Omgaan met negatieve feedback collega

Hoi!

Ik loop ergens tegenaan en zou graag meningen van anderen willen horen en/of tips krijgen hoe ik hier mee om moet gaan en mijzelf verder kan ontwikkelen zonder steeds het gevoel te krijgen dat ik “minderwaardig” ben.

Sinds September loop ik stage in de gehandicaptenzorg. Ik ben zelf 23 jaar en heb vanaf mijn 17e tot 23e in de ouderenzorg gewerkt. Toch trok de gehandicapten zorg mij meer aan. Ik ben een nieuwe opleiding gestart en tot voor kort was ik zeer enthousiast. Ik kreeg eigenlijk alleen maar complimenten en positieve feedback. Ik nam al snel initiatief en had het al snel onder de knie. Maar toen kwam hier verandering in nadat een collega ontslag nam. ik werd ineens op een andere groep geplaatst met een zéér laag niveau qua doelgroep. Ik had hier 2 keer eerder gestaan en toen vroeg mijn stagebegeleider of ik wel op mijn plek zat op deze groep. Hierbij heb ik meteen aangegeven dat ik het heel moeilijk vond en het echt niet bij mij vind passen. Wel heb ik gezegd de uitdaging graag aan te gaan om ervaring op te doen en ik zag dit als een grote kans om mijzelf te ontwikkelen en te verdiepen in de achtergronden van hun beperking(en).

Maar toen kwam het..

Al snel begon ik wat irritaties te krijgen naar mijn collega toe op die groep. Zelf doet ze namelijk niet veel. Een beetje zingen, achter de computer zitten en naar de andere groepen toe om met collega’s te praten. Vaak sta ik er helemaal alleen voor. Ik begin een half uur eerder, ik zet alles klaar voor de dag omdat zij aangaf het fijn te vinden als ik dit doe, ik vond dit niet erg. Ik zorg gedurende de dag voor koffie, thee, de afwas, de lunch, de activiteiten (zoveel mogelijk), contact momenten met de cliënten en alles wat daar omheen komt. Tijdens wat huishoudelijke taken betrek ik vaak cliënten erbij, maak ik een praatje met hen en dit vind ik gewoon belangrijk. Vaak blijf ik na werktijd om alles op te ruimen, de tafels te poetsen, de vloer te vegen en de vuilniszakken te verschonen. Toch is het nóg niet genoeg. Elke activiteit die ik voorstel is te kort, te lang, te makkelijk of te moeilijk. Letterlijk alles word afgekraakt en ik merk dat ik het steeds moeilijker begin te krijgen.

Ik heb een paar gesprekken gehad met haar, mijn stagebegeleider en mijn docent van school over dat ik gewoon écht niet pas op deze doelgroep en van alles geprobeerd heb maar niks gewaardeerd word. Hierop word kort maar krachtig gezegd, “wij hebben personeelstekort en geen geld voor een vaste medewerker. Jij bent de enige optie.” Hier schrok ik van, want ookal weet ik zelf al dat ik hier niet als boventallig wordt gezien kwam het wel binnen dat ze dat ook zo uitspraken.

Vandaag had ik een dag waarvan ik dacht dat het heel goed ging. Op een paar punten na. Ik vroeg of ik even een uurtje aan school mocht werken omdat ik een BPV-opdracht wilde afronden en bespreken. Hierop zei ze nee hoor, je krijgt 10 minuten de tijd. Hierna kun je de kring doen met de cliënten. Ik dacht nou, prima. Ik ben in het kantoor gaan zitten en na 2 minuten kwam ze alweer binnen. Ik werd beschuldigd van het niet aansporen tot eten van een cliënt. Terwijl ik haar boterham in stukjes had gesneden en naast haar zat tijdens de lunch. Ik heb rustig maar duidelijk gezegd waarom ik het er niet mee eens ben, haar standpunt niet goed begrijp en uitgelegd hoe het echt zat. Hierop reageerde ze eigenlijk beledigd, liep geïrriteerd weg en mompelde “het zal wel aan mij liggen dan hé!”. Ik voelde mij best rot en schoot vol. Waarom doet ze elke keer zo?

