Thuis
alle pijlers
Moet mijn lieverd laten inslapen vandaag :-(
vrijdag 17 maart 2017 07:21
Vorige week wilde mijn lieve poes Mila (ruim anderhalf jaar geleden uit het asiel gehaald nadat mijn andere poes was overleden) na 2 dagen iets minder te eten helemaal niet meer eten en ben de volgende dag gelijk naar de dierenarts gegaan. Ik vond ook dat ze best snel ademde en dacht dat ze misschien een virusje onder de leden had.
December uitgebreid seniorenonderzoek gehad, en in januari een gebitsreiniging. Wel met gasnarcose want ze is 11 en wilde geen risico nemen. Alles altijd goed met haar, sterk, prachtige dikke lange vacht, en na reiniging bleek een goed gebit.
De dierenarts hoorde iets met haar longen en haalde een andere da erbij. Toen hebben ze een röntgenfoto gemaakt en daar bleek uit dat haar borstholte vol met vocht zat en ben doorgestuurd naar een kliniek met 24/7 dienst waar ze ook zuurstofkooi hebben.
Daar heengereden met super bange poes en is ze eerst in de kooi gegaan. Ze is opgenomen dus ik ben weer naar huis gegaan. 's Middags gebeld dat ze een echo hebben gemaakt en het vocht hebben weggehaald. Er was te zien dat er iets zat wat er niet hoorde...kon een ontsteking zijn ...of erger maar daar gingen ze eerst niet van uit. Punctie van het vocht en biopt van het weefsel genomen en op laten sturen maar omdat het voor het weekend was zou de uitslag pas paar dagen na het weekend zijn.
Afschuwelijk zo lang te moeten wachten, was zo bang..
Volgende dag kon ik mijn meisje weer ophalen...ze was blij weer thuis te zijn en at ook weer lekker (deed ze dus niet omdat ze benauwd was, had er de kracht niet voor)
Na een paar dagen (eergisteren) stopte ze weer met eten. Ben weer terug gegaan (naar de spoedkliniek waar ze vanaf nu onder behandeling is) en met een echo gezien dat ze weer vol zat met vocht.
Omdat de uitslag er nog niet was weer al het vocht uit haar borstholte verwijderd. Ze blijft dan zo lief en rustig zitten, iedereen vindt haar zo lief...
Toen het klaar was, was ook de uitslag binnen...kanker en kwaadaardig...in het weefsel maar ook in het vocht uit de borstholte wat aangeeft dat het uitgezaaid is. Ik had zo gehoopt dat het een abces was of goedaardig gezwel dat nog weggehaald kon worden. De da heeft nog contact met het MCD in Amsterdam gehad of er nog iets mogelijk was maar het advies was om het niet te doen...operatie en chemo omdat er te weinig kans op succes is....
Ik had zo gehoopt dat het langer zou duren voor het vocht weer terugkwam, dan had ik nog even van haar kunnen genieten en misschien nog 1 of 2 keer gedaan omdat ze het zo rustig ondergaat.
Maar na een dag van weer de oude Mila terug te hebben, rennen, jagen, hoge kopjes, eten als een tijger en extreem knuffelig, wilde ze gisteren weer niet eten.
's MIddags leefde ze wel weer helemaal op, ik denk door de Onsior...maar 's avonds en vanmorgen likte ze weer alleen de saus er af.
Ik had gisteren een afspraak gemaakt voor vandaag om haar in te laten slapen thuis want kan niet op dezelfde dag geregeld worden en weet niet hoe lang het duurt voor ze echt benauwd wordt.
Maar het is zo moeilijk....ze geniet nog zo van alles....gisteravond hele avond in de tuin, vannacht bij me op bed, kroelen, ze doet alles nog wat ze altijd deed alleen wat langzamer...en ze eet niet.
Mijn hoofd zegt dat ik het goed doe maar mijn hart zegt ik wil het niet, ze is nog zo goed.....
Om half twee komt de dierenarts en tussen 9 en 11 moet ik bellen hoe het met haar gaat...en ik wil zo graag uitstellen...maar dan moet ze weer vocht af laten zuigen en gebeurt het met een paar dagen weer...
Zouden jullie het ook zo doen? Ik kan alleen maar huilen...ze heeft zo lang in het asiel gezeten en ze is zo gelukkig hier maar heeft maar zo kort kunnen genieten
December uitgebreid seniorenonderzoek gehad, en in januari een gebitsreiniging. Wel met gasnarcose want ze is 11 en wilde geen risico nemen. Alles altijd goed met haar, sterk, prachtige dikke lange vacht, en na reiniging bleek een goed gebit.
