volgens mij ook doordat de kinderen tegenwoordig in de minderheid zijn en die aandacht ook krijgen van de aanwezige volwassenen. Soms willen de volwassenen zelfs de aandacht van de kinderen. Daarin zat het verschil met vroeger denk ik wel. Aan mijn vaders kant van de familie waren zoveel neefjes en nichtjes dat er altijd leeftijdgenootjes om te spelen waren. Of een groter nichtje dat de kleintjes bezighield. En opa en oma zaten gewoon met de ooms en tantes in de woonkamer. Zelfs als ál hun kinderen mét hun partner er waren, dan was de generatie kleinkinderen nog in de meerderheid.
Sommigen moeten niet aan die drukte denken vermoed ik maar ik denk dat dit wel scheelt in aandacht komen vragen bij het volwassen gezelschap.
Sommigen moeten niet aan die drukte denken vermoed ik maar ik denk dat dit wel scheelt in aandacht komen vragen bij het volwassen gezelschap.
zondag 17 april 2016 22:17
quote:NYC schreef op 17 april 2016 @ 20:43:
Dat die kinderen zoveel aandacht "opeisen" komt volgens mij ook doordat de kinderen tegenwoordig in de minderheid zijn en die aandacht ook krijgen van de aanwezige volwassenen. Soms willen de volwassenen zelfs de aandacht van de kinderen.
Dit en soortgelijke verhalen herken ik absoluut.
Als wij vroeger met de familie bij elkaar kwamen dan kregen we weinig aandacht van de volwassenen. Een grapje van een oom of een kort praatje met een tante. Verder zaten we met de kinderen bij elkaar met inderdaad eigen chips en limonade Als je te veel stoorde (dat was al snel het geval) werd je weggestuurd. Er was duidelijk een kindergedeelte en een volwassenengedeelte. Now, not so much
Dat die kinderen zoveel aandacht "opeisen" komt volgens mij ook doordat de kinderen tegenwoordig in de minderheid zijn en die aandacht ook krijgen van de aanwezige volwassenen. Soms willen de volwassenen zelfs de aandacht van de kinderen.
Dit en soortgelijke verhalen herken ik absoluut.
Als wij vroeger met de familie bij elkaar kwamen dan kregen we weinig aandacht van de volwassenen. Een grapje van een oom of een kort praatje met een tante. Verder zaten we met de kinderen bij elkaar met inderdaad eigen chips en limonade Als je te veel stoorde (dat was al snel het geval) werd je weggestuurd. Er was duidelijk een kindergedeelte en een volwassenengedeelte. Now, not so much
dinsdag 19 april 2016 14:53
quote:pejeka schreef op 17 april 2016 @ 17:48:
[...]
Begrijp precies wat je bedoelt. Maar dat komt misschien ook omdat die kinderen tegenwoordig nadrukkelijk aanwezig lijken te moeten zijn in dezelfde ruimte als waar de volwassenen zitten. Toen mijn broer en ik jong waren, werden we met onze neefjes en nichtjes naar de speelkamer gestuurd, daar mochten we doen wat we wilden, maar de huiskamer was voor de volwassenen. En natuurlijk kregen we regelmatig limonade en lekkers, want het was feest, en we mochten heus wel eens van tijd tot tijd even aanwapperen bij de volwassenen, maar het speelgebeuren vond in de speelkamer plaats.
[...]
Begrijp precies wat je bedoelt. Maar dat komt misschien ook omdat die kinderen tegenwoordig nadrukkelijk aanwezig lijken te moeten zijn in dezelfde ruimte als waar de volwassenen zitten. Toen mijn broer en ik jong waren, werden we met onze neefjes en nichtjes naar de speelkamer gestuurd, daar mochten we doen wat we wilden, maar de huiskamer was voor de volwassenen. En natuurlijk kregen we regelmatig limonade en lekkers, want het was feest, en we mochten heus wel eens van tijd tot tijd even aanwapperen bij de volwassenen, maar het speelgebeuren vond in de speelkamer plaats.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 19 april 2016 15:01
quote:NYC schreef op 17 april 2016 @ 20:43:
Dat die kinderen zoveel aandacht "opeisen" komt volgens mij ook doordat de kinderen tegenwoordig in de minderheid zijn en die aandacht ook krijgen van de aanwezige volwassenen. Soms willen de volwassenen zelfs de aandacht van de kinderen. Daarin zat het verschil met vroeger denk ik wel. Aan mijn vaders kant van de familie waren zoveel neefjes en nichtjes dat er altijd leeftijdgenootjes om te spelen waren. Of een groter nichtje dat de kleintjes bezighield. En opa en oma zaten gewoon met de ooms en tantes in de woonkamer. Zelfs als ál hun kinderen mét hun partner er waren, dan was de generatie kleinkinderen nog in de meerderheid.
