Thuis
alle pijlers
Memorabele dingen die je hebt meegemaakt.
dinsdag 17 juni 2014 23:21
Ben benieuwd naar de memorabele dingen die jij hebt meegemaakt in je leven. Memorabel kan zijn: raar, vreemd, eng, mooi: alles wat jij memorabel vindt in je leven.
Ik trap af met iets luchtigs.
India, in een "dorpje" aan de kust zonder straatverlichting. Ik stap van m'n motorfiets en doe 'n stap achteruit, achterwaarts val ik in een 2,5 meter diepe put die al lang niet meer in gebruik is. Op de foto's die ik later van de inhoud van de put zag zaten er kikkers zo groot als een 1 liter petfles en slangenhuiden...
Ik trap af met iets luchtigs.
India, in een "dorpje" aan de kust zonder straatverlichting. Ik stap van m'n motorfiets en doe 'n stap achteruit, achterwaarts val ik in een 2,5 meter diepe put die al lang niet meer in gebruik is. Op de foto's die ik later van de inhoud van de put zag zaten er kikkers zo groot als een 1 liter petfles en slangenhuiden...
woensdag 18 juni 2014 13:07
quote:Enn schreef op 17 juni 2014 @ 23:52:
Brrrrrrr........
Heb je die ook gevoeld?
Nee Enn, ben er bliksemsnel uitgekropen, later zag ik het pas toen een mede-toerist me erop wees. lag ik daar met m'n zaklantaarn te griezelen. En gestonken dat ik heb van die gore blubberzooi.
Een moment van heel andere aard: in Nepal aan de voet van een gletsjer, ik had hoogteziekte, het was nog donker maar de volle maan stond boven de gletsjer en het was prachtig!
,
Brrrrrrr........
Heb je die ook gevoeld?
Nee Enn, ben er bliksemsnel uitgekropen, later zag ik het pas toen een mede-toerist me erop wees. lag ik daar met m'n zaklantaarn te griezelen. En gestonken dat ik heb van die gore blubberzooi.
Een moment van heel andere aard: in Nepal aan de voet van een gletsjer, ik had hoogteziekte, het was nog donker maar de volle maan stond boven de gletsjer en het was prachtig!
,
woensdag 18 juni 2014 14:47
In Argentinië, aan het andere eind van de wereld in the middle of nowhere op een enorm grote prive ranch. Ik reed samen met een andere gaucho te paard, in westernzadel, met in een hand losjes de teugels en de andere hand ontspannen los hangend. We stappen door een klein waterpoeltje, rood zand, struiken en cactussen verder in de omgeving en er dwarrelen opeens honderden kleine gele vlindertjes om me heen.
Dat was inderdaad *klik* in mijn hoofd.
Dat was inderdaad *klik* in mijn hoofd.
woensdag 18 juni 2014 14:53
woensdag 18 juni 2014 14:59
quote:Scamp schreef op 18 juni 2014 @ 14:53:
Het moment dat ik besloot om naar de UK te verhuizen met mijn hond. Ja, ik doe het.. helemaal zenuwachtig en blij.
En dan dat moment dat ik samen met mijn hond en een rugzak op de boot stapte.
Geen bezittingen meer, alleen de kleren die ik aan had.
Wat een groots moment was dat.
Ik heb ook zo'n moment gehad. Alleen dacht ik voornamelijk: "Waar ben ik in godsnaam aan begonnen?" Met twee koffers en een rugzak en verder niks zomaar naar een land verhuizen waar ik helemaal niemand kende. Het leek een heel goed idee tot het werkelijk zover was.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk helemaal goed gekomen
Het moment dat ik besloot om naar de UK te verhuizen met mijn hond. Ja, ik doe het.. helemaal zenuwachtig en blij.
En dan dat moment dat ik samen met mijn hond en een rugzak op de boot stapte.
Geen bezittingen meer, alleen de kleren die ik aan had.
Wat een groots moment was dat.
Ik heb ook zo'n moment gehad. Alleen dacht ik voornamelijk: "Waar ben ik in godsnaam aan begonnen?" Met twee koffers en een rugzak en verder niks zomaar naar een land verhuizen waar ik helemaal niemand kende. Het leek een heel goed idee tot het werkelijk zover was.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk helemaal goed gekomen
woensdag 18 juni 2014 15:07
quote:cerulli schreef op 18 juni 2014 @ 14:59:
[...]
