Werk & Studie
alle pijlers
Voldoening halen uit het werk?
maandag 6 maart 2017 06:58
Hallo,
Steeds meer lees je dat je je dromen en hart moet volgen en van je passie je beroep moet proberen te maken. Nu ben ik benieuwd wat jullie doen en hoe jullie het werk zien?
Slechts een noodzakelijk kwaad om brood op de plank te brengen en de dingen daarmee te kunnen doen die je graag wilt of is het werk jouw passie?
Ik vraag dit omdat ik momenteel in een fase zit, waarin ik bepaalde keuzes wil en moet maken en het gevoel heb "vast" te zitten.
Steeds meer lees je dat je je dromen en hart moet volgen en van je passie je beroep moet proberen te maken. Nu ben ik benieuwd wat jullie doen en hoe jullie het werk zien?
Slechts een noodzakelijk kwaad om brood op de plank te brengen en de dingen daarmee te kunnen doen die je graag wilt of is het werk jouw passie?
Ik vraag dit omdat ik momenteel in een fase zit, waarin ik bepaalde keuzes wil en moet maken en het gevoel heb "vast" te zitten.
maandag 6 maart 2017 08:45
Ik vind dat onzin. Ik ben in middels 30 en werk alweer een jaar of 9. Ik werk in de zorg en ben daar een beetje ingerold. De eerste twee jaar vond ik werken altijd leuk en ging ik nooit met tegenzin werken. Inmiddels werk ik wat langer en is werk gewoon werk. Ik vind het leuk, maar als ik de loterij zou winnen zou ik er geen dag meer heengaan.
Zoals ik het zie: werk moet nu eenmaal. Het geeft zin aan het leven en brengt brood op de plank. Het is een utopie dat het altijd maar leuk en uitdagend moet zijn. Maar goed, ik ben verder weinig ambitieus en denk niet heel veel over carriere na. Ik vind mn werk wel leuk, kan er mijn energie kwijt en vind m'n collega's tof.
Zoals ik het zie: werk moet nu eenmaal. Het geeft zin aan het leven en brengt brood op de plank. Het is een utopie dat het altijd maar leuk en uitdagend moet zijn. Maar goed, ik ben verder weinig ambitieus en denk niet heel veel over carriere na. Ik vind mn werk wel leuk, kan er mijn energie kwijt en vind m'n collega's tof.
maandag 6 maart 2017 08:46
maandag 6 maart 2017 08:49
@starshine oh wat leuk we hebben hetzelfde beroep 
. Ik sta er precies in zoals jij. Mijn werk is niet mijn passie. Maar ik haal er veel voldoening uit. En contact met collega's is leuk en informeel. En wat jij verder zegt: de wisselende werktijden. Heerlijk: zou niet anders willen. Ik denk echt regelmatig als bijvoorbeeld een client weer iets doet: "wat ben ik blij met mijn beroep, ik zou echt niet op kantor willen zitten".
. Ik sta er precies in zoals jij. Mijn werk is niet mijn passie. Maar ik haal er veel voldoening uit. En contact met collega's is leuk en informeel. En wat jij verder zegt: de wisselende werktijden. Heerlijk: zou niet anders willen. Ik denk echt regelmatig als bijvoorbeeld een client weer iets doet: "wat ben ik blij met mijn beroep, ik zou echt niet op kantor willen zitten".
maandag 6 maart 2017 08:50
Ik werk op dit moment omdat het moet. Ik vind mijn functie erg leuk (wil daar zelfs een eigen bedrijf in), maar ik heb geen leuke baas/werkomgeving. Baas is erg onvoorspelbaar dmv de ene week zegt ie dit, de andere week dat en als ik dan nog zijn "oude" regel van vorige week toepas krijg ik de vraag waar ik mee bezig ben. Erg vermoeiend en verwarrend.
Dus ik ben ontzettend blij als ik een ruimte voor mijn eigen werkzaamheden heb gevonden, dan kan ik langzaam afbouwen bij deze baan tot ik vanui mijn eigen bedrijf mezelf volledig kan voorzien.
Ik zou nooit mijn hele leven ergens kunnen werken waar ik niet lekker zit. Zelfs als je je baan leuk vindt, gaat dat enorm tegenstaan en wordt het een dagelijkse verplichting ipv bezigheid. Mijn vriend daarintegen boeit het niet of hij 40 uur in een magazij staat of 40 uur in de horeca. Als hij maar geld verdient.
Dat vind ik een mooie instelling, maar die is helaas niet voor mij weggelegd.
