Werk & Studie
alle pijlers
Wegpesten of niet?
woensdag 22 februari 2017 10:48
Hoi allemaal,
Ik ga mijn verhaal zo kort mogelijk houden.
Ik ben al 4 jaar aan het werk in dit bedrijf waar ik het over ga hebben. In die 4 jaar heb ik twee zware tegenslagen gehad waar ik niks aan kon doen. Ik ben geopereerd geweest aan mijn heupen door een aangeboren afwijking en daardoor 3 maanden werkonbekwaam geweest omdat ik in een rolstoel zat en moest revalideren. ( tijdens dit herstel heb ik mijn vervangster telefonische bijgestaan en zakelijke mails beantwoord).Een jaar later heb ik dan op de terugweg van mijn werk naar huis een ongeval gehad waardoor ik een zwaar nekletsel heb opgelopen en toen ook 4 maanden moest revalideren en in het ziekenhuis lag. Alles is erkend geweest als arbeidsongeval. Dus de werkgever had hier niet veel kosten aan.
De laatste tijd zit mijn werkgever constant negatief te doen tegenover mij. Als ik mij 1x ziek meldt scheldt hij mij uit omdat ik weeral eens thuis ben, en dreigt met ontslag als ik niet kom werken. Ik ben buiten mijn operatie/ongeval zelden ziek, hoogstens 6 dagen/jaar door griep of zo. Bij verkoudheid ga ik gewoon gaan werken. Als ik ziek ben, ben ik verplicht om tot naar mijn werk te komen om de belangrijkste zaken te regelen en dan van thuis uit zakelijke mails te beantwoorden omdat er geen vervanging is.
Toen ik mijn ongeval gehad heb heb ik mijn werkgever als eerste gecontacteerd omdat ik in de namiddag nog moest werken, net zoals bij ziekte moest ik na mijn ongeval eerst langs het werk nog 1 uur werken en dan pas naar de spoed gaan. Toen ik op spoed lag moest ik zelfs van daar uit nog werken van hem... Voor alle duidelijkheid, ik heb geen verantwoordelijke functie. Ik ben slechts onthaalbediende...
Door die constante chantage met ontslag enz heb ik een enorme angst ontwikkeld om nog ziek te worden. Ik heb last van hormonale migraine en door de angst om een aanval te krijgen (waardoor ik makkelijk 3 dagen beroerd van ben)neem ik al 1 jaar aan een stuk mijn pil door.
Laatst melde ik mij ziek ( doe ik alleen als het echt nodig is) omdat ik heel de nacht buikloop heb gehad en constant moest overgeven. Ik heb mijn werkgever verwittigd dat ik toch in de namiddag zal proberen om te werken (puur uit angst)
Ik ben die namiddag op mijn werk geraakt, doodziek. Hij was aanwezig en wou een gesprek met mij. Tijdens dat gesprek zei hij of ik iets aan mijn ziekteverzuim zal doen. Ik zei tegen hem dat ik dat niet in de hand heb. Ziekte kan je niet voorspellen en al zeker geen ongeval... Hij haalt telkens mijn operatie en arbeidsongeval boven tafel. Ik kan daar toch niks aan doen? Bij gewone ziekte kom ik gewoon werken en ben hoogsten 6 dagen per jaar afwezig door ziekte (griep enz...)Hij zegt tegen mij dat hij een werkrooster opstelt en ik mij daar moet aan houden, ziek of niet ziek. Hij begon ook te zeggen dat elk jaar ziek zijn niet normaal is en dat ik zeker iets ergs heb zoals kanker enz... Ik heb daarop een zware hyperventilatieaanval gekregen tijdens het gesprek en kon bijna niet happen naar lucht. Ik vroeg of hij mij wou helpen en een dokter opbellen. ( ik had al heel de dag niet gegeten en gedronken)en ben op de grond gevallen en hij zat mij gewoon uit te lachen en deed niks. Hij liet mij daar zitten en zei dat ik maar best naar huis ga dan... Hij keek zelfs niet meer om en was weg. Ik slaap heel slecht de laatste tijd door al die stress en ben naar de dokter gegaan. Hij heeft bloed geprikt en in mijn bloed is duidelijk te zien dat bepaalde waardes zeer hoog staan en die in verband worden gebracht door hoge stress. Ik ben doorverwezen naar een psychiater om mij verder te behandelen want ik ben op. Na dit voorval heb ik nog hyperventilatieaanvallen gekregen en kan ik niet meer slapen.
