Zwanger
alle pijlers
Fantaseren over zwanger worden maar ik vind het wel eng.
zondag 1 december 2013 12:37
Na een tijd nagedacht te hebben of ik wel weer een topic zou openen, heb ik besloten het toch maar te doen.
Vooral omdat ik viva toch wel gemist heb.
De steun, de lieve medelezers en schrijvers, de mooie plaatjes en vooral dat ik me hier kan uiten wat ik in real life toch vaak niet doe.
Ik heb een andere nick, en schreef in mijn vorig topic over de zwangerschap en vroeggeboorte van mijn twee vlinder dochters en de periode daarna.
Nu kriebelt het heel erg om weer zwanger te worden. Ik vind dit uiteraard erg spannend en eng. Ik ga er niet van uit dat het weer slecht af zal lopen maar een nieuwe zwangerschap zal vast herinneringen met zich mee brengen.
Ik hoop dit topic weer te mogen gebruiken als uitlaatklep voor mijn gevoelens en emoties. En hoop natuurlijk dat dit topic een zeer happy end zal hebben!
Update:
Op 11-12-'13 had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Sneller dan verwacht.
De zwangerschap is erg spannend, vooral emotioneel gezien. Het brengt veel herinneringen en onzekerheden met zich mee. En door oa de bekken instabiliteit is het lichamelijk behoorlijk zwaar. Er word uiteindelijk besloten om de bevalling in te leiden.
14-08-'14 om 15:44 is onze Nano geboren. Een mooie zoon van 4 kilo.
Het was een zware bevalling omdat Nano een sterrenkijker was en omdat zijn schouders vast zaten. Toen de placenta geboren was, bleek het dat Nano er ook 1 van een tweeling was, er zat namelijk nog een vruchtje in de placenta.
Nano is een echt mamaskindje, heeft als bijnaam magneetje.
Hij is erg onrustig en huilt veel. Heeft Reflux en veel spierspanning.
We besluiten in overleg met de kinderarts en ook mede dankzij alle adviezen op dit topic, dat Nano opgenomen gaat worden ter observatie voor 1 week.
Op 07-11-'14 gaan Nano en ik samen een week naar het ziekenhuis.
Vlak voor de opname is Maxi (mijn man) ingestort op zijn werk. Een geluk bij een ongeluk dat hij nu thuis is. Maar het maakt de situatie er niet makkelijker op.
13-11-'14 weer thuis. Nano is een stuk rustiger en slaapt regelmatig in zijn eigen bedje. Heeft het nodig om even te huilen om in slaap te komen. Maar vaak maar 10 minuutjes. Het blijft zoeken maar het is al een enorme verbetering.
Vooral omdat ik viva toch wel gemist heb.
De steun, de lieve medelezers en schrijvers, de mooie plaatjes en vooral dat ik me hier kan uiten wat ik in real life toch vaak niet doe.
Ik heb een andere nick, en schreef in mijn vorig topic over de zwangerschap en vroeggeboorte van mijn twee vlinder dochters en de periode daarna.
Nu kriebelt het heel erg om weer zwanger te worden. Ik vind dit uiteraard erg spannend en eng. Ik ga er niet van uit dat het weer slecht af zal lopen maar een nieuwe zwangerschap zal vast herinneringen met zich mee brengen.
Ik hoop dit topic weer te mogen gebruiken als uitlaatklep voor mijn gevoelens en emoties. En hoop natuurlijk dat dit topic een zeer happy end zal hebben!
Update:
Op 11-12-'13 had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Sneller dan verwacht.
De zwangerschap is erg spannend, vooral emotioneel gezien. Het brengt veel herinneringen en onzekerheden met zich mee. En door oa de bekken instabiliteit is het lichamelijk behoorlijk zwaar. Er word uiteindelijk besloten om de bevalling in te leiden.
14-08-'14 om 15:44 is onze Nano geboren. Een mooie zoon van 4 kilo.
Het was een zware bevalling omdat Nano een sterrenkijker was en omdat zijn schouders vast zaten. Toen de placenta geboren was, bleek het dat Nano er ook 1 van een tweeling was, er zat namelijk nog een vruchtje in de placenta.
