Werk & Studie
alle pijlers
Jonge kids en werk
dinsdag 11 november 2014 16:20
Naar aanleiding van mijn andere topic in Werk&Studie wil ik een andere vraag aan jullie stellen...
Vraag voor ouders met jonge kinderen of ouders met oudere kinderen die vroeger ook werk & gezin gecombineerd hebben:
HOE krijg je het voor elkaar om als jonge moeder meer dan 2 dagen te werken als er nog kids thuis zijn die niet naar school gaan, naast een fulltime werkende partner? Alle moeders met kinderen onder de 4 jaar die ik ken werken ongeveer 2 dagen. Als ze meer werken is dat altijd in combinatie met een minder werkende partner (werkt 4 dagen of heeft ouderschapsverlof ofzo).
Het is NIET mijn bedoeling hier een discussie over te hebben, ik ben gewoon benieuwd hoe mensen dat voor elkaar krijgen met opvang etc., of ze dan als gezin nog een beetje tijd voor elkaar hebben, dat soort dingen.
Dus graag reacties van mensen die zelf hiermee te maken hebben.
Vraag voor ouders met jonge kinderen of ouders met oudere kinderen die vroeger ook werk & gezin gecombineerd hebben:
HOE krijg je het voor elkaar om als jonge moeder meer dan 2 dagen te werken als er nog kids thuis zijn die niet naar school gaan, naast een fulltime werkende partner? Alle moeders met kinderen onder de 4 jaar die ik ken werken ongeveer 2 dagen. Als ze meer werken is dat altijd in combinatie met een minder werkende partner (werkt 4 dagen of heeft ouderschapsverlof ofzo).
Het is NIET mijn bedoeling hier een discussie over te hebben, ik ben gewoon benieuwd hoe mensen dat voor elkaar krijgen met opvang etc., of ze dan als gezin nog een beetje tijd voor elkaar hebben, dat soort dingen.
Dus graag reacties van mensen die zelf hiermee te maken hebben.
woensdag 12 november 2014 12:20
quote:Pantax schreef op 12 november 2014 @ 11:30:
Ik ben het wel eens met Sugarmiss. Zeker als je kijkt naar de reacties op dit forum, is de vrouw eigenlijk overál verantwoordelijk voor. Ze is verantwoordelijk voor het geluk en de opvoeding van de kinderen; als daar iets niet goed in loopt moet zij maar niet zoveel werken. Ze dient daarnaast voldoende inkomen te genereren om het zelfstandig te kunnen redden als de relatie stuk loopt, en mocht dat onverhoopt gebeuren dan heeft de vrouw gefaald in het gelukkig houden van haar partner. Zij had minder moeten zuigen in het dagelijks leven en meer in de slaapkamer. Verder dient zij het co-ouderschap dat wordt aangegaan in goede banen te leiden. Kinderen hebben tenslotte recht op hun vader, dus hoe grillig de vader zich ook gedraagt, de moeder dient netjes mee te veren, beleefd te blijven en vooral te incasseren. Uiteraard is de vrouw ook verantwoordelijk voor de anticonceptie van de man, als hij geen kinderen wil moet zíj daarvoor zorgen.
En mannen zijn verantwoordelijk voor de zaken waar ze trek in hebben. Heerlijk toch? Emancipatie, my ass
Ik geloof dat mijn belevingswereld er toch iets anders uitziet. Ik deel juist alles met mijn man en andersom.
Veel vrouwen maken zichzelf verantwoordelijk voor alles én kiezen een verkeerde kerel, kunnen niet voor zichzelf opkomen of denken dat hun man wel gedachten kan lezen.
Ik ben het wel eens met Sugarmiss. Zeker als je kijkt naar de reacties op dit forum, is de vrouw eigenlijk overál verantwoordelijk voor. Ze is verantwoordelijk voor het geluk en de opvoeding van de kinderen; als daar iets niet goed in loopt moet zij maar niet zoveel werken. Ze dient daarnaast voldoende inkomen te genereren om het zelfstandig te kunnen redden als de relatie stuk loopt, en mocht dat onverhoopt gebeuren dan heeft de vrouw gefaald in het gelukkig houden van haar partner. Zij had minder moeten zuigen in het dagelijks leven en meer in de slaapkamer. Verder dient zij het co-ouderschap dat wordt aangegaan in goede banen te leiden. Kinderen hebben tenslotte recht op hun vader, dus hoe grillig de vader zich ook gedraagt, de moeder dient netjes mee te veren, beleefd te blijven en vooral te incasseren. Uiteraard is de vrouw ook verantwoordelijk voor de anticonceptie van de man, als hij geen kinderen wil moet zíj daarvoor zorgen.
