Thuis
alle pijlers
Wat hebben jouw grootouders verteld over de oorlog?
dinsdag 6 oktober 2015 12:43
Vond het vroeger al altijd reuze interesant als opa over de oorlog sprak. Oma zweeg. Enigste wat wij weten wat er met oma in de oorlog is gebeurd ; ze raakte zwanger van een Duitser. En niet op vrijwillig basis. Ze was al verloofd met opa. Verloving bijna verbroken want dat kon echt niet een buiten echtelijk kind. Ze zijn overhaast tussen de gevechten van opa door snel even getrouwd. En 7 maanden later was hun zoon er. Heel lang tegen iedereen vol gehouden dat de baby te vroeg geboren was.
Mijn opa die heeft gevochten is gewond geraakt en naar huis gestuurd. Daar is hij bij het verzet gegaan.
Hij is een keer in een nacht met een boot naar Engeland geweest. Op 'geheime missie'.Ze wisten alleen dat er wat opgehaald moest worden. Bleken wapens en een grote stapel voedselbonnen te wezen. En dan kon hij zo trots zeggen in die 2 maanden zijn er minder mensen door de honger gestorven.
Vind het belangrijk dat de verhalen voortleven. Ook heb ik ze in aangepaste kinderversie aan mijn kinderen verteld.
Mijn opa die heeft gevochten is gewond geraakt en naar huis gestuurd. Daar is hij bij het verzet gegaan.
Hij is een keer in een nacht met een boot naar Engeland geweest. Op 'geheime missie'.Ze wisten alleen dat er wat opgehaald moest worden. Bleken wapens en een grote stapel voedselbonnen te wezen. En dan kon hij zo trots zeggen in die 2 maanden zijn er minder mensen door de honger gestorven.
Vind het belangrijk dat de verhalen voortleven. Ook heb ik ze in aangepaste kinderversie aan mijn kinderen verteld.
dinsdag 6 oktober 2015 12:52
Ik vind het ook altijd interessant om de verhalen te horen.
Mijn oma vertelde weleens dat haar vader spullen de grens oversmokkelde (wij wonen vlakbij de Belgische grens). Ook was er vroeger een stationnetje daar in het dorp. Haar vader ging toen met een vriend de Duitse trein opwachten en ze hebben toen schoenen eraf gehaald. Het werd pas hilarisch toen bleek dat het allemaal linkerschoenen waren
Oma werkte in een sigarenfabriek en op een gegeven moment hadden Duitsers een fiets gestolen van haar collega. Toen is die collega die fiets gewoon terug gaan stelen en de Duitsers deden niets.
Ook zaten zij met z'n allen in de schuilkelder als er gebombardeerd werd. Kinderen lagen dan in een aardappelkistje met hooi erin.
Wat me bijblijft is dat ze heeft gezegd niet echt iets aan haar jeugd gehad te hebben. Vroeger mocht en kon er niet veel en toen ze 15 was, toen begon de oorlog en toen mocht je natuurlijk ook weinig meer.
Mijn opa werkte in ook in een sigarenfabriek en is met alle collega's in Duitsland te werk gesteld. Hij is op een gegeven moment ontsnapt en via Ommen helemaal naar Brabant gewandeld.
Mijn andere oma vertelde laatst nog dat zij 6 weken bij een tante ondergedoken zat, haar eigen ouders wisten niet waar zij was.
Mijn oma vertelde weleens dat haar vader spullen de grens oversmokkelde (wij wonen vlakbij de Belgische grens). Ook was er vroeger een stationnetje daar in het dorp. Haar vader ging toen met een vriend de Duitse trein opwachten en ze hebben toen schoenen eraf gehaald. Het werd pas hilarisch toen bleek dat het allemaal linkerschoenen waren
Oma werkte in een sigarenfabriek en op een gegeven moment hadden Duitsers een fiets gestolen van haar collega. Toen is die collega die fiets gewoon terug gaan stelen en de Duitsers deden niets.
Ook zaten zij met z'n allen in de schuilkelder als er gebombardeerd werd. Kinderen lagen dan in een aardappelkistje met hooi erin.
Wat me bijblijft is dat ze heeft gezegd niet echt iets aan haar jeugd gehad te hebben. Vroeger mocht en kon er niet veel en toen ze 15 was, toen begon de oorlog en toen mocht je natuurlijk ook weinig meer.
