Thuis
alle pijlers
Kat ineens dood....
zaterdag 3 januari 2015 08:51
Moet het even van me afschrijven...
Ruim een jaar terug heb ik een zwefkat opgevangen. Helemaal onder de wormen, vermagert, bang. Langzaamaan is hij opgeknapt en werd een lieve, gezonde kater ( dacht ik). Geen idee hoe oud hij was, maar denk rond de 10, als ik moet gokken.
Vanmorgen even beneden koffie gaan drinken. Kater sprong op tafel, naast zijn eetbakje. Ik gaf hem een aai over zijn bol, ging me aankleden en wilde hem eenmaal weer beneden gaan voeren. Raarrr... hij lag op het laminaat... doet hij anders nooit... Ineens zie ik zijn bekje open staan en denk 'Hij is toch niet dood?!?!?!?!?!'Jawel dus. In die tien minuten dat ik boven was, is hij overleden!!! Snap er niets van. Net daarvoor was er echt niets aan te merken!!!
Ben in shock en super verdrietig. Vraag me af waaraan hij is overleden... hartaanval? Voel me echt in de war nu....
Ruim een jaar terug heb ik een zwefkat opgevangen. Helemaal onder de wormen, vermagert, bang. Langzaamaan is hij opgeknapt en werd een lieve, gezonde kater ( dacht ik). Geen idee hoe oud hij was, maar denk rond de 10, als ik moet gokken.
Vanmorgen even beneden koffie gaan drinken. Kater sprong op tafel, naast zijn eetbakje. Ik gaf hem een aai over zijn bol, ging me aankleden en wilde hem eenmaal weer beneden gaan voeren. Raarrr... hij lag op het laminaat... doet hij anders nooit... Ineens zie ik zijn bekje open staan en denk 'Hij is toch niet dood?!?!?!?!?!'Jawel dus. In die tien minuten dat ik boven was, is hij overleden!!! Snap er niets van. Net daarvoor was er echt niets aan te merken!!!
Ben in shock en super verdrietig. Vraag me af waaraan hij is overleden... hartaanval? Voel me echt in de war nu....
zaterdag 3 januari 2015 08:54
zaterdag 3 januari 2015 08:54
Poeh! Snap dat je in de war bent! Wij hebben het ook gehad met onze kater, zomaar ineens dood. Hartje? Geen idee. Maar je schrikt je lam 
Neem rustig afscheid van hem, denk even na wat je met hem wilt. Wij hebben hem naar de dierenarts gebracht, begraven of cremeren hoefde voor ons niet. Bel in ieder geval even met de dierenarts voor advies.
Heel veel sterkte,
Neem rustig afscheid van hem, denk even na wat je met hem wilt. Wij hebben hem naar de dierenarts gebracht, begraven of cremeren hoefde voor ons niet. Bel in ieder geval even met de dierenarts voor advies.
Heel veel sterkte,
Zonder oorzaak geen gevolg
zaterdag 3 januari 2015 09:15
Ik heb het ook meegemaakt met mijn vier jaar oude kater. 's Ochtends was hij nog om eten aan het schreeuwen en sprong kwiek op alle daken in de buurt. Rond het middaguur belde de dierenambulance dat hij overleden was in het speeltuintje in de buurt. Buurtbewoners hadden hem nog gezien; hij had daar met de andere katten in de buurt gerommeld, nog eten gebietst bij zijn vaste adres en ging ineens onder een struik liggen om te overlijden. Wat er is gebeurd? Geen idee. Ik gok op hartfalen.
Sterkte! Het is naar om ineens je kat te verliezen!
Sterkte! Het is naar om ineens je kat te verliezen!
zaterdag 3 januari 2015 09:23
Vreselijk!
Voel met je mee.
Ik ben ook een dierenvriend, en zou niet zonder mijn (nu) 2 katten willen.
Aantal jaar geleden ook een poes(die pendelde tussen mij en buurman) die ineens na een korte confrontatie met een andere kat dood onder de buxus lag. Was zo'n mooie dame, die een jaar of anderhalf ervoor ongeveer aan kwam lopen.
