Werk & Studie
alle pijlers
Grensoverschrijdend gedrag?
woensdag 22 februari 2017 13:11
Hallo,
Ik heb even inzicht nodig. Ik zit met een vervelende situatie op het werk die ik momenteel nog niet durf te bespreken met een andere collega uit angst te horen dat ik overdrijf.
Ik ben 4 maanden zwanger. Een tweetal maand geleden is er bij ons een mannelijke collega aan het werk die van een andere afdeling komt. Hij is 50+. Hij kwam heel zacht en open over, een beetje de lieve opa zeg maar.
Ik vond dit heel aangenaam en voelde me in het begin dan ook op het gemak bij hem. Ik deed dan ook regelmatig een praatje met hem. De aankondiging van mijn zwangerschap heb ik gedaan aan de koffietafel waar alle collega’s aanwezig waren.
Echter die dag, was hij er niet bij. Toen ik hem een paar dagen later op de trap tegen kwam bleek dat hij nog niet op de hoogte was. Ik heb het hem verteld en uiteraard was hij blij voor mij. Vanaf toen is de ‘ellende’ een beetje begonnen zeg maar.
Het begon enkele dagen nadien, hij kwam in mijn bureau, ik zat alleen. Hij vroeg hoe het ging met mij en indien ik vragen had over de zwangerschap ik die steeds aan hem kon vragen. (zijn dochter was namelijk 6 maanden geleden net bevallen)
Ik bedankte vriendelijk. Dan vraagt hij of ik al wist of ik borstvoeding ging geven??? Op het moment zelf heb ik wat gemompeld dat ik dat nog niets wist… maar achteraf vond ik het toch wel een heel bizarre vraag…
Enkele tijd later deed hij de ronde met een nieuwe collega, toen hij in mijn bureau kwam zei hij direct aan die persoon dat ik voor de opvolging ging zorgen want ik was zwanger! En wat zag ik er weer stralend uit! Owké… Ik denk niet dat die nieuwe persoon op zo’n
Info zat te wachten, maar goed..
Verder tijdens de lucnhpauze of koffiepauze was het steeds van ‘oh je ziet er precies wat moe uit…’ Ik zeg dan van nee hoor, voel me prima…’ja, je ziet toch wat bleekjes hoor…’ En zo nog meer van die zaken, zo vroeg hij nog of ik al wist waar ik zou bevallen… Ik ben nog maar 4 maand! Wat doet dat er toe! Voor hem dan nog, een man van 50+ die ik notabene nog maar 2 maand ken…
Dan hadden we teambuilding… Was een soort van schattenjacht, na afloop sta ik wat na te babbelen met collega’s komt hij naar mij toe en neemt zonder aanleiding mijn handen vast en begint ze te wrijven… ‘Ja, ik had de indruk dat je koude handen had’ Ik zeg van nee helemaal niet!
Op die moment was ik echt pissig. We zaten bij hem in de auto om terug te rijden en hij stond er op om mij thuis af te zetten. Echter had ik mijn treinticket al gekocht maar hij bleef aandringen. Het was al laat en het lag toch op zijn weg. Ik heb voet bij stuk gehouden en zij dat ik met de trein ging en dat ik echt wel mijn plan kon trekken.
Laatste feit, die week vroeg hij of ik goed was thuisgekomen en of mijn vriend mij gemist had (teambuilding was 2 dagen). Ik zei dat het maar 2 dagen was, niet overdrijven. Dan was het van ‘was hij niet tevreden dan?, had hij geen bloemetje voorzien?’ dat was nu wel wat lacherig, maar het lachen vergaat me nu wel stillaan. Ik ben op het punt gekomen dat ik hem niet meer in mijn buurt kan verdragen…En het ergst van al is, ik vind dat ik in fout ben, want ik had al veel eerder mijn grenzen moeten aangeven. Maar ik heb het daar heel moeilijk mee. Ik ben bang dat als ik iets ga zeggen tegen hem dat hij gaat zeggen van ‘maar wat bedoel je in hemelsnaam, ik wou gewoon vriendelijk zijn etc…’ Door de collega’s wordt hij ook gezien als een ‘vaderlijk figuur’…dus ik vrees dat ik daar ook bot ga vangen…
Ondertussen krijg ik wel de kriebels telkens ik hem zie… Wat doe ik? Praten met mijn chef? Toch collega in vertrouwen nemen? Of overdrijf ik, en nemen mijn hormonen een loopje met mij?
