Werk & Studie
alle pijlers
Steeds minder mensen met plezier naar hun werk
donderdag 4 december 2014 08:58
In mijn omgeving lijkt het bijna een epidemie: werkproblemen van uiteenlopende aard. Van weer geen contractverlenging, interimmanager die mensen er probeert uit te werken, tot toegenomen werkdruk.
Iemand die acht rondjes draaide op rotonde, omdat ze zich er niet toe kon zetten naar haar werk te rijden.
Een ander die door de bezuinigingen haar werk niet meer kwalitatief genoeg vindt en huilend op haar werk aankomt.
Ze hopen op het starten van een succesvol eigen bedrijfje.
Zijn dit incidentele gevallen of begint het een landelijke trend te worden en zo ja, wat is er aan te doen?
Het zijn zonder uitzondering mensen die allemaal weten wat het is om met hart voor de zaak hard te werken, al jarenlang.
Iemand die acht rondjes draaide op rotonde, omdat ze zich er niet toe kon zetten naar haar werk te rijden.
Een ander die door de bezuinigingen haar werk niet meer kwalitatief genoeg vindt en huilend op haar werk aankomt.
Ze hopen op het starten van een succesvol eigen bedrijfje.
Zijn dit incidentele gevallen of begint het een landelijke trend te worden en zo ja, wat is er aan te doen?
Het zijn zonder uitzondering mensen die allemaal weten wat het is om met hart voor de zaak hard te werken, al jarenlang.
donderdag 4 december 2014 09:10
Ik ken het.
Ik heb een baan. Maar that's it. Ik heb geen plezier momenteel in mijn werk en er zit geen uitdaging in. Als ik aangeef mij mijn werkgever dat ik meer wil doen voor hem, wordt dat afgekapt.
Zoeken naar iets anders doe ik. Helaas is de markt niet al te groot.
Dus ik herken het probleem wel. Maar ik heb een baan. En daar ben ik nu dan blij mee. Want hoeveel werkelozen zijn er niet?
Ik heb een baan. Maar that's it. Ik heb geen plezier momenteel in mijn werk en er zit geen uitdaging in. Als ik aangeef mij mijn werkgever dat ik meer wil doen voor hem, wordt dat afgekapt.
Zoeken naar iets anders doe ik. Helaas is de markt niet al te groot.
Dus ik herken het probleem wel. Maar ik heb een baan. En daar ben ik nu dan blij mee. Want hoeveel werkelozen zijn er niet?
Carpe Diem!
donderdag 4 december 2014 09:14
Of het een trend is, weet ik niet. Er zijn vast heel veel mensen die met plezier hun werk doen.
De onzekerheid over je baan is voor heel veel mensen wel toegenomen de afgelopen jaren. De een kan daar beter mee omgaan dan de ander.
Ik had vorig jaar voor de tweede keer in een vrij korte tijd een functie die overbodig werd. Dat gebeurt niet van de een op de andere dag. Al ruim een half jaar zijn er dan plannen, geruchten, gesprekken enzovoorts. Op een gegeven moment ging ik ook wel met tegenzin naar kantoor. Wat later maakte die tegenzin plaats voor een mild sarcasme waarmee ik de dagen doorkwam (zooo, weer een dagje naar de dierentuin..). Dat is natuurlijk ook niet goed en ik was opgelucht toen de kogel door de kerk kwam en met één pennestreek mijn werkgever besloot het hele kantoor te sluiten.
De onzekerheid over je baan is voor heel veel mensen wel toegenomen de afgelopen jaren. De een kan daar beter mee omgaan dan de ander.
