Thuis
alle pijlers
Wat is eerlijk: Kat meeverhuizen of niet?
zaterdag 6 februari 2016 04:05
Binnenkort ga ik het huis uit (van bovenwoning naar dubbel bovenwoning). Thuis hebben we een kat die in april 10 jaar wordt. De kat is 'officieel' mijn kat (heb haar vlak voor mijn verjaardag gekregen), maar we verzorgen haar eigenlijk allemaal (eten, kattenbak, aandacht etc.). Mijn moeder is, net zoals ik, ook erg gehecht aan haar.
Mijn probleem: ik word echt heel depri bij de gedachte om haar niet mee te nemen. Mensen om me heen zeggen 'Neem gewoon een nieuwe/andere', maar voor mij is ze niet vervangbaar. Ik zit in dubio omdat mijn moeder ook aan haar gehecht is en zij dus ook verdrietig wordt bij de gedachte dat ik haar meeneem. We zijn het er dus nog niet over eens of ik haar meekrijg (ze heeft eerder toegezegd dat ik haar mee mocht nemen, maar ze is die uitspraak nu ineens 'vergeten'. Helaas komt dit gedrag wel vaker voor bij haar).
Ik snap dat ze voor mijn moeder ook niet vervangbaar is. Ook zit ik ermee dat ik het ergens zielig vind om haar uit haar vertrouwde omgeving weg te halen. Aan de andere kant denk ik dat ze goed kan wennen, want ze trekt eigenlijk altijd het meeste naar mij (slaapt 9 van de 10 keer bij mij en ik geef haar iedere dag veel aandacht, liefde en verzorging zodra ik thuis ben).
Iemand ervaring met bovenstaande situatie of iets vergelijkbaars? Wat is eerlijk tegenover haar? En natuurlijk tegenover mijn moeder. Het is lastig om haar aan haar woord te houden als ze die uitspraak is vergeten. Mijn vader vindt het overigens prima als ik poes meeneem naar nieuwe huis.
Ik geloof wel dat ze goed kan wennen in het nieuwe huis. Mocht het echt niet lukken en als ik haar ongelukkig zie worden, breng ik haar wel terug naar mijn ouders. Kat is overigens een binnenkat en in het nieuwe huis ook geen tuin.
Als ik haar echt niet mee krijg laat ik diep in mijn hart liever het huis aan me voorbij gaan, terwijl het wel echt tijd wordt (voor mij in ieder geval) om eruit te gaan. Maar ik wacht liever dan tot poes er niet meer is, dan haar hier achterlaten. Moet er echt niet aan denken.
Update:
Overigens wordt door mijn ouders advies van dierenarts soms genegeerd. Zo had ze huidproblemen en moest naar ander voer. Omdat er nog oud voer stond werd dit (alleen door mijn ouders, niet door mij) soms nog gegeven tussendoor en dat allemaal onder het mom van het is zo zonde om weg te gooien. Financieel totaal onnodig.. Ik haalde dat dan weg zodra ik erachter kwam.
Mijn probleem: ik word echt heel depri bij de gedachte om haar niet mee te nemen. Mensen om me heen zeggen 'Neem gewoon een nieuwe/andere', maar voor mij is ze niet vervangbaar. Ik zit in dubio omdat mijn moeder ook aan haar gehecht is en zij dus ook verdrietig wordt bij de gedachte dat ik haar meeneem. We zijn het er dus nog niet over eens of ik haar meekrijg (ze heeft eerder toegezegd dat ik haar mee mocht nemen, maar ze is die uitspraak nu ineens 'vergeten'. Helaas komt dit gedrag wel vaker voor bij haar).
Ik snap dat ze voor mijn moeder ook niet vervangbaar is. Ook zit ik ermee dat ik het ergens zielig vind om haar uit haar vertrouwde omgeving weg te halen. Aan de andere kant denk ik dat ze goed kan wennen, want ze trekt eigenlijk altijd het meeste naar mij (slaapt 9 van de 10 keer bij mij en ik geef haar iedere dag veel aandacht, liefde en verzorging zodra ik thuis ben).
Iemand ervaring met bovenstaande situatie of iets vergelijkbaars? Wat is eerlijk tegenover haar? En natuurlijk tegenover mijn moeder. Het is lastig om haar aan haar woord te houden als ze die uitspraak is vergeten. Mijn vader vindt het overigens prima als ik poes meeneem naar nieuwe huis.