En mannen zijn verantwoordelijk voor de zaken waar ze trek in hebben. Heerlijk toch? Emancipatie, my ass
Ik geloof dat mijn belevingswereld er toch iets anders uitziet. Ik deel juist alles met mijn man en andersom.
Veel vrouwen maken zichzelf verantwoordelijk voor alles én kiezen een verkeerde kerel, kunnen niet voor zichzelf opkomen of denken dat hun man wel gedachten kan lezen.
woensdag 12 november 2014 12:32
quote:Thordis2.0 schreef op 12 november 2014 @ 12:20:
[...]
Ik geloof dat mijn belevingswereld er toch iets anders uitziet. Ik deel juist alles met mijn man en andersom.
Veel vrouwen maken zichzelf verantwoordelijk voor alles én kiezen een verkeerde kerel, kunnen niet voor zichzelf opkomen of denken dat hun man wel gedachten kan lezen.Helemaal met je eens. Was ook mijn reactie. Maar bij nog eens lezen geloof ik dat het niet zozeer Pantax' mening is maar wat zij destilleert uit dit forum...
[...]
Ik geloof dat mijn belevingswereld er toch iets anders uitziet. Ik deel juist alles met mijn man en andersom.
Veel vrouwen maken zichzelf verantwoordelijk voor alles én kiezen een verkeerde kerel, kunnen niet voor zichzelf opkomen of denken dat hun man wel gedachten kan lezen.Helemaal met je eens. Was ook mijn reactie. Maar bij nog eens lezen geloof ik dat het niet zozeer Pantax' mening is maar wat zij destilleert uit dit forum...
woensdag 12 november 2014 12:35
quote:marana schreef op 12 november 2014 @ 12:32:
[...]
Helemaal met je eens. Was ook mijn reactie. Maar bij nog eens lezen geloof ik dat het niet zozeer Pantax' mening is maar wat zij destilleert uit dit forum...
Dat klopt misschien wel. Maar niemand komt hier ook melden hoe ontzéttend goed de taken verdeeld zijn en hoe fijn het is dat zij en hun partner zo goed samenwerken.
Dus je leest hier alle ellende. En ik zie daar best een grote rol van die vrouwen zelf in eigenlijk.
[...]
Helemaal met je eens. Was ook mijn reactie. Maar bij nog eens lezen geloof ik dat het niet zozeer Pantax' mening is maar wat zij destilleert uit dit forum...
Dat klopt misschien wel. Maar niemand komt hier ook melden hoe ontzéttend goed de taken verdeeld zijn en hoe fijn het is dat zij en hun partner zo goed samenwerken.
Dus je leest hier alle ellende. En ik zie daar best een grote rol van die vrouwen zelf in eigenlijk.
woensdag 12 november 2014 12:41
Over opvang ivm ziekte kinderen gesproken.
Toevallig heb ik zojuist een kleine woordenwisseling met de HR afdeling gehad, over het aanvragen van de 'kortdurend zorgverlof'.
Ik heb dus recht op 10 dagen verlof in een jaar, met doorbetaling van 70% loon, maar ze ging er niet mee akkoord, omdat zegt ze: "wij doen in dit bedrijf niet aan zorgverlof"
Volgens de wet mogen ze het niet weigeren, dus ik heb haar geadviseerd om het wetboek in te duiken.
Ik wacht af...
Toevallig heb ik zojuist een kleine woordenwisseling met de HR afdeling gehad, over het aanvragen van de 'kortdurend zorgverlof'.
Ik heb dus recht op 10 dagen verlof in een jaar, met doorbetaling van 70% loon, maar ze ging er niet mee akkoord, omdat zegt ze: "wij doen in dit bedrijf niet aan zorgverlof"
Volgens de wet mogen ze het niet weigeren, dus ik heb haar geadviseerd om het wetboek in te duiken.
Ik wacht af...
woensdag 12 november 2014 12:47
quote:marana schreef op 12 november 2014 @ 12:38:
Ik ook Thordis. Ik snap het dan ook echt niet. Maar ik heb geen kinderen dus ik mag eigenlijk niet meepraten, beste stuurlui en zo...
Maar je wilt als vrouw toch voor jezelf kunnen zorgen, en voor jezelf opkomen?
