Zwanger
alle pijlers
Bevallen: ik begin 'm te knijpen 😁
zondag 19 oktober 2014 00:10
Bijna 33 weken. Redelijke kans dat ik eerder ingeleid word.
En ik begin serieus wat bang te worden. Kan ik het allemaal wel? Elke menstruatieachtige kramp die ik nu heb, bezorgt me spanning.
Ik weet dat ik niet de enige ben. Niet de eerste en niet de laatste. Wie kan me helpen de spanning/angst voor de bevalling er te relativeren?
En ik begin serieus wat bang te worden. Kan ik het allemaal wel? Elke menstruatieachtige kramp die ik nu heb, bezorgt me spanning.
Ik weet dat ik niet de enige ben. Niet de eerste en niet de laatste. Wie kan me helpen de spanning/angst voor de bevalling er te relativeren?
zondag 19 oktober 2014 07:17
quote:elein schreef op zondag 19 oktober 2014 07:08 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="misssuus in "Bevallen: ik begin 'm te knijpen &#..."" class="messagelink">misssuus schreef op 19 oktober 2014 @ 06:52</a>:</b>
En dat bevallingsplan? Leuk voor het idee van houvast op dit moment maar echt, go with the flow van je baby, dat is een veel beter plan. Sterkte!</div></blockquote>
Je hebt niet begrepen wat een bevallingsplan is. Er staan dingen in als 'ik wil geen stagaires aan mijn bed', of 'als ik onverwacht een ks krijg gaat man mee met de baby terwijl ik gehecht wordt'. Dat heeft niets met de 'flow van je baby' te maken, en het is ook geen planning zoals sommige mensen lijken te denken, maar een leidraad voor anderen hoe met jou om te gaan, zodat jij de regie houdt over je bevalling. En ja, ook de medische, en ja (bij mij in ieder geval) het wordt echt gelezen.
Dat gezegd hebbende nog twee tips:
1. Het valt me op dat ik heel vaak hoor bevallen <b>is gewoon</b> niet leuk", of mensen die zeggen <b>ik vond</b> het wel leuk. Hoe het voor jou gaat zijn weet je nog niet, maar "is" niet leuk is dus niet per definitie waar, ookal wordt het vaak zo gebracht.
2. Wees niet bang voor pijnbestrijding, en laat je goed informeren. Je hoort vaak dat pijnbestrijding gewoon mag <i>als je dat nodig hebt</i>. Dat is fijn, maar het mag (en kan) ook gewoon als je het <i>wil</i>. "quote: misssuus schreef op 19 oktober 2014 @ 06:52 :
En dat bevallingsplan? Leuk voor het idee van houvast op dit moment maar echt, go with the flow van je baby, dat is een veel beter plan. Sterkte!
Je hebt niet begrepen wat een bevallingsplan is. Er staan dingen in als 'ik wil geen stagaires aan mijn bed', of 'als ik onverwacht een ks krijg gaat man mee met de baby terwijl ik gehecht wordt'. Dat heeft niets met de 'flow van je baby' te maken, en het is ook geen planning zoals sommige mensen lijken te denken, maar een leidraad voor anderen hoe met jou om te gaan, zodat jij de regie houdt over je bevalling. En ja, ook de medische, en ja (bij mij in ieder geval) het wordt echt gelezen. "
Heel leuk elein, maar ik had er bv in staan dat als ik door omstandigheden niet met m'n kindje kon zijn direct na de geboorte dat ik wilde dat m'n partner zou kangoeroeen met onze zoon.
Ik bedoel te zeggen dat dat soort dingen in de praktijk 180 graden anders kunnen gaan op zo'n moment. Mijn zoon werd direct opgenomen dus
Tja, daar lig je dan met je "plan"
Dus ja, naar mijn mening kan je dat beter los laten en die energie voor andere dingen gebruiken.
En dat bevallingsplan? Leuk voor het idee van houvast op dit moment maar echt, go with the flow van je baby, dat is een veel beter plan. Sterkte!</div></blockquote>
Je hebt niet begrepen wat een bevallingsplan is. Er staan dingen in als 'ik wil geen stagaires aan mijn bed', of 'als ik onverwacht een ks krijg gaat man mee met de baby terwijl ik gehecht wordt'. Dat heeft niets met de 'flow van je baby' te maken, en het is ook geen planning zoals sommige mensen lijken te denken, maar een leidraad voor anderen hoe met jou om te gaan, zodat jij de regie houdt over je bevalling. En ja, ook de medische, en ja (bij mij in ieder geval) het wordt echt gelezen.
