Thuis
alle pijlers
Zieke kat
dinsdag 6 januari 2015 14:48
Ik kom zojuist terug van de dierenarts. Mijn kat blijkt een blaastumor te hebben. 
Hij is mijn kleine maatje, altijd om me heen, voor mijn voeten, op mijn toetsenbord, of op mijn schouder. En nu ga ik moeten proberen hem een paar prachtige laatste weken te geven, want langer zal het waarschijnlijk niet worden. Ik ben in tranen, en mijn katje loopt vrolijk rond.
Opereren is helaas geen optie. Niet alleen omdat de tumor slecht te opereren valt, maar ook omdat hij een oude kat met nierfalen is. De tumor kwam aan het licht bij een echo in verband met bloed in de urine en verder verslechterde nierwaarden. De hoop was dat dit door een nierbekkenontsteking kwam, waardoor met antibiotica de nierwaarden weer wat zouden kunnen verbeteren en hij weer wat minder misselijk zou worden. Maar het is dus kennelijk een tumor, de arts die de echo deed vermoedde op basis van het plaatje dat hij kwaadaardig was.
Bij een operatie is de kans groot, dat de tumor niet volledig kan worden verwijderd. Of dat mijn katje niet uit de narcose komt. Of dat zijn nieren er verder van achteruit gaan. En op zijn leeftijd zou het herstel van de operatie lang en moeizaam zijn. Volgens de dierenarts wilde ze me optie niet onthouden, maar zou ik mijn katje er absoluut een slechte dienst mee bewijzen.
Ik hoopte het hier wat van me af te kunnen schrijven. En misschien wat tips te krijgen om mijn makkertje de mooist mogelijk laatste weken te gunnen die ik hem maar geven kan. Herkenbaarheid kan me even niet zoveel schelen.
Ellie
Hij is mijn kleine maatje, altijd om me heen, voor mijn voeten, op mijn toetsenbord, of op mijn schouder. En nu ga ik moeten proberen hem een paar prachtige laatste weken te geven, want langer zal het waarschijnlijk niet worden. Ik ben in tranen, en mijn katje loopt vrolijk rond.
Opereren is helaas geen optie. Niet alleen omdat de tumor slecht te opereren valt, maar ook omdat hij een oude kat met nierfalen is. De tumor kwam aan het licht bij een echo in verband met bloed in de urine en verder verslechterde nierwaarden. De hoop was dat dit door een nierbekkenontsteking kwam, waardoor met antibiotica de nierwaarden weer wat zouden kunnen verbeteren en hij weer wat minder misselijk zou worden. Maar het is dus kennelijk een tumor, de arts die de echo deed vermoedde op basis van het plaatje dat hij kwaadaardig was.
Bij een operatie is de kans groot, dat de tumor niet volledig kan worden verwijderd. Of dat mijn katje niet uit de narcose komt. Of dat zijn nieren er verder van achteruit gaan. En op zijn leeftijd zou het herstel van de operatie lang en moeizaam zijn. Volgens de dierenarts wilde ze me optie niet onthouden, maar zou ik mijn katje er absoluut een slechte dienst mee bewijzen.
Ik hoopte het hier wat van me af te kunnen schrijven. En misschien wat tips te krijgen om mijn makkertje de mooist mogelijk laatste weken te gunnen die ik hem maar geven kan. Herkenbaarheid kan me even niet zoveel schelen.
Ellie
dinsdag 6 januari 2015 14:53
He wat ontzettend rot.
Je kunt niet veel meer doen dan dat je altijd deed lijkt me, goed voor hem zorgen en hem aandacht geven als hij dat wil. Heeft hij pijn, dan pijnstillers geven. Maar het belangrijkste is denk ik , en ook het moeilijkste, een goed moment kiezen om hem in te laten slapen. Niet te laat voor hem, niet te vroeg voor jou.