Dus ik ben ontzettend blij als ik een ruimte voor mijn eigen werkzaamheden heb gevonden, dan kan ik langzaam afbouwen bij deze baan tot ik vanui mijn eigen bedrijf mezelf volledig kan voorzien.
Ik zou nooit mijn hele leven ergens kunnen werken waar ik niet lekker zit. Zelfs als je je baan leuk vindt, gaat dat enorm tegenstaan en wordt het een dagelijkse verplichting ipv bezigheid. Mijn vriend daarintegen boeit het niet of hij 40 uur in een magazij staat of 40 uur in de horeca. Als hij maar geld verdient.
Dat vind ik een mooie instelling, maar die is helaas niet voor mij weggelegd.
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
maandag 6 maart 2017 08:53
Eens met de meesten hier. Ik heb ook gewoon leuk werk. Ik ga er meestal wel met plezier naartoe. En sommige dagen heb ik geen zin.
Ik vind het wel fijn dat ik binnen mijn werk veel vrijheid heb om de dingen te doen, zoals ze mij goed lijken. Niet dat er iemand steeds op mijn vingers kijkt en zegt wat ik moet doen.
En ik werk ongeveer 30 uur per week, dus ik heb ook genoeg tijd voor mijn gezin, terwijl we toch genoeg verdienen om leuk te wonen en leuke dingen te doen.
Ik vind het wel fijn dat ik binnen mijn werk veel vrijheid heb om de dingen te doen, zoals ze mij goed lijken. Niet dat er iemand steeds op mijn vingers kijkt en zegt wat ik moet doen.
En ik werk ongeveer 30 uur per week, dus ik heb ook genoeg tijd voor mijn gezin, terwijl we toch genoeg verdienen om leuk te wonen en leuke dingen te doen.
maandag 6 maart 2017 08:55
maandag 6 maart 2017 09:11
quote:orkenflow schreef op 06 maart 2017 @ 08:23:
Gewoon fatsoenlijk betaald krijgen voor iets waar je goed in bent, dat vind ik leuk genoeg. Passie is meer voor goede prostituees.
Een beetje kort door de bocht. Er zijn zat mensen met passie voor hun beroep. Wat dacht je van jongens en meisjes die al vanaf hun 4de bij de zeeverkenners zaten en nu kapitein zijn op een cruise schip, of die hun ouders elke maand meesleepten naar avidome en nu gezagvoerder zijn op een 747, dansers, musici, verpleegkundigen, artsen...dit zijn zomaar een paar voorbeelden uit mijn omgeving van mensen met een passie voor hun beroep en die van hun passie hun beroep hebben gemaakt.
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.
Gewoon fatsoenlijk betaald krijgen voor iets waar je goed in bent, dat vind ik leuk genoeg. Passie is meer voor goede prostituees.
Een beetje kort door de bocht. Er zijn zat mensen met passie voor hun beroep. Wat dacht je van jongens en meisjes die al vanaf hun 4de bij de zeeverkenners zaten en nu kapitein zijn op een cruise schip, of die hun ouders elke maand meesleepten naar avidome en nu gezagvoerder zijn op een 747, dansers, musici, verpleegkundigen, artsen...dit zijn zomaar een paar voorbeelden uit mijn omgeving van mensen met een passie voor hun beroep en die van hun passie hun beroep hebben gemaakt.
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.
maandag 6 maart 2017 09:26
quote:kadanz schreef op 06 maart 2017 @ 09:11
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.Mijn grootste passie was vroeger hockey en daarna een periode aikido. Geen sporten waar je makkelijk je geld mee kunt verdienen. Bovendien heb ik ook behoefte aan intellectuele uitdaging en dat biedt mijn werk weer veel meer dan die sporten. Dus ik heb mijn hoofd gevolgd en opleidings- en beroepskeuze en mijn hart bij mijn sporten. Daardoor heb ik werk dat me voldoening geeft en voldoende geld om die sport te kunnen doen.
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.Mijn grootste passie was vroeger hockey en daarna een periode aikido. Geen sporten waar je makkelijk je geld mee kunt verdienen. Bovendien heb ik ook behoefte aan intellectuele uitdaging en dat biedt mijn werk weer veel meer dan die sporten. Dus ik heb mijn hoofd gevolgd en opleidings- en beroepskeuze en mijn hart bij mijn sporten. Daardoor heb ik werk dat me voldoening geeft en voldoende geld om die sport te kunnen doen.
maandag 6 maart 2017 09:34
Ik ben ontzettend blij dat ik in de sector werk, waar ik al op mijn 13e wilde werken. Nou niet in de functie die ik toen voor ogen had, maar het is wel een ontzettend toffe baan. Deze functie past ook beter bij mij dan mijn 13-jarige zelf ooit voor mogelijk had gehouden.
