Zwanger
alle pijlers
Miskraam juli 2015
zondag 26 juli 2015 13:58
In het 'uitgerekend in maart 2016' zijn er best wat dames met een miskraam, waaronder ikzelf. Zijn er dames die zelf een miskraam hebben gehad het fijn zouden vinden om hier met elkaar verder te kletsen?
Een tabel bijhouden is niet zo aan mij besteed, dus ik zou zeggen: iedereen die haar verhaal kwijt wil of wat herkenning wil vinden is welkom
Edit: een aantal mensen die hier over hun miskraam hebben geschreven zijn inmiddels weer zwanger en hebben hier ook wat (beperkte) updates over gegeven. Nieuwe verhalen blijven van harte welkom, en de nadruk van dit topic ligt op het verwerken van/verhalen rondom een miskraam maar we weren geen dames die weer zwanger zijn.
Een tabel bijhouden is niet zo aan mij besteed, dus ik zou zeggen: iedereen die haar verhaal kwijt wil of wat herkenning wil vinden is welkom
Edit: een aantal mensen die hier over hun miskraam hebben geschreven zijn inmiddels weer zwanger en hebben hier ook wat (beperkte) updates over gegeven. Nieuwe verhalen blijven van harte welkom, en de nadruk van dit topic ligt op het verwerken van/verhalen rondom een miskraam maar we weren geen dames die weer zwanger zijn.
zondag 26 juli 2015 14:02
TO trapt af:
Zelf heb ik vorige week een miskraam gehad bij ongeveer 7 weken zwangerschap. Ik was zwanger van ons tweede kindje. De bloedingen lijken nu zo goed als voorbij, mijn lichaam lijkt het zelf goed te verwerken maar ik hoop dat de VK komende week een echo wil maken om dat te bevestigen.
Emotioneel zijn het nog wel ups en downs. Je weet dat de kans op een miskraam best groot is, maar we waren gewoon erg blij met de zwangerschap, en die is nu helaas voorbij.
Zelf heb ik vorige week een miskraam gehad bij ongeveer 7 weken zwangerschap. Ik was zwanger van ons tweede kindje. De bloedingen lijken nu zo goed als voorbij, mijn lichaam lijkt het zelf goed te verwerken maar ik hoop dat de VK komende week een echo wil maken om dat te bevestigen.
Emotioneel zijn het nog wel ups en downs. Je weet dat de kans op een miskraam best groot is, maar we waren gewoon erg blij met de zwangerschap, en die is nu helaas voorbij.
zondag 26 juli 2015 14:09
wat heftig, ana_isabel!
Ik heb al een paar keer gezegd, als het dan toch mis moet gaan, dan het liefst zoals nu, nog voor de eerste echo en dat mijn lichaam het zelf aangaf. Bij vier maanden heb je de eerste 'spannende' 12 weken achter de rug. Voelde de zwangerschap ook anders?
Hoe gaat het nu met je? Proberen jullie weer opnieuw zwanger te worden of eerst even een pauze?
Ik heb al een paar keer gezegd, als het dan toch mis moet gaan, dan het liefst zoals nu, nog voor de eerste echo en dat mijn lichaam het zelf aangaf. Bij vier maanden heb je de eerste 'spannende' 12 weken achter de rug. Voelde de zwangerschap ook anders?
Hoe gaat het nu met je? Proberen jullie weer opnieuw zwanger te worden of eerst even een pauze?
zondag 26 juli 2015 14:21
quote:NijntjeKoijntje321 schreef op 26 juli 2015 @ 14:09:
wat heftig, ana_isabel!
Ik heb al een paar keer gezegd, als het dan toch mis moet gaan, dan het liefst zoals nu, nog voor de eerste echo en dat mijn lichaam het zelf aangaf. Bij vier maanden heb je de eerste 'spannende' 12 weken achter de rug. Voelde de zwangerschap ook anders?
Hoe gaat het nu met je? Proberen jullie weer opnieuw zwanger te worden of eerst even een pauze?