Nano is een echt mamaskindje, heeft als bijnaam magneetje.
Hij is erg onrustig en huilt veel. Heeft Reflux en veel spierspanning.
We besluiten in overleg met de kinderarts en ook mede dankzij alle adviezen op dit topic, dat Nano opgenomen gaat worden ter observatie voor 1 week.
Op 07-11-'14 gaan Nano en ik samen een week naar het ziekenhuis.
Vlak voor de opname is Maxi (mijn man) ingestort op zijn werk. Een geluk bij een ongeluk dat hij nu thuis is. Maar het maakt de situatie er niet makkelijker op.
13-11-'14 weer thuis. Nano is een stuk rustiger en slaapt regelmatig in zijn eigen bedje. Heeft het nodig om even te huilen om in slaap te komen. Maar vaak maar 10 minuutjes. Het blijft zoeken maar het is al een enorme verbetering.
estrellas2 wijzigde dit bericht op 18-11-2014 14:29
Reden: upate op verzoek
Reden: upate op verzoek
% gewijzigd
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 23 november 2014 14:33
Ik ga vanmiddag een bakkie doen bij vrienden. Alleen!
Heb maxi vertelt hoe en wat. Dus hij redt zich maar.
De ene kant in mij zegt, ik ga weg als hij wakker is (hij is namelijk gelijk met Mini naar bed gegaan net) maar de andere kant zegt, ik ga hem wakker maken.
Het was zijn keuze om om half 4 thuis te komen, niet de mijne
Jij hebt een afspraak staan. Die ga jij niet aanpassen omdat HIJ te laat thuis was. Je maakt hem wakker en zegt: jij hebt nu dienst, ik ga! Tot vanmiddag!
Edit: je hebt potdorie toch geen 3 kinderen te slapen gelegd vanmiddag???!
Heb maxi vertelt hoe en wat. Dus hij redt zich maar.
De ene kant in mij zegt, ik ga weg als hij wakker is (hij is namelijk gelijk met Mini naar bed gegaan net) maar de andere kant zegt, ik ga hem wakker maken.
Het was zijn keuze om om half 4 thuis te komen, niet de mijne
Jij hebt een afspraak staan. Die ga jij niet aanpassen omdat HIJ te laat thuis was. Je maakt hem wakker en zegt: jij hebt nu dienst, ik ga! Tot vanmiddag!
Edit: je hebt potdorie toch geen 3 kinderen te slapen gelegd vanmiddag???!
zondag 23 november 2014 17:14
Had hem wakker gemaakt hoor en ben gegaan. Voelde mijn borsten toe schieten toen ik daar zat. Even een app gestuurd of hij wakker was. Dat klopte.
Toen ik thuis kwam trof ik een verhitte Maxi aan en een Nano die overstuur was.
Hij had ook weinig geslapen.
Toen ik Nano aan het voedem was, was Mini boos en aan het rellen. Hij gaf zo Nano een pets op zijn hoofd. Nano gillen en ik uit een reflex Mini op zijn kop getikt. Gatver zeg voelde me knap lullig.
Maxi zei gelijk, ik snap dat je dat doet hoor, maar ga mij dus niet aanvallen als ik Mini een tik geef omdat hij mij slaat.
Daar hadden we vd week een discussie over....
Toen ik thuis kwam trof ik een verhitte Maxi aan en een Nano die overstuur was.
Hij had ook weinig geslapen.
Toen ik Nano aan het voedem was, was Mini boos en aan het rellen. Hij gaf zo Nano een pets op zijn hoofd. Nano gillen en ik uit een reflex Mini op zijn kop getikt. Gatver zeg voelde me knap lullig.
Maxi zei gelijk, ik snap dat je dat doet hoor, maar ga mij dus niet aanvallen als ik Mini een tik geef omdat hij mij slaat.
Daar hadden we vd week een discussie over....
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 23 november 2014 17:19
Goed dat je gegaan bent! Was het gezellig en lekker om er even uit te zijn? Kon je thuis een beetje loslaten?