Dat gezegd hebbende nog twee tips:
1. Het valt me op dat ik heel vaak hoor bevallen <b>is gewoon</b> niet leuk", of mensen die zeggen <b>ik vond</b> het wel leuk. Hoe het voor jou gaat zijn weet je nog niet, maar "is" niet leuk is dus niet per definitie waar, ookal wordt het vaak zo gebracht.
2. Wees niet bang voor pijnbestrijding, en laat je goed informeren. Je hoort vaak dat pijnbestrijding gewoon mag <i>als je dat nodig hebt</i>. Dat is fijn, maar het mag (en kan) ook gewoon als je het <i>wil</i>. "quote: misssuus schreef op 19 oktober 2014 @ 06:52 :
En dat bevallingsplan? Leuk voor het idee van houvast op dit moment maar echt, go with the flow van je baby, dat is een veel beter plan. Sterkte!
Je hebt niet begrepen wat een bevallingsplan is. Er staan dingen in als 'ik wil geen stagaires aan mijn bed', of 'als ik onverwacht een ks krijg gaat man mee met de baby terwijl ik gehecht wordt'. Dat heeft niets met de 'flow van je baby' te maken, en het is ook geen planning zoals sommige mensen lijken te denken, maar een leidraad voor anderen hoe met jou om te gaan, zodat jij de regie houdt over je bevalling. En ja, ook de medische, en ja (bij mij in ieder geval) het wordt echt gelezen. "
Heel leuk elein, maar ik had er bv in staan dat als ik door omstandigheden niet met m'n kindje kon zijn direct na de geboorte dat ik wilde dat m'n partner zou kangoeroeen met onze zoon.
Ik bedoel te zeggen dat dat soort dingen in de praktijk 180 graden anders kunnen gaan op zo'n moment. Mijn zoon werd direct opgenomen dus
Tja, daar lig je dan met je "plan"
Dus ja, naar mijn mening kan je dat beter los laten en die energie voor andere dingen gebruiken.
zondag 19 oktober 2014 07:22
Ik heb mijn hele tweede bevalling gepland, juist omdat ik bijzonder negatief terugkijk op mijn eerste bevalling toen ik alles liet gebeuren. Er zijn toen vreselijke dingen gebeurd die ik deze keer heb vermeden door de regie strak in handen te houden. Ik heb tijdens de bevalling dus een aantal zaken botweg geweigerd. Dat mag namelijk Heel fijn was dat, kan het iedereen aanraden.
zondag 19 oktober 2014 07:28
Ik had idd ook een bevalplan. Niet met de verwachting dat het exact zo zou lopen, maar meer als bespreekpunten mer de VK, zodat ze goed wist wat mijn verwachtingen waren en hoe ik erin stond. Voor de VK is het ook wel fijn om te weten of je met een nuchtere, naïeve, zweverige of bange zwangere te maken hebt. Dan kunnen ze in lijn daarmee handelen. Althans zo heb ik het ervaren. Uiteraard kun je je bevalling niet plannen, maar de wijze waarop ze met je omgaan/communiceren wel en dat geeft rust.
zondag 19 oktober 2014 07:32
Nogmaals, dan heb je het niet goed begrepen. Natuurlijk sneuvelen er dingen van het plan als het medisch niet anders kan. Mijn kind ging ook meteen mee met de kinderarts in plaats van "eerste uur alleen bij ons, navelsteng laten uitkloppen' en andere mooie dingen die we bedacht hadden van te voren. Maar die kinderarts stond wel op de gang tot ze echt geboren was, omdat ik zo min mogelijk mensen op de kamer wilde hebben tijdens de bevalling.
Een plan is nooit in marmer gegoten, je stelt het bij waar nodig. Het is geen harde planning van hoe je bevalling gaat zijn, maar dat verandert niets aan hoe men met jou om moet gaan. Bijna alle 'wensen' uit het plan zijn gesneuveld bij mij, maar de regievoering heb ik gehouden, en dankzij het plan was iedereen op de hoogte en hield zich daaraan. Daarom kijk ik terug op een prettige bevalling.
Een plan is nooit in marmer gegoten, je stelt het bij waar nodig. Het is geen harde planning van hoe je bevalling gaat zijn, maar dat verandert niets aan hoe men met jou om moet gaan. Bijna alle 'wensen' uit het plan zijn gesneuveld bij mij, maar de regievoering heb ik gehouden, en dankzij het plan was iedereen op de hoogte en hield zich daaraan. Daarom kijk ik terug op een prettige bevalling.
zondag 19 oktober 2014 07:53
quote:feow schreef op 19 oktober 2014 @ 00:26:
Ook als je het niet kan zal het lukken.
Klinkt suf, maar die wetenschap hielp mij.