Ik heb ook zo'n moment gehad. Alleen dacht ik voornamelijk: "Waar ben ik in godsnaam aan begonnen?" Met twee koffers en een rugzak en verder niks zomaar naar een land verhuizen waar ik helemaal niemand kende. Het leek een heel goed idee tot het werkelijk zover was.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk helemaal goed gekomen
Ik had gelukkig wel iemand daar.
Anders had ik ook wel mijn twijfels net voor ik zou vertrekken. Nu ben ik vrij makkelijk met reizen en verhuizen.
[...]
Ik heb ook zo'n moment gehad. Alleen dacht ik voornamelijk: "Waar ben ik in godsnaam aan begonnen?" Met twee koffers en een rugzak en verder niks zomaar naar een land verhuizen waar ik helemaal niemand kende. Het leek een heel goed idee tot het werkelijk zover was.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk helemaal goed gekomen
Ik had gelukkig wel iemand daar.
Anders had ik ook wel mijn twijfels net voor ik zou vertrekken. Nu ben ik vrij makkelijk met reizen en verhuizen.
woensdag 18 juni 2014 15:26
Mijn eerste festival; Pinkpop 2011.
Wat een mensen, wat een gezelligheid, wat een feest. Vooral de eerste avond waarop Coldplay kwam en ik daar uitgeteld op de grond zat, te genieten van de mensen om me heen en de geweldige muziek. Het klinkt misschien als een heel stom memorabel moment, maar ik was toen zo intens gelukkig.
Wat een mensen, wat een gezelligheid, wat een feest. Vooral de eerste avond waarop Coldplay kwam en ik daar uitgeteld op de grond zat, te genieten van de mensen om me heen en de geweldige muziek. Het klinkt misschien als een heel stom memorabel moment, maar ik was toen zo intens gelukkig.
woensdag 18 juni 2014 20:49
Vorig jaar tijdens een duik terecht komen in zo'n 'bal' van kleine visjes. Waar ik ook keek, ze waren echt overal, geweldig!!
Paar jaar geleden, met mijn man in de woestijn in Egypte. Naast elkaar liggend op ons rug genieten van de sterrenhemel die hier zo veel meer zichtbaar is. Geen woorden nodig, samen genieten.
De laatste momenten samen met mijn moeder waarin geen woord gesproken werd maar ze duidelijk afscheid nam en me liet weten hoe ontzettend veel ze van me hield.
Paar jaar geleden, met mijn man in de woestijn in Egypte. Naast elkaar liggend op ons rug genieten van de sterrenhemel die hier zo veel meer zichtbaar is. Geen woorden nodig, samen genieten.
De laatste momenten samen met mijn moeder waarin geen woord gesproken werd maar ze duidelijk afscheid nam en me liet weten hoe ontzettend veel ze van me hield.
Sommige mensen worden zeikend verwekt
woensdag 18 juni 2014 20:59
S nachts op een donker, afgelegen strand in Costa Rica met een local heel stilletjes getuige zijn van het eieren leggen van enorme zeeschildpadden.
Vulkaan uitbarsting, ook Costa Rica.
Sterrenhemel in afgelegen gebieden (oa Australie, Zuid Afrika).
Dichter bij huis: momenten in de zwangerschappen, het heel bewust leven voelen in je buik.
Mijn trouwdag: wat heb ik die dag veel liefde om heen gevoeld.
Een vriendin van me is overleden aan een ziekte, ze wist dat ze nog maar kort te leven had. De laatste keer dat ik bij haar was...we wisten dat het de laatste keer was en hebben echt heel intens afscheid genomen.
Eigenlijk zijn dit allemaal momenten waar ik het gevoel had dat al mijn zintuigen open stonden
Vulkaan uitbarsting, ook Costa Rica.
Sterrenhemel in afgelegen gebieden (oa Australie, Zuid Afrika).
Dichter bij huis: momenten in de zwangerschappen, het heel bewust leven voelen in je buik.
Mijn trouwdag: wat heb ik die dag veel liefde om heen gevoeld.
Een vriendin van me is overleden aan een ziekte, ze wist dat ze nog maar kort te leven had. De laatste keer dat ik bij haar was...we wisten dat het de laatste keer was en hebben echt heel intens afscheid genomen.
Eigenlijk zijn dit allemaal momenten waar ik het gevoel had dat al mijn zintuigen open stonden
woensdag 18 juni 2014 21:01
Mijn meest memorabele moment, is toch wel mijn oma.
Ik werd op een woensdag toch nog onverwacht gebeld, dat als ik afscheid wilde nemen, ik gelijk moest komen naar het ziekenhuis.
Wij hebben daar de hele dag met de familie gezeten, ze was niet meer aanspreekbaar en was al in slaap gebracht.