Mijn ervaring is dat als je er voor je kinderen hebt zo over denkt dat je dat blijft doen als je kinderen hebt. Ik kreeg mijn eerste op mijn 22e, maar toen had ik volgens mij beter nagedacht over taakverdeling, wat dat op lange termijn voor mijzelf zou betekenen en wat ik daarin belangrijk vond dan menig vrouw van 10 jaar ouder met kind. Ik sta er nog steeds van te kijken dat er vrouwen zijn die een kind nemen met een man die 50 uur werkt, 2 avonden sport en op zaterdag zijn hobby's doet en dan nog een avond of 2 gaat borrelen, en dat die vrouwen er dan vanuit gaan, zonder overleg, dat hij dat wel zal gaan aanpassen als de baby er is.
Dat is niet zo. Genoeg van die mannen denken dat de baby iets voor de vrouw is, dat die dat wel oplost en gaan uit zichzelf niet echt nadenken over dergelijke dingen. Want zij leveren immers niks in, ik zou er ook voor tekenen! En dan krijg je vrouwen die uit pure frustratie over het huishouden en de opvang, vanuit schuldgevoel en oververmoeidheid maar een dagje minder gaan werken, en bij de tweede nog maar een dagje. En ze worden maar bozer en bozer op die man die gewoon doorleeft alsof er niets aan de hand is. En maar klagen dat zij overal verantwoordelijk voor zijn. Ja. Eh. verdeel dat dan ook anders!
Ik kan me er weinig bij voorstellen.
Ik ook Thordis. Ik snap het dan ook echt niet. Maar ik heb geen kinderen dus ik mag eigenlijk niet meepraten, beste stuurlui en zo...
Maar je wilt als vrouw toch voor jezelf kunnen zorgen, en voor jezelf opkomen?
Mijn ervaring is dat als je er voor je kinderen hebt zo over denkt dat je dat blijft doen als je kinderen hebt. Ik kreeg mijn eerste op mijn 22e, maar toen had ik volgens mij beter nagedacht over taakverdeling, wat dat op lange termijn voor mijzelf zou betekenen en wat ik daarin belangrijk vond dan menig vrouw van 10 jaar ouder met kind. Ik sta er nog steeds van te kijken dat er vrouwen zijn die een kind nemen met een man die 50 uur werkt, 2 avonden sport en op zaterdag zijn hobby's doet en dan nog een avond of 2 gaat borrelen, en dat die vrouwen er dan vanuit gaan, zonder overleg, dat hij dat wel zal gaan aanpassen als de baby er is.
Dat is niet zo. Genoeg van die mannen denken dat de baby iets voor de vrouw is, dat die dat wel oplost en gaan uit zichzelf niet echt nadenken over dergelijke dingen. Want zij leveren immers niks in, ik zou er ook voor tekenen! En dan krijg je vrouwen die uit pure frustratie over het huishouden en de opvang, vanuit schuldgevoel en oververmoeidheid maar een dagje minder gaan werken, en bij de tweede nog maar een dagje. En ze worden maar bozer en bozer op die man die gewoon doorleeft alsof er niets aan de hand is. En maar klagen dat zij overal verantwoordelijk voor zijn. Ja. Eh. verdeel dat dan ook anders!
Ik kan me er weinig bij voorstellen.
woensdag 12 november 2014 12:51
woensdag 12 november 2014 12:55
Mijn ouders passen nu een vaste dag per week op hun twee kleindochters, wat een hoop geweeklaag van mijn vader tot gevolg heeft: 'Iedere keer zie ik er weer tegen op, je kunt niet doen laten wat je wilt. Ik hou niet van spelletjes doen en knutselen. Poeh, zucht, steun.'
Uit een schuldgevoel doet hij het toch, want hij realiseert zich nu dertig jaar na dato wat mijn moeder voor bergen werk heeft verzet met vier kinderen zonder dat het opviel. Mijn vader altijd weg voor kerk en werk.
Uit een schuldgevoel doet hij het toch, want hij realiseert zich nu dertig jaar na dato wat mijn moeder voor bergen werk heeft verzet met vier kinderen zonder dat het opviel. Mijn vader altijd weg voor kerk en werk.
woensdag 12 november 2014 13:00
woensdag 12 november 2014 13:01
Klopt Thordis, en dat leidt dan weer tot heel veel topics hier daarover, en zo gek dat hij niet is veranderd en zo...