( tjonge, ik heb me toch een potje verbonden gevoeld met alle moeder-van-mijn-moeder-van-mijn-moeder-enz-tot-in-de-oertijd... Kon op een bepaald moment alleen nog maar denken aan een neanderthaler die aan een tak hing en niet in paniek mocht raken omdat de sabeltandtijger dan)
Waarmee ik vooral bedoel te zeggen dat je je tijdens een bevalling soms om heeeel andere, onverwachte en onvoorbereide, dingen druk maakt.
P.s. Ik weet dat ik niet afstam van neanderthalers. Maar ja, die hormonen hé.
Als ik deze had bedacht had ik waarschijnlijk tijdens mijn ultrasnelle bevallingen (5 uur en 3 uur) niet zo gezeurd.
Maar ondanks zeuren zijn ze er toch gekomen!
En m voorAl dan NIET knijpen hihihi!
Ook als je het niet kan zal het lukken.
Klinkt suf, maar die wetenschap hielp mij.
( tjonge, ik heb me toch een potje verbonden gevoeld met alle moeder-van-mijn-moeder-van-mijn-moeder-enz-tot-in-de-oertijd... Kon op een bepaald moment alleen nog maar denken aan een neanderthaler die aan een tak hing en niet in paniek mocht raken omdat de sabeltandtijger dan)
Waarmee ik vooral bedoel te zeggen dat je je tijdens een bevalling soms om heeeel andere, onverwachte en onvoorbereide, dingen druk maakt.
P.s. Ik weet dat ik niet afstam van neanderthalers. Maar ja, die hormonen hé.
Als ik deze had bedacht had ik waarschijnlijk tijdens mijn ultrasnelle bevallingen (5 uur en 3 uur) niet zo gezeurd.
Maar ondanks zeuren zijn ze er toch gekomen!
En m voorAl dan NIET knijpen hihihi!
zondag 19 oktober 2014 08:15
Zal ik ook nog een positief bevallingsverhaal neerpennen dan? 
Ik had zo'n klotezwangerschap, bevallen kon onmogelijk erger zijn dacht ik maar. En zo wel, zou het in ieder geval niet net zo lang duren!
Ik keek er naar uit, was er heel relaxed onder.
Of dat nou geholpen heeft weet ik niet, maar de bevalling was een makkie. Het enige wat pijn deed was het draaien van dochter (sterrenkijker) en de twee hechtingen achteraf. De weeen waren prima te doen, al zat er nauwelijks tijd tussen. Echt pijn deed het niet, meer menstruatiekrampen. Toen de verloskundige kwam voor de eerste check kon meteen de kraamhulp ook komen, had al bijna volledige ontsluiting. Ik dacht dat ze hooguit 3,4 cm zou zeggen. Persweeen kwamen toen ook meteen. Het ging zo vlot dat ik alsnog thuis ben bevallen ipv in het ziekenhuis. zou het zo nog tien keer doen, als je er maar niet zwanger voor hoefde te zijn...
Bedenk wat je wil, met name qua pijnbestrijding, baby bij je houden en dergelijke, en laat het voor de rest maar gebeuren.
Ik had zo'n klotezwangerschap, bevallen kon onmogelijk erger zijn dacht ik maar. En zo wel, zou het in ieder geval niet net zo lang duren!
Ik keek er naar uit, was er heel relaxed onder.
Of dat nou geholpen heeft weet ik niet, maar de bevalling was een makkie. Het enige wat pijn deed was het draaien van dochter (sterrenkijker) en de twee hechtingen achteraf. De weeen waren prima te doen, al zat er nauwelijks tijd tussen. Echt pijn deed het niet, meer menstruatiekrampen. Toen de verloskundige kwam voor de eerste check kon meteen de kraamhulp ook komen, had al bijna volledige ontsluiting. Ik dacht dat ze hooguit 3,4 cm zou zeggen. Persweeen kwamen toen ook meteen. Het ging zo vlot dat ik alsnog thuis ben bevallen ipv in het ziekenhuis. zou het zo nog tien keer doen, als je er maar niet zwanger voor hoefde te zijn...
Bedenk wat je wil, met name qua pijnbestrijding, baby bij je houden en dergelijke, en laat het voor de rest maar gebeuren.
zondag 19 oktober 2014 08:27
Ik was ook heel erg bang! Echt zo bang dat ik geinformeerd heb naar een vrijwillige keizersnede. Maar daar wilde de verloskundige niet aan meewerken. Jankend heb ik bij de verloskundige gezeten omdat ik zo bang was.
Uiteindelijk leek een ruggeprik me ook wel een redelijk goed idee.
Er zijn veel mensen die je gaan vertellen dat het allemaal zo de moeite waard is etc en dat gaat niet helpen. Het enige wat bij mij geholpen heeft was het idee dat ik m'n kind zou zien. Na 40 weken was is gewoon zo nieuwsgierig.