Ik heb ooit op internet ergens een lijst gezien die je kunt invullen, als hulp om te bepalen of je dier nog een waardig leven heeft. Dat helpt enigszins om de emoties die je ook hebt, aan de kant te schuiven.
Weet niet of ik hem zo nog kan vinden, mij leek het toen een handige hulp..
sterkte!
Je kunt niet veel meer doen dan dat je altijd deed lijkt me, goed voor hem zorgen en hem aandacht geven als hij dat wil. Heeft hij pijn, dan pijnstillers geven. Maar het belangrijkste is denk ik , en ook het moeilijkste, een goed moment kiezen om hem in te laten slapen. Niet te laat voor hem, niet te vroeg voor jou.
Ik heb ooit op internet ergens een lijst gezien die je kunt invullen, als hulp om te bepalen of je dier nog een waardig leven heeft. Dat helpt enigszins om de emoties die je ook hebt, aan de kant te schuiven.
Weet niet of ik hem zo nog kan vinden, mij leek het toen een handige hulp..
sterkte!
dinsdag 6 januari 2015 14:59
Heel erg veel sterkte, het is vreselijk moeilijk. Uiteraard wil je hem nog de mooiste weken van zijn leven geven. Wat dat is kun je alleen zelf bepalen. Mijn lieverds heb ik destijds hun niervoeding doorgegeven, toch in de hoop van... Als ik toen wist wat ik nu weet dan had ik ze alles gegeven wat ze lekker vonden. Gebakken vis, zalm, een biefstuk. Zodat ze hun laatste weekjes nog hadden kunnen genieten.
dinsdag 6 januari 2015 15:05
Dank jullie wel. Het neemt me op dit moment even helemaal in beslag, dus ik ben blij jullie ermee "lastig te mogen vallen". Uit te huilen..
Over het moment waarop het moet eindigen, zal ik goed moeten nadenken. Op zich leefde hij al een paar jaar op geleende tijd, dus wat betreft nierfalen heb ik wel een grens gesteld in mijn hoofd. Als hij ondanks om de dag onderhuids vochtinfuus, en de aanbevolen hoeveelheid misselijkheidsremmers en maagzuurremmers toch weer gaat overgeven, dan gaat het wat mij betreft te ver. (Een enkele haarbal is natuurlijk weer wat anders.. )
Of als hij niet meer vrolijk en actief is natuurlijk. Dat is hij op dit moment gelukkig nog wel. Hij lijkt zich nergens druk om te maken nu hij weer bij de dierenarts vandaan is.
Wat betreft die blaastumor zal ik moeten gaan opletten of hij nog goed kan plassen en of hij geen pijn heeft. Ik zal ook nog eens rustig opnieuw met de dierenarts overleggen welke signalen ik dan in de gaten moet houden (other than the obvious).
Dank voor de link naar die website, ik zal eens gaan kijken.
Over het moment waarop het moet eindigen, zal ik goed moeten nadenken. Op zich leefde hij al een paar jaar op geleende tijd, dus wat betreft nierfalen heb ik wel een grens gesteld in mijn hoofd. Als hij ondanks om de dag onderhuids vochtinfuus, en de aanbevolen hoeveelheid misselijkheidsremmers en maagzuurremmers toch weer gaat overgeven, dan gaat het wat mij betreft te ver. (Een enkele haarbal is natuurlijk weer wat anders.. )
Of als hij niet meer vrolijk en actief is natuurlijk. Dat is hij op dit moment gelukkig nog wel. Hij lijkt zich nergens druk om te maken nu hij weer bij de dierenarts vandaan is.
Wat betreft die blaastumor zal ik moeten gaan opletten of hij nog goed kan plassen en of hij geen pijn heeft. Ik zal ook nog eens rustig opnieuw met de dierenarts overleggen welke signalen ik dan in de gaten moet houden (other than the obvious).