Van die tik.. tsja, dat is natuurlijk aan iedereen om dat zelf te bepalen. Maar ik vind uit een reflex een tik teruggeven omdat Mini een baby slaat wel wat anders dan bewust een pak voor zijn broek. Aan de andere kant heb ik gemakkelijk praten, ik heb geen kinderen
Ik hoop dat jullie zometeen lekker een ontspannen zondagavond hebben
Van die tik.. tsja, dat is natuurlijk aan iedereen om dat zelf te bepalen. Maar ik vind uit een reflex een tik teruggeven omdat Mini een baby slaat wel wat anders dan bewust een pak voor zijn broek. Aan de andere kant heb ik gemakkelijk praten, ik heb geen kinderen
Ik hoop dat jullie zometeen lekker een ontspannen zondagavond hebben
zondag 23 november 2014 17:43
Wanneer gaat mini naar de psz. Ik denk dat het hem wel goed zal doen, even lekker spelen met de kindjes daar. Ook al weet ik dat het jou daar niet om te doen is, als Mini naar de psz is, heb jij ook je handen iets meer vrij.
Het valt voor het ventje ook niet mee, die voelt ook de spanning in huis.
Daarnaast zit hij ook nog eens in de peuterpuber leeftijd. Dat hij Nano een klap verkocht, is aandacht opeisend gedrag. Negatieve aandacht is per slot van rekening ook aandacht.
Zal nog wel eens gebeuren, zolang het binnen de perken blijft, niet te druk over maken.
Het valt voor het ventje ook niet mee, die voelt ook de spanning in huis.
Daarnaast zit hij ook nog eens in de peuterpuber leeftijd. Dat hij Nano een klap verkocht, is aandacht opeisend gedrag. Negatieve aandacht is per slot van rekening ook aandacht.
Zal nog wel eens gebeuren, zolang het binnen de perken blijft, niet te druk over maken.
zondag 23 november 2014 17:45
Praat met Maxi. Echt praten, niet tussen de bedrijven door, maar op een rustig moment. Vertel hem hoe het met jou gaat en laat hem vertellen hoe het met hem gaat. Het leest alsof jullie steeds verder van elkaar afdrijven (maar ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten!) en jullie moeten weer dichter naar elkaar komen. Zoek naar oplossingen, overeenkomsten. Lach af en toe weer met elkaar. Doe eens 'lekker gek'. Probeer het oude gevoel weer op te duikelen. Het is moeilijk en zwaar, maar je moet ergens beginnen en dit is een goed moment.
“The snow doesn't give a soft white damn whom it touches.”
zondag 23 november 2014 20:47
Ik vind het niet eerlijk van Maxi dat hij nu jou reflex aanhaalt om zijn eigen bewuste tik te vergoelijken. Ik vind het geen vergelijk namelijk. Als je een kind bewust wil straffen, doe je dat niet door hem een tik te geven. Jij schrok omdat hij Nano sloeg en weerde hem af in een reflex. Dat is van een andere orde en eigenlijk ook niet goed.
Praat inderdaad met Maxi. Kom op 1 lijn en weer naar elkaar toe, ook met betrekking tot de opvoeding.
Praat inderdaad met Maxi. Kom op 1 lijn en weer naar elkaar toe, ook met betrekking tot de opvoeding.
zondag 23 november 2014 22:15
Maxi staat toch ziekgemeld? En dan wel vaak sporten en tot diep in de nacht op stap?! Mag hopen dat zn baas hier niet achterkomt zal op zn minst tot gefronste wenkbrauwen leiden.
Maar los van zn baas....wat een vlucht gedrag. Hij had van mij even elders mogen gaan bedenken wat niet aan zn gedrag klopt en wat hij hieraan denkt te gaan doen. Maar ook jij moet duidelijk gaan formuleren wat je wil en wat jij eraan gaat doen om dat te laten slagen. Zoals t nu gaat wordt niemand blij van.
Maar los van zn baas....wat een vlucht gedrag. Hij had van mij even elders mogen gaan bedenken wat niet aan zn gedrag klopt en wat hij hieraan denkt te gaan doen. Maar ook jij moet duidelijk gaan formuleren wat je wil en wat jij eraan gaat doen om dat te laten slagen. Zoals t nu gaat wordt niemand blij van.
zondag 23 november 2014 22:27
Jullie hebben gelijk hoor. Ik moet zeker even met Maxi gaan praten. Vertellen hoe ik me voel, en vragen hoe hij zich voelt. En hoe hij denkt over de komende tijd.