De bevalling was KUT. Ik voelde me bang en ellendig. De pijn viel na de ruggenprik wel mee. Maar ik bleef bang voor het persen.
Zorg dat je uitgeslapen bent en eet voldoende. Neem muslirepen en lekker drinken en snoep mee. Ik had weinig honger maar die energie heb je echt nodig voor het persen.
Ik heb de meest lompe dingen gezegt tussen de weeen door. Maar zodra je kindje er is is alles vergeten.
Laat je niet gek maken. Zorg goed voor jezelf.
Uiteindelijk leek een ruggeprik me ook wel een redelijk goed idee.
Er zijn veel mensen die je gaan vertellen dat het allemaal zo de moeite waard is etc en dat gaat niet helpen. Het enige wat bij mij geholpen heeft was het idee dat ik m'n kind zou zien. Na 40 weken was is gewoon zo nieuwsgierig.
De bevalling was KUT. Ik voelde me bang en ellendig. De pijn viel na de ruggenprik wel mee. Maar ik bleef bang voor het persen.
Zorg dat je uitgeslapen bent en eet voldoende. Neem muslirepen en lekker drinken en snoep mee. Ik had weinig honger maar die energie heb je echt nodig voor het persen.
Ik heb de meest lompe dingen gezegt tussen de weeen door. Maar zodra je kindje er is is alles vergeten.
Laat je niet gek maken. Zorg goed voor jezelf.
zondag 19 oktober 2014 08:29
zondag 19 oktober 2014 09:13
Ik heb 36 uur lang weeën gehad voor ik mocht beginnen met het echte werk, en na een paar uur had ik echt de hele tijd pijn, gewoon overal, en moest de hele tijd plassen.
Wat het voor mij "makkelijker" maakte is dat je wel moet. Je hebt niet echt een keus, hè, je moet er doorheen. En je hoeft met niks anders op de wereld bezig te zijn dan met de weeën op te vangen. Alles wat je in je hebt kun je daarvoor in opperste concentratie gebruiken en dat is écht meer dan je denkt. Het is eng, je weet van tevoren niet hoeveel pijn het gaat doen, maar je weet ook niet hoe sterk je daarvan wordt.
Uiteindelijk na heb ik gekozen voor een ruggenprik, die ik kreeg na 30 uur. En ik was daar heel blij mee, schaam me er echt niet voor. En ik was echt even blij met de katheder die ik daarvoor kreeg zodat ik van dat plassen af was.
En het persen deed weer pijn, maar toen stond ik al helemaal versteld van mezelf. Er kwam echt een beest in me naar boven, hoor ook al was ik heel rustig en zag je dat aan de buitenkant niet. Dan kun je eigenlijk iets met de pijn die je gevoeld hebt en die opgespaarde kracht komt er dan ook allemaal nog eens uit ofzo.
En hoe prachtig het was toen ik hem eenmaal in mijn armen had, kan ik niet onder woorden brengen. Ik was het niet ineens allemaal vergeten, maar als het op dat moment zou moeten voor hem, had ik het zo nog 10x gedaan.
Iedere bevalling is natuurlijk anders, dus je hebt niet zoveel aan persoonlijke verhalen. Maar ik weet zeker dat je het kan, want je moet wel en jij bent net zo sterk als al die vrouwen die je voorgingen. En ben je het nu niet of voel je dat niet zo, dan word je het dan wel.
Wat het voor mij "makkelijker" maakte is dat je wel moet. Je hebt niet echt een keus, hè, je moet er doorheen. En je hoeft met niks anders op de wereld bezig te zijn dan met de weeën op te vangen. Alles wat je in je hebt kun je daarvoor in opperste concentratie gebruiken en dat is écht meer dan je denkt. Het is eng, je weet van tevoren niet hoeveel pijn het gaat doen, maar je weet ook niet hoe sterk je daarvan wordt.
Uiteindelijk na heb ik gekozen voor een ruggenprik, die ik kreeg na 30 uur. En ik was daar heel blij mee, schaam me er echt niet voor. En ik was echt even blij met de katheder die ik daarvoor kreeg zodat ik van dat plassen af was.
En het persen deed weer pijn, maar toen stond ik al helemaal versteld van mezelf. Er kwam echt een beest in me naar boven, hoor ook al was ik heel rustig en zag je dat aan de buitenkant niet. Dan kun je eigenlijk iets met de pijn die je gevoeld hebt en die opgespaarde kracht komt er dan ook allemaal nog eens uit ofzo.
En hoe prachtig het was toen ik hem eenmaal in mijn armen had, kan ik niet onder woorden brengen. Ik was het niet ineens allemaal vergeten, maar als het op dat moment zou moeten voor hem, had ik het zo nog 10x gedaan.