Ik geloof wel dat ze goed kan wennen in het nieuwe huis. Mocht het echt niet lukken en als ik haar ongelukkig zie worden, breng ik haar wel terug naar mijn ouders. Kat is overigens een binnenkat en in het nieuwe huis ook geen tuin.
Als ik haar echt niet mee krijg laat ik diep in mijn hart liever het huis aan me voorbij gaan, terwijl het wel echt tijd wordt (voor mij in ieder geval) om eruit te gaan. Maar ik wacht liever dan tot poes er niet meer is, dan haar hier achterlaten. Moet er echt niet aan denken.
Update:
Overigens wordt door mijn ouders advies van dierenarts soms genegeerd. Zo had ze huidproblemen en moest naar ander voer. Omdat er nog oud voer stond werd dit (alleen door mijn ouders, niet door mij) soms nog gegeven tussendoor en dat allemaal onder het mom van het is zo zonde om weg te gooien. Financieel totaal onnodig.. Ik haalde dat dan weg zodra ik erachter kwam.
'We should all start to live before we get too old.'
zaterdag 6 februari 2016 08:40
Ik heb in ongeveer dezelfde situatie gezeten en ik heb kat uiteindelijk meegenomen. Niet in het begin toen ik nog te klein woonde maar pas toen ik met drie vrienden in een groter huis ging wonen. De kat was echt mijn maatje en heeft de rest van zijn leven ontzettend gelukkig bij mij doorgebracht.
Wat trouwens wel meespeelde is dat mijn ouders ook wilden verhuizen nadat allebei hun kinderen uit huis waren en ze dan toch geen ruimte zouden hebben, hij moest dus sowieso weg dan.
Wat trouwens wel meespeelde is dat mijn ouders ook wilden verhuizen nadat allebei hun kinderen uit huis waren en ze dan toch geen ruimte zouden hebben, hij moest dus sowieso weg dan.
zaterdag 6 februari 2016 08:56
quote:prrrt schreef op 06 februari 2016 @ 08:45:
Ook meegemaakt, kat bij ouders gelaten. meeste soorten katten hechten idd meer aan omgeving dan aan mensen.
Ik heb er tien gehad en de meesten hechtten zich niet aan de omgeving maar aan ons hoor. Kon je duidelijk merken in gedrag. Die van mij die bij mijn ouders woont kan de hele dag wachten totdat ik thuis kom als mijn moeder mijn naam noemt. Broodtrommel komt thuis. Gaat het staartje omhoog en wachten maar. Net een hond. Is nooit in mijn kamer behalve als ik er een keer een weekend ben. Gaat ze me twee dagen lopen zoeken. Best sneu maar uiteindelijk weegt dat niet op tegen mijn piepkleine appt. Hele dagen werken en geen tuin etc....
Onze eerste kat haalde mijn vader altijd op van de parkeerplaats. De derde altijd heel eenkennig etc...
We hebben er maar twee gehad die het echt aan hun derierre kon oxideren zolang ze maar te vreten hadden en een tuin :p
Ook meegemaakt, kat bij ouders gelaten. meeste soorten katten hechten idd meer aan omgeving dan aan mensen.
Ik heb er tien gehad en de meesten hechtten zich niet aan de omgeving maar aan ons hoor. Kon je duidelijk merken in gedrag. Die van mij die bij mijn ouders woont kan de hele dag wachten totdat ik thuis kom als mijn moeder mijn naam noemt. Broodtrommel komt thuis. Gaat het staartje omhoog en wachten maar. Net een hond. Is nooit in mijn kamer behalve als ik er een keer een weekend ben. Gaat ze me twee dagen lopen zoeken. Best sneu maar uiteindelijk weegt dat niet op tegen mijn piepkleine appt. Hele dagen werken en geen tuin etc....
Onze eerste kat haalde mijn vader altijd op van de parkeerplaats. De derde altijd heel eenkennig etc...
We hebben er maar twee gehad die het echt aan hun derierre kon oxideren zolang ze maar te vreten hadden en een tuin :p
zaterdag 6 februari 2016 08:59
Ik zou ook wel mee laten wegen waar je kat de meeste aandacht en aanspraak krijgt. Als je haar meeneemt en ze zit vervolgens hele dagen alleen in een klein kamertje dan zou ik haar zeker thuislaten bij je moeder.
Katten van die leeftijd hebben over het algemeen wel meer tijd nodig om aan een nieuwe situatie/omgeving te wennen.
Katten van die leeftijd hebben over het algemeen wel meer tijd nodig om aan een nieuwe situatie/omgeving te wennen.