Ik heb het gevoel dat mijn werkgever mij wilt wegpesten. Hij zei tijdens het gesprek ook dat mijn collega's al bang zijn als ik weer eens thuis ben met een ziekte of ongeval... Een nieuwe collega, waarmee mijn werkgever wel vriendelijk tegen is saboteert de laatste tijd ook mijn werk. (afspraken niet noteren, wachtwoorden veranderen op de pc om mijn werk te verstoren, roddels verspreiden die niet waar zijn zoals ik nooit op tijd ben op het werk terwijl ik altijd 10 min te vroeg ben. De nieuwe collega (hij is zelfs niet gekwalificeerd om deze job uit te oefenen)en werkt pas een half jaar in het bedrijf en wordt gepromoveerd tot teamleider. Ik heb hem moeten opleiden?! Ik kreeg deze promotie niet omdat mijn werkgever zogezegd niet op mij kan rekenen door mijn "verzuim". Ook mag ik mijn verlof niet zelf meer kiezen. In het begin van mijn tewerkstelling mocht ik wel verlof nemen in schoolvakanties enz. Nu mag ik enkel dagen opnemen wanneer het mijn werkgever past. Ik zie mijn man en kinderen bijna niet meer. Ik werk 11 u per dag in een variabel uurrooster en altijd 1 weekend op 2. Ik mag enkel verlof nemen op een maandag of dinsdag omdat het dan niet druk is in het bedrijf.
Ik begin echt het gevoel te krijgen dat ze mij willen wegpesten Ze zien dat ik de job goed doe en graag doe en waarschijnlijk omdat ik nooit zelf zou opstappen doen ze dit allemaal volgens mij. Het doet mij heel veel verdriet omdat ik deze job heel graag doe en goed deed volgens alle klanten (geschenken, wenskaarten). Ik zit nu met een dilemma, daar blijven of niet. Wat denken jullie? Ik zit nu momenteel thuis en start vandaag met psychotherapie want mijn gezondheid is fel achteruit gegaan... De dokters vermoeden een depressie en burn-out.
Groetjes
Ik ga mijn verhaal zo kort mogelijk houden.
Ik ben al 4 jaar aan het werk in dit bedrijf waar ik het over ga hebben. In die 4 jaar heb ik twee zware tegenslagen gehad waar ik niks aan kon doen. Ik ben geopereerd geweest aan mijn heupen door een aangeboren afwijking en daardoor 3 maanden werkonbekwaam geweest omdat ik in een rolstoel zat en moest revalideren. ( tijdens dit herstel heb ik mijn vervangster telefonische bijgestaan en zakelijke mails beantwoord).Een jaar later heb ik dan op de terugweg van mijn werk naar huis een ongeval gehad waardoor ik een zwaar nekletsel heb opgelopen en toen ook 4 maanden moest revalideren en in het ziekenhuis lag. Alles is erkend geweest als arbeidsongeval. Dus de werkgever had hier niet veel kosten aan.
De laatste tijd zit mijn werkgever constant negatief te doen tegenover mij. Als ik mij 1x ziek meldt scheldt hij mij uit omdat ik weeral eens thuis ben, en dreigt met ontslag als ik niet kom werken. Ik ben buiten mijn operatie/ongeval zelden ziek, hoogstens 6 dagen/jaar door griep of zo. Bij verkoudheid ga ik gewoon gaan werken. Als ik ziek ben, ben ik verplicht om tot naar mijn werk te komen om de belangrijkste zaken te regelen en dan van thuis uit zakelijke mails te beantwoorden omdat er geen vervanging is.
Toen ik mijn ongeval gehad heb heb ik mijn werkgever als eerste gecontacteerd omdat ik in de namiddag nog moest werken, net zoals bij ziekte moest ik na mijn ongeval eerst langs het werk nog 1 uur werken en dan pas naar de spoed gaan. Toen ik op spoed lag moest ik zelfs van daar uit nog werken van hem... Voor alle duidelijkheid, ik heb geen verantwoordelijke functie. Ik ben slechts onthaalbediende...
Door die constante chantage met ontslag enz heb ik een enorme angst ontwikkeld om nog ziek te worden. Ik heb last van hormonale migraine en door de angst om een aanval te krijgen (waardoor ik makkelijk 3 dagen beroerd van ben)neem ik al 1 jaar aan een stuk mijn pil door.
Laatst melde ik mij ziek ( doe ik alleen als het echt nodig is) omdat ik heel de nacht buikloop heb gehad en constant moest overgeven. Ik heb mijn werkgever verwittigd dat ik toch in de namiddag zal proberen om te werken (puur uit angst)
Ik ben die namiddag op mijn werk geraakt, doodziek. Hij was aanwezig en wou een gesprek met mij. Tijdens dat gesprek zei hij of ik iets aan mijn ziekteverzuim zal doen. Ik zei tegen hem dat ik dat niet in de hand heb. Ziekte kan je niet voorspellen en al zeker geen ongeval... Hij haalt telkens mijn operatie en arbeidsongeval boven tafel. Ik kan daar toch niks aan doen? Bij gewone ziekte kom ik gewoon werken en ben hoogsten 6 dagen per jaar afwezig door ziekte (griep enz...)Hij zegt tegen mij dat hij een werkrooster opstelt en ik mij daar moet aan houden, ziek of niet ziek. Hij begon ook te zeggen dat elk jaar ziek zijn niet normaal is en dat ik zeker iets ergs heb zoals kanker enz... Ik heb daarop een zware hyperventilatieaanval gekregen tijdens het gesprek en kon bijna niet happen naar lucht. Ik vroeg of hij mij wou helpen en een dokter opbellen. ( ik had al heel de dag niet gegeten en gedronken)en ben op de grond gevallen en hij zat mij gewoon uit te lachen en deed niks. Hij liet mij daar zitten en zei dat ik maar best naar huis ga dan... Hij keek zelfs niet meer om en was weg. Ik slaap heel slecht de laatste tijd door al die stress en ben naar de dokter gegaan. Hij heeft bloed geprikt en in mijn bloed is duidelijk te zien dat bepaalde waardes zeer hoog staan en die in verband worden gebracht door hoge stress. Ik ben doorverwezen naar een psychiater om mij verder te behandelen want ik ben op. Na dit voorval heb ik nog hyperventilatieaanvallen gekregen en kan ik niet meer slapen.
Ik heb het gevoel dat mijn werkgever mij wilt wegpesten. Hij zei tijdens het gesprek ook dat mijn collega's al bang zijn als ik weer eens thuis ben met een ziekte of ongeval... Een nieuwe collega, waarmee mijn werkgever wel vriendelijk tegen is saboteert de laatste tijd ook mijn werk. (afspraken niet noteren, wachtwoorden veranderen op de pc om mijn werk te verstoren, roddels verspreiden die niet waar zijn zoals ik nooit op tijd ben op het werk terwijl ik altijd 10 min te vroeg ben. De nieuwe collega (hij is zelfs niet gekwalificeerd om deze job uit te oefenen)en werkt pas een half jaar in het bedrijf en wordt gepromoveerd tot teamleider. Ik heb hem moeten opleiden?! Ik kreeg deze promotie niet omdat mijn werkgever zogezegd niet op mij kan rekenen door mijn "verzuim". Ook mag ik mijn verlof niet zelf meer kiezen. In het begin van mijn tewerkstelling mocht ik wel verlof nemen in schoolvakanties enz. Nu mag ik enkel dagen opnemen wanneer het mijn werkgever past. Ik zie mijn man en kinderen bijna niet meer. Ik werk 11 u per dag in een variabel uurrooster en altijd 1 weekend op 2. Ik mag enkel verlof nemen op een maandag of dinsdag omdat het dan niet druk is in het bedrijf.
Ik begin echt het gevoel te krijgen dat ze mij willen wegpesten Ze zien dat ik de job goed doe en graag doe en waarschijnlijk omdat ik nooit zelf zou opstappen doen ze dit allemaal volgens mij. Het doet mij heel veel verdriet omdat ik deze job heel graag doe en goed deed volgens alle klanten (geschenken, wenskaarten). Ik zit nu met een dilemma, daar blijven of niet. Wat denken jullie? Ik zit nu momenteel thuis en start vandaag met psychotherapie want mijn gezondheid is fel achteruit gegaan... De dokters vermoeden een depressie en burn-out.
Groetjes
woensdag 22 februari 2017 11:18
quote:daenerys79 schreef op 22 februari 2017 @ 11:16:
[...]
Sorry maar er ligt iemand op de grond waar het overduidelijk niet goed mee gaat, vraagt jouw hulp, en jij loopt weg. dat is normaal in jouw ogen? vind ik niet. ongeacht wat voor relatie op conflict er dan ook speelt.Ja zo kun je het zien, maar misschien is TO wel een dramaqueen en loopt ze vaak weg met hyperventilatie als het moeilijk wordt. Als je daar dan aandacht aan geeft dan hou je dat gedrag alleen maar in stand
[...]
Sorry maar er ligt iemand op de grond waar het overduidelijk niet goed mee gaat, vraagt jouw hulp, en jij loopt weg. dat is normaal in jouw ogen? vind ik niet. ongeacht wat voor relatie op conflict er dan ook speelt.Ja zo kun je het zien, maar misschien is TO wel een dramaqueen en loopt ze vaak weg met hyperventilatie als het moeilijk wordt. Als je daar dan aandacht aan geeft dan hou je dat gedrag alleen maar in stand
woensdag 22 februari 2017 11:18
quote:S-Meds schreef op 22 februari 2017 @ 11:10:
hyperventilerend neervallen en je baas om hulp smeken????? hoe moet iemand jou nu nog serieus nemen?Dat. Ik zou het als werkgever echt heel moeilijk vinden om jou na zoiets nog serieus te nemen en vind het echt heel erg raar. Los daarvan slaan de arbeidsvoorwaarden daar nergens op, dus zou ik zeggen; bewaar de lieve vrede zolang mogelijk, tot je een nieuwe baan hebt.
hyperventilerend neervallen en je baas om hulp smeken????? hoe moet iemand jou nu nog serieus nemen?Dat. Ik zou het als werkgever echt heel moeilijk vinden om jou na zoiets nog serieus te nemen en vind het echt heel erg raar. Los daarvan slaan de arbeidsvoorwaarden daar nergens op, dus zou ik zeggen; bewaar de lieve vrede zolang mogelijk, tot je een nieuwe baan hebt.
woensdag 22 februari 2017 11:19
woensdag 22 februari 2017 11:21
quote:daenerys79 schreef op 22 februari 2017 @ 11:16:
[...]
Sorry maar er ligt iemand op de grond waar het overduidelijk niet goed mee gaat, vraagt jouw hulp, en jij loopt weg. dat is normaal in jouw ogen? vind ik niet. ongeacht wat voor relatie op conflict er dan ook speelt.
Als diegene weet dat het een hyperventilatieaanval is, is het niet nodig om een arts te bellen. TO wist wat het was, en weet dan ook dat je door op een bepaalde manier te ademen van de aanval af komt. Ik zou als werkgever ook geen arts gebeld hebben (maar wel een plastic zakje hebben gehaald).
Besef je dat een dergelijke aanval op zo'n moment ook enorm manipulatief overkomt?
[...]
Sorry maar er ligt iemand op de grond waar het overduidelijk niet goed mee gaat, vraagt jouw hulp, en jij loopt weg. dat is normaal in jouw ogen? vind ik niet. ongeacht wat voor relatie op conflict er dan ook speelt.
Als diegene weet dat het een hyperventilatieaanval is, is het niet nodig om een arts te bellen. TO wist wat het was, en weet dan ook dat je door op een bepaalde manier te ademen van de aanval af komt. Ik zou als werkgever ook geen arts gebeld hebben (maar wel een plastic zakje hebben gehaald).
Besef je dat een dergelijke aanval op zo'n moment ook enorm manipulatief overkomt?
woensdag 22 februari 2017 11:21
quote:daenerys79 schreef op 22 februari 2017 @ 11:16:
[...]