Mijn opa werkte in ook in een sigarenfabriek en is met alle collega's in Duitsland te werk gesteld. Hij is op een gegeven moment ontsnapt en via Ommen helemaal naar Brabant gewandeld.
Mijn andere oma vertelde laatst nog dat zij 6 weken bij een tante ondergedoken zat, haar eigen ouders wisten niet waar zij was.
dinsdag 6 oktober 2015 12:53
Mijn opa en oma vertelden alleen dat ze in een kippenstal hadden gewoond omdat het huis gebombardeerd was (waarom die kippenstal de dans ontsprongen was weet ik niet precies) en toen kregen de kippen luizen en zij dus ook. Dat heeft niet zo heel lang geduurd want toen kwam al bijna de bevrijding.
Ook hebben ze natuurlijk bloembollen gegeten en dat werd vroeger veelvuldig tegen ons gebruikt als we de spruitjes (of iets anders) niet zo lekker vonden.
Wat me vooral bijstaat van de verhalen is de "jullie hebben het zo goed en wij hadden het zo slecht" ondertoon, verwijtend. Ik snap natuurlijk wel dat het een heel groot verschil is, en dat ze het ook echt heel erg moeilijk hebben gehad. Het heeft alleen niet zoveel zin om je kleinkinderen dat te verwijten.
Ze verwijten ons ook dat als we bijvoorbeeld een nieuwe auto kopen (waar we beiden hard voor werken) dat we dan wel wat meer belasting kunnen betalen, zodat de oudjes in Nederland ook wat hebben. Wellicht overbodig: mijn oma heeft geen dag gewerkt in haar leven, en moet in mijn beleving blij zijn dat ze nu toch gewoon al een hele tijd nog eten in huis heeft. Opa is inmiddels al langer gepensioneerd dan dat hij ooit heeft gewerkt. Misschien zijn ze er gewoon een beetje vanaf aan het raken
Ook hebben ze natuurlijk bloembollen gegeten en dat werd vroeger veelvuldig tegen ons gebruikt als we de spruitjes (of iets anders) niet zo lekker vonden.
Wat me vooral bijstaat van de verhalen is de "jullie hebben het zo goed en wij hadden het zo slecht" ondertoon, verwijtend. Ik snap natuurlijk wel dat het een heel groot verschil is, en dat ze het ook echt heel erg moeilijk hebben gehad. Het heeft alleen niet zoveel zin om je kleinkinderen dat te verwijten.
Ze verwijten ons ook dat als we bijvoorbeeld een nieuwe auto kopen (waar we beiden hard voor werken) dat we dan wel wat meer belasting kunnen betalen, zodat de oudjes in Nederland ook wat hebben. Wellicht overbodig: mijn oma heeft geen dag gewerkt in haar leven, en moet in mijn beleving blij zijn dat ze nu toch gewoon al een hele tijd nog eten in huis heeft. Opa is inmiddels al langer gepensioneerd dan dat hij ooit heeft gewerkt. Misschien zijn ze er gewoon een beetje vanaf aan het raken
dinsdag 6 oktober 2015 12:54
Heftig zeg! Mijn oma (de enige die ik gekend heb; de rest is overleden voor ik geboren ben) had het er eigenlijk nooit over. Details, soms - dat ze twintig kilometer moest fietsen voor een paar eieren.
Blijkbaar is mijn overgrootvader ooit door een paar Duitsers overvallen die eten zochten. Hij had zelf ook niets meer. Ze dwongen hem heb mee te nemen naar de kelder, waar hij, nog steeds verkondigend dat hij écht niets had, ineens een grote gedroogde ham zag hangen - recht boven het hoofd van de leider. Gelukkig hadden ze niets in de gaten en zijn weer vertrokken.
Maar dat verhaal ken ik alleen via-via... De oorlog, daar werd niet meer over gepraat.
Blijkbaar is mijn overgrootvader ooit door een paar Duitsers overvallen die eten zochten. Hij had zelf ook niets meer. Ze dwongen hem heb mee te nemen naar de kelder, waar hij, nog steeds verkondigend dat hij écht niets had, ineens een grote gedroogde ham zag hangen - recht boven het hoofd van de leider. Gelukkig hadden ze niets in de gaten en zijn weer vertrokken.
