Zwanger
alle pijlers
Alweeeer n miskraam
donderdag 8 september 2016 13:14
Hoi lieve dames,
Helaas begon ik gister met bloeden bij een zwangerschap rond de 10 weken.. Vandaag langs geweest en ja hoor! Bleek het hartje met 8 weken 6 dagen gestopt te zijn.
Dit is serieus al de derde keer! Wat is er toch mis met me.. Ik ben compleet het vertrouwen in m'n lichaam kwijt.
Ik ben alle zwangerschappen ontzettend snel zwanger geworden. Heb al 1 dochter, de wens voor een tweede is gigantisch. Hoe leuk 2 ukkies die met elkaar opgroeien
We begonnen toen ze 8 mnd was. Direct zwanger maar helaas 3 dagen na een positieve test begon ik te bloeden. Dit was zo pril, het was vervelend maar te handelen.
De 2e keer ben ik m'n kindje met 14 weken verloren door medische missers, het WAS gezond totdat ik erg ziek werd en ze me volstopte met diverse medicijnen welke slecht zijn voor t ontwikkeling van n kindje.. Ook dat verliep slecht en ben ik 'bevallen' van een doodkindje. Vervolgens nog een curretage gehad vanwege weefsels die achterbleven.
Ook dit kon ik na een tijdje van me afzetten, met m'n lichaam was niets aan de hand, de hoeveelheid medicijnen en de gevolgen daarvoor bij een foetus had ik destijds niet ingezien, ik vertrouwde volledig op de arts. (Er loopt nu een juridische procedure, dat even terzijde)
Vervolgens dochter bijna 2 en ik in blijde verwachting van nummer 2. Kreeg een vervroegde echo met 7,5 week en alles zag er super uit! Ik merkte wel dat ik de laatste dagen minder misselijk werd en m'n vermoeidheid beter ging.. Maar ik dacht nou wie weet he 2 x mega ziek geweest, wie weet is dat met deze zwangerschap gewoon beter, totdat ik begon te bloeden, krampen kreeg en vandaag naar de verloskundige ging. Daar lag m'n mooie spruitje levenloos zonder hartje. Hoe kan dit nou weer gebeuren.
Ik voel me zo in de steek gelaten door m'n lichaam op dit moment. Wanneer gaat het dan eens goed? En wanneer is het genoeg geweest! Ik weet niet hoeveel miskramen een mens nog aankan. Wat een respect heb ik voor vrouwen die miskraam op miskraam op miskraam hebben. Ik ben echt ontzettend gezegend en gelukkig met m'n dochter. Maar wat lijkt met ons heerlijk om nog een x te mogen ervaren. Het is oprecht wonderbaarlijk.
Ik moet het even van me af schrijven, ik heb het nog niet met mensen gedeeld want ik kan het niet. Maar een 5tal personen wist überhaupt dat ik zwanger was/ben.
We wachten nu af dat de miskraam helemaal op gang komt, het is wat.
Liefs & een dikke knuffel voor vrouwen die hetzelfde doormaken of meegemaakt hebben!
Helaas begon ik gister met bloeden bij een zwangerschap rond de 10 weken.. Vandaag langs geweest en ja hoor! Bleek het hartje met 8 weken 6 dagen gestopt te zijn.
Dit is serieus al de derde keer! Wat is er toch mis met me.. Ik ben compleet het vertrouwen in m'n lichaam kwijt.
Ik ben alle zwangerschappen ontzettend snel zwanger geworden. Heb al 1 dochter, de wens voor een tweede is gigantisch. Hoe leuk 2 ukkies die met elkaar opgroeien
We begonnen toen ze 8 mnd was. Direct zwanger maar helaas 3 dagen na een positieve test begon ik te bloeden. Dit was zo pril, het was vervelend maar te handelen.
De 2e keer ben ik m'n kindje met 14 weken verloren door medische missers, het WAS gezond totdat ik erg ziek werd en ze me volstopte met diverse medicijnen welke slecht zijn voor t ontwikkeling van n kindje.. Ook dat verliep slecht en ben ik 'bevallen' van een doodkindje. Vervolgens nog een curretage gehad vanwege weefsels die achterbleven.