Het is dubbel. Aan de ene kant had ik ook "liever" dat het al vroeg was misgegaan, maar aan de andere kant ben ik oprecht dankbaar dat ik nu weet om wie ik rouw ;een zoon met een naam. En nog meer dankbaar dat hem een leven vol lijden is bespaard. Dat is mijn houvast. Met mij en mijn man gaat het heel goed. Hij heeft mij zo goed geholpen. We zijn ook van mening dat de uitkomst is zoals hij is; hij was niet gezond en dat wilden wij niet voor hemzelf. In de eerste instantie durfde ik niet meer. Wilden zelfs een sterralisatie. Maar mijn man wilde bedenktijd. En dat gunde ik hem ook. Nu willen we het toch weer proberen. De gyn en verloskundigen zeiden gelijk dat dit niet nog een keer hoeft te gebeuren.Ook omdat het echt ons laatste kindje zou zijn, kunnen we het niet afsluiten. Een volgend kindje zou nooit zijn plek in nemen. Het is gewoon een gevoel wat vele vrouwen met ons delen en niet uit kunnen leggen.
Elke dag voelt anders, gun jezelf te voelen wat je voelt
wat heftig, ana_isabel!
Ik heb al een paar keer gezegd, als het dan toch mis moet gaan, dan het liefst zoals nu, nog voor de eerste echo en dat mijn lichaam het zelf aangaf. Bij vier maanden heb je de eerste 'spannende' 12 weken achter de rug. Voelde de zwangerschap ook anders?
Hoe gaat het nu met je? Proberen jullie weer opnieuw zwanger te worden of eerst even een pauze?
Het is dubbel. Aan de ene kant had ik ook "liever" dat het al vroeg was misgegaan, maar aan de andere kant ben ik oprecht dankbaar dat ik nu weet om wie ik rouw ;een zoon met een naam. En nog meer dankbaar dat hem een leven vol lijden is bespaard. Dat is mijn houvast. Met mij en mijn man gaat het heel goed. Hij heeft mij zo goed geholpen. We zijn ook van mening dat de uitkomst is zoals hij is; hij was niet gezond en dat wilden wij niet voor hemzelf. In de eerste instantie durfde ik niet meer. Wilden zelfs een sterralisatie. Maar mijn man wilde bedenktijd. En dat gunde ik hem ook. Nu willen we het toch weer proberen. De gyn en verloskundigen zeiden gelijk dat dit niet nog een keer hoeft te gebeuren.Ook omdat het echt ons laatste kindje zou zijn, kunnen we het niet afsluiten. Een volgend kindje zou nooit zijn plek in nemen. Het is gewoon een gevoel wat vele vrouwen met ons delen en niet uit kunnen leggen.
Elke dag voelt anders, gun jezelf te voelen wat je voelt
zondag 26 juli 2015 14:57
Nijntjekonijntje321 en ana_isabel voor jullie alletwee een
Ik heb na 8 maanden zwangerschap mijn kindje verloren. De "verwekker" is niet meer in beeld en moet het alleen verwerken.
Ik heb het er heel moeilijk mee ook al weet ik dat het voor mijn zoontje beter is. Hij was ook niet gezond. En dat wou ik voor mijn zoon ook niet. Het is wat jij ook zegt ana_isabel: Ik ben ook oprecht dankbaar dat ik nu wel weet om wie ik rouw; mijn zoon met een naam.
Het zou mijn eerste kindje zijn geweest.
Ik heb na 8 maanden zwangerschap mijn kindje verloren. De "verwekker" is niet meer in beeld en moet het alleen verwerken.
Ik heb het er heel moeilijk mee ook al weet ik dat het voor mijn zoontje beter is. Hij was ook niet gezond. En dat wou ik voor mijn zoon ook niet. Het is wat jij ook zegt ana_isabel: Ik ben ook oprecht dankbaar dat ik nu wel weet om wie ik rouw; mijn zoon met een naam.
