Werk & Studie
alle pijlers
Grensoverschrijdend gedrag?
woensdag 22 februari 2017 13:11
Hallo,
Ik heb even inzicht nodig. Ik zit met een vervelende situatie op het werk die ik momenteel nog niet durf te bespreken met een andere collega uit angst te horen dat ik overdrijf.
Ik ben 4 maanden zwanger. Een tweetal maand geleden is er bij ons een mannelijke collega aan het werk die van een andere afdeling komt. Hij is 50+. Hij kwam heel zacht en open over, een beetje de lieve opa zeg maar.
Ik vond dit heel aangenaam en voelde me in het begin dan ook op het gemak bij hem. Ik deed dan ook regelmatig een praatje met hem. De aankondiging van mijn zwangerschap heb ik gedaan aan de koffietafel waar alle collega’s aanwezig waren.
Echter die dag, was hij er niet bij. Toen ik hem een paar dagen later op de trap tegen kwam bleek dat hij nog niet op de hoogte was. Ik heb het hem verteld en uiteraard was hij blij voor mij. Vanaf toen is de ‘ellende’ een beetje begonnen zeg maar.
Het begon enkele dagen nadien, hij kwam in mijn bureau, ik zat alleen. Hij vroeg hoe het ging met mij en indien ik vragen had over de zwangerschap ik die steeds aan hem kon vragen. (zijn dochter was namelijk 6 maanden geleden net bevallen)
Ik bedankte vriendelijk. Dan vraagt hij of ik al wist of ik borstvoeding ging geven??? Op het moment zelf heb ik wat gemompeld dat ik dat nog niets wist… maar achteraf vond ik het toch wel een heel bizarre vraag…
Enkele tijd later deed hij de ronde met een nieuwe collega, toen hij in mijn bureau kwam zei hij direct aan die persoon dat ik voor de opvolging ging zorgen want ik was zwanger! En wat zag ik er weer stralend uit! Owké… Ik denk niet dat die nieuwe persoon op zo’n
Info zat te wachten, maar goed..
Verder tijdens de lucnhpauze of koffiepauze was het steeds van ‘oh je ziet er precies wat moe uit…’ Ik zeg dan van nee hoor, voel me prima…’ja, je ziet toch wat bleekjes hoor…’ En zo nog meer van die zaken, zo vroeg hij nog of ik al wist waar ik zou bevallen… Ik ben nog maar 4 maand! Wat doet dat er toe! Voor hem dan nog, een man van 50+ die ik notabene nog maar 2 maand ken…
Dan hadden we teambuilding… Was een soort van schattenjacht, na afloop sta ik wat na te babbelen met collega’s komt hij naar mij toe en neemt zonder aanleiding mijn handen vast en begint ze te wrijven… ‘Ja, ik had de indruk dat je koude handen had’ Ik zeg van nee helemaal niet!
Op die moment was ik echt pissig. We zaten bij hem in de auto om terug te rijden en hij stond er op om mij thuis af te zetten. Echter had ik mijn treinticket al gekocht maar hij bleef aandringen. Het was al laat en het lag toch op zijn weg. Ik heb voet bij stuk gehouden en zij dat ik met de trein ging en dat ik echt wel mijn plan kon trekken.
Laatste feit, die week vroeg hij of ik goed was thuisgekomen en of mijn vriend mij gemist had (teambuilding was 2 dagen). Ik zei dat het maar 2 dagen was, niet overdrijven. Dan was het van ‘was hij niet tevreden dan?, had hij geen bloemetje voorzien?’ dat was nu wel wat lacherig, maar het lachen vergaat me nu wel stillaan. Ik ben op het punt gekomen dat ik hem niet meer in mijn buurt kan verdragen…En het ergst van al is, ik vind dat ik in fout ben, want ik had al veel eerder mijn grenzen moeten aangeven. Maar ik heb het daar heel moeilijk mee. Ik ben bang dat als ik iets ga zeggen tegen hem dat hij gaat zeggen van ‘maar wat bedoel je in hemelsnaam, ik wou gewoon vriendelijk zijn etc…’ Door de collega’s wordt hij ook gezien als een ‘vaderlijk figuur’…dus ik vrees dat ik daar ook bot ga vangen…
Ondertussen krijg ik wel de kriebels telkens ik hem zie… Wat doe ik? Praten met mijn chef? Toch collega in vertrouwen nemen? Of overdrijf ik, en nemen mijn hormonen een loopje met mij?
