Maar niet zwanger worden..... (deel 2)

Angel: ratio en gevoel staan heel vaak heel ver van elkaar en ik 'herken' jou schok ook wel. Ik heb daar in het begin van vorig jaar ook wel tegen aan gelopen en het enige dat mij dan hielp was proberen rationeel en positief te blijven over mijn eigen challenge en mij niet te focussen op de situatie van een ander. Ik heb mijzelf bijna 'geforceerd' om juist bewust in de tube naast een zwangere te gaan zitten en vriendelijk te lachen. Dat klinkt stom, maar ik vind dat je soms best hard voor jezelf moet zijn om te dealen met de realiteit.



Jaloezie op anderen is een emotie die ik gelukkig niet meer heb, maar ik begrijp hem verdomd goed hoor. Echter, er zijn wel veel mensen die ook met jouw situatie zouden willen ruilen en dingen begeren die jij wel hebt en zij weer niet, ondanks de uitblijvende kinderwens. Van wat ik van je weet (en dat is beperkt want ik 'ken' je niet) kan ik in ieder geval wel zeggen dat je een stabiele en lieve man om je heen hebt, naast het feit dat je ook vooraan in de rij stond toen de grijze massa werd uitgedeeld (je hebt tenslotte medicijnen gestudeerd) en je verder gezond bent. Dat is ook niet een ieder gegeven...



En voor wat betreft de kinderwens is dit traject uiterst frustrerend, maar geldt voor jou dat je aan de wieg (punt intended) staat van IVF. Niemand zegt dat het je nooit gaat lukken en er is ook helemaal geen reden om dat aan te nemen. Zeker is wel dat het voor niemand hier een romantisch tussen de lakens verwekte baby gaat worden - dat is jammer - maar uiteindelijk is de kans wel groot dat we niet met lege handen blijven staan en als het straks lukt nog dankbaarder zijn met het moederschap.



Verder helpt het soms om wel open te zijn over een uitblijvende kinderwens. Het enige nadeel is dan dat je dan verwachtingen hebt over hoe anderen dan met jou om gaan en daar hebben we het hier in de afgelopen twee weken ook over gehad omdat je soms wel teleurgesteld kan zijn in die ander. In ieder geval, ik hoop dat je hier iets mee kan en dat het je wat opvrolijkt...

Baggal, wat mooi hoe je ernaar kijkt! Je hebt daar zo te lezen ook een flinke ontwikkeling in doorgemaakt. Je tekst is voor Angel bedoeld, maar ik heb er voor mezelf ook wel wat aan, dus ik 'leen' 'm ook even...



Angel, ik snap je zo goed, ook hoe dingen te mooi lijken om waar te zijn etc. Maar als je er met afstand naar kunt kijken zijn het irrationele ideeën, de werkelijkheid is vaak niet wat je je had voorgesteld en dat geldt zowel in negatieve als positieve zin. Dus wellicht wordt 2017 gewoon wél dat jaar waar alles lukt? Misschien ook niet, maar het kan wel.



Hier nog een nieuwtje: ik ben vandaag stipt op tijd ongesteld geworden, en ga maandagochtend naar het ziekenhuis voor de uitgangsecho en dan meteen beginnen met prikken! Zo spannend, we hebben er zoveel zin in!

quote:Baggal schreef op 14 januari 2017 @ 10:56:



Dubbeltje: lange posts - doe ik noooooooiiiiiit aan, ha-ha-ha ha-ha-haaaa

Dubbeltje: wat fijn dat jij er ook iets mee kan, want ook al schreef ik in reactie op Angel, het blijft een openbaar forum waar we met z'n allen wel wat uit kunnen halen en hopelijk allemaal onze zwangerschappen kunnen vieren. Weet je, ik zit heus ook af en toe in een dip en er zijn dagen bij dat ik het allemaal ook niet echt leuk vind, maar het is niet anders en het leven is niet maakbaar. Kijk nou naar mijn broer die wel vader geworden is - ik zou toch echt niet met hem willen ruilen, ondanks de prachtige dochter die hij heeft. Niets ten nadele van het kindje, maar het zou een stuk minder gecompliceerd zijn geweest als hij die stap nog niet had gezet. Fijn dat jij snel kan beginnen! Super spannend!

