Thuis
alle pijlers
Spijt van verhuizing
zondag 1 mei 2016 13:33
Hoi,
Ik ben 2 jaar geleden verhuisd van een leuke STAD naar een DORP. Mijn vriend komt uit dit dorp en wil ECHT NIET vertrekken. Al zijn jeugdvrienden en hobby's heeft hij hier. Ik kom uit de stad, dacht van het is wel romantisch zo in een dorp (1600 inwoners, geen supermarkt ed, alleen 1 dorpskroeg.) Gelukkig ligt het dorp slechts 30 minuten rijden van mijn geliefde stad.
Nu we een zoontje hebben van 8 maanden, mis ik echt super veel mijn ouders en vriendinnen. Gewoon even gezellig met de kinderwagen de stad in wandelen, koffietje doen, even naar het park. In dit klotedorp kan je slechts 1 rondje wandelen, je moet steeds al je bende inpakken en altijd een eind rijden voordat je iets leuks treft.
Mijn vriend werkt 5 dagen per week en wil ook niet minder gaan werken. Ik werk flexibel / deels thuis en ben dus veel thuis. Ik begin hier steeds ongelukkiger te worden. Ik zie op tegen de tijd dat onze zoon HIER straks naar de dorpsschool gaat en je helemaal aan huis gekluisterd zit.
Mijn grote wens is mijn zoon in de stad te laten opgroeien, met hippe moeders, niet van die kortgeknipte haar dorpstrutten en geroddel op het schoolplein. Gelukkig heb ik nog even de tijd, hij is nog geen 4 jaar ...
Herkent iemand dit? Ik ben super gek op mijn vriend en wil ook niet uit elkaar, maar hier de rest van mijn leven blijven wonen zie ik ECHT NIET zitten.
Ik ben 2 jaar geleden verhuisd van een leuke STAD naar een DORP. Mijn vriend komt uit dit dorp en wil ECHT NIET vertrekken. Al zijn jeugdvrienden en hobby's heeft hij hier. Ik kom uit de stad, dacht van het is wel romantisch zo in een dorp (1600 inwoners, geen supermarkt ed, alleen 1 dorpskroeg.) Gelukkig ligt het dorp slechts 30 minuten rijden van mijn geliefde stad.
Nu we een zoontje hebben van 8 maanden, mis ik echt super veel mijn ouders en vriendinnen. Gewoon even gezellig met de kinderwagen de stad in wandelen, koffietje doen, even naar het park. In dit klotedorp kan je slechts 1 rondje wandelen, je moet steeds al je bende inpakken en altijd een eind rijden voordat je iets leuks treft.
Mijn vriend werkt 5 dagen per week en wil ook niet minder gaan werken. Ik werk flexibel / deels thuis en ben dus veel thuis. Ik begin hier steeds ongelukkiger te worden. Ik zie op tegen de tijd dat onze zoon HIER straks naar de dorpsschool gaat en je helemaal aan huis gekluisterd zit.
Mijn grote wens is mijn zoon in de stad te laten opgroeien, met hippe moeders, niet van die kortgeknipte haar dorpstrutten en geroddel op het schoolplein. Gelukkig heb ik nog even de tijd, hij is nog geen 4 jaar ...
Herkent iemand dit? Ik ben super gek op mijn vriend en wil ook niet uit elkaar, maar hier de rest van mijn leven blijven wonen zie ik ECHT NIET zitten.
zondag 1 mei 2016 13:35
zondag 1 mei 2016 13:36
Haha ik moet wel lachen om je omschrijving van de dorpse moeders. Maar ik snap je hoor, ik zou ook ongelukkig worden in zo'n dorpje, vreselijk!
Als hij pertinent niet weg wil, en jij wil niet de rest van je leven ongelukkig achter de geraniums zitten, zouden jullie kunnen gaan latten, of er komt uiteindelijk een breuk.
Begrijpt je vriend jou als je het uitlegt?
Als hij pertinent niet weg wil, en jij wil niet de rest van je leven ongelukkig achter de geraniums zitten, zouden jullie kunnen gaan latten, of er komt uiteindelijk een breuk.
Begrijpt je vriend jou als je het uitlegt?
zondag 1 mei 2016 13:40
Deze crisis hebben wij gelukkig gehad VOORDAT we kinderen kregen.
We woonden toen in een huis met tuin van 150 m2. Nu met 2 kinderen op een appartement van 80 m2.
Ik ga echt de stad nooit meer uit.
Mijn man en ik hebben al vage plannen om te gaan latten als de kinderen uit huis zijn.
