Bevallen: ik begin 'm te knijpen 😁

19-10-2014 00:10 138 berichten
Alle reacties Link kopieren
Bijna 33 weken. Redelijke kans dat ik eerder ingeleid word.



En ik begin serieus wat bang te worden. Kan ik het allemaal wel? Elke menstruatieachtige kramp die ik nu heb, bezorgt me spanning.



Ik weet dat ik niet de enige ben. Niet de eerste en niet de laatste. Wie kan me helpen de spanning/angst voor de bevalling er te relativeren?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb n prima ingeleide bevalling gehad (langdurig gebroken vliezen). Is me echt enorm meegevallen. Met name rugweeen, vriend heeft zich rot geduwd. Na 5 uur volledige ontsluiting en daarna hoogstens kwartier persen. Geen pijnbestrijding nodig gehad. Paar hechtingen want iets gescheurd. Voelde daar amper wat van, denk combi verdoving en adrenaline.

Tussen de weeen door probeerde ik me volledig te ontspannen, alle spieren slap te laten hangen. Dat hielp enorm zei men. Je natuurlijke reactie op pijn is verkrampen maar dan houd je het proces tegen. Ik voelde dochter letterlijk naar beneden zakken.

Rustige ademhaling was ook heel belangrijk, als ik tintelende vingers kreeg wist ik dat ik a/h hyperventileren was en weer bewust moest ademhalen. Op t ritme van 'deze wee komt nooit meer terug' enzo ?
Ik heb geweigerd liggend te bevallen (staand was een zaligheid, kind was er in 2 minuten ), ik heb een hartslagpin in het hoofd van mijn kind geweigerd (zou er staand toch uitvallen en ik voorzag al dat ik dan steeds weer moest gaan liggen) en ik heb geweigerd de vliezen te laten breken met 6cm. Uiteindelijk heeft de arts ze toch nog gebroken met 8-9cm, maar goed, toen was ik er bijna. Mocht er nog een derde komen dan weiger ik dat ook.



En ik heb vooraf nog een aantal dingen geweigerd, zoals een knip en een oxytocine injectie. Allemaal zinloos bij een normale bevalling, ze brengen alleen maar schade toe.
Alle reacties Link kopieren
Vind ik ook Pantax. Zo lang je gezond bent, is het vooral zaak om een bevalling niet onnodig te laten medicaliseren. De bevalling opwekken, in de medische houding (op de rug) persen, ongewenste aanrakingen en onrust verkleinen de kans op een fijne natuurlijke geboorte nogal. Dus vooral duidelijk maken dat je natuurlijk en ongestoord wil bevallen, zo lang er geen sprake is van een bijzondere situatie.



Ik ben drie keer heel rustig, in natuurlijke houdingen, bevallen. Dus nooit op de rug en zonder zomaar aangeraakt te worden. Mijn man ving zelf de kinderen op en er is nooit ongewenst getoucheerd, geknipt of wat dan ook. Ik heb er mooie herinneringen aan en gun andere moeders en baby's ook zulke rustige geboortes.
quote:veraaa schreef op zondag 19 oktober 2014 13:28 Ik hoop dat je wat hebt aan alle reacties hier.. En die angst is ook echt wel reëel!

Ik had tijdens de zwangerschap van mijn eerste helemaal geen angst.. Geen moment getwijfeld over of ik het wel zou kunnen en geen moment gedacht aan hoeveel pijn het zou kunnen doen. 10 weken lang op "pufcursus" geweest en ik dacht het gewoon wel even te doen! Elke vrouw kan dat toch? Dan ik ook!

Nou ik kan je vertellen, het was een HEL!! 38 uur aan 1 stuk door weeën en pijn, heel veel pijn! Ik wist echt niet dat een mens zoveel pijn kon ervaren, het was vreselijk!!! Uiteindelijk naar het ziekenhuis omdat m'n vliezen braken en dochter gepoept had in het vruchtwater. Eenmaal in het ziekenhuis een ruggenprik, dat ging al helemaal mis, ik laat de details achterwege. En op het moment dat ik 10 cm had begon het.. Maarliefst 3 gynaecologen, een verloskundige, een anesthesist, en een stuk of 6 verpleegsters naast m'n bed, een knip, nog een knip, nog een knip, een tang, weer een knip, een paar handen erin, nog niks, hartslag viel weg, nog 1 laatste knip, en toen een vacuümpomp.. En daar was ze..