@ baggal, het is inderdaad heel helder hoe je het beschrijft en helpt ook wel! Ben ook erg dankbaar voor alles wat ik heb (bereikt). En heb ook de liefste man met wie ik heel graag oud wil worden.



@ dubbeltje fijn dat je er ook wat aan hebt. We zitten natuurlijk in zelfde positie en het geldt voor ons allemaal.



Ben gelukkig nog niet ongesteld geworden, voel het wel aankomen. Dus al het morgen doorzet, kan ik dan morgen al beginnen met ivf, na de voorlichting.

Angel: heeft de ms nog doorgezet? Hier vanmorgen de eerste "high fertility" op de ovulatie test. Verwacht de eisprong met 4 dagen nu en dus als alles goed gaat mbt ontdooien een TP binnen 10 dagen vanaf heden. Happy Monday - onderweg naar Boston Place voor de echo. Ook al verwacht ik niet zo veel van deze ronde (en dat is deels ook zelfbehoud) ben ik wel blij met zo'n mega constante cyclus.

Baggal wat een mooie inspirerende post. Ik wou dat ik het soms zo allemaal kan zien want je hebt gelijk in wat je zegt. Succes met je echo meid.



Angel in ons ziekenhuis kan je pas starten na de voorlichting. Want dan leer je prikken enz. Ik ben ook benieuwd hoe ik nu verder moet want mijn pilstrip zit er bijna op en moet nog na de voorlichting. Ga toch van de week maar bellen.



Spannend dubbeltje heel veel succes en dat alles maar voorspoedig mag gaan.



Hoe is het met jullie boulu en missfiddler en de rest hier?

Ik ga nu werken dus hou het kort , later meer. Fijne dag meiden

@ wished, kun je doorgaan met de pil tot de voorlichting en daarna starten met stimulatiefase? Of moet je helemaal opnieuw beginnen. Lijkt me niet toch?



@ baggal fijn dat tp nu in zicht is. Ik snap wel dat je niet te veel van wil verwachten. Dat is een hele gezonde insteek. In het ergste geval klopt je gevoel, maar er is zeker nog een goede kans dat het wel lukt.



Ik ben nog niet ongesteld geworden. Denk dat het vanavond of morgen doorzet. Heb vandaag voorlichting, dus als het goed is kunnen we meteen starten en hoeven we niet nog een cyclus te wachten.

Angel goede timing zeg en heel fijn als je kan beginnen. Je bent zeker wel een week of 6 bezig toch voordat je dan een tp hebt? (Nog niet in verdiept).



Baggal wat fijn dat je tp bijna hebt. Ik begrijp helemaal dat je je verwachting op 0 zet maar toch maak je een goede kans hoop ik. De vorige keren ben je toch zwanger geraakt. Ik hoop dit x op een blijvertje. Zenuwslopend proces wederom. al die emoties ook, laatste tp van jullie eigen dna, mogelijke donor waar je mee aan dr gang gaat. Wat ingewikkeld ik wens je alvast heel veel sterkte toe en een



Hoe gaat het met Skylark? Lang geen update gelezen. Alles goed?



Hier begonnen de klachten, steekjes en bevestiging dat het niet is gelukt al voor het weekend. Vanmorgen getest om te bevestigen dat mijn gevoel klopt. Yes ronde 5 (IUI) mislukt. Woensdag zou ik ongesteld moeten worden ( echter ben ik het met IUI soms ook veel later). Ik had het zo gehoopt. Was hier vrijdag al heel verdrietig over dus vanmorgen was slechts de bevestiging. Nu dus een ronde overslaan, dan de laatste IUI behandeling. Ik wilde daarna een pauze maar ergens ben ik bang dat het nooit lukt en dat de pauze geen goed idee is. De tijd gaat zo snel incl pauze zou ik ergens rond de zomer pas kunnen starten. Als het goed gaat ben je binnen 1 tp klaar en anders ben je ook nog jaren bezig. Ik vind het zo stom dat het ons niet gewoon gegund is.

Van het weekend weer tante geworden en de eigen situatie is dan weer even extra pijnlijk.

Jo, bah wat een teleurstelling weer... En dan ook nog tante geworden, van harte gefeliciteerd met je neefje of nichtje natuurlijk, maar kan me voorstellen dat contrast met je eigen verdriet heel groot is



Baggal wat komt t snel dichterbij, spannend!