Ik had vorig jaar voor de tweede keer in een vrij korte tijd een functie die overbodig werd. Dat gebeurt niet van de een op de andere dag. Al ruim een half jaar zijn er dan plannen, geruchten, gesprekken enzovoorts. Op een gegeven moment ging ik ook wel met tegenzin naar kantoor. Wat later maakte die tegenzin plaats voor een mild sarcasme waarmee ik de dagen doorkwam (zooo, weer een dagje naar de dierentuin..). Dat is natuurlijk ook niet goed en ik was opgelucht toen de kogel door de kerk kwam en met één pennestreek mijn werkgever besloot het hele kantoor te sluiten.
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren
donderdag 4 december 2014 09:18
Het blijft lastig want meestal op dit moment ben je blij met een baan.
Ik moet zeggen dat ik een periode niet met zin naar mn werk ging omdat het te veel was en de uitdaging totaal weg. Nu ik intern een stap heb gezet ga ik juist met veel zin naar mn werk. Tuurlijk heb je soms wat opstartproblemen maar over de hele linie vind ik mijn werk leuk en krijg ik mooie kansen.
Ik moet zeggen dat ik een periode niet met zin naar mn werk ging omdat het te veel was en de uitdaging totaal weg. Nu ik intern een stap heb gezet ga ik juist met veel zin naar mn werk. Tuurlijk heb je soms wat opstartproblemen maar over de hele linie vind ik mijn werk leuk en krijg ik mooie kansen.
donderdag 4 december 2014 09:22
Ik kan mij voorstellen dat het een trend lijkt.
Bij veel bedrijven zijn mensen wegbezuinigd waardoor voor de achterblijvers de werkdruk hoger wordt en in sommige gevallen te hoog. De mensen die zijn wegbezuinigd nemen wellicht een baan aan onder hun niveau waardoor er minder plezier/uitdaging is.
Helaas is de markt niet al te best om makkelijk te kunnen switchen van baan.
Zelf heb ik wel een leuke baan met soms een enorme werkdruk. Vandaag niet, want ik zit hier
Bij veel bedrijven zijn mensen wegbezuinigd waardoor voor de achterblijvers de werkdruk hoger wordt en in sommige gevallen te hoog. De mensen die zijn wegbezuinigd nemen wellicht een baan aan onder hun niveau waardoor er minder plezier/uitdaging is.
Helaas is de markt niet al te best om makkelijk te kunnen switchen van baan.
Zelf heb ik wel een leuke baan met soms een enorme werkdruk. Vandaag niet, want ik zit hier
donderdag 4 december 2014 09:28
Van mezelf en man ken ik het gelukkig niet. Hebben beide een leuke baan. Bij mijn werk kan het in de toekomst wel zo worden als de subsidiekraan dichtgedraaid wordt maar nog geen reden tot paniek.
Een vriend van ons werkt op een zinkend schip die gaat met lood in zijn schoenen naar het werk.
Zijn vrouw werkt al 15 jaar bij haar werkgever en heeft al zeker 5 afdelingen gehad maar is volgens mij nooit tevreden.
Een vriend van ons werkt op een zinkend schip die gaat met lood in zijn schoenen naar het werk.
Zijn vrouw werkt al 15 jaar bij haar werkgever en heeft al zeker 5 afdelingen gehad maar is volgens mij nooit tevreden.
donderdag 4 december 2014 09:31
Precies wat Matroesjka zegt: we zijn als hoger opgeleiden en middelopgeleiden terechtgekomen in een soort fabriekssituatie. Lopende-bandwerk als het ware, te weinig uitdaging, te veel macht bij de bazen en een financiele crisis waardoor de situatie onveilig voelt om te vertrekken en we dus verplicht zijn om te blijven.
donderdag 4 december 2014 09:56
Ik herken het hier ook, ik ben nog een van de weinigen die nog steeds enthousiast is over mijn werk. Binnen een tijdspanne van enkele weken zijn er al diverse collega's overspannen geraakt. Niet over onzekerheid over hun baan, maar vanwege de hoge werkdruk (alle tijdelijke contracten opgezegd, dus minder collega's en meer werk) in combinatie met privéaangelegenheden of slechte sfeer onderling (vanwege de stress). In mijn kennissenkring zijn er veel werkloos en van het werkende deel gaat minstens de helft met lood in de schoenen naar hun werk.
donderdag 4 december 2014 10:19
Ken veel mensen die of geen werk hebben of het totaal niet naar hun zin hebben, maar moeten blijven omdat er toch geld binnen moet blijven komen.
