Zwanger
alle pijlers
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap, hoe daarna verder?
dinsdag 7 april 2015 10:06
Hoi allemaal!
Op 1 april begon bij mij de slechtste grap ooit: de zo gewenste zwangerschap bleek in mijn rechter eileider te zitten. Na anderhalve week genieten van de gedachte dat in december ons kindje zou komen, was het ineens allemaal erg snel gedaan... Binnen een paar uur lag ik in de ok, en hebben ze het goede vruchtje en mijn eileider weg moeten halen....
Dat was een schok voor me, het was zo ineens!
De arts was een fertiliteitsdeskundige, en heeft de rest ook gechecked: volgens haar is alles in zeer goede staat... Das dan een geluk bij een ongeluk.
Op dit moment heb ik het gevoel al best op de goede weg te zijn qua lichamelijk herstel ( kan weer rechtop lopen, de pijn is al vele malen minder en mijn baarmoeder is zichzelf aan het schoonmaken nu )Geestelijk is het af en aan: een super goede/ sterke dag wordt afgewisseld met een dag waarin ik alleen wil huilen. Het hoort erbij: de hormonen zijn er nog niet uit en ook is het verdriet aanwezig. Ben boos op mijn lijf.... Beetje het gevoel minder vrouwelijk te zijn?
Zijn er meer vrouwen die dit meegemaakt hebben? En hoe verging het jullie? Hoe snel konden jullie weer verder gaan met proberen zwanger te worden? ( lichamelijk en geestelijk? )
Wanneer was jullie lichaam weer helemaal de oude?
Zijn er vrouwen die er nu over willen praten?
Hoop jullie te horen!!
![😘]()
Op 1 april begon bij mij de slechtste grap ooit: de zo gewenste zwangerschap bleek in mijn rechter eileider te zitten. Na anderhalve week genieten van de gedachte dat in december ons kindje zou komen, was het ineens allemaal erg snel gedaan... Binnen een paar uur lag ik in de ok, en hebben ze het goede vruchtje en mijn eileider weg moeten halen....
Dat was een schok voor me, het was zo ineens!
De arts was een fertiliteitsdeskundige, en heeft de rest ook gechecked: volgens haar is alles in zeer goede staat... Das dan een geluk bij een ongeluk.
Op dit moment heb ik het gevoel al best op de goede weg te zijn qua lichamelijk herstel ( kan weer rechtop lopen, de pijn is al vele malen minder en mijn baarmoeder is zichzelf aan het schoonmaken nu )Geestelijk is het af en aan: een super goede/ sterke dag wordt afgewisseld met een dag waarin ik alleen wil huilen. Het hoort erbij: de hormonen zijn er nog niet uit en ook is het verdriet aanwezig. Ben boos op mijn lijf.... Beetje het gevoel minder vrouwelijk te zijn?
Zijn er meer vrouwen die dit meegemaakt hebben? En hoe verging het jullie? Hoe snel konden jullie weer verder gaan met proberen zwanger te worden? ( lichamelijk en geestelijk? )
Wanneer was jullie lichaam weer helemaal de oude?
Zijn er vrouwen die er nu over willen praten?
Hoop jullie te horen!!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
dinsdag 7 april 2015 10:29
Eerst een Wat een verdriet..
Heb enkele jaren geleden ook een BBZ gehad en het ging vrijwel op dezelfde wijze als bij jou. Alleen zat ik in een nare situatie wat de relatie betreft en kreeg ik op de koop toe het Norovirus mee naar huis. Het lichamelijk herstel heeft enkele weken geduurd. Het geestelijke gedeelte heeft ongeveer 2 jaar geduurd, mede door de nare situatie waarin ik me toen bevond en weinig tot geen vrienden had waar ik mijn ei kwijt kon.
Door vooral mijn leeftijd, de impact van het gebeuren én geen relatie meer was de kans op een nieuwe zwangerschap verkeken. Toch heb ik me er snel bij neergelegd, had ook geen andere keuze..maar vergeten zal ik het nooit.
Ik zou je willen adviseren om eerst te verwerken wat je hebt meegemaakt en niet zo snel mogelijk weer zwanger te willen worden. Geef het tijd, het is niet niks namelijk.
Sterkte!
Heb enkele jaren geleden ook een BBZ gehad en het ging vrijwel op dezelfde wijze als bij jou. Alleen zat ik in een nare situatie wat de relatie betreft en kreeg ik op de koop toe het Norovirus mee naar huis. Het lichamelijk herstel heeft enkele weken geduurd. Het geestelijke gedeelte heeft ongeveer 2 jaar geduurd, mede door de nare situatie waarin ik me toen bevond en weinig tot geen vrienden had waar ik mijn ei kwijt kon.
