Werk & Studie
alle pijlers
Amper aan het werk, nu al carrièreswitch willen
donderdag 1 oktober 2015 22:14
Sinds kort heb ik mijn eerste echte baan.
Een prachtige kans bij een gerenommeerd bedrijf. De collega's zijn zeer prettig, ik kan het werk goed aan (al moet ik natuurlijk nog veel leren), de arbeidsvoorwaarden zijn goed, de doorgroeimogelijkheden uitstekend.
Maar het knaagt. Is dit wel iets voor mij? Ligt mijn hart toch niet in de zorg?
Sinds vandaag vliegt het me opeens aan: het idee om nog jaren bij dit bedrijf te 'moeten' werken voordat ik iets kan doen wat ik echt leuk vind. Het werk geeft mij veel spanning (telkens een nieuwe omgeving, druk om te presteren etc.) en ook de werkzaamheden zelf geven mij niet veel energie.
Ik ben dus amper twee maanden aan het werk en zie het nu al niet meer zitten. Ik weet bij God niet wat ik hier mee moet, heeft iemand van jullie misschien advies voor mij?
Een prachtige kans bij een gerenommeerd bedrijf. De collega's zijn zeer prettig, ik kan het werk goed aan (al moet ik natuurlijk nog veel leren), de arbeidsvoorwaarden zijn goed, de doorgroeimogelijkheden uitstekend.
Maar het knaagt. Is dit wel iets voor mij? Ligt mijn hart toch niet in de zorg?
Sinds vandaag vliegt het me opeens aan: het idee om nog jaren bij dit bedrijf te 'moeten' werken voordat ik iets kan doen wat ik echt leuk vind. Het werk geeft mij veel spanning (telkens een nieuwe omgeving, druk om te presteren etc.) en ook de werkzaamheden zelf geven mij niet veel energie.
Ik ben dus amper twee maanden aan het werk en zie het nu al niet meer zitten. Ik weet bij God niet wat ik hier mee moet, heeft iemand van jullie misschien advies voor mij?
donderdag 1 oktober 2015 22:20
donderdag 1 oktober 2015 22:22
quote:Bluegreen schreef op 01 oktober 2015 @ 22:17:
Ga studeren (van mij part Chinees en ga op kamers). Geniet van het studenleven. Werken kun je nog lang genoeg!
Misschien heeft TO al jaren gestudeerd. Bovendien kost dat ook weer een bak geld.
Genieten van het leven kan ook als je werkt, misschien wel des te meer, aangezien je dan wel wat te besteden hebt.
Ga studeren (van mij part Chinees en ga op kamers). Geniet van het studenleven. Werken kun je nog lang genoeg!
Misschien heeft TO al jaren gestudeerd. Bovendien kost dat ook weer een bak geld.
Genieten van het leven kan ook als je werkt, misschien wel des te meer, aangezien je dan wel wat te besteden hebt.
donderdag 1 oktober 2015 22:31
quote:blackberry1980 schreef op 01 oktober 2015 @ 22:22:
[...]
Genieten van het leven kan ook als je werkt, misschien wel des te meer, aangezien je dan wel wat te besteden hebt.
Mijn punt is alleen dat het op dit moment even niet lukt om van het leven te genieten
werk geeft mij zoveel stress.
Voor de beeldvorming: het is zo'n bedrijf waar werkweken van 50+ uur eerder regel dan uitzondering zijn. Ik vraag me af of ik dit wel trek. Maar ik denk dus telkens: natuurlijk moet ik dit trekken, iedereen hier doet dat, en de starters om mij heen ook.
En nu ga ik me dus afvragen of ik me niet al een paar jaar anders voor doe dan ik ben. Niet een zakenvrouw, maar iemand die met mensen wil werken.
Hopelijk zie ik het morgen weer wat zonniger in, want op dit moment zie ik het echt even allemaal niet meer zitten.
[...]
Genieten van het leven kan ook als je werkt, misschien wel des te meer, aangezien je dan wel wat te besteden hebt.
Mijn punt is alleen dat het op dit moment even niet lukt om van het leven te genieten
werk geeft mij zoveel stress.Voor de beeldvorming: het is zo'n bedrijf waar werkweken van 50+ uur eerder regel dan uitzondering zijn. Ik vraag me af of ik dit wel trek. Maar ik denk dus telkens: natuurlijk moet ik dit trekken, iedereen hier doet dat, en de starters om mij heen ook.