Dank voor de link naar die website, ik zal eens gaan kijken.
dinsdag 6 januari 2015 15:10
quote:Madelynn schreef op 06 januari 2015 @ 14:59:
Heel erg veel sterkte, het is vreselijk moeilijk. Uiteraard wil je hem nog de mooiste weken van zijn leven geven. Wat dat is kun je alleen zelf bepalen. Mijn lieverds heb ik destijds hun niervoeding doorgegeven, toch in de hoop van... Als ik toen wist wat ik nu weet dan had ik ze alles gegeven wat ze lekker vonden. Gebakken vis, zalm, een biefstuk. Zodat ze hun laatste weekjes nog hadden kunnen genieten.
Ik was van plan om van alle mogelijk merken nierdieet alle mogelijke smaken te bestellen, en dan naar hartelust pakjes of blikjes weg te gooien als hij aangeeft liever wat anders te hebben. Hij heeft meer een voorkeur voor afwisseling dan voor enige echte smaak. En als de dag inderdaad echt gekomen is, ook de zalm of desnoods de slagroom of roomboter...
Helemaal optimaal lekker kan ik het helaas niet voor hem maken. Wegens kaliumgebrek moet ik hem supplementen geven, anders gaat het echt heel snel bergafwaarts met hem.
Edit: Wat naar dat jij ook katten aan dat ellendige nierfalen hebt verloren!
Heel erg veel sterkte, het is vreselijk moeilijk. Uiteraard wil je hem nog de mooiste weken van zijn leven geven. Wat dat is kun je alleen zelf bepalen. Mijn lieverds heb ik destijds hun niervoeding doorgegeven, toch in de hoop van... Als ik toen wist wat ik nu weet dan had ik ze alles gegeven wat ze lekker vonden. Gebakken vis, zalm, een biefstuk. Zodat ze hun laatste weekjes nog hadden kunnen genieten.
Ik was van plan om van alle mogelijk merken nierdieet alle mogelijke smaken te bestellen, en dan naar hartelust pakjes of blikjes weg te gooien als hij aangeeft liever wat anders te hebben. Hij heeft meer een voorkeur voor afwisseling dan voor enige echte smaak. En als de dag inderdaad echt gekomen is, ook de zalm of desnoods de slagroom of roomboter...
Helemaal optimaal lekker kan ik het helaas niet voor hem maken. Wegens kaliumgebrek moet ik hem supplementen geven, anders gaat het echt heel snel bergafwaarts met hem.
Edit: Wat naar dat jij ook katten aan dat ellendige nierfalen hebt verloren!
dinsdag 6 januari 2015 15:13
dinsdag 6 januari 2015 16:03
Ellie, wat een verdriet moet het zijn om te weten dat je kat een blaastumor heeft. Zo te lezen weet je en voel je wanneer zijn tijd gekomen is. Hoe moeilijk het ook is om hem in te laten slapen. Zelf heb ik altijd foto's gemaakt (in één geval niet omdat de kat toen aangereden werd) zodat ik een soort fotocollage kon maken. Dat heeft mij erg geholpen, hoewel het verdriet de eerste tijd erg rauw is.
Geniet intens van je maatje en wees trots dat je hem zo'n liefdevol thuis geeft !
Heel veel sterkte
Geniet intens van je maatje en wees trots dat je hem zo'n liefdevol thuis geeft !
Heel veel sterkte
Liever niet mijn berichten quoten, het is slechts mijn mening/ervaring.
dinsdag 6 januari 2015 16:24
Ellie
Ik weet uit ervaring hoe verdrietig dit is en wat een pijn het doet maar houd het welzijn van je vriendje in de gaten en plaats je eigen emoties op de tweede plaats; die komen later wel!
Geniet van hem, knuffel hem, verwen hem en vertel wat hij allemaal voor je heeft betekend en neem, als de tijd daar is, met liefde afscheid.
Heel veel sterkte!
Ik weet uit ervaring hoe verdrietig dit is en wat een pijn het doet maar houd het welzijn van je vriendje in de gaten en plaats je eigen emoties op de tweede plaats; die komen later wel!