Door vooral mijn leeftijd, de impact van het gebeuren én geen relatie meer was de kans op een nieuwe zwangerschap verkeken. Toch heb ik me er snel bij neergelegd, had ook geen andere keuze..maar vergeten zal ik het nooit.
Ik zou je willen adviseren om eerst te verwerken wat je hebt meegemaakt en niet zo snel mogelijk weer zwanger te willen worden. Geef het tijd, het is niet niks namelijk.
Sterkte!
dinsdag 7 april 2015 10:35
O sweet lavinia, wat doet het pijn om te lezen dat je je wens nooit werkelijkheid hebt zien worden zeg....! Begin met een dikke knuffel voor jou!
Wat moet het eenzaam zijn geweest voor je om het op deze manier te verwerken... Hoop dat je je inmiddels omringt met lieve mensen!
Het is een goede tip van je om het geestelijk eerst te verwerken... Vraag me alleen af of ik daar het geduld voor heb![😁]()
. Lichamelijk zal het idd een stuk sneller gaan...
Wat moet het eenzaam zijn geweest voor je om het op deze manier te verwerken... Hoop dat je je inmiddels omringt met lieve mensen!
Het is een goede tip van je om het geestelijk eerst te verwerken... Vraag me alleen af of ik daar het geduld voor heb
. Lichamelijk zal het idd een stuk sneller gaan...
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
dinsdag 7 april 2015 11:02
Ik heb er twee gehad, begin 2013, toen waren we al bijna twee jaar aan het proberen om zwanger te worden. Het was niet ons jaar De eerste was een vermoedelijke bbz in de rechtereileider, die zichzelf heeft opgelost. Bij de tweede is met spoed mijn linkereileider verwijderd vanwege interne bloedingen. Het herstel duurde langer dan ik prettig vond, pas na twee maanden voelde ik me weer helemaal normaal. We mochten van de fertiliteitsarts direct weer proberen zwanger te worden, maar ik wilde eerst een hsg om uit te sluiten dat er in de overgebleven eileider verklevingen zaten van de eerste bbz. Nóg een operatie zou ik niet getrokken hebben. Die hsg kon pas 6 maanden na de operatie, zodat de wondjes binnenin niet open zouden scheuren.
Gelukkig bleek bij de hsg mijn overgebleven eileider goed doorgankelijk. De maand erna ben ik gestart met hormooninjecties om een eisprong op te wekken - omdat we al zolang bezig waren werd dit onze eerste stap in het fertiliteitstraject. Van die allereerste keer met injecties raakte ik weer zwanger, deze keer succesvol. Na een stressvolle eerste week bleek het vruchtje op de goede plek te zitten. Mijn babyzoon is nu 8 maanden .
Heel veel sterkte met deze maanden. Ik vond het zwaar en uitzichtloos, zo vlak na de bbz. Ik was als de dood dat het nooit meer zou lukken om zwanger te raken. Maar wanhoop nog niet, het kan ècht gewoon goedkomen
Gelukkig bleek bij de hsg mijn overgebleven eileider goed doorgankelijk. De maand erna ben ik gestart met hormooninjecties om een eisprong op te wekken - omdat we al zolang bezig waren werd dit onze eerste stap in het fertiliteitstraject. Van die allereerste keer met injecties raakte ik weer zwanger, deze keer succesvol. Na een stressvolle eerste week bleek het vruchtje op de goede plek te zitten. Mijn babyzoon is nu 8 maanden .
Heel veel sterkte met deze maanden. Ik vond het zwaar en uitzichtloos, zo vlak na de bbz. Ik was als de dood dat het nooit meer zou lukken om zwanger te raken. Maar wanhoop nog niet, het kan ècht gewoon goedkomen
dinsdag 7 april 2015 11:02
Lieve Hormonster, dank je wel.
Ja, het was een erg nare periode toen, maar gelukkig ben ik nu beter af. Heb ook een nieuw leven op touw gezet incl verhuizing en mag me nu omringen met mensen [en dieren!] die van me houden! Gelukkig ben ik een dierengek, dus mijn liefde kan ik echt wel kwijt
Ik begrijp dat je geduld op proef wordt gesteld nu. Het hoeft ook geen 2 jaar te duren, hoor. Met fijne mensen om je heen kun je het sneller een plekje geven, lijkt me, en zou je er rustig aan weer werk van kunnen maken. Ik hoop het voor je!
Bedenk je wel dat de kans op een 2de BBZ aanwezig is. Daarentegen wordt je wel beter in de gaten gehouden bij een nieuwe zwangerschap om sneller te kunnen ingrijpen mocht het nodig zijn.