Sommigen moeten niet aan die drukte denken vermoed ik maar ik denk dat dit wel scheelt in aandacht komen vragen bij het volwassen gezelschap.Ik weet niet waar het aan ligt. zijn ze meer verwender dan vroeger? Voelen ouders zich schuldig omdat ze buitenshuis werken en er daarom niet steeds thuis zijn? Willen volwassenen nu graag 'die leuk papa of die leuke oom zijn?" Of was het vroeger allemaal een stuk duidelijker. Voorbeeldje: Als de ouder zei "handen wassen" dan was het handen wassen. Ik heb het idee dat nu vaak discussies gevoerd moet worden "waarom moet ik handen wassen?"
Dat die kinderen zoveel aandacht "opeisen" komt volgens mij ook doordat de kinderen tegenwoordig in de minderheid zijn en die aandacht ook krijgen van de aanwezige volwassenen. Soms willen de volwassenen zelfs de aandacht van de kinderen. Daarin zat het verschil met vroeger denk ik wel. Aan mijn vaders kant van de familie waren zoveel neefjes en nichtjes dat er altijd leeftijdgenootjes om te spelen waren. Of een groter nichtje dat de kleintjes bezighield. En opa en oma zaten gewoon met de ooms en tantes in de woonkamer. Zelfs als ál hun kinderen mét hun partner er waren, dan was de generatie kleinkinderen nog in de meerderheid.
Sommigen moeten niet aan die drukte denken vermoed ik maar ik denk dat dit wel scheelt in aandacht komen vragen bij het volwassen gezelschap.Ik weet niet waar het aan ligt. zijn ze meer verwender dan vroeger? Voelen ouders zich schuldig omdat ze buitenshuis werken en er daarom niet steeds thuis zijn? Willen volwassenen nu graag 'die leuk papa of die leuke oom zijn?" Of was het vroeger allemaal een stuk duidelijker. Voorbeeldje: Als de ouder zei "handen wassen" dan was het handen wassen. Ik heb het idee dat nu vaak discussies gevoerd moet worden "waarom moet ik handen wassen?"
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 19 april 2016 15:08
quote:iones schreef op 19 april 2016 @ 15:03:
Het ligt denk ik aan het feit dat alles zo opgeblazen wordt en belangrijker of groter wordt gemaakt dan het is. Mensen kunnen niet meer relativeren, ze zijn niet nuchter meer. Ook niet omtrent hun kinderen.Dat zou heel goed kunnen. Net zoals op facebook ook alles opgeblazen word. Ik las laatst dat men depressief kon worden van social media omdat iedereen alles opblaast en het verwachtingspatroon daardoor erg hoog word.
Misschien waren de familie-bezoekjes vroeger daarom ook kei-leuk, iedereen deed gewoon, geen poehaa.
Het ligt denk ik aan het feit dat alles zo opgeblazen wordt en belangrijker of groter wordt gemaakt dan het is. Mensen kunnen niet meer relativeren, ze zijn niet nuchter meer. Ook niet omtrent hun kinderen.Dat zou heel goed kunnen. Net zoals op facebook ook alles opgeblazen word. Ik las laatst dat men depressief kon worden van social media omdat iedereen alles opblaast en het verwachtingspatroon daardoor erg hoog word.
Misschien waren de familie-bezoekjes vroeger daarom ook kei-leuk, iedereen deed gewoon, geen poehaa.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 19 april 2016 20:22
quote:iones schreef op 19 april 2016 @ 13:59:
Maar dat staat daar ook los van. Kinderen kunnen heel leuk zijn. Maar dat wil niet zeggen dat je het leuk vind als elk volwassen gesprek onderbroken wordt door dingen die nergens over gaan.
Ik herken mezelf hierin. Bij 1 vriendin kom ik haast nooit meer, omdat er geen gesprek mee te voeren is. Bij elke 2 zinnen dat jenuitgewisseld hebt moet er iets tegen zoon gezegd worden, want hij brabbelt er gewoon doorheen en eist de aandacht op. En niet aan van zijn moeder, ook van mij. Moeder geeft ook toe aan de aandacht.
Ik ben niet eens zo heel oud, maar ook toen ik klein was, was het heel duidelijk dat je niet onderbreekt in gesprekken van volwassenen. Tenzij er iets heel dringends was, maar dat was het haast nooit. Dus hield je je mond en speelde je apart met de andere kinderen.
Maar dat staat daar ook los van. Kinderen kunnen heel leuk zijn. Maar dat wil niet zeggen dat je het leuk vind als elk volwassen gesprek onderbroken wordt door dingen die nergens over gaan.
Ik herken mezelf hierin. Bij 1 vriendin kom ik haast nooit meer, omdat er geen gesprek mee te voeren is. Bij elke 2 zinnen dat jenuitgewisseld hebt moet er iets tegen zoon gezegd worden, want hij brabbelt er gewoon doorheen en eist de aandacht op. En niet aan van zijn moeder, ook van mij. Moeder geeft ook toe aan de aandacht.
Ik ben niet eens zo heel oud, maar ook toen ik klein was, was het heel duidelijk dat je niet onderbreekt in gesprekken van volwassenen. Tenzij er iets heel dringends was, maar dat was het haast nooit. Dus hield je je mond en speelde je apart met de andere kinderen.