Ook dit kon ik na een tijdje van me afzetten, met m'n lichaam was niets aan de hand, de hoeveelheid medicijnen en de gevolgen daarvoor bij een foetus had ik destijds niet ingezien, ik vertrouwde volledig op de arts. (Er loopt nu een juridische procedure, dat even terzijde)
Vervolgens dochter bijna 2 en ik in blijde verwachting van nummer 2. Kreeg een vervroegde echo met 7,5 week en alles zag er super uit! Ik merkte wel dat ik de laatste dagen minder misselijk werd en m'n vermoeidheid beter ging.. Maar ik dacht nou wie weet he 2 x mega ziek geweest, wie weet is dat met deze zwangerschap gewoon beter, totdat ik begon te bloeden, krampen kreeg en vandaag naar de verloskundige ging. Daar lag m'n mooie spruitje levenloos zonder hartje. Hoe kan dit nou weer gebeuren.
Ik voel me zo in de steek gelaten door m'n lichaam op dit moment. Wanneer gaat het dan eens goed? En wanneer is het genoeg geweest! Ik weet niet hoeveel miskramen een mens nog aankan. Wat een respect heb ik voor vrouwen die miskraam op miskraam op miskraam hebben. Ik ben echt ontzettend gezegend en gelukkig met m'n dochter. Maar wat lijkt met ons heerlijk om nog een x te mogen ervaren. Het is oprecht wonderbaarlijk.
Ik moet het even van me af schrijven, ik heb het nog niet met mensen gedeeld want ik kan het niet. Maar een 5tal personen wist überhaupt dat ik zwanger was/ben.
We wachten nu af dat de miskraam helemaal op gang komt, het is wat.
Liefs & een dikke knuffel voor vrouwen die hetzelfde doormaken of meegemaakt hebben!
Do it with passion or not at all.
donderdag 8 september 2016 13:19
Heeeeel veel sterkte voor jou! !! Twijfel aub niet aan jezelf of je eigen lichaam. Geef dit ook de tijd om een plekje te krijgen! Hol jezelf niet te snel voorbij.
Wat zegt de VK hiervan?
Meestal is er iets niet goed met het kindje waardoor het stopt... maar daar heb je nu geen bal aan... maar mss een schrale troost omdat het voor het kindje dan beter is.
Wat zegt de VK hiervan?
Meestal is er iets niet goed met het kindje waardoor het stopt... maar daar heb je nu geen bal aan... maar mss een schrale troost omdat het voor het kindje dan beter is.
donderdag 8 september 2016 13:30
Wat vervelend TO!
Je situatie is deels herkenbaar voor me. Ik heb twee miskramen gehad. De tweede was ook na een goede echo, dus extra 'zuur.' Ik heb destijds chromosomenonderzoek laten doen, dat kon na twee miskramen. Er kwam niks uit (is meestal zo). Mogelijk dat jij ook in aanmerking komt voor dat incl. bloedonderzoek op stollingsafwijkingen? (Dat laatste doen ze geloof ik na drie miskramen.)
Bij mij is het goedgekomen, de derde zwangerschap verliep niet soepel maar leverde me wel een dochter op die inmiddels 7 jaar is. Hang in there...
Je situatie is deels herkenbaar voor me. Ik heb twee miskramen gehad. De tweede was ook na een goede echo, dus extra 'zuur.' Ik heb destijds chromosomenonderzoek laten doen, dat kon na twee miskramen. Er kwam niks uit (is meestal zo). Mogelijk dat jij ook in aanmerking komt voor dat incl. bloedonderzoek op stollingsafwijkingen? (Dat laatste doen ze geloof ik na drie miskramen.)
Bij mij is het goedgekomen, de derde zwangerschap verliep niet soepel maar leverde me wel een dochter op die inmiddels 7 jaar is. Hang in there...
Les temps sont durs pour les rêveurs...
donderdag 8 september 2016 13:55
Ik moest naar het centrum voor jonge zwangerschappen. Daar ben ik onderzocht. Er is niks uit de onderzoeken gekomen, maar ik vind het wel prettig dat er überhaupt naar gekeken is.
Binnenkort heb ik een derde ivf-poging. Ik hoop zo dat ik dit keer meer geluk heb. Ik heb overigens geen kinderen.
Sterkte met het verwerken en het vertrouwen terugvinden.