De dierenarts hoorde iets met haar longen en haalde een andere da erbij. Toen hebben ze een röntgenfoto gemaakt en daar bleek uit dat haar borstholte vol met vocht zat en ben doorgestuurd naar een kliniek met 24/7 dienst waar ze ook zuurstofkooi hebben.
Daar heengereden met super bange poes en is ze eerst in de kooi gegaan. Ze is opgenomen dus ik ben weer naar huis gegaan. 's Middags gebeld dat ze een echo hebben gemaakt en het vocht hebben weggehaald. Er was te zien dat er iets zat wat er niet hoorde...kon een ontsteking zijn ...of erger maar daar gingen ze eerst niet van uit. Punctie van het vocht en biopt van het weefsel genomen en op laten sturen maar omdat het voor het weekend was zou de uitslag pas paar dagen na het weekend zijn.
Afschuwelijk zo lang te moeten wachten, was zo bang..
Volgende dag kon ik mijn meisje weer ophalen...ze was blij weer thuis te zijn en at ook weer lekker (deed ze dus niet omdat ze benauwd was, had er de kracht niet voor)
Na een paar dagen (eergisteren) stopte ze weer met eten. Ben weer terug gegaan (naar de spoedkliniek waar ze vanaf nu onder behandeling is) en met een echo gezien dat ze weer vol zat met vocht.
Omdat de uitslag er nog niet was weer al het vocht uit haar borstholte verwijderd. Ze blijft dan zo lief en rustig zitten, iedereen vindt haar zo lief...
Toen het klaar was, was ook de uitslag binnen...kanker en kwaadaardig...in het weefsel maar ook in het vocht uit de borstholte wat aangeeft dat het uitgezaaid is. Ik had zo gehoopt dat het een abces was of goedaardig gezwel dat nog weggehaald kon worden. De da heeft nog contact met het MCD in Amsterdam gehad of er nog iets mogelijk was maar het advies was om het niet te doen...operatie en chemo omdat er te weinig kans op succes is....
Ik had zo gehoopt dat het langer zou duren voor het vocht weer terugkwam, dan had ik nog even van haar kunnen genieten en misschien nog 1 of 2 keer gedaan omdat ze het zo rustig ondergaat.
Maar na een dag van weer de oude Mila terug te hebben, rennen, jagen, hoge kopjes, eten als een tijger en extreem knuffelig, wilde ze gisteren weer niet eten.
's MIddags leefde ze wel weer helemaal op, ik denk door de Onsior...maar 's avonds en vanmorgen likte ze weer alleen de saus er af.
Ik had gisteren een afspraak gemaakt voor vandaag om haar in te laten slapen thuis want kan niet op dezelfde dag geregeld worden en weet niet hoe lang het duurt voor ze echt benauwd wordt.
Maar het is zo moeilijk....ze geniet nog zo van alles....gisteravond hele avond in de tuin, vannacht bij me op bed, kroelen, ze doet alles nog wat ze altijd deed alleen wat langzamer...en ze eet niet.
Mijn hoofd zegt dat ik het goed doe maar mijn hart zegt ik wil het niet, ze is nog zo goed.....
Om half twee komt de dierenarts en tussen 9 en 11 moet ik bellen hoe het met haar gaat...en ik wil zo graag uitstellen...maar dan moet ze weer vocht af laten zuigen en gebeurt het met een paar dagen weer...
Zouden jullie het ook zo doen? Ik kan alleen maar huilen...ze heeft zo lang in het asiel gezeten en ze is zo gelukkig hier maar heeft maar zo kort kunnen genieten
vrijdag 17 maart 2017 17:08
Ach wat verdrietig! Heel veel sterkte! Maar het is beter zo voor het poezenbeest!
Wij hebben deze week ook een kat in moeten laten slapen. Beestje was nog maar 3. Woonde net een half jaar bij ons. Maar had een dodelijke infectieziekte gekregen.
Ik was bij de dierenarts voor iets anders met hem, maar daar bleek dat hij nooit meer beter zou worden, en heel snel en hard achter uit zou gaan.
Dus hoe moeilijk ik het ook vond, hem daar meteen inlaten slapen. En toen thuis begraven.
Onze andere kat mist hem nog wel
En wij ook natuurlijk!
Over een aantal maanden willen we weer een kat erbij nemen. Nu op advies van de dierenarts eerst wachten tot de eventuele ziektekiemen het huis uit zijn.