Ik heb even inzicht nodig. Ik zit met een vervelende situatie op het werk die ik momenteel nog niet durf te bespreken met een andere collega uit angst te horen dat ik overdrijf.
Ik ben 4 maanden zwanger. Een tweetal maand geleden is er bij ons een mannelijke collega aan het werk die van een andere afdeling komt. Hij is 50+. Hij kwam heel zacht en open over, een beetje de lieve opa zeg maar.
Ik vond dit heel aangenaam en voelde me in het begin dan ook op het gemak bij hem. Ik deed dan ook regelmatig een praatje met hem. De aankondiging van mijn zwangerschap heb ik gedaan aan de koffietafel waar alle collega’s aanwezig waren.
Echter die dag, was hij er niet bij. Toen ik hem een paar dagen later op de trap tegen kwam bleek dat hij nog niet op de hoogte was. Ik heb het hem verteld en uiteraard was hij blij voor mij. Vanaf toen is de ‘ellende’ een beetje begonnen zeg maar.
Het begon enkele dagen nadien, hij kwam in mijn bureau, ik zat alleen. Hij vroeg hoe het ging met mij en indien ik vragen had over de zwangerschap ik die steeds aan hem kon vragen. (zijn dochter was namelijk 6 maanden geleden net bevallen)
Ik bedankte vriendelijk. Dan vraagt hij of ik al wist of ik borstvoeding ging geven??? Op het moment zelf heb ik wat gemompeld dat ik dat nog niets wist… maar achteraf vond ik het toch wel een heel bizarre vraag…
Enkele tijd later deed hij de ronde met een nieuwe collega, toen hij in mijn bureau kwam zei hij direct aan die persoon dat ik voor de opvolging ging zorgen want ik was zwanger! En wat zag ik er weer stralend uit! Owké… Ik denk niet dat die nieuwe persoon op zo’n
Info zat te wachten, maar goed..
Verder tijdens de lucnhpauze of koffiepauze was het steeds van ‘oh je ziet er precies wat moe uit…’ Ik zeg dan van nee hoor, voel me prima…’ja, je ziet toch wat bleekjes hoor…’ En zo nog meer van die zaken, zo vroeg hij nog of ik al wist waar ik zou bevallen… Ik ben nog maar 4 maand! Wat doet dat er toe! Voor hem dan nog, een man van 50+ die ik notabene nog maar 2 maand ken…
Dan hadden we teambuilding… Was een soort van schattenjacht, na afloop sta ik wat na te babbelen met collega’s komt hij naar mij toe en neemt zonder aanleiding mijn handen vast en begint ze te wrijven… ‘Ja, ik had de indruk dat je koude handen had’ Ik zeg van nee helemaal niet!
Op die moment was ik echt pissig. We zaten bij hem in de auto om terug te rijden en hij stond er op om mij thuis af te zetten. Echter had ik mijn treinticket al gekocht maar hij bleef aandringen. Het was al laat en het lag toch op zijn weg. Ik heb voet bij stuk gehouden en zij dat ik met de trein ging en dat ik echt wel mijn plan kon trekken.