Als klap op de vuurpijl kwam ze na werktijd nog zeggen dat ze vind dat ik te weinig initiatief toon en geen activiteiten uitvoer met de cliënten. Hierop heb ik netjes geantwoord dat alles wat ik bedenk afgekeurd word en ik heb haar hier voorbeelden van gegeven. Niet alleen dat, ik heb ook eerlijk gezegd dat ik er eigenlijk steeds alleen voor sta en hier was ze niet blij mee. “Het ligt allemaal aan jou en jouzelf alleen”.. “de gehandicaptenzorg past niet bij jou” dit deed mij veel pijn omdat ik altijd complimenten kreeg op de andere groepen. Toch bleef ik beleefd en vroeg ik netjes wat ik kon veranderen, hierop zei ze dat als zij zegt dat ze iets gaat doen ze wilt hebben dat ik zeg; zal ik het voor je doen? En dat ze wilt dat ik vanaf a.s. maandag de gehele dag alleen draai tot het eind van mijn stage periode en dat zij op de achtergrond wilt blijven.

Ik weet echt niet meer wat ik kan doen, ik ga met zware tegenzin naar stage en kom doodmoe en verdrietig thuis door alle kritiek door de dagen heen. Ik moet het hier nog 6 maanden uithouden en op deze manier houd ik dit echt niet vol. Ik heb zo mijn best gedaan om ervan te leren en mijzelf te ontwikkelen en ja en amen te zeggen dat ik gewoon echt merk dat dit ten koste van mijzelf gaat. Ik heb zoveel gesprekken gehad en mijn gevoelens geuit met diverse disciplines (stagebegeleider van stage zelf en school. Mede studenten, collega’s etc). Niks helpt. Naar een andere stage mag niet van school.

Heeft een van jullie tips/tricks/feedback waardoor ik voor mijzelf op kan komen en op een vredige manier mijn stageperiode hier af kan maken? Ik ben echt geen opgever.

Groet,

Amada

fairy1 schreef: ↑

10-05-2023 14:03

Is die collega ook jouw stagebegeleider? Zijn er meerdere collega's waarmee je samenwerkt? Wat vinden zij/ de leidinggevende van hoe het loopt? Ik zou sowieso school op de hoogte brengen van de huidige gang van zaken. Zoals je het omschrijft wordt je niet begeleid maar ingezet om de klusjes op knappen waar je collega niet zo'n zin in heeft. Er moet wel ruimte zijn om te leren.

Nee zij is niet mijn stagebegeleider. Hiervoor werkte ik wel met mijn stagebegeleider en die was altijd heel positief. Zij is wel degene die het personeelstekort heeft opgelost door mij op die andere groep te zetten maar gaf zelf aan dit jammer te vinden omdat zij mij dan niet ziet groeien. (Zoals ze dit zelf zei). Ik heb ook gesprekken gehad met haar over hoe het loopt en hoe ik mij voel. Simpelweg zegt ze dat ze het ook vervelend vind maar het echt niet anders kan.

Frambloos schreef: ↑

10-05-2023 13:50

Was die collega bij het gesprek dat er werd gezegd dat je basicly het werk doet van een standaard werknemer?

Want vanuit die invalshoek zou het helemaal niet logisch zijn dat je collega vanaf de zijlijn wil meekijken hoe jij het doet, maar is haar inzet op de werkvloer ook gewoon 100% nodig en zouden jullie beide evenveel taken uit moeten voeren.

Nee zij was niet bij dit gesprek aanwezig, ik heb wel een gesprek aangevraagd voor volgende week met ons allemaal inclusief school begeleider. Ik heb wel aangegeven bij haar dat ik het niet volhoud op deze manier.

lizenlotte schreef: ↑

10-05-2023 14:10

Jouw collega heeft het slim bedacht; jij mag haar werk doen terwijl zij betaald word! Niet intrappen hoor, direct melden op school.

Precies dit gevoel heb ik ook!

ririanneke schreef: ↑

10-05-2023 14:21

Melden op school, dit kan niet. Ik denk dat je haar een vinger hebt gegeven door eerder te beginnen en later te eindigen en zij nu denkt dat ze je alles wel kan toeschuiven. En het lijkt er niet op dat jij niet op deze groep zou passen. Meer dat de taken die collega naar je toeschuift niet alleen de jouwe zijn maar je ze samen zou moeten doen. En stage is om te leren, niet om direct volwaardig ingezet te worden. Hoe reageren anderen hierop? Zien die het ook zo? Want elk verhaal heeft natuurlijk 2 kanten. Al zeg ik hiermee niet dat collega in haar recht staat.

Toevallig zeiden mijn klasgenoten ook dat het (waarschijnlijk) is begonnen door het eerder beginnen en langer blijven. Mijn klasgenoten en ouders zijn het ook echt met mij eens. Aan mijn stagebegeleider merk ik ook dat ze het oprecht vervelend vind voor mij. Ik heb een gesprek met haar gehad hierover en zij geeft ook aan het gedrag wat die collega beschrijft van mij niet te herkennen in mijn gedrag hoe ik werk met mijn stagebegeleider zelf. Ik snap ook dat het moeilijk bewijzen is als ik mijn kant van het verhaal vertel en zij haar eigen kant. Toch heb ik het gevoel dat ik minder sterk sta omdat ik natuurlijk stagiaire ben en zij een vaste werknemer. Dit maakt het gewoon lastig.

Jillian76 schreef: ↑

10-05-2023 15:23

Deze collega maakt gewoon misbruik van de situatie. Ik werk zelf ook in de GHZ en helaas… soms zit er zo’n collega bij. ‘Gelukkig’ is ze jouw begeleider niet. Ik zou in gesprek gaan met docent van school, stagebegeleider en teamleider.
Mij is overigens niet duidelijk of je BBL of BOL doet. Of je 1e jaars bent…Dat maakt qua zelfstandig staan ook een groot verschil. En dan daarbij; zelfstandig werken doe je in overleg met je stagebegeleider, niet met die collega. Samen met je begeleider bepaal je hoever je bent, waar je leerdoelen liggen, welke opdrachten je doet, hoe je deze uitvoert enz. Dat er door personeelsgebrek zo met je omgegaan wordt moet je zeker niet pikken, uiteindelijk is dit niet jouw probleem.

Ik ben 2e jaars BOL student en ik loop stage op een dagbesteding. En ik ben het helemaal met je eens. Dat van leerdoelen is een goed idee. Hier zijn we nooit meer aan toegekomen omdat ik er vrijwel geen tijd voor krijg. Ik ga deze zeker opschrijven en meenemen in het aankomende gesprek.

S-Groot schreef: ↑

10-05-2023 15:19

Ik zou sowieso direct stoppen met eerder beginnen en later stoppen. De rest van de problemen zijn groter en heb je medewerking van anderen nodig maar voor deze stap ben jij van niemand afhankelijk en op dit vlak kun je in elk geval weer heft in eigen hand nemen.

Ik hoop voor je dat er volgende week iets constructiefs komt uit het gesprek.

De reden waarom ik akkoord ben gegaan met eerder beginnen is omdat dit het enige moment is waarop ik de rapportages van de zorgvragers kan lezen. Na 09:00 (ik begin om 8:30) krijg ik hier geen tijd voor. Ik vind dit toch wel belangrijk zodat ik rekening kan houden met bijzonderheden mbt de cliënt. direct stoppen na de dienst heb ik zelf ook aan gedacht. Maar hoe moet ik dat brengen? Krijg ik dan geen problemen als ze het als luiigheid of werkweigering zien? Ik heb die extra uren tot nu toe altijd geschreven, zijn ze niet blij mee maar goed. Ik ben er dus die schrijf ik ook.