Terug naar dit topic. TO, wat maakt 3 dagen werken zo anders dan 1,5 dag werken mbt hoe je zaken moet regelen? Denk je trouwens niet dat juist anderhalve dag KDV voor je kind vermoeiender is dan 2 of 3 hele dagen? Met meer dagen bouw je meer een vaste dagindeling op, nu is iedere KDV-dag anders dan de vorige keer dat je kind daar was.
Terug naar dit topic. TO, wat maakt 3 dagen werken zo anders dan 1,5 dag werken mbt hoe je zaken moet regelen? Denk je trouwens niet dat juist anderhalve dag KDV voor je kind vermoeiender is dan 2 of 3 hele dagen? Met meer dagen bouw je meer een vaste dagindeling op, nu is iedere KDV-dag anders dan de vorige keer dat je kind daar was.
woensdag 12 november 2014 13:02
quote:lisaviva schreef op 12 november 2014 @ 12:55:
Mijn ouders passen nu een vaste dag per week op hun twee kleindochters, wat een hoop geweeklaag van mijn vader tot gevolg heeft: 'Iedere keer zie ik er weer tegen op, je kunt niet doen laten wat je wilt. Ik hou niet van spelletjes doen en knutselen. Poeh, zucht, steun.'
Uit een schuldgevoel doet hij het toch, want hij realiseert zich nu dertig jaar na dato wat mijn moeder voor bergen werk heeft verzet met vier kinderen zonder dat het opviel. Mijn vader altijd weg voor kerk en werk.
Uit schuldgevoel tov je moeder past hij op de kleinkinderen? Op wat voor manier lost dat zijn schuld tov haar in?
Als je ouders (of iig 1 ervan) er zo in staan, waarom dan toch die vaste dag er doordrukken? Is een professionele opvang dan niet beter en prettiger?
Mijn ouders passen nu een vaste dag per week op hun twee kleindochters, wat een hoop geweeklaag van mijn vader tot gevolg heeft: 'Iedere keer zie ik er weer tegen op, je kunt niet doen laten wat je wilt. Ik hou niet van spelletjes doen en knutselen. Poeh, zucht, steun.'
Uit een schuldgevoel doet hij het toch, want hij realiseert zich nu dertig jaar na dato wat mijn moeder voor bergen werk heeft verzet met vier kinderen zonder dat het opviel. Mijn vader altijd weg voor kerk en werk.
Uit schuldgevoel tov je moeder past hij op de kleinkinderen? Op wat voor manier lost dat zijn schuld tov haar in?
Als je ouders (of iig 1 ervan) er zo in staan, waarom dan toch die vaste dag er doordrukken? Is een professionele opvang dan niet beter en prettiger?
woensdag 12 november 2014 13:03
quote:Thordis2.0 schreef op 12 november 2014 @ 12:47:
[...]
Mijn ervaring is dat als je er voor je kinderen hebt zo over denkt dat je dat blijft doen als je kinderen hebt. Ik kreeg mijn eerste op mijn 22e, maar toen had ik volgens mij beter nagedacht over taakverdeling, wat dat op lange termijn voor mijzelf zou betekenen en wat ik daarin belangrijk vond dan menig vrouw van 10 jaar ouder met kind. Ik sta er nog steeds van te kijken dat er vrouwen zijn die een kind nemen met een man die 50 uur werkt, 2 avonden sport en op zaterdag zijn hobby's doet en dan nog een avond of 2 gaat borrelen, en dat die vrouwen er dan vanuit gaan, zonder overleg, dat hij dat wel zal gaan aanpassen als de baby er is.
Dat is niet zo. Genoeg van die mannen denken dat de baby iets voor de vrouw is, dat die dat wel oplost en gaan uit zichzelf niet echt nadenken over dergelijke dingen. Want zij leveren immers niks in, ik zou er ook voor tekenen! En dan krijg je vrouwen die uit pure frustratie over het huishouden en de opvang, vanuit schuldgevoel en oververmoeidheid maar een dagje minder gaan werken, en bij de tweede nog maar een dagje. En ze worden maar bozer en bozer op die man die gewoon doorleeft alsof er niets aan de hand is. En maar klagen dat zij overal verantwoordelijk voor zijn. Ja. Eh. verdeel dat dan ook anders!
Ik kan me er weinig bij voorstellen.
En wat ik ook vaak zie: als de man wel braaf in actie komt, dan doet hij het niet goed. Eten is nog niet klaar of het is chicken tonight voor de honderdste keer, zonder de kipfilet, want die is hij vergeten. Zuchtend en steunend doet ze het de volgende keer wel weer zelf.