Wie naar het verleden kijkt, staat met zijn rug naar de toekomst...
zaterdag 6 februari 2016 09:09
Een huisdier is niet van iemand persoonlijk, ookal heb jij hem 10 jaar geleden 'gekregen'.
Zo werkt dat niet.
Een huisdier wordt onderdeel van het gezin en blijft dus ook achter bij het gezin als jij het gezin verlaat.
Vind ik.
Zo werkt dat niet.
Een huisdier wordt onderdeel van het gezin en blijft dus ook achter bij het gezin als jij het gezin verlaat.
Vind ik.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zaterdag 6 februari 2016 09:11
Wat een rare vraagstelling: wat is eerlijk?
Je vraag zou moeten zijn: wat is het best voor de kat?
Antwoord daarop is, daar waar hij de rest van zijn leven het meest aandacht en comfort krijgt.
Waar kan hij naar buiten, wie is het meest thuis (de komende 10 jaar!). Wat doe je tijdens vakanties, mag je moeder dan ineens wel oppassen?
Als je een echte dierenvriend bent, handel je in het belang van de kat en ik denk zomaar dat hij lekker thuis wil blijven.
Je vraag zou moeten zijn: wat is het best voor de kat?
Antwoord daarop is, daar waar hij de rest van zijn leven het meest aandacht en comfort krijgt.
Waar kan hij naar buiten, wie is het meest thuis (de komende 10 jaar!). Wat doe je tijdens vakanties, mag je moeder dan ineens wel oppassen?
Als je een echte dierenvriend bent, handel je in het belang van de kat en ik denk zomaar dat hij lekker thuis wil blijven.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
zaterdag 6 februari 2016 09:25
Het kan beide. Alleen weet je wat de kat in zijn huidige omgeving heeft en je weet niet hoe jouw leven zich in de komende jaren gaat ontwikkelen. Ik zou de kat daarom thuis laten.
Ben je er eigenlijk wel aan toe om het huis uit? Een huis laten lopen en nog vijf tot tien jaar thuis blijven wonen voor de kat klinkt mij in de oren alsof je een excuus nodig hebt om de deur niet uit te gaan.
Hoe oud ben je?
Ben je er eigenlijk wel aan toe om het huis uit? Een huis laten lopen en nog vijf tot tien jaar thuis blijven wonen voor de kat klinkt mij in de oren alsof je een excuus nodig hebt om de deur niet uit te gaan.
Hoe oud ben je?
zaterdag 6 februari 2016 09:38
Ik heb in dezelfde situatie gezeten en kat meegenomen. Maar helaas werd kat heel ongelukkig in nieuwe huis, terwijl ik dacht dat hij wel kon wennen. Na 2 maanden ongeveer met veel pijn in m'n hart kat terug gebracht 
Maar toch zou ik er weer voor kiezen om mee te nemen. Kat was er binnen 2 dagen overheen en in zijn oude vertrouwde huis weer helemaal zichzelf. Dus was het proberen waard
Maar toch zou ik er weer voor kiezen om mee te nemen. Kat was er binnen 2 dagen overheen en in zijn oude vertrouwde huis weer helemaal zichzelf. Dus was het proberen waard
zaterdag 6 februari 2016 10:20
quote:paresseuse schreef op 06 februari 2016 @ 07:59:
Kat daar laten. Jij gaat op jezelf wonen, dus als jij weg bent is kat alleen. Kat woont prima waar ze woont en bij jou zullen de komende jaren wel meer veranderingen gaan plaatsvinden. Krijg je een vriend die niet zo van katten houdt, of wel, maar dan ben je ook vask bij hem en dus niet thuis, weer verhuizen (de meeste mensen blijven niet zolang in de eerste woning waar ze op zichzelf wonen).
Laat die kat lekker bij jouw ouders wonen, 't is niet dat ze liefde tekort gaat komen.Dit! Poes heeft het toch goed thuis?
Kat daar laten. Jij gaat op jezelf wonen, dus als jij weg bent is kat alleen. Kat woont prima waar ze woont en bij jou zullen de komende jaren wel meer veranderingen gaan plaatsvinden. Krijg je een vriend die niet zo van katten houdt, of wel, maar dan ben je ook vask bij hem en dus niet thuis, weer verhuizen (de meeste mensen blijven niet zolang in de eerste woning waar ze op zichzelf wonen).