Wij hebben deze week ook een kat in moeten laten slapen. Beestje was nog maar 3. Woonde net een half jaar bij ons. Maar had een dodelijke infectieziekte gekregen.
Ik was bij de dierenarts voor iets anders met hem, maar daar bleek dat hij nooit meer beter zou worden, en heel snel en hard achter uit zou gaan.
Dus hoe moeilijk ik het ook vond, hem daar meteen inlaten slapen. En toen thuis begraven.
Onze andere kat mist hem nog wel
En wij ook natuurlijk!Over een aantal maanden willen we weer een kat erbij nemen. Nu op advies van de dierenarts eerst wachten tot de eventuele ziektekiemen het huis uit zijn.
vrijdag 17 maart 2017 17:42
quote:Nina_1967 schreef op 17 maart 2017 @ 16:54:
Ze is er niet meer
Het was afschuwelijk....ze ligt nu hier in haar mandje
Hij heeft haar longen beluisterd en ze er waren nauwelijks longgeluiden...dus ik weet dat het niet anders kon...maar ik zie haar nog vanmorgen zo opgewerkt in de tuin lopen en mij kopjes geven
Ze was doodsbang en kroop weg..moest de deur dichtdoen want ze probeerde te ontsnappen en haar pootje half ertussen ...na de verdoving ging ze hijgen en met haar bekje helemaal open en stuipen in haar lichaam....ze verzette zich zo hevig. De da zei dat ze in een veranderd bewustzijn was en haar lichaam zich verzet...en heviger reaktie dan normaal vanwege haar longtumor dus lichaam niet in ontspannen toestand. En ik probeerde haar in mijn armen te nemen maar dat ging niet ze bleef maar wegkruipen tot ze slap werd en ik haar zachtjes op haar zij heb gelegd. Toen kreeg ze de definitieve injectie en was het voorbij
Morgen moet ik haar wegbrengen..ik huil gewoon hysterisch omdat het zo naar ging en ik voel me zo schuldig...
Huil lekker hysterisch.
Mijn hondje is 4 weken geleden overleden en ik huilde ook hysterisch.
Maar je bent een goed baasje geweest, omdat je niet te laat was.Omdat je naar haar keek,en niet naar jezelf.
Ze is er niet meer
Het was afschuwelijk....ze ligt nu hier in haar mandje
Hij heeft haar longen beluisterd en ze er waren nauwelijks longgeluiden...dus ik weet dat het niet anders kon...maar ik zie haar nog vanmorgen zo opgewerkt in de tuin lopen en mij kopjes geven
Ze was doodsbang en kroop weg..moest de deur dichtdoen want ze probeerde te ontsnappen en haar pootje half ertussen ...na de verdoving ging ze hijgen en met haar bekje helemaal open en stuipen in haar lichaam....ze verzette zich zo hevig. De da zei dat ze in een veranderd bewustzijn was en haar lichaam zich verzet...en heviger reaktie dan normaal vanwege haar longtumor dus lichaam niet in ontspannen toestand. En ik probeerde haar in mijn armen te nemen maar dat ging niet ze bleef maar wegkruipen tot ze slap werd en ik haar zachtjes op haar zij heb gelegd. Toen kreeg ze de definitieve injectie en was het voorbij
Morgen moet ik haar wegbrengen..ik huil gewoon hysterisch omdat het zo naar ging en ik voel me zo schuldig...
Huil lekker hysterisch.
Mijn hondje is 4 weken geleden overleden en ik huilde ook hysterisch.
Maar je bent een goed baasje geweest, omdat je niet te laat was.Omdat je naar haar keek,en niet naar jezelf.
vrijdag 17 maart 2017 17:42
dank jullie voor jullie lieve reacties....zal straks nog hier zijn want de eenzaamheid maakt me nu al gek....dan kom ik op jullie berichtjes terug..
En heel veel sterkte Lemoi het is zo ongelovelijk hartbrekend
En Twilight ook nog veel sterkte......
ze lag met haar bekje wijd open naar adem te snakken....ze heeft de afgelopen week haar spieren gebruikt om lucht te kunnen krijgen en door de verdoving ging dat niet meer en ze is dus letterlijk gestikt....en de da zegt dat ze dat niet heeft meegekregen maar ze kroop nog wel.... vind het zo moeilijk hem te geloven
En heel veel sterkte Lemoi het is zo ongelovelijk hartbrekend
En Twilight ook nog veel sterkte......
ze lag met haar bekje wijd open naar adem te snakken....ze heeft de afgelopen week haar spieren gebruikt om lucht te kunnen krijgen en door de verdoving ging dat niet meer en ze is dus letterlijk gestikt....en de da zegt dat ze dat niet heeft meegekregen maar ze kroop nog wel.... vind het zo moeilijk hem te geloven
vrijdag 17 maart 2017 17:49
quote:kiddootje schreef op 17 maart 2017 @ 17:42:
[...]