Geniet van hem, knuffel hem, verwen hem en vertel wat hij allemaal voor je heeft betekend en neem, als de tijd daar is, met liefde afscheid.
Heel veel sterkte!
It's hip(ster) to be square!
dinsdag 6 januari 2015 16:37
dinsdag 6 januari 2015 16:44
quote:tippex schreef op 06 januari 2015 @ 16:03:
Ellie, wat een verdriet moet het zijn om te weten dat je kat een blaastumor heeft. Zo te lezen weet je en voel je wanneer zijn tijd gekomen is. Hoe moeilijk het ook is om hem in te laten slapen. Zelf heb ik altijd foto's gemaakt (in één geval niet omdat de kat toen aangereden werd) zodat ik een soort fotocollage kon maken. Dat heeft mij erg geholpen, hoewel het verdriet de eerste tijd erg rauw is.
Geniet intens van je maatje en wees trots dat je hem zo'n liefdevol thuis geeft !
Heel veel sterkte
Ik ben inderdaad behoorlijk overstuur. Ik wist wel dat hij geen jaren meer te gaan had, maar dit is wel heel drastisch. Die tumor was ook echt groot! Maar volgens de dierenarts zat hij zo dat hij er nu zelf niets van merkt behalve dat hij wat sneller naar de bak moet.
En ja, ik moet inderdaad maar eens met de camera aan de slag. Dan staat het beestje bovendien in het middelpunt van de aandacht en daar houdt hij wel van. En dan ook echt de foto's afdrukken en niet alleen maar digitaal...
quote:hipstercat schreef op 06 januari 2015 @ 16:24:
Ellie
Ik weet uit ervaring hoe verdrietig dit is en wat een pijn het doet maar houd het welzijn van je vriendje in de gaten en plaats je eigen emoties op de tweede plaats; die komen later wel!
Geniet van hem, knuffel hem, verwen hem en vertel wat hij allemaal voor je heeft betekend en neem, als de tijd daar is, met liefde afscheid.
Heel veel sterkte!
Mijn emoties mogen hem inderdaad geen lijdensweg opleveren. Dat "later komen" zal natuurlijk niet helemaal lukken want die emoties zijn er nu eenmaal, maar daar mag mijn katje natuurlijk niet de dupe van worden. Ik ga proberen in overleg met de dierenarts en mijn vriend, een lijst criteria te maken wanneer het niet meer kan. Omdat er toch geen echte kans op genezing is, weet ik dat ik vooral niet te lang moet wachten. Het is immers niet alsof ik hem van maanden of jaren gezond leven kan beroven...
Hij moet nog willen schouderzitten, kasten inspecteren, in de weg lopen, mijn toetsenbord bezetten. Hij moet niet overgeven, hij moet normaal naar de bak kunnen. En hij moet geen pijn hebben.
En ik ga hem wel echt elke dag anti-misselijkheidsmiddelen geven. Dat dat op de lange termijn eventueel leverschade zou kunnen opleveren, lijkt me niet zo relevant meer nu. :/
Ellie, wat een verdriet moet het zijn om te weten dat je kat een blaastumor heeft. Zo te lezen weet je en voel je wanneer zijn tijd gekomen is. Hoe moeilijk het ook is om hem in te laten slapen. Zelf heb ik altijd foto's gemaakt (in één geval niet omdat de kat toen aangereden werd) zodat ik een soort fotocollage kon maken. Dat heeft mij erg geholpen, hoewel het verdriet de eerste tijd erg rauw is.
Geniet intens van je maatje en wees trots dat je hem zo'n liefdevol thuis geeft !
Heel veel sterkte
Ik ben inderdaad behoorlijk overstuur. Ik wist wel dat hij geen jaren meer te gaan had, maar dit is wel heel drastisch. Die tumor was ook echt groot! Maar volgens de dierenarts zat hij zo dat hij er nu zelf niets van merkt behalve dat hij wat sneller naar de bak moet.