Mocht er een nieuwe zwangerschap ontstaan zul je ook behoorlijk wat angsten doorstaan de eerste weken, bang dat het weer opnieuw gebeurt. En je weet, stress is niet goed..
Pff moeilijk hoor, Hormonster.
Blijf er vooral over praten, zolang JIJ zelf nodig vindt. Dat is erg belangrijk.
Ja, het was een erg nare periode toen, maar gelukkig ben ik nu beter af. Heb ook een nieuw leven op touw gezet incl verhuizing en mag me nu omringen met mensen [en dieren!] die van me houden! Gelukkig ben ik een dierengek, dus mijn liefde kan ik echt wel kwijt
Ik begrijp dat je geduld op proef wordt gesteld nu. Het hoeft ook geen 2 jaar te duren, hoor. Met fijne mensen om je heen kun je het sneller een plekje geven, lijkt me, en zou je er rustig aan weer werk van kunnen maken. Ik hoop het voor je!
Bedenk je wel dat de kans op een 2de BBZ aanwezig is. Daarentegen wordt je wel beter in de gaten gehouden bij een nieuwe zwangerschap om sneller te kunnen ingrijpen mocht het nodig zijn.
Mocht er een nieuwe zwangerschap ontstaan zul je ook behoorlijk wat angsten doorstaan de eerste weken, bang dat het weer opnieuw gebeurt. En je weet, stress is niet goed..
Pff moeilijk hoor, Hormonster.
Blijf er vooral over praten, zolang JIJ zelf nodig vindt. Dat is erg belangrijk.
dinsdag 7 april 2015 11:32
Hoi Pantax! Dank je wel voor jouw verhaal! Die bloedingen had ik ook al idd... Wat is een hsg?
Klinkt voor jullie ook als een lange en moeilijke weg! Wat fijn dat er nu een gezond manneke rondkruipt bij jullie zeg!
Lavinia: ik weet het idd. Ze vertelden mij dat ik met een nieuwe zwangerschap met 5 weken al een echo zou krijgen om te checken of het op de juiste plek zit. Heb daarnaast ook extra controle ivm 2 eerdere vroege miskramen. Dus ik zal denk ik alles wel via het zh krijgen...
Dieren doen altijd goed he? Ze kunnen zo'n onvoorwaardelijke liefde geven, en dus vreugde... Fijn dat je dat hebt weten te vinden. Zo te horen ben je een sterke vrouw!
Klinkt voor jullie ook als een lange en moeilijke weg! Wat fijn dat er nu een gezond manneke rondkruipt bij jullie zeg!
Lavinia: ik weet het idd. Ze vertelden mij dat ik met een nieuwe zwangerschap met 5 weken al een echo zou krijgen om te checken of het op de juiste plek zit. Heb daarnaast ook extra controle ivm 2 eerdere vroege miskramen. Dus ik zal denk ik alles wel via het zh krijgen...
Dieren doen altijd goed he? Ze kunnen zo'n onvoorwaardelijke liefde geven, en dus vreugde... Fijn dat je dat hebt weten te vinden. Zo te horen ben je een sterke vrouw!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
dinsdag 7 april 2015 11:39
Och jee, uit nieuwsgierigheid even gezocht of mijn oude topic nog te vinden was..
-weggehaald-
In eerste instantie ging het om mijn wantrouwen in mijn [nu] ex. Gaandeweg, na de grote lappen tekst, gaat het over naar de BBZ.
Achteraf gezien is het allemaal zo gemakkelijk niet geweest als dat ik het beschreef. Gek om dat terug te lezen
-weggehaald-
In eerste instantie ging het om mijn wantrouwen in mijn [nu] ex. Gaandeweg, na de grote lappen tekst, gaat het over naar de BBZ.
Achteraf gezien is het allemaal zo gemakkelijk niet geweest als dat ik het beschreef. Gek om dat terug te lezen
dinsdag 7 april 2015 11:39
Bij een hsg wordt er via de vagina een vloeistof in de baarmoeder en eileider(s) gespoten en wordt er via een scherm gekeken of de vloeistof volledig door de eileiders kan lopen. Als dat het geval is zijn de eileiders doorgankelijk. Doordat de vloeistof tegelijk kleine verklevinkjes oplost, heeft een hsg als positief bij-effect dat de kans op zwangerschap in de maanden erna iets groter is.
Ik zou ook met 5 weken al een echo krijgen, maar ik vond dat te laat. Bij die tweede bbz was ik met 5 weken al een eileider kwijt, dat risico wilde ik niet weer lopen. Gelukkig was met 4 weken ook al te zien dat het vruchtje op de goede plek zat.
