Mensen onder begeleiding in de woonwijk

Ik woon(de) in een relatief rustige, jaren '70 "nieuw"bouw-wijk. Grote huizen, mooie tuinen. 2-verdieners. Een straat die bestaat uit flats en de rest kleine hofjes met huizen. Gezinnen in alle soorten en maten, koop en huur afgewisseld. Niet het Paradijs, maar wel redelijk rustig, centraal gelegen en vrij groen. Balans tussen multiculti en blank-tokkie is goed en hanteerbaar. Sinds kort worden huizen ook te koop aangeboden waardoor er meer "middeninkomen" gezinnen komen te wonen.



Een klein deel van de huizen wordt verhuurd via een stichting die mensen begeleid laat wonen. Dat zijn dan mensen met psychische problematiek, onder toezicht Jeugdzorg, reclassering of jongeren die kamertraining krijgen. So far, so good.



Ik heb het geluk dat ik 2 van deze begeleidwoners op korte afstand heb zitten.



De één ambieert na een lange gevangenisstraf een carriere als oudijzerboer en stapelt tot diep in de nacht met veel kabaal wasmachines, oude fietsen, garagedeuren en tuinsets op zijn oprit van 3 meter en in de achtertuin. Dit eindigt rond middernacht en begint weer rond 4u 's ochtends, want dan start hij de diesel om de krant te bezorgen. Als dat gebeurd is, gooit hij zijn hond in de tuin (door weer en wind) en begint met 20 keer heen en weer rijden met groot vuil. En stapelen, en harde muziek.



De ander is een mevrouw met psychische problematiek en 3 kinderen. Zover ik weet is ze gevlucht uit een geweldadige relatie en dat is natuurlijk heel erg kut. Ik ben blij dat ze nu veilig is. Helaas heeft ze een stem als een scheepstoeter en zit altijd buiten in de voortuin (als ze niet voor mijn huis zit) naar iedereen te schreeuwen -vooral naar de kinderen- en is ze eigenlijk de hele dag bezig met het oplossen van misdaden in de wijk. Misdaden die dus niet bestaan, maar die ze bedenkt. Dat kan variëren van de zorg van een gewonde kip tot de ontvoering door loverboys van een meisje in de wijk. Dat gaat dan gepaard met veel af en aan rijden van de wijkagent, paniekberichten op Facebook en struinacties met pamfletten langs deuren. De wijk is afgezakt tot een soort Bronx, maar dan alleen in haar ogen. Het vervelende is, dat ze een aantal andere zwakbegaafden in de wijk meesleept in het drama waardoor er eigenlijk continu een hoogste staat van paraatheid heerst waarbij buurtbewoners die zich tot buurtwacht hebben gebombardeerd, de hele dag schreeuwen naar jongeren, achter fietsers aanrennen, tegen honden die uitgelaten worden schreeuwen, continu klachten over andere buurtbewoners deponeren bij de woningbouw en voor elke scheet de politie bellen. Ze maken heel veel ruzie met elkaar, en daar moet dan ook de politie voor komen. Die dat dan vervolgens zuchtend en steunend oppakken, er "iets" mee doen, maar waarbij je duidelijk merkt dat ze zich liever bezighouden met échte problemen. Dit voelt de wijkagent en de woningbouwmijnheer hetzelfde, maar het is hun werk. Dus zij moeten alles serieus nemen. Ook belt deze vrouw de politie als ze andere buurtbewoners langer dan een dag niet ziet, en ze weet op de één of andere manier de boel altijd zo enorm op te laten lopen, dat de politie al 2 keer -onder toezicht van een gigantische mensenmassa waarbij buurvrouw luidkeels verkondigde dat ze zeker wist dat de betreffende bewoonster depressief was- de deur heeft in moeten trappen bij mensen waar niets aan de hand is.



Nu is het mooi weer en heeft deze mevrouw met haar aanhang van ruim 20 andere buurtbewoners en een stuk of 30 kinderen besloten dat hun hoofdbureau de pingpongtafel recht tegenover mijn huis is. Ik kan de ramen en deuren dichthouden en de gordijnen naar beneden trekken, geen probleem. Het probleem is dat ze er ook avondeten, eten bestellen, eten mee naartoe nemen en vervolgens de hele ontbijt/lunch en dinertafel met afval gewoon achterlaten. En dat waait weer uit in mijn voortuin en die van de buren, etc..etc.. En stiekem word ik ook gek van het geschreeuw, maar goed. Er staat dus min of meer zo'n 5 uur per dag een schreeuwende, fietspad en parkblokkerende mensenmassa voor mijn deur die hun afval, rochels en etensresten neerkwakken waar ze staan. Of zitten. Zodra ik mijn huis uit wil, de auto wil pakken of met mijn fiets naar de stad ga, moet ik mij door ze heen worstelen. Want ze zitten ook op de stoep, fietspad. Overal. Schreeuwend naar elkaar, uitvallend naar iedereen die er langs wil en heel luidruchtig klagend over de blaffende hondjes van de overburen (die blaffen omdat die mensen daar dus zitten).



Het is net een soort natuurfilm. Die roedel mensen voor het huis en dat komt de andere mijnheer-die-begeleid-woont met zijn auto en aanhangwagen met oudijzer de hoek omscheuren (want hij rijdt veel te hard) en dan valt de roedel met vrouwen en kinderen uit, hij toetert en scheurt nog harder waarbij hij zijn lading verliest en dan gaan de hangmensen vervolgens schreeuwen en met dingen gooien en hij schreeuwt terug en maakt nog meer lawaai. En op de achtergrond blaffen de honden van de overburen, slingeren fietsers verschrikt rond, rennen wandelaars hard voorbij en vechten kinderen met elkaar om Pokémonplaatjes.