Laatste feit, die week vroeg hij of ik goed was thuisgekomen en of mijn vriend mij gemist had (teambuilding was 2 dagen). Ik zei dat het maar 2 dagen was, niet overdrijven. Dan was het van ‘was hij niet tevreden dan?, had hij geen bloemetje voorzien?’ dat was nu wel wat lacherig, maar het lachen vergaat me nu wel stillaan. Ik ben op het punt gekomen dat ik hem niet meer in mijn buurt kan verdragen…En het ergst van al is, ik vind dat ik in fout ben, want ik had al veel eerder mijn grenzen moeten aangeven. Maar ik heb het daar heel moeilijk mee. Ik ben bang dat als ik iets ga zeggen tegen hem dat hij gaat zeggen van ‘maar wat bedoel je in hemelsnaam, ik wou gewoon vriendelijk zijn etc…’ Door de collega’s wordt hij ook gezien als een ‘vaderlijk figuur’…dus ik vrees dat ik daar ook bot ga vangen…
Ondertussen krijg ik wel de kriebels telkens ik hem zie… Wat doe ik? Praten met mijn chef? Toch collega in vertrouwen nemen? Of overdrijf ik, en nemen mijn hormonen een loopje met mij?
woensdag 22 februari 2017 13:18
Eigenlijk he, lees ik niet iets heel vervelends.
Die man heeft net van nabij een zwangere dochter meegemaakt en denkt nu door dit soort acties jou wat te ontlasten. Ik stel, als vrouw, ook de vraag of iemand borstvoeding geeft, of je al wat weet over de bevalling en dergelijke. Dat hij niet helemaal in het juiste trimester die vragen stelt, dat kun je hem niet echt aanrekenen.
Je kan vriendelijk antwoord geven op de vragen waar jij je prettig bij voelt, de vragen die je niet beantwoorden wilt kun je afdoen met een ; " dat weet ik nog niet.'
Als jij je onprettig voelt bij aanraken, dan trek je je handen terug en zeg je: Hartstikke lief, maar dat is echt niet nodig.
Die man heeft net van nabij een zwangere dochter meegemaakt en denkt nu door dit soort acties jou wat te ontlasten. Ik stel, als vrouw, ook de vraag of iemand borstvoeding geeft, of je al wat weet over de bevalling en dergelijke. Dat hij niet helemaal in het juiste trimester die vragen stelt, dat kun je hem niet echt aanrekenen.
Je kan vriendelijk antwoord geven op de vragen waar jij je prettig bij voelt, de vragen die je niet beantwoorden wilt kun je afdoen met een ; " dat weet ik nog niet.'
Als jij je onprettig voelt bij aanraken, dan trek je je handen terug en zeg je: Hartstikke lief, maar dat is echt niet nodig.
woensdag 22 februari 2017 13:18
Het klinkt mij nog steeds als' de lieve opa'.
Misschien vindt hij het gewoon fantastisch dat je zwanger bent, wellicht dat hij zijn 'opa' gevoelens( van zijn dochter) op je projecteert?
Je kunt gewoon rechtstreeks aangeven dat hij in je 'persoonlijke'ruimte komt, en dat je daar nu gevoelig voor bent. Gooi het op je hormonen, als je hem niet wel kwetsen!
Misschien vindt hij het gewoon fantastisch dat je zwanger bent, wellicht dat hij zijn 'opa' gevoelens( van zijn dochter) op je projecteert?
Je kunt gewoon rechtstreeks aangeven dat hij in je 'persoonlijke'ruimte komt, en dat je daar nu gevoelig voor bent. Gooi het op je hormonen, als je hem niet wel kwetsen!
woensdag 22 februari 2017 13:21
Met een leidinggevende praten is nu wat voorbarig, geef eerst zelf (nog) duidelijker je grenzen aan.
En bij een volgende keer kun je best iets zeggen als "he, ik vind dat je je wat teveel met mij en mijn zwangerschap bemoeit. Je bedoelt het vast lief, maar ik heb er geen behoefte aan."