Maar op dat moment was ik echt niet vergeten door wat voor een hel ik gegaan was, en ik vroeg me zelfs af of dit het allemaal waard was geweest. Na 3 dagen zh mochten dochter en ik naar huis en daar ging de ellende verder! Hechtingen van voor naar achter en van links naar rechts, heel zwak, heeeel veel bloed verloren, zwaar kut voelde ik me. We hebben zelfs een herindicatie kraamhulp gehad, 2 weken hulp ipv 1 week omdat ik zo verschrikkelijk slecht was. En dochter was ook nog vanaf dag 1 een huilbaby.. Daar kwam de bv nog bij die niet goed ging.

Naja.. Ik heb de eerste anderhalf jaar na de geboorte van dochter geroepen dat ik dit noooooit meer ging doen, 1 kind was prima!

Dochter is nu 2 en ben momenteel 20 weken zwanger van de 2de.. Dus het gaat over, en de verlangens naar nog zo'n heerlijk kind, zijn sterker, veel sterker dan het negatieve van bevallen.. Tuurlijk, ik kijk er nu wel anders tegenaan dan bij de eerste zwangerschap, maar alles wat je ervoor terug krijgt, alle mooie momenten, iedere dag, alle liefde, ik zou der voor geen goud willen missen, en daar heb ik nog wel 100000 bevallingen voor over! You can do it girl!! Echt waar!! Ik hoop dat TO alleen de laatste alinea van je verhaal leest, hahaha! Mijn hemel. Ik krijg er acuut de bibbers van. Toch stoer dat je redelijk relaxt nu voor de tweede gaat!
Oh meid, jij kunt dat! De angst ervaar je door het onbekende, je weet niet wat je moet verwachten en tja, met pijn in het vooruitzicht kan ik me voorstellen dat je er niet jubelend naar toe leeft, dat geef ik je.



Maar bedenk dat miljoenen vrouwen het gedaan hebben en wat ik ondervond tijdens de bevalling: de pijn sterkt je. Je leeft naar iets moois toe en je geeft je er de volle 100% voor. Ik vond het bevallen echt gaaf, die oerkracht, het verbaasde me maar ik genoot er ook van.



En natuurlijk kan je pijnstilling vragen, heb ik ook gekregen omdat het vooruitzicht was nog ik nog twaalf uur moest - na al vier uur weeën opvangen. Die ruggenprik was hartstikke fijn, daardoor heb ik de energie gehad om dochter er in tien minuten uit te persen. Met maar twee kleine scheurtjes en een knip - en dat is knap als je zag hoe groot mijn dochter was



Het komt echt goed. Je partner is er bij en de VK/medische hulp ook.
Alle reacties Link kopieren
Ik bedacht me dat er altijd nog een uitweg was in de vorm van een keizersnede. Dat gaf mij rust. Het is uiteindelijk niet nodig geweest, maar ik had er wel vrede mee gehad vermoed ik. Ik bedacht me tevens dat wij de luxe van die optie hebben (niet dat ik de ingreep en haar impact wil bagatelliseren overigens) en dat dat niet overal ter wereld zo is (en hoe eng dat moet zijn voor aanstaande moeders daar).



Sterkte! Je kunt het!
Alle reacties Link kopieren
ik ben em ook behoorlijk aan t knijpen hoor maar goed ik hou t einddoel voor ogen waar t uiteindelijk je t allemaal voor doet hihi en ik ben pas 31 weken
sometimes believing and hoping is all we have
Alle reacties Link kopieren
Dankjewel Pantax! (En anderen, interessant om te lezen allemaal.)
Had ik maar een motto.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben van mijn eerste ingeleid, vanwege bekkeninstabiliteit.