Maar eerst ga ik morgen voor mezelf de psycholoog bellen. Ik had gisteren toen ik met Nano in de stad liep een paniekaanval. Ik maakte mezelf helemaal gek ook met mijn gedachtes. Ik voelde druk op mijn borst en steken. En dacht, war als er wat met mij gebeurd, wat moet er dan met Nano, hij moet wel bij me blijven ivm de borstvoeding.
Sinds de bevalling van de meisjes ervaar ik vaker die angst. Wat als mij wat overkomt, hoe moet het dan met mijn kinderen, of angst dat er wat met 1 van die 2 iets gebeurt. Niet eens zozeer angst dat Maxi wat overkomt, want dan redden wij het wel...
Opzich waarschijnlijk herkenbare angsten die meer moeders ervaren. Maar het gaat bij mij soms wat ver. Ik kan er echt wakker van liggen ook. Bang on te gaan slapen want ik zou zomaar eens niet meer wakker worden.
Enfin, daar moet ik dus wel wat mee doen.
Vanavond heb ik Nano weer eens in bad probere te doen. Maar ik weet niet wat het is hoor, hij gilt het uit. Helemaal in paniek. Badje of tummy maakt niet uit. Het water is niet te warm, niet te koud.
Enige wat een beetje gaat is douchen.
Heel voorzichtig stap ik dan met hem onder de douche. Eerst met mijn rug naar het water en langzaam draai ik zodat hij ook onder de douche komt. Leuk vind hij het niet maar gilt minder hard dan bij het badje.
Herkenbaar voor iemand?
Maar eerst ga ik morgen voor mezelf de psycholoog bellen. Ik had gisteren toen ik met Nano in de stad liep een paniekaanval. Ik maakte mezelf helemaal gek ook met mijn gedachtes. Ik voelde druk op mijn borst en steken. En dacht, war als er wat met mij gebeurd, wat moet er dan met Nano, hij moet wel bij me blijven ivm de borstvoeding.
Sinds de bevalling van de meisjes ervaar ik vaker die angst. Wat als mij wat overkomt, hoe moet het dan met mijn kinderen, of angst dat er wat met 1 van die 2 iets gebeurt. Niet eens zozeer angst dat Maxi wat overkomt, want dan redden wij het wel...
Opzich waarschijnlijk herkenbare angsten die meer moeders ervaren. Maar het gaat bij mij soms wat ver. Ik kan er echt wakker van liggen ook. Bang on te gaan slapen want ik zou zomaar eens niet meer wakker worden.
Enfin, daar moet ik dus wel wat mee doen.
Vanavond heb ik Nano weer eens in bad probere te doen. Maar ik weet niet wat het is hoor, hij gilt het uit. Helemaal in paniek. Badje of tummy maakt niet uit. Het water is niet te warm, niet te koud.
Enige wat een beetje gaat is douchen.
Heel voorzichtig stap ik dan met hem onder de douche. Eerst met mijn rug naar het water en langzaam draai ik zodat hij ook onder de douche komt. Leuk vind hij het niet maar gilt minder hard dan bij het badje.
Herkenbaar voor iemand?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 23 november 2014 22:36
Hoi Estrellas
Mijn zoontje zet t ook al snel op n gillen bij n badje..
Sinds ik alles in slowmotion doe (op advies van babymassage-mevrouw die hier laatst was) gaat t wel beter.
Echt sloooowwww motion. Badkamer flink warm stoken zodat temp niet al teveel verschilt van elkaar en heel heel heel langzaam badje in laten glijden.
Sowieso merk ik dat alles beter gaat (meestal) als ik zoontje in de '1e versnelling' benader, volgens mij heeft hij gewoon net wat langer nodig om te wennen en zich voor te bereiden op wat komen gaat.
Wie weet werkt het bij jouw zoontje ook zo.
Sterkte..!!!
Mijn zoontje zet t ook al snel op n gillen bij n badje..