Van deze poes wist ik door de dierenarts dat ze een zwak hartje had.
Het is altijd een gemis, en een verdriet wat het teweeg brengt.
Veel sterkte met de verwerking van je verdriet.
liefs,
Lisca
Voel met je mee.
Ik ben ook een dierenvriend, en zou niet zonder mijn (nu) 2 katten willen.
Aantal jaar geleden ook een poes(die pendelde tussen mij en buurman) die ineens na een korte confrontatie met een andere kat dood onder de buxus lag. Was zo'n mooie dame, die een jaar of anderhalf ervoor ongeveer aan kwam lopen.
Van deze poes wist ik door de dierenarts dat ze een zwak hartje had.
Het is altijd een gemis, en een verdriet wat het teweeg brengt.
Veel sterkte met de verwerking van je verdriet.
liefs,
Lisca
zaterdag 3 januari 2015 09:33
Ik heb het ook een keer gehad met een prachtige jonge kater van 1,5 jaar. Omdat het een Maine Coon was (raskat) heb ik toen sectie laten doen en daar kwam HCM uit. Een aangeboren hartaandoening bij katten. Dat gaf me wel geruststelling want toen wist ik ieg dat wij niks hadden kunnen doen om dit te voorkomen.
Sterkte met je verlies. Zo verdrietig altijd!
Sterkte met je verlies. Zo verdrietig altijd!
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
zaterdag 3 januari 2015 09:37
Wat is dat schrikken. Voor het beestje prima, die was in één keer weg. Voor jou een grote vraag hoe het kon gebeuren.
Zelf indirect zoiets meegemaakt, katertje van nog geen 2 jaar, kon niet bij ons in huis aarden, goed nieuw tehuis voor hem gezocht, daar is hij na een paar maanden dood in de kamer gevonden. Het komt dus meer voor maar dat is maar een schrale troost voor jou.
Zelf indirect zoiets meegemaakt, katertje van nog geen 2 jaar, kon niet bij ons in huis aarden, goed nieuw tehuis voor hem gezocht, daar is hij na een paar maanden dood in de kamer gevonden. Het komt dus meer voor maar dat is maar een schrale troost voor jou.
zaterdag 3 januari 2015 10:12
Wat verschrikkelijk! Ik zou ook enorm in de war zijn als ik jou was. Helaas hoor je het wel vaker. Ik gok ook op hartfalen. Het lastige is dat leeftijd zo moeilijk schatten is. Ook voor dierenartsen. De kat van mijn moeder werd 10 geschat maar was toen 18, mijn kat werd 2 geschat maar was al 11. Je weet het niet...
Heel erg veel sterkte...
Heel erg veel sterkte...
zaterdag 3 januari 2015 10:18
Heb het ook gehad met onze poes. Ze had gegeten, loopt naar de bank en vlak voor de bank valt ze om. De kinderen zagen het gebeuren, waren best wel overstuur. Voor jouw gemoedsrust, hij heeft een heerlijk laatste jaar gehad, beschermd en elke dag te eten. Nogmaals een
Maar waar zijn dan de oren van het konijn? Die zitten nog in mijn potlood opa (vrij naar Herman van Veen)
zaterdag 3 januari 2015 10:38
intheheart
Het is inderdaad erg schrikken als dit gebeurt. In januari 2014 ging mijn poezemeis (die ik al 10 jaar had) zomaar, achter mij op de bank, binnen 10 seconden dood aan een hersenbloeding. Ik had haar net nog heel erg geknuffeld, ik hoor een klein geluidje, kijk om, zie haar koppie zakken, pak haar koppie en kijk haar in de oogjes en weg was ze!
Het is vreselijk schrikken maar het komt heel vaak voor met hersenbloedingen en hartaanvallen.
Mijn vorige kat (had ik 20 jaar) was heel oud en die heb ik moeten laten inslapen; achteraf gezien vond ik dat veel en veel erger dan de dood in 10 seconden.