Ik zou ook met 5 weken al een echo krijgen, maar ik vond dat te laat. Bij die tweede bbz was ik met 5 weken al een eileider kwijt, dat risico wilde ik niet weer lopen. Gelukkig was met 4 weken ook al te zien dat het vruchtje op de goede plek zat.
dinsdag 7 april 2015 13:11
Lavinia: wat een verhaal zeg... Ik snap je opluchting aan het einde zelfs bijna... Je hebt net zon pech gehad als ik in het verleden! Hopelijk ga je een goed exemplaar tegen het lijf lopen. Die zijn zeldzaam, maar ze bestaan ![😁]()
Pantax: dat is goed om te weten! Ik weet dat de opererende arts mijn andere eileider heeft gechecked en ze zei dat het goed was, maar ben benieuwd of ze dat dan gelijk zo gedaan heeft...
En ik zou idd ook al met 4 weken voorkeur hebben, want ook bij mij net 5 weken en alles eruit... Wist niet dat je het al kon zien met 4 weken...! Thanks voor je tips!
Hoe ben jij er verder mee omgegaan in je verwerking?
Cellista, dank je wel voor jouw bericht! Goed om deze mooie afloop te weten![☺️]()
Geeft de burger moed. Mag ik je vragen hoe lang het duurde voor je zwanger werd van de eerste en de tweede?
En weten jullie of het klopt dat het een jaar zal duren voordat de overgebleven eileider het werk van de ander overneemt?
Pantax: dat is goed om te weten! Ik weet dat de opererende arts mijn andere eileider heeft gechecked en ze zei dat het goed was, maar ben benieuwd of ze dat dan gelijk zo gedaan heeft...
En ik zou idd ook al met 4 weken voorkeur hebben, want ook bij mij net 5 weken en alles eruit... Wist niet dat je het al kon zien met 4 weken...! Thanks voor je tips!
Hoe ben jij er verder mee omgegaan in je verwerking?
Cellista, dank je wel voor jouw bericht! Goed om deze mooie afloop te weten
Geeft de burger moed. Mag ik je vragen hoe lang het duurde voor je zwanger werd van de eerste en de tweede? En weten jullie of het klopt dat het een jaar zal duren voordat de overgebleven eileider het werk van de ander overneemt?
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
dinsdag 7 april 2015 13:22
Je kunt aan de buitenkant niet zien of ín de eileider alles goed is en een hsg is een aparte handeling, dat doen ze niet tijdens een eileiderverwijdering. Bij mij zag alles er aan de buitenkant ook goed uit tijdens de operatie, maar ik wilde zekerheid in verband met die vorige bbz. Als je geen reden hebt om aan te nemen dat er iets mis is met je overgebleven eileider zou ik trouwens niet per se een hsg laten doen. Ik vond het zelf een eitje, maar ik heb wel ervaringen gelezen van anderen die het een vrij belastend onderzoek vonden. Ik heb me ook laten testen op chlamydia, voor de zekerheid, omdat dat ook een van de mogelijke oorzaken voor een bbz is. Was niet het geval. Vermoedelijk is het een eicel van slechte kwaliteit geweest die na bevruchting niet goed getransporteerd kon worden en dus is blijven plakken in de eileider.
Ik heb niet echt tips wat betreft verwerking. Ja, wees lief voor jezelf. Accepteer dat het een tijdje duurt voor je je weer helemaal okee voelt en doe rustig aan met alles. Bij mij hielp het enorm om succesvol zwanger te zijn, dat het toch kón was een enorme opluchting. En tot die tijd: wees lief voor jezelf
Ik heb niet echt tips wat betreft verwerking. Ja, wees lief voor jezelf. Accepteer dat het een tijdje duurt voor je je weer helemaal okee voelt en doe rustig aan met alles. Bij mij hielp het enorm om succesvol zwanger te zijn, dat het toch kón was een enorme opluchting. En tot die tijd: wees lief voor jezelf
dinsdag 7 april 2015 19:25
Ik heb een vermoedelijke buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Tijdens de operatie is het vruchtje niet gevonden waarna ik nog weken onder controle heb gestaan (elke twee dagen bloedprikken) tot het hcg hormoon 0 was. Bij mij is er dus geen eileider/eierstok verwijderd. Wat dat betreft is mijn situatie dan ook niet helemaal vergelijkbaar. Na alle controles werd ik in de eerste ronde erna meteen weer zwanger. Helaas is dit een miskraam geworden. Ik was na mij BBZ steeds heel nuchter en bleef maar roepen dat het iedereen kan overkomen etc. Mijn lichaam heeft me enkele maanden later wel teruggefloten. Ik kreeg allerlei lichamelijke klachten, waarschijnlijk omdat ik mezelf weinig ruimte had gegeven verdrietig te zijn. En het is toch iets wat je niet in de koude kleren gaat zitten!