Ja, er zijn gedeeltes van mijn baan die ik minder leuk vind, heb ook wel eens een off-day, maar het merendeel van de tijd ga ik fluitend naar mijn werk, doe mijn werk met ontzettend veel plezier en zou nooit meer iets anders willen.
Dat is wel eens anders geweest, bij andere banen werkte ik vooral voor het geld, en was een leuk bedrijf en aardige collega's mooi meegenomen. Nu is het geld dat ik verdien héél fijn (je moet toch ergens de rekeningen van betalen), maar niet meer de eerste prioriteit.
Ja, er zijn gedeeltes van mijn baan die ik minder leuk vind, heb ook wel eens een off-day, maar het merendeel van de tijd ga ik fluitend naar mijn werk, doe mijn werk met ontzettend veel plezier en zou nooit meer iets anders willen.
Dat is wel eens anders geweest, bij andere banen werkte ik vooral voor het geld, en was een leuk bedrijf en aardige collega's mooi meegenomen. Nu is het geld dat ik verdien héél fijn (je moet toch ergens de rekeningen van betalen), maar niet meer de eerste prioriteit.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
maandag 6 maart 2017 09:36
quote:kadanz schreef op 06 maart 2017 @ 09:11:
[...]
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.
Dat vind ik behoorlijk overdreven. Ik denl dat heel veel mensen ook gewoon niet zulke passies hebben.
Ja ik heb passies. Maar geen passies waar ik mijn beroep van zou willen maken.
Ik schrijf bijvoorbeeld heel graag, dat kun je een passie noemen. Maar ik schrijf wat ik wil, wanneer ik daar zin in heb en niet omdat het moet. Als ik die schrijvers hoor die 's ochtends hun computer aan zetten, omdat er toch voldoende geschreven moet worden voor de uitgever, dan denk ik echt "nee, doe maar niet. Ik zou gek worden."
Dus doe ik werk wat ik gewoon leuk vind en bewaar ik mijn passies voor mijn vrije tijd.
[...]
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.
Dat vind ik behoorlijk overdreven. Ik denl dat heel veel mensen ook gewoon niet zulke passies hebben.
Ja ik heb passies. Maar geen passies waar ik mijn beroep van zou willen maken.
Ik schrijf bijvoorbeeld heel graag, dat kun je een passie noemen. Maar ik schrijf wat ik wil, wanneer ik daar zin in heb en niet omdat het moet. Als ik die schrijvers hoor die 's ochtends hun computer aan zetten, omdat er toch voldoende geschreven moet worden voor de uitgever, dan denk ik echt "nee, doe maar niet. Ik zou gek worden."
Dus doe ik werk wat ik gewoon leuk vind en bewaar ik mijn passies voor mijn vrije tijd.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 6 maart 2017 09:37
Sommige mensen weten van kleins af aan wat ze met hun leven of beroep willen doen. Ik niet.
Ik vind mijn werk redelijk leuk maar als ik de loterij won ging ik iets anders doen. Maar ik verdien nu genoeg om fatsoenlijk van te leven en dat is ook fijn. Het zou wel een verdomd heftige passie moeten zijn wil ik het waard vinden om weer wakker te liggen van de vraag of ik morgen nog eten kan kopen.
Ik vind mijn werk redelijk leuk maar als ik de loterij won ging ik iets anders doen. Maar ik verdien nu genoeg om fatsoenlijk van te leven en dat is ook fijn. Het zou wel een verdomd heftige passie moeten zijn wil ik het waard vinden om weer wakker te liggen van de vraag of ik morgen nog eten kan kopen.
maandag 6 maart 2017 09:41
quote:aikidoka schreef op 06 maart 2017 @ 09:26:
[...]
Mijn grootste passie was vroeger hockey en daarna een periode aikido. Geen sporten waar je makkelijk je geld mee kunt verdienen. Bovendien heb ik ook behoefte aan intellectuele uitdaging en dat biedt mijn werk weer veel meer dan die sporten. Dus ik heb mijn hoofd gevolgd en opleidings- en beroepskeuze en mijn hart bij mijn sporten. Daardoor heb ik werk dat me voldoening geeft en voldoende geld om die sport te kunnen doen.Mooi toch? Het is niet voor iedereen even praktisch om hun dromen en passies te volgen, daar heb je alle gelijk in en jij hebt het op een prima manier opgelost. Maar ik ken ook mensen die alle kans hadden om hun dromen achterna te gaan, dat om de één of andere reden niet deden en toch blijven dromen..
