Zwanger
alle pijlers
Ervaringen gezocht bij bevallen (inleiding) met 19 weken.
zondag 4 december 2016 15:36
Ik heb helaas te horen gekregen dat mijn kindje niet meer leeft. Ik zou donderdag 20 weken ver zijn. Het hartje is gestopt en zover ze nu hebben kunnen kijken lijkt het erop dat zij een hartafwijking had.
Alle praktische dingen heb ik geloof ik nu geregeld en ik zal dinsdag worden ingeleid.
Maar ik kijk zo op tegen de bevalling, ik ben er echt bang voor.
Ik ben op zoek naar ervaringen over het bevallen rond deze termijn.
Hoe lang duurde het voor de bevalling op gang kwam?
Hoe ging het lichamelijk?
Hoe was de pijn? Te vergelijken met een "gewone" bevalling of toch meer de pijn van een miskraam?
Hoe ging het geestelijk/psychisch?
Hoe ging het herstel?
Op dit moment zit ik in een achtbaan van emoties. Soms wordt de pijn zo erg dat ik afstom, dichtklap.
Soms kan ik alleen maar huilen en daarna ben ik heel zakelijk en leeg, ik kom dan voor mijn gevoel heel koel over.
Ik heb gisteren een uurtje in het ziekenhuis gezeten en gepraat met een verpleegster, zij heeft mij wat gerust kunnen stellen, maar toch blijft het knagen.
Ik weet het gewoon even niet meer en omdat ik nog bevallen moet lijkt het verwerken nog niet te gebeuren.
Wat ik ook graag wil vragen, hoe vertel ik het mijn dochtertje van 3 jaar? Zij krijgt dingen natuurlijk mee, maar ik wil het niet heel beladen maken. Hoe hebben jullie dat aangepakt?
Alle praktische dingen heb ik geloof ik nu geregeld en ik zal dinsdag worden ingeleid.
Maar ik kijk zo op tegen de bevalling, ik ben er echt bang voor.
Ik ben op zoek naar ervaringen over het bevallen rond deze termijn.
Hoe lang duurde het voor de bevalling op gang kwam?
Hoe ging het lichamelijk?
Hoe was de pijn? Te vergelijken met een "gewone" bevalling of toch meer de pijn van een miskraam?
Hoe ging het geestelijk/psychisch?
Hoe ging het herstel?
Op dit moment zit ik in een achtbaan van emoties. Soms wordt de pijn zo erg dat ik afstom, dichtklap.
Soms kan ik alleen maar huilen en daarna ben ik heel zakelijk en leeg, ik kom dan voor mijn gevoel heel koel over.
Ik heb gisteren een uurtje in het ziekenhuis gezeten en gepraat met een verpleegster, zij heeft mij wat gerust kunnen stellen, maar toch blijft het knagen.
Ik weet het gewoon even niet meer en omdat ik nog bevallen moet lijkt het verwerken nog niet te gebeuren.
Wat ik ook graag wil vragen, hoe vertel ik het mijn dochtertje van 3 jaar? Zij krijgt dingen natuurlijk mee, maar ik wil het niet heel beladen maken. Hoe hebben jullie dat aangepakt?
zondag 4 december 2016 15:43
Tegen kind zou ik in eenvoudige woorden vertellen wat er is gebeurd: in mama's buik was een baby gegroeid maar het baby was heel erg ziek en kon daarom niet bij ons blijven. Je kunt misschien afscheid nemen van je kindje samen met je dochter. Ook nog iets voor de baby maken wat jullie hem meegeven...? Ik weet heel zwaar maar misschien is een tastbaar afscheid fijner?
All truly great thoughts are conceived by walking.
Friedrich Nietzsche
Friedrich Nietzsche
zondag 4 december 2016 15:48
Ik heb overigens wel een tip waar mijn vrienden heel veel steun aan hebben gehad. Zij hebben hun zoontje verloren na 21 weken zwangerschap. Neem eens contact op met stichting early birds (ik hoop dat ik het goed zeg). Zij kunnen op prachtige wijze foto's van jullie en je dochtertje en/of de bevalling maken. Dit kan als een ontzettende steun worden ervaren. Zo heb je toch nog iets 'tastbaars' om naar terug te kijken.