Hij in het bos, ik blijf hier en dan de weekenden elkaar zien. Sneu voor hem maar ik vond het zo niks aan.
Dus helaas geen opwekkend verhaal.
We woonden toen in een huis met tuin van 150 m2. Nu met 2 kinderen op een appartement van 80 m2.
Ik ga echt de stad nooit meer uit.
Mijn man en ik hebben al vage plannen om te gaan latten als de kinderen uit huis zijn.
Hij in het bos, ik blijf hier en dan de weekenden elkaar zien. Sneu voor hem maar ik vond het zo niks aan.
Dus helaas geen opwekkend verhaal.
zondag 1 mei 2016 13:41
Ik snap je, ik zou zelf ook niet blij worden in zo'n dorp. Ik sta er zo goed als elke dag bij stil hoe blij ik ben dat ik in mijn stad woon en daar mijn kinderen grootbreng.
Je vriend mag wel wat water bij de wijn doen. Zoals jij het schrijft, is hij nogal bepalend en staat hij niet open voor jouw gevoelens.
Je vriend mag wel wat water bij de wijn doen. Zoals jij het schrijft, is hij nogal bepalend en staat hij niet open voor jouw gevoelens.
zondag 1 mei 2016 13:42
Joh, in vergelijking met ons dorpje woon jij in een grote stad. (364 inwoners, sinds vorige maand ).
Heb je zelf geprobeerd om aansluiting te vinden? Of dacht je dat je, door het dorp een klote dorp te noemen, automatisch gezellige contacten krijgt?
Ik woon zelf in zo´n klote dorp maar ik heb de stad niet nodig om gelukkig te zijn. En juist als je kind naar school gaat krijg je contacten. Maar ik heb de indruk dat je perse terug wilt naar de stad.
Wij zijn juist van stad naar dorp gegaan omdat ik het te gek voor woorden vond dat mijn dochter niet wist hoe koeien eruit zien, nooit een stap buiten de deur kon zetten zonder begeleiding en de school was evengoed vier km verderop, dus daar kon ze ook niet alleen naar toe. Hier had zij vanaf een jaar of vijf veel meer vrijheid en ik daardoor ook.
Heb je zelf geprobeerd om aansluiting te vinden? Of dacht je dat je, door het dorp een klote dorp te noemen, automatisch gezellige contacten krijgt?
Ik woon zelf in zo´n klote dorp maar ik heb de stad niet nodig om gelukkig te zijn. En juist als je kind naar school gaat krijg je contacten. Maar ik heb de indruk dat je perse terug wilt naar de stad.
Wij zijn juist van stad naar dorp gegaan omdat ik het te gek voor woorden vond dat mijn dochter niet wist hoe koeien eruit zien, nooit een stap buiten de deur kon zetten zonder begeleiding en de school was evengoed vier km verderop, dus daar kon ze ook niet alleen naar toe. Hier had zij vanaf een jaar of vijf veel meer vrijheid en ik daardoor ook.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 1 mei 2016 13:44
zondag 1 mei 2016 13:44
Een stad is toch hardstikke onpraktisch met kinderen iedereen woont bovenop elkaar gestapeld fietsen en oversteken is met gevaar voor eigen leven en buitenspelen is ook niks. Je kunt wel lekker shoppen maar daar hebben kinderen geen boodschap aan.
Waar je nu zit lijkt me veel fijner en dan later lekker terug naar de herrie en de drukte als je dan nog zin hebt.
Waar je nu zit lijkt me veel fijner en dan later lekker terug naar de herrie en de drukte als je dan nog zin hebt.
zondag 1 mei 2016 13:46
Op de beschrijving van "kortgeknipte dorpstrutten" na snap ik je dilemma wel een beetje. Ik woon nu ook in een klein dorpje (deze deelgemeente heeft ca 5000 inwoners) en ik kwam vanuit een studentenstad voor mijn partner hier naartoe. De studentenstad mis ik niet en heb al helemaal geen behoefte aan "hippe moeders" maar ik mis wel mijn jeugddorp (rond de 30.000 inwoners). Maar ik leg me erbij neer dat we hier zullen blijven wonen. Jeugddorp is 100 km verder en mijn vrouw heeft haar werk en familie hier. De psz waar mijn zoontje naartoe gaat is oké en voorlopig krijgt de basisschool ook het voordeel van de twijfel. En anders kom ik mij er wel tegenaan bemoeien
zondag 1 mei 2016 13:47
lekker egoïstisch van je vriend dat hij pertinent niet wil verhuizen, maar dat wel van jou verlangt.