En bij een volgende keer kun je best iets zeggen als "he, ik vind dat je je wat teveel met mij en mijn zwangerschap bemoeit. Je bedoelt het vast lief, maar ik heb er geen behoefte aan."
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 22 februari 2017 13:21
Als jij je er vervelend onder voelt, dan heb jij alle recht om er iets van te zeggen. Of hij het nou zo bedoeld of niet. Hou de boodschap bij jezelf (als je dit doet, dan voelt dat voor mij als...., wil je dat ajb niet meer doen) en geef aan dat zijn acties jou ongemakkelijk laten voelen, goede bedoeling of niet.
WTF?
woensdag 22 februari 2017 13:24
Ik zou dit ook echt heel irritant vinden hoor. Komt te dichtbij, te persoonlijk, zeg maar. Ik zou vriendelijk doch resoluut zijn de volgende keer. "Ik red mij prima", "ik reis liever zelfstandig, maar bedankt voor het aanbod", "ik voel mij goed, niks aan de hand" en "dit soort persoonlijke zaken deel ik liever niet op werk". Alsnog je grenzen stellen dus.
woensdag 22 februari 2017 13:25
Het is misschien niet per definitie grensoverschrijdend gedrag, maar het kan heel goed zijn dat het jouw persoonlijke grens wel overschrijdt. Je kan en mag hier gerust iets over tegen hem zeggen, maar let er daarbij wel op hoe je dit brengt. Veroordeel de beste man niet, want zoals ik het lees zijn het louter goede intenties. Wanneer je vanuit je gevoel aangeeft hoe jij het ervaart (Ik merk dat ik mij er onprettig bij voel, ik heb het gevoel dat je iets te dichtbij komt etc.) val je hem niet aan, maar geef je feedback vanuit jóu zelf.
woensdag 22 februari 2017 13:27
Ik denk dat het goed is om voor jezelf heel kernachtig samen te vatten wat je zo vervelend vind en dit steeds kort en duidelijk aan te geven. Bijvoorbeeld: 'Henk, ik vind het niet prettig als je zulke persoonlijke vragen stelt.' of 'Henk, ik wil dat je ophoudt met mij te verzorgen. Ik kan voor mezelf zorgen en ik hou de werkrelatie graag proffesioneel.'
Hij zal het vast wel goed bedoelen maar jij vindt het niet fijn en dat kun je zelf aangeven. Geen discussie aangaan, jij vind het niet fijn, punt!
Hij zal het vast wel goed bedoelen maar jij vindt het niet fijn en dat kun je zelf aangeven. Geen discussie aangaan, jij vind het niet fijn, punt!
Het is zoals het is
woensdag 22 februari 2017 13:28
Brr ik snap toch echt wel dat je hier de kriebels van krijgt hoor! Veel te dicht in je eigen ruimte.
Zeker als iemand ook nog ongevraagd je hand gaat vastpakken. Dat vind ik van collega's toch geen normaal gedrag, zeker niet van mannen.
Ik zou toch het gesprek met hem aangaan, hoe lastig het ook kan zijn. Dat je zijn interesse op prijs stelt maar je 'bevadert' voelt en prima je eigen plan kan trekken.
Heb je dit met je vriend besproken?
Zeker als iemand ook nog ongevraagd je hand gaat vastpakken. Dat vind ik van collega's toch geen normaal gedrag, zeker niet van mannen.
Ik zou toch het gesprek met hem aangaan, hoe lastig het ook kan zijn. Dat je zijn interesse op prijs stelt maar je 'bevadert' voelt en prima je eigen plan kan trekken.
Heb je dit met je vriend besproken?
woensdag 22 februari 2017 13:29
Waarom denk je aan het praten met collega's hierover, waarom praat je niet gewoon eerst met de man zelf? Niet achter zijn rug om kletsen.