En nu ga ik me dus afvragen of ik me niet al een paar jaar anders voor doe dan ik ben. Niet een zakenvrouw, maar iemand die met mensen wil werken.
Hopelijk zie ik het morgen weer wat zonniger in, want op dit moment zie ik het echt even allemaal niet meer zitten.
vrijdag 2 oktober 2015 00:07
Waarom zou je nog jaren hier moeten werken voordat je iets kunt gaan doen wat je leuk vind? Je kunt toch ook over een half jaar besluiten dat je iets anders wilt gaan doen?
Voor nu zou ik het gewoon even zo laten hoor. Voor het eerst echt gaan werken is even een omslag, zelfs als je eerder tijdens vakanties etc full time gewerkt hebt. Je hebt dan als snel het gevoel dat je geen leven meer overhoudt. Maar dat trekt weg, en als je er meer inkomt, worden het ook vaak leuker.
En zo niet, is de zorg er over een jaar ook nog wel. Vergis je niet hoor, dan is ook vaak hard werken, mensen minder zorg kunnen geven dat je vindt dat ze nodig hebben, spanning door slechte conditie van mensen of heftige gebeurtenissen. Dat is in het begin ook allemaal heel heftig, en dan vraag je en ook af of je dit nog 25 jaar wilt doen. Je hebt deze opleiding en baan toch ook niet helemaal voor niks gekozen? Geef het wat tijd.
Voor nu zou ik het gewoon even zo laten hoor. Voor het eerst echt gaan werken is even een omslag, zelfs als je eerder tijdens vakanties etc full time gewerkt hebt. Je hebt dan als snel het gevoel dat je geen leven meer overhoudt. Maar dat trekt weg, en als je er meer inkomt, worden het ook vaak leuker.
En zo niet, is de zorg er over een jaar ook nog wel. Vergis je niet hoor, dan is ook vaak hard werken, mensen minder zorg kunnen geven dat je vindt dat ze nodig hebben, spanning door slechte conditie van mensen of heftige gebeurtenissen. Dat is in het begin ook allemaal heel heftig, en dan vraag je en ook af of je dit nog 25 jaar wilt doen. Je hebt deze opleiding en baan toch ook niet helemaal voor niks gekozen? Geef het wat tijd.
vrijdag 2 oktober 2015 06:39
Toen ik begon in mijn eerste echte baan was ik de eerste maanden echt hondsmoe, dat is een kwestie van wennen. Na twee maanden kun je echt nog niet zeggen dat je dat niet trekt.
Dus ik zou het nog een tijdje aanzien. Je schrijft dat je het werk goed kan, dus het is niet zo dat je wat dat betreft overvraagd wordt.
Je bent net klaar met studeren, maar wil nu al iets heel anders gaan doen, waarom heb je dan voor deze richting gekozen? Lastig dat dat misschien toch de verkeerde keuze is geweest. Maar zoals hierboven al wordt geschreven, werken in de zorg is ook heel hard werken.
Succes, zet gewoon nog even door, wie weet verbaas je jezelf wel met wat je allemaal aankan.
Dus ik zou het nog een tijdje aanzien. Je schrijft dat je het werk goed kan, dus het is niet zo dat je wat dat betreft overvraagd wordt.
Je bent net klaar met studeren, maar wil nu al iets heel anders gaan doen, waarom heb je dan voor deze richting gekozen? Lastig dat dat misschien toch de verkeerde keuze is geweest. Maar zoals hierboven al wordt geschreven, werken in de zorg is ook heel hard werken.
Succes, zet gewoon nog even door, wie weet verbaas je jezelf wel met wat je allemaal aankan.
vrijdag 2 oktober 2015 08:35
Twee maanden is wel kort inderdaad. Je schrijft dat je het werk goed aan kan, maar dat klopt niet. Je schrijft namelijk dat het werk je heel veel spanning geeft en dat je het niet ziet zitten, de druk om te presteren, de lange werkweken. Is het niet faalangst en onzekerheid wat hier opspeelt en je nog niet ergens 'thuis' voelen. Je bent nog maar 2 maandjes binnen. Als het een baan is waar je telkens in een nieuwe omgeving zit is het nog moeilijker om te wennen. Ik zou het een jaar geven. Vaak zeggen ze dat het een jaar duurt voordat je er een beetje in zit. Je kan daarna altijd verder kijken. En je hoeft natuurlijk niet nog jaren bij dit bedrijf te werken. Je doet werkervaring op, legt contacten. Je weet niet waar dat allemaal toe leidt. Is er iemand in je omgeving met wie je kan praten hierover, dat kan opluchten. Heel veel mensen voelen zich zo in een nieuwe baan en al helemaal een eerste baan. En je zit er niet voor de rest van je leven aan vast als het echt niet bevalt.