Oh ja, en dan hebben we ook nog een extreemrechtse mevrouw die de hele tijd als een soort Hitler op de allochtonen scheldt en in haar scootmobiel de boel een beetje opjut.



Wat zouden jullie doen? Verhuizen is een lang gekoesterde droom, maar ik wil eigenlijk heel erg graag dat de hanggroep hun rommel opruimt. En ik ben de "misdaden" ook een beetje zat. Ik heb geen trek in CSI-taferelen vanwege een verkeersbord dat uit de grond is getrokken en het ontvoerde meisje bleek gewoon met haar vader op vakantie te zijn. De Woningbouw doet niks discreet dus die gaan gerust vertellen dat die buurvrouw op dat en dat nummer, dit en dat heeft gezegd en dan word mijn leven hier natuurlijk een hel.

quote:OliviaMoore schreef op 20 augustus 2016 @ 09:47:

Laat de gemeente die pingpongtafel weghalen. Maak foto's van het afval en stuur die steeds via de app van Buiten Beter naar de gemeente. Zeker als er vaak meldingen komen en liefst ook nog van meerdere mensen dan raken ze dat wel beu. Wijkagent vragen om 's avonds regelmatig langs te lopen en de roedel weg te sturen bij overlast. Dat soort dingen zou ik doen, naast melden bij de begeleiding (en hogerop, als de casemanager niks doet) en de woningbouw.Ja, goed idee! Ik moet er ook gewoon mee aan de slag. Als ik nu niks doe, dan blijft het tot september zo. En begint in het voorjaar alles opnieuw.

quote:Auditor schreef op 20 augustus 2016 @ 09:49:

Bombardeer ze met cultuur!

Ze hebben vaak een hekel aan klassieke muziek. Dus sleep die boxen naar je raam, opera in de cd-speler en losgaan maar!





Hmmm. Dit werkt alleen maar als je jezelf daarmee niet ook uit huis jaagt.Iets van Angerfist werkte ook goed, ik ga nu over op Mozart. Of wat drama van Sain Saens.

quote:guirne schreef op 20 augustus 2016 @ 09:54:

Wat jij moet doen? Je gordijnen en ramen opendoen, een bureau met laptop voor het raam zetten en dit allemaal beschrijven. Want mèn, dat kan je goed en dit is mooie materie.

Breng daarna het boek uit, wacht tot die een bestseller wordt en van de opbrengst koop je dan een heerlijk rustig huis in een fijne wijk.







Te gek plan!

quote:diaa schreef op 20 augustus 2016 @ 09:56:

Die nutcase overtuige dat de woningen op een voormalige vuilnisbelt/militair oefenterrein/begraafplaats is gebouwd en dat dit heel binnenkort uit de klauw gaat lopen



Dat ze maar beter gauw kunnen verhuizen of iig zo weinig mogelijk buiten komen



Succes Dat is een goeie! Een stukje in de krant, pamfletten... Komt goed!

quote:merano schreef op 20 augustus 2016 @ 10:22:

Rommel van de pingpongtafel kun je natuurlijk wel nabrengen. Aanbellen en zeggen: U bent gisteravond iets vergeten, ik heb het even voor u meegebracht. Astublieft.



Of gewoon 's nachts om drie uur als niemand kijkt de rotzooi in hun eigen tuin pleuren. Heerlijk lijkt mij dat... 's nachts door de wijk sluipen met mijn komozak vol etensresten, en dan 's ochtends naar hun hoofden kijken als om een uurtje of 12 een keer de reet lichten en de voordeur openen voor het eerste zware sjekkie onder het zonnescherm dat als regendek fungeert.. Ik heb v.w.b de Nazi-in-scootmobiel weleens overwogen om dat ding 's nachts om te bouwen tot Hitlers Paradewagen, met van die vlaggetjes enzo.

quote:feder schreef op 20 augustus 2016 @ 10:25:

Komt me bekend voor, weliswaar in een andere mate.

Onder mij woont ook iemand die begeleid woont, een ex-verslaafde die regelmatig weer gebruikt zeg maar. Drie jaar lang 's nachts keiharde muziek, liefst de hele nacht hetzelfde liedje op repeat of halverwege liedjes weer opnieuw beginnen enzo. Elke keer klachten ingediend bij de woningbouw, niets mee gedaan.

Vorig jaar liet hij regelmatig het koopplaatje van zijn koffiezetapparaat aanstaan, waardoor regelmatig de brandweer kwam, omdat het zo branderig rook. Toen werd de woningbouw wel wakker, heb regelmatig aangegeven dat ik me in mijn woning onveilig voel, er is dan in combinatie met het aansteken van gas ook ontplof gevaar. Hij is er regelmatig op aangesproken maar deed er niets mee. Nu loopt hij gewoon aan de andere kant van de flat de deur uit als zijn begeleider langs komt of iemand van de woningbouw. De rest van de flat klaagt namelijk ook regelmatig omdat hij 's nachts thuiskomt en de sleutel van de toegangsdeur kwijt is. Dus belt hij bij iedereen aan om binnengelaten te worden.



Maaaaaar gelukkig kan hij de electriciteitsrekening de laatste paar maanden niet meer betalen wat betekent dat hij geen harde muziek meer kan draaien, geen koffie meer kan zetten en het kookplaatje aan kan laten staan en op die manier overlast voor mij kan veroorzaken. Bij mij durft hij 's nachts niet aan te bellen omdat ik meteen gedreigd heb de politie ervoor te bellen.



Heel irritant dit soort mensen, maar je kan er niets aan doen, helaas.Whahahaha, eigenlijk best erg, hè? Dat dé oplossing, afsluiting is. Maar stiekem best lachen!