Huil lekker hysterisch.
Mijn hondje is 4 weken geleden overleden en ik huilde ook hysterisch.
Maar je bent een goed baasje geweest, omdat je niet te laat was.Omdat je naar haar keek,en niet naar jezelf.Mijn hond is ongeveer rond dezelfde tijd ingeslapen als de jouwe en ik huil er nog steeds om op bepaalde momenten. Dan kom ik ineens weer tot het besef dat mijn maatje waarmee ik mijn halve leven samen was er niet meer is.
[...]
Huil lekker hysterisch.
Mijn hondje is 4 weken geleden overleden en ik huilde ook hysterisch.
Maar je bent een goed baasje geweest, omdat je niet te laat was.Omdat je naar haar keek,en niet naar jezelf.Mijn hond is ongeveer rond dezelfde tijd ingeslapen als de jouwe en ik huil er nog steeds om op bepaalde momenten. Dan kom ik ineens weer tot het besef dat mijn maatje waarmee ik mijn halve leven samen was er niet meer is.
vrijdag 17 maart 2017 18:01
quote:Filee schreef op 17 maart 2017 @ 17:49:
[...]
Mijn hond is ongeveer rond dezelfde tijd ingeslapen als de jouwe en ik huil er nog steeds om op bepaalde momenten. Dan kom ik ineens weer tot het besef dat mijn maatje waarmee ik mijn halve leven samen was er niet meer is.
Ja, ineens komt het weer op he?
En het gekke is,dat ik morgen een pup ga ophalen.
Ik wist dat ik " over een tijdje" wel weer graag een hondje wilde,maar hij kwam wat eerder op mijn pad.
Nu wilde ik graag een bepaald ras met bepaalde kleuren en vacht bij een erkende fokker,en dit mannetje was er nog. Ik had ook nog jaar kunnen wachten,maar ik mis teveel een hond om me heen.
Mijn vorige hondje was een Cavaliertje,helaas niet bij erkende fokker,en is zijn hele leven( bijna tien jaar) ziek geweest. Niet ernstig,maar wel altijd medicijnen etc. Ik had gedacht dat ik het nooit meer zou aandurven maar toch wel. Al mijn dieren zijn herplaatsers( geweest) behalve mijn Cavaliertje. Maar ik wil zo graag eens een gezonde pup meemaken. Denk jij al over een ander hondje?
[...]
Mijn hond is ongeveer rond dezelfde tijd ingeslapen als de jouwe en ik huil er nog steeds om op bepaalde momenten. Dan kom ik ineens weer tot het besef dat mijn maatje waarmee ik mijn halve leven samen was er niet meer is.
Ja, ineens komt het weer op he?
En het gekke is,dat ik morgen een pup ga ophalen.
Ik wist dat ik " over een tijdje" wel weer graag een hondje wilde,maar hij kwam wat eerder op mijn pad.
Nu wilde ik graag een bepaald ras met bepaalde kleuren en vacht bij een erkende fokker,en dit mannetje was er nog. Ik had ook nog jaar kunnen wachten,maar ik mis teveel een hond om me heen.
Mijn vorige hondje was een Cavaliertje,helaas niet bij erkende fokker,en is zijn hele leven( bijna tien jaar) ziek geweest. Niet ernstig,maar wel altijd medicijnen etc. Ik had gedacht dat ik het nooit meer zou aandurven maar toch wel. Al mijn dieren zijn herplaatsers( geweest) behalve mijn Cavaliertje. Maar ik wil zo graag eens een gezonde pup meemaken. Denk jij al over een ander hondje?
vrijdag 17 maart 2017 18:03
quote:kiddootje schreef op 17 maart 2017 @ 18:01:
[...]
Ja, ineens komt het weer op he?
En het gekke is,dat ik morgen een pup ga ophalen.
Ik wist dat ik " over een tijdje" wel weer graag een hondje wilde,maar hij kwam wat eerder op mijn pad.