En ja, ik moet inderdaad maar eens met de camera aan de slag. Dan staat het beestje bovendien in het middelpunt van de aandacht en daar houdt hij wel van. En dan ook echt de foto's afdrukken en niet alleen maar digitaal...
quote:hipstercat schreef op 06 januari 2015 @ 16:24:
Ellie
Ik weet uit ervaring hoe verdrietig dit is en wat een pijn het doet maar houd het welzijn van je vriendje in de gaten en plaats je eigen emoties op de tweede plaats; die komen later wel!
Geniet van hem, knuffel hem, verwen hem en vertel wat hij allemaal voor je heeft betekend en neem, als de tijd daar is, met liefde afscheid.
Heel veel sterkte!
Mijn emoties mogen hem inderdaad geen lijdensweg opleveren. Dat "later komen" zal natuurlijk niet helemaal lukken want die emoties zijn er nu eenmaal, maar daar mag mijn katje natuurlijk niet de dupe van worden. Ik ga proberen in overleg met de dierenarts en mijn vriend, een lijst criteria te maken wanneer het niet meer kan. Omdat er toch geen echte kans op genezing is, weet ik dat ik vooral niet te lang moet wachten. Het is immers niet alsof ik hem van maanden of jaren gezond leven kan beroven...
Hij moet nog willen schouderzitten, kasten inspecteren, in de weg lopen, mijn toetsenbord bezetten. Hij moet niet overgeven, hij moet normaal naar de bak kunnen. En hij moet geen pijn hebben.
En ik ga hem wel echt elke dag anti-misselijkheidsmiddelen geven. Dat dat op de lange termijn eventueel leverschade zou kunnen opleveren, lijkt me niet zo relevant meer nu. :/
dinsdag 6 januari 2015 16:53
quote:md0110 schreef op 06 januari 2015 @ 16:37:
Krijg al tranen in m'n ogen van je bericht.. Heel veel sterkte..
Inderdaad veel foto's en filmpjes maken, laat hem doen wat je voorheen nooit goed vond (naar boven / in de slaapkamer / op bed / wat dan ook) en hoe moeilijk ook, probeer nog even van zijn aanwezigheid te genieten.
Ik zit inderdaad de hele dag al te janken. Mijn werk zit onder de tranen (gelukkig is de papieren versie toch niet iets dat een ander onder ogen krijgt.)
Nieuwe toestemmingen heb ik hem niet zoveel te geven. Mijn kleine vriendje heeft het hele huis allang tot zijn beschikking. Misschien kan ik hem eens in het trappenhuis laten gluren.. kan hij eens zien en ruiken wat er achter die deur ligt. Dank je voor dit idee!
quote:Wishlist schreef op 06 januari 2015 @ 16:43:
wat ontzettend naar dit! Wens je heel veel sterkte met alles en geniet van alle momenten die je nog met hem samen hebt. Dankjewel.
Krijg al tranen in m'n ogen van je bericht.. Heel veel sterkte..
Inderdaad veel foto's en filmpjes maken, laat hem doen wat je voorheen nooit goed vond (naar boven / in de slaapkamer / op bed / wat dan ook) en hoe moeilijk ook, probeer nog even van zijn aanwezigheid te genieten.
Ik zit inderdaad de hele dag al te janken. Mijn werk zit onder de tranen (gelukkig is de papieren versie toch niet iets dat een ander onder ogen krijgt.)