Sorry maar er ligt iemand op de grond waar het overduidelijk niet goed mee gaat, vraagt jouw hulp, en jij loopt weg. dat is normaal in jouw ogen? vind ik niet. ongeacht wat voor relatie op conflict er dan ook speelt.Waarom lig je met hyperventilatie op de grond?
[...]
Sorry maar er ligt iemand op de grond waar het overduidelijk niet goed mee gaat, vraagt jouw hulp, en jij loopt weg. dat is normaal in jouw ogen? vind ik niet. ongeacht wat voor relatie op conflict er dan ook speelt.Waarom lig je met hyperventilatie op de grond?
woensdag 22 februari 2017 11:23
quote:Ronda001 schreef op 22 februari 2017 @ 11:19:
Ja, ik ben Belgische maar op aanraden van een (Nederlandse) vriendin hier terecht gekomen
. Alvast bedankt voor de reacties.
Ik weet dat de Belgische wetgeving anders is maar ik wou gewoon graag eens weten hoe jullie erover denken.Heb je iets van een rechtsbijstandsverzekering of ben je lid van een vakbond? Vraag daar advies.
Ja, ik ben Belgische maar op aanraden van een (Nederlandse) vriendin hier terecht gekomen
. Alvast bedankt voor de reacties. Ik weet dat de Belgische wetgeving anders is maar ik wou gewoon graag eens weten hoe jullie erover denken.Heb je iets van een rechtsbijstandsverzekering of ben je lid van een vakbond? Vraag daar advies.
woensdag 22 februari 2017 11:25
Ik zou omkijken naar een andere baan.
Het zou het me niet waard zijn.
Daarnaast heb je duidelijk niet genoeg in huis om de strijd met dit stelletje aso's aan te gaan. Als je gaat hyperventileren en op de grond gaat liggen bij een gesprek moet je jezelf zo snel mogelijk meer leed besparen.
Je gelijk halen gaat enorm veel extra energie kosten en je klinkt daar niet klaar voor.
Kies voor jezelf en je gezin, en solliciteer je een ongeluk.
Het zou het me niet waard zijn.
Daarnaast heb je duidelijk niet genoeg in huis om de strijd met dit stelletje aso's aan te gaan. Als je gaat hyperventileren en op de grond gaat liggen bij een gesprek moet je jezelf zo snel mogelijk meer leed besparen.
Je gelijk halen gaat enorm veel extra energie kosten en je klinkt daar niet klaar voor.
Kies voor jezelf en je gezin, en solliciteer je een ongeluk.
woensdag 22 februari 2017 11:26
quote:Star schreef op 22 februari 2017 @ 11:21:
[...]
Waarom lig je met hyperventilatie op de grond?Misschien wist ze op dat moment niet wat het was maar is haar dat later verteld? Wij waren er niet bij... maar om nou weg te lopen bij zo iemand vind ik persoonlijk niet kunnen.
[...]
Waarom lig je met hyperventilatie op de grond?Misschien wist ze op dat moment niet wat het was maar is haar dat later verteld? Wij waren er niet bij... maar om nou weg te lopen bij zo iemand vind ik persoonlijk niet kunnen.
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 22 februari 2017 11:27
quote:Ik heb daarop een zware hyperventilatieaanval gekregen tijdens het gesprek en kon bijna niet happen naar lucht. Ik vroeg of hij mij wou helpen en een dokter opbellen. ( ik had al heel de dag niet gegeten en gedronken)en ben op de grond gevallen en hij zat mij gewoon uit te lachen en deed niks. Hij liet mij daar zitten en zei dat ik maar best naar huis ga dan... Hij keek zelfs niet meer om en was wegtja, het is een hork, maar TO's gedrag was ook niet heel handig
woensdag 22 februari 2017 11:32
To, als je echt het gevoel hebt dat je gepest wordt moet je hier iets mee, want dit kan niet.
Je gaat naar een vakbondsjurist, ik weet niet waar je woont maar in de grote steden hebben zij dagelijks spreekuur waar je vrij kan binnenlopen. Je neemt je contract mee en eventueel arbeidsreglement. Daar doe je je verhaal. Zij kunnen je vertellen wat de mogelijkheden zijn.