Nu wilde ik graag een bepaald ras met bepaalde kleuren en vacht bij een erkende fokker,en dit mannetje was er nog. Ik had ook nog jaar kunnen wachten,maar ik mis teveel een hond om me heen.
Mijn vorige hondje was een Cavaliertje,helaas niet bij erkende fokker,en is zijn hele leven( bijna tien jaar) ziek geweest. Niet ernstig,maar wel altijd medicijnen etc. Ik had gedacht dat ik het nooit meer zou aandurven maar toch wel. Al mijn dieren zijn herplaatsers( geweest) behalve mijn Cavaliertje. Maar ik wil zo graag eens een gezonde pup meemaken. Denk jij al over een ander hondje?
Ik had er nog een tweede hond naast. Die is nu dus alleen. Dat was echt heel erg wennen in het begin omdat ik als ik wat lekkers had, het automatisch in tweeën deelde. De eerste weken bleef ik dat onbewust doen en nu gebeurt het nog een enkele keer.
Er komt wel weer een tweede hond bij, maar nu is het te druk met werk. Dus als het weer wat rustiger is en ik tijd heb voor een pup komt die er zeker. Ik vind het best zielig dat mijn andere hond nu alleen is. Die is als sinds ze hier is in gezelschap geweest van de oudere hond en is het niet gewend om alleen te zijn. Dus er komt zeker weer een tweede hond.
[...]
Ja, ineens komt het weer op he?
En het gekke is,dat ik morgen een pup ga ophalen.
Ik wist dat ik " over een tijdje" wel weer graag een hondje wilde,maar hij kwam wat eerder op mijn pad.
Nu wilde ik graag een bepaald ras met bepaalde kleuren en vacht bij een erkende fokker,en dit mannetje was er nog. Ik had ook nog jaar kunnen wachten,maar ik mis teveel een hond om me heen.
Mijn vorige hondje was een Cavaliertje,helaas niet bij erkende fokker,en is zijn hele leven( bijna tien jaar) ziek geweest. Niet ernstig,maar wel altijd medicijnen etc. Ik had gedacht dat ik het nooit meer zou aandurven maar toch wel. Al mijn dieren zijn herplaatsers( geweest) behalve mijn Cavaliertje. Maar ik wil zo graag eens een gezonde pup meemaken. Denk jij al over een ander hondje?
Ik had er nog een tweede hond naast. Die is nu dus alleen. Dat was echt heel erg wennen in het begin omdat ik als ik wat lekkers had, het automatisch in tweeën deelde. De eerste weken bleef ik dat onbewust doen en nu gebeurt het nog een enkele keer.
Er komt wel weer een tweede hond bij, maar nu is het te druk met werk. Dus als het weer wat rustiger is en ik tijd heb voor een pup komt die er zeker. Ik vind het best zielig dat mijn andere hond nu alleen is. Die is als sinds ze hier is in gezelschap geweest van de oudere hond en is het niet gewend om alleen te zijn. Dus er komt zeker weer een tweede hond.
vrijdag 17 maart 2017 20:12
Oww wat een zielig verhaal, mijn hart breekt echt als ik dit lees
Zelf heb ik van de dierenarts een klein boekje gehad dat kan helpen bij deze moeilijke keuze. Het heet 'zijn we niet te vroeg?' En is geschreven door een dierenarts, op een hele fijne manier. Het is ook op internet te vinden. Misschien heb je er iets aan? Sterkte!
Ik heb het linkje gevonden, mocht je het willen lezen : Zijn we niet te vroeg
Zelf heb ik van de dierenarts een klein boekje gehad dat kan helpen bij deze moeilijke keuze. Het heet 'zijn we niet te vroeg?' En is geschreven door een dierenarts, op een hele fijne manier. Het is ook op internet te vinden. Misschien heb je er iets aan? Sterkte!
Ik heb het linkje gevonden, mocht je het willen lezen : Zijn we niet te vroeg
vrijdag 17 maart 2017 21:34
Jullie zijn lief....ik ben kapot...heb een week amper geslapen en gegeten...en stort nu in...morgen wordt ze om 1 uur gecremeerd...Ze ligt in haar mandje naast me en het lijkt net of ze slaapt...
Morgen kan ik haar helemaal nooit meer zien....dat wordt nog een hele nare rit een uur lang.
Moet morgennacht werken en dan ga ik uitgebreid reageren, jullie reacties hebben me heel goed gedaan vandaag, het is echt een steun
Morgen kan ik haar helemaal nooit meer zien....dat wordt nog een hele nare rit een uur lang.