Het ziekenhuis kan veel voor je betekenen. Vraag advies en een eventuele doorverwijzing. Oh, verwerken mag je helemaal op jouw manier doen. Als je niet wil praten, doe je het niet. Mocht je het wel willen, maar niet met bekenden, dan kun je hierbij ook je (huis)arts om hulp vragen.
Binnenkort heb ik een derde ivf-poging. Ik hoop zo dat ik dit keer meer geluk heb. Ik heb overigens geen kinderen.
Sterkte met het verwerken en het vertrouwen terugvinden.
Het ziekenhuis kan veel voor je betekenen. Vraag advies en een eventuele doorverwijzing. Oh, verwerken mag je helemaal op jouw manier doen. Als je niet wil praten, doe je het niet. Mocht je het wel willen, maar niet met bekenden, dan kun je hierbij ook je (huis)arts om hulp vragen.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
donderdag 8 september 2016 13:59
He bah wat naar. Sterkte. Ik kon me vinden in "als de natuur het zo bepaald zal het wel niet goed geweest zijn" Ik was zo'n 6 a 7 weken. Het kan iig goed gaan want je hebt er al een, structureel is er dus echt niets mis dat idee moet je van je af zetten.
En een paar jaar verschil is misschien nog wel leuker voor de kinderen en beter voor jou Een peuter in de 2 jaar fase gaat niet makkelijk samen met een baby.
Volgende keer gaat ie gewoon helemaal goed joh.
En een paar jaar verschil is misschien nog wel leuker voor de kinderen en beter voor jou Een peuter in de 2 jaar fase gaat niet makkelijk samen met een baby.
Volgende keer gaat ie gewoon helemaal goed joh.
donderdag 8 september 2016 14:07
Ach wat rot heel veel sterkte toegewenst!
Hier een miskraam gehad met 8 weken en twee kindjes verloren na 5 maanden zwangerschap. Hadden ook net zo goed vroege miskramen kunnen zijn want mijn lichaam stoot zwangerschappen af i.v.m. een stollingsafwijking. Ik weet verder je verhaal niet, maar als dat nog niet gebeurt is laat je dan alsjeblieft heel goed onderzoeken! Hopelijk gaat je volgende zwangerschap in één keer goed, maar het één en ander uitsluiten kan zeker geen kwaad.
Hier een miskraam gehad met 8 weken en twee kindjes verloren na 5 maanden zwangerschap. Hadden ook net zo goed vroege miskramen kunnen zijn want mijn lichaam stoot zwangerschappen af i.v.m. een stollingsafwijking. Ik weet verder je verhaal niet, maar als dat nog niet gebeurt is laat je dan alsjeblieft heel goed onderzoeken! Hopelijk gaat je volgende zwangerschap in één keer goed, maar het één en ander uitsluiten kan zeker geen kwaad.
donderdag 8 september 2016 14:12
He wat naar voor je. Ik heb een miskraam gehad dus kan een klein beetje met je meevoelen. Wij waren toen heel blij dat we al een kind hadden, maar gelijk werd onze wens voor een tweede juist sterker door de miskraam. Een soort gevoel van 'we hadden het in onze vingers, en nu is het ineens weg'. Sterkte!
donderdag 8 september 2016 14:28
Wat heftig TO,
Ik weet hoe je je voelt, voor ik en mijn man onze eerste kregen hebben we meerdere miskramen gehad, toen we voor een tweede gingen is het ook 3 keer mis gegaan. Omdat het zo zwaar is hebben we besloten om een pauze in te lassen tot ik mij er weer klaar voor voel het te proberen. Het was een moeilijke keuze want ik had graag twee kindjes gewild die qua leeftijd dicht bij elkaar zitten, maar het is voor ons nu de beste oplossing en er viel een flinke last van mijn schouders.
Heel veel sterkte, luister naar je lichaam en gun jezelf de tijd die je nodig hebt
Ik weet hoe je je voelt, voor ik en mijn man onze eerste kregen hebben we meerdere miskramen gehad, toen we voor een tweede gingen is het ook 3 keer mis gegaan. Omdat het zo zwaar is hebben we besloten om een pauze in te lassen tot ik mij er weer klaar voor voel het te proberen. Het was een moeilijke keuze want ik had graag twee kindjes gewild die qua leeftijd dicht bij elkaar zitten, maar het is voor ons nu de beste oplossing en er viel een flinke last van mijn schouders.