Iedere bevalling is natuurlijk anders, dus je hebt niet zoveel aan persoonlijke verhalen. Maar ik weet zeker dat je het kan, want je moet wel en jij bent net zo sterk als al die vrouwen die je voorgingen. En ben je het nu niet of voel je dat niet zo, dan word je het dan wel.
zondag 19 oktober 2014 09:21
Hoe meer je je gaat focussen op "het doet pijn/kan ik het wel/ik kan het niet", hoe moeilijker je het voor jezelf maakt. Natuurlijk is het een hele grote ervaring maar doordat het voor iedere vrouw anders verloopt heb je ook geen gemiddeld beeld van "zo is een bevalling".
Haal je voor alle manieren van bevallen: thuis, ziekenhuis, keizersnede met ruggenprik, keizersnede onder narcose, in gedachten hoe je het zou willen hebben en concentreer je daarop.
En bedenk: meestal heb je binnen 24 uur een nieuw, vers mensje in je armen en is dat het allemaal waard geweest.
En ja, je kunt het. Hoe dan ook!!! Het komt helemaal goed!!
Haal je voor alle manieren van bevallen: thuis, ziekenhuis, keizersnede met ruggenprik, keizersnede onder narcose, in gedachten hoe je het zou willen hebben en concentreer je daarop.
En bedenk: meestal heb je binnen 24 uur een nieuw, vers mensje in je armen en is dat het allemaal waard geweest.
En ja, je kunt het. Hoe dan ook!!! Het komt helemaal goed!!
zondag 19 oktober 2014 09:27
zondag 19 oktober 2014 09:30
Ik denk dat hoe drukker je je erover maakt, hoe moeilijker het zal zijn. Loslaten klinkt makkelijker dan gezegd, maar helpt denk ik zeker.
Uiteindelijk kun je er denk ik moeilijk van op aan of het zwaar gaat worden. Elk lijf is anders en elke baby ook. Mijn moeder heeft 4 bevallingen gehad, waarvan 1 verschrikkelijk, en 3 appeltje eitje.
Het is iets waar je even doorheen moet. Tenminste zo zie ik het. Zwanger zijn is niet echt mijn favoriete hobby (en ik moet nog wel even;)), maar tegen bevallen kan ik dan totaal weer niet opzien.
Sterkte en het loopt vast uiteindelijk allemaal wel los. Ps. En niet teveel enge verhalen op internet gaan lezen
Uiteindelijk kun je er denk ik moeilijk van op aan of het zwaar gaat worden. Elk lijf is anders en elke baby ook. Mijn moeder heeft 4 bevallingen gehad, waarvan 1 verschrikkelijk, en 3 appeltje eitje.
Het is iets waar je even doorheen moet. Tenminste zo zie ik het. Zwanger zijn is niet echt mijn favoriete hobby (en ik moet nog wel even;)), maar tegen bevallen kan ik dan totaal weer niet opzien.
Sterkte en het loopt vast uiteindelijk allemaal wel los. Ps. En niet teveel enge verhalen op internet gaan lezen
zondag 19 oktober 2014 10:07
P.s. en zie het ook als normaal dat je wat angstig bent voor de bevalling. Geen enkele vrouw die fluitend op weg gaat naar een bevalling. Bedenk dat je er gemiddeld 12 uur over doet, het kan langer, het kan korter. Ze houden 1 uur per cm aan als ongeveer het gemiddelde. Pijnbestrijding is altijd een mogelijkheid.
zondag 19 oktober 2014 10:13
Bij mijn eerste bevalling raakte ik in paniek, het deed zeer en ik kon geen controle krijgen. Tot overmaat van ramp had ik ook nog eens een draak van een verloskundige. Uiteindelijk is t goedgekomen toen ik in t ziekenhuis terecht kwam.
Bij de tweede heb ik me er op ingesteld dat het nu echt bijna over was, met elke wee kwam m'n baby dichterbij. Ik kon me er aan overgeven en ben zo best wel vlot en vooral heel rustig bevallen.
Nu bij de derde heb ik me voorgenomen om er weer zo in t gaan. Ik moet niets perse, ik wil graag doen wat ik op dat moment fijn vind. Dus thuis, ziekenhuis, wel geen pijnbestrijding, ik laat het allemaal open. Mijn man kan goed overdragen wat ik wil, dat scheelt ook. Sterke man bij me was in mijn geval echt een zegen. Heerlijk dat hij alleen maar hoefde te kijken om naar de verloskundige te vertalen wat ik zelf niet kon grommen
Bij de tweede heb ik me er op ingesteld dat het nu echt bijna over was, met elke wee kwam m'n baby dichterbij. Ik kon me er aan overgeven en ben zo best wel vlot en vooral heel rustig bevallen.