Ik krijg een brok in mijn keel als ik alleen al denk aan wat er nu door je heen gaat. Nogmaals heel veel sterkte
Ik krijg een brok in mijn keel als ik alleen al denk aan wat er nu door je heen gaat. Nogmaals heel veel sterkte
zondag 4 december 2016 15:49
En niet te vergeten, 18 weken lang heb jij dit kind een warm nest gegeven, was zij/ hij toch bij jullie en met jou verbonden. Ik zou dit kind zeker als volwaardig kind zien, ook als broertje of zusje van je dochter. Er zijn wel webpagina's over afscheidsrituelen van stil geboren kinderen.
Google maar onder stille geboorte of stil geboren kind.
Veel ouders blijken achteraf blij dat zij een echt afscheid hebben genomen (en niet het kind in het Zkh hebben gelaten).
Denk daar eens over na, hoe zou jij afscheid willen nemen van dit, van jouw baby?
https://www.uitvaart.nl/i ... lijden-kind/stille-baby-s
Nog eens heel veel sterkte.
Google maar onder stille geboorte of stil geboren kind.
Veel ouders blijken achteraf blij dat zij een echt afscheid hebben genomen (en niet het kind in het Zkh hebben gelaten).
Denk daar eens over na, hoe zou jij afscheid willen nemen van dit, van jouw baby?
https://www.uitvaart.nl/i ... lijden-kind/stille-baby-s
Nog eens heel veel sterkte.
All truly great thoughts are conceived by walking.
Friedrich Nietzsche
Friedrich Nietzsche
zondag 4 december 2016 16:17
Iedereen heel erg bedankt.
Doet mij goed om te lezen. Ook ben ik blij met het meedenken.
Wij hebben besloten om na de bevalling een kleine uitvaart te doen met onze naaste vrienden en familie. Daarna wordt zij gecremeerd.
De uitvaartverzorger is gisteren bij ons geweest en heeft wat dingen met ons besproken en wat dingen gegeven om over natedenken, ook gaf hij de tip om mijn dochtertje en zoontje mee te nemen naar de dienst.
Mijn zoontje is 9 maanden en krijgt hier niets van mee denk ik.
Het ziekenhuis gaf ook als tip dat stichting Early Birds ook beschikbaar is voor ons, daar ga ik morgen nog even heen bellen.
Doet mij goed om te lezen. Ook ben ik blij met het meedenken.
Wij hebben besloten om na de bevalling een kleine uitvaart te doen met onze naaste vrienden en familie. Daarna wordt zij gecremeerd.
De uitvaartverzorger is gisteren bij ons geweest en heeft wat dingen met ons besproken en wat dingen gegeven om over natedenken, ook gaf hij de tip om mijn dochtertje en zoontje mee te nemen naar de dienst.
Mijn zoontje is 9 maanden en krijgt hier niets van mee denk ik.
Het ziekenhuis gaf ook als tip dat stichting Early Birds ook beschikbaar is voor ons, daar ga ik morgen nog even heen bellen.
zondag 4 december 2016 16:26
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Wat een verdriet dat je kindje niet meer leeft en je nu moet bevallen van een dood kindje.
Vraag zoveel pijnstillers als je denkt nodig te hebben, vanwege je kindje hoef je het niet te laten.
Zelf heb ik 19 jaar geleden een doodgeboren kindje gehad. Doordat het met mij heel slecht ging kon de zwangerschap niet langer worden gerekt, kindje had groeiachterstand en was nog niet levensvatbaar. Door de zware medicatie die ik nodig hadden is ze de nacht van de bevalling overleden. Ik was zo plat gespoten ik weet nog wel dat ik weeën had en dat het pijn deed. Ik moest haar eruit persen terwijl ik geen persdrang had.
Wat ik wel weet hoe klein ze ook was nog geen 400gr ze was helemaal compleet op de piepkleine vingertjes zaten al nageltjes. En ondanks dat ze was overleden vond ik het toch heel mooi haar vast te houden en te bewonderen.
Nogmaals heel veel sterkte en een dikke knuffel
Vraag zoveel pijnstillers als je denkt nodig te hebben, vanwege je kindje hoef je het niet te laten.