Heel veel sterkte, luister naar je lichaam en gun jezelf de tijd die je nodig hebt
donderdag 8 september 2016 19:30
Wat fijn om al jullie verhalen te horen! Ben enorm geschrokken van sommige wat heftig en bedankt voor alle wensen en knuffels heel lief.
Nu moet ik het even een plekje gaan geven en dit zal niet makkelijk zijn maar de tijd heelt alle wonden.
Ik word inderdaad doorverwezen naar het ziekenhuis en gaan even een aantal onderzoeken doen. Alleen al is het voor het gevoel dat er niets mis is en ik gewoon een aantal keer dikke vette pech heb!
Veel liefs voor jullie!
Nu moet ik het even een plekje gaan geven en dit zal niet makkelijk zijn maar de tijd heelt alle wonden.
Ik word inderdaad doorverwezen naar het ziekenhuis en gaan even een aantal onderzoeken doen. Alleen al is het voor het gevoel dat er niets mis is en ik gewoon een aantal keer dikke vette pech heb!
Veel liefs voor jullie!
Do it with passion or not at all.
zondag 25 september 2016 20:53
Ik begrijp heel goed hoe jij je voelt.. Ik stel de vraag: wat is er toch mis met mij ??ook steeds aan mij zelf 
Vanaf afgelopen Februari tot nu heb ik ook 3 miskramen gehad.. Ik wordt blijkbaar heel snel zwanger... maar het blijft niet plakken. Mijn eerste miskraam was met 7 weken, de 2e was met 5 weken.. en een maand geleden ging het helaas weer mis voor de 3e keer na 5,2 weken,.. Het gevoel wat je dan hebt is bijna niet uit te leggen.. Onzeker, ALLEEN, wanhoop, frustratie, jaloezie en heel heel veel verdriet. Wij willen ook zo graag een kindje..
Ook al wil ik sterk in mijn schoenen staan en positief denken.. Ik ben van binnen zo zo zo bang.
Het gevoel van onzekerheid nu en tijdens de zwangerschappen is zo naar.. Ook elke keer het toiletbezoek is weer een lading spanning.. steeds op het wc papiertje kijken of alles nog goed is..
Iedere dag steeds maar weer voelen of je borsten nog pijnlijk aanvoelen..
Ik deed er alles aan om zo goed mogelijk te eten, veel fruit en groente en veel water drinken ect, Mamma pillenPlus slikken ect.
Nu ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis. De gynaecoloog heeft mij onderzocht: baarmoeder ziet er goed uit.. eierstokken zien er goed uit en er stonden zelf weer gewoon eitjes klaar..
Ze hebben mijn bloed afgenomen voor schildklieronderzoek.. hier inmiddels ook de uitslag al van en dit is ook goed... Nu willen ze me ook onderzoeken voor chromosoomafwijking, bloedstolling ect, maar hiervoor moet ik 3 maanden niet zwanger zijn geweest. Omdat ik zo snel zwanger wordt zei de arts dat ze echt denkt dat de kans groot is dat het de 4e keer wil zal lukken...en dat ze dus adviseert om het onderzoek uit te stellen en mocht het toch niet goed gaan dat ik dan alsnog het kan laten doen..
Dit hebben mijn vriend en ik dan ook besloten.. toch nog een beetje vertrouwen in wat de arts zegt.. al toen ze zei dat de kans groot is dat het de 4e keer wel lukt wou ik bijna haar even gaan vertellen hoe bizar dat is om te geloven en of ze wel weet waar ze over praat... maarja... natuurlijk niet gedaan en braaf aangenomen wat zei te vertellen had en de hoop met 2 armen aangenomen!!
Ik ben heel onrustig... ik voel dat ik vriendinnen met kinderen toch een beetje mijd.. het is gewoon heel moeilijk en lastig.. en niemand die ik ken die een miskraam heeft meegemaakt en dus ook niemand die precies begrijpt wat er door me geen gaat en wat ik voel..