Nieuwe toestemmingen heb ik hem niet zoveel te geven. Mijn kleine vriendje heeft het hele huis allang tot zijn beschikking. Misschien kan ik hem eens in het trappenhuis laten gluren.. kan hij eens zien en ruiken wat er achter die deur ligt. Dank je voor dit idee!
quote:Wishlist schreef op 06 januari 2015 @ 16:43:
wat ontzettend naar dit! Wens je heel veel sterkte met alles en geniet van alle momenten die je nog met hem samen hebt. Dankjewel.
dinsdag 6 januari 2015 17:01
Quote " Mijn emoties mogen hem inderdaad geen lijdensweg opleveren. Dat "later komen" zal natuurlijk niet helemaal lukken want die emoties zijn er nu eenmaal, maar daar mag mijn katje natuurlijk niet de dupe van worden. Ik ga proberen in overleg met de dierenarts en mijn vriend, een lijst criteria te maken wanneer het niet meer kan. Omdat er toch geen echte kans op genezing is, weet ik dat ik vooral niet te lang moet wachten. Het is immers niet alsof ik hem van maanden of jaren gezond leven kan beroven...
Hij moet nog willen schouderzitten, kasten inspecteren, in de weg lopen, mijn toetsenbord bezetten. Hij moet niet overgeven, hij moet normaal naar de bak kunnen. En hij moet geen pijn hebben.
En ik ga hem wel echt elke dag anti-misselijkheidsmiddelen geven. Dat dat op de lange termijn eventueel leverschade zou kunnen opleveren, lijkt me niet zo relevant meer nu. :/[/quote] "
Dit was exact wat ik bedoelde natuurlijk zijn er nu emoties maar het mag geen reden zijn om jouw vriendje té lang in leven te houden.
Maar zo te zien ben jij je daar ook van bewust en heb jij je goed voorbereidt. Nogmaals een knuffel en veel sterkte!
Hij moet nog willen schouderzitten, kasten inspecteren, in de weg lopen, mijn toetsenbord bezetten. Hij moet niet overgeven, hij moet normaal naar de bak kunnen. En hij moet geen pijn hebben.
En ik ga hem wel echt elke dag anti-misselijkheidsmiddelen geven. Dat dat op de lange termijn eventueel leverschade zou kunnen opleveren, lijkt me niet zo relevant meer nu. :/[/quote] "
Dit was exact wat ik bedoelde natuurlijk zijn er nu emoties maar het mag geen reden zijn om jouw vriendje té lang in leven te houden.
Maar zo te zien ben jij je daar ook van bewust en heb jij je goed voorbereidt. Nogmaals een knuffel en veel sterkte!
It's hip(ster) to be square!
dinsdag 6 januari 2015 17:12
quote:
[...]
Dit was exact wat ik bedoelde natuurlijk zijn er nu emoties maar het mag geen reden zijn om jouw vriendje té lang in leven te houden.
Maar zo te zien ben jij je daar ook van bewust en heb jij je goed voorbereidt. Nogmaals een knuffel en veel sterkte!
Tja.. het is niet de eerste crisis met het beestje. Ik heb al eerder moeten twijfelen, maar toen was er altijd een mogelijkheid tot behandelen. En dat sloeg dan aan, en dan leefde hij weer op. Het is altijd zo'n taai beestje geweest. Vrolijk en knuffelig en bijdehand. En een echte goedzak.
Het voelt zo gemeen dat hij nu geen kans meer heeft om zich hier doorheen te knokken. Dat ik niets nieuws meer voor hem kan doen behalve extra veel verwennen.
En tegelijkertijd besef ik ook dat ik dankbaar moet zijn dat hij de 16 heeft mogen halen. Hij leeft al meer dan 10 jaar met dat nierfalen.
[...]
Dit was exact wat ik bedoelde natuurlijk zijn er nu emoties maar het mag geen reden zijn om jouw vriendje té lang in leven te houden.
Maar zo te zien ben jij je daar ook van bewust en heb jij je goed voorbereidt. Nogmaals een knuffel en veel sterkte!
Tja.. het is niet de eerste crisis met het beestje. Ik heb al eerder moeten twijfelen, maar toen was er altijd een mogelijkheid tot behandelen. En dat sloeg dan aan, en dan leefde hij weer op. Het is altijd zo'n taai beestje geweest. Vrolijk en knuffelig en bijdehand. En een echte goedzak.