Heel veel sterkte en ik hoop dat je uiteindelijk een mooie zwangerschap wacht, zodra je eraan toe bent. Ook sterkte en geluk voor de andere dames!
Heel veel sterkte en ik hoop dat je uiteindelijk een mooie zwangerschap wacht, zodra je eraan toe bent. Ook sterkte en geluk voor de andere dames!
dinsdag 7 april 2015 19:36
Ik heb er 2 gehad. De eerste heel accuut, ook binnen het uur op de ok. Dat ging zo snel. We waren vooral opgelucht dat ik dus ook na iui spontaan zwanger kon worden. De tweede keer waren we net weer begonnen met iui en toen had ik een BBZ in mijn eierstok. Eer ze daar achter waren waar het zat, ze hadden mij al een keer geopereerd maar konden het niet vinden. Na een week monitoren doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis en daar vonden ze wat aan mijn eierstok. Dus tweede operatie binnen een week. Binnen 6 weken was ik weer zwanger en dit keer ging het wel goed.
dinsdag 7 april 2015 21:06
Pantax: dank je wel voor je duidelijke uitleg. Het is dus verstandig om toch een goede navraag te doen bij de gyn met de controle afspraak. Als ik jou en Knorretje zo hoor kan het heel waardevol zijn om zo'n test te laten doen!
En idd lief zijn... Voor jou voelt het niet als een tip... Voor mij is deze heel erg waardevol!!! Dus dank je wel![☺️]()
Parel: Ik ken het systeem van de hcg testen, ook al eens in meegenomen helaas... Hoe gaat het nu met jou? Heb je het uiteindelijk wel kunnen verwerken?
Knorretje: wow! 2... Daar wordt ik stil van... Jij bent dan waarschijnlijk en een eileider kwijt en een eierstok? ( of konden ze die sparen? )
Wat moet het voor jou ook een geweldig gevoel zijn geweest toen je wel goed zwanger was na de 2e BBZ!
Ik vraag me af of je tijdens een nieuwe zwangerschap wel kunt genieten in het begin? Of dat je strak staat van de spanning?
En idd lief zijn... Voor jou voelt het niet als een tip... Voor mij is deze heel erg waardevol!!! Dus dank je wel
Parel: Ik ken het systeem van de hcg testen, ook al eens in meegenomen helaas... Hoe gaat het nu met jou? Heb je het uiteindelijk wel kunnen verwerken?
Knorretje: wow! 2... Daar wordt ik stil van... Jij bent dan waarschijnlijk en een eileider kwijt en een eierstok? ( of konden ze die sparen? )
Wat moet het voor jou ook een geweldig gevoel zijn geweest toen je wel goed zwanger was na de 2e BBZ!
Ik vraag me af of je tijdens een nieuwe zwangerschap wel kunt genieten in het begin? Of dat je strak staat van de spanning?
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
dinsdag 7 april 2015 22:37
Hormonmonster..
Allereerst wat ontzettend klote voor je en voor alle dames die hier schrijven! Ik heb geen ervaring met een BBZ, maar wel met twee vroege miskramen! Zijn nu 15 maanden bezig om zwanger te worden..
Het is pijnlijk om mee te maken dat een periode die je van tevoren zo rooskleurig inzag zo moet verlopen.. Ik merk ook dat het zowel lichamelijk als geestelijk veel met je doet! Het is belangrijk om te erkennen dat je er verdriet van hebt.. Ik heb het ook echt bij mensen moeten aangeven.. Verder kom je steeds stapje voor stapje er weer verder bovenop! Maar het verdriet elke maand dat je weer ongesteld word, en het contrast tussen de euforie van een zwangerschap en anderzijds de realiteit van de natuur die bepaalt is enorm..
Ik wens je ontzettend veel sterkte om hier bovenop te komen! Praat en schrijf erover.. Geef jezelf en je partner tijd en blijf hoop houden! Jouw kindje gaat er komen
Allereerst wat ontzettend klote voor je en voor alle dames die hier schrijven! Ik heb geen ervaring met een BBZ, maar wel met twee vroege miskramen! Zijn nu 15 maanden bezig om zwanger te worden..