Even ego - ik heb gisteren uitgangsecho gehad en m'n eerste prik gezet voor iui 1! Het is allemaal prima gegaan. Ik merk ook nog niks van die eerste prik. Ik heb ook wel een lagere dosering gonal f (50) dan normaal, omdat ik veel eiblaasjes in m'n eierstokken heb. We hebben hier zolang naartoe geleefd en zijn enorm opgelucht dat we eindelijk van start zijn. As maandag weer echo om te kijken hoe de boel groeit.

@ jo wat een teleurstelling. Weet nog dat ik elke keer erg teleurgesteld was en verdrietig en het even niet zag zitten. Maar na paar dagen kreeg ik langzamerhand meer hoop.



@ dubbeltje, fijn dat eerste prik is goed gegaan. En goed dat jullie volle moed starten! Hoop voor je dat dit de manier is voor jullie om jullie wens in vervulling te brengen



@ hier gisteren voorlichting ivf gehad, en vanochtend heeft menstruatie doorgezet. Dus precies op tijd. Ben wel blij dat we met de pil starten, zo kunnen we even naartoe leven en wennen we aan het idee. Vond een maand rust fijn en dan met de pil starten is prima! Staan we niet stil en kost het ook niet veel energie. Manlief heeft weer zin in de behandeling, terwijl hij een maand geleden niets van wilde weten. Zijn alle mannen zo? Ik was echt even bang dat we niet door konden en dat ik mijn wens moest opgeven. Heb paar dagen ontzettend moeilijk gehad hierdoor. Wist niet hoe ik hem moest overhalen... zat op juiste moment te wachten om gesprek aan te gaan. Hoeft blijkbaar toch niet...

@Dubbeltje: Jaaa wat fijn dat jullie eindelijk begonnen zijn!! Kan me voorstellen dat je heel blij bent en ook dat de prik mee viel! Ik vind het eerlijk gezegd lichamelijk ook allemaal peanuts. Het spuiten en de echo's zijn even wennen maar niks ter vergelijking met het emotionele stuk. Inderdaad goed om 50 eenheden te spuiten want als je er 3 of meer hebt (is wel verschillende per ziekenhuis) gaat de IUI niet door. Maar daar gaan we niet vanuit natuurlijk! Wanneer heb je de eerste follikelmeting?

Fijn dat je zo uitkijkt naar jullie droomhuis!! Herkenbaar wat je zegt over dat je iets flexibeler wordt mbt werk. Vandaag voelde ik me best rot na de afspraak in het ziekenhuis en kon ik echt niet meteen aan het werk. Ergens vind ik ook dat ik daar recht op heb dan, maar soms voelt het nog verkeerd. Maar aan de andere kant: als ik alles maar af krijg toch en niks laat vallen?!



@Angel: Ik had ook al gereageerd op het andere topic, maar ik begrijp dat je nu met de pil start en op welke cyclusdag begin je dan met de decapeptyl? Dan gaat het wel snel ineens he! Maar fijn dat je nu wat meer rust hebt bij het wachten en ook heel erg fijn hoe je man er nu in staat!! Het heeft gewoon even tijd nodig gehad. Hoeveel eenheden Gonal F ga je spuiten?



@Wished: Jij inmiddels al wat gehoord over de voorlichtingsdag? Ik weet nog dat ik ongeveer 3 weken erna kon beginnen (ik heb wel kort protocol), maar misschien kwam dat ook omdat wij nog op vakantie gingen.

Goed te horen dat het wandelen je helpt. Voor mij is het ook wel goed om gewoon dingen te ondernemen soms in plaats van maar binnen te hangen en in mijn eigen sop gaar te koken (daar kan ik nogal een handje van hebben haha). Aan de andere kant weet ik dat er ook wel echt genoeg ruimte moet zijn om mijn emoties de vrije loop te laten en niet alleen maar door te gaan, zodat ik het dan kwijt ben en weer verder kan.

Jij gaat ook het lange protocol doen toch?



@MssF: Ontzettend lief berichtje van jou over de jaloezie die ik soms ervaar. Haha, ik denk inderdaad dat het ook nog blijft als je zwanger bent, omdat die zo makkelijk zwanger zijn geworden en veel onbezorgder zwanger zijn. En ik denk ook dat ik er echt nog een tijd moeite mee zou hebben als iemand aankondigt zwanger te zijn. Dat zit inmiddels zo diep geworteld...