Laat die kat lekker bij jouw ouders wonen, 't is niet dat ze liefde tekort gaat komen.Dit! Poes heeft het toch goed thuis?
zaterdag 6 februari 2016 10:40
Heb hetzelfde gehad, 4 jaar geleden. Nu scheelde het wel dat mijn moeder iets minder aan poes was gehecht dan jouw moeder dat is. Ik heb poes toen thuis gelaten. Lekker in haar vertrouwde omgeving, maar ook omdat mijn nieuwe huis aan een drukke weg staat en er hier veel bedrijvigheid is doordeweeks (wij woon op een industrieterrein). Ik was ook veel te bang dat ze dood zou worden gereden. Ze woon nu namelijk in een hele rustige wijk waar maar af en toe een auto langzaam door de straat rijdt. Hier dozeren de vrachtwagens met 60 km/h langs... Ze kan hier ook niet echt makkelijk naar buiten en er zijn weinig bosjes waar ze zich in kan vermaken.
zaterdag 6 februari 2016 11:04
Zeker als de kat welkom is om bij je ouders te blijven zou ik het dier juist lekker daar laten, gewoon lekker vaak bezoeken dan maar, komt vast wel goed. Als ze je dan toch te erg mist kun je later altijd nog overwegen dat ze toch bij jou komt wonen. Wat misschien ook leuk is is dat ze soms in de weekenden bij je kan komen logeren op het moment dat je dan ook lekker veel tijd voor haar hebt, ook dit kan vast wel in overleg met je ouders.
Ik had zelf 2 katten (nu nog 1), de ene was duidelijk een panter-achtige, heel sterk op zichzelf, kwam af en toe een kriebeltje halen, maar het was verder geen kroelpoes, wel een superlief dier, maar geen sterk aanhankelijk type, de andere poes is een duidelijke tijger-achtige, sterke kroelpoes, heel aanhankelijk en duidelijk meer aan mij persoonlijk gehecht als die panter-achtige die liever meer de omgeving bleef verkennen.
Overigens beiden echte binnenkatten.
Hier kan het verschil in zitten hoe jouw poes na jouw verhuizing gaat reageren, gelukkig is ook voor het dier de situatie bij jouw thuis ideaal en hoeft ze niet noodgedwongen mee te verhuizen, ik zou het zodoende eerst even aankijken hoe het met haar gaat na jouw vertrek thuis.
En inderdaad, gewoon op jezelf gaan wonen jij, het is dus niet zo dat je kat niet een paar dagen per week zonder je kan terwijl ze het verder goed heeft bij je ouders en voor jou hoort het bij het volwassen worden, dat je voor het geluk van je kat kiest boven jezelf.
Succes!
Ik had zelf 2 katten (nu nog 1), de ene was duidelijk een panter-achtige, heel sterk op zichzelf, kwam af en toe een kriebeltje halen, maar het was verder geen kroelpoes, wel een superlief dier, maar geen sterk aanhankelijk type, de andere poes is een duidelijke tijger-achtige, sterke kroelpoes, heel aanhankelijk en duidelijk meer aan mij persoonlijk gehecht als die panter-achtige die liever meer de omgeving bleef verkennen.
Overigens beiden echte binnenkatten.
Hier kan het verschil in zitten hoe jouw poes na jouw verhuizing gaat reageren, gelukkig is ook voor het dier de situatie bij jouw thuis ideaal en hoeft ze niet noodgedwongen mee te verhuizen, ik zou het zodoende eerst even aankijken hoe het met haar gaat na jouw vertrek thuis.
En inderdaad, gewoon op jezelf gaan wonen jij, het is dus niet zo dat je kat niet een paar dagen per week zonder je kan terwijl ze het verder goed heeft bij je ouders en voor jou hoort het bij het volwassen worden, dat je voor het geluk van je kat kiest boven jezelf.
Succes!
zaterdag 6 februari 2016 11:10
zaterdag 6 februari 2016 12:19
De ene kat is de andere niet. Na scheiding zus meegenomen. Ze kreeg allemaal stress in het nieuwe huis. Toen tegen broer omgeruild, ging toen voor beide goed. Broer is totaal vijf keer verhuisd. Hoe hij altijd reageerde gaf mij het idee dat hij meer aan mensen hecht. Zus is nukkiger.
Wat Vandale zei, kijk wat het beste is voor je kat.
Als jij niet zonder kat kan, zijn er komende periode weer heel veel katjes die een nieuw thuis zoeken. Is niet hetzelfde als je kat nu, maar ook weer erg leuk!
Wat Vandale zei, kijk wat het beste is voor je kat.
Als jij niet zonder kat kan, zijn er komende periode weer heel veel katjes die een nieuw thuis zoeken. Is niet hetzelfde als je kat nu, maar ook weer erg leuk!