En dat terwijl hij het grootste deel van de tijd niet eens thuis is.
Maar goed, nou jullie een kind hebben, zul je toch tot een compromis moeten komen, want uit elkaar gaan is ook weer zo rigoureus.
Enfin, bedenk je wel dat het leven met een baby (en straks een dreumes, en daarna peuter) ook best geïsoleerd is. Ik had die eerste 2, 3 jaar ook het idee niet verder te komen dan de plaatselijke supermarkt.
Als hij naar de kleuterschool gaat, krijg je ook weer vrijheid terug.
Verder denk ik dat je het stadsleven niet ineens moet gaan verheerlijken, want met een peuter in een klein appartement is ook niet geweldig. Als je kind buiten wil spelen, moet je steeds naar een park of speeltuin, ipv dat hij zelf in je eigen tuin kan rommelen.
Een dorpsschool heeft ook zijn voordelen, daar kan hij al vrij jong zelf naar toe. Na schooltijd kan hij veilig buiten spelen met vriendjes. In de stad moet je dat nog maar zien.
Ik heb gekozen voor de gruwelijkste tussenweg die er volgens sommigen is: de vinexwijk.
En dat terwijl hij het grootste deel van de tijd niet eens thuis is.
Maar goed, nou jullie een kind hebben, zul je toch tot een compromis moeten komen, want uit elkaar gaan is ook weer zo rigoureus.
Enfin, bedenk je wel dat het leven met een baby (en straks een dreumes, en daarna peuter) ook best geïsoleerd is. Ik had die eerste 2, 3 jaar ook het idee niet verder te komen dan de plaatselijke supermarkt.
Als hij naar de kleuterschool gaat, krijg je ook weer vrijheid terug.
Verder denk ik dat je het stadsleven niet ineens moet gaan verheerlijken, want met een peuter in een klein appartement is ook niet geweldig. Als je kind buiten wil spelen, moet je steeds naar een park of speeltuin, ipv dat hij zelf in je eigen tuin kan rommelen.
Een dorpsschool heeft ook zijn voordelen, daar kan hij al vrij jong zelf naar toe. Na schooltijd kan hij veilig buiten spelen met vriendjes. In de stad moet je dat nog maar zien.
Ik heb gekozen voor de gruwelijkste tussenweg die er volgens sommigen is: de vinexwijk.
zondag 1 mei 2016 13:48
Lastig. Ik woon ook in zo'n klein dorp maar dat ligt godzijdank tegen de stad aan. Het troost mij dat 200 meter verderop de stad begint. Maar zelfs hier zie je ook wel van die dorpse moeders enzo die jij beschrijft haha. Volgens mij ben ik de enige moeder die werkt, oh nee mijn buurvrouw ook. Ik vind dat aspect ook vreselijk (zie idd het geroddel op het schoolplein al voor me straks) maar omdat wij dus zo dicht bij de stad wonen is het goed te doen.
In het midden gaan wonen zou ik al helemaal niet doen, dan heb je allebei niets met de plek waar je woont, en als je vriend zo aan het dorp gehecht is zal hij dat ook niet willen. Als je echt het gevoel hebt dat je het een kans gegeven hebt (neem aan dat je ook redenen bedacht had om er toch te gaan wonen toen jullie gingen verhuizen) en op het punt bent dat je weet dat je er nooit gelukkig kan worden, zou ik toch echt het gesprek met je vriend aangaan en zorgen dat hij je serieus neemt.. Meer kun je niet doen toch? Vooral benadrukken denk ik wat het met jou doet en niet alleen de 'rationele' argumenten van alles is ver rijden enzo want dat is allemaal wel op te lossen maar het feit dat jij ongelukkig bent op die plek niet.
In het midden gaan wonen zou ik al helemaal niet doen, dan heb je allebei niets met de plek waar je woont, en als je vriend zo aan het dorp gehecht is zal hij dat ook niet willen. Als je echt het gevoel hebt dat je het een kans gegeven hebt (neem aan dat je ook redenen bedacht had om er toch te gaan wonen toen jullie gingen verhuizen) en op het punt bent dat je weet dat je er nooit gelukkig kan worden, zou ik toch echt het gesprek met je vriend aangaan en zorgen dat hij je serieus neemt.. Meer kun je niet doen toch? Vooral benadrukken denk ik wat het met jou doet en niet alleen de 'rationele' argumenten van alles is ver rijden enzo want dat is allemaal wel op te lossen maar het feit dat jij ongelukkig bent op die plek niet.
zondag 1 mei 2016 13:48
Roddelen doen ze overal hoor, ook in de stad. Zorg dat je het jezelf een beetje gezellig maakt, leer wat mensen kennen. Misschien zijn ze ondanks hun kapsel best wel aardig. En anders stap je in de auto en ga je naar je ouders en vriendinnen of ze komen naar jou toe. Het is net zo ingewikkeld als je het zelf maakt.
zondag 1 mei 2016 13:52
quote:alinea schreef op 01 mei 2016 @ 13:44:
Een stad is toch hardstikke onpraktisch met kinderen iedereen woont bovenop elkaar gestapeld fietsen en oversteken is met gevaar voor eigen leven en buitenspelen is ook niks. Je kunt wel lekker shoppen maar daar hebben kinderen geen boodschap aan.
Waar je nu zit lijkt me veel fijner en dan later lekker terug naar de herrie en de drukte als je dan nog zin hebt.
Juist niet!
Nergens een auto voor nodig. Werk en school lekker te lopen en te fietsen.
De allerleukste dingen op loopafstand. Multicultureel. Goed voor de algemene ontwikkeling. Alle cultuurinstellingen dichtbij.
Meer in aanraking met diverse samenlevingsvormen.
Dat winkelen vind ik ook altijd zo'n raar argument. Die dorpskinderen die ik ken zien er tig keer duurder gekleed uit als de stadskinderen en hun moeders ook.
Daar heb je vaak veel leukere kleding dan de ketens hier (probeer maar eens leuke zweedse kjnderkleding te vinden in de binnenstad bijv),
Omdat we zo op elkaar gestapeld zijn nemen we allemaal elkaars kleding over.
Een stad is toch hardstikke onpraktisch met kinderen iedereen woont bovenop elkaar gestapeld fietsen en oversteken is met gevaar voor eigen leven en buitenspelen is ook niks. Je kunt wel lekker shoppen maar daar hebben kinderen geen boodschap aan.
Waar je nu zit lijkt me veel fijner en dan later lekker terug naar de herrie en de drukte als je dan nog zin hebt.
Juist niet!
Nergens een auto voor nodig. Werk en school lekker te lopen en te fietsen.
De allerleukste dingen op loopafstand. Multicultureel. Goed voor de algemene ontwikkeling. Alle cultuurinstellingen dichtbij.
Meer in aanraking met diverse samenlevingsvormen.
Dat winkelen vind ik ook altijd zo'n raar argument. Die dorpskinderen die ik ken zien er tig keer duurder gekleed uit als de stadskinderen en hun moeders ook.
Daar heb je vaak veel leukere kleding dan de ketens hier (probeer maar eens leuke zweedse kjnderkleding te vinden in de binnenstad bijv),
Omdat we zo op elkaar gestapeld zijn nemen we allemaal elkaars kleding over.
zondag 1 mei 2016 13:53
quote:Het-groepje schreef op 01 mei 2016 @ 13:40:
Deze crisis hebben wij gelukkig gehad VOORDAT we kinderen kregen.
We woonden toen in een huis met tuin van 150 m2. Nu met 2 kinderen op een appartement van 80 m2.
Ik ga echt de stad nooit meer uit.
Mijn man en ik hebben al vage plannen om te gaan latten als de kinderen uit huis zijn.
Hij in het bos, ik blijf hier en dan de weekenden elkaar zien. Sneu voor hem maar ik vond het zo niks aan.
Dus helaas geen opwekkend verhaal.Serieus, 80m2 met 2 kinderen en zonder tuin? Wat sneu voor jouw kinderen.
Deze crisis hebben wij gelukkig gehad VOORDAT we kinderen kregen.
We woonden toen in een huis met tuin van 150 m2. Nu met 2 kinderen op een appartement van 80 m2.
Ik ga echt de stad nooit meer uit.
Mijn man en ik hebben al vage plannen om te gaan latten als de kinderen uit huis zijn.
Hij in het bos, ik blijf hier en dan de weekenden elkaar zien. Sneu voor hem maar ik vond het zo niks aan.
Dus helaas geen opwekkend verhaal.Serieus, 80m2 met 2 kinderen en zonder tuin? Wat sneu voor jouw kinderen.
zondag 1 mei 2016 13:54
En juist in een klein dorp kan er nog van alles te doen zijn. Zo ben ik bijvoorbeeld bezig een nieuwe afdeling van de politieke partij waar ik lid van ben van de grond te krijgen en heb ik mij onlangs als lid van de oudercommissie (die er nog niet was) aangemeld. Juist in een "klotedorp" kan er veel werk aan de winkel zijn.
zondag 1 mei 2016 13:54