Het is pijnlijk om mee te maken dat een periode die je van tevoren zo rooskleurig inzag zo moet verlopen.. Ik merk ook dat het zowel lichamelijk als geestelijk veel met je doet! Het is belangrijk om te erkennen dat je er verdriet van hebt.. Ik heb het ook echt bij mensen moeten aangeven.. Verder kom je steeds stapje voor stapje er weer verder bovenop! Maar het verdriet elke maand dat je weer ongesteld word, en het contrast tussen de euforie van een zwangerschap en anderzijds de realiteit van de natuur die bepaalt is enorm..
Ik wens je ontzettend veel sterkte om hier bovenop te komen! Praat en schrijf erover.. Geef jezelf en je partner tijd en blijf hoop houden! Jouw kindje gaat er komen
dinsdag 7 april 2015 23:25
Hoii,
Vervelend Hormomonster1982 ik heb met je meegelezen in een eerder topic.
Hier mijn (lange) verhaal en is nog vrij vers: Ik ben in juli gestopt met de pil en uiteindelijk oktober een 1e positieve test wat helaas een miskraam is geworden. In januari voor de 2e keer een positieve test maar ik had weer het idee dat deze niet zo snel opliepen en het HCG wat laag waarneembaar bleef (geen knaltesten). Toen ik met 6,5 week weer een bloeding kreeg gingen we uit van een miskraam maar het verliep toch wat anders en werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een echo... Niks te zien in de baarmoeder! HCG 1300 en naar huis gegaan, zou 2 dagen later terug moeten voor opnieuw HCG prikken.. Savonds buikpijn, opgenomen in ziekenhuis met pijnstilling en volgende ochtend HCG gezakt naar 800, dokter had het vermoeden dat het lichaam het zelf opruimde. Helaas de week erna bij controle er achter gekomen dat HCG weer gestegen was naar 1300! Toch niet goed dus. Binnen een uur op de OK en linker eileider verwijderd. Rechter was naar gekeken en zag er mooi uit.
Dat was op 5 februari, op 17 maart heb ik de eindcontrole gehad bij gynaecoloog en was weer helemaal goed en groen licht gekregen. 20 maart had ik al weer een positieve test in handen, ongelofelijk! Eisprong is op 10 maart geweest, kleine anderhalve maand na operatie in rechter eierstok (goede kant). Dokter gaf wel aan dan als hij links zou springen deze door de rechter eileider gewoon opgevangen kan worden, dit duurt geen jaar.
Vandaag een echo gekregen bij 6 weken, hartje klopt ! Eerder dan deze termijn deden zij niet want dan zou het niet kloppen van een hartje ongerust kunnen maken. Om ook antwoord op een vraag van je te geven, het begin is erg onzeker en niet kunnen genieten. Wij hebben nu pas het idee dat het nu 'echt' is ook al weten we het al bijna 3 weken.
Zo kan het dus ook gaan, 5 feb geopereerd en nu al weer 6 weken zwanger! Ik hoop dat het voor jou ook niet lang hoeft te duren
Vervelend Hormomonster1982 ik heb met je meegelezen in een eerder topic.
Hier mijn (lange) verhaal en is nog vrij vers: Ik ben in juli gestopt met de pil en uiteindelijk oktober een 1e positieve test wat helaas een miskraam is geworden. In januari voor de 2e keer een positieve test maar ik had weer het idee dat deze niet zo snel opliepen en het HCG wat laag waarneembaar bleef (geen knaltesten). Toen ik met 6,5 week weer een bloeding kreeg gingen we uit van een miskraam maar het verliep toch wat anders en werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een echo... Niks te zien in de baarmoeder! HCG 1300 en naar huis gegaan, zou 2 dagen later terug moeten voor opnieuw HCG prikken.. Savonds buikpijn, opgenomen in ziekenhuis met pijnstilling en volgende ochtend HCG gezakt naar 800, dokter had het vermoeden dat het lichaam het zelf opruimde. Helaas de week erna bij controle er achter gekomen dat HCG weer gestegen was naar 1300! Toch niet goed dus. Binnen een uur op de OK en linker eileider verwijderd. Rechter was naar gekeken en zag er mooi uit.
Dat was op 5 februari, op 17 maart heb ik de eindcontrole gehad bij gynaecoloog en was weer helemaal goed en groen licht gekregen. 20 maart had ik al weer een positieve test in handen, ongelofelijk! Eisprong is op 10 maart geweest, kleine anderhalve maand na operatie in rechter eierstok (goede kant). Dokter gaf wel aan dan als hij links zou springen deze door de rechter eileider gewoon opgevangen kan worden, dit duurt geen jaar.
Vandaag een echo gekregen bij 6 weken, hartje klopt ! Eerder dan deze termijn deden zij niet want dan zou het niet kloppen van een hartje ongerust kunnen maken. Om ook antwoord op een vraag van je te geven, het begin is erg onzeker en niet kunnen genieten. Wij hebben nu pas het idee dat het nu 'echt' is ook al weten we het al bijna 3 weken.
Zo kan het dus ook gaan, 5 feb geopereerd en nu al weer 6 weken zwanger! Ik hoop dat het voor jou ook niet lang hoeft te duren
dinsdag 7 april 2015 23:31
Oh zie dat ik het mentale aspect niet heb benoemd! Heel wat traantjes gelaten maar ook heeel veel steun vanuit vrienden en familie die we het verteld hebben, dat was echt enorm fijn! Wat ik het aller moeilijkste vond is dat mijn schoonzusje 3 weken na mijn operatie vertelde dat ze zwanger was, man wat heb ik me een paar dagen verdrietig gevoeld. Niet omdat ik het haar niet gunde, maar omdat ik het zelf zo graag wilde. Nu schelen we maar 3 weken dus dolle pret nu. Maar ik ben me er van bewust dat het ook heel anders had kunnen zijn als het niet gelijk weer raak was. Ik denk dat ik dan heel anders in had gestaan. Wat dat betreft een beetje 'geluk' gehad dat mijn rouwperiode bij 6-7 afgekapt is.
woensdag 8 april 2015 08:19
Wat enorm naar Doortje om te horen dat de wens bij jullie zo groot is en er dan al 2 miskramen geweest zijn. Ik gun jou/ jullie je kindje enorm hard en hoop dan ook echt dat de wens snel gehoord zal worden....! Dank je wel voor het delen van je verhaal. Ondanks dat het geen BBZ is, is het verlies net zo heftig...!
Bobby, wat ben ik blij om jouw verhaal te horen! Sorry, dat klinkt lomper dan ik bedoel, want vind het verschrikkelijk dat je eerst een hel door hebt moeten gaan... Je geeft mij moed om door te gaan..., dat was wat ik ermee bedoel: een mooie test in handen en dan ook nog een kloppend hartje mogen zien...
Het is fijn dat je aangeeft dat de beginperiode van een nieuwe zwangerschap niet zo relaxed is als het zou moeten. Dit omdat ik mezelf op ga vreten als het ons ooit gegund is...
Vergeet ik je helemaal te feliciteren!!! Whoop whoop: gefeliciteerd meis!
Het moeilijkste aan het hele verhaal vind ik dat ze een goed vruchtje uit mijn lijf hebben gehaald, dat daarbij mijn eierstok gesneuveld is, vind ik ( op dit moment ) niet heel erg. Als het vruchtje zich op de goede plek had genesteld, dan hadden we een kindje in onze armen kunnen sluiten eind dit jaar... En nu was het een levensbedreigende situatie... Her vruchtje was zich goed aan het ontwikkelen, dat vind ik zo hard, zo ongeloofelijk...
Kan er zo boos om worden, het vertrouwen dat ik weer heb moeten terugwinnen in mijn lichaam ( dit vanwege eerdere miskramen ) is weer geschonden... En verstandelijk weet ik dat het pech is, maar emotioneel... Dat is toch een ander verhaal...
Bobby, wat ben ik blij om jouw verhaal te horen! Sorry, dat klinkt lomper dan ik bedoel, want vind het verschrikkelijk dat je eerst een hel door hebt moeten gaan... Je geeft mij moed om door te gaan..., dat was wat ik ermee bedoel: een mooie test in handen en dan ook nog een kloppend hartje mogen zien...
Het is fijn dat je aangeeft dat de beginperiode van een nieuwe zwangerschap niet zo relaxed is als het zou moeten. Dit omdat ik mezelf op ga vreten als het ons ooit gegund is...
Vergeet ik je helemaal te feliciteren!!! Whoop whoop: gefeliciteerd meis!
Het moeilijkste aan het hele verhaal vind ik dat ze een goed vruchtje uit mijn lijf hebben gehaald, dat daarbij mijn eierstok gesneuveld is, vind ik ( op dit moment ) niet heel erg. Als het vruchtje zich op de goede plek had genesteld, dan hadden we een kindje in onze armen kunnen sluiten eind dit jaar... En nu was het een levensbedreigende situatie... Her vruchtje was zich goed aan het ontwikkelen, dat vind ik zo hard, zo ongeloofelijk...
Kan er zo boos om worden, het vertrouwen dat ik weer heb moeten terugwinnen in mijn lichaam ( dit vanwege eerdere miskramen ) is weer geschonden... En verstandelijk weet ik dat het pech is, maar emotioneel... Dat is toch een ander verhaal...
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
woensdag 8 april 2015 08:29
Lieverd, als het je troost: mijn gynaecoloog vertelde dat de meeste buitenbaarmoederlijke zwangerschappen ontstaan door een vruchtje waar iets mis mee is. Juist doordat er iets mis is met het vruchtje kunnen de haartjes in de eileider het vruchtje niet goed transporteren en blijft het plakken op de verkeerde plek. Maar het blijft een hoop pech natuurlijk.
woensdag 8 april 2015 11:19
Ik stond wel in spanning en je krijgt met 5 weken al een echo om te kijken of het in je baarmoeder zit. Ik ben inderdaad een eileider kwijt en ze hebben een wig uit mijn eierstok gesneden. Zo kon de eierstok wel behouden blijven. Na die 2e operatie binnen een week moest ik wel even bijkomen, maar ik vond het herstel snel gaan. En de angst het lukt niet meer was ook weg alleen als het maar op de goede plek komt. In je eierstok komt eigenlijk nooit voor maar ja daar had ik niet veel aan toen de artsen dat vertelden hahahaa
woensdag 8 april 2015 11:22
Je moet het niet zien als een vruchtje wat goed was, want ook mijn gyn vertelde hetzelfde als pantax. Vaak is er wat mis mee. Je moet het proberen te zoen als dikke pech. En hopelijk gaat het snel goed. Vraag bij gyn of het een optie is om een HSG te krijgen. Dan weer he in ieder geval of de ander wel goed iso
woensdag 8 april 2015 17:24
Dat heeft ze mij niet verteld..! Maar dat is wel goed om te weten... Weten ze zoiets bij de controleafspraak als het bij de patholoog geweest is?
Het is fijn om jullie verhalen te lezen en ervaringen... Het maakt het voor mij zo duidelijker, en ik sta er ineens niet meer alleen voor... Meer vrouwen maken dit mee, en het betekend vaak niet het einde van een droom... Dat geeft hoop!
Dank jullie wel...!!
Het is fijn om jullie verhalen te lezen en ervaringen... Het maakt het voor mij zo duidelijker, en ik sta er ineens niet meer alleen voor... Meer vrouwen maken dit mee, en het betekend vaak niet het einde van een droom... Dat geeft hoop!
Dank jullie wel...!!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
woensdag 8 april 2015 18:54
Hoe is je lichamelijk herstel? Ook zo veel last gehad de eerste dagen vanwege dat koolzuurgas? Ik had oplosbare hechtingen maar die heb ik er 2 weken later uit laten halen want die bij m'n navel ging een beetje ontsteken. Littekens trekken langzaam aan een beetje weg maar mooi vind ik het nog niet
Je staat er inderdaad niet alleen voor
Je staat er inderdaad niet alleen voor
woensdag 8 april 2015 19:11
Haha dat gas...! Leek na de operatie wel 5 maanden zwanger... Dat was behoorlijk ongemakkelijk, ook met lopen! Dat is nu wel echt weg, heb vandaag voor het eerst mijn eigen buikje terug ![☺️]()
Heb toevallig vanmorgen de pleisters eraf gehaald, en de littekens zien er netjes uit, de draad zit er nog in, maar is rustig. Ik voel alle drie de gaatjes, vooral degene die direct naast mijn heupbot zit, een strakke broek eroverheen is nog niet echt lekker. En die boven mijn schaambot is beurs, althans zo voelt het. Maar denk dat ik niet mag klagen met het herstel. Heb gelukkig een sterk lijf, en redelijk hoge pijngrens, dus heb alleen de eerste 2 dagen echte pijn gehad.
Snap wel dat jij het niet mooi vind... Mijn vriend zei: ik vind het er netjes uit zien... Mijn gedachte was: maar het zal mij altijd herinneren aan deze gebeurtenis...
Hoe is die in jouw navel zit? Bij mij lijkt dat zo'n groot ding...?
Heb toevallig vanmorgen de pleisters eraf gehaald, en de littekens zien er netjes uit, de draad zit er nog in, maar is rustig. Ik voel alle drie de gaatjes, vooral degene die direct naast mijn heupbot zit, een strakke broek eroverheen is nog niet echt lekker. En die boven mijn schaambot is beurs, althans zo voelt het. Maar denk dat ik niet mag klagen met het herstel. Heb gelukkig een sterk lijf, en redelijk hoge pijngrens, dus heb alleen de eerste 2 dagen echte pijn gehad.
Snap wel dat jij het niet mooi vind... Mijn vriend zei: ik vind het er netjes uit zien... Mijn gedachte was: maar het zal mij altijd herinneren aan deze gebeurtenis...
Hoe is die in jouw navel zit? Bij mij lijkt dat zo'n groot ding...?
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