Heb nu een zielepietje die al zo'n jaar of 18 is, zwaar is verwaarloosd en van alles mankeert. Ik verwen haar elke dag en stel mij er op in dat het elk moment afgelopen kan zijn maar dat ik haar nog een vreselijk goed, laatste stukkie, leven heb gegeven en dan neem ik met een goed gevoel afscheid!
Nogmaals een knuffel meid
Het is inderdaad erg schrikken als dit gebeurt. In januari 2014 ging mijn poezemeis (die ik al 10 jaar had) zomaar, achter mij op de bank, binnen 10 seconden dood aan een hersenbloeding. Ik had haar net nog heel erg geknuffeld, ik hoor een klein geluidje, kijk om, zie haar koppie zakken, pak haar koppie en kijk haar in de oogjes en weg was ze!
Het is vreselijk schrikken maar het komt heel vaak voor met hersenbloedingen en hartaanvallen.
Mijn vorige kat (had ik 20 jaar) was heel oud en die heb ik moeten laten inslapen; achteraf gezien vond ik dat veel en veel erger dan de dood in 10 seconden.
Heb nu een zielepietje die al zo'n jaar of 18 is, zwaar is verwaarloosd en van alles mankeert. Ik verwen haar elke dag en stel mij er op in dat het elk moment afgelopen kan zijn maar dat ik haar nog een vreselijk goed, laatste stukkie, leven heb gegeven en dan neem ik met een goed gevoel afscheid!
Nogmaals een knuffel meid
It's hip(ster) to be square!
zaterdag 3 januari 2015 10:44
Wat een lieve reacties allemaal. Dank jullie wel!!!!
En wat naar, dat dit zo vaak voorkomt! Maar hipstercat inderdaad, de manier waarop is wel prettiger dan dat je een beestje ziet aftakelen en in moet laten slapen.
T is alleen zoooooo onverwachts, moet het echt even verwerken. Dringt nog niet helemaal door
En wat naar, dat dit zo vaak voorkomt! Maar hipstercat inderdaad, de manier waarop is wel prettiger dan dat je een beestje ziet aftakelen en in moet laten slapen.
T is alleen zoooooo onverwachts, moet het echt even verwerken. Dringt nog niet helemaal door
zaterdag 3 januari 2015 10:51
Ach Intheheart toch! Natuurlijk dringt het nog niet helemaal door! Je was in de volle veronderstelling dat je een gezonde kat had die voorlopig niet zou overlijden en dan nu ineens ben je katloos!
Sterkte! Je hebt hem een fijn laatste jaar gegeven.
Wat bij mij hielp: na het plotselinge overlijden van onze kater hebben we twee kleine poezenvrouwtjes in huis genomen. Ze vervangen de oude kat niet, maar de kinderen en wij hebben veel lol met deze twee kleintjes.
Sterkte! Je hebt hem een fijn laatste jaar gegeven.
Wat bij mij hielp: na het plotselinge overlijden van onze kater hebben we twee kleine poezenvrouwtjes in huis genomen. Ze vervangen de oude kat niet, maar de kinderen en wij hebben veel lol met deze twee kleintjes.
zaterdag 3 januari 2015 11:11
Het komt niet heel vaak voor hoor. Ik ben 40 en heb mijn hele leven katten en veel ervaring met katten. En ik heb het zelf 1 keer meegemaakt. Die kat was 18 en drie weken daarvoor uit het raam gevallen, tien meter hoog. Meneer wilde achter een vogel aan. We dachten dat ie meteen dood zou gaan. Meestal scheurt hun middenrif na zo'n val. Waarschijnlijk was zijn middenrif toch stuk want hij kreeg ineens enorme ademnood. Dat duurde een halve minuut en toen was ie dood. Dat was heel erg om mee te maken. En het duurde lang voordat ik dat verwerkt had want ik gunde hem een zachtere dood.