Gewoon tegen hem zeggen 'Joh, Piet, ik begrijp dat je het goed bedoeld maar ik vind die persoonlijke aandacht best vervelend. Ik voel me goed, ik heb een gelukkige relatie met de man van wie ik een kind krijg, ik kan goed voor mezelf zorgen en ik voel me bezwaard dat jij me wilt ontlasten, wil je dat alsjeblieft niet meer doen, dan kan ik me op mijn werk concentreren'.
Gewoon tegen hem zeggen 'Joh, Piet, ik begrijp dat je het goed bedoeld maar ik vind die persoonlijke aandacht best vervelend. Ik voel me goed, ik heb een gelukkige relatie met de man van wie ik een kind krijg, ik kan goed voor mezelf zorgen en ik voel me bezwaard dat jij me wilt ontlasten, wil je dat alsjeblieft niet meer doen, dan kan ik me op mijn werk concentreren'.
woensdag 22 februari 2017 13:31
Heel erg aandringen in je thuis willen brengen met de auto terwijl jij met de trein wilt zou ik zelf ook heel ongemakkelijk en vervelend vinden.
Verder zijn de zaken die je noemt niet algemeen grensoverschreidend, maar de persoonlijke grens die jij nu aangeeft pikt hij duidelijk niet op. Dat is irritant en betekent dat je duidelijker moet zijn.
Verder zijn de zaken die je noemt niet algemeen grensoverschreidend, maar de persoonlijke grens die jij nu aangeeft pikt hij duidelijk niet op. Dat is irritant en betekent dat je duidelijker moet zijn.
Het is zoals het is
woensdag 22 februari 2017 13:33
woensdag 22 februari 2017 13:36
Ben je Vlaams trouwens? Denk dat dat hier wel uitmaakt omdat Nederlanders vaak meer gewend zijn aan wat directer gedrag.
In dat geval zou Vlaamse input misschien wel handig zijn om niet botter over te komen dan bedoeld door de adviezen hier. Heb je misschien een goede vriendin om advies te vragen?
In dat geval zou Vlaamse input misschien wel handig zijn om niet botter over te komen dan bedoeld door de adviezen hier. Heb je misschien een goede vriendin om advies te vragen?
Het is zoals het is
woensdag 22 februari 2017 13:43
Alleen dat handenwrijven is grensoverschrijdend gedrag.
Voor de rest zie ik alleen een betrokken lieve collega.
Ik snap dus echt niet dat je liever op een koud donker tochtig station op de trein gaat staan wachten en dan vanaf het station weer thuis moeten zien te komen dan dat je je snel en comfortabel thuis laat afzetten.
Die vragen over borstvoeding en waar je gaat bevallen is toch gewoon belangstelkend bedoekd. Het lijkt wel of je tegenwoordig ook niets meer aan een collega kan vragen.
Voor de rest zie ik alleen een betrokken lieve collega.
Ik snap dus echt niet dat je liever op een koud donker tochtig station op de trein gaat staan wachten en dan vanaf het station weer thuis moeten zien te komen dan dat je je snel en comfortabel thuis laat afzetten.
Die vragen over borstvoeding en waar je gaat bevallen is toch gewoon belangstelkend bedoekd. Het lijkt wel of je tegenwoordig ook niets meer aan een collega kan vragen.
woensdag 22 februari 2017 13:43
Ik snap wel dat je hem als grensoverschrijdend ervaart. Of in ieder geval als benauwend.
Juist het ongrijpbare ervan, is vervelend. Je kunt alles wat hij zegt positief uitleggen, maar voor een oudere man die je 2 maanden kent... hij heeft duidelijk een veel kleinere bufferzone dan jij hebt.
Lukt het je om bijvoorbeeld een grapje te maken over jou bufferzone, dat die zo ontzettend groot is (hij pas maar net in je kamer haha)
Aangeven dat je dingen als borstvoeding eerst met je man overlegd, daarna met je moeder en dan pas met collega's wil gaan delen?
