Thuis
alle pijlers
Te afwachtend geweest?
woensdag 28 september 2016 16:39
Ik heb even een reality check nodig…
Ik zal eerst even mijn situatie schetsen. Ik ben 33 vriend wordt er 35. Wij wonen al 2 jaar samen in een klein appartement in een grootstad. Dit appartement had ik enkele jaren geleden aangekocht, vriend is bij mij ingetrokken omdat wij beide vlakbij werken. Dit is ook het enige voordeel aan mijn appartement, voor de rest zijn wij daar niet echt gelukkig meer, omdat het afgelegen is van onze familie en vrienden. We zijn al meer dan een jaar op huizenjacht in onze geboortestreek, maar voorlopig zonder resultaat…Dat vlot dus niet. Met als resultaat dat we ons daar geïsoleerd voelen, het is niet echt een familiale buurt, ons appartement is klein en er lopen 2 katten rond. Een groot familiefeest met alles erop en eraan kunnen we daar niet geven, wat bij mij heel moeilijk ligt, want wij worden overal geïnviteerd bij mensen thuis en ik kan hoogstens 1 koppel inviteren. Meer zit er niet in.
Wij hebben ook een kinderwens, ik ben al bijna 3 jaar van de pil, en vorig jaar 3 inseminaties gehad, zonder het gehoopte resultaat…Omdat ze niet echt een probleem vonden bij ons, hebben we het een jaar laten rusten in de hoop dat we toch op natuurlijke wijze nog zouden kunnen zwanger worden, maar helaas…ook dat vlot niet. Nu heb ik weer een afspraak gemaakt met een fertiliteitskliniek.
Nu worden wij regelmatig uitgenodigd op babyborrels, doopfeesten, verjaardagsfeestjes enz.. en dan word ik naar mijn gevoel, keihard geconfronteerd met dingen die ik nog niet heb. Geen mooi huis, geen gezin… En op de koop toe zijn die mensen altijd jonger dan ik. Nog geen 30 en die hebben het allemaal… En dan begin ik te panikeren, panikeren dat ik te lang gewacht heb om een nieuwe vruchtbaarheidsbehandeling op te starten, ik zou graag al een bestaand huis kopen, maar we zoeken en zoeken zonder resultaat en dan denk ik, ik had een bouwgrond moeten kopen, ik had een nieuwbouw moeten zetten, dan had ik al een huis.
Ik heb het gevoel dat ik té afwachtend ben geweest en dat ik nu hopeloos te laat ben met alles.
En als ik op die feestjes ben dan voel ik dat keihard, ik ben te laat…ik had meer ondernemend moeten zijn. Dit is trouwens niet op niets gebaseerd want zowel mijn vader als mijn broer vragen regelmatig wanneer ik er nu eens ‘werk’ van ga maken. En dan heb ik het vooral op het huisprobleem, van het andere zijn ze op de hoogte.
Als ik rond mij kijk, ook op het werk, heb ik toch echt wel het gevoel dat ik minder ver sta dan andere mensen…Ik had nu al aan de schoolpoort moeten staan.
Ik probeer me zelf te sussen met het feit dat ik een hele lieve vriend heb en dat ik gezond ben en dat ik geen financiële problemen heb, count your blessings zeg maar. Maar toch, soms steekt dat gevoel de kop op… Al denk ik dan ook soms, voor mij moet het allemaal nog komen, en dan zal ik er dubbel van genieten
?
Ik zal eerst even mijn situatie schetsen. Ik ben 33 vriend wordt er 35. Wij wonen al 2 jaar samen in een klein appartement in een grootstad. Dit appartement had ik enkele jaren geleden aangekocht, vriend is bij mij ingetrokken omdat wij beide vlakbij werken. Dit is ook het enige voordeel aan mijn appartement, voor de rest zijn wij daar niet echt gelukkig meer, omdat het afgelegen is van onze familie en vrienden. We zijn al meer dan een jaar op huizenjacht in onze geboortestreek, maar voorlopig zonder resultaat…Dat vlot dus niet. Met als resultaat dat we ons daar geïsoleerd voelen, het is niet echt een familiale buurt, ons appartement is klein en er lopen 2 katten rond. Een groot familiefeest met alles erop en eraan kunnen we daar niet geven, wat bij mij heel moeilijk ligt, want wij worden overal geïnviteerd bij mensen thuis en ik kan hoogstens 1 koppel inviteren. Meer zit er niet in.