[...]
Mijn grootste passie was vroeger hockey en daarna een periode aikido. Geen sporten waar je makkelijk je geld mee kunt verdienen. Bovendien heb ik ook behoefte aan intellectuele uitdaging en dat biedt mijn werk weer veel meer dan die sporten. Dus ik heb mijn hoofd gevolgd en opleidings- en beroepskeuze en mijn hart bij mijn sporten. Daardoor heb ik werk dat me voldoening geeft en voldoende geld om die sport te kunnen doen.Mooi toch? Het is niet voor iedereen even praktisch om hun dromen en passies te volgen, daar heb je alle gelijk in en jij hebt het op een prima manier opgelost. Maar ik ken ook mensen die alle kans hadden om hun dromen achterna te gaan, dat om de één of andere reden niet deden en toch blijven dromen..
maandag 6 maart 2017 09:41
Mijn passie valt niet in een baan te gieten. Althans geen baan waarvan ik mijn gezin kan onderhouden. Zelf houd ik er niet van om elk dubbeltje te moeten omdraaien. Ik werk ook liever niet fulltime. Ik kies dus voor een baan met een relatief hoog uurloon. Toen ik nog geen kinderen had, waren mijn criteria anders.
maandag 6 maart 2017 09:43
quote:mick87 schreef op 06 maart 2017 @ 08:49:
@starshine oh wat leuk we hebben hetzelfde beroep. Ik sta er precies in zoals jij. Mijn werk is niet mijn passie. Maar ik haal er veel voldoening uit. En contact met collega's is leuk en informeel. En wat jij verder zegt: de wisselende werktijden. Heerlijk: zou niet anders willen. Ik denk echt regelmatig als bijvoorbeeld een client weer iets doet: "wat ben ik blij met mijn beroep, ik zou echt niet op kantor willen zitten".
Ja he. Ik heb een leuke mix van groepswerk en kantoortaken. Als iedereen naar dagbesteding is, heb ik nog schrijfwerk en dat vind ik ook niet vervelend.
Ik vind het leuk dat de gehandicaptenzorg echt een wereldje op zich is, ik werk dan ook nog op een groot instellingsterrein en dat is gewoon een dorpje op zich.
@starshine oh wat leuk we hebben hetzelfde beroep
. Ik sta er precies in zoals jij. Mijn werk is niet mijn passie. Maar ik haal er veel voldoening uit. En contact met collega's is leuk en informeel. En wat jij verder zegt: de wisselende werktijden. Heerlijk: zou niet anders willen. Ik denk echt regelmatig als bijvoorbeeld een client weer iets doet: "wat ben ik blij met mijn beroep, ik zou echt niet op kantor willen zitten".Ja he. Ik heb een leuke mix van groepswerk en kantoortaken. Als iedereen naar dagbesteding is, heb ik nog schrijfwerk en dat vind ik ook niet vervelend.
Ik vind het leuk dat de gehandicaptenzorg echt een wereldje op zich is, ik werk dan ook nog op een groot instellingsterrein en dat is gewoon een dorpje op zich.
maandag 6 maart 2017 09:49
quote:kadanz schreef op 06 maart 2017 @ 09:11:
[...]
Een beetje kort door de bocht. Er zijn zat mensen met passie voor hun beroep. Wat dacht je van jongens en meisjes die al vanaf hun 4de bij de zeeverkenners zaten en nu kapitein zijn op een cruise schip, of die hun ouders elke maand meesleepten naar avidome en nu gezagvoerder zijn op een 747, dansers, musici, verpleegkundigen, artsen...dit zijn zomaar een paar voorbeelden uit mijn omgeving van mensen met een passie voor hun beroep en die van hun passie hun beroep hebben gemaakt.
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.
Omdat het niet altijd kan. Je kan wel een passie voor dans hebben, maar als je het talent mist, word je nooit beroepsdanser. Dan kun je proberen iets met dans te doen (dansschool runnen, dansrecensent worden) maar dat is het dan net niet helemaal en ook dat moet maar net lukken.
Ik weet niet eens welk werk mijn passie zou zijn, dus dan is het ook lastig dat na te jagen.
Tenslotte vind ik het onverstandig je werk het belangrijkste in je leven te laten zijn. Als je werkloos raakt, ben je belangrijk stuk zingeving kwijt.
[...]