Wat voor mij werkt is om van te voren een grapje of een zin te bedenken die je erin kunt gooien zodra hij voor jouw gevoel te ver gaat. (Op het moment zelf sta ik vaak met een mond vol tanden)
Juist het ongrijpbare ervan, is vervelend. Je kunt alles wat hij zegt positief uitleggen, maar voor een oudere man die je 2 maanden kent... hij heeft duidelijk een veel kleinere bufferzone dan jij hebt.
Lukt het je om bijvoorbeeld een grapje te maken over jou bufferzone, dat die zo ontzettend groot is (hij pas maar net in je kamer haha)
Aangeven dat je dingen als borstvoeding eerst met je man overlegd, daarna met je moeder en dan pas met collega's wil gaan delen?
Wat voor mij werkt is om van te voren een grapje of een zin te bedenken die je erin kunt gooien zodra hij voor jouw gevoel te ver gaat. (Op het moment zelf sta ik vaak met een mond vol tanden)
woensdag 22 februari 2017 13:52
woensdag 22 februari 2017 13:55
Ik ben inderdaad Vlaamse. En ik denk ook dat Nederlanders dit gedrag minder aanstotend zullen vinden dan Vlamingen. Daar bedoel ik verder niets mee
Ik zal proberen wat duidelijker te zijn naar hem toe en eerlijk ik denk ook niet dat hij enig besef heeft van hoe ik me hieronder voel...al ben ik de laatste tijd veel korter in mijn antwoorden. Ik hoop dan dat er een belletje zal gaan rinkelen. Maar precies nog niet...
Ik zal proberen wat duidelijker te zijn naar hem toe en eerlijk ik denk ook niet dat hij enig besef heeft van hoe ik me hieronder voel...al ben ik de laatste tijd veel korter in mijn antwoorden. Ik hoop dan dat er een belletje zal gaan rinkelen. Maar precies nog niet...
woensdag 22 februari 2017 14:09
quote:ceratinia schreef op 22 februari 2017 @ 13:55:
Ik ben inderdaad Vlaamse. En ik denk ook dat Nederlanders dit gedrag minder aanstotend zullen vinden dan Vlamingen. Daar bedoel ik verder niets mee
Ik zal proberen wat duidelijker te zijn naar hem toe en eerlijk ik denk ook niet dat hij enig besef heeft van hoe ik me hieronder voel...al ben ik de laatste tijd veel korter in mijn antwoorden. Ik hoop dan dat er een belletje zal gaan rinkelen. Maar precies nog niet...
Gewoon de Hollandse aanpak
Hij kan niet raden wat jij vindt en naar wat je vertelt, heeft hij toch wat moeite om aan te voelen wanneer hij bij jou te ver gaat.
Ik zou er ook klaar mee zijn, hoor. Maar zo aan mijn handen zitten of persé thuis willen brengen, dan zou ik pissig worden. Hoe goed bedoelt ook. En ook of je vriend je gemist heeft en dan doorgaan.
Volgens mij vindt hij je leuk en is het helemaal geen 'opa'.
Ik kreeg van een vader van vier kinderen ook de opmerking 'dat zwangere vrouwen er anders, zo mooi uitzien', toen ik vertelde dat ik zwanger was. Hij stond er bij te stralen. Toen dacht ik ook: wat vertel je me nu precies ?
Ik ben inderdaad Vlaamse. En ik denk ook dat Nederlanders dit gedrag minder aanstotend zullen vinden dan Vlamingen. Daar bedoel ik verder niets mee
Ik zal proberen wat duidelijker te zijn naar hem toe en eerlijk ik denk ook niet dat hij enig besef heeft van hoe ik me hieronder voel...al ben ik de laatste tijd veel korter in mijn antwoorden. Ik hoop dan dat er een belletje zal gaan rinkelen. Maar precies nog niet...