Nu bij de derde heb ik me voorgenomen om er weer zo in t gaan. Ik moet niets perse, ik wil graag doen wat ik op dat moment fijn vind. Dus thuis, ziekenhuis, wel geen pijnbestrijding, ik laat het allemaal open. Mijn man kan goed overdragen wat ik wil, dat scheelt ook. Sterke man bij me was in mijn geval echt een zegen. Heerlijk dat hij alleen maar hoefde te kijken om naar de verloskundige te vertalen wat ik zelf niet kon grommen
zondag 19 oktober 2014 10:15
quote:Noah_ schreef op zondag 19 oktober 2014 09:37 Dank voor al jullie leuke, lieve en bemoedigende reacties. Probeer later vandaag wat uitgebreider te reageren. Nu geen gelegenheid.
Ze helpen me in ieder geval iets meer te relativeren. Het komt in ieder geval goed, als je bevalling begint weet je dat je binnen niet al te lange tijd je baby vast kan houden. En dat moment is zo onbeschrijfelijk geweldig, echt woorden tekort om uit te leggen hoe mooi het is. Mij hielp het om daarop te focussen, klote weeen maar ik overleef het en zometeen heb ik eindelijk m'n baby!
Ze helpen me in ieder geval iets meer te relativeren. Het komt in ieder geval goed, als je bevalling begint weet je dat je binnen niet al te lange tijd je baby vast kan houden. En dat moment is zo onbeschrijfelijk geweldig, echt woorden tekort om uit te leggen hoe mooi het is. Mij hielp het om daarop te focussen, klote weeen maar ik overleef het en zometeen heb ik eindelijk m'n baby!
zondag 19 oktober 2014 10:19
ik ben gaan zoeken naar dingen die ik altijd doe als ik iets heel moeilijk, spannend, pijnlijk, eng vindt.
het idee dat ik mezelf ook door enge achtbanen kan slepen, moeilijke sollicitatiegesprekken heen loods en super zware bergwandelingen heb overleefd gaf mij het zelfvertrouwen dat ik mezelf tijdens een bevalling ook staande zou kunnen houden.
wat doe jij doorgaans in moeilijke situaties?
(ik neurie liedjes van the sound of music, dat leidt me kinderlijk af... )
het idee dat ik mezelf ook door enge achtbanen kan slepen, moeilijke sollicitatiegesprekken heen loods en super zware bergwandelingen heb overleefd gaf mij het zelfvertrouwen dat ik mezelf tijdens een bevalling ook staande zou kunnen houden.
wat doe jij doorgaans in moeilijke situaties?
(ik neurie liedjes van the sound of music, dat leidt me kinderlijk af... )
zondag 19 oktober 2014 10:20
Ik had een sterrenkijkerbevalling, op natuurlijke wijze. Schijnt een zwaardere bevalling te zijn geweest, ik vond het geweldig! En ja, het deed wel zeer dat wel, maar door goed te ademen raakte ik tijdens de weeën een beetje in een roes dus het ging best.
Niet bang zijn!
Niet bang zijn!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zondag 19 oktober 2014 10:44
Ik ben 3,5wk terug bevallen, eergister was de uitgerekende datum.
Ik had een afspraak bij de vk om afscheid te nemen en de dag er op bij de gyn om de datum van inleiden te bespreken. Ik had inmiddels zo veel complicaties: diabetes, hoge bloeddruk, extreem vocht vasthouden, 'groot kind', veel vruchtwater, beginnende zwangerschapsvergiftiging etc. Ik moest al 2x per week naar het ziekenhuis, afwisselend gyn, internist.
Goed dus ik sta op om naar de vk te gaan, *flatsh* breekt mijn water.. Net als in de film, half uur later starten de weeen elke 5min. Zkh gebeld en we mochten direct komen.
Ja het was begonnen, op naar de verloskamers. Wanneer je aan alle apparatuur ligt zie je op een monitor je weeën in golven, waar je in het begin nog denkt: wow hij tikt de 40 aan das heftig! Ben je later zo blij als de wee terugzakt naar 40! Nou goed 12 uur later toch maar om pijnstilling gevraagd, ik kreeg morfine, zalig spul!
Nou weer 3 uur later volledige ontsluiting, echter ging de morfine uitwerken en mocht ik geen extra meer. Kindje was niet ingedaald dus moest de weeen wegzuchten. Nu pas vond ik het zwaar worden, waarschijnlijk ook omdat de wee-opwekkers via het infuus binnen kwamen, nu continu weeen ipv pauzes van 4-5min. Toen zakte de hartslag van 't kind, zuurstof liep terug, mijn bloeddruk was 200/125. Resultaat: spoedkeizersnee midden in de nacht.