Maar dat verhaal ken ik alleen via-via... De oorlog, daar werd niet meer over gepraat.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
dinsdag 6 oktober 2015 12:56
dinsdag 6 oktober 2015 12:56
Ik ken alleen een verhaal van mijn vader (toen nog 'n jong jongetje) Mijn vader vertelde over 'n bombardement waar iedereen voor gewaarschuwd was en in z'n kelder was gaan schuilen. Maar een buurman zat op z'n wc (een hokje buitenshuis) en daar viel juist 'n bom op. Heel heel erg natuurlijk, maar het verhaal op zich was zo lachwekkend.
Opa's en oma's hadden 't (tegen mij) niet over de oorlog, heb er ook nooit naar gevraagd als kind omdat dat niet echt 'n onderwerp is waar je je als jong kind of puber mee bezig hield. Er waren ook geen slachtoffers in onze (verre) familie, dus niemand die echt met 'n trauma rondliep omdat er 'n naaste was overleden/gedeporteerd.
Opa's en oma's hadden 't (tegen mij) niet over de oorlog, heb er ook nooit naar gevraagd als kind omdat dat niet echt 'n onderwerp is waar je je als jong kind of puber mee bezig hield. Er waren ook geen slachtoffers in onze (verre) familie, dus niemand die echt met 'n trauma rondliep omdat er 'n naaste was overleden/gedeporteerd.
Shoot first, ask questions later!
dinsdag 6 oktober 2015 13:00
quote:redbuIIetje schreef op 06 oktober 2015 @ 12:56:
Ik ken alleen een verhaal van mijn vader (toen nog 'n jong jongetje) Mijn vader vertelde over 'n bombardement waar iedereen voor gewaarschuwd was en in z'n kelder was gaan schuilen. Maar een buurman zat op z'n wc (een hokje buitenshuis) en daar viel juist 'n bom op. Heel heel erg natuurlijk, maar het verhaal op zich was zo lachwekkend.
.Erg maar inderdaad grappig.
Ik ken alleen een verhaal van mijn vader (toen nog 'n jong jongetje) Mijn vader vertelde over 'n bombardement waar iedereen voor gewaarschuwd was en in z'n kelder was gaan schuilen. Maar een buurman zat op z'n wc (een hokje buitenshuis) en daar viel juist 'n bom op. Heel heel erg natuurlijk, maar het verhaal op zich was zo lachwekkend.
.Erg maar inderdaad grappig.
dinsdag 6 oktober 2015 13:00
Mijn oma verteld veel verhalen, maar niet tegen iedereen... Haar vader zat in het verzet en zij heeft er als 15 jarige veel van meegemaakt. 20 km wandelen met je zusje met geheimen papieren in haar luier. Duitser die je huis binnen stormen en het plafond lek schieten. En dan onbewogen blijven terwijl je weet dat er joden tussen het plafond zitten en jij later de schade op mag gaan nemen. Een telefoon achter het schilderij waarop berichten binnen kwamen over stoel- en tafelpoten (joden of...) die 'geleverd' moesten worden op onderduikadressen. Op het perron, vlak voordat er treinen vol joden vertrokken, met je vader als 'dokter' in zusterpakje tegen joden fluisteren dat ze zich moeten laten vallen zodat ze ziek afgevoerd konden worden. Mijn oma heeft nog echt een winter op bollen geleefd...
Ik vind de verhalen verschrikkelijk en tegelijk boeiend en interessant. Mijn opa weigert er over te praten. Hij kan er ook slecht tegen als oma er over praat. Wat ik van hem weet is dat hij na de oorlog een aantal jaar in een psychiatrische inrichting heeft gezeten en dat hij 'behandeld' is met stroomschokken en vastbinden e.d. Dat weet ik van mijn moeder. Hij heeft het hier nooit over...
Ik vind de verhalen verschrikkelijk en tegelijk boeiend en interessant. Mijn opa weigert er over te praten. Hij kan er ook slecht tegen als oma er over praat. Wat ik van hem weet is dat hij na de oorlog een aantal jaar in een psychiatrische inrichting heeft gezeten en dat hij 'behandeld' is met stroomschokken en vastbinden e.d. Dat weet ik van mijn moeder. Hij heeft het hier nooit over...
dinsdag 6 oktober 2015 13:01
Weinig helaas. Mijn vader van moeders kant was krijgsgevangenen in Rusland.