Gewoon de Hollandse aanpak
Hij kan niet raden wat jij vindt en naar wat je vertelt, heeft hij toch wat moeite om aan te voelen wanneer hij bij jou te ver gaat.Ik zou er ook klaar mee zijn, hoor. Maar zo aan mijn handen zitten of persé thuis willen brengen, dan zou ik pissig worden. Hoe goed bedoelt ook. En ook of je vriend je gemist heeft en dan doorgaan.
Volgens mij vindt hij je leuk en is het helemaal geen 'opa'.
Ik kreeg van een vader van vier kinderen ook de opmerking 'dat zwangere vrouwen er anders, zo mooi uitzien', toen ik vertelde dat ik zwanger was. Hij stond er bij te stralen. Toen dacht ik ook: wat vertel je me nu precies ?
woensdag 22 februari 2017 14:10
Ik zie eigenlijk ook geen grensoverschreidend gedrag. Weet je, ik zou me er zelfs schuldig over voelen om een zwangere collega/vriendin alleen met de trein naar huis te laten gaan als ik haar zo zou kunnen afzetten met de auto, dus kan me die actie van je collega wel voorstellen. . Maar goed, zou er niet over doordrammen als zij wel met de trein wilt. (maar zou het wel aanbieden)
Voorderest vind ik het eigenlijk wel lief gedrag, waarschijnlijk is hij nog helemaal in de zwanger/opa worden bubbel van zijn dochter.
Ik zou er dus met hem (en alleen met hem, NIET met andere collega's of leidinggevende) over hebben dat al die aandacht te veel voor je is en of hij er mee op kan houden.
Mocht hij daarna nog doorgaan, kan je alsnog naar je leidingggevende stappen.
Voorderest vind ik het eigenlijk wel lief gedrag, waarschijnlijk is hij nog helemaal in de zwanger/opa worden bubbel van zijn dochter.
Ik zou er dus met hem (en alleen met hem, NIET met andere collega's of leidinggevende) over hebben dat al die aandacht te veel voor je is en of hij er mee op kan houden.
Mocht hij daarna nog doorgaan, kan je alsnog naar je leidingggevende stappen.
woensdag 22 februari 2017 14:11
Nee, belletjes gaan niet zomaar rinkelen helaas. Hij kan het korter antwoorden heel anders interpreteren dan jij het bedoelt. Je staat er van te kijken hoe verschillend mensen dat gedrag kunnen verklaren.
je ziet hier al hoe verschillend het gedrag van je collega beleefd wordt door verschillende mensen.
Als je je collega iets duidelijker wilt zeggen wat je vervelend vindt, kan het helpen door met een compliment te beginnen: ik vind het heel aardig van je dat je je zo betrokken voelt bij mijn zwangerschap, maar.... ik heb een royale bufferzone/ het voelt voor mij iets te dichtbij, mensen zijn daar nu eenmaal verschillend in.. zoiets. En als je dan bijvoorbeeld naar zijn kleinkind vraagt, leid je de aandacht af van de vervelende boodschap die je hem gaf.
Blijft hij daarna doorgaan met vaderen, dan weet je dat hij een dikke huid heeft en dat je gerust wat Nederlandser (botter) tegen hem kunt zijn.
je ziet hier al hoe verschillend het gedrag van je collega beleefd wordt door verschillende mensen.
Als je je collega iets duidelijker wilt zeggen wat je vervelend vindt, kan het helpen door met een compliment te beginnen: ik vind het heel aardig van je dat je je zo betrokken voelt bij mijn zwangerschap, maar.... ik heb een royale bufferzone/ het voelt voor mij iets te dichtbij, mensen zijn daar nu eenmaal verschillend in.. zoiets. En als je dan bijvoorbeeld naar zijn kleinkind vraagt, leid je de aandacht af van de vervelende boodschap die je hem gaf.
Blijft hij daarna doorgaan met vaderen, dan weet je dat hij een dikke huid heeft en dat je gerust wat Nederlandser (botter) tegen hem kunt zijn.