En weet je? Het herstel vakt me tegen hoor, maar ik zou 't morgen zo weer doen!
Ik had een afspraak bij de vk om afscheid te nemen en de dag er op bij de gyn om de datum van inleiden te bespreken. Ik had inmiddels zo veel complicaties: diabetes, hoge bloeddruk, extreem vocht vasthouden, 'groot kind', veel vruchtwater, beginnende zwangerschapsvergiftiging etc. Ik moest al 2x per week naar het ziekenhuis, afwisselend gyn, internist.
Goed dus ik sta op om naar de vk te gaan, *flatsh* breekt mijn water.. Net als in de film, half uur later starten de weeen elke 5min. Zkh gebeld en we mochten direct komen.
Ja het was begonnen, op naar de verloskamers. Wanneer je aan alle apparatuur ligt zie je op een monitor je weeën in golven, waar je in het begin nog denkt: wow hij tikt de 40 aan das heftig! Ben je later zo blij als de wee terugzakt naar 40! Nou goed 12 uur later toch maar om pijnstilling gevraagd, ik kreeg morfine, zalig spul!
Nou weer 3 uur later volledige ontsluiting, echter ging de morfine uitwerken en mocht ik geen extra meer. Kindje was niet ingedaald dus moest de weeen wegzuchten. Nu pas vond ik het zwaar worden, waarschijnlijk ook omdat de wee-opwekkers via het infuus binnen kwamen, nu continu weeen ipv pauzes van 4-5min. Toen zakte de hartslag van 't kind, zuurstof liep terug, mijn bloeddruk was 200/125. Resultaat: spoedkeizersnee midden in de nacht.
En weet je? Het herstel vakt me tegen hoor, maar ik zou 't morgen zo weer doen!
zondag 19 oktober 2014 12:50
Een wee duurt 60 seconden is inderdaad geen standaard gegeven nee. Ik had weeën van 30 seconden, die wel om de minuut kwamen. Maar op de belinstructie staat: bellen als de weeën een minuut duren en om de drie minuten komen. Lekker dan. Zit je daar even heerlijk onzeker over te wezen.
Heb toen toch mijn man maar even wakker gemaakt, die ging nog een keer timen en heeft meteen gebeld. De vk dacht er nog wel even een bevalling tussendoor te doen, want ja, het was mijn eerste, het was nog maar net begonnen, dus dat kon nog uuuuren duren. Nou ja, niet dus.
Heb toen toch mijn man maar even wakker gemaakt, die ging nog een keer timen en heeft meteen gebeld. De vk dacht er nog wel even een bevalling tussendoor te doen, want ja, het was mijn eerste, het was nog maar net begonnen, dus dat kon nog uuuuren duren. Nou ja, niet dus.
zondag 19 oktober 2014 13:28
Ik hoop dat je wat hebt aan alle reacties hier.. En die angst is ook echt wel reëel!
Ik had tijdens de zwangerschap van mijn eerste helemaal geen angst.. Geen moment getwijfeld over of ik het wel zou kunnen en geen moment gedacht aan hoeveel pijn het zou kunnen doen. 10 weken lang op "pufcursus" geweest en ik dacht het gewoon wel even te doen! Elke vrouw kan dat toch? Dan ik ook!
Nou ik kan je vertellen, het was een HEL!! 38 uur aan 1 stuk door weeën en pijn, heel veel pijn! Ik wist echt niet dat een mens zoveel pijn kon ervaren, het was vreselijk!!! Uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat m'n vliezen braken en dochter gepoept had in het vruchtwater. Eenmaal in het ziekenhuis een ruggenprik, dat ging al helemaal mis, ik laat de details achterwege. En op het moment dat ik 10 cm had begon het.. Maarliefst 3 gynaecologen, een verloskundige, een anesthesist, en een stuk of 6 verpleegsters naast m'n bed, een knip, nog een knip, nog een knip, een tang, weer een knip, een paar handen erin, nog niks, hartslag viel weg, nog 1 laatste knip, en toen een vacuümpomp.. En daar was ze..
Maar op dat moment was ik echt niet vergeten door wat voor een hel ik gegaan was, en ik vroeg me zelfs af of dit het allemaal waard was geweest. Na 3 dagen zh mochten dochter en ik naar huis en daar ging de ellende verder! Hechtingen van voor naar achter en van links naar rechts, heel zwak, heeeel veel bloed verloren, zwaar kut voelde ik me. We hebben zelfs een herindicatie kraamhulp gehad, 2 weken hulp ipv 1 week omdat ik zo verschrikkelijk slecht was. En dochter was ook nog vanaf dag 1 een huilbaby.. Daar kwam de bv nog bij die niet goed ging.