Wij hebben ook een kinderwens, ik ben al bijna 3 jaar van de pil, en vorig jaar 3 inseminaties gehad, zonder het gehoopte resultaat…Omdat ze niet echt een probleem vonden bij ons, hebben we het een jaar laten rusten in de hoop dat we toch op natuurlijke wijze nog zouden kunnen zwanger worden, maar helaas…ook dat vlot niet. Nu heb ik weer een afspraak gemaakt met een fertiliteitskliniek.
Nu worden wij regelmatig uitgenodigd op babyborrels, doopfeesten, verjaardagsfeestjes enz.. en dan word ik naar mijn gevoel, keihard geconfronteerd met dingen die ik nog niet heb. Geen mooi huis, geen gezin… En op de koop toe zijn die mensen altijd jonger dan ik. Nog geen 30 en die hebben het allemaal… En dan begin ik te panikeren, panikeren dat ik te lang gewacht heb om een nieuwe vruchtbaarheidsbehandeling op te starten, ik zou graag al een bestaand huis kopen, maar we zoeken en zoeken zonder resultaat en dan denk ik, ik had een bouwgrond moeten kopen, ik had een nieuwbouw moeten zetten, dan had ik al een huis.
Ik heb het gevoel dat ik té afwachtend ben geweest en dat ik nu hopeloos te laat ben met alles.
En als ik op die feestjes ben dan voel ik dat keihard, ik ben te laat…ik had meer ondernemend moeten zijn. Dit is trouwens niet op niets gebaseerd want zowel mijn vader als mijn broer vragen regelmatig wanneer ik er nu eens ‘werk’ van ga maken. En dan heb ik het vooral op het huisprobleem, van het andere zijn ze op de hoogte.
Als ik rond mij kijk, ook op het werk, heb ik toch echt wel het gevoel dat ik minder ver sta dan andere mensen…Ik had nu al aan de schoolpoort moeten staan.
Ik probeer me zelf te sussen met het feit dat ik een hele lieve vriend heb en dat ik gezond ben en dat ik geen financiële problemen heb, count your blessings zeg maar. Maar toch, soms steekt dat gevoel de kop op… Al denk ik dan ook soms, voor mij moet het allemaal nog komen, en dan zal ik er dubbel van genieten
?
woensdag 28 september 2016 16:46
Waarom kunnen jullie geen huis vinden? Zijn jullie te kritisch of staat er echt niets te koop? Kun je het zoekgebied niet uitbreiden met de omliggende dorpen?
En count your blessings: wat hebben jullie allemaal wel? Werk, elkaar, gezondheid...
En count your blessings: wat hebben jullie allemaal wel? Werk, elkaar, gezondheid...
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
woensdag 28 september 2016 16:52
woensdag 28 september 2016 16:58
woensdag 28 september 2016 17:11
Je bent 33, je kunt nog alle kanten op joh. En nog niet zwanger zijn moet je niet aan je leeftijd wijten, ik heb een IVF behandeling gehad toen ik 25 was. Met 30 heb je normaal gezien goede kansen om zwanger te worden. Maar als het aan je vreet dan moet je gewoon bespreken met je vriend hoever je wil gaan en terug de molen in.
woensdag 28 september 2016 17:30
woensdag 28 september 2016 18:58
Tel je zegeningen zou ik zeggen. Toen ik 33 was (paar jaar terug) was ik single, woonde ik ook in een klein appartement, was ik werkloos en had ik een chronische aandoening die me flink beperkte. En toch was ik gelukkig! Ik genoot van mn vrienden, familie, huis, balkon, de zon, de regen enz. Geluk zit hem in kleine dingen! Echt, heus!
(Inmiddels heb ik werk en een vriend maar verder is alles hetzelfde. Ik woon in mn up in datzelfde appartement en heb geen kinderen of groot huis. Soit!)
(Inmiddels heb ik werk en een vriend maar verder is alles hetzelfde. Ik woon in mn up in datzelfde appartement en heb geen kinderen of groot huis. Soit!)