Beetje een trent dat na de hbo of wo studie er gewoon niks te vinden is en mensen voor twee a drie dagen hun bijbaantje proberen uit te breiden en vervolgens zich suf solliciteren.
Beetje een trent dat na de hbo of wo studie er gewoon niks te vinden is en mensen voor twee a drie dagen hun bijbaantje proberen uit te breiden en vervolgens zich suf solliciteren.
donderdag 4 december 2014 10:20
Je zit als het ware met gouden handboeien gekluisterd aan je bureau / kantoor / werkgever.
Je wilt eigenlijk wat anders, maar is lastig om iets anders te vinden. Wat je nu hebt aan werk is ook niks, maar je weet ook niet wat je ervoor terug krijgt en je kan ook niet zomaar je baan opzeggen, zonder iets anders te hebben gevonden, want dan heb je geen inkomsten.
Ik vind mijn werk niet leuk, maar ja, ik probeer gewoon het werk te doen en buiten het werk het zo leuk mogelijk te maken! Maar het kost af en toe veel energie om s'morgens uit bed te stappen en op weg naar het werk te gaan
Daarnaast blijf ik rustig rondkijken naar vacatures en als er iets leuks voorbijkomt, gewoon reageren.
Je wilt eigenlijk wat anders, maar is lastig om iets anders te vinden. Wat je nu hebt aan werk is ook niks, maar je weet ook niet wat je ervoor terug krijgt en je kan ook niet zomaar je baan opzeggen, zonder iets anders te hebben gevonden, want dan heb je geen inkomsten.
Ik vind mijn werk niet leuk, maar ja, ik probeer gewoon het werk te doen en buiten het werk het zo leuk mogelijk te maken! Maar het kost af en toe veel energie om s'morgens uit bed te stappen en op weg naar het werk te gaan
Daarnaast blijf ik rustig rondkijken naar vacatures en als er iets leuks voorbijkomt, gewoon reageren.
donderdag 4 december 2014 12:50
In mijn omgeving zeer herkenbaar. Wegens arbeidskrapte kiezen mensen noodgedwongen voor een baan die niet zo goed bij hun past. Simpelweg vanwege het geld wat broodnodig is en dat geld is vaak niet zoals zij gewend zijn vanwege de crisis. Je kan je echter afvragen of die crisis onderhand niet allang voorbij is en iedereen nog steeds voor een kutloon uitgebuit wordt? Sorry dat ik het zo zeg hoor...
De vastheid die je zoekt is even groot als de veranderlijkheid waar jij naar verlangt
donderdag 4 december 2014 13:20
Ik herken het gedeeltelijk. Ik ga absoluut niet met tegenzin naar mijn werk. Ik heb leuke collega's en op zich leuk werk. En toch weet ik en wil ik graag iets anders. Een baan die mij iets meer rust geeft. Ik werk in een erg energiezuigende functie.
Ik ben nu bezig met een studie. Ik hoop over 2 jaar af te studeren en dan een andere baan te vinden.
Ik ben nu bezig met een studie. Ik hoop over 2 jaar af te studeren en dan een andere baan te vinden.
donderdag 4 december 2014 13:35
Ik herken het ook. Ik zit vast. Kan geen kant op. Want weggaan betekend in deze sector nooit meer kans op een vaste aanstelling en elke 2 jaar opnieuw solliciteren. Maar intern doorgroeien is bijna niet te doen.
Mijn motivatie ligt met regelmaat op zijn gat. Ik heb het wel naar mijn zin maar het bekneld me nu wel flink.