Naja.. Ik heb de eerste anderhalf jaar na de geboorte van dochter geroepen dat ik dit noooooit meer ging doen, 1 kind was prima!
Dochter is nu 2 en ben momenteel 20 weken zwanger van de 2de.. Dus het gaat over, en de verlangens naar nog zo'n heerlijk kind, zijn sterker, veel sterker dan het negatieve van bevallen.. Tuurlijk, ik kijk er nu wel anders tegenaan dan bij de eerste zwangerschap, maar alles wat je ervoor terug krijgt, alle mooie momenten, iedere dag, alle liefde, ik zou der voor geen goud willen missen, en daar heb ik nog wel 100000 bevallingen voor over! You can do it girl!! Echt waar!!
Ik had tijdens de zwangerschap van mijn eerste helemaal geen angst.. Geen moment getwijfeld over of ik het wel zou kunnen en geen moment gedacht aan hoeveel pijn het zou kunnen doen. 10 weken lang op "pufcursus" geweest en ik dacht het gewoon wel even te doen! Elke vrouw kan dat toch? Dan ik ook!
Nou ik kan je vertellen, het was een HEL!! 38 uur aan 1 stuk door weeën en pijn, heel veel pijn! Ik wist echt niet dat een mens zoveel pijn kon ervaren, het was vreselijk!!! Uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat m'n vliezen braken en dochter gepoept had in het vruchtwater. Eenmaal in het ziekenhuis een ruggenprik, dat ging al helemaal mis, ik laat de details achterwege. En op het moment dat ik 10 cm had begon het.. Maarliefst 3 gynaecologen, een verloskundige, een anesthesist, en een stuk of 6 verpleegsters naast m'n bed, een knip, nog een knip, nog een knip, een tang, weer een knip, een paar handen erin, nog niks, hartslag viel weg, nog 1 laatste knip, en toen een vacuümpomp.. En daar was ze..
Maar op dat moment was ik echt niet vergeten door wat voor een hel ik gegaan was, en ik vroeg me zelfs af of dit het allemaal waard was geweest. Na 3 dagen zh mochten dochter en ik naar huis en daar ging de ellende verder! Hechtingen van voor naar achter en van links naar rechts, heel zwak, heeeel veel bloed verloren, zwaar kut voelde ik me. We hebben zelfs een herindicatie kraamhulp gehad, 2 weken hulp ipv 1 week omdat ik zo verschrikkelijk slecht was. En dochter was ook nog vanaf dag 1 een huilbaby.. Daar kwam de bv nog bij die niet goed ging.
Naja.. Ik heb de eerste anderhalf jaar na de geboorte van dochter geroepen dat ik dit noooooit meer ging doen, 1 kind was prima!
Dochter is nu 2 en ben momenteel 20 weken zwanger van de 2de.. Dus het gaat over, en de verlangens naar nog zo'n heerlijk kind, zijn sterker, veel sterker dan het negatieve van bevallen.. Tuurlijk, ik kijk er nu wel anders tegenaan dan bij de eerste zwangerschap, maar alles wat je ervoor terug krijgt, alle mooie momenten, iedere dag, alle liefde, ik zou der voor geen goud willen missen, en daar heb ik nog wel 100000 bevallingen voor over! You can do it girl!! Echt waar!!
zondag 19 oktober 2014 13:40
Ik lees mee!quote:Pantax schreef op 19 oktober 2014 @ 07:22:
Ik heb mijn hele tweede bevalling gepland, juist omdat ik bijzonder negatief terugkijk op mijn eerste bevalling toen ik alles liet gebeuren. Er zijn toen vreselijke dingen gebeurd die ik deze keer heb vermeden door de regie strak in handen te houden. Ik heb tijdens de bevalling dus een aantal zaken botweg geweigerd. Dat mag namelijk Heel fijn was dat, kan het iedereen aanraden.Pantax, als je nog leest: zou je dit misschien willen toelichten? Ik zou heel graag horen wat je bijvoorbeeld hebt geweigerd waardoor je tweede bevalling prettiger was dan je eerste.
Ik heb mijn hele tweede bevalling gepland, juist omdat ik bijzonder negatief terugkijk op mijn eerste bevalling toen ik alles liet gebeuren. Er zijn toen vreselijke dingen gebeurd die ik deze keer heb vermeden door de regie strak in handen te houden. Ik heb tijdens de bevalling dus een aantal zaken botweg geweigerd. Dat mag namelijk Heel fijn was dat, kan het iedereen aanraden.Pantax, als je nog leest: zou je dit misschien willen toelichten? Ik zou heel graag horen wat je bijvoorbeeld hebt geweigerd waardoor je tweede bevalling prettiger was dan je eerste.
Had ik maar een motto.