Je vraagt je werkgever via een mail om een afspraak te maken bij je arbeidsgeneesheer. Hij is dit wettelijk verplicht zonder dat jij hoeft te zegen waarom je die afspraak wilt. Doet hij dit niet ga je terug naar de vakbond.
Bij de arbeidsgeneesheer vertel je nogmaals je verhaal. Deze is ook verantwoordelijk voor het welzijn op het werk en zal het pestpreventieplan van je werkgever opvragen en in gang zetten.
Als je het voorlopig niet aankan om te gaan werken meld je je ziek via je huisarts.
Verzamel bewijzen van de pesterijen en houd je aan de regels. Succes!
Je gaat naar een vakbondsjurist, ik weet niet waar je woont maar in de grote steden hebben zij dagelijks spreekuur waar je vrij kan binnenlopen. Je neemt je contract mee en eventueel arbeidsreglement. Daar doe je je verhaal. Zij kunnen je vertellen wat de mogelijkheden zijn.
Je vraagt je werkgever via een mail om een afspraak te maken bij je arbeidsgeneesheer. Hij is dit wettelijk verplicht zonder dat jij hoeft te zegen waarom je die afspraak wilt. Doet hij dit niet ga je terug naar de vakbond.
Bij de arbeidsgeneesheer vertel je nogmaals je verhaal. Deze is ook verantwoordelijk voor het welzijn op het werk en zal het pestpreventieplan van je werkgever opvragen en in gang zetten.
Als je het voorlopig niet aankan om te gaan werken meld je je ziek via je huisarts.
Verzamel bewijzen van de pesterijen en houd je aan de regels. Succes!
Doe maar gewoon normaal, dan doe je al gek genoeg!
woensdag 22 februari 2017 11:33
quote:daenerys79 schreef op 22 februari 2017 @ 11:19:
[...]
Blijkbaar is ze banger voor haar baas dan voor blijvend letsel...
Dat denk ik ook.
Of plichtsbesef, ik heb zelf een keer na een incident gewoon het bloed van mijn hoofd gespoeld en bij de zeeman een nieuw shirt gehaald, en ben braaf weer aan het werk gegaan.
Niet uit angst voor mijn baas maar er was niemand die de alarmcode verder had, er zou nog een afspraak van ver komen etc.
Andere collega's die na een ongeluk bijv in de ambulance nog probeerden hun cliënten af te bellen.
Extra rot als dat dan nog tegen je gebruikt wordt ook nog.
[...]
Blijkbaar is ze banger voor haar baas dan voor blijvend letsel...
Dat denk ik ook.
Of plichtsbesef, ik heb zelf een keer na een incident gewoon het bloed van mijn hoofd gespoeld en bij de zeeman een nieuw shirt gehaald, en ben braaf weer aan het werk gegaan.
Niet uit angst voor mijn baas maar er was niemand die de alarmcode verder had, er zou nog een afspraak van ver komen etc.
Andere collega's die na een ongeluk bijv in de ambulance nog probeerden hun cliënten af te bellen.
Extra rot als dat dan nog tegen je gebruikt wordt ook nog.
woensdag 22 februari 2017 11:33
Het is niet goed en het komt ook niet meer goed. Ga daar maar vanuit. Heel simpel gezegd, ze willen je niet meer, en jij zou hun ook niet meer moeten willen. Dit heeft geen enkele kans van slagen. Ik zou kijken hoe ik zsm in een andere baan kom of op een of andere manier met wederzijds goedvinden ontslagen worden.
woensdag 22 februari 2017 11:34
Vaag verhaal van beide kanten. Hoe je werkgever je behandelt (uitschelden, dreigen, roddelen), kan echt niet. Laat dat duidelijk zijn.
Ik zou zeker eens gaan praten met een juridisch adviseur en een vertrouwenspersoon.
Aan ongevallen kan je inderdaad niets doen, maar ik vraag me ook af hoe ernstig het ongeval was als je eerst naar je werk gaat vóór je naar de spoedeisende hulp gaat en als je nog kan werken vanuit de spoedeisende hulp.
Gesprekken over ziekteverzuim zijn normaal, die krijgen wij ook als we ziek zijn geweest en is in principe ook prima.
En dat je die promotie niet hebt gehad, kan ik ook nog wel begrijpen.