Bij thuiskomst maakt ze een doodklap over de Lego en krijgt hij te horen waarom alles niet is opgeruimd. Etc
[...]
Mijn ervaring is dat als je er voor je kinderen hebt zo over denkt dat je dat blijft doen als je kinderen hebt. Ik kreeg mijn eerste op mijn 22e, maar toen had ik volgens mij beter nagedacht over taakverdeling, wat dat op lange termijn voor mijzelf zou betekenen en wat ik daarin belangrijk vond dan menig vrouw van 10 jaar ouder met kind. Ik sta er nog steeds van te kijken dat er vrouwen zijn die een kind nemen met een man die 50 uur werkt, 2 avonden sport en op zaterdag zijn hobby's doet en dan nog een avond of 2 gaat borrelen, en dat die vrouwen er dan vanuit gaan, zonder overleg, dat hij dat wel zal gaan aanpassen als de baby er is.
Dat is niet zo. Genoeg van die mannen denken dat de baby iets voor de vrouw is, dat die dat wel oplost en gaan uit zichzelf niet echt nadenken over dergelijke dingen. Want zij leveren immers niks in, ik zou er ook voor tekenen! En dan krijg je vrouwen die uit pure frustratie over het huishouden en de opvang, vanuit schuldgevoel en oververmoeidheid maar een dagje minder gaan werken, en bij de tweede nog maar een dagje. En ze worden maar bozer en bozer op die man die gewoon doorleeft alsof er niets aan de hand is. En maar klagen dat zij overal verantwoordelijk voor zijn. Ja. Eh. verdeel dat dan ook anders!
Ik kan me er weinig bij voorstellen.
En wat ik ook vaak zie: als de man wel braaf in actie komt, dan doet hij het niet goed. Eten is nog niet klaar of het is chicken tonight voor de honderdste keer, zonder de kipfilet, want die is hij vergeten. Zuchtend en steunend doet ze het de volgende keer wel weer zelf.
Bij thuiskomst maakt ze een doodklap over de Lego en krijgt hij te horen waarom alles niet is opgeruimd. Etc
woensdag 12 november 2014 13:03
quote:lisaviva schreef op 12 november 2014 @ 12:55:
Mijn ouders passen nu een vaste dag per week op hun twee kleindochters, wat een hoop geweeklaag van mijn vader tot gevolg heeft: 'Iedere keer zie ik er weer tegen op, je kunt niet doen laten wat je wilt. Ik hou niet van spelletjes doen en knutselen. Poeh, zucht, steun.'
Uit een schuldgevoel doet hij het toch, want hij realiseert zich nu dertig jaar na dato wat mijn moeder voor bergen werk heeft verzet met vier kinderen zonder dat het opviel. Mijn vader altijd weg voor kerk en werk.
Oh, nou past mijn vader niet standaard op, maar die heeft juist 100x meer geduld met zijn kleinkinderen dan met ons. Ik kan me niet herinneren dat ik voor mijn 15e iets alleen met mijn vader ondernam, nooit gebeurd, hij was altijd weg. Met mijn kinderen brengt hij uren door met kletsen, vogelhuisje timmeren, uitstapjes maken, beetje prutsen in huis.
Hij heeft ook aangegeven dat hij vindt dat hij met ons veel teveel gemist heeft en heeft juist bewondering voor hoe mijn man dat doet. Dat is toch ook wel weer fijn om te horen.
Mijn ouders passen nu een vaste dag per week op hun twee kleindochters, wat een hoop geweeklaag van mijn vader tot gevolg heeft: 'Iedere keer zie ik er weer tegen op, je kunt niet doen laten wat je wilt. Ik hou niet van spelletjes doen en knutselen. Poeh, zucht, steun.'
Uit een schuldgevoel doet hij het toch, want hij realiseert zich nu dertig jaar na dato wat mijn moeder voor bergen werk heeft verzet met vier kinderen zonder dat het opviel. Mijn vader altijd weg voor kerk en werk.
Oh, nou past mijn vader niet standaard op, maar die heeft juist 100x meer geduld met zijn kleinkinderen dan met ons. Ik kan me niet herinneren dat ik voor mijn 15e iets alleen met mijn vader ondernam, nooit gebeurd, hij was altijd weg. Met mijn kinderen brengt hij uren door met kletsen, vogelhuisje timmeren, uitstapjes maken, beetje prutsen in huis.
Hij heeft ook aangegeven dat hij vindt dat hij met ons veel teveel gemist heeft en heeft juist bewondering voor hoe mijn man dat doet. Dat is toch ook wel weer fijn om te horen.
woensdag 12 november 2014 13:22
woensdag 12 november 2014 13:23
quote:marana schreef op 12 november 2014 @ 13:02:
[...]
Uit schuldgevoel tov je moeder past hij op de kleinkinderen? Op wat voor manier lost dat zijn schuld tov haar in?
Als je ouders (of iig 1 ervan) er zo in staan, waarom dan toch die vaste dag er doordrukken? Is een professionele opvang dan niet beter en prettiger?Inderdaad, ik zou m'n kind al niet meer brengen als het steeds zo moet, graag of niet!
[...]
Uit schuldgevoel tov je moeder past hij op de kleinkinderen? Op wat voor manier lost dat zijn schuld tov haar in?
Als je ouders (of iig 1 ervan) er zo in staan, waarom dan toch die vaste dag er doordrukken? Is een professionele opvang dan niet beter en prettiger?Inderdaad, ik zou m'n kind al niet meer brengen als het steeds zo moet, graag of niet!
woensdag 12 november 2014 13:36
quote:milouda schreef op 12 november 2014 @ 12:41:
Over opvang ivm ziekte kinderen gesproken.
Toevallig heb ik zojuist een kleine woordenwisseling met de HR afdeling gehad, over het aanvragen van de 'kortdurend zorgverlof'.
Ik heb dus recht op 10 dagen verlof in een jaar, met doorbetaling van 70% loon, maar ze ging er niet mee akkoord, omdat zegt ze: "wij doen in dit bedrijf niet aan zorgverlof"
Volgens de wet mogen ze het niet weigeren, dus ik heb haar geadviseerd om het wetboek in te duiken.
Ik wacht af...Is volgens mij niet wettelijk, maar cao-elijk.
Over opvang ivm ziekte kinderen gesproken.
Toevallig heb ik zojuist een kleine woordenwisseling met de HR afdeling gehad, over het aanvragen van de 'kortdurend zorgverlof'.
Ik heb dus recht op 10 dagen verlof in een jaar, met doorbetaling van 70% loon, maar ze ging er niet mee akkoord, omdat zegt ze: "wij doen in dit bedrijf niet aan zorgverlof"
Volgens de wet mogen ze het niet weigeren, dus ik heb haar geadviseerd om het wetboek in te duiken.
Ik wacht af...Is volgens mij niet wettelijk, maar cao-elijk.
woensdag 12 november 2014 13:40
Je vraagt kortdurend zorgverlof aan bij je werkgever. Dit kan je mondeling of schriftelijk doen, je geeft aan hoe lang, en hoeveel verlof je wilt gebruiken. Jouw werkgever kan het kortdurend zorgverlof alleen weigeren als door jouw verlof het bedrijf of de organisatie in ernstige problemen komt. In jouw bedrijf kan een afwijkende afspraak zijn gemaakt, kijk in je cao en Personeelsregeling. Zijn er geen afwijkende afspraken, dan geldt bovenstaande.
woensdag 12 november 2014 13:40
woensdag 12 november 2014 14:30
quote:Star schreef op 12 november 2014 @ 13:26:
[...]
Dat ben ik met je eens, maar ik ben het ook met Gatekeeper eens dat papadag geen geil mannelijk woord is Die term slaat ook nergens op, want 9 van de 10 stellen die dat gebruiken, gebruiken niet het woord mamadag voor de dag dat mama voor de kinderen verantwoordelijk is...
[...]
Dat ben ik met je eens, maar ik ben het ook met Gatekeeper eens dat papadag geen geil mannelijk woord is Die term slaat ook nergens op, want 9 van de 10 stellen die dat gebruiken, gebruiken niet het woord mamadag voor de dag dat mama voor de kinderen verantwoordelijk is...
woensdag 12 november 2014 14:32
quote:GateKeeper schreef op 12 november 2014 @ 00:35:
[...]
Bij ons op werk kunnen mannen ook niet parttime werken. Wordt niet toegstaan. Als ze parttime willen werken moeten ze een baan zoeken bij een organisatie die wel zo modern is. Zijn ze heel resoluut in.
En jij gelooft dat?
Voor de vrouwen in dit bedrijf geldt het niet?
[...]
Bij ons op werk kunnen mannen ook niet parttime werken. Wordt niet toegstaan. Als ze parttime willen werken moeten ze een baan zoeken bij een organisatie die wel zo modern is. Zijn ze heel resoluut in.
En jij gelooft dat?
Voor de vrouwen in dit bedrijf geldt het niet?