Het zou mijn eerste kindje zijn geweest.
zondag 26 juli 2015 15:06
quote:lindybopophelia schreef op 26 juli 2015 @ 14:57:
Nijntjekonijntje321 en ana_isabel voor jullie alletwee een
Ik heb na 8 maanden zwangerschap mijn kindje verloren. De "verwekker" is niet meer in beeld en moet het alleen verwerken.
Ik heb het er heel moeilijk mee ook al weet ik dat het voor mijn zoontje beter is. Hij was ook niet gezond. En dat wou ik voor mijn zoon ook niet. Het is wat jij ook zegt ana_isabel: Ik ben ook oprecht dankbaar dat ik nu wel weet om wie ik rouw; mijn zoon met een naam.
Het zou mijn eerste kindje zijn geweest.
Oh wat vreselijk
Kwam het onverwacht? Bij mij werd er tijdens een routine controle geen hartslag geconstateerd..
Je blijft hoe dan ook zijn moeder.
Nijntjekonijntje321 en ana_isabel voor jullie alletwee een
Ik heb na 8 maanden zwangerschap mijn kindje verloren. De "verwekker" is niet meer in beeld en moet het alleen verwerken.
Ik heb het er heel moeilijk mee ook al weet ik dat het voor mijn zoontje beter is. Hij was ook niet gezond. En dat wou ik voor mijn zoon ook niet. Het is wat jij ook zegt ana_isabel: Ik ben ook oprecht dankbaar dat ik nu wel weet om wie ik rouw; mijn zoon met een naam.
Het zou mijn eerste kindje zijn geweest.
Oh wat vreselijk
Kwam het onverwacht? Bij mij werd er tijdens een routine controle geen hartslag geconstateerd..
Je blijft hoe dan ook zijn moeder.
zondag 26 juli 2015 15:08
zondag 26 juli 2015 15:29
De Zwangerschap en bevalling kwamen alletwee onverwachts. Ik wist dus niet dat ik zwanger was.
Niet dikker geworden en helemaal nergens last van gehad. Mijn menstruatie was wel gestopt en testen gedaan maar alles negatief. De huisarts heeft ook testen gedaan en die waren ook negatief. Totdat ik op 7 juli moest bevallen van mijn knul. Ben met de ambulance in het ziekenhuis beland en daar konden ze mij vertellen dat ik dus 8 maanden was en dat ie al 2 dagen was overleden.
Ik krijg nu uit mijn omgeving te horen dat ze niet kunnen bevatten dat ik niet wist dat ik zwanger was en dat ik mezelf maar bij elkaar moet pakken en door moet gaan. Maar ik heb het er moeilijk mee omdat hij zo gewenst was en nog steeds is. Maar ik weet ook dat het zo beter is. Alles was compleet en volgroeid, alleen was hij niet gezond. .
Niet dikker geworden en helemaal nergens last van gehad. Mijn menstruatie was wel gestopt en testen gedaan maar alles negatief. De huisarts heeft ook testen gedaan en die waren ook negatief. Totdat ik op 7 juli moest bevallen van mijn knul. Ben met de ambulance in het ziekenhuis beland en daar konden ze mij vertellen dat ik dus 8 maanden was en dat ie al 2 dagen was overleden.
Ik krijg nu uit mijn omgeving te horen dat ze niet kunnen bevatten dat ik niet wist dat ik zwanger was en dat ik mezelf maar bij elkaar moet pakken en door moet gaan. Maar ik heb het er moeilijk mee omdat hij zo gewenst was en nog steeds is. Maar ik weet ook dat het zo beter is. Alles was compleet en volgroeid, alleen was hij niet gezond. .