Een beetje kort door de bocht. Er zijn zat mensen met passie voor hun beroep. Wat dacht je van jongens en meisjes die al vanaf hun 4de bij de zeeverkenners zaten en nu kapitein zijn op een cruise schip, of die hun ouders elke maand meesleepten naar avidome en nu gezagvoerder zijn op een 747, dansers, musici, verpleegkundigen, artsen...dit zijn zomaar een paar voorbeelden uit mijn omgeving van mensen met een passie voor hun beroep en die van hun passie hun beroep hebben gemaakt.
Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.
Omdat het niet altijd kan. Je kan wel een passie voor dans hebben, maar als je het talent mist, word je nooit beroepsdanser. Dan kun je proberen iets met dans te doen (dansschool runnen, dansrecensent worden) maar dat is het dan net niet helemaal en ook dat moet maar net lukken.
Ik weet niet eens welk werk mijn passie zou zijn, dus dan is het ook lastig dat na te jagen.
Tenslotte vind ik het onverstandig je werk het belangrijkste in je leven te laten zijn. Als je werkloos raakt, ben je belangrijk stuk zingeving kwijt.
maandag 6 maart 2017 09:56
Ik heb zo'n passie-baan. Wilde als kind al achter de schermen in het theater werken, en dat is het ook geworden. Ook een periode gehad dat ik het gevoel had mijn "passie" kwijt te zijn en nieuwsgierig was hoe het was om een "echte" baan te hebben. Tweede opleiding afgerond en drie jaar een kantoorbaan gehad. Maar daar ben ik echt wel van terug gekomen Ik snap niet dat mensen dat volhouden. Dus weer terug in het theater, en ik kan mijn werk nu alleen nog maar meer waarderen.
EDIT
En als antwoord op de waarom-vraag: Mijn interesse voor theater begon vlak voordat mijn moeder veel te jong overleed. Zij had een vriend die er werkte en ik mocht af en toe mee. Voor mij is het daardoor deels vasthouden aan jeugdherinneringen maar ook de les dat het leven te kort is om werk te doen wat je niet leuk vindt.
EDIT
En als antwoord op de waarom-vraag: Mijn interesse voor theater begon vlak voordat mijn moeder veel te jong overleed. Zij had een vriend die er werkte en ik mocht af en toe mee. Voor mij is het daardoor deels vasthouden aan jeugdherinneringen maar ook de les dat het leven te kort is om werk te doen wat je niet leuk vindt.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
maandag 6 maart 2017 10:02
Ik vind gewoon te veel dingen te leuk om te doen. Onmogelijk om dat in een baan te creëren. Dus doe ik privé van alles en nog wat en werkte ik tot nu toe (41 jaar) zelden langer dan 3 jaar in dezelfde functie.
Toen ik trouwens op mijn 30 een enkeltje naar een ver land kocht om daar minimaal 1-1,5 jaar te gaan werken, was ik wel verbaasd over de hoeveelheid mensen (meestal 40+) dat tegen me zei 'ooooo.... wat tof... dat had ik ook wel gewild toen ik nog geen kinderen/relatie/hypotheek/whatever had'. Misschien is dat dan iets wat over verloren passie gaat, dat mensen iets graag willen maar het nooit doen.
Toen ik trouwens op mijn 30 een enkeltje naar een ver land kocht om daar minimaal 1-1,5 jaar te gaan werken, was ik wel verbaasd over de hoeveelheid mensen (meestal 40+) dat tegen me zei 'ooooo.... wat tof... dat had ik ook wel gewild toen ik nog geen kinderen/relatie/hypotheek/whatever had'. Misschien is dat dan iets wat over verloren passie gaat, dat mensen iets graag willen maar het nooit doen.
maandag 6 maart 2017 10:22
quote:subon schreef op 06 maart 2017 @ 07:56:
Ik werk om te leven, ik leef niet om te werken. Mijn passies zijn mijn passies (jeukwoord) maar mijn werk is gewoon een leuke baan. Door mijn werk kan ik de dingen doe ik heel leuk vind. Als ik van een van die dingen mijn werk zou maken moet ik een andere hobby zoeken.
Ik vind het altijd een beetje sneu voor mensen als ze dit zeggen. Je werk is over het algemeen een hartstikke groot stuk van je leven, maar je vindt het zo stom dat je het liever uitsluit en net doet alsof het er niet is.
Ik ben momenteel werkloos, en ik realiseer me heel goed dat mijn werk een positieve kracht is in mijn leven. Mijn werk geeft me voldoening op een manier die ik thuis niet kan realiseren. Ik ben erg doelgericht en dat kan ik op mijn werk erg goed kwijt, en ik ben erg goed in orde aanbrengen in onoverzichtelijke situaties en ik ben thuis wel zo'n beetje uitgeorganiseerd. Als ik een dag op mijn werk ben geweest heb ik bijna altijd een voldaan en positief gevoel. Dat zorgt ervoor dat ik energie heb om te sporten, om sociaal te doen, om het huishouden te doen, om energie in mijn hobby's te steken.