Dus een deel vind ik niet zo gek om te lezen, het getreiter is natuurlijk van een andere orde.
Ik zou zeker eens gaan praten met een juridisch adviseur en een vertrouwenspersoon.
Aan ongevallen kan je inderdaad niets doen, maar ik vraag me ook af hoe ernstig het ongeval was als je eerst naar je werk gaat vóór je naar de spoedeisende hulp gaat en als je nog kan werken vanuit de spoedeisende hulp.
Gesprekken over ziekteverzuim zijn normaal, die krijgen wij ook als we ziek zijn geweest en is in principe ook prima.
En dat je die promotie niet hebt gehad, kan ik ook nog wel begrijpen.
Dus een deel vind ik niet zo gek om te lezen, het getreiter is natuurlijk van een andere orde.
woensdag 22 februari 2017 11:48
quote:Ronda001 schreef op 22 februari 2017 @ 11:19:
Ja, ik ben Belgische maar op aanraden van een (Nederlandse) vriendin hier terecht gekomen. Alvast bedankt voor de reacties.
Ik weet dat de Belgische wetgeving anders is maar ik wou gewoon graag eens weten hoe jullie erover denken.Lekkere vriendin.
Ja, ik ben Belgische maar op aanraden van een (Nederlandse) vriendin hier terecht gekomen
. Alvast bedankt voor de reacties. Ik weet dat de Belgische wetgeving anders is maar ik wou gewoon graag eens weten hoe jullie erover denken.Lekkere vriendin.
woensdag 22 februari 2017 11:49
Het was de eerste keer in mijn leven dat ik zo'n hyperventilatieaanval gekregen heb. Ik wist niet wat er aan de hand was op het bewuste moment. Ik was helemaal in paniek. Ik heb direct mijn huisarts gecontacteerd en ben er heen gegaan en hij heeft mij dan gezegd dat het niks ernstigs was en dat ik inderdaad in een zak moest ademen als het nog eens zou gebeuren. Ik wist niet wat te doen of wat er aan de hand was op het moment zelf en daarom vroeg ik hulp aan mijn werkgever. Ik heb een flauwte gekregen bij het rechtstaan en ben dan op de grond gevallen. Volgens de dokter kwam dat doordat ik de hele nacht-dag niks kon binnenhouden door te braken.
Ik zou dit nooit doen met iemand...
Ikzelf ben een heel zachte, stille persoon die eigenlijk nooit voor mijzelf opkom volgens familie en vrienden en daardoor maken ze ,volgens hen , misbruik van mij.
Had ik direct hulp gezocht bij mijn ongeval was het waarschijnlijk nooit zo erg geweest. Maar zoals ik al zei maakt mijn werkgever misbruik van mijn goedheid en werkt hij veel op mijn schuldgevoel in. Op mijn werk is er niemand aanwezig tijdens mijn shift dus als ik ziek ben of dergelijke moet er iemand in mijn plaats komen, anders staan de klanten voor een gesloten deur. Er is daar geen organisatie. Ik moet in feite eigen vervanging regelen. Als een collega niet bereikbaar is als ik ziek ben, is er gewoon geen vervanging... Ik heb natuurlijk een klein hartje en wil niet dat de klanten voor een gesloten balie staan Er is daar gewoon geen back-up.
Ik zou dit nooit doen met iemand...
Ikzelf ben een heel zachte, stille persoon die eigenlijk nooit voor mijzelf opkom volgens familie en vrienden en daardoor maken ze ,volgens hen , misbruik van mij.
Had ik direct hulp gezocht bij mijn ongeval was het waarschijnlijk nooit zo erg geweest. Maar zoals ik al zei maakt mijn werkgever misbruik van mijn goedheid en werkt hij veel op mijn schuldgevoel in. Op mijn werk is er niemand aanwezig tijdens mijn shift dus als ik ziek ben of dergelijke moet er iemand in mijn plaats komen, anders staan de klanten voor een gesloten deur. Er is daar geen organisatie. Ik moet in feite eigen vervanging regelen. Als een collega niet bereikbaar is als ik ziek ben, is er gewoon geen vervanging... Ik heb natuurlijk een klein hartje en wil niet dat de klanten voor een gesloten balie staan Er is daar gewoon geen back-up.