De vader van mijn vader (ook een Russisch soldaat) is in de oorlog overleden.
Beide oma's heb ik helaas niet meegemaakt. Vader van moeders kant is 20 jaar geleden hertrouwd met een nederlands joodse vrouw. Zij heeft in Amsterdam ingedoken gezeten en is nagenoeg haar hele familie kwijtgeraakt. Zowel opa als "oma" praten er eigenlijk niet over. Ze lopen inmiddels beide wel op hun eind, ze zeggen wel eens dat ouderen dan wat opener worden over het verleden, maar opa is een stugge getraumatiseerde man, dus ik verwacht er niet veel van.
De vader van mijn vader (ook een Russisch soldaat) is in de oorlog overleden.
Beide oma's heb ik helaas niet meegemaakt. Vader van moeders kant is 20 jaar geleden hertrouwd met een nederlands joodse vrouw. Zij heeft in Amsterdam ingedoken gezeten en is nagenoeg haar hele familie kwijtgeraakt. Zowel opa als "oma" praten er eigenlijk niet over. Ze lopen inmiddels beide wel op hun eind, ze zeggen wel eens dat ouderen dan wat opener worden over het verleden, maar opa is een stugge getraumatiseerde man, dus ik verwacht er niet veel van.
dinsdag 6 oktober 2015 13:02
dinsdag 6 oktober 2015 13:03
Mijn opa's en oma's hebben allemaal in t verzet gezeten. Maar wat ik zo fijn vindvan wat ik heb meegekregen van ze, naast de spannende verhalen: ik heb meegekregen dat iedereen evenveel waard is, er was bijvoorbeeld geen enkele haat tegen "de Duitsers", ook al heeft m'n opa gevangen gezeten in Duitsland. Grapjes over afkomst, geaardheid of huidskleur oid werden dan ook nooit getolereerd en ieder mens werd bekeken op z'n karakter en gedrag. En er werd bij mijn opa en oma geen risk gespeeld, of met waterpistooltjes. Dat was geen leuk speelgoed.
dinsdag 6 oktober 2015 13:04
Mijn grootouders hebben zich er aardig doorheen geslagen, mijn ouders ook, mijn moeder was bedrijfsleider bij een levensmiddelenzaak, mijn vader kon zich onttrekken aan de Arbeitseinsatz maar werd uiteindelijk, door een stomme actie van een vriend, toch opgepakt. Hij heeft in een concentratiekamp gezeten maar wist kort voor de bevrijding te vluchten, via Rusland is hij weer teruggekomen in Nederland na drie maanden.
verba volant, scripta manent.
dinsdag 6 oktober 2015 13:04
De ouders van mijn opa hebben Joodse mensen op zolder gehad, helemaal tot het einde van de oorlog.
De moeder van mijn oma was geniaal met bloembol-recepten, mijn oma ging ze halen in de polder. Zijn ook wel eens onderschept door Duitsers en dan konden ze alles inleveren.
Opa zou te werk gesteld worden en heeft toen een tijd ondergedoken gezeten.
Nog veel meer verhalen gehoord van oma en dan merk je dat je je niet kan voorstellen hoeveel impact zoiets heeft op de rest van je leven. Mijn oma heeft er een hamster-tic aan over gehouden met bepaalde producten. Inmiddels stokoud, maar nog steeds.
De moeder van mijn oma was geniaal met bloembol-recepten, mijn oma ging ze halen in de polder. Zijn ook wel eens onderschept door Duitsers en dan konden ze alles inleveren.
Opa zou te werk gesteld worden en heeft toen een tijd ondergedoken gezeten.
Nog veel meer verhalen gehoord van oma en dan merk je dat je je niet kan voorstellen hoeveel impact zoiets heeft op de rest van je leven. Mijn oma heeft er een hamster-tic aan over gehouden met bepaalde producten. Inmiddels stokoud, maar nog steeds.
dinsdag 6 oktober 2015 13:09
mijn beider oma's konden er niet over praten, dus zeiden er niets over.
mijn opa heeft in het verzet gezeten en dat is dan ook het enige wat ik weet, is na de oorlog opgenomen geweest in een psychiatrische instelling tijdelijk na een gigantische inzinken ( tgv wat hij heeft meegemaakt in de oorlog )
ik weet zijn broer is in zijn rug doodgeschoten en mijn vader is naar hem vernoemd.
een andere oudere dame waar ik lang het huishouden heeft gedaan die verwerkte het juist door er veel over te praten, had de hongerwinter in den haag meegemaakt waar het bar was, en was ook nog eens net ongetrouwd moeder door een ongelukje en daar heb ik veel verhalen van gehoord.
Wat zij graag telkens vertelde was dat er ook goede duitsers tussen waren, en ze heeft me 2 verhalen verteld hoe op strooptocht een duitse soldaat onverwachts haar leven had gered.
mijn opa heeft in het verzet gezeten en dat is dan ook het enige wat ik weet, is na de oorlog opgenomen geweest in een psychiatrische instelling tijdelijk na een gigantische inzinken ( tgv wat hij heeft meegemaakt in de oorlog )
ik weet zijn broer is in zijn rug doodgeschoten en mijn vader is naar hem vernoemd.
een andere oudere dame waar ik lang het huishouden heeft gedaan die verwerkte het juist door er veel over te praten, had de hongerwinter in den haag meegemaakt waar het bar was, en was ook nog eens net ongetrouwd moeder door een ongelukje en daar heb ik veel verhalen van gehoord.
Wat zij graag telkens vertelde was dat er ook goede duitsers tussen waren, en ze heeft me 2 verhalen verteld hoe op strooptocht een duitse soldaat onverwachts haar leven had gered.
dinsdag 6 oktober 2015 13:12
Wat een spannende en boeiende verhalen!
Mijn ouders waren kleine kinderen tijdens de oorlog, en ze hadden het redelijk goed en rustig thuis op de boerderijen van hun ouders. Oudere broers (dus mijn ooms) zijn wel in Indie wezen vechten en waren erg veranderd toen ze weer thuiskwamen. Mijn moeder heeft nog wel een mooie sprei, die had oma geruild tegen etenswaren.
Mijn ouders waren kleine kinderen tijdens de oorlog, en ze hadden het redelijk goed en rustig thuis op de boerderijen van hun ouders. Oudere broers (dus mijn ooms) zijn wel in Indie wezen vechten en waren erg veranderd toen ze weer thuiskwamen. Mijn moeder heeft nog wel een mooie sprei, die had oma geruild tegen etenswaren.
dinsdag 6 oktober 2015 13:13
Ik vind het altijd interessant om die verhalen te horen. Mijn oma praat er echter niet graag over. Af en toe verteld ze verhalen over hoe ze bijvoorbeeld op de fiets naar Gelderland moest om eten te halen, of over mijn opa die in Westerbork heeft gezeten. Maar ik merk dat ze het er nog steeds moeilijk mee heeft. De oorlog heeft haar leven zeker getekend.
anoniem_173215 wijzigde dit bericht op 05-11-2015 22:21
Reden: Gevraaggde wijziging
Reden: Gevraaggde wijziging
% gewijzigd
dinsdag 6 oktober 2015 13:14
quote:Bortma schreef op 06 oktober 2015 @ 13:02:
Mijn andere opa en oma, waren 20.
Die voelde 'de pleuris' aankomen. Zij hebben de oorlog in zuid-Afrika uitgezeten. Was toen een reis van 3 weken. Nooit een Duitser in het echt gezien. En pas in '46 kregen ze te horen dat de oorlog voorbij was. Toen kwamen ze terug.Waren ze niet heel bang voor hun ouders, of waren die mee naar Zuid Afrika?
Mijn andere opa en oma, waren 20.
Die voelde 'de pleuris' aankomen. Zij hebben de oorlog in zuid-Afrika uitgezeten. Was toen een reis van 3 weken. Nooit een Duitser in het echt gezien. En pas in '46 kregen ze te horen dat de oorlog voorbij was. Toen kwamen ze terug.Waren ze niet heel bang voor hun ouders, of waren die mee naar Zuid Afrika?