Sinds ik alles in slowmotion doe (op advies van babymassage-mevrouw die hier laatst was) gaat t wel beter.
Echt sloooowwww motion. Badkamer flink warm stoken zodat temp niet al teveel verschilt van elkaar en heel heel heel langzaam badje in laten glijden.
Sowieso merk ik dat alles beter gaat (meestal) als ik zoontje in de '1e versnelling' benader, volgens mij heeft hij gewoon net wat langer nodig om te wennen en zich voor te bereiden op wat komen gaat.
Wie weet werkt het bij jouw zoontje ook zo.
Sterkte..!!!
Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt
maandag 24 november 2014 08:47
estrellas, Ik denk ook dat het tijd dat wordt dat Maxi en jij eens echt met elkaar gaan communiceren. Jullie leven en praten totaal langs elkaar heen. Allebei hebben jullie frustraties en verwachtingen, maar jullie hebben het er niet over. Plan een moment waarop jullie rustig samen kunnen zitten en gewoon eens een paar uur alles op tafel kunnen leggen. Vertel elkaar wat je voelt, waar je mee zit en wat je van de ander verwacht. Want zo heeft het geen zin. Jij vindt dat Maxi zus en zo zou moeten doen, hij vindt dat jij hem dit en dat niet mag verwijten. Kortom: er zit allerlei ongenoegen en onvervulde verwachtingen en dus raken jullie alleen maar verder van elkaar verwijderd en gaan op jullie eigen manier proberen te ontsnappen aan de realiteit. Dat is echt niet goed.
Dat Mini Nano een klap gaf is vervelend, maar het hoort er ook gewoon bij. Hier wordt er ook regelmatig over en weer gemept tussen de kinderen. Dat is normaal gedrag tussen broers/zussen. Ruzie, jaloezie, heel normaal. En Mini heeft een lastige leeftijd nu. Hij komt in de 'peuterpuberteit' en gaat dus sowieso al z'n kont tegen de krib gooien. Zo'n broertje dat veel huilt en aandacht opeist, daar heeft 'ie gewoon af en toe de zeik over in. Heel begrijpelijk. En je moet je ook niet vergissen in hoeveel kinderen oppikken van spanningen in huis. Ik zou me goed kunnen voorstellen dat dit voor Mini geen makkelijke periode is en dat hij daardoor misschien ook wat recalcitrant gedrag gaat vertonen.
Dat Mini Nano een klap gaf is vervelend, maar het hoort er ook gewoon bij. Hier wordt er ook regelmatig over en weer gemept tussen de kinderen. Dat is normaal gedrag tussen broers/zussen. Ruzie, jaloezie, heel normaal. En Mini heeft een lastige leeftijd nu. Hij komt in de 'peuterpuberteit' en gaat dus sowieso al z'n kont tegen de krib gooien. Zo'n broertje dat veel huilt en aandacht opeist, daar heeft 'ie gewoon af en toe de zeik over in. Heel begrijpelijk. En je moet je ook niet vergissen in hoeveel kinderen oppikken van spanningen in huis. Ik zou me goed kunnen voorstellen dat dit voor Mini geen makkelijke periode is en dat hij daardoor misschien ook wat recalcitrant gedrag gaat vertonen.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
maandag 24 november 2014 09:12
Wederom roerend eens met Chryssa. Dat gesprek moet er denk ik heel snel komen. Ook al, of misschien juist omdat, jullie daar allebei niet heel veel zin in lijken te hebben. Zelfs in je angsten heb je Maxi al naar de zijlijn geduwd. O zo begrijpelijk, maar uiteindelijk enorm contraproductief, denk ik zo. Ik wens je weer sterkte meid.
maandag 24 november 2014 09:14
En je moet ook bedenken: natuurlijk is het enorm kinderachtig dat Maxi jou de schuld geeft van het feit dat hij zogenaamd niet thuis weg kan, maar ik denk wel dat er wat hem betreft echt een kern van waarheid in zit. Op dit moment wil hij waarschijnlijk helemaal niet thuis bij zijn vrouw zijn. Dat klinkt ontzettend lullig en ik zeg dat niet om je te kwetsen of om te beweren dat het aan jou ligt, maar hij voelt zich thuis waarschijnlijk helemaal niet prettig. Hij heeft een vrouw die hem van alles verwijt, die vaak knorrig, moe en verdrietig is, een rellende peuterpuber en een huilende baby thuis zitten. En dan heeft hij zelf ook nog allemaal emotionele 'demonen', waar hij liever niet bij stil staat. Kortom: best kans dat thuis momenteel wel de laatste plek is waar hij wil zijn. Dat ontslaat hem uiteraard niet van de plicht om zijn verantwoordelijkheid te nemen en met jou op een volwassen manier te communiceren over wat hij vindt en voelt en wat er zich in jullie leven afspeelt, maar hij heeft waarschijnlijk ook niet echt het gevoel dat daar ruimte voor is. Want jij bent heel vaak kribbig en geïrriteerd naar hem en het kan best zijn dat hij het gevoel heeft dat hij toch per definitie alles fout doet.
Nogmaals: ik wil zijn gedrag niet vergoelijken, want ik vind ook dat hij zich kinderachtig gedraagt en zich onttrekt aan zijn eigen verantwoordelijkheden en dat hij het jou veel te veel alleen laat opknappen. Maar het is ergens waarschijnlijk toch ook tweerichtingsverkeer. Net zo goed als jij het gevoel hebt dat het weinig zin meer heeft om aandacht van Maxi te vragen, heeft hij waarschijnlijk het gevoel dat hij toch altijd de gebeten hond is.
Nogmaals: ik wil zijn gedrag niet vergoelijken, want ik vind ook dat hij zich kinderachtig gedraagt en zich onttrekt aan zijn eigen verantwoordelijkheden en dat hij het jou veel te veel alleen laat opknappen. Maar het is ergens waarschijnlijk toch ook tweerichtingsverkeer. Net zo goed als jij het gevoel hebt dat het weinig zin meer heeft om aandacht van Maxi te vragen, heeft hij waarschijnlijk het gevoel dat hij toch altijd de gebeten hond is.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
maandag 24 november 2014 09:30
Als er zorgen zijn in een gezin, is het heel makkelijk om elkaar kwijt te raken. Dat gaat sneller dan je denkt. Wij hebben het ook gezien toen Dribbeltje dat eerste jaar zo ziek was. Het is allemaal enorm zwaar, de zorgen drukken heftig op je schouders en iedereen gaat daar weer op een andere manier mee om. Dat geeft eenvoudig frictie tussen twee partners, omdat je elkaar vaak niet begrijpt, vindt dat de ander er op een andere manier mee om zou moeten gaan, omdat je opeens niet meer op dezelfde lijn zit, zonder dat je dat zelf wilt. De enige manier om daar doorheen te komen is communiceren. Uitspreken wat je voelt en wilt en de ander de ruimte geven om met zijn/haar gevoelens om te gaan zoals dat voor hem/haar goed is. Ook als je het zelf totaal anders zou doen. Proberen naar compromissen te zoeken en vooral: af en toe tijd voor jullie samen als partners te nemen. Even een klein stapje weg te doen van alle hectiek binnen het gezin, de huilende babies, rellende peuters en slechte nachten. Elkaar af en toe weer eens echt aankijken en je dan herinneren hoe leuk je elkaar ook alweer vond.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
maandag 24 november 2014 10:13
Wow.... en ook Goedemorgen.
Moet dit even op me in laten werken en kom er later wel op terug.
Wat ik wel alvast even wil zeggen is dat ik dit topic vooral gebruik om mijn emoties te uiten, en dan vooral dingen die mij dwars zitten. Dat kan natuurlijk ook een wat vertekend beeld geven. Want Maxi en ik hebben gerust ook lol met elkaar, pakken elkaar beet voor een kus en een knuffel.
Maxi gaat er altijd s ochtends uit voor Mini en als Nano nog slaapt, blijf ik liggen en Maxi kookt haast iedere dag.
Wat een zinvolle bijdrage Beetjegek!
Moet dit even op me in laten werken en kom er later wel op terug.
Wat ik wel alvast even wil zeggen is dat ik dit topic vooral gebruik om mijn emoties te uiten, en dan vooral dingen die mij dwars zitten. Dat kan natuurlijk ook een wat vertekend beeld geven. Want Maxi en ik hebben gerust ook lol met elkaar, pakken elkaar beet voor een kus en een knuffel.
Maxi gaat er altijd s ochtends uit voor Mini en als Nano nog slaapt, blijf ik liggen en Maxi kookt haast iedere dag.
Wat een zinvolle bijdrage Beetjegek!
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 24 november 2014 10:16
Sorry hoor, beetjegek, maar je gaat nu wel erg kort door de bocht. Ook wel een beetje makkelijk om dingen als 'klootzak' en 'mannen zijn losers' te gaan roepen. Wie heeft daar nou wat aan? Nee, Maxi's gedrag is inderdaad bepaald niet om over naar huis te schrijven, maar lijkt het je niet logisch dat dat ook gewoon ergens vandaan komt? Vluchtgedrag heeft natuurlijk een reden. Alles wat hij en estrellas hebben moeten doorstaan is niet niks. Dat is net zo goed heftig en emotioneel voor hem, als voor haar. Hij gaat er alleen anders mee om en trekt zich terug, in plaats van zich op zijn gezin te richten. Dat is niet handig, maar het maakt hem niet meteen intrinsiek een klootzak. Hij moet alleen wel in gaan zien dat hij aan het werk moet met zijn emotionele problemen en zijn vrouw gaan betrekken in zijn leven, ipv haar buiten te sluiten omdat hij de realiteit niet aan kan.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
maandag 24 november 2014 11:08
Ik snap heel goed dat Maxi "vlucht" het is ook pittig met een peuter die alle aandacht opeist, een baby die huilt en een vrouw die krampachtig alles in goede banen probeert te leiden.
Misschien is het ook wel jaloezie van mij dat ikzelf niet zo makkelijk de deur achter mij dicht kan doen.
Communiceren is niet onze sterkste kant. En toen Maxi thuis kwam hebben we afgesproken dat we meer met elkaar moeten praten. Nu is daar mede door de opname van Nano weinig van terecht gekomen en denk ik zeker dat het zinvol is om eens om tafel te gaan en de balans op te maken.
Wat ik wel moeilijk vind omdat ik bang ben dat het een gesprek van verwijten gaat worden.
Ook vind ik het ergens lastig, dat hij thuis is gekomen met behoorlijke psychische klachten, en ik die dan "ineens" ook heb. Ik hou ze liever voor me om zijn gevoel niet te overschaduwen. Lastig om uit te drukken wat ik precies bedoel te zeggen hier.
Wat ik wel lastig vind is dat we hier over komen als een gezin waar geen ruimte is voor een lach of gekkigheid. Ik wil even benadrukken dat dat niet zo is.
Gelukkig lachen we echt nog veel, om Mini, met Mini.
Ik kom later weer terug, zoals ik al zei, de geschreven woorden hebben even wat Inwerktijd nodig.
En Nano is wakker.
Misschien is het ook wel jaloezie van mij dat ikzelf niet zo makkelijk de deur achter mij dicht kan doen.
Communiceren is niet onze sterkste kant. En toen Maxi thuis kwam hebben we afgesproken dat we meer met elkaar moeten praten. Nu is daar mede door de opname van Nano weinig van terecht gekomen en denk ik zeker dat het zinvol is om eens om tafel te gaan en de balans op te maken.
Wat ik wel moeilijk vind omdat ik bang ben dat het een gesprek van verwijten gaat worden.
Ook vind ik het ergens lastig, dat hij thuis is gekomen met behoorlijke psychische klachten, en ik die dan "ineens" ook heb. Ik hou ze liever voor me om zijn gevoel niet te overschaduwen. Lastig om uit te drukken wat ik precies bedoel te zeggen hier.
Wat ik wel lastig vind is dat we hier over komen als een gezin waar geen ruimte is voor een lach of gekkigheid. Ik wil even benadrukken dat dat niet zo is.
Gelukkig lachen we echt nog veel, om Mini, met Mini.
Ik kom later weer terug, zoals ik al zei, de geschreven woorden hebben even wat Inwerktijd nodig.