Ik heb even inzicht nodig. Ik zit met een vervelende situatie op het werk die ik momenteel nog niet durf te bespreken met een andere collega uit angst te horen dat ik overdrijf.
Ik ben 4 maanden zwanger. Een tweetal maand geleden is er bij ons een mannelijke collega aan het werk die van een andere afdeling komt. Hij is 50+. Hij kwam heel zacht en open over, een beetje de lieve opa zeg maar.
Ik vond dit heel aangenaam en voelde me in het begin dan ook op het gemak bij hem. Ik deed dan ook regelmatig een praatje met hem. De aankondiging van mijn zwangerschap heb ik gedaan aan de koffietafel waar alle collega’s aanwezig waren.
Echter die dag, was hij er niet bij. Toen ik hem een paar dagen later op de trap tegen kwam bleek dat hij nog niet op de hoogte was. Ik heb het hem verteld en uiteraard was hij blij voor mij. Vanaf toen is de ‘ellende’ een beetje begonnen zeg maar.
Het begon enkele dagen nadien, hij kwam in mijn bureau, ik zat alleen. Hij vroeg hoe het ging met mij en indien ik vragen had over de zwangerschap ik die steeds aan hem kon vragen. (zijn dochter was namelijk 6 maanden geleden net bevallen)
Ik bedankte vriendelijk. Dan vraagt hij of ik al wist of ik borstvoeding ging geven??? Op het moment zelf heb ik wat gemompeld dat ik dat nog niets wist… maar achteraf vond ik het toch wel een heel bizarre vraag…
Enkele tijd later deed hij de ronde met een nieuwe collega, toen hij in mijn bureau kwam zei hij direct aan die persoon dat ik voor de opvolging ging zorgen want ik was zwanger! En wat zag ik er weer stralend uit! Owké… Ik denk niet dat die nieuwe persoon op zo’n
Info zat te wachten, maar goed..
Verder tijdens de lucnhpauze of koffiepauze was het steeds van ‘oh je ziet er precies wat moe uit…’ Ik zeg dan van nee hoor, voel me prima…’ja, je ziet toch wat bleekjes hoor…’ En zo nog meer van die zaken, zo vroeg hij nog of ik al wist waar ik zou bevallen… Ik ben nog maar 4 maand! Wat doet dat er toe! Voor hem dan nog, een man van 50+ die ik notabene nog maar 2 maand ken…
Dan hadden we teambuilding… Was een soort van schattenjacht, na afloop sta ik wat na te babbelen met collega’s komt hij naar mij toe en neemt zonder aanleiding mijn handen vast en begint ze te wrijven… ‘Ja, ik had de indruk dat je koude handen had’ Ik zeg van nee helemaal niet!
Op die moment was ik echt pissig. We zaten bij hem in de auto om terug te rijden en hij stond er op om mij thuis af te zetten. Echter had ik mijn treinticket al gekocht maar hij bleef aandringen. Het was al laat en het lag toch op zijn weg. Ik heb voet bij stuk gehouden en zij dat ik met de trein ging en dat ik echt wel mijn plan kon trekken.
Laatste feit, die week vroeg hij of ik goed was thuisgekomen en of mijn vriend mij gemist had (teambuilding was 2 dagen). Ik zei dat het maar 2 dagen was, niet overdrijven. Dan was het van ‘was hij niet tevreden dan?, had hij geen bloemetje voorzien?’ dat was nu wel wat lacherig, maar het lachen vergaat me nu wel stillaan. Ik ben op het punt gekomen dat ik hem niet meer in mijn buurt kan verdragen…En het ergst van al is, ik vind dat ik in fout ben, want ik had al veel eerder mijn grenzen moeten aangeven. Maar ik heb het daar heel moeilijk mee. Ik ben bang dat als ik iets ga zeggen tegen hem dat hij gaat zeggen van ‘maar wat bedoel je in hemelsnaam, ik wou gewoon vriendelijk zijn etc…’ Door de collega’s wordt hij ook gezien als een ‘vaderlijk figuur’…dus ik vrees dat ik daar ook bot ga vangen…
Ondertussen krijg ik wel de kriebels telkens ik hem zie… Wat doe ik? Praten met mijn chef? Toch collega in vertrouwen nemen? Of overdrijf ik, en nemen mijn hormonen een loopje met mij?
woensdag 22 februari 2017 16:10
quote:ceratinia schreef op 22 februari 2017 @ 15:50:
Maar gaat hij echt te ver? Ja voor mij persoonlijk wel. Maar wat als hij zegt 'nou Cera dit is toch echt een overdreven reactie hoor' sta ik daar mooi. Voel ik me nog een conservatieve non erbij.
Dan zeg je: dat mag je vinden natuurlijk, maar ik wil wel graag dat je mijn grenzen respecteert.
Veel succes, lijkt me niet prettig.
Maar gaat hij echt te ver? Ja voor mij persoonlijk wel. Maar wat als hij zegt 'nou Cera dit is toch echt een overdreven reactie hoor' sta ik daar mooi. Voel ik me nog een conservatieve non erbij.
Dan zeg je: dat mag je vinden natuurlijk, maar ik wil wel graag dat je mijn grenzen respecteert.
Veel succes, lijkt me niet prettig.
Het is zoals het is
woensdag 22 februari 2017 16:11
quote:ceratinia schreef op 22 februari 2017 @ 15:54:
Hij komt speciaal naar mijn bureau voor zo'n vragen te stellen. We zitten niet vlak bijeen.Toe nu. Ik wil jullie niet overtuigen maar dit is toch bizar...hoedanook zal ik hem moeten aanspreken wil ik dat het stopt. Dat is een feit. En ja, ik bespreek het met mijn vriend. Die vindt het ook veel te ver gaan.
Als je geen persoonlijke band had willen hebben, had je het hem niet persoonlijk moeten vertellen.. Maar via de wandelgangen het hem moeten laten bereiken.
Je hebt zelf het persoonlijke contact aangeprezen door je manier van toenadering en vertellen van jouw "bijzondere" moment in het leven.
Hij komt speciaal naar mijn bureau voor zo'n vragen te stellen. We zitten niet vlak bijeen.Toe nu. Ik wil jullie niet overtuigen maar dit is toch bizar...hoedanook zal ik hem moeten aanspreken wil ik dat het stopt. Dat is een feit. En ja, ik bespreek het met mijn vriend. Die vindt het ook veel te ver gaan.
Als je geen persoonlijke band had willen hebben, had je het hem niet persoonlijk moeten vertellen.. Maar via de wandelgangen het hem moeten laten bereiken.
Je hebt zelf het persoonlijke contact aangeprezen door je manier van toenadering en vertellen van jouw "bijzondere" moment in het leven.
woensdag 22 februari 2017 16:15
Overigens zou ik wel gewoon uitgaan van goede intenties bij hem. En misschien is het wel makkelijker om je gewoon over jezelf heen te zetten, je zult zelf aan moeten voelen of dat lukt.
Ik heb een vriendin die in mijn irritatiezone zit op gebied van de ziekte die op dit moment in mijn leven speelt. Heel lastig om mijn vinger erop gelegd te krijgen waar het nou precies mis gaat, maar het gevoel dat ik ervan krijg, lijkt denk ik wel op het gevoel dat jij van deze collega krijgt. Een beetje benauwend, te dichtbij, roeren in zaken waarvan anderen aanvoelen dat ze dat beter even stil kunnen laten liggen. En als ik dan concrete voorbeelden moet geven, dan kom ik niet verder dan "ja maar dan wil ze weten hoe laat ik precies mijn afspraak met de arts heb". Wat helemaal geen geheim is natuurlijk, maar het voelt voor mij alsof er daarna geen ruimte is om eerst de boodschap even te verwerken, omdat de vriendin in kwestie alweer berichtjes loopt te sturen.
Dus ik snap je wel. Ik heb besloten om me er maar gewoon overheen te zetten (ze bedoelt het goed en het is me geen ruzie waard), maar het voelt wel ongemakkelijk/beklemmend. Bij mij dus gewoon zonder hormonen, want niet zwanger.
Ik heb een vriendin die in mijn irritatiezone zit op gebied van de ziekte die op dit moment in mijn leven speelt. Heel lastig om mijn vinger erop gelegd te krijgen waar het nou precies mis gaat, maar het gevoel dat ik ervan krijg, lijkt denk ik wel op het gevoel dat jij van deze collega krijgt. Een beetje benauwend, te dichtbij, roeren in zaken waarvan anderen aanvoelen dat ze dat beter even stil kunnen laten liggen. En als ik dan concrete voorbeelden moet geven, dan kom ik niet verder dan "ja maar dan wil ze weten hoe laat ik precies mijn afspraak met de arts heb". Wat helemaal geen geheim is natuurlijk, maar het voelt voor mij alsof er daarna geen ruimte is om eerst de boodschap even te verwerken, omdat de vriendin in kwestie alweer berichtjes loopt te sturen.
Dus ik snap je wel. Ik heb besloten om me er maar gewoon overheen te zetten (ze bedoelt het goed en het is me geen ruzie waard), maar het voelt wel ongemakkelijk/beklemmend. Bij mij dus gewoon zonder hormonen, want niet zwanger.
woensdag 22 februari 2017 16:23
Het klopt dat ik het beter niet individueel tegen hem had gezegd. Ik heb duidelijk een verkeerd signaal gegeven daarmee. Het is dan misschien inderdaad niet fair naar hem toe om het nu zo af te blokken. Al had ik dit soort reacties niet echt verwacht. Communiceren dus. En ook het feit dat hij nog op een roze wolk zit mag ik
Niet negeren...Bedankt voor die inzichten.
Niet negeren...Bedankt voor die inzichten.
woensdag 22 februari 2017 16:25
quote:Isabonita schreef op 22 februari 2017 @ 16:11:
[...]
Als je geen persoonlijke band had willen hebben, had je het hem niet persoonlijk moeten vertellen.. Maar via de wandelgangen het hem moeten laten bereiken.
Je hebt zelf het persoonlijke contact aangeprezen door je manier van toenadering en vertellen van jouw "bijzondere" moment in het leven.
Dit vind ik echt onzin. Een collega vertellen van je zwangerschap is gewoon normaal en geen reden om geen grenzen meer aan te mogen geven.
Ook als zijn intenties gewoon goed zijn mag TO het onprettig vinden en dit aangeven.
[...]
Als je geen persoonlijke band had willen hebben, had je het hem niet persoonlijk moeten vertellen.. Maar via de wandelgangen het hem moeten laten bereiken.
Je hebt zelf het persoonlijke contact aangeprezen door je manier van toenadering en vertellen van jouw "bijzondere" moment in het leven.
Dit vind ik echt onzin. Een collega vertellen van je zwangerschap is gewoon normaal en geen reden om geen grenzen meer aan te mogen geven.
Ook als zijn intenties gewoon goed zijn mag TO het onprettig vinden en dit aangeven.
Het is zoals het is
woensdag 22 februari 2017 16:27
quote:ceratinia schreef op 22 februari 2017 @ 16:23:
Het klopt dat ik het beter niet individueel tegen hem had gezegd. Ik heb duidelijk een verkeerd signaal gegeven daarmee. Het is dan misschien inderdaad niet fair naar hem toe om het nu zo af te blokken. Al had ik dit soort reacties niet echt verwacht. Communiceren dus. En ook het feit dat hij nog op een roze wolk zit mag ik
Niet negeren...Bedankt voor die inzichten.Waarom moet jij rekening houden met hem maar hij niet met jou?
Het klopt dat ik het beter niet individueel tegen hem had gezegd. Ik heb duidelijk een verkeerd signaal gegeven daarmee. Het is dan misschien inderdaad niet fair naar hem toe om het nu zo af te blokken. Al had ik dit soort reacties niet echt verwacht. Communiceren dus. En ook het feit dat hij nog op een roze wolk zit mag ik
Niet negeren...Bedankt voor die inzichten.Waarom moet jij rekening houden met hem maar hij niet met jou?
Het is zoals het is
woensdag 22 februari 2017 16:31
quote:Youk79 schreef op 22 februari 2017 @ 16:25:
[...]
Dit vind ik echt onzin. Een collega vertellen van je zwangerschap is gewoon normaal en geen reden om geen grenzen meer aan te mogen geven.
Ook als zijn intenties gewoon goed zijn mag TO het onprettig vinden en dit aangeven.
Dat laatste ben ik helemaal met je eens.
Maar over het eerste: juist door een collega persoonlijk op de hoogte te stellen, kan dat een bepaald soort vertrouwelijkheid suggereren, waarvan ik niet vind dat je die collega kwalijk mag nemen dat dat verkeerd opgepakt wordt. Er zit een verschil tussen de hele groep in een bijzin te vertellen dat je -oh ja- zwanger bent en je collega persoonlijk zeggen -hoor eens, ik moet je iets vertellen- dat je zwanger bent. Die collega die niet bij de groep was op het moment van de boodschap, had het ook gewoon uit de wandelgangen op kunnen pikken of op kunnen maken uit de dikker wordende buik van TO. Als je het zelf belangrijk vindt om die collega nog even persoonlijk op de hoogte te brengen, dan geeft dat voor mij aan dat er ook een persoonlijke band is met die collega. Dan niet raar opkijken als die collega ook omgekeerd persoonlijke vragen gaat stellen.
Laat onverlet dat als je die persoonlijke vragen onplezierig vindt, je op elk moment aan mag geven dat jouw grens daarmee overschreden wordt.
[...]
Dit vind ik echt onzin. Een collega vertellen van je zwangerschap is gewoon normaal en geen reden om geen grenzen meer aan te mogen geven.
Ook als zijn intenties gewoon goed zijn mag TO het onprettig vinden en dit aangeven.
Dat laatste ben ik helemaal met je eens.
Maar over het eerste: juist door een collega persoonlijk op de hoogte te stellen, kan dat een bepaald soort vertrouwelijkheid suggereren, waarvan ik niet vind dat je die collega kwalijk mag nemen dat dat verkeerd opgepakt wordt. Er zit een verschil tussen de hele groep in een bijzin te vertellen dat je -oh ja- zwanger bent en je collega persoonlijk zeggen -hoor eens, ik moet je iets vertellen- dat je zwanger bent. Die collega die niet bij de groep was op het moment van de boodschap, had het ook gewoon uit de wandelgangen op kunnen pikken of op kunnen maken uit de dikker wordende buik van TO. Als je het zelf belangrijk vindt om die collega nog even persoonlijk op de hoogte te brengen, dan geeft dat voor mij aan dat er ook een persoonlijke band is met die collega. Dan niet raar opkijken als die collega ook omgekeerd persoonlijke vragen gaat stellen.
Laat onverlet dat als je die persoonlijke vragen onplezierig vindt, je op elk moment aan mag geven dat jouw grens daarmee overschreden wordt.
woensdag 22 februari 2017 16:32
quote:ceratinia schreef op 22 februari 2017 @ 16:23:
Het klopt dat ik het beter niet individueel tegen hem had gezegd. Ik heb duidelijk een verkeerd signaal gegeven daarmee. Het is dan misschien inderdaad niet fair naar hem toe om het nu zo af te blokken. Al had ik dit soort reacties niet echt verwacht. Communiceren dus. En ook het feit dat hij nog op een roze wolk zit mag ik
Niet negeren...Bedankt voor die inzichten.Begrip kan de sleutel zijn naar minder irritatie. En wat nog wel irriteert, gewoon alsnog begrenzen.
Het klopt dat ik het beter niet individueel tegen hem had gezegd. Ik heb duidelijk een verkeerd signaal gegeven daarmee. Het is dan misschien inderdaad niet fair naar hem toe om het nu zo af te blokken. Al had ik dit soort reacties niet echt verwacht. Communiceren dus. En ook het feit dat hij nog op een roze wolk zit mag ik
Niet negeren...Bedankt voor die inzichten.Begrip kan de sleutel zijn naar minder irritatie. En wat nog wel irriteert, gewoon alsnog begrenzen.
woensdag 22 februari 2017 16:36
quote:Youk79 schreef op 22 februari 2017 @ 16:25:
[...]
Dit vind ik echt onzin. Een collega vertellen van je zwangerschap is gewoon normaal en geen reden om geen grenzen meer aan te mogen geven.
Ook als zijn intenties gewoon goed zijn mag TO het onprettig vinden en dit aangeven.
Ik zeg niet dat ze geen grenzen aan mag geven, maar ze heeft het wel op persoonlijke wijze verteld!
Als ze alles maar zakelijk wil houden; had ze het zakelijk moeten vertellen.
Deze beste man voelde zich waarschijnlijk "bijzonder" omdat TO het hem persoonlijk vertelde ipv. viavia.
Deze man heeft goede intenties.
TO heb je wel vaker moeite gehad met persoonlijke contacten? Mensen die toenadering zochten o.i.d.?
[...]
Dit vind ik echt onzin. Een collega vertellen van je zwangerschap is gewoon normaal en geen reden om geen grenzen meer aan te mogen geven.
Ook als zijn intenties gewoon goed zijn mag TO het onprettig vinden en dit aangeven.
Ik zeg niet dat ze geen grenzen aan mag geven, maar ze heeft het wel op persoonlijke wijze verteld!
Als ze alles maar zakelijk wil houden; had ze het zakelijk moeten vertellen.
Deze beste man voelde zich waarschijnlijk "bijzonder" omdat TO het hem persoonlijk vertelde ipv. viavia.
Deze man heeft goede intenties.
TO heb je wel vaker moeite gehad met persoonlijke contacten? Mensen die toenadering zochten o.i.d.?
woensdag 22 februari 2017 16:43
woensdag 22 februari 2017 16:44
Ik heb het hem verteld in de trappenhal waar ik hem tegenkwam. Ik zou het niet gedaan hebben indien hij gewoon op de koffiepauze was geweest. Het was een ingeving van het moment. Ik heb er ook geen grote cinema rond gemaakt ofzo. Gewoon, 'hey, je was niet op de koffiepauze dus ik zeg het je nu, ik ben in verwachting.' Dat was het. Nooit gedacht dat het zo'n gedrag bij hem zou uitlokken, compleet verkeerd ingeschat zeg maar. Maar nu ik erover na denk, is het inderdaad niet vreemd dat hij daarom denkt dat hij in mijn ogen 'bijzonder' is ja. Maar was dus helemaal mijn bedoeling niet...Aan mij om er verduidelijking in te brengen dan.
woensdag 22 februari 2017 16:48
Ik ben overigens nog nooit in zo'n situaltie terecht gekomen. Ik probeer steeds vriendelijk te zijn, naar iedereen, ook naar hem omdat hij nieuw van een andere afdeling kwam. Blijkbaar heeft hij dat verkeerd geïnterpreteerd..
Ik ben nu even weg voor langere tijd, maar ik heb echt al veel gehad aan jullie meningen, bedankt!
Ik ben nu even weg voor langere tijd, maar ik heb echt al veel gehad aan jullie meningen, bedankt!
woensdag 22 februari 2017 16:50
quote:ceratinia schreef op 22 februari 2017 @ 16:44:
Ik heb het hem verteld in de trappenhal waar ik hem tegenkwam. Ik zou het niet gedaan hebben indien hij gewoon op de koffiepauze was geweest. Het was een ingeving van het moment. Ik heb er ook geen grote cinema rond gemaakt ofzo. Gewoon, 'hey, je was niet op de koffiepauze dus ik zeg het je nu, ik ben in verwachting.' Dat was het. Nooit gedacht dat het zo'n gedrag bij hem zou uitlokken, compleet verkeerd ingeschat zeg maar. Maar nu ik erover na denk, is het inderdaad niet vreemd dat hij daarom denkt dat hij in mijn ogen 'bijzonder' is ja. Maar was dus helemaal mijn bedoeling niet...Aan mij om er verduidelijking in te brengen dan.Stop eens met denken dat jij dit gedrag uitlokt. Hij doet het echt zelf hoor.
Ik heb het hem verteld in de trappenhal waar ik hem tegenkwam. Ik zou het niet gedaan hebben indien hij gewoon op de koffiepauze was geweest. Het was een ingeving van het moment. Ik heb er ook geen grote cinema rond gemaakt ofzo. Gewoon, 'hey, je was niet op de koffiepauze dus ik zeg het je nu, ik ben in verwachting.' Dat was het. Nooit gedacht dat het zo'n gedrag bij hem zou uitlokken, compleet verkeerd ingeschat zeg maar. Maar nu ik erover na denk, is het inderdaad niet vreemd dat hij daarom denkt dat hij in mijn ogen 'bijzonder' is ja. Maar was dus helemaal mijn bedoeling niet...Aan mij om er verduidelijking in te brengen dan.Stop eens met denken dat jij dit gedrag uitlokt. Hij doet het echt zelf hoor.
woensdag 22 februari 2017 16:51
quote:parbleumondieu schreef op 22 februari 2017 @ 16:46:
[...]
Dat weet je toch helemaal niet?!
Jawel,
Heb jij een bericht van deze man dat hij ergens anders grensoverschrijdend gedrag heeft vertoont? Neem aan van niet...
Jij hebt ook geen bewijs dat het geen goede intenties zijn.
Als we de man veranderen in een vrouw in dit verhaal. Hadden we allemaal meteen geroepen, wat een overdreven reactie van TO!
[...]
Dat weet je toch helemaal niet?!
Jawel,
Heb jij een bericht van deze man dat hij ergens anders grensoverschrijdend gedrag heeft vertoont? Neem aan van niet...
Jij hebt ook geen bewijs dat het geen goede intenties zijn.
Als we de man veranderen in een vrouw in dit verhaal. Hadden we allemaal meteen geroepen, wat een overdreven reactie van TO!
woensdag 22 februari 2017 16:51
quote:Marana_ schreef op 22 februari 2017 @ 16:42:
[...]
Dat moet hij ook, maar je kunt dat niet van de ander verlangen zonder dat je erom vraagt. Dus zal ze dat moeten communiceren.Dat klopt, helemaal mee eens. Mijn post was bedoeld om TO te stimuleren dit ook inderdaad te communiceren. Ik vrees dat als ze denk dat ze het ' zelf heeft veroorzaakt' dat ze er dan niets van durft te zeggen.
[...]
Dat moet hij ook, maar je kunt dat niet van de ander verlangen zonder dat je erom vraagt. Dus zal ze dat moeten communiceren.Dat klopt, helemaal mee eens. Mijn post was bedoeld om TO te stimuleren dit ook inderdaad te communiceren. Ik vrees dat als ze denk dat ze het ' zelf heeft veroorzaakt' dat ze er dan niets van durft te zeggen.
Het is zoals het is
woensdag 22 februari 2017 16:52
quote:Isabonita schreef op 22 februari 2017 @ 16:51:
[...]
Jawel,
Heb jij een bericht van deze man dat hij ergens anders grensoverschrijdend gedrag heeft vertoont? Neem aan van niet...
Jij hebt ook geen bewijs dat het geen goede intenties zijn.
Als we de man veranderen in een vrouw in dit verhaal. Hadden we allemaal meteen geroepen, wat een overdreven reactie van TO!Het gaat niet om de intentie, maar om het resultaat.
[...]
Jawel,
Heb jij een bericht van deze man dat hij ergens anders grensoverschrijdend gedrag heeft vertoont? Neem aan van niet...
Jij hebt ook geen bewijs dat het geen goede intenties zijn.
Als we de man veranderen in een vrouw in dit verhaal. Hadden we allemaal meteen geroepen, wat een overdreven reactie van TO!Het gaat niet om de intentie, maar om het resultaat.