Op een of andere manier ging ik van te voren uit van het ergste (inknippen, ineens toch een keizersnede, weeën die continu bleven ect)



Achteraf is het meegevallen. Weeën waren pittig, maar niet ondragelijk. Heb in totaal 7 uur weeën gehad, en daarna was ons kindje er met 3 pers weeën.



Stom genoeg: zou ik zo weer een inleiding willen!



Als je kindje eenmaal geboren is, vergeet je de pijn die je daarvoor gehad hebt... echt
Alle reacties Link kopieren
Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld door de pijn maar ik heb ook nog nooit zoiets geweldigs meegemaakt. Ik vond t machtig. Nu 26 wkn zwanger van de tweede en ik ben blij dat ik het nog een keer mag gaan doen, kijk er zelfs naar uit.
In mijn bevallingsplan voor de tweede (bij de eerste had ik daar niet over gedacht omdat ik er zo optimistisch en onbevangen in ging) stond dat ik wilde dat het infuus lager werd gedraaid als ik een weeënstorm zou krijgen. Op het moment dat dat gebeurde was het volgens de gyn niet mogelijk 'want het kind moest er toch uit'. Ook stond erin dat ik wilde dat na een uur persen ingegrepen zou worden (had bij de eerste ruim twee uur geduurd en toen pas een vacuum gebruikt). Uiteindelijk mocht ik al bij de tweede perswee gaan zuchten, waarop ik uitriep 'nee, dat moet pas op het eind!' En toen was ze er al.
Alle reacties Link kopieren
Allereerst nogmaals bedankt voor jullie reacties. Helpt zeker om te relativeren. Ik reageer een beetje op thema's omdat iedereen persoonlijk te antwoorden wat veel wordt na een aantal pagina's.



Uitgerust zijn

Hoop dat dat nog gaat lukken. Ben nu ruim 7 maanden zwanger en slaap al die tijd al bagger (tussen de 3-6 uur per nacht). Ben dus zeer bekend met gebroken nachten. Voordeel is wel dat ik vanaf dinsdag met verlof ben. Morgen een tentamen voor mijn studie. En daarna helemaal niks meer, anders dan vluchttas inpakken, geboortekaartje uitzoeken, Netflix installeren. Zalig.



Steun partner

Die is er niet. Hier spreekt een bewust alleenstaande moeder. Wel zal mijn eigen moeder bij de bevalling zijn. In ieder geval als morele steun, maar ik hoop ook dat ze me fysiek bij kan staan.



Houding

Ik wil graag verticaal bevallen waarbij ik ergens overheen kan leunen. Denk dat me dat het beste helpt. Ik heb van de gynaecoloog in mijn ziekenhuis (ik moet op medische indicatie in het ziekenhuis bevallen) dat ik zelfs met een ruggenprik het persgedeelte eventueel verticaal kan doen. Hoe zie ik nog niet voor me.



Geboorteplan

Ben ik mee bezig. Weet dat het alleen mogelijk is als medisch verantwoordelijk. Staat momenteel in:

* verticaal bevallen

* pijnbestrijding middels pompje

* geen stagiaires, etc.

* zelf navelstreng doorknippen + uit laten kloppen

Verder wil ik me nog oriënteren op de opties die Pantax aandraagt. Ik ben heel benieuwd naar het nut en onnut daarvan. Klinkt zoals ik het zou willen, maar weet nog niet precies waarom.



Eerder inleiden

Is nog niet zeker, maar een optie vanwege ernstige bekkenklachten, gecombineerd met dat ik alleenstaand ben en nu al niet veel meer kan door het immobiel zijn. Weet nog niet wat ik ervan vind. Zie op tegen een weeenstorm, aan de andere kant zou ik het ook niet trekken om tot 41 weken door te lopen (dan gaan ze sowieso inleiden).



Controle loslaten

Dat lijkt me het kernpunt als ik jullie zo lees. Dat vind ik nog niet eens het moeilijkste. De pijn over me heen laten komen. Daar ben ik het meest angstig voor.