Mijn werk is niet mijn passie, ik geloof dat ik geen passies heb. Maar als ik de jackpot win blijf ik zeker werken, al ga ik misschien 4 uur minder werken en dan naar 4 dagen van 8 uur. Ik zou vooral de dingen waar ik geen energie van krijg ( het huishouden uitbesteden).
@To, wat goed dat je nadenken over hoe je werk kan bijdragen aan een zo gelukkig mogelijk leven. Wat mij helpt bij het bedenken wat ik zoek in mijn nieuwe baan is een energiebalans dagboekje bijhouden. Het klinkt heel zweverig, maar is het niet erg. Ik heb gewoon een tijdje bijgehouden wat er positief was aan mijn dag en wat er negatief was aan mijn dag. En daar haal ik nu veel uit wat ik gebruik om vacatures te beoordelen op of ze wel of niet bij mij passen.
Ik werk om te leven, ik leef niet om te werken. Mijn passies zijn mijn passies (jeukwoord) maar mijn werk is gewoon een leuke baan. Door mijn werk kan ik de dingen doe ik heel leuk vind. Als ik van een van die dingen mijn werk zou maken moet ik een andere hobby zoeken.
Ik vind het altijd een beetje sneu voor mensen als ze dit zeggen. Je werk is over het algemeen een hartstikke groot stuk van je leven, maar je vindt het zo stom dat je het liever uitsluit en net doet alsof het er niet is.
Ik ben momenteel werkloos, en ik realiseer me heel goed dat mijn werk een positieve kracht is in mijn leven. Mijn werk geeft me voldoening op een manier die ik thuis niet kan realiseren. Ik ben erg doelgericht en dat kan ik op mijn werk erg goed kwijt, en ik ben erg goed in orde aanbrengen in onoverzichtelijke situaties en ik ben thuis wel zo'n beetje uitgeorganiseerd. Als ik een dag op mijn werk ben geweest heb ik bijna altijd een voldaan en positief gevoel. Dat zorgt ervoor dat ik energie heb om te sporten, om sociaal te doen, om het huishouden te doen, om energie in mijn hobby's te steken.
Mijn werk is niet mijn passie, ik geloof dat ik geen passies heb. Maar als ik de jackpot win blijf ik zeker werken, al ga ik misschien 4 uur minder werken en dan naar 4 dagen van 8 uur. Ik zou vooral de dingen waar ik geen energie van krijg ( het huishouden uitbesteden).
@To, wat goed dat je nadenken over hoe je werk kan bijdragen aan een zo gelukkig mogelijk leven. Wat mij helpt bij het bedenken wat ik zoek in mijn nieuwe baan is een energiebalans dagboekje bijhouden. Het klinkt heel zweverig, maar is het niet erg. Ik heb gewoon een tijdje bijgehouden wat er positief was aan mijn dag en wat er negatief was aan mijn dag. En daar haal ik nu veel uit wat ik gebruik om vacatures te beoordelen op of ze wel of niet bij mij passen.
maandag 6 maart 2017 10:33
Voldoening halen uit je werk en van je passie je werk maken zijn twee totaal verschillende dingen. Zoals ik in de andere reacties al lees is werk dat voldoening geeft voor veel mensen haalbaar en vaak ook nodig om het vol te houden en het leven een beetje leuk te houden. Van je passie je werk maken is nogal een geromantiseerd plaatje, wat voor maar weinig mensen geldt. En zelfs dan valt het vaak vies tegen. Want als je grote hobby zingen is, is het dan nog echt net zo leuk als je artiest wordt en het in de praktijk betekent dat je elk weekend werkt en daardoor geen sociaal leven meer overhoudt?
Voor mijzelf geldt: ik zou mijn werk niet echt mijn passie noemen (ik heb ook niet echt een heel specifieke passie), maar ik vind het wel leuk, het past bij me (ik doe dingen die ik goed kan), ik heb het idee dat ik zinvolle dingen doe en ik haal er voldoening uit. Dat is niet altijd zo geweest, in een vorige baan vond ik het op een gegeven moment echt niet meer leuk en ik merkte dat dat heel veel energie kostte. Nu krijg ik vaak juist energie van mijn werk en dat vind ik wel belangrijk.
Mijn man heeft wel twee grote interesses (je zou het passies kunnen noemen) die beiden terugkomen in zijn werk. Maar ook hij zal het denk ik niet snel zo verwoorden dat hij echt zijn passie heeft gevolgd. Hij heeft gewoon werk gevonden waarbij hij iets doet met zijn interesses (zoals je als je kinderen heel leuk vindt bijv. leraar kunt worden), maar ook hij heeft best ook bezigheden die hij helemaal niet zo leuk vindt. Dat hoort ook bij werk, het is voor vrijwel niemand altijd 100% alleen maar leuk.
Ik moest ook denken aan een column van Rosanne Hertzberger, genaamd 'Je passie moet je vooral niet volgen': https://www.nrc.nl/nieuws ... -volgen-1232163-a1072395. Een citaat:
"Er is niet genoeg plek voor ieders passie. Op een gegeven moment raakt een land verzadigd met cupcakebakkers, hardlopers, wijnkenners, golfinstructeurs en yogadocenten. Verder wordt niet iedereen gelukkig van zijn passie. Hoe leuk is cupcakes bakken nog als je er een inkomen mee moet verdienen. In het ergste geval ben je gewoon een leuke hobby kwijt."
Voor mijzelf geldt: ik zou mijn werk niet echt mijn passie noemen (ik heb ook niet echt een heel specifieke passie), maar ik vind het wel leuk, het past bij me (ik doe dingen die ik goed kan), ik heb het idee dat ik zinvolle dingen doe en ik haal er voldoening uit. Dat is niet altijd zo geweest, in een vorige baan vond ik het op een gegeven moment echt niet meer leuk en ik merkte dat dat heel veel energie kostte. Nu krijg ik vaak juist energie van mijn werk en dat vind ik wel belangrijk.
Mijn man heeft wel twee grote interesses (je zou het passies kunnen noemen) die beiden terugkomen in zijn werk. Maar ook hij zal het denk ik niet snel zo verwoorden dat hij echt zijn passie heeft gevolgd. Hij heeft gewoon werk gevonden waarbij hij iets doet met zijn interesses (zoals je als je kinderen heel leuk vindt bijv. leraar kunt worden), maar ook hij heeft best ook bezigheden die hij helemaal niet zo leuk vindt. Dat hoort ook bij werk, het is voor vrijwel niemand altijd 100% alleen maar leuk.
Ik moest ook denken aan een column van Rosanne Hertzberger, genaamd 'Je passie moet je vooral niet volgen': https://www.nrc.nl/nieuws ... -volgen-1232163-a1072395. Een citaat:
"Er is niet genoeg plek voor ieders passie. Op een gegeven moment raakt een land verzadigd met cupcakebakkers, hardlopers, wijnkenners, golfinstructeurs en yogadocenten. Verder wordt niet iedereen gelukkig van zijn passie. Hoe leuk is cupcakes bakken nog als je er een inkomen mee moet verdienen. In het ergste geval ben je gewoon een leuke hobby kwijt."
maandag 6 maart 2017 10:36
Een concrete tip voor jouw situatie: ik zou me niet teveel vastpinnen op je passie, maar wel nagaan wat je zoal leuk vindt en waarom. En probeer dan te denken in wat meer globale termen. Dus, als je taarten bakken of hockey leuk vindt, niet direct denken dat je een eigen bedrijfje in taarten moet beginnen of profhockeyer moet worden. Maar denk eens door over wat je er dan zo leuk aan vindt. Bij taarten bakken: houd je van met je handen bezig zijn, houd je van een concreet resultaat, houdt je van creatief bezig zijn, houd je van zelfstandig werken, houd je ervan om anderen blij te maken met jouw taart? Of bij de hockey: houd je ervan om buiten te zijn, houd je van competitie, houd je van het groepsgevoel? Als je op die manier nadenkt over wat het is wat je energie geeft, dan geeft dat ingredienten waar je mogelijk wat mee kunt in je zoektocht naar een baan die bij je past.
maandag 6 maart 2017 10:43
quote:nicole123 schreef op 06 maart 2017 @ 10:36:
Een concrete tip voor jouw situatie: ik zou me niet teveel vastpinnen op je passie, maar wel nagaan wat je zoal leuk vindt en waarom. En probeer dan te denken in wat meer globale termen. Dus, als je taarten bakken of hockey leuk vindt, niet direct denken dat je een eigen bedrijfje in taarten moet beginnen of profhockeyer moet worden. Maar denk eens door over wat je er dan zo leuk aan vindt. Bij taarten bakken: houd je van met je handen bezig zijn, houd je van een concreet resultaat, houdt je van creatief bezig zijn, houd je van zelfstandig werken, houd je ervan om anderen blij te maken met jouw taart? Of bij de hockey: houd je ervan om buiten te zijn, houd je van competitie, houd je van het groepsgevoel? Als je op die manier nadenkt over wat het is wat je energie geeft, dan geeft dat ingredienten waar je mogelijk wat mee kunt in je zoektocht naar een baan die bij je past.
goed punt.