Mijn motivatie ligt met regelmaat op zijn gat. Ik heb het wel naar mijn zin maar het bekneld me nu wel flink.
donderdag 4 december 2014 13:39
Ik vond mijn baan leuk maar ben door reorganisatie na 15 jaar trouwe dienst boventallig verklaard. Onder mijn huidige niveau werken is niet te doen, ik kwam met mijn laatste salaris net rond dus minder verdienen is geen optie.
Ga je toch lekker verhuizen? Ja dat is makkelijk lullen als je in de ww zit, verhuizen kost geld en misschien is mijn droombaan wel 5 km. verderop.
Ga je toch lekker verhuizen? Ja dat is makkelijk lullen als je in de ww zit, verhuizen kost geld en misschien is mijn droombaan wel 5 km. verderop.
donderdag 4 december 2014 13:47
quote:goddess23 schreef op 04 december 2014 @ 12:50:
In mijn omgeving zeer herkenbaar. Wegens arbeidskrapte kiezen mensen noodgedwongen voor een baan die niet zo goed bij hun past. Simpelweg vanwege het geld wat broodnodig is en dat geld is vaak niet zoals zij gewend zijn vanwege de crisis. Je kan je echter afvragen of die crisis onderhand niet allang voorbij is en iedereen nog steeds voor een kutloon uitgebuit wordt? Sorry dat ik het zo zeg hoor...Nou zo ver zou ik niet willen gaan. Maar ik heb wel het idee dat door de crisis vooral de jongere generaties zich een beetje laten uitbuiten. Veel functies in mijn branche zijn qua inhoud ge-upgrade, medewerkers krijgen er allemaal ingewikkelde taken bij. Dus het werk is meer, moeilijker, en wordt door minder collega's gedaan. Maar daar staat niks tegenover. En wij jongeren laten ons gek maken en gaan onbetaald overwerken, allemaal dingen doen die helemaal niet binnen ons pakket vallen en werken ons de pleuris voor een ***loontje omdat we bang zijn dit ook kwijt te raken (en met 20 ipv 10 concurreren voor de betere functies). Oudere collega's (die veel meer zekerheid hebben) die gaan gewoon om 5 uur weg, doei. Dat zouden wij eigenlijk massaal ook moeten doen.
In mijn omgeving zeer herkenbaar. Wegens arbeidskrapte kiezen mensen noodgedwongen voor een baan die niet zo goed bij hun past. Simpelweg vanwege het geld wat broodnodig is en dat geld is vaak niet zoals zij gewend zijn vanwege de crisis. Je kan je echter afvragen of die crisis onderhand niet allang voorbij is en iedereen nog steeds voor een kutloon uitgebuit wordt? Sorry dat ik het zo zeg hoor...Nou zo ver zou ik niet willen gaan. Maar ik heb wel het idee dat door de crisis vooral de jongere generaties zich een beetje laten uitbuiten. Veel functies in mijn branche zijn qua inhoud ge-upgrade, medewerkers krijgen er allemaal ingewikkelde taken bij. Dus het werk is meer, moeilijker, en wordt door minder collega's gedaan. Maar daar staat niks tegenover. En wij jongeren laten ons gek maken en gaan onbetaald overwerken, allemaal dingen doen die helemaal niet binnen ons pakket vallen en werken ons de pleuris voor een ***loontje omdat we bang zijn dit ook kwijt te raken (en met 20 ipv 10 concurreren voor de betere functies). Oudere collega's (die veel meer zekerheid hebben) die gaan gewoon om 5 uur weg, doei. Dat zouden wij eigenlijk massaal ook moeten doen.
donderdag 4 december 2014 13:48
Deze zomer krijg ik een vast contract en ik heb nog nooit zonder werk gezeten. Dus in dat opzicht ben ik gezegend in vergelijking met veel anderen.