Wij zijn nu bezig met ronde 4.. en hopen en hopen en hopen dat het nu wel blijft plakken als het raak is.. ik ben doodsbang
Nu denk ik... o god.. typ ik dit sirieus op internet allemaal JA.. ik wil graag andere laten weten dat ze niet de enigste zijn en dat er mensen zijn die ze wel begrijpen.. dat is belangrijk. Ik merk dat ik ook steeds meer ga lezen op internet naar andermans ervaringen omdat er in het dagelijks leven eigenlijk niet over gesproken wordt...
Voor iedereen heel veel sterkte en ik wil jullie toch hoop mee geven.. het is belangrijk om je droom niet te laten varen.. niet opgeven.. en houdt je sterk..
Liefs..
Vanaf afgelopen Februari tot nu heb ik ook 3 miskramen gehad.. Ik wordt blijkbaar heel snel zwanger... maar het blijft niet plakken. Mijn eerste miskraam was met 7 weken, de 2e was met 5 weken.. en een maand geleden ging het helaas weer mis voor de 3e keer na 5,2 weken,.. Het gevoel wat je dan hebt is bijna niet uit te leggen.. Onzeker, ALLEEN, wanhoop, frustratie, jaloezie en heel heel veel verdriet. Wij willen ook zo graag een kindje..
Ook al wil ik sterk in mijn schoenen staan en positief denken.. Ik ben van binnen zo zo zo bang.
Het gevoel van onzekerheid nu en tijdens de zwangerschappen is zo naar.. Ook elke keer het toiletbezoek is weer een lading spanning.. steeds op het wc papiertje kijken of alles nog goed is..
Iedere dag steeds maar weer voelen of je borsten nog pijnlijk aanvoelen..
Ik deed er alles aan om zo goed mogelijk te eten, veel fruit en groente en veel water drinken ect, Mamma pillenPlus slikken ect.
Nu ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis. De gynaecoloog heeft mij onderzocht: baarmoeder ziet er goed uit.. eierstokken zien er goed uit en er stonden zelf weer gewoon eitjes klaar..
Ze hebben mijn bloed afgenomen voor schildklieronderzoek.. hier inmiddels ook de uitslag al van en dit is ook goed... Nu willen ze me ook onderzoeken voor chromosoomafwijking, bloedstolling ect, maar hiervoor moet ik 3 maanden niet zwanger zijn geweest. Omdat ik zo snel zwanger wordt zei de arts dat ze echt denkt dat de kans groot is dat het de 4e keer wil zal lukken...en dat ze dus adviseert om het onderzoek uit te stellen en mocht het toch niet goed gaan dat ik dan alsnog het kan laten doen..
Dit hebben mijn vriend en ik dan ook besloten.. toch nog een beetje vertrouwen in wat de arts zegt.. al toen ze zei dat de kans groot is dat het de 4e keer wel lukt wou ik bijna haar even gaan vertellen hoe bizar dat is om te geloven en of ze wel weet waar ze over praat... maarja... natuurlijk niet gedaan en braaf aangenomen wat zei te vertellen had en de hoop met 2 armen aangenomen!!
Ik ben heel onrustig... ik voel dat ik vriendinnen met kinderen toch een beetje mijd.. het is gewoon heel moeilijk en lastig.. en niemand die ik ken die een miskraam heeft meegemaakt en dus ook niemand die precies begrijpt wat er door me geen gaat en wat ik voel..
Wij zijn nu bezig met ronde 4.. en hopen en hopen en hopen dat het nu wel blijft plakken als het raak is.. ik ben doodsbang
Nu denk ik... o god.. typ ik dit sirieus op internet allemaal JA.. ik wil graag andere laten weten dat ze niet de enigste zijn en dat er mensen zijn die ze wel begrijpen.. dat is belangrijk. Ik merk dat ik ook steeds meer ga lezen op internet naar andermans ervaringen omdat er in het dagelijks leven eigenlijk niet over gesproken wordt...
Voor iedereen heel veel sterkte en ik wil jullie toch hoop mee geven.. het is belangrijk om je droom niet te laten varen.. niet opgeven.. en houdt je sterk..
Liefs..
vrijdag 30 september 2016 15:14
Hallo TO en de andere dames,
Allereerst heel veel sterkte toegewenst, het is niet niks om hier mee geconfronteerd te worden.
Neem de tijd om je verdriet een plaats te geven, want verdriet en gemis dat zal er zijn.... verschrikkelijk
Ik zag het bericht van TO en wil je graag laten weten dat wat jij schrijft mij raakt. Evenals Nan30. Ik ben nieuw op het forum en wil graag met jullie ervaringen delen. Na twee mislukte zwangerschappen dit jaar (lege vruchtzak) zit bij mij de onzekerheid er ook al goed in.
Ik heb een zoon uit een eerdere relatie, dus ik heb vroeger een gezonde zwangerschap uitgedragen.
Alle gevoelens die jullie beschrijven ervaar ik ook en het maakt me verdrietig. Hoeveel miskramen kan je aan hé? Ik heb het er best moeilijk mee en hoop hier een beetje herkenning te vinden, maar bovenal kracht..
Want hoe pak je jezelf bij elkaar om het weer te gaan proberen? Ik merk dat ik het nu al moeilijk vind. Dat maakt ook direct dat ik me als een aansteller voel, want het is nog maar twee keer gebeurd:-(
Ik zit momenteel middenin de tweede ma/miskraam. Volgende week nog 1x naar het ziekenhuis. Mocht het er deze week nog niet zelf uitgekomen zijn, dan krijg ik medicatie.
Vorige week was ik zo verdrietig.... Ik vind het ook moeilijk dat mijn schoonzusje zwanger is en dat ik nare gevoelens en gedachten heb (waarom zij wel, jaloers denken etc..) en dat vind ik ook verschrikkelijk.. Want ik ben niet zo. Ik gun iedereen al het geluk van de wereld, maar het doet me verschrikkelijk veel pijn.
Ik heb veel geluk met mijn vriend en een goede vriendin. Maar oh, wat vind ik het fijn om herkenning te zien in jullie verhalen. Ik ben nog nooit lid geweest van een forum, maar ik hoop hier samen wat kracht weg te halen en te kunnen praten en dat we uiteindelijk een mooie gezonde zwangerschap mogen uitdragen.
Liefs Regenboog83
Allereerst heel veel sterkte toegewenst, het is niet niks om hier mee geconfronteerd te worden.
Neem de tijd om je verdriet een plaats te geven, want verdriet en gemis dat zal er zijn.... verschrikkelijk
Ik zag het bericht van TO en wil je graag laten weten dat wat jij schrijft mij raakt. Evenals Nan30. Ik ben nieuw op het forum en wil graag met jullie ervaringen delen. Na twee mislukte zwangerschappen dit jaar (lege vruchtzak) zit bij mij de onzekerheid er ook al goed in.
Ik heb een zoon uit een eerdere relatie, dus ik heb vroeger een gezonde zwangerschap uitgedragen.
Alle gevoelens die jullie beschrijven ervaar ik ook en het maakt me verdrietig. Hoeveel miskramen kan je aan hé? Ik heb het er best moeilijk mee en hoop hier een beetje herkenning te vinden, maar bovenal kracht..
Want hoe pak je jezelf bij elkaar om het weer te gaan proberen? Ik merk dat ik het nu al moeilijk vind. Dat maakt ook direct dat ik me als een aansteller voel, want het is nog maar twee keer gebeurd:-(
Ik zit momenteel middenin de tweede ma/miskraam. Volgende week nog 1x naar het ziekenhuis. Mocht het er deze week nog niet zelf uitgekomen zijn, dan krijg ik medicatie.
Vorige week was ik zo verdrietig.... Ik vind het ook moeilijk dat mijn schoonzusje zwanger is en dat ik nare gevoelens en gedachten heb (waarom zij wel, jaloers denken etc..) en dat vind ik ook verschrikkelijk.. Want ik ben niet zo. Ik gun iedereen al het geluk van de wereld, maar het doet me verschrikkelijk veel pijn.
Ik heb veel geluk met mijn vriend en een goede vriendin. Maar oh, wat vind ik het fijn om herkenning te zien in jullie verhalen. Ik ben nog nooit lid geweest van een forum, maar ik hoop hier samen wat kracht weg te halen en te kunnen praten en dat we uiteindelijk een mooie gezonde zwangerschap mogen uitdragen.
Liefs Regenboog83
vrijdag 30 september 2016 15:24
quote:Nan30 schreef op 25 september 2016 @ 20:53:
Ik begrijp heel goed hoe jij je voelt.. Ik stel de vraag: wat is er toch mis met mij ??ook steeds aan mij zelf
Vanaf afgelopen Februari tot nu heb ik ook 3 miskramen gehad.. Ik wordt blijkbaar heel snel zwanger... maar het blijft niet plakken. Mijn eerste miskraam was met 7 weken, de 2e was met 5 weken.. en een maand geleden ging het helaas weer mis voor de 3e keer na 5,2 weken,.. Het gevoel wat je dan hebt is bijna niet uit te leggen.. Onzeker, ALLEEN, wanhoop, frustratie, jaloezie en heel heel veel verdriet. Wij willen ook zo graag een kindje..
Ook al wil ik sterk in mijn schoenen staan en positief denken.. Ik ben van binnen zo zo zo bang.
Het gevoel van onzekerheid nu en tijdens de zwangerschappen is zo naar.. Ook elke keer het toiletbezoek is weer een lading spanning.. steeds op het wc papiertje kijken of alles nog goed is..
Iedere dag steeds maar weer voelen of je borsten nog pijnlijk aanvoelen..
Ik deed er alles aan om zo goed mogelijk te eten, veel fruit en groente en veel water drinken ect, Mamma pillenPlus slikken ect.
Nu ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis. De gynaecoloog heeft mij onderzocht: baarmoeder ziet er goed uit.. eierstokken zien er goed uit en er stonden zelf weer gewoon eitjes klaar..
Ze hebben mijn bloed afgenomen voor schildklieronderzoek.. hier inmiddels ook de uitslag al van en dit is ook goed... Nu willen ze me ook onderzoeken voor chromosoomafwijking, bloedstolling ect, maar hiervoor moet ik 3 maanden niet zwanger zijn geweest. Omdat ik zo snel zwanger wordt zei de arts dat ze echt denkt dat de kans groot is dat het de 4e keer wil zal lukken...en dat ze dus adviseert om het onderzoek uit te stellen en mocht het toch niet goed gaan dat ik dan alsnog het kan laten doen..
Dit hebben mijn vriend en ik dan ook besloten.. toch nog een beetje vertrouwen in wat de arts zegt.. al toen ze zei dat de kans groot is dat het de 4e keer wel lukt wou ik bijna haar even gaan vertellen hoe bizar dat is om te geloven en of ze wel weet waar ze over praat... maarja... natuurlijk niet gedaan en braaf aangenomen wat zei te vertellen had en de hoop met 2 armen aangenomen!!
Ik ben heel onrustig... ik voel dat ik vriendinnen met kinderen toch een beetje mijd.. het is gewoon heel moeilijk en lastig.. en niemand die ik ken die een miskraam heeft meegemaakt en dus ook niemand die precies begrijpt wat er door me geen gaat en wat ik voel..
Wij zijn nu bezig met ronde 4.. en hopen en hopen en hopen dat het nu wel blijft plakken als het raak is.. ik ben doodsbang
Nu denk ik... o god.. typ ik dit sirieus op internet allemaal JA.. ik wil graag andere laten weten dat ze niet de enigste zijn en dat er mensen zijn die ze wel begrijpen.. dat is belangrijk. Ik merk dat ik ook steeds meer ga lezen op internet naar andermans ervaringen omdat er in het dagelijks leven eigenlijk niet over gesproken wordt...
Voor iedereen heel veel sterkte en ik wil jullie toch hoop mee geven.. het is belangrijk om je droom niet te laten varen.. niet opgeven.. en houdt je sterk..
Liefs..
Ik zal je echt adviseren om toch de testen te doen. Als het bijvoorbeeld APS is zoals bij mij heb je 80% kans dat het fout blijft gaan. Dit gaat ook in latere termijnen fout.
Mijn artsen wilde me eerst ook niet testen, vonden ze niet nodig. Ik was 22 en was meerdere keren ook binnen een maand zwanger. Gelukkig werd ik uiteindelijk wel getest omdat een andere arts van mijn verhaal hoorde en het toch graag wilde testen anders zou mijn zoontje van twee er waarschijnlijk ook niet zijn geweest.
En ik moest twee keer bloed laten testen en mocht in totaal 6 maanden niet zwanger worden. Maar echt als het een stollinfsafwijking is wil je dat echt uitsluiten.