Ben je inmiddels op wintersport? Spannend dat jullie daarna vrij snel weer van start gaan. Helemaal omdat, als je zwanger zou zijn weer, het nog steeds absoluut niet genieten is...



@Proudmama: Jeetje, wat balen zeg dat je weer zo'n tijd moet wachten. Ongelooflijk. Ik zou er ook helemaal klaar mee zijn. Dikke knuffel!!



@Baggal: Haha moest wel lachen over dat je zei dat je graag wilde dat het kindje op je man gaat lijken en 'berg je maar als het op mij lijkt'. Haha ik heb precies hetzelfde! Ik zou ook liever, mocht je daarvoor kunnen kiezen (niet dat dat in de realistische wereld te kiezen is), een eiceldonatie hebben dan een zaaddonor. Ik ben niet de meest makkelijke vrouw denk ik haha en mijn man is zo relaxt, nuchter en ontzettend lief en grappig. Nou ja, een beetje pit van mij erbij kan geen kwaad .



Wat betreft die leeftijdsgrens van 30 jaar: het gaat er inderdaad maar om dat er een baby komt en hoe oud ik dan ben maakt niet meer uit. Het is zo jammer dat ik daar moeite mee heb, het is maar een dag, ik zal er geen ander persoon van worden. Maar ik zie wel steeds meer aan m'n gezicht dat ik ouder word en vind het ook leuk voor het kind dat ik er niet superoud uitzie op foto's enzo haha. Als dat kind maar zo snel mogelijk komt inderdaad...



Sinds vandaag is helaas mijn goede flow even helemaal verdwenen. We hadden namelijk het evaluatiegesprek in het ziekenhuis en dat liep niet zo soepel, om de volgende redenen:

- Eerst dacht de arts dat ik nog zwanger was (waarschijnlijk ergens een verkeerde notitie gemaakt destijds)

- Ik vond haar afstandelijk en niet meelevend, ik kreeg het gevoel dat er weinig ruimte was voor onze vragen

- Ik wilde ophogen met medicatie omdat ik maar 6 eicellen had en ik zou er liever 10 tot 15 willen ofzo. Maar dit wil ze niet omdat ze bang is voor overstimulatie ivm mijn relatief lage gewicht (terwijl ik geen eens ondergewicht heb). Ik snap wel dat je dit absoluut wil, maar een beetje ophogen zal heus niet ineens 30 eicellen ofzo geven...

- Mijn bedachte planning wordt weer een week uitgesteld. 30 januari heb ik de scratch, dan zou 2 feb de laatste pil zijn en dan bij de menstruatie begin ik met Gonal F weer. Maar ivm hun planning moet ik tot 9 februari de pil doorslikken en kan ik daarna dus pas beginnen. Het voelt op dit moment enorm lang weer, nu dus nog een maand!! Een week is op zich niet super lang natuurlijk maar kan het nu slecht hebben. Continu wachten en wachten en dan ook nog een poging waarin ik liever meer medicatie had willen gebruiken...



Het is niet anders maar ik voelde me er wel flink rot door. Inmiddels al iets beter en ik probeer maar per dag/week te leven. Ik vind het gewoon ontzettend frustrerend dat wij nu dus 3 maanden (!!) na de eerste punctie hebben moeten wachten en andere mensen gewoon elke maand een kans hebben en ik in die tussentijd ook weer wat aankondigingen kan verwachten. Ik moet het allemaal ondergaan en accepteren..

Ik weet ook niet goed wat ik met die medicatie wil. Ik zit zelfs te twijfelen om zelf meer te gaan spuiten (ik heb nog wat op voorraad) maar mijn man wil dat absoluut niet eigenlijk. Ik voel me er ook niet echt goed bij, maar om weer exact hetzelfde te doen voel ik me ook niet goed bij en ik zou er echt van balen als er weer 6 eicellen of zelfs minder zouden zijn.



Als het goed is hebben we in maart trouwens een intake in Düsseldorf. Na dit gesprek van vanochtend sta ik daar helemaal achter! We willen daarheen voor een eventuele 3e ICSI poging.

