Werk & Studie
alle pijlers
Té pijnlijk als die stagiair komt. Melden?
zondag 22 januari 2017 22:21
ik ben een "papa's kindje" dus het lijkt me vreselijk om in jouw situatie te zitten, maar je verzoek is inderdaad onredelijk.
Overigens, als ze beiden professioneel te werk gaan verwacht ik niet dat ze daar gezellig vader-dochter uit gaan hangen op kantoor. Dat ze hem "pap" noemt vind ik dan wel weer normaal, het lijkt me heel raar om je vader bij naam te noemen. Maar het lijkt me toch wel dat ze gewoon wat zakelijker met elkaar om zullen gaan daar.
Is het de bedoeling dat vader haar ook begeleidt? Of alleen jullie ivm familieband (zegmaar net zoals dat juffen geen les mogen geven aan hun eigen kinderen, zoiets).
Overigens, als ze beiden professioneel te werk gaan verwacht ik niet dat ze daar gezellig vader-dochter uit gaan hangen op kantoor. Dat ze hem "pap" noemt vind ik dan wel weer normaal, het lijkt me heel raar om je vader bij naam te noemen. Maar het lijkt me toch wel dat ze gewoon wat zakelijker met elkaar om zullen gaan daar.
Is het de bedoeling dat vader haar ook begeleidt? Of alleen jullie ivm familieband (zegmaar net zoals dat juffen geen les mogen geven aan hun eigen kinderen, zoiets).
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
zondag 22 januari 2017 22:21
Ik vind het heel erg vreemd vooral, los van jouw situatie, ik ken geen enkele serieuze opleiding waarbij je stage mag lopen bij een familielid, laat staan je vader. Lekker makkelijk punten scoren namelijk.
Ik snap je gevoel wel, maar ik ben bang dat je er niet heel veel mee kunt.. ik weet niet of ik zoiets aan zou durven kaarten maar ik heb niet in heel veel werksituaties gezeten.
Ik snap je gevoel wel, maar ik ben bang dat je er niet heel veel mee kunt.. ik weet niet of ik zoiets aan zou durven kaarten maar ik heb niet in heel veel werksituaties gezeten.
zondag 22 januari 2017 22:22
quote:MinkeDeWit schreef op 22 januari 2017 @ 22:20:
Je kunt het melden maar ik zou dat wel vreemd vinden, en je kunt niet vragen of ze zich afstandelijk willen gedragen. Grote kans trouwens dat die mensen helemaal niet overduidelijk vader en dochter gaan spelen. Dat is toch niet professioneel?Nou ja, het is een redelijk informeel bedrijf, ook zonder dresscode enzo. En een piepklein team en een hypertrotse vader. Ik vind het niet zo'n onredelijk scenario. Het zal geen gezinssituatie worden, maar tijdens de kennismaking alleen al gingen al mijn haren overeind staan van hoe trots hij was dat ze kwam.
Je kunt het melden maar ik zou dat wel vreemd vinden, en je kunt niet vragen of ze zich afstandelijk willen gedragen. Grote kans trouwens dat die mensen helemaal niet overduidelijk vader en dochter gaan spelen. Dat is toch niet professioneel?Nou ja, het is een redelijk informeel bedrijf, ook zonder dresscode enzo. En een piepklein team en een hypertrotse vader. Ik vind het niet zo'n onredelijk scenario. Het zal geen gezinssituatie worden, maar tijdens de kennismaking alleen al gingen al mijn haren overeind staan van hoe trots hij was dat ze kwam.
Real friends don't rub it in. They rub it out.
zondag 22 januari 2017 22:22
Oei, pijnlijk idd en wat vreselijk voor je dat het nog altijd zon open wond is.
Ik denk echter dat je het nu in je hoofd al veel erger maakt dan het gaat zijn. Het is 3 maanden, die vliegen om, zeker als je zoals je zegt een veeleisende baan hebt waar je het werk leuk vindt en op je plek zit.
Ik hoop dat je er vol in je eigen kracht in kunt blijven gaan en gaat merken dat het allemaal wel meevalt als ze daar eenmaal is.
Overigens zou ik het wel tegen betreffende man vertellen, van jouw gemis en pijn, en wie weerlt komt hij zelf met ideeen die het voor jou zo dragelijk mogelijk maken bijv dat hij en zijn dochter op het werk elkaar bij de voornaam noemen.
Succes! En een
Ik denk echter dat je het nu in je hoofd al veel erger maakt dan het gaat zijn. Het is 3 maanden, die vliegen om, zeker als je zoals je zegt een veeleisende baan hebt waar je het werk leuk vindt en op je plek zit.
Ik hoop dat je er vol in je eigen kracht in kunt blijven gaan en gaat merken dat het allemaal wel meevalt als ze daar eenmaal is.
Overigens zou ik het wel tegen betreffende man vertellen, van jouw gemis en pijn, en wie weerlt komt hij zelf met ideeen die het voor jou zo dragelijk mogelijk maken bijv dat hij en zijn dochter op het werk elkaar bij de voornaam noemen.
Succes! En een
zondag 22 januari 2017 22:22
zondag 22 januari 2017 22:24
Ik kan dit ook nauwelijks serieus nemen. Je hebt het over een professionele omgeving; natuurlijk ga je dit niet melden.
En dan nog; Ik ben zelf mijn moeder verloren toen ik 15 was; (uiteraard) hadden vrienden en vriendinnen hun moeder nog wel. Zou ik die allemaal hebben moeten mijden of vragen of ze toch vooral geen 'mam' wilden zeggen?
En als je blijkbaar zoveel problemen hebt om vaders en dochters samen te zien, dan lijkt het mij verstandiger dat je daar iets aan gaat doen.
En dan nog; Ik ben zelf mijn moeder verloren toen ik 15 was; (uiteraard) hadden vrienden en vriendinnen hun moeder nog wel. Zou ik die allemaal hebben moeten mijden of vragen of ze toch vooral geen 'mam' wilden zeggen?
En als je blijkbaar zoveel problemen hebt om vaders en dochters samen te zien, dan lijkt het mij verstandiger dat je daar iets aan gaat doen.
zondag 22 januari 2017 22:24
Lastig aangezien ik-gelukkig- niet in dezelfde situatie zit. Maar je zal de rest van je leven te maken krijgen met dergelijke situaties. Daar kan je niet voor blijven vluchten. Ik zou het wel bespreekbaar maken op je werk en aangeven dat je het fijn zou vinden als ze werk en privé gescheiden willen houden.
zondag 22 januari 2017 22:26
quote:YellowLemon schreef op 22 januari 2017 @ 22:24:
Waarom vind iedereen het zo normaal om stage te gaan lopen bij je vader? Is nou niet echt jezelf voorbereiden op de arbeidsmarkt om zo'n vertrouwd persoon als werkpartner te krijgen.
Bij ons maakte het toch écht niet uit waar je stage deed.
Zolang je eigen vader je maar niet moest beoordelen en punten geven.
Maar dat valt dus rustig te omzeilen want er werkt nog volk.
Stel dat er nadien werk genoeg is en ze wordt aangenomen omdat ze goed genoeg blijkt tijdens haar stage ...
Waarom vind iedereen het zo normaal om stage te gaan lopen bij je vader? Is nou niet echt jezelf voorbereiden op de arbeidsmarkt om zo'n vertrouwd persoon als werkpartner te krijgen.
Bij ons maakte het toch écht niet uit waar je stage deed.
Zolang je eigen vader je maar niet moest beoordelen en punten geven.
Maar dat valt dus rustig te omzeilen want er werkt nog volk.
Stel dat er nadien werk genoeg is en ze wordt aangenomen omdat ze goed genoeg blijkt tijdens haar stage ...
zondag 22 januari 2017 22:27
Hoe naar het voor jou ook is dit is echt iets persoonlijks en hoort niet thuis op de werkvloer vind ik. Je kunt niet verwachten dat je collega's niet meer over hun kinderen of vader praten of dat iemand geen stage kan lopen vanwege jouw probleem. Ik denk niet dat je echt geweldig uit de verf komt als je met dit verhaal aankomt eigenlijk. Misschien is het wel goed om jezelf inderdaad gewoon een schop onder je kont te geven en jezelf te vertellen dat je dit kunt en gaat doen. Dus gewoon gaan en gewoon je werk doen. Best kans dat het minder erg blijkt dan je dacht en hopelijk helpt jou dat ook een beetje om die angst voor die situaties te verminderen. Zij moeten ook gewoon werken he en de meeste jonge mensen die stagelopen willen niet echt bij pa opschoot ofzo dus meer dan een praatje maken zullen ze waarschijnlijk niet doen.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