En mijn werk is op zich echt niet verkeerd, kent ook hele leuke, leerzame, uitdagende momenten enz.
Maar toch ga ik vaak met tegenzin naar mijn werk, vanwege de hoge werkdruk, het dagelijks reizen met overvolle stinktreinen en omdat ik het naar vind om zoveel tijd van mijn leven te moeten besteden aan taken waar ik niet voor kies, een te hoog tempo waar ik me absoluut niet goed bij voel in een omgeving die ik niet prettig vind. Ik ervaar het als een vorm van onvrijheid en zou liever niet werken, maar ik geloof dat je dat in Nederland niet mag zeggen, dat is een taboe.
En de schoorsteen moet toch roken. Dus werk ik hard en geniet dubbel van weekenden en vakanties.
En mijn werk is op zich echt niet verkeerd, kent ook hele leuke, leerzame, uitdagende momenten enz.
Maar toch ga ik vaak met tegenzin naar mijn werk, vanwege de hoge werkdruk, het dagelijks reizen met overvolle stinktreinen en omdat ik het naar vind om zoveel tijd van mijn leven te moeten besteden aan taken waar ik niet voor kies, een te hoog tempo waar ik me absoluut niet goed bij voel in een omgeving die ik niet prettig vind. Ik ervaar het als een vorm van onvrijheid en zou liever niet werken, maar ik geloof dat je dat in Nederland niet mag zeggen, dat is een taboe.
En de schoorsteen moet toch roken. Dus werk ik hard en geniet dubbel van weekenden en vakanties.
donderdag 4 december 2014 13:49
Ik vind mijn werk/werkzaamheden best OK, zit voldoende afwisseling in, heb echt leuke collega's, waar ik het erg gezellig mee heb. Mijn droombaan is het niet, ik zou graag mijn vakgebied in willen, maar de angst om na een halfjaar werkloos op straat te staan houd me tegen.
Ik durf nu mijn baan niet op te zeggen, enkel en alleen omdat ik nu een vaste aanstelling heb, ik een behoorlijke zekerheid heb hier. We zouden het uiteindelijk best wel een tijdje uit kunnen houden op het salaris van vriend, maar een fijne situatie lijkt me dat niet.
Ik blijf dus zitten waar ik zit, ook al denk ik regelmatig 'is dit het nou?' Zit ik niet te lang op deze plek vast? Moet ik niet switchen, wil ik nog wat doen met mijn opleiding?
Uiteindelijk toch maar besloten om hier te blijven, want ook al is het niet waar ik voor ben opgeleid, ik vind het wel leuk, ik ga nooit met een naar gevoel naar mijn werk, maar dat heeft m.n. te maken met mijn collega's en de vrijheid die ik krijg om mijn werkzaamheden uit te voeren. De angst om zonder werk te komen zitten, terwijl ik nu weet wat ik heb, overheerst. En dat is lastig. Deels herkenbaar dus..
Ik durf nu mijn baan niet op te zeggen, enkel en alleen omdat ik nu een vaste aanstelling heb, ik een behoorlijke zekerheid heb hier. We zouden het uiteindelijk best wel een tijdje uit kunnen houden op het salaris van vriend, maar een fijne situatie lijkt me dat niet.
Ik blijf dus zitten waar ik zit, ook al denk ik regelmatig 'is dit het nou?' Zit ik niet te lang op deze plek vast? Moet ik niet switchen, wil ik nog wat doen met mijn opleiding?
Uiteindelijk toch maar besloten om hier te blijven, want ook al is het niet waar ik voor ben opgeleid, ik vind het wel leuk, ik ga nooit met een naar gevoel naar mijn werk, maar dat heeft m.n. te maken met mijn collega's en de vrijheid die ik krijg om mijn werkzaamheden uit te voeren. De angst om zonder werk te komen zitten, terwijl ik nu weet wat ik heb, overheerst. En dat is lastig. Deels herkenbaar dus..