Ik begrijp heel goed hoe jij je voelt.. Ik stel de vraag: wat is er toch mis met mij ??ook steeds aan mij zelf
Vanaf afgelopen Februari tot nu heb ik ook 3 miskramen gehad.. Ik wordt blijkbaar heel snel zwanger... maar het blijft niet plakken. Mijn eerste miskraam was met 7 weken, de 2e was met 5 weken.. en een maand geleden ging het helaas weer mis voor de 3e keer na 5,2 weken,.. Het gevoel wat je dan hebt is bijna niet uit te leggen.. Onzeker, ALLEEN, wanhoop, frustratie, jaloezie en heel heel veel verdriet. Wij willen ook zo graag een kindje..
Ook al wil ik sterk in mijn schoenen staan en positief denken.. Ik ben van binnen zo zo zo bang.
Het gevoel van onzekerheid nu en tijdens de zwangerschappen is zo naar.. Ook elke keer het toiletbezoek is weer een lading spanning.. steeds op het wc papiertje kijken of alles nog goed is..
Iedere dag steeds maar weer voelen of je borsten nog pijnlijk aanvoelen..
Ik deed er alles aan om zo goed mogelijk te eten, veel fruit en groente en veel water drinken ect, Mamma pillenPlus slikken ect.
Nu ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis. De gynaecoloog heeft mij onderzocht: baarmoeder ziet er goed uit.. eierstokken zien er goed uit en er stonden zelf weer gewoon eitjes klaar..
Ze hebben mijn bloed afgenomen voor schildklieronderzoek.. hier inmiddels ook de uitslag al van en dit is ook goed... Nu willen ze me ook onderzoeken voor chromosoomafwijking, bloedstolling ect, maar hiervoor moet ik 3 maanden niet zwanger zijn geweest. Omdat ik zo snel zwanger wordt zei de arts dat ze echt denkt dat de kans groot is dat het de 4e keer wil zal lukken...en dat ze dus adviseert om het onderzoek uit te stellen en mocht het toch niet goed gaan dat ik dan alsnog het kan laten doen..
Dit hebben mijn vriend en ik dan ook besloten.. toch nog een beetje vertrouwen in wat de arts zegt.. al toen ze zei dat de kans groot is dat het de 4e keer wel lukt wou ik bijna haar even gaan vertellen hoe bizar dat is om te geloven en of ze wel weet waar ze over praat... maarja... natuurlijk niet gedaan en braaf aangenomen wat zei te vertellen had en de hoop met 2 armen aangenomen!!
Ik ben heel onrustig... ik voel dat ik vriendinnen met kinderen toch een beetje mijd.. het is gewoon heel moeilijk en lastig.. en niemand die ik ken die een miskraam heeft meegemaakt en dus ook niemand die precies begrijpt wat er door me geen gaat en wat ik voel..
Wij zijn nu bezig met ronde 4.. en hopen en hopen en hopen dat het nu wel blijft plakken als het raak is.. ik ben doodsbang
Nu denk ik... o god.. typ ik dit sirieus op internet allemaal JA.. ik wil graag andere laten weten dat ze niet de enigste zijn en dat er mensen zijn die ze wel begrijpen.. dat is belangrijk. Ik merk dat ik ook steeds meer ga lezen op internet naar andermans ervaringen omdat er in het dagelijks leven eigenlijk niet over gesproken wordt...
Voor iedereen heel veel sterkte en ik wil jullie toch hoop mee geven.. het is belangrijk om je droom niet te laten varen.. niet opgeven.. en houdt je sterk..
Liefs..
Ik zal je echt adviseren om toch de testen te doen. Als het bijvoorbeeld APS is zoals bij mij heb je 80% kans dat het fout blijft gaan. Dit gaat ook in latere termijnen fout.
Mijn artsen wilde me eerst ook niet testen, vonden ze niet nodig. Ik was 22 en was meerdere keren ook binnen een maand zwanger. Gelukkig werd ik uiteindelijk wel getest omdat een andere arts van mijn verhaal hoorde en het toch graag wilde testen anders zou mijn zoontje van twee er waarschijnlijk ook niet zijn geweest.
En ik moest twee keer bloed laten testen en mocht in totaal 6 maanden niet zwanger worden. Maar echt als het een stollinfsafwijking is wil je dat echt uitsluiten.