Maar later ging ik erover nadenken. En toen kwam ik erachter dat zijn dood paste bij hoe hij geleefd had. Lopez was een kater met karakter. We hebben hem bij het asiel opgehaald als moeilijk dier met gedragsproblemen. Hij was een tijdje zwerver geweest en pas gecastreerd toen hij vier was. En hij was idd een pittig ding. Een hele stoere kater die niet bang was zijn klauwen te gebruiken. We hebben heel wat met hem meegemaakt. Hij heeft ooit een grote levende vogel naar binnen gesleept die in onze woonkamer heen en weer vloog. En dan de keer dat de buurman dacht dat hij de kat van hun dochter was en hem naar huis meenam. Daar heeft Lopez de arme man zijn handen helemaal open gekrabt. Toen ik hem op kwam halen, zag hij verbaasd toe hoe ik hem oppakte. 'Wat een wild beest!' zei hij nog. Hij krabte alleen als hij dat echt nodig achtte maar dan lag je ook open. Hij greep dan met alle klauwen je arm of been vast en beet ook nog venijnig. We kunnen een avond vullen met anekdotes over Lopez. Hij leefde groots, en stierf ook groots en theatraal.
Ik weet wel dat de dood niet altijd eerlijk is hoor. Maar ik heb vaker gemerkt dat de dood van een dier, kenmerkend is voor hoe ze waren en leefden. Ik had ooit een pup, die stierf toen ze bijna volwassen was, 7 maanden oud was ze. Ze kwam als een bliksemschicht ons leven binnen en zo ging ze ook. Ronja was hyperactief en nogal een wilde. Ik vernoemde haar naar Ronja de roversdochter. En zo was ze, snel, donker, wild en stout. Over haar kunnen we ook een avond lang anekdotes vertellen. Ze ging heel plotseling dood, we dachten dat ze kennelhoest had, achteraf gereconstrueerd was het hoogstwaarschijnlijk een aangeboren hartafwijking. Man, wat was mijn hart gebroken. Toch heeft zij me uit een ernstige depressie getrokken. Ik geloof niet zo in toeval, met dat doel kwam ze in mijn leven. Ronja was een hond die nooit opgaf en zoveel enthousiasme voor het leven had. Ze trok me uit bed en bleef dat doen. Na haar dood, kon ik niet meer in bed blijven liggen. Dat had Ronja nooit goed gevonden.
Ze laten hun pootafdruk achter in je hart en die gaat nooit meer weg. Herinner ze om hoe ze waren en leefden, hun dood is een heel klein stukje daarvan dus staar je er niet blind op. Nu is het nog heel vers maar op een dag kijk je terug met een lach. Ik hoop dat die snel komt voor je. Veel sterkte met het verlies.
Maar later ging ik erover nadenken. En toen kwam ik erachter dat zijn dood paste bij hoe hij geleefd had. Lopez was een kater met karakter. We hebben hem bij het asiel opgehaald als moeilijk dier met gedragsproblemen. Hij was een tijdje zwerver geweest en pas gecastreerd toen hij vier was. En hij was idd een pittig ding. Een hele stoere kater die niet bang was zijn klauwen te gebruiken. We hebben heel wat met hem meegemaakt. Hij heeft ooit een grote levende vogel naar binnen gesleept die in onze woonkamer heen en weer vloog. En dan de keer dat de buurman dacht dat hij de kat van hun dochter was en hem naar huis meenam. Daar heeft Lopez de arme man zijn handen helemaal open gekrabt. Toen ik hem op kwam halen, zag hij verbaasd toe hoe ik hem oppakte. 'Wat een wild beest!' zei hij nog. Hij krabte alleen als hij dat echt nodig achtte maar dan lag je ook open. Hij greep dan met alle klauwen je arm of been vast en beet ook nog venijnig. We kunnen een avond vullen met anekdotes over Lopez. Hij leefde groots, en stierf ook groots en theatraal.