vrijdag 2 oktober 2015 09:21
Ho, ergens is het idee ontstaan dat ik denk dat werken in de zorgen niet hard werken is. Dat is absoluut niet het geval, het gaat hier om twee verschillende dingen:
1. Ik heb het gevoel dat ik deze baan niet goed trek.
2. Ik vraag me af of werken in de zorg niet beter bij mij past.
Verder zijn jullie wel eensgezind dat ik het nog even aan moet kijken, dat is fijn.
Ik weet op zich wel waarom ik deze richting heb gekozen, omdat management mij ook leuk lijkt. Het duurt alleen nog wel een tijd voordat je daar in belandt natuurlijk en ik vraag me dus op dit moment af of ik het wel ga volhouden tot die tijd.
Je hebt gelijk tinypotato, het is ook erg mijn onzekerheid en faalangst die mij nu parten speelt. Ik hoop wel dat minder lang duurt dan een jaar, pfff, dat is nog zo lang! Ik kan er gelukkig wel goed over praten. Dit doe ik dan ook vrij veel, vooral over de onzekerheid en dergelijke. Uitspreken dat dit misschien toch niet dé baan voor mij is vind ik wel lastig. Ik zit nu zo op dit pad, als ik dit laat vallen dan weet ik echt even niet wat ik met mijn leven aan moet. Daarnaast zou dat voelen als weglopen voor verplichtingen.
Ik voel me dus gevangen door deze baan. Wat eigenlijk nergens op slaat, want ik kan ieder moment ontslag nemen, maarja, dat doe je niet. Je neemt niet ontslag terwijl je een goede baan hebt die je qua werkzaamheden goed aankan en wat een fantastische startersbaan is. En daarom voel ik me dus toch opgesloten hierin...
1. Ik heb het gevoel dat ik deze baan niet goed trek.
2. Ik vraag me af of werken in de zorg niet beter bij mij past.
Verder zijn jullie wel eensgezind dat ik het nog even aan moet kijken, dat is fijn.
Ik weet op zich wel waarom ik deze richting heb gekozen, omdat management mij ook leuk lijkt. Het duurt alleen nog wel een tijd voordat je daar in belandt natuurlijk en ik vraag me dus op dit moment af of ik het wel ga volhouden tot die tijd.
Je hebt gelijk tinypotato, het is ook erg mijn onzekerheid en faalangst die mij nu parten speelt. Ik hoop wel dat minder lang duurt dan een jaar, pfff, dat is nog zo lang! Ik kan er gelukkig wel goed over praten. Dit doe ik dan ook vrij veel, vooral over de onzekerheid en dergelijke. Uitspreken dat dit misschien toch niet dé baan voor mij is vind ik wel lastig. Ik zit nu zo op dit pad, als ik dit laat vallen dan weet ik echt even niet wat ik met mijn leven aan moet. Daarnaast zou dat voelen als weglopen voor verplichtingen.
Ik voel me dus gevangen door deze baan. Wat eigenlijk nergens op slaat, want ik kan ieder moment ontslag nemen, maarja, dat doe je niet. Je neemt niet ontslag terwijl je een goede baan hebt die je qua werkzaamheden goed aankan en wat een fantastische startersbaan is. En daarom voel ik me dus toch opgesloten hierin...
vrijdag 2 oktober 2015 10:06
Het is nogal zwart/wit wat je nu beschrijft, OF deze baan, OF de zorg in. Niet iedere startersbaan is er toch een met geweldige managementperspectieven en 50+ uren? Kun je met je huidige opleiding en niet een baan in de zorg vinden (die raakt/lijkt op wat je nu doet?)? NIemand houdt je natuurlijk tegen om door te solliciteren, je hoeft niet gelijk ontslag te nemen omdat wat je nu doet je niet bevalt, maar je kunt wel verder kijken toch?
vrijdag 2 oktober 2015 10:31
Pas je wel op dat je jezelf niet een hoek in praat? Jezelf uiten is prima, maar als je dagelijks bespreekt hoe rot je het wel niet vindt daar, bevestig je het alleen maar steeds meer. En 'opgesloten zitten' praat je jezelf aan natuurlijk. Waarom zou je ook met een mooie kans niet kunnen stoppen? Ik ken mensen die na drie jaar promotie onderzoek hun werk alsnog jn de wilgen hebben gehangen, er is hier iemand die allerlei extra vooropleidingen gedaan heeft om maar geneeskunde te kunnen doen, dat uiteindelijk gelukt is, en nu na de bachelor gestopt is, ondat het niet was wat ze wilde. Er schrijft iemand die advocaat wilde worden, dat ook was en na twee jaar ermee gekapt is. Kan allemaal hoor. Dus pas echt op met jezelf aanpraten dat het nog veel erger is dan het is. Je hebt nu een baan, die vindt je nu nog even heel zwaar, en je weet noet of je dat de komende toen jaar wilt blijven doen. Nou en? Eerst maar eens vandaag, dat is altijd een goed begin.
vrijdag 2 oktober 2015 10:41
Werk is een middel om je rekeningen te betalen. Kijk het aan en zoek ondertussen verder. Als je kan werken in je droombaan is dat mooi anders is het gewoon werk en ja heel veel mensen doen werk wat ze niet per se helemaal of helemaal niet gelukkig maakt, dat is meer weggelegd voor de tijd buiten werk om.
vrijdag 2 oktober 2015 18:05
quote:Goede-Fee schreef op 02 oktober 2015 @ 10:41:
Werk is een middel om je rekeningen te betalen. Kijk het aan en zoek ondertussen verder. Als je kan werken in je droombaan is dat mooi anders is het gewoon werk en ja heel veel mensen doen werk wat ze niet per se helemaal of helemaal niet gelukkig maakt, dat is meer weggelegd voor de tijd buiten werk om.Ik vind dit echt heel raar. Je studeert niet jaren om ongelukkig te zijn in je werk alleen om geld te verdienen
Werk is een middel om je rekeningen te betalen. Kijk het aan en zoek ondertussen verder. Als je kan werken in je droombaan is dat mooi anders is het gewoon werk en ja heel veel mensen doen werk wat ze niet per se helemaal of helemaal niet gelukkig maakt, dat is meer weggelegd voor de tijd buiten werk om.Ik vind dit echt heel raar. Je studeert niet jaren om ongelukkig te zijn in je werk alleen om geld te verdienen
vrijdag 2 oktober 2015 18:16
quote:teletubbie1234 schreef op 02 oktober 2015 @ 18:05:
[...]
Ik vind dit echt heel raar. Je studeert niet jaren om ongelukkig te zijn in je werk alleen om geld te verdienenHet is best een luxe als je heel je leven je geld kan verdienen met iets wat je superleuk vindt om te doen, besef je dat niet? Genoeg mensen die die keuze niet hebben. Die moeten gewoon elke baan die er is aannemen om brood op de plank te krijgen. Als jij een baan kan afwijzen omdat het 'niet is wat je wil' dan sta je in een luxepositie. Het leven is niet altijd geweldig, soms heb je een kutbaantje, soms ben je zoekende in wat je wil, wat bij je past, of gewoon naar wat er nodig is en moet je het een tijdje doen met wat je hebt.
[...]
Ik vind dit echt heel raar. Je studeert niet jaren om ongelukkig te zijn in je werk alleen om geld te verdienenHet is best een luxe als je heel je leven je geld kan verdienen met iets wat je superleuk vindt om te doen, besef je dat niet? Genoeg mensen die die keuze niet hebben. Die moeten gewoon elke baan die er is aannemen om brood op de plank te krijgen. Als jij een baan kan afwijzen omdat het 'niet is wat je wil' dan sta je in een luxepositie. Het leven is niet altijd geweldig, soms heb je een kutbaantje, soms ben je zoekende in wat je wil, wat bij je past, of gewoon naar wat er nodig is en moet je het een tijdje doen met wat je hebt.
vrijdag 2 oktober 2015 20:21
Het is je eerste echte baan na je studie. Het is dan misschien gewoon de overgang van een studentenleven naar een echte baan waar je nog aan moet wennen.
Ik vond het studentenleven aan de uni ook geweldig, vooral bij Rechten heb je veel vrijheid. Ik koos nooit voor de werkgroepen die om 9.00 uur begonnen, maar pas om 11.00 uur want dan kon ik nog even doorslapen. En om 13.00 uur was ik dan weer vrij voor die dag en ging ik de stad in. Ik had wel altijd relevante bijbanen, dus bij mij viel de overgang naar een echte baan eigenlijk nog wel mee, achteraf gezien.
Alle begin is moeilijk. Kijk het nog even aan en daarna kun je altijd weer verder solliciteren als het écht niet iets is wat bij je past.
Ik vond het studentenleven aan de uni ook geweldig, vooral bij Rechten heb je veel vrijheid. Ik koos nooit voor de werkgroepen die om 9.00 uur begonnen, maar pas om 11.00 uur want dan kon ik nog even doorslapen. En om 13.00 uur was ik dan weer vrij voor die dag en ging ik de stad in. Ik had wel altijd relevante bijbanen, dus bij mij viel de overgang naar een echte baan eigenlijk nog wel mee, achteraf gezien.
Alle begin is moeilijk. Kijk het nog even aan en daarna kun je altijd weer verder solliciteren als het écht niet iets is wat bij je past.
vrijdag 2 oktober 2015 20:31
quote:tinypotato schreef op 02 oktober 2015 @ 18:16:
[...]
Het is best een luxe als je heel je leven je geld kan verdienen met iets wat je superleuk vindt om te doen, besef je dat niet? Genoeg mensen die die keuze niet hebben. Die moeten gewoon elke baan die er is aannemen om brood op de plank te krijgen. Als jij een baan kan afwijzen omdat het 'niet is wat je wil' dan sta je in een luxepositie. Het leven is niet altijd geweldig, soms heb je een kutbaantje, soms ben je zoekende in wat je wil, wat bij je past, of gewoon naar wat er nodig is en moet je het een tijdje doen met wat je hebt.Dit.
[...]
Het is best een luxe als je heel je leven je geld kan verdienen met iets wat je superleuk vindt om te doen, besef je dat niet? Genoeg mensen die die keuze niet hebben. Die moeten gewoon elke baan die er is aannemen om brood op de plank te krijgen. Als jij een baan kan afwijzen omdat het 'niet is wat je wil' dan sta je in een luxepositie. Het leven is niet altijd geweldig, soms heb je een kutbaantje, soms ben je zoekende in wat je wil, wat bij je past, of gewoon naar wat er nodig is en moet je het een tijdje doen met wat je hebt.Dit.
zondag 4 oktober 2015 21:18
Zanahoria, ik snap wel een beetje hoe je je voelt. Ik heb bij mijn huidige werk het eerste halfjaar een hoop twijfels gehad, de werkdruk was enorm en was telkens aan het rondkijken naar andere banen/werkgevers. Ik werd er enorm onrustig van en kwam erachter dat ik het gewoon geen kans gaf. Ik heb mijzelf gezegd dat ik er een jaar ging blijven (staat net wat beter op mijn cv en het af me de kans om alles onder de knie te krijgen) en daarna verder zou solliciteren. We zijn nu in maand 10, ik heb net promotie gemaakt binnen het bedrijf, begin de werkdruk beter te handelen en heb het er toch wel erg naar mijn zin! Ik geloof dat het hielp om echt even die knop om te zetten waarbij je het gevoel hebt dat het allemaal beter kan, geef jezelf ook wat tijd om te wennen aan je werk en de organisatie goed te kennen.
Ik werk ook in de zorg als vpk 43 uur p week, er worden continue wonderen van je verwacht (wat nogal frustrerend kan zijn) maar soms kan de reden om te blijven onverwacht zijn; bij mij is het vooral de samenwerking met bepaalde artsen en disciplines die fantastisch is! Ik ben me gaan realiseren dat juist dat dé reden is dat ik het daar nu te gek vindt. Dat had ik niet in de eerste 6 maanden kunnen ontdekken.
Ik werk ook in de zorg als vpk 43 uur p week, er worden continue wonderen van je verwacht (wat nogal frustrerend kan zijn) maar soms kan de reden om te blijven onverwacht zijn; bij mij is het vooral de samenwerking met bepaalde artsen en disciplines die fantastisch is! Ik ben me gaan realiseren dat juist dat dé reden is dat ik het daar nu te gek vindt. Dat had ik niet in de eerste 6 maanden kunnen ontdekken.
This is not kosher!