Savonds zat ik daar alleen nog met opa, mijn moeder en mijn tante, en wilde weggaan, zodat ze de laatste moment hadden, samen als gezin.
Mocht van mijn tante niet weg, zodat ik opa kon ondersteunen.
Om half tien savonds is ze na lang 'tegenspartelen' gegaan.
Het mooiste vind ik wel, dat toen ze in het ziekenhuis kwam, toch nog even wakker werd, opa vast heeft gepakt en heeft gezegd, 'ik hou van je' en hem een kus heeft gegeven.
Dit heeft mij zo geraakt, de manier waarop iemand nog redelijk onverwachts gaat, daar denk ik nog best vaak aan.
Ik werd op een woensdag toch nog onverwacht gebeld, dat als ik afscheid wilde nemen, ik gelijk moest komen naar het ziekenhuis.
Wij hebben daar de hele dag met de familie gezeten, ze was niet meer aanspreekbaar en was al in slaap gebracht.
Savonds zat ik daar alleen nog met opa, mijn moeder en mijn tante, en wilde weggaan, zodat ze de laatste moment hadden, samen als gezin.
Mocht van mijn tante niet weg, zodat ik opa kon ondersteunen.
Om half tien savonds is ze na lang 'tegenspartelen' gegaan.
Het mooiste vind ik wel, dat toen ze in het ziekenhuis kwam, toch nog even wakker werd, opa vast heeft gepakt en heeft gezegd, 'ik hou van je' en hem een kus heeft gegeven.
Dit heeft mij zo geraakt, de manier waarop iemand nog redelijk onverwachts gaat, daar denk ik nog best vaak aan.
woensdag 18 juni 2014 21:06
woensdag 18 juni 2014 21:22
Mijn eerste grote driedaagse festival. Ik was 15 en zo bleu als wat.
Brian May zien optreden en hem ook nog "The Last Horizon" zien spelen. En samen met hem "Love of My Life" zingen met een overvol sportpaleis.
De bijzondere ontmoeting die ik had bij het Auschwitzmonument in Amsterdam.
Mijn bezoek aan Dachau.
Met school (ik was 17) op reis naar Rome en het Vaticaan bezoeken en dan op een overvol Sint-Pietersplein komen. Blijkt het de zoveelste zondag voor of na Pasen of weet ik het te zijn en de Paus (toen nog Johannes Paulus) droeg de mis op.
Met duizenden mensen op dat plein staan als de Paus op het balkon komt. Ondanks dat ik mijn katholieke opvoeding al láng achter me gelaten heb doet dat me toch nog iets als ik er aan terug denk.
Met de camper op een camperplekje staan boven in Jutland, recht aan het Kattegat. Je had zeg maar mijn camper, een onverhard weggetje en dan niets anders dan de zee.
Op een onooglijk klein eilandje in Denemarken bij eb helemaal naar de waterlijn lopen en daar helemaal alleen te staan, alleen met de zee en de wind.
En zo kan ik best nog even door gaan.
Brian May zien optreden en hem ook nog "The Last Horizon" zien spelen. En samen met hem "Love of My Life" zingen met een overvol sportpaleis.
De bijzondere ontmoeting die ik had bij het Auschwitzmonument in Amsterdam.
Mijn bezoek aan Dachau.
Met school (ik was 17) op reis naar Rome en het Vaticaan bezoeken en dan op een overvol Sint-Pietersplein komen. Blijkt het de zoveelste zondag voor of na Pasen of weet ik het te zijn en de Paus (toen nog Johannes Paulus) droeg de mis op.
Met duizenden mensen op dat plein staan als de Paus op het balkon komt. Ondanks dat ik mijn katholieke opvoeding al láng achter me gelaten heb doet dat me toch nog iets als ik er aan terug denk.
Met de camper op een camperplekje staan boven in Jutland, recht aan het Kattegat. Je had zeg maar mijn camper, een onverhard weggetje en dan niets anders dan de zee.
Op een onooglijk klein eilandje in Denemarken bij eb helemaal naar de waterlijn lopen en daar helemaal alleen te staan, alleen met de zee en de wind.
En zo kan ik best nog even door gaan.
668, the neighbour of the Beast
woensdag 18 juni 2014 21:23
Op een warme middag in oktober op het dak staan van Casa Mila in Barcelona. Ik weet nog niet waarom, maar ik was zo ontroerd en onder de indruk van de architectuur.
Dezelfde trip: tapas eten op een achteraf pleintje, als er ineens een man met zwart-wit gestreept pak op stelten uit een steegje komt lopen, met een man met dwarsfluit. De fluitist begint te spelen, de andere man danst op zijn stelten. De sfeer van dat stille pleintje met de dwarsfluit en de vervreemdende dans zit nog in mijn lijf.
Zwemmen met dolfijnen in Israël.
Maar ook:
Mijn kinderen die hand in hand samen naar school gaan. Zo bijzonder dat ze elkaar zo helpen, begrijpen en vertrouwen.
Dezelfde trip: tapas eten op een achteraf pleintje, als er ineens een man met zwart-wit gestreept pak op stelten uit een steegje komt lopen, met een man met dwarsfluit. De fluitist begint te spelen, de andere man danst op zijn stelten. De sfeer van dat stille pleintje met de dwarsfluit en de vervreemdende dans zit nog in mijn lijf.
Zwemmen met dolfijnen in Israël.
Maar ook:
Mijn kinderen die hand in hand samen naar school gaan. Zo bijzonder dat ze elkaar zo helpen, begrijpen en vertrouwen.
Be yourself; everyone else is already taken - Oscar Wilde
woensdag 18 juni 2014 23:22
We waren s middags vertrokken voor een korte vakantie met vrienden. Eenmaal aangekomen zocht ik onze vrienden op en mijn man ging boodschappen doen.Toen hij terugkwam had hij een totaal verdwaasde blik in zn ogen en zei: " we moeten terug, mn moeder is dood". Pff.... ik zal dat moment nooit vergeten.
gelukkig ook mooie momenten: met een camper door australie, overnachten vlakbij de zee en smorgens zo vanuit je bed (met prachtig uitzich)de zee inlopen.
Het zien wilde dolfijnen die iedere dag naar strand komen zwemmen.
De safaritocht door Kenia waar je snachts in je tent de leeuwen hoort brullen of de nijlpaarden hoort rondschuifelen bij de tenten. Eng, maar zo gaaf
gelukkig ook mooie momenten: met een camper door australie, overnachten vlakbij de zee en smorgens zo vanuit je bed (met prachtig uitzich)de zee inlopen.
Het zien wilde dolfijnen die iedere dag naar strand komen zwemmen.
De safaritocht door Kenia waar je snachts in je tent de leeuwen hoort brullen of de nijlpaarden hoort rondschuifelen bij de tenten. Eng, maar zo gaaf
woensdag 18 juni 2014 23:48
Helemaal alleen op een rotsstrandje bij een waterval lunchen met de lekkerste blueberry muffin ooit.
Vanwege een vulkaanuitbarsting niet kunnen vliegen en in 5 minuten beslissen om onze tickets te annuleren en een interrailticket te kopen. We besloten de volgende trein te nemen en renden met onze rugtas over het station om net op tijd in de trein naar Verona te springen.
Samen met vrienden dansen tijdens een dance festival en de muziek in elke vezel van je lichaam voelen en 's ochtends vroeg strompelend naar buiten.
Met een vriendin tijdens een mislukte stapavond onverwacht op een African reggae feest verzeild raken, waardoor bet een van de tofste avonden ooit werd.
En de grootste: toen mijn vriend mij tijdens een tochtje in de jungle bij een waterval (voor mij) volkomen onverwacht ten huwelijk vroeg.
Vanwege een vulkaanuitbarsting niet kunnen vliegen en in 5 minuten beslissen om onze tickets te annuleren en een interrailticket te kopen. We besloten de volgende trein te nemen en renden met onze rugtas over het station om net op tijd in de trein naar Verona te springen.
Samen met vrienden dansen tijdens een dance festival en de muziek in elke vezel van je lichaam voelen en 's ochtends vroeg strompelend naar buiten.
Met een vriendin tijdens een mislukte stapavond onverwacht op een African reggae feest verzeild raken, waardoor bet een van de tofste avonden ooit werd.
En de grootste: toen mijn vriend mij tijdens een tochtje in de jungle bij een waterval (voor mij) volkomen onverwacht ten huwelijk vroeg.
I choose happy!
woensdag 18 juni 2014 23:48
Tijdens mijn afstuderen, de toespraak van de professor voor mij: "Soms kom je een student tegen die je mag begeleiden waarvan je zelf ook nog veel leert. Zo'n student is Pollewop75." Dat was echt prachtig.
De dag dat ik tijdens een zware depressie buiten liep en ineens het zachte briesje voelde en de zon op mijn gezicht. De medicatie sloeg eindelijk aan. Ik voelde eindelijk weer iets.
Met mijn toenmalige grote liefde samen op zijn oude krakkemikkige motor naar een natuurgebied rijden in de nacht. Zitten en naar de maan kijken.
Na tig verhuizingen eindelijk een fijn huis hebben en voelen dat dit echt 'Thuis' is.
De dag dat ik tijdens een zware depressie buiten liep en ineens het zachte briesje voelde en de zon op mijn gezicht. De medicatie sloeg eindelijk aan. Ik voelde eindelijk weer iets.
Met mijn toenmalige grote liefde samen op zijn oude krakkemikkige motor naar een natuurgebied rijden in de nacht. Zitten en naar de maan kijken.
Na tig verhuizingen eindelijk een fijn huis hebben en voelen dat dit echt 'Thuis' is.
woensdag 18 juni 2014 23:50
De eerste keer dat ik mijn lief zag, op een foto. De eerste keer in het echt, op die zonnige dag aan het water.
Hoe hij aan kwam lopen over de steiger, zijn rode shirt, hoe hij liep en naar me keek. Hoe hij zijn armen om me heen sloeg. Hoe zenuwachtig we waren.
Hoe zijn lippen smaakten terwijl de dieptemeter af ging.
Hoe hij daar stond, in de deuropening van de kajuit. Zijn lijf, zijn blik.
Al word ik honderd, hoop dat dit altijd bij me blijft.
Hoe hij aan kwam lopen over de steiger, zijn rode shirt, hoe hij liep en naar me keek. Hoe hij zijn armen om me heen sloeg. Hoe zenuwachtig we waren.
Hoe zijn lippen smaakten terwijl de dieptemeter af ging.
Hoe hij daar stond, in de deuropening van de kajuit. Zijn lijf, zijn blik.
Al word ik honderd, hoop dat dit altijd bij me blijft.
donderdag 19 juni 2014 00:13
Het moment toen ik het reisbureau uitliep en besloot in m'n up naar midden amerika te gaan, wat een vrijheid!
Het moment dat mijn kat terug kwam na 10 dagen vermist te zijn geweest
Het moment dat ik mezelf trakteerde op mijn droomauto omdat ik na jaren sparen hem eindelijk kon kopen.
Het moment dat ik m'n vriendinnen om me heen had in slechtere tijden.
Het moment toen ik met mijn paard in alle vroegte over de Veluwe reed en daar een zwijnengezin met een berg kleintjes tegenkwam, wat was dat gaaf!
Het moment dat mijn kat terug kwam na 10 dagen vermist te zijn geweest
Het moment dat ik mezelf trakteerde op mijn droomauto omdat ik na jaren sparen hem eindelijk kon kopen.
Het moment dat ik m'n vriendinnen om me heen had in slechtere tijden.
Het moment toen ik met mijn paard in alle vroegte over de Veluwe reed en daar een zwijnengezin met een berg kleintjes tegenkwam, wat was dat gaaf!
donderdag 19 juni 2014 00:29
donderdag 19 juni 2014 01:13
Toen ik na een hele zware operatie bijkwam en mijn vader naast mijn bed zat. Hij hield mijn hand vast.
Hij huilde, van opluchting, omdat de operatie goed geslaagd was.
Ik had mijn vader nog nooit zien huilen, en hij hield er ook meteen mee op toen ik mijn ogen opendeed, maar ik zal dat moment nooit vergeten.
Ik vond het zo erg voor hem, dat hij zich zo'n zorgen had gemaakt.
De 6.5 aardbeving. Wat een rare gewaarwording.
De geboorte van mijn eigen hond. Ik zou een pup krijgen van een kennis. Hij belde me om 6 uur 's ochtends dat zijn hond was begonnen met bevallen, of ik wilde komen kijken.
3 mannetjes en een vrouwtje. Het vrouwtje was voor mij. Wat een wurmpje. Ze is nu 3, ik kan nog zo voor me zien hoe ze uit haar moeder glibberde.
Hij huilde, van opluchting, omdat de operatie goed geslaagd was.
Ik had mijn vader nog nooit zien huilen, en hij hield er ook meteen mee op toen ik mijn ogen opendeed, maar ik zal dat moment nooit vergeten.
Ik vond het zo erg voor hem, dat hij zich zo'n zorgen had gemaakt.
De 6.5 aardbeving. Wat een rare gewaarwording.
De geboorte van mijn eigen hond. Ik zou een pup krijgen van een kennis. Hij belde me om 6 uur 's ochtends dat zijn hond was begonnen met bevallen, of ik wilde komen kijken.
3 mannetjes en een vrouwtje. Het vrouwtje was voor mij. Wat een wurmpje. Ze is nu 3, ik kan nog zo voor me zien hoe ze uit haar moeder glibberde.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