Het voelt zo gemeen dat hij nu geen kans meer heeft om zich hier doorheen te knokken. Dat ik niets nieuws meer voor hem kan doen behalve extra veel verwennen.
En tegelijkertijd besef ik ook dat ik dankbaar moet zijn dat hij de 16 heeft mogen halen. Hij leeft al meer dan 10 jaar met dat nierfalen.
dinsdag 6 januari 2015 18:01
quote:EllieFiederellie schreef op 06 januari 2015 @ 17:12:
[...]
En tegelijkertijd besef ik ook dat ik dankbaar moet zijn dat hij de 16 heeft mogen halen. Hij leeft al meer dan 10 jaar met dat nierfalen.
Dan doe je het heel erg goed meid
Ik heb al 30 jaar zieke katten en de eerste is 20, 5 geworden en de tweede 12 jaar. Heb nu een zielepiet die heel erg verwaarloosd is en van alles mankeert maar bij mij haar laatste jaartjes (hoop ik) mag doorbrengen. De DA schat dat ze zo'n jaar of 18 is maar ik hoop stiekum iets jonger zodat ze nog een tijdje bij me mag blijven. Je snapt, ze is schandelijk verwend en daar ga ik nog elke dag mee door maar ik realiseer me dat dit geen jaren meer gaat duren dus ook dan zal ik weer verdrietig zijn maar ook heel blij dat ik haar nog zo'n fijne tijd heb kunnen geven; anders had ze nooit geweten hoe leuk het leven als poezevriendinnetje had kunnen zijn!
[...]
En tegelijkertijd besef ik ook dat ik dankbaar moet zijn dat hij de 16 heeft mogen halen. Hij leeft al meer dan 10 jaar met dat nierfalen.
Dan doe je het heel erg goed meid
Ik heb al 30 jaar zieke katten en de eerste is 20, 5 geworden en de tweede 12 jaar. Heb nu een zielepiet die heel erg verwaarloosd is en van alles mankeert maar bij mij haar laatste jaartjes (hoop ik) mag doorbrengen. De DA schat dat ze zo'n jaar of 18 is maar ik hoop stiekum iets jonger zodat ze nog een tijdje bij me mag blijven. Je snapt, ze is schandelijk verwend en daar ga ik nog elke dag mee door maar ik realiseer me dat dit geen jaren meer gaat duren dus ook dan zal ik weer verdrietig zijn maar ook heel blij dat ik haar nog zo'n fijne tijd heb kunnen geven; anders had ze nooit geweten hoe leuk het leven als poezevriendinnetje had kunnen zijn!
It's hip(ster) to be square!
dinsdag 6 januari 2015 19:21
quote:hipstercat schreef op 06 januari 2015 @ 18:01:
[...]
Dan doe je het heel erg goed meid
Ik heb al 30 jaar zieke katten en de eerste is 20, 5 geworden en de tweede 12 jaar. Heb nu een zielepiet die heel erg verwaarloosd is en van alles mankeert maar bij mij haar laatste jaartjes (hoop ik) mag doorbrengen. De DA schat dat ze zo'n jaar of 18 is maar ik hoop stiekum iets jonger zodat ze nog een tijdje bij me mag blijven. Je snapt, ze is schandelijk verwend en daar ga ik nog elke dag mee door maar ik realiseer me dat dit geen jaren meer gaat duren dus ook dan zal ik weer verdrietig zijn maar ook heel blij dat ik haar nog zo'n fijne tijd heb kunnen geven; anders had ze nooit geweten hoe leuk het leven als poezevriendinnetje had kunnen zijn! Aww.. je klinkt heel lief over je poezebeesten. Ik help je hopen dat je huidige kattenmaatje nog lang in fatsoenlijke gezondheid bij je mag blijven. En elke kat verdient het natuurlijk om verwend te worden . Daar zijn ze kat voor.
[...]