Shoot first, ask questions later!
dinsdag 6 oktober 2015 13:24
Mijn oma niet veel. Trauma.Ik vroeg wel maar ze liet niks los.
Zij was 14 in de oorlog. De Duitsers hebben hun boerderij ingenomen. Haar beste koekenpan was nog van de Duitsers. Veel gebombardeerd omdat ze bij vliegbasis woonde. Toen oma ging dementeren riep zo ook heel vaak: Kein Deutschers. Waarschijnlijk ging dat over het moment dat zij heel erg bang in de schuilkelders zaten en er een man met geweer binnen kwam. Een bevrijder, denk ik.
Mijn opa heeft ondergedoken omdat hij niet wilde vechten voor de Duitsers.
Zij was 14 in de oorlog. De Duitsers hebben hun boerderij ingenomen. Haar beste koekenpan was nog van de Duitsers. Veel gebombardeerd omdat ze bij vliegbasis woonde. Toen oma ging dementeren riep zo ook heel vaak: Kein Deutschers. Waarschijnlijk ging dat over het moment dat zij heel erg bang in de schuilkelders zaten en er een man met geweer binnen kwam. Een bevrijder, denk ik.
Mijn opa heeft ondergedoken omdat hij niet wilde vechten voor de Duitsers.
dinsdag 6 oktober 2015 13:26
Mijn opa woonde bij ons en na de geschiedenislessen vertelde ik mijn wat wij hadden geleerd. Hij was nooit zo van de verhalen. Wel is zijn schip (koopvaardij) meerdere malen tot zinken gebracht. Hij zei altijd dat verdrinken op zee een mooie dood is. Je houdt je vast aan iets wat over is gebleven en je wordt zooo moe en koud dat je langzaam wegglijdt. Hij is één keer net op tijd door een Engels oorlogsschip gered. Hij werd altijd heel stil rond 4 mei.
Toen ik na de geschiedenis vertelde over de graf spee en de bismarck heeft hij de leraar gecorrigeerd. Wat leraar vertelde klopte niet. Opa had beide schepen in montevideo zien liggen. Hij wist waar hij het over had.
Toen ik na de geschiedenis vertelde over de graf spee en de bismarck heeft hij de leraar gecorrigeerd. Wat leraar vertelde klopte niet. Opa had beide schepen in montevideo zien liggen. Hij wist waar hij het over had.
dinsdag 6 oktober 2015 13:26
Mijn opa heeft gevochtend in indie..heeft daar voor de rest van zijn leven een trauma aan overgehouden(2jr geleden overleden) hij praatte er nooit oven maar zoals mijn oma zegt heeft hij daar verschrikkelijke dingen gezien..hij ging er pas over vertellen toen hij dement was..maar ging dan meer heel hard huilen en vroeg aan ons hoe het zou voelen als je beste vriend voor ke ogen vermoord word (dit is dus gebeurd)
Na zijn dood hebben we fotoboeken van mijn opa gezoen uit die tijd..zag eruit als vakantie met gemaakte lachende gezichten,allemaal nep dus!
Mijn oma van mijn moederskant woonde in de Biesbosch en hebben daar ook mensen opgevangen..ze is helaas ook overleden..wel herinner ik me het verhaal dat ze ging schuilen achter de dijk voor een gevecht met haar vriendin..haar vriendin was nieuwsgierig en deed haar hoofd omhoog om te kijken wat er gebeurde en ze werd bewust/onbewust in haar hoofd geschoten..
Mijn oma was juist altijd heel blij dat de jeugd van tegenwoordig dit niet mee hoefde te maken!
Na zijn dood hebben we fotoboeken van mijn opa gezoen uit die tijd..zag eruit als vakantie met gemaakte lachende gezichten,allemaal nep dus!
Mijn oma van mijn moederskant woonde in de Biesbosch en hebben daar ook mensen opgevangen..ze is helaas ook overleden..wel herinner ik me het verhaal dat ze ging schuilen achter de dijk voor een gevecht met haar vriendin..haar vriendin was nieuwsgierig en deed haar hoofd omhoog om te kijken wat er gebeurde en ze werd bewust/onbewust in haar hoofd geschoten..
Mijn oma was juist altijd heel blij dat de jeugd van tegenwoordig dit niet mee hoefde te maken!