En Nano is wakker.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 24 november 2014 11:30
Sorry Estrellas, je hebt gelijk als je zegt dat het natuurlijk maar een klein deel van de situatie is die we hier lezen en ik ben blij dat er ook nog ruimte voor lol is. Ik bedoelde het echt niet verkeerd of hard of confronterend en bied je mijn excuses aan als dat zo overkwam. Ik gun jullie gewoon rust, na alles wat er gebeurd is, maar dat kost een hoop tijd en werk.
Ik hoop echt dat jullie binnenkort gaan praten en blijven praten. Wat je zegt over het gesprek met Maxi snap ik wel. Je wil hem de ruimte geven om te voelen wat hij voelt, maar jij mag natuurlijk ook voelen wat je voelt. Hou het bij jezelf. Erken wat hij zegt, maar erken ook dat jij jouw gevoelens en gedachten mag hebben. Je mag er zijn, durf je plekje in de wereld in te nemen.
En nogmaals sorry, het was echt niet verkeerd bedoeld
Ik hoop echt dat jullie binnenkort gaan praten en blijven praten. Wat je zegt over het gesprek met Maxi snap ik wel. Je wil hem de ruimte geven om te voelen wat hij voelt, maar jij mag natuurlijk ook voelen wat je voelt. Hou het bij jezelf. Erken wat hij zegt, maar erken ook dat jij jouw gevoelens en gedachten mag hebben. Je mag er zijn, durf je plekje in de wereld in te nemen.
En nogmaals sorry, het was echt niet verkeerd bedoeld
“The snow doesn't give a soft white damn whom it touches.”
maandag 24 november 2014 14:57
[quote]estrellas2 schreef op 24 november 2014 @ 11:08:
Ook vind ik het ergens lastig, dat hij thuis is gekomen met behoorlijke psychische klachten, en ik die dan "ineens" ook heb. Ik hou ze liever voor me om zijn gevoel niet te overschaduwen.
Zou het helpen als jij gewoon je klachten op tafel legt, nog voordat Maxi ze heeft genoemd. Dan zijn het namelijk jouw klachten en niet de zijne, die op dat moment worden besproken.Of heeft hij ze al genoemd, dan werkt het natuurlijk niet.
Dan zou je gewoon kunnen zeggen "ik snap precies hoe je je voelt, ik heb daar zelf ook last van". Waarom zou je daar niet gewoon over kunnen praten, jullie hebben per slot van rekening dezelfde heftige dingen meegemaakt. Natuurlijk ieder op jullie eigen manier, maar er zal bij jullie een hoop herkenning zijn.
Wat ik wel lastig vind is dat we hier over komen als een gezin waar geen ruimte is voor een lach of gekkigheid. Ik wil even benadrukken dat dat niet zo is.
Gelukkig lachen we echt nog veel, om Mini, met Mini.
En nu is het zaak, dat de leuke momenten de boventoon gaan voeren.
Ook vind ik het ergens lastig, dat hij thuis is gekomen met behoorlijke psychische klachten, en ik die dan "ineens" ook heb. Ik hou ze liever voor me om zijn gevoel niet te overschaduwen.
Zou het helpen als jij gewoon je klachten op tafel legt, nog voordat Maxi ze heeft genoemd. Dan zijn het namelijk jouw klachten en niet de zijne, die op dat moment worden besproken.Of heeft hij ze al genoemd, dan werkt het natuurlijk niet.
Dan zou je gewoon kunnen zeggen "ik snap precies hoe je je voelt, ik heb daar zelf ook last van". Waarom zou je daar niet gewoon over kunnen praten, jullie hebben per slot van rekening dezelfde heftige dingen meegemaakt. Natuurlijk ieder op jullie eigen manier, maar er zal bij jullie een hoop herkenning zijn.
Wat ik wel lastig vind is dat we hier over komen als een gezin waar geen ruimte is voor een lach of gekkigheid. Ik wil even benadrukken dat dat niet zo is.
Gelukkig lachen we echt nog veel, om Mini, met Mini.
En nu is het zaak, dat de leuke momenten de boventoon gaan voeren.