Dan doe je het heel erg goed meid
Ik heb al 30 jaar zieke katten en de eerste is 20, 5 geworden en de tweede 12 jaar. Heb nu een zielepiet die heel erg verwaarloosd is en van alles mankeert maar bij mij haar laatste jaartjes (hoop ik) mag doorbrengen. De DA schat dat ze zo'n jaar of 18 is maar ik hoop stiekum iets jonger zodat ze nog een tijdje bij me mag blijven. Je snapt, ze is schandelijk verwend en daar ga ik nog elke dag mee door maar ik realiseer me dat dit geen jaren meer gaat duren dus ook dan zal ik weer verdrietig zijn maar ook heel blij dat ik haar nog zo'n fijne tijd heb kunnen geven; anders had ze nooit geweten hoe leuk het leven als poezevriendinnetje had kunnen zijn! Aww.. je klinkt heel lief over je poezebeesten. Ik help je hopen dat je huidige kattenmaatje nog lang in fatsoenlijke gezondheid bij je mag blijven. En elke kat verdient het natuurlijk om verwend te worden . Daar zijn ze kat voor.
woensdag 7 januari 2015 11:15
Gup gelooft zelf nog steeds niet dat er iets mis is, lijkt het.
Als hij zich niet lekker voelt, kom hij me 's nachts altijd even wakker maken. Heel zachtjes met een pootje op mijn wang tikken, en als ik dan wakker ben voorzichtig aan mijn hand gaan trekken tot ik hem knuffel. Herhaal elk half uur. Niet zo goed voor mijn slaap natuurlijk, maar wel erg begrijpelijk en schattig. En nuttig dat hij zo communicatief is natuurlijk.
Maar vannacht liet hij me gelukkig gewoon de hele nacht slapen. Klom toen ik de douche uit stapte op mijn schouder, haalde toen ik mijn email wilde lezen enthousiast het scherm met downloads naar voren, en at daarna een behoorlijk ontbijt.
Intussen bereid ik me erop voor dat bij mijn overleg met de dierenarts later deze week, ik open zal moeten staan voor een snel einde. Het is natuurlijk mijn beslissing, maar ik hoop dat de dierenarts me er wel bij kan helpen de zaken helder te zien. Van dat nierfalen weet ik inmiddels een beetje hoe hij waar op reageert, wat de waarschuwingssignalen zijn voordat hij zo misselijk wordt dat hij gaat kotsen. (Zoals dat wekken van hem dus, maar ik ben er natuurlijk liever voor die tijd bij). Maar van die tumor weet ik niets. Nu merkte hij er niets van, zei ze. Maar wanneer wel?
Als hij zich niet lekker voelt, kom hij me 's nachts altijd even wakker maken. Heel zachtjes met een pootje op mijn wang tikken, en als ik dan wakker ben voorzichtig aan mijn hand gaan trekken tot ik hem knuffel. Herhaal elk half uur. Niet zo goed voor mijn slaap natuurlijk, maar wel erg begrijpelijk en schattig. En nuttig dat hij zo communicatief is natuurlijk.
Maar vannacht liet hij me gelukkig gewoon de hele nacht slapen. Klom toen ik de douche uit stapte op mijn schouder, haalde toen ik mijn email wilde lezen enthousiast het scherm met downloads naar voren, en at daarna een behoorlijk ontbijt.
Intussen bereid ik me erop voor dat bij mijn overleg met de dierenarts later deze week, ik open zal moeten staan voor een snel einde. Het is natuurlijk mijn beslissing, maar ik hoop dat de dierenarts me er wel bij kan helpen de zaken helder te zien. Van dat nierfalen weet ik inmiddels een beetje hoe hij waar op reageert, wat de waarschuwingssignalen zijn voordat hij zo misselijk wordt dat hij gaat kotsen. (Zoals dat wekken van hem dus, maar ik ben er natuurlijk liever voor die tijd bij). Maar van die tumor weet ik niets. Nu merkte hij er niets van, zei ze. Maar wanneer wel?
woensdag 7 januari 2015 11:43