zondag 26 juli 2015 15:35
Hoi dames, mijn miskraam was ook onlangs. In eerste instantie was ik heel rationeel: ondanks dat we heel graag een kind willen, regelt de natuur haar ding. Met 12 weken ben ik gecuretteerd en pas daarna kwam de emotionele klap, die ik dus niet aan heb zien komen. weken later bleek er nog een rest te zitten waar ik achterkwam door een positieve zwangerschapstest. De artsen hebben me gewoon laten lopen (geen bloedingen van gehad), geen controle, geen follow-up, niets, totdat ik zelf aan de bel trok..het was geen leuke tijd. Ondertussen heb ik al 6 kraambezoeken bij vriendinnen afgelegd, ik voel geen jaloezie maar wel een soort van zelfmedelijden. Nog steeds ben ik niet ongesteld... Bovendien heeft mijn familie mijn privacy te grabbel gegooid, (voor hun eigen verwerkingsproces denk ik) jan en allemaal weet van mijn miskraam en niemand heeft mij gebeld om te vragen hoe het met me gaat. Dat is denk ik mijn verkeerde verwachtingspatroon maar kwetsend is het wel. Zucht..
zondag 26 juli 2015 15:41
quote:elfje12 schreef op 26 juli 2015 @ 15:08:
Wat verdrietig TO, ana_isabel en lindy!
Ik heb twee jaar geleden een miskraam gehad. Was 10 weken zwanger toen ze ontdekten dat het kindje niet ouder dan 6 weken is geworden. Heb er veel verdriet van gehad. Maar wat moet dat voor ana en lindy ontzettend verdrietig zijn geweest.
Dankjewel
Met 10 weken je kindje verliezen is ook vreselijk...
Wat verdrietig TO, ana_isabel en lindy!
Ik heb twee jaar geleden een miskraam gehad. Was 10 weken zwanger toen ze ontdekten dat het kindje niet ouder dan 6 weken is geworden. Heb er veel verdriet van gehad. Maar wat moet dat voor ana en lindy ontzettend verdrietig zijn geweest.
Dankjewel
Met 10 weken je kindje verliezen is ook vreselijk...
zondag 26 juli 2015 15:43
quote:verhuisd schreef op 26 juli 2015 @ 15:35:
Hoi dames, mijn miskraam was ook onlangs. In eerste instantie was ik heel rationeel: ondanks dat we heel graag een kind willen, regelt de natuur haar ding. Met 12 weken ben ik gecuretteerd en pas daarna kwam de emotionele klap, die ik dus niet aan heb zien komen. weken later bleek er nog een rest te zitten waar ik achterkwam door een positieve zwangerschapstest. De artsen hebben me gewoon laten lopen (geen bloedingen van gehad), geen controle, geen follow-up, niets, totdat ik zelf aan de bel trok..het was geen leuke tijd. Ondertussen heb ik al 6 kraambezoeken bij vriendinnen afgelegd, ik voel geen jaloezie maar wel een soort van zelfmedelijden. Nog steeds ben ik niet ongesteld... Bovendien heeft mijn familie mijn privacy te grabbel gegooid, (voor hun eigen verwerkingsproces denk ik) jan en allemaal weet van mijn miskraam en niemand heeft mij gebeld om te vragen hoe het met me gaat. Dat is denk ik mijn verkeerde verwachtingspatroon maar kwetsend is het wel. Zucht..Lieve verhuisd jij ook een dikke Ik leef en voel met je mee
Hoi dames, mijn miskraam was ook onlangs. In eerste instantie was ik heel rationeel: ondanks dat we heel graag een kind willen, regelt de natuur haar ding. Met 12 weken ben ik gecuretteerd en pas daarna kwam de emotionele klap, die ik dus niet aan heb zien komen. weken later bleek er nog een rest te zitten waar ik achterkwam door een positieve zwangerschapstest. De artsen hebben me gewoon laten lopen (geen bloedingen van gehad), geen controle, geen follow-up, niets, totdat ik zelf aan de bel trok..het was geen leuke tijd. Ondertussen heb ik al 6 kraambezoeken bij vriendinnen afgelegd, ik voel geen jaloezie maar wel een soort van zelfmedelijden. Nog steeds ben ik niet ongesteld... Bovendien heeft mijn familie mijn privacy te grabbel gegooid, (voor hun eigen verwerkingsproces denk ik) jan en allemaal weet van mijn miskraam en niemand heeft mij gebeld om te vragen hoe het met me gaat. Dat is denk ik mijn verkeerde verwachtingspatroon maar kwetsend is het wel. Zucht..