Zelf heb ik 19 jaar geleden een doodgeboren kindje gehad. Doordat het met mij heel slecht ging kon de zwangerschap niet langer worden gerekt, kindje had groeiachterstand en was nog niet levensvatbaar. Door de zware medicatie die ik nodig hadden is ze de nacht van de bevalling overleden. Ik was zo plat gespoten ik weet nog wel dat ik weeën had en dat het pijn deed. Ik moest haar eruit persen terwijl ik geen persdrang had.
Wat ik wel weet hoe klein ze ook was nog geen 400gr ze was helemaal compleet op de piepkleine vingertjes zaten al nageltjes. En ondanks dat ze was overleden vond ik het toch heel mooi haar vast te houden en te bewonderen.
Nogmaals heel veel sterkte en een dikke knuffel
zondag 4 december 2016 16:28
zondag 4 december 2016 17:02
Stichting Earlybirds is alleen voor premature kinderen vanaf 24 weken. Je kunt bij Stichting Still terecht voor kostenloze foto's van kinderen (vanaf 2e trimester) die stil geboren worden. http://stichtingstill.nl/
Ik wens je heel veel sterkte.
Ik wens je heel veel sterkte.
Procrastinate now and panic later.
zondag 4 december 2016 17:29
Ik kan je niets vertellen over de bevalling. Ik vind het heel verdrietig voor je dat je dat moet meemaken.
Wat betreft je vraag: wat vertel ik mijn dochter van 3, kan ik je wel wat zeggen waar je misschien wat aan hebt. Zoals hierboven al genoemd is: kort en simpel. Maar wat ik nog wil toevoegen: vertel de waarheid. Dus geen vage termen als: 'kon niet bij ons blijven', of moeilijke termen als 'overleden'. Hoe moeilijk ook, bespreek dat je kindje is doodgegaan omdat ze heel ziek was en het hartje het niet goed meer deed. Je kunt bespreken dat jullie er heel verdrietig van zijn. En dat niemand hier iets aan kon doen en dat het dus niemands schuld is. Want kinderen hebben een soort verwrongen idee over hoe zij schuld van alles zijn wat mis gaat.
Zij zal veel opvangen van wat je ook tegen anderen vertelt. En als ze zelf moet gaan verzinnen wat er nu eigenlijk aan de hand is, zal dat een hele puzzel zijn en zal ze zelf dingen gaan invullen of verzinnen die niet kloppen. En soms voor haar nog gruwelijker zijn dan de werkelijkheid, hoe gruwelijk die ook nu al is voor jullie.
Heel veel sterkte...
Wat betreft je vraag: wat vertel ik mijn dochter van 3, kan ik je wel wat zeggen waar je misschien wat aan hebt. Zoals hierboven al genoemd is: kort en simpel. Maar wat ik nog wil toevoegen: vertel de waarheid. Dus geen vage termen als: 'kon niet bij ons blijven', of moeilijke termen als 'overleden'. Hoe moeilijk ook, bespreek dat je kindje is doodgegaan omdat ze heel ziek was en het hartje het niet goed meer deed. Je kunt bespreken dat jullie er heel verdrietig van zijn. En dat niemand hier iets aan kon doen en dat het dus niemands schuld is. Want kinderen hebben een soort verwrongen idee over hoe zij schuld van alles zijn wat mis gaat.
Zij zal veel opvangen van wat je ook tegen anderen vertelt. En als ze zelf moet gaan verzinnen wat er nu eigenlijk aan de hand is, zal dat een hele puzzel zijn en zal ze zelf dingen gaan invullen of verzinnen die niet kloppen. En soms voor haar nog gruwelijker zijn dan de werkelijkheid, hoe gruwelijk die ook nu al is voor jullie.
Heel veel sterkte...
zondag 4 december 2016 18:25
Wat een verdriet, heel veel sterkte voor jou en je gezin.
Ik ben vorig jaar bevallen met 16 weken, opgewekte bevalling omdat ons meisje niet levensvatbaar was.
De tip die ik mee zou willen geven is om op tijd om pijnmedicatie te vragen. Ik dacht de eerste uren dat ik dat niet nodig zou hebben, maar wilde achteraf dat ik er eerder om had gevraagd. Ik ben sindsdien bevallen van een gezonde zoon en heb de weeën beide keren als even heftig ervaren. Verder heb ik veel steun gehad aan de crematie, fotoboekje, haar een naam geven en veel praten.
Verder heb ik de zorg in het ziekenhuis en van de uitvaartorganisatie als fantastisch ervaren. Daar voelde ik me ook enorm door gesteund, hopelijk ervaar jij dit ook zo.
Heel veel sterkte!
Ik ben vorig jaar bevallen met 16 weken, opgewekte bevalling omdat ons meisje niet levensvatbaar was.
De tip die ik mee zou willen geven is om op tijd om pijnmedicatie te vragen. Ik dacht de eerste uren dat ik dat niet nodig zou hebben, maar wilde achteraf dat ik er eerder om had gevraagd. Ik ben sindsdien bevallen van een gezonde zoon en heb de weeën beide keren als even heftig ervaren. Verder heb ik veel steun gehad aan de crematie, fotoboekje, haar een naam geven en veel praten.
Verder heb ik de zorg in het ziekenhuis en van de uitvaartorganisatie als fantastisch ervaren. Daar voelde ik me ook enorm door gesteund, hopelijk ervaar jij dit ook zo.
Heel veel sterkte!
zondag 4 december 2016 18:38
zondag 4 december 2016 18:39
Wat een verdrietige periode gaan jullie nu in als gezin
Ik heb met 16 weken moeten bevallen dmv ingebrachte pilletjes. Binnen 2 uur ben ik compleet pijnloos van onze zoon bevallen. Ik moest "toevallig" naar het toilet en daar kwam hij eruit. Helemaal intact in de placenta inclusief navelstreng. 2 uur later mocht ik weer naar huis. Voor mij was het een hele bijzondere bevalling. Het ziekenhuis personeel behandelde ons en onze zoon met veel warmte en respect. Tegen onze andere kinderen hebben we gezegd dat hun broertjes hart kapot was en daardoor niet meer kon leven. Het lichtje in zijn hart,zijn ziel, ging naar de hemel en zijn lichaampje blijft op aarde. Dit begrepen ze. Het is nu ruim een jaar geleden en het doet hun nog steeds pijn,ondanks dat wij hen alle ruimte blijven geven om erover te praten en wij als ouders heel bewust ons verdriet niet de dupe hebben laten worden van de andere kinderen. Dat heb ik absoluut onderschat. Wat het met hen deed en nog doet. Ze zijn tieners.
Heel veel sterkte,onderga het zoals het komt en neem de dagen erna zoals ze komen
Ik heb met 16 weken moeten bevallen dmv ingebrachte pilletjes. Binnen 2 uur ben ik compleet pijnloos van onze zoon bevallen. Ik moest "toevallig" naar het toilet en daar kwam hij eruit. Helemaal intact in de placenta inclusief navelstreng. 2 uur later mocht ik weer naar huis. Voor mij was het een hele bijzondere bevalling. Het ziekenhuis personeel behandelde ons en onze zoon met veel warmte en respect. Tegen onze andere kinderen hebben we gezegd dat hun broertjes hart kapot was en daardoor niet meer kon leven. Het lichtje in zijn hart,zijn ziel, ging naar de hemel en zijn lichaampje blijft op aarde. Dit begrepen ze. Het is nu ruim een jaar geleden en het doet hun nog steeds pijn,ondanks dat wij hen alle ruimte blijven geven om erover te praten en wij als ouders heel bewust ons verdriet niet de dupe hebben laten worden van de andere kinderen. Dat heb ik absoluut onderschat. Wat het met hen deed en nog doet. Ze zijn tieners.
Heel veel sterkte,onderga het zoals het komt en neem de dagen erna zoals ze komen
zondag 4 december 2016 18:48
Voor mij ging het geestelijke herstel overigens vrij "snel" goed. Ik heb dan ook een geweldige man achter mij staan die mij zo goed heeft opgevangen en vice versa. Soms moet je je eigen verdriet opzij kunnen zetten om de ander op te vangen.Het feit dat mijn zoon toch nooit gezond had geweest,hielp bij de verwerking. Je kunt je het wel prachtig voorstellen;wat als?...maar de situatie was nou eenmaal niet zo. Ik ben nog altijd dankbaar dat de natuur voor ons de keus gemaakt heeft en wij niet zelf voor de vreselijke keuze hebben moeten staan om hem te laten gaan. Ik ben niet verdrietig dat hij is overleden,want hij had een leven vol lijden gekend.
Maar ik mis hem wel. Elke dag.
Maar ik mis hem wel. Elke dag.