Ik weet wel dat de dood niet altijd eerlijk is hoor. Maar ik heb vaker gemerkt dat de dood van een dier, kenmerkend is voor hoe ze waren en leefden. Ik had ooit een pup, die stierf toen ze bijna volwassen was, 7 maanden oud was ze. Ze kwam als een bliksemschicht ons leven binnen en zo ging ze ook. Ronja was hyperactief en nogal een wilde. Ik vernoemde haar naar Ronja de roversdochter. En zo was ze, snel, donker, wild en stout. Over haar kunnen we ook een avond lang anekdotes vertellen. Ze ging heel plotseling dood, we dachten dat ze kennelhoest had, achteraf gereconstrueerd was het hoogstwaarschijnlijk een aangeboren hartafwijking. Man, wat was mijn hart gebroken. Toch heeft zij me uit een ernstige depressie getrokken. Ik geloof niet zo in toeval, met dat doel kwam ze in mijn leven. Ronja was een hond die nooit opgaf en zoveel enthousiasme voor het leven had. Ze trok me uit bed en bleef dat doen. Na haar dood, kon ik niet meer in bed blijven liggen. Dat had Ronja nooit goed gevonden.
Ze laten hun pootafdruk achter in je hart en die gaat nooit meer weg. Herinner ze om hoe ze waren en leefden, hun dood is een heel klein stukje daarvan dus staar je er niet blind op. Nu is het nog heel vers maar op een dag kijk je terug met een lach. Ik hoop dat die snel komt voor je. Veel sterkte met het verlies.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
zaterdag 3 januari 2015 11:28
Ik heb even gelezen op internet, en zie inderdaad dat het vaker voorkomt dat katten plotseling dood neervallen. Meestal is het dan een hartaandoening, hierboven door iemand genoemd.
Wat zal ik hem missen!!!! Hij had van die typische gewoontes... Als ik s ochtends koffie zette, zat hij al op het aanrecht, wilde een drupje koffiemelk. Zo nog meer van die dingen...
Meestal zie je dood wel aankomen. Ze zijn niet lekker, of worden gewoon ouder. Mijn kat leek nog zo goed, vitaal.. en dan INEENS....weg.
Wat zal ik hem missen!!!! Hij had van die typische gewoontes... Als ik s ochtends koffie zette, zat hij al op het aanrecht, wilde een drupje koffiemelk. Zo nog meer van die dingen...
Meestal zie je dood wel aankomen. Ze zijn niet lekker, of worden gewoon ouder. Mijn kat leek nog zo goed, vitaal.. en dan INEENS....weg.
zaterdag 3 januari 2015 11:53
quote:Fame schreef op 03 januari 2015 @ 08:54:
Jouw kat heeft nog een mooie tijd bij jou gehad. En dit is een mooie dood. Altijd beter dan dat jij moet beslissen omdat hij lijdt.
Maar wel verdrietig.
Jouw verhaal raakt mij echt TO, net als alle andere verhalen zoals van Hipstercat. Tuurlijk ben je nu in shock. Ik wil me aansluiten bij de mening dat jouw kat een mooi leven heeft gehad en ik zou (ondanks het verdriet) liever willen dat mijn katten zonder te lijden overlijden dan een ziektebed met verdriet, pijn en keuze maken wanneer het teveel is.
Heel veel sterkte en het is normaal dat dit je erg raakt hoor. Veel liefs
Jouw kat heeft nog een mooie tijd bij jou gehad. En dit is een mooie dood. Altijd beter dan dat jij moet beslissen omdat hij lijdt.
Maar wel verdrietig.
Jouw verhaal raakt mij echt TO, net als alle andere verhalen zoals van Hipstercat. Tuurlijk ben je nu in shock. Ik wil me aansluiten bij de mening dat jouw kat een mooi leven heeft gehad en ik zou (ondanks het verdriet) liever willen dat mijn katten zonder te lijden overlijden dan een ziektebed met verdriet, pijn en keuze maken wanneer het teveel is.
Heel veel sterkte en het is normaal dat dit je erg raakt hoor. Veel liefs
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