Verdorie Jo! Wat jammer dat het wederom niet gelukt is meid. Ontzettend frustrerend en iedere keer weer een deuk in het vertrouwen dat het wel goed komt. Dikke knuffel! En ondanks alle tegenslag toch gefeliciteerd met je nichtje/neefje.



Boulu: Wat jammer dat het gesprek niet aan jouw verwachtingen voldeed. Sommige artsen zijn niet invoelend/inlevend. Hoewel het voor ons een mega belangrijke strijd is, zien zij natuurlijk niet anders.

Bij de NHS had ik sommige top artsen, maar ook geregeld koude kikkers. Natuurlijk moet je als arts enige afstand houden, maar empathie is we fijn. Hoewel ik tevreden ben over Dr H. "mis" ik "mijn" Dr A. ook wel. Mocht het nodig zijn (en dat hoop ik niet) denk ik dat ik IVF 4 bij Gennet City Fertility laat doen, waar hij nu zit. Afgezien van de hiccup in December heb ik met Dr A. altijd wel een prima verstandhouding gehad. Anyway, niet iedere arts is zo betrokken en dat komt dan in zo'n gesprek tot uiting. Jammer!

En ook rot dat er weer uit stel is. Dit traject kenmerkt zich al door lange wachttijden en geduld. Bah! Dus ook voor jou een knuffel.



Dubbeltje: de eerste spuit gezet: wat een mijlpaal! Super!



Missfiddler: geniet van je welverdiende ski vakantie!



Hier: morgen weer een echo. Vanmorgen nog steeds high fertility, verwacht de ovulatie op donderdag. Wordt vervolgd!

Knuffel boulu wat rot dat het gesprek niet zo is gegaan zoals je verwacht had en wilde. Ik herken het wel op bepaalde vlakken, ik vind ook dat ik niet goed geïnformeerd wordt hoor, ik weet nu helemaal niet wat ik moet doen en dus waarschijnlijk nog een nieuwe pilstrip zal moeten slikken omdat ik nog wacht op de voorlichtingsdag en nee ook daar heb ik nog niks over gehoord. Helaas.



Zelf medicatie ophogen? Dat zou ik misschien ook niet doen. Geen idee of het verantwoord is? Ik ben totaal niet medisch onderbouwd dus ik zou het niet aandurven.

Wat spannend een gesprek in dusseldorf ik hoor daar goede verhalen over. Hoe zit dat eigenlijk met de verzekering? Word dat wel vergoed of?

Knuffel meid, hou je taai.





Spannend dubbeltje, dat alles maar voorspoedig mag gaan en je geen last hebt van de hormonen.



Angel fijn dat je man zich ook geheel in de behandeling kan vinden nu. Kunnen jullie samen starten. Veel succes met alles de komende tijd.



Hier nog geen nieuws verder. Verwacht telefoon van de arts morgen of donderdag. Hopen dat ik dat telefoontje niet mis loop

@ boulu ik ga denk ik op dag 18-19 met decapeptyl starten en weer 3-4 dagen later met gonal f en stop dan met de pil. Ik ga beginnen met 150 eenheden, heb 75 gespoten bij iui en had 3-4 folikels, daarna is het verlaagd naar 50 en 62,5. Hoop dat ik met 150 genoeg folikels heb. Wat jammer en stom dat je gonal f niet mag ophogen. Kun je niet nog een gesprek aangaan gedurende de pil? Dat ze dan zien dat je het heel graag wilt. Wat vervelend dat je positieve flow weg was vandaag. En dat het gesprek tegenviel. Laat het even bezinken en ga je hopelijk morgen weer beter voelen. Ik merk bij mijzelf (en bij mijn man) dat elke kleine dingetje mij erg blij of juist erg verdrietig maakt. Ik had vandaag ook een slechte dag, te veel vrije tijd gehad waardoor ik ging doemdenken.



Verder heb ik echt tijdens mmm geleerd dat mijn man tijd nodig heeft, en ik hem niet onder druk moet zetten. Uiteindelijk draait hij altijd bij.

Hij is positief en hoopt dat uit 1e ivf naast een zwangerschap ook nog cryo's zijn voor brusjes. Wat ben ik bang dat hij teleurgesteld gaat worden.

Oh nee Jo, ik was jou vergeten!! sorry, was niet de bedoeling! Wat balen dat je ongesteld bent geworden en helemaal omdat je hoop kreeg. Zo vervelend al die signalen van je lichaam . Heel frustrerend dat het na zoveel IUI's nog niet gelukt is. Hoe gaat het nu?