Maar wellicht overvalt me een kracht die ik niet van mezelf ken.



Off-topic (maar is mijn eigen topic, dus maakt niet uit ): fijn om te lezen dat jij bevallen bent Luffy.
Noah, verticaal met ruggenprik is volgens mij gehurkt op het bed (achterstevoren dus met je voorkant tegen het hoofdeinde dat dan omhoog staat). Zoiets: http://i.ytimg.com/vi/tn8H5JV3lec/0.jpg



Moet dan alleen wel lukken. Bij een vriendin van me hadden ze niet goed geprikt en had ze dus geen gevoel in haar benen. Was best lastig aangezien ze van de gyn zo MOEST gaan zitten, en snel, maar dat lukte dus niet.
Ben je trouwens iemand die letterlijk alles wil weten? Of vind je ignorance bliss?



Want voor sommige mensen is het juist fijn om alles te weten wat er mis kan gaan, alle verschrikkingen te kennen onder het mom van "dan kan het alleen maar meevallen". Anderen willen dat juist liever niet weten (en in dat geval zou ik dus mensen ook gewoon vertellen dat je niet op hun bevallingsverhalen zit te wachten).
Alle reacties Link kopieren
quote:matroesjka_ schreef op 19 oktober 2014 @ 20:08:

Noah, verticaal met ruggenprik is volgens mij gehurkt op het bed (achterstevoren dus met je voorkant tegen het hoofdeinde dat dan omhoog staat). Zoiets: http://i.ytimg.com/vi/tn8H5JV3lec/0.jpg



Zo wil ik inderdaad - indien mogelijk - bevallen.

Alle reacties Link kopieren
quote:matroesjka_ schreef op 19 oktober 2014 @ 20:10:

Ben je trouwens iemand die letterlijk alles wil weten? Of vind je ignorance bliss?Liever niet alles dat mis kan gaan, maar wel reëele zaken zoals: inleiden kan zorgen voor weeenstorm, ruggenprik kan zorgen dat persweeën niet gevoeld worden, etc. Zodat ik me een beetje kan voorbereiden op de mogelijke opties.
Ik spreek even puur voor mijzelf, maar de pijn vond ik niet als pijn na een val bijvoorbeeld. De pijn komt zacht op en net op het punt dat je denkt 'ik trek het niet meer' dan ebt het weer weg. Je hebt steeds even rust om je voor te bereiden op de volgende wee.



Heb je gedacht aan een duola? Ik weet niet of dee lichamelijk mag bijstaan, maar zo ja: maak er gebruik van mocht je moeder daar niet voor openstaan. Het is namelijk heel fijn dat iemand je rug kan masseren tijdens een wee. Ik hield het daardoor beter vol. Ik ging dan over mijn fitnessbal hangen, dan wist mijn man direct dat hij weer aan de slag moest.
Er is hier een topic 'Bevallen: de taboes'. Daar vertellen bevallen dames heel eerlijk over alle grappige, ranzige, stomme details over hun bevalling. Maar bezint eer ge begint (geen topic dat gaat over hele heftige dingen zoals ernstige complicaties met verregaande gevolgen by the way)



En bedenk het zo:



1. Het gaat voorbij

2. Er is er nog nooit 1 blijven zitten

3. In veruit de meeste bevallingen gaat alles gewoon goed en komen moeder en kind er goed doorheen

4. Je hebt geen keuze. Be a big girl and do it.

5. Bijna alle vrouwen zouden het zo weer doen

6. Na al die moeite mag je eindelijk je kind ontmoeten!!!!
Alle reacties Link kopieren
quote:Noah_ schreef op 19 oktober 2014 @ 20:04:

Houding

Ik wil graag verticaal bevallen waarbij ik ergens overheen kan leunen. Denk dat me dat het beste helpt. Ik heb van de gynaecoloog in mijn ziekenhuis (ik moet op medische indicatie in het ziekenhuis bevallen) dat ik zelfs met een ruggenprik het persgedeelte eventueel verticaal kan doen. Hoe zie ik nog niet voor me.