Moet morgennacht werken en dan ga ik uitgebreid reageren, jullie reacties hebben me heel goed gedaan vandaag, het is echt een steun
vrijdag 17 maart 2017 21:55
Ik leef heel erg met je mee.
Ik wist wanneer mijn hondje gecremeerd werd,ik wachtte op de brief hiervan, de rekening die nog kwam,ook van dierenarts,het moeten uitschrijven van mijn hondje bij gemeente....ik von het zo slopend dat dit nog allemaal kwam. De confrontatie met wat je had en nu niet meer hebt. Ik heb jankend de rekeningen betaald en zei: Dit is het allerlaatste wat ik nog voor je mag doen.
Toen werd ik weer wat rustiger.
Het is iets waar je doorheen moet. Je hebt geen keuze.
Dan kom ik ook nog eens uit familie die helemaal niets met dieren heeft.( mijn gezin wel hoor)
Heb jij mensen om je heen die je verdriet begrijpen?
Ik wist wanneer mijn hondje gecremeerd werd,ik wachtte op de brief hiervan, de rekening die nog kwam,ook van dierenarts,het moeten uitschrijven van mijn hondje bij gemeente....ik von het zo slopend dat dit nog allemaal kwam. De confrontatie met wat je had en nu niet meer hebt. Ik heb jankend de rekeningen betaald en zei: Dit is het allerlaatste wat ik nog voor je mag doen.
Toen werd ik weer wat rustiger.
Het is iets waar je doorheen moet. Je hebt geen keuze.
Dan kom ik ook nog eens uit familie die helemaal niets met dieren heeft.( mijn gezin wel hoor)
Heb jij mensen om je heen die je verdriet begrijpen?
vrijdag 17 maart 2017 22:18
Ik kon je topic niet zonder droge ogen lezen Nina en weet helaas uit ervaring hoeveel pijn afscheid nemen van een zeer geliefd huisdier doet en leef ontzettend met je mee
Mila is dan maar kort bij je geweest, maar je ze heeft zó geboft met jou als baasje. Je hebt haar 'gered' uit het asiel en haar het beste leven gegeven dat ze zich had kunnen wensen omdat je zoveel van haar hield. Je liefde voor haar spat van het scherm af, wat moet het een lieve en leuke poes geweest zijn als ik zo lees hoe je over haar schrijft. Ik gun iedere kat zo'n baasje zoals jij.
Onthou dat je het beste hebt gedaan voor haar, je hebt haar losgelaten uit liefde, om haar verder lijden te besparen, de enige juiste beslissing al snap ik dat het intens veel pijn doet.
Probeer steun te vinden in de mooie herinneringen die je met haar hebt opgebouwd in de tijd dat jullie samen waren, al is dan nu nog moeilijk nu je overheerst wordt door verdriet en gemis.
Veel sterkte vrouw, voor jullie laatste avond en nacht samen en haar laatste reis morgen. In gedachten bij jullie
Mila is dan maar kort bij je geweest, maar je ze heeft zó geboft met jou als baasje. Je hebt haar 'gered' uit het asiel en haar het beste leven gegeven dat ze zich had kunnen wensen omdat je zoveel van haar hield. Je liefde voor haar spat van het scherm af, wat moet het een lieve en leuke poes geweest zijn als ik zo lees hoe je over haar schrijft. Ik gun iedere kat zo'n baasje zoals jij.
Onthou dat je het beste hebt gedaan voor haar, je hebt haar losgelaten uit liefde, om haar verder lijden te besparen, de enige juiste beslissing al snap ik dat het intens veel pijn doet.
Probeer steun te vinden in de mooie herinneringen die je met haar hebt opgebouwd in de tijd dat jullie samen waren, al is dan nu nog moeilijk nu je overheerst wordt door verdriet en gemis.
Veel sterkte vrouw, voor jullie laatste avond en nacht samen en haar laatste reis morgen. In gedachten bij jullie
...
zondag 19 maart 2017 00:15
Ik zit hier op het werk te huilen...ik ben op ik kan niet meer....vandaag met Mila naar het crematorium gereden...nog een laatste nacht in haar mandje bij mij op bed...ik kon haar niet aan de da meegeven, ik wilde haar nog even bij me hebben...het was net of ze gewoon sliep..
Haar verzorgd, het bloed bleef maar uit haar neusje lopen...ik kan alleen maar blijven huilen...mijn lieve trouwe booboo mijn Milaboo die altijd zo vrolijk was, naar beneden de trap af rende, mij opwachtte bij de voordeur, continu mij knuffelen, tegen mijn benen drukken met haar lijfje...altijd op de etenskast af rennen en daarna gelijk de tuin in..
Ze was zo ontzettend vrolijk aanwezig...altijd op schoot, waar ik ook zat, achter de pc echt overal...het huis is deprimerend en leeg...de laatste week was alles al anders voor haar en ik voel me daar zo naar over...ze lag niet meer in de woonkamer maar ging boven in haar iglootje liggen. Ik ben bang dat ze dat deed omdat ze zich niet meer fijn voelde bij mij, ik was maar steeds bezig uit te zoeken wat het kon zijn zolang de uitslag er niet was, en wat ik kon doen... maar mensen zeggen tegen mij dat dat komt omdat ze zich niet lekker voelde...en ook dat vind ik erg...ik ben zo vaak bij haar gaan kijken, braaf nam ze altijd haar medicijnen in de easy pill...zo'n makkelijke lieve dappere poes, ik mis mijn meisje zo..
Geef mij ook maar een spuitje deze pijn is niet te verdragen....
En de stress die ik van het werk heb gehad...dat ik toch moest komen want ze hadden geen vervanging..continu bellen/sms dat ze me wel verwachten...terwijl ik met een zieke Mila zat die ondanks dat ze nog af en toe vrolijk in de tuin ging en wanneer ik ook kwam zoals altijd enthousiast op me af holde, ieder moment weer benauwd kon worden...ik heb een week haast niet geslapen en gegeten..
Haar verzorgd, het bloed bleef maar uit haar neusje lopen...ik kan alleen maar blijven huilen...mijn lieve trouwe booboo mijn Milaboo die altijd zo vrolijk was, naar beneden de trap af rende, mij opwachtte bij de voordeur, continu mij knuffelen, tegen mijn benen drukken met haar lijfje...altijd op de etenskast af rennen en daarna gelijk de tuin in..
Ze was zo ontzettend vrolijk aanwezig...altijd op schoot, waar ik ook zat, achter de pc echt overal...het huis is deprimerend en leeg...de laatste week was alles al anders voor haar en ik voel me daar zo naar over...ze lag niet meer in de woonkamer maar ging boven in haar iglootje liggen. Ik ben bang dat ze dat deed omdat ze zich niet meer fijn voelde bij mij, ik was maar steeds bezig uit te zoeken wat het kon zijn zolang de uitslag er niet was, en wat ik kon doen... maar mensen zeggen tegen mij dat dat komt omdat ze zich niet lekker voelde...en ook dat vind ik erg...ik ben zo vaak bij haar gaan kijken, braaf nam ze altijd haar medicijnen in de easy pill...zo'n makkelijke lieve dappere poes, ik mis mijn meisje zo..
Geef mij ook maar een spuitje deze pijn is niet te verdragen....
En de stress die ik van het werk heb gehad...dat ik toch moest komen want ze hadden geen vervanging..continu bellen/sms dat ze me wel verwachten...terwijl ik met een zieke Mila zat die ondanks dat ze nog af en toe vrolijk in de tuin ging en wanneer ik ook kwam zoals altijd enthousiast op me af holde, ieder moment weer benauwd kon worden...ik heb een week haast niet geslapen en gegeten..
zondag 19 maart 2017 00:27
Kiddootje, zo is het inderdaad...en de rekening van inslapen moet ook nog komen...crematie heb ik gelijk afgrerekend, ik heb haar zelf langsgebracht, nog lang weer geknuffeld, pootafdrukje laten maken, urntje uitgezocht...ik was vandaag nog in regelmodus en daarna zo moe van een week niet slapen, vreselijke ongerustheid, steeds kijken of ze niet benauwder werd en niet eten..dat ik vanmiddag niet gehuild heb maar nu stort ik in....en dan nog stress van het werk omdat ze niemand konden regelen en ik steeds maar werd gebeld of ik niet kon komen...terwijl ik daar ook niets aan kan doen...ik kon niet komen omdat ik steeds niet wist hoe snel ze weer benauwd zou worden...en zonder de uitslagen van het lab kon het nog een abces of zo zijn en dus behandelbaar. Ik laat mijn lieverd niet inslapen omdat ze op het werk geen goede regeling voor dit soort dingen hebben.
Ik heb wel 2 mensen waarmee ik app/bel en hier op het forum en op de kattensite, maar niemand die bij mij langs komt, geen partner/kinderen etc...het is gewoon zwaar...
Het huis is zo leeg
Ik heb wel 2 mensen waarmee ik app/bel en hier op het forum en op de kattensite, maar niemand die bij mij langs komt, geen partner/kinderen etc...het is gewoon zwaar...
Het huis is zo leeg
zondag 19 maart 2017 00:28
zondag 19 maart 2017 01:07
zondag 19 maart 2017 07:55
Wat verdrietig dat je niemand om je heen hebt om het verdriet te delen.
Wij hebben veel dieren thuis. Vorig jaar 2 honden, een konijn en wat vogels moeten laten gaan. Heb 2 oude honden die op zijn en op heel korte termijn zal moeten laten gaan. Met de dierenarts al gesproken over de euthanasie.
Wij thuis praten daar veel over en leven er samen naar toe en nemen ook altijd met z'n allen afscheid. Het lijkt me vreselijk als je niemand hebt om dat mee te delen.
Nogmaals, je hebt echt de juiste beslissing genomen. Langer wachten ging niet meer. Heb je de link gelezen die ik stuurde ' zijn we niet te vroeg ' ?
Niet zo hard zijn voor jezelf, je hebt het goed gedaan. Over een aantal weken zal je er zelf ook zo op terug kijken.
Wij hebben veel dieren thuis. Vorig jaar 2 honden, een konijn en wat vogels moeten laten gaan. Heb 2 oude honden die op zijn en op heel korte termijn zal moeten laten gaan. Met de dierenarts al gesproken over de euthanasie.
Wij thuis praten daar veel over en leven er samen naar toe en nemen ook altijd met z'n allen afscheid. Het lijkt me vreselijk als je niemand hebt om dat mee te delen.
Nogmaals, je hebt echt de juiste beslissing genomen. Langer wachten ging niet meer. Heb je de link gelezen die ik stuurde ' zijn we niet te vroeg ' ?
Niet zo hard zijn voor jezelf, je hebt het goed gedaan. Over een aantal weken zal je er zelf ook zo op terug kijken.
zondag 19 maart 2017 10:57
Lieverd, probeer alsjeblieft goed voor jezelf te zorgen. Ik hoop niet dat dit hard klinkt, zo is het niet bedoeld, maar Mila komt er niet mee terug als je jezelf de vernieling in helpt.
Want al moet je er nu waarschijnlijk nog niet aan denken, er wacht weer een lieve asielkat op je. Hij of zij zal geen Mila zijn en vervangt haar ook niet, maar zal weer andere hele lieve en leuke eigenschappen hebben waar je, als de pijn van het overlijden van Mila wat minder is, ook weer verliefd op kan worden en je gebroken hart zal helen. Gun dit een andere kat en gun dit jezelf in de toekomst. Dat kan alleen als je goed voor jezelf zorgt.
Ik hoop dat het jou, net als ik in het verleden meerdere keren ervaren heb, dat het rust geeft zodra het urntje met het as van Mila weer thuis is. Het as van mijn overleden katten zit in knuffelstenen, en al zijn ze al jaren geleden overleden, toch voelt het alsof ze hier thuis bij me zijn, dat geeft veel troost.
Probeer wat te eten en te slapen voordat je er aan onderdoor gaat. Je hebt het goed gedaan.
Rouw, huil, maar vergeet vooral niet dat je ook voor jezelf moet zorgen. Dat had Mila vast ook gewild.
Want al moet je er nu waarschijnlijk nog niet aan denken, er wacht weer een lieve asielkat op je. Hij of zij zal geen Mila zijn en vervangt haar ook niet, maar zal weer andere hele lieve en leuke eigenschappen hebben waar je, als de pijn van het overlijden van Mila wat minder is, ook weer verliefd op kan worden en je gebroken hart zal helen. Gun dit een andere kat en gun dit jezelf in de toekomst. Dat kan alleen als je goed voor jezelf zorgt.
Ik hoop dat het jou, net als ik in het verleden meerdere keren ervaren heb, dat het rust geeft zodra het urntje met het as van Mila weer thuis is. Het as van mijn overleden katten zit in knuffelstenen, en al zijn ze al jaren geleden overleden, toch voelt het alsof ze hier thuis bij me zijn, dat geeft veel troost.
Probeer wat te eten en te slapen voordat je er aan onderdoor gaat. Je hebt het goed gedaan.
Rouw, huil, maar vergeet vooral niet dat je ook voor jezelf moet zorgen. Dat had Mila vast ook gewild.
...