Bedankt voor jullie lieve reacties. Zelf medicatie ophogen voelt niet goed inderdaad maar ik ben er zo gefrustreerd over. Ook kom ik erachter dat telkens als ik een cyclus de pil heb geslikt, daarna mijn eierstokken slecht reageren (=duurt lang voor ze gaan groeien en weinig follikels). Als dit niet zo is, heb ik daar geen 'last' van. Dit komt waarschijnlijk door de pcos, ik ben niet voor niets na de pil 5 maanden niet ongesteld geworden. Maar ja daar kijkt het ziekenhuis niet naar natuurlijk.

Ik vind het ontzettend frustrerend dat ik op deze manier (dus 150 eenheden weer spuiten) een slechter gevoel heb over de 2e poging en er niks tegen kan doen. Mijn gevoel zegt niet alles, maar als ik naar alle feiten kijk denk ik wel dat 175 prima zou kunnen. Helemaal als ik lees bij jou Angel dat jij ook 150 krijgt terwijl je met zo'n lage dosering moest doen voor IUI.

Ah nee lieve Jo, wat ontzettend balen. Dikke knuffel meid, geef jezelf tijd

Jo, nog niet ongesteld misschien zoals ik zei maar bedoelde de negatieve test...

@ boulu, ik had een keer bijna 5 folikels met 75 eenheden, maar bij iui tellen ze vanaf 12 mm al mee terwijl ze met ivf niet rijp genoeg zijn. Daarna 50 gehad en had telkens maar 1 goede en 1-2 kleinere die wel meetelden maar eigenlijk niet rijp waren (rond 14). Dus ben er zelf ook niet heel zeker van. Kortom met 50 had ik steeds een goede eicel, maar in natuurlijke cyclus heb ik dat ook altijd.

En bovendien had je eerste keer ook 6, misschien dat er nu meer gaan bevruchten. En je was kort zwanger, ik hoop dat je nu ook in 1x zwanger bent en dat het blijft plakken.



@ wished, ik hoop dat je snel verder kunt. Het zit ook niet mee, hele tijd wachten. Wat ik van mijn arts heb begrepen is dat je eigenlijk de pil even kan doorslikken, dat het niet veel uitmaakt. Was je door je strip heen?

Angel: nog even over het feit dat je man steeds even moet "wennen" kan ik uit mijn eigen ervaring zeggen dat mijn man dat ook had. Eerst was het schoorvoetend een ronde, toen werd het een private ronde @ Boston Place voor mijn verjaardag en vervolgens eventueel een donor. Wil niet alles op mezelf betrekken, maar mannen hebben soms iets meer tijd nodig denk ik... kortom, komt goed. En maak je nog maar geen zorgen over eventuele teleurstelling. Als het zo is deal je daar wel mee op dat moment...

Allereerst Jo, een hele dikke knuffel. Je wilt zo graag en je bent al eens spontaan zwanger geweest, dan zou je denken dat het met iui wel zou lukken. Is inmiddels de ongesteldheid al doorgebroken? En hoe is het nu?



Angel, ik ben het eens met Baggal. Maak je nog maar niet te druk over een eventuele teleurstelling (then you suffer twice). Daar deal je inderdaad echt wel mee. En wat betreft je man, je kent hem nu en je hebt geleerd dat hij altijd wel bijdraait. Dus geef hem af en toe wat tijd als hij dat nodig heeft. Het klinkt alsof julie beide willen dat jullie de beslissingen samen genomen worden en dat is super belangrijk, dan kom je er samen wel uit namelijk.

Verder gaat het nu snel ineens, spannend!



Boulu, zelf medicatie ophogen voelt inderdaad niet goed. Ik heb ook wel eens gedacht, ik spuit gewoon meer, misschien krijg ik dan een tweeling en dan ben ik in één keer klaar. Maar ergens durf ik dat toch niet. Maar dat maakt niet dat het niet stom is dat het ziekenhuis niet mee wil werken. Dusseldorf klinkt goed, heb het idee dat ze daar meer met je mee denken en dat er meer mogelijk is.



Baggal, hoe is het? Is je eisprong al geweest? Ik duim voor je dat het deze keer gewoon permanente plakkers zijn!



Dubbeltje, spannend de eerste iui! Hoe gaat het prikken nu? Ik had ook geen last van de "dagelijkse" spuiten, als spuit ik we wat anders (menopur) maar het is ongeveer hetzelfde stofje. Van de pregnyl kreeg ik ietwat zwangerschapsverschijnselen, die dan na 5 dagen weggingen en dan voelde ik eigenlijk niets meer (zwanger of niet).



Wished, hoe gaat het? Het duurt inderdaad allemaal erg lang, ik hoop dat je deze tijd kunt benutten om wat aan jezelf te werken en dat je hier als een supersterke powervrouw uit komt!



Met mij gaat het goed, ik heb het erg druk op mijn werk en thuis zit ik meestal achter mijn mobiel en dat reageert toch minder lekker. Op de een of andere manier moet ik altijd 2x zo veel doen in de weken rondom mijn vakantie

Hormonaal ben ik nog helemaal op de hobbel (2 weken ongesteld geweest), maar ik denk mijn ei gevonden te hebben. Als dat echt zo is dan word ik vlak na mijn vakantie ongesteld en dan kunnen we weer beginnen. Maar eerst maar afwachten hoe het er dan van binnen uit ziet want mijn lichaam werkt duidelijk nog niet zoals het hoort.

Verder ben ik bij de medisch maatschappelijk werkster geweest en daar hebben we vooral uitgesproken dat we zo teleurgesteld zijn in onze vrienden. Ze vond dat ik goed gehandeld had en ze zei ook dat het normaal was dat je mensen kwijtraakt in dit traject. Ze zag dat heel veel. Verder vond ze dat ik veranderd was van "slachtoffer" naar sterke vrouw die zelf het heft in handen nam en dat vind ik een groot compliment. Ik merk ook dat ik (op dit moment) er redelijk mee om kan gaan dat niets zo loopt als het hoort. Ik laat me minder van de kaart brengen en ergens heb ik er wel vertrouwen in dat het ooit goedkomt. De vraag is alleen wanneer en hoe veel sh*t er nog aan vooraf gaat, maar ik heb ook geleerd dat ik sterker ben dan ik dacht.

Maar eerst vrijdag bloedprikken en dan gelijk door naar onze vakantie, zin in!

Missfiddler: wat mooi gezegd van de maatschappelijk werkster: what doesn't kill you makes you stronger. Maar vind dat jij (en ik) wel genoeg ellende over ons heen gekregen hebben het afgelopen jaar (en Flipje ook), dat het wel goed zou zijn als we nu eens "aan de beurt" zouden zijn...

Aan de teleurstelling in andere man zit ondanks de pijn ook een positieve component denk ik wel eens, want je leert wel je vrienden kennen. Zonder de teleurstelling in mijn man's dochter had ik nog steeds op de deurmat gespeeld waar met grote letters welkom op staat: nu voel ik mij moreel superieur. Het doet enerzijds nog steeds wel een beetje pijn, maar anderzijds denk ik ook F*** you very much! Hetzelfde geldt voor jouw "vrienden" de er niet voor je zijn wanneer je ze het meest nodig hebt. En ja, het is voor de omgeving soms moeilijk om er mee om te gaan, maar dan vraag je het in mijn optiek de betrokkene. Negeren vind ik persoonlijk erger dan domme opmerkingen. Vind ook dat jij het goed doet Mssfiddler - petje af! Is het niet ook zo dat je zoveel leert over jezelf? Vind dat echt opvallend. De "I never lose, I either win or I learn" is ook wel een rake in dit kader. Geniet van je vakantie!



Wished: hoe is het bij jou? En dan met name de situatie in jouw hoofd?



Angel: doem-denken doen we allemaal wel eens denk ik. Ik in ieder geval wel bij vlagen en je schiet er niets mee op. Na ICSI 1 had ik al zoiets van: en als het nu helemaal nooit lukt, wat dan?! Er zijn geen garanties in het leven. En als het even kan, misschien kan je je dan proberen te focussen op IVF 1. Het is heel lastig om er onbevangen in te staan omdat je er enerzijds heel veel van verwacht en anderzijds ook bang bent voor een teleurstelling - en al helemaal voor een blijvende teleurstelling, maar die angst zorgt wel dat je je alleen maar rotter voelt en is nergens op gebaseerd. Ik heb er ook een handje van en baal van die eigenschap. Mijn man zegt vaak dat je meester bent van je eigen gedachten, en rationeel heeft hij daar gelijk in, maar ook ik kan dit niet altijd in de praktijk brengen...



Boulu: ik had al gereageerd op jou in het andere topic. Hoop dat je de dag een beetje redelijk door komt. Is altijd moeilijk "the day after" een vervelend gesprek.



Hier ben ik onderweg naar Boston- en veel te laat! Had er om 8:45 moeten zijn, en zit nog @ St Paul's. Stomme ochtendspits! Anyway het goede nieuws is dat ik de eisprong heb volgens de thuis test. Mits het zaakje goed ontdooid verwacht ik dinsdag de TP.

Baggal dat zou heel mooi zijn dinsdag de terugplaatsing. Ik duim voor je! Ze zullen hoop ik wel begrip hebben dat je wat later bent. Hier zijn ze zelf ook altijd te laat maar als je zelf wat later bent is het oh zo een probleem.



Boulou geeft niet ik update ook niet altijd iedereen omdat ik altijd op mijn mobiel forum en hebben dan soms al lappen tekst of ik vergeet gewoon iemand. Wat ontzettend jammer dat ze niet met je mee denken zodat je voor het maximaal aantal eitjes kunt gaan. Je bent zo door die 6 heen lijkt het. Ik begrijp je gedachten met stiekem wat meer spuiten ( heb de laatste ronde's met IUI ook gedaan maar geen resultaat haha). Ik zou het niet doen en wellicht kun je na de eerste meting wat extra spuiten zodat de iets kleinere ook mee doen. Wel goed dat je al een consult in Düsseldorf hebt ingepland. Dit x moet het toch gewoon lukken, ik hoop het zo. Wees lief voor jezelf



Mssfiddler je klinkt behoorlijk sterk. Knap hoor! De 'neppe' vrienden verdienen jullie tijd gewoon niet. Verspil je energie er vooral niet aan. Laatst vroeg iemand zeer dichtbij naar onze situatie maar die luisterde amper naar mijn antwoord. Ik dacht echt wtf? Was aan het auto rijden dus staarde maar wat voor mij uit. Ach uiteindelijk sta je er samen voor jij en je partner! Zorg goed voor elkaar blijven praten hopen, dromen en genieten. De rest kan me gestolen worden iedereen is lekker met zichzelf bezig.



Proudmama

Wat een vervelende periode waar je nu in zit. Ik hoop dat jullie je huis kunnen behouden en dat je snel een leuke job hebt (als je daar zelf aan toe bent). De stress/ onzekerheid helpt niet mee.



Dubbeltje wt goed dat jullie zijn begonnen. Ik vond het erg spannend en vooral ook heel bijzonder om te zien (echo's). Spuiten is vooral spannend al kan ik aan 1 kant van me buik niet echt prikken het doet teveel pijn. Dus spuit nu maar altijd aan dezelfde kant. Ik hoop dat dit het zetje is wat jullie nodig hebben. Het is een zwaar k-traject als het niet lukt!



Angel: wat moet dat heerlijk zijn dat je nu echt bent begonnen. Een behandeling waarmee je eindelijk gewoon veel meer kans hebt!



Wished heb je de voorlichting nou al gehad? Spannend het komt er hoe dan ook zeer binnenkort aan.



Hier vandaag mijn menstruatie doorgebroken. Heel mooi op tijd (heb ik natuurlijk geen reet aan!). Nu dus een 'verplichte' pauze, mijn vruchtbare vallen als ik in het buitenland ben. Ik keek eerst heel erg uit naar de ronde rust maar nu wil ik gewoon door. Langzamerhand veranderd mij gevoel over ivf/ icsi ook en denk ik plak het er nou maar gewoon achteraan. Ik heb man maar meegenomen in mijn gedachten/ planning hij was tegen eerst maar draait bij heb het idee dat het gewoon iets mannelijks is. Ze hebben wat meer tijd nodig denk ik, bovendien loop ik altijd met heel veel gedachten in mijn hoofd en spreek erg weinig uit. Het lucht wel op om er zo nu en dan lekker over te praten.

Update: volgende week staat de HSG gepland, jippie.