Bij mij kon het voeteneind van het bed verlaagd worden (en weggeklapt voor als je wel in de beugels wil/moet. - hoe dat mechanisch werkt weet ik niet). Ik zat dus met m'n voeten een stukje lager, en dan gehurkt ging ik net op, en tijdens een wee net van de rand van (het middendeel van) het bed zitten. Beetje duidelijk zo? Wel een tip voor als je toch een ruggenprik neemt: ik had bedacht om naar voren te hangen om de nek van vriend, maar daarvoor was het slangetje van die prik net te kort! Als ik die houding bedacht had vóór ik dat ding bestelde had er rekening mee gehouden kunnen worden, maar het maakte niet echt uit, zo ging het ook (tot dochter dus rare dingen met haar hartslag ging doen, maar goed).



Verder had ik net als Pantax eerst ook resoluut die hartslagschroef geweigerd, maar dochters hartslag was nauwelijks te meten met een electrode op mijn buik. Lag volgens mij gewoon aan de vorm van mijn buik, de gel, de zwaartekracht en het feit dat ik vooral lang en veel onder de douche wilde, maar dat werkte dus niet. Uiteindelijk toch maar voor dat schroefje gekozen. (Hartslag helemaal niet meten voelde voor ons ook niet goed gezien de reden dat we daar überhaupt waren)



Het enige waar ik meer op zou hameren mocht ik ooit weer een ingeleide bevalling krijgen, is het tempo van die wee-opwekkers. Ik dacht dat elk half uur hoger zetten niet nodig was, en bleek gelijk te hebben, maar ik wist er te weinig van om het 'als het eenmaal begint moet het elk half uur hoger' van de verpleegkundige goed te weerleggen. Overigens vond ik de daaropvolgende weeënstorm echt prima te doen, dat was het niet. Meer een gevoel van "dat zei ik toch!"
Alle reacties Link kopieren
Elein, hoe had je het willen weerleggen dan. Als in argumentatie. Mag ik dat weten? Misschien heb ik er wat aan.

En die schroef, wat moet ik me daarbij voorstellen?
Alle reacties Link kopieren
Fleetflox, ik weet dat het opkomt en afzwakt, maar is dat bij weeenstorm na inleiden ook?
Geen ervaring met een weeenstorm, maar mijn nicht is ingeleid en heeft geen weeenstorm gehad. Sta je open voor een ruggenprik trouwens?
Alle reacties Link kopieren
Op zich wel, maar ook daar moet ik me nog in verdiepen. Ben een beetje bang voor misprikken, die katheter (het idee waar die ingaat), en sowieso geen held met naalden in het algemeen.

Infuus zal ook wel moeten. Alsmede allerlei inwendige draden (die ik eigenlijk niet wil en wat ik ook met verloskundige ga bespreken).
Hoezo zal infuus toch wel moeten?
Alle reacties Link kopieren
Nou, in een volgend geval ga ik gewoon "nee" zeggen, want nu kan ik zeggen dat ik een ervaringsdeskundige ben. Maar misschien als je het gevoel hebt dat het te snel gaat dit aangeven en zeggen: kom maar een kwartier/ half uur later terug, en dan zien we dan wel of jij of ik gelijk had?( maar dan aardiger natuurlijk) Ik weet niet of er "bewijs" voor is in literatuur oid, maar je zou je vk eens kunnen vragen, of het ziekenhuis waar je gaat bevallen. Het ligt misschien ook aan de reden van inleiden?



Die hoofdelectrode is mij uitgelegd als een schroefje. Heel klein natuurlijk. Bij mijn dochter moest het vier keer opnieuw, omdat ze met een bos haar geboren werd. Ik zag in gedachten vooraf een enorme schroef voor me, en voelde me er best ellendig over toen ik uiteindelijk toestemde, maar het ding was echt heel klein, en de rust die het gaf was erg groot.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven