Werk & Studie alle pijlers

Voldoening halen uit het werk?

06-03-2017 06:58 81 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,



Steeds meer lees je dat je je dromen en hart moet volgen en van je passie je beroep moet proberen te maken. Nu ben ik benieuwd wat jullie doen en hoe jullie het werk zien?



Slechts een noodzakelijk kwaad om brood op de plank te brengen en de dingen daarmee te kunnen doen die je graag wilt of is het werk jouw passie?



Ik vraag dit omdat ik momenteel in een fase zit, waarin ik bepaalde keuzes wil en moet maken en het gevoel heb "vast" te zitten.

Mijn werk vind ik;

Totaal aantal stemmen: 97

Een noodzakelijk kwaad (48%)
Mijn passie (24%)
Anders, toelichting (28%)
Alle reacties Link kopieren
Ja ik werk ook op zo'n terrein. Geweldig vind ik het. Ik heb een tijdje in de wijk gewerkt maar dat lag me niet zo.quote:Starshine-2 schreef op 06 maart 2017 @ 09:43:

[...]



Ja he. Ik heb een leuke mix van groepswerk en kantoortaken. Als iedereen naar dagbesteding is, heb ik nog schrijfwerk en dat vind ik ook niet vervelend.



Ik vind het leuk dat de gehandicaptenzorg echt een wereldje op zich is, ik werk dan ook nog op een groot instellingsterrein en dat is gewoon een dorpje op zich.
Ja haha, er staat een gewone woonwijk naast, dus we hebben ook aanloop van de rest van de wereld. Zo leuk, want daardoor zijn er ook voorzieningen als een lunchcafe en een buurtsuper. Ik kan mijn cliënten gewoon naar die super sturen voor een boodschap en dan gaat het op de rekening. Die mensen daar weten precies wie waar woont.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel 2 keer van mijn 'passies' (ja, ik vind het ook een jeukwoord) mijn beroep gemaakt. In het eerste geval was dat een artistiek beroep, en hoewel ik heel mooie projecten heb gedaan, raakte ik uiteindelijk gefrustreerd omdat het maar niet makkelijker werd om projecten te krijgen en omdat ik ook altijd aan mezelf bleef twijfelen. Daar ben ik toen mee gestopt en ik ben een heel andere kant op gegaan, en daar weer heel veel voldoening uit gehaald. Toen ik begon met die andere richting had ik nog heel grootse dromen over een eigen bedrijf, nu doe ik een combinatie van projecten die nog met mijn oude beroep te maken hebben en projecten binnen mijn nieuwe beroep. En sinds ik een huis gekocht heb wat het mogelijk maakt om daarnaast de dingen te doen die ik nog in dat grote eigen bedrijf zocht (buiten zijn, groenten verbouwen, huis/terrein opknappen) ben ik eigenlijk heel erg gelukkig. Ja, het leven zou overzichtelijker zijn met een baan met een wat steviger salaris, maar ik geloof niet dat ik de vrijheid van mijn freelance-bestaan ooit op kan geven. En een baan waarin ik deze combinatie van skills en kennis kwijt kan bestaat ook niet.



Moraal van het verhaal: Ik ben persoonlijk wel heel gelukkig geworden van mijn hart volgen, máár ik denk zeker niet dat iedereen maar altijd z'n passie moet vinden en volgen. Ik ken ook zo vreselijk veel mensen die daar juist vrij ongelukkig van geworden zijn (ikzelf toch deels ook wel toen ik gefrustreerd was). Ik vond Nicoles post een hele mooie, kijk wat je zo leuk vindt aan de dingen die je leuk vindt. Ik zie veel overeenkomsten tussen wat ik eerst deed en wat ik nu doe, ook al zijn het 2 heel verschillende takken van sport.
Mooi verhaal Moosey! Inspirerend.
Alle reacties Link kopieren
quote:BeatrijsR schreef op 06 maart 2017 @ 07:37:

Ik heb een hekel aan mijn werk. Maar moet wel werken om mijn lasten te kunnen betalen. Maar als ik een keuze heb ging ik nooit meer werken. Al sinds de middelbare school heb ik een grondige hekel om in het "systeem" van anderen te moeten zitten. Waar je leeft op het tempo van anderen, volgens een rooster van anderen, moet doen wat anderen bepalen, belangrijk moet vinden wat anderen bepalen etc. etc. Dat past helemaal niet bij mij. Ik voel me er heel onvrij door. Dus passie in mijn werk? Nee, heb ik nu niet en ik geloof ook niet dat er een baan in loondienst is waar ik dat wel zou voelen.

Maar hé, de hypotheek moet toch betaald, de auto rijdt niet op lucht en af en toe een plak kaas op brood is ook wel lekker.Begin voor jezelf zou ik zeggen...
....
Alle reacties Link kopieren
Ik zit me hier toch een portie gepassioneerd dingetjes in een excelbestandje te plakken





Nee, flauwekul.

Mijn werk is gewoon mijn werk. Ik ga er bijna nooit met tegenzin naartoe; maar mijn "passie" is het ook niet.

Maar ik ben sowieso niet zo´n gepassioneerd persoon.



Ik kan me voorstellen dat dat voor veel mensen geldt.

Bij veel beroepen kan ik me slecht voorstellen dat het iemands passie is.

Al ken ik wel mensen die voor hun werk iets doen wat op hun hobby lijkt en ook mensen die erg gedreven zijn in hun werk.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor alle reacties!!
Mijn werk is mijn werk.

Bezigheid en ik word er nog voor betaald ook.



Ik werd gek en depressief toen ik voltijds thuis zat.

Ik weet dus dat ik "iets om handen" moet hebben om me nuttig te voelen.



Maar of ik nu tijdens die uren 't woordenboek overtyp of mijn écht werk doe ... I don't really care.



"Passies" of speciale genen heb ik nergens voor.
Alle reacties Link kopieren
Mijn werk is mijn passie. Ja. Ik doe iets wat ik belangrijk vind, waar ik goed in ben maar waarin ik ook nog oneindig veel kan groeien en waarin ik ook nog eens iets kan betekenen voor anderen.



Tegelijkertijd ben ik ook van de "werken doe je om te leven" filosofie. Dus werk ik zoveel als ik kan parttime en staan mijn thuis en hobbies bovenaan ;). Zo heb ik een fijne balans.
Alle reacties Link kopieren
Hier herken ik mijzelf in. Daarom ben ik zzp'er in iets wat ik leuk vind om te doen en heb ik daarnaast een parttime baan (voor een baas) ernaast. Die parttime baan is zodat ik rond kan komen, maar fijn vind ik het niet. Het benauwd mij heel erg, maar het is helaas noodzakelijk, dus ga ik er maar mee door.quote:BeatrijsR schreef op 06 maart 2017 @ 07:37:

Ik heb een hekel aan mijn werk. Maar moet wel werken om mijn lasten te kunnen betalen. Maar als ik een keuze heb ging ik nooit meer werken. Al sinds de middelbare school heb ik een grondige hekel om in het "systeem" van anderen te moeten zitten. Waar je leeft op het tempo van anderen, volgens een rooster van anderen, moet doen wat anderen bepalen, belangrijk moet vinden wat anderen bepalen etc. etc. Dat past helemaal niet bij mij. Ik voel me er heel onvrij door. Dus passie in mijn werk? Nee, heb ik nu niet en ik geloof ook niet dat er een baan in loondienst is waar ik dat wel zou voelen.

Maar hé, de hypotheek moet toch betaald, de auto rijdt niet op lucht en af en toe een plak kaas op brood is ook wel lekker.
Ik kan twee van mijn passies kwijt in mijn werk, maar er zijn ook zaken in mijn takenpakket die me wat minder liggen. Over het algemeen doe ik mijn werk graag, heb vaak projecten die wel enthousiasme bij me oproepen. Als ik in mijn vrije tijd met mijn passie bezig ben, beleef ik dit wel volledig anders, veel intenser.
Alle reacties Link kopieren
Een deel van mijn werk is mijn 'passie', een deel van mijn werk vind ik wel leuk om te doen en een deel van mijn werk vind ik ronduit saai. Dus ja, ik ga ook wel eens met lichte tegenzin naar het werk, maar meestal fluitend.

Ik denk niet dat er een baan bestaat waar ik alleen maar bezig ben met wat ik het allerleukste vind.
Waarom reageert die 25% gepassioneerde werkers nauwelijks?

Ik doe mijn werk met heel veel plezier, ik ben er trots op en kan er zo in opgaan, dat je het best passie kan noemen. En hoewel ik op vrije dagen regelmatig plannetjes zit te maken voor de werkweek vind ik vrij zijn ook best, dus het is geen passie die ik dag en nacht nastreef.

En ja, sommige vergaderingen volg ik ook niet zeer gepassioneerd, dus het is ook op mijn werk niet altijd 100% passie. Maar als ik een grote geldprijs zou winnen heb ik geen tijd om 'm op te maken, want dan ben ik nog steeds aan het werk.
Ik doe iets waar ik heel goed in ben en waar ik ook steeds beter in word. Dat maakt dat ik met heel veel plezier aan het werk ga. Het lijkt me vreselijk om met tegenzin te moeten werken, maar denk ook dat je eigen mindset veel doet daarin.
Alle reacties Link kopieren
quote:zeeuwsmeisje1981 schreef op 23 april 2017 @ 00:10:

Ik doe iets waar ik heel goed in ben en waar ik ook steeds beter in word. Dat maakt dat ik met heel veel plezier aan het werk ga. Het lijkt me vreselijk om met tegenzin te moeten werken, maar denk ook dat je eigen mindset veel doet daarin.+1, ik doe iets waar ik niet voor opgeleid ben en ben in een half jaar ontzettend gegroeid waardoor ik steeds meer leer en steeds meer verantwoordelijkheden lijk te krijgen. Kost veel energie, maar ik ga nooit met tegenzin naar mijn werk. Natuurlijk heb ik wel eens een dag dat ik even iets minder zin heb, maar nooit met tegenzin.
Just because a certain amount is good, doesn't make a crapload great - BioLayne
Alle reacties Link kopieren
ik zit denk ik in een luxe positie. Mijn man werkt en doet dit met veel plezier. Hij verdient genoeg zodat wij alles kunnen betalen en ook kunnen sparen. We zijn weinig nodig en hebben hier bewust voor gekozen. Ik werk nu ook, maar dat is een onbetaalde baan. Wel iets wat ik heel leuk vind om te doen met leuke collega's en heel flexibel qua werktijden. Ik voel me daar heel gelukkig bij en kan me ook niet voorstellen dat ik weer vrijwillig voor een baan zou gaan waar ik 'vast zit' aan dagen en uren en maar zoveel verlofdagen heb per jaar. Ik ben daarin nogal een vrije vogel denk ik die wil gaan en staan waar ze wil wanneer ze dat wil.....
quote:Iselin schreef op 23 april 2017 @ 10:05:

ik zit denk ik in een luxe positie. Mijn man werkt en doet dit met veel plezier. Hij verdient genoeg zodat wij alles kunnen betalen en ook kunnen sparen. We zijn weinig nodig en hebben hier bewust voor gekozen. Ik werk nu ook, maar dat is een onbetaalde baan. Wel iets wat ik heel leuk vind om te doen met leuke collega's en heel flexibel qua werktijden. Ik voel me daar heel gelukkig bij en kan me ook niet voorstellen dat ik weer vrijwillig voor een baan zou gaan waar ik 'vast zit' aan dagen en uren en maar zoveel verlofdagen heb per jaar. Ik ben daarin nogal een vrije vogel denk ik die wil gaan en staan waar ze wil wanneer ze dat wil.....Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik zat ook in die luxe positie. Ik ben ook een vrije vogel die er niet goed tegen kan om vast te zitten en om veel verplichtingen te hebben. Nu is mijn man vorig jaar overleden en dat doet veel verdriet maar ik ben zo blij dat ik me financieel nergens zorgen om hoef te maken en dat ik zeker weet dat ik mijn leven lang nooit meer hoef te gaan werken.
Ik werk met plezier. Of ik mijn baan op zou zeggen als ik de loterij win, geen idee...
Ik heb trouwens geen last van me conformeren aan een systeem of zo. Vind ik niet erg. Dat had ik wel toen ik een minder leuke baan had.