Ik vind het bv leuk om mensen op een zinvolle manier bij te staan. In de zorg kun je dan veel kanten op, maar ik zie mezelf ook heel goed werken als personal assistent. Ik zou ook heel goed mijn ei kwijt kunnen als gastvrouw/hostess in een hotel oid.
Dus ja, als je het terugbrengt tot de essentie zijn er veel mogelijkheden.
Een concrete tip voor jouw situatie: ik zou me niet teveel vastpinnen op je passie, maar wel nagaan wat je zoal leuk vindt en waarom. En probeer dan te denken in wat meer globale termen. Dus, als je taarten bakken of hockey leuk vindt, niet direct denken dat je een eigen bedrijfje in taarten moet beginnen of profhockeyer moet worden. Maar denk eens door over wat je er dan zo leuk aan vindt. Bij taarten bakken: houd je van met je handen bezig zijn, houd je van een concreet resultaat, houdt je van creatief bezig zijn, houd je van zelfstandig werken, houd je ervan om anderen blij te maken met jouw taart? Of bij de hockey: houd je ervan om buiten te zijn, houd je van competitie, houd je van het groepsgevoel? Als je op die manier nadenkt over wat het is wat je energie geeft, dan geeft dat ingredienten waar je mogelijk wat mee kunt in je zoektocht naar een baan die bij je past.
goed punt.
Ik vind het bv leuk om mensen op een zinvolle manier bij te staan. In de zorg kun je dan veel kanten op, maar ik zie mezelf ook heel goed werken als personal assistent. Ik zou ook heel goed mijn ei kwijt kunnen als gastvrouw/hostess in een hotel oid.
Dus ja, als je het terugbrengt tot de essentie zijn er veel mogelijkheden.
maandag 6 maart 2017 11:06
quote:Starshine-2 schreef op 06 maart 2017 @ 09:49:
[...]Omdat het niet altijd kan. Je kan wel een passie voor dans hebben, maar als je het talent mist, word je nooit beroepsdanser.
Dat. Ik heb er als kind wel een tijdje van gedroomd, maar had in de verste verte niet genoeg talent.
En ik heb iets anders gedaan waar sommige mensen van dromen, een boek schrijven dat is uitgegeven, maar dat levert in de verste verte niet genoeg op om van te leven.
[...]Omdat het niet altijd kan. Je kan wel een passie voor dans hebben, maar als je het talent mist, word je nooit beroepsdanser.
Dat. Ik heb er als kind wel een tijdje van gedroomd, maar had in de verste verte niet genoeg talent.
En ik heb iets anders gedaan waar sommige mensen van dromen, een boek schrijven dat is uitgegeven, maar dat levert in de verste verte niet genoeg op om van te leven.
maandag 6 maart 2017 11:16
Twee jaar geleden heb ik me laten ontslaan om mijn droom en passie te volgen. Helaas kan ik met mijn passie geen geld verdienen dus het moet vrijwillig. Dat heb ik een half jaar kunnen doen en toen moest ik weer werken.
Dat halve jaar heeft me wel de ogen geopend, blijkbaar word ik gelukkiger als ik echt doe wat ik leuk vind zonder er geld mee te verdienen, er zelfs geld op toe te leggen dan wanneer ik bakken met geld verdien met iets van ik niet leuk vind. Toen heb ik voor mezelf besloten dat ik geen geld meer wil verdienen met iets waar ik niet gelukkig van word.
Inmiddels heb ik weer werk wat ik leuk vind en heb ik de mogelijkheid om elk jaar een paar weken mijn passie te volgen.
Dat is voor mij op het moment voldoende
Dat halve jaar heeft me wel de ogen geopend, blijkbaar word ik gelukkiger als ik echt doe wat ik leuk vind zonder er geld mee te verdienen, er zelfs geld op toe te leggen dan wanneer ik bakken met geld verdien met iets van ik niet leuk vind. Toen heb ik voor mezelf besloten dat ik geen geld meer wil verdienen met iets waar ik niet gelukkig van word.
Inmiddels heb ik weer werk wat ik leuk vind en heb ik de mogelijkheid om elk jaar een paar weken mijn passie te volgen.
Dat is voor mij op het moment voldoende