Ik zou alleen wat meer willen uitslapen maar ja, kinderen....
Alle reacties Link kopieren
Ik haal niet echt voldoening uit mijn werk. Door psychische problemen heb ik nooit een reguliere baan gehad. Vaak vastgelopen in dingen die ik geprobeerd heb. Sommige werkplekken waren wel leuk en gingen goed, maar konden alleen vrijwillig of als korte stage. Nu werk ik 7 jaar bij een Sociale Werkplaats onder mijn niveau. Nu heb ik het weer meer naar mijn zin omdat we een nieuwe, betere baas hebben. Hier voor hadden we bazen die ons vaak afsnauwden en zelfs spotten met de handicaps van cliënten. Dus in die zin is het nu een stuk relaxter. Ook kan ik soms lol hebben met collega's en heb er ook een paar vriendschappen opgedaan in de afgelopen jaren. Het werk zelf zie ik gewoon als bezighouden. Het is niet akelig, want ik kan het aan en ieder mag op zijn/haar tempo werken. Handig als niet snel bent, zoals ik. Want dat geeft rust in mijn hoofd. Ik werk halve dagen, dus kom niet meer overprikkeld thuis net als toen ik nog in het reguliere circuit zat. Maar....... ik vind het soms jammer dat ik geen betaald werk kan doen in wat ik écht leuk vind. En met vlagen kan ik jaloers zijn op oud-klasgenoten die op lager niveau begonnen, maar nu toch minstens een MBO 4 of HBO beroep hebben. Bij mij was het andersom, ik zakte steeds verder af.
Ik heb altijd al moeite gehad met het 'moeten'. Nu al weten dat ik, op 5 weken per jaar na, elke week zoveel dagen moet werken. Geen uitzondering. Ik hou ook niet van routine.



Ik vond de inhoud van mijn werk altijd heel belangrijk, uitdaging, groei, verantwoordelijkheid. Toen ik geconfronteerd werd met depressie, ongeneeslijk zieke moeder, kind met etiketje, werd werk ineens veel minder belangrijk. Thuis, mijn gezin, mijn familie, dat is mijn passie en daar moet en wil ik er zijn. Daarbij werk ik, maar minder uren en veel minder verantwoordelijkheden. Grote stap achteruit op alle vlakken, ook financieel. Gelukkig zit ik in de luxepositie dat mijn man dat op kan vangen.



Wat nu het belangrijkste is in mijn werk is flexibiliteit en leuke collega's. En dat heb ik! Het is dus absoluut niet mijn passie, het werk zelf is niet erg boeiend. Maar de dingen eromheen maken dat dit goed past bij mijn leven op dit moment en daarom is het goed.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook heel mijn leven al moeite met "moeten". Zoals naar school gaan. Toch had ik weinig verzuim en in leren was ik beter dan met mijn handen. Maar het constant moeten opletten en dingen moeten leren die ik niet interessant vind. Ik was snel afgeleid en een dromer. Daardoor kreeg ik veel dingen niet mee die verteld waren en moest ik er thuis meer aan doen. Erg vermoeiend. Zeker nu ik me bedenk dat het allemaal voor niks is geweest. Want de diploma's en certificaten die ik behaald heb daar kan ik niks mee doen.

Maar ja, met het werk wat ik nu doe heb ik wel veel vrije tijd over. Laag inkomen, maar tot nu toe kan ik gewoon alles wat ik nodig heb. Elke dag 3 keer eten. Tussendoortjes. Er zijn collega's die maaltijden moeten overslaan. Ik heb een paar leuke huisdieren, een autootje. Af en toe nieuwe kleren kopen. Bepaalde dingen doe ik niet, maar zijn geen gemis voor me. Niet roken, drinken, niet uitgaan. Om de paar jaar ga ik een midweekje weg (ben een huismus).
quote:kadanz schreef op 06 maart 2017 @ 09:11:

[...]



Een beetje kort door de bocht. Er zijn zat mensen met passie voor hun beroep. Wat dacht je van jongens en meisjes die al vanaf hun 4de bij de zeeverkenners zaten en nu kapitein zijn op een cruise schip, of die hun ouders elke maand meesleepten naar avidome en nu gezagvoerder zijn op een 747, dansers, musici, verpleegkundigen, artsen...dit zijn zomaar een paar voorbeelden uit mijn omgeving van mensen met een passie voor hun beroep en die van hun passie hun beroep hebben gemaakt.



Waarom sommige mensen wel en andere mensen niet hun hart volgen, dát is een goede vraag.Helemaal eens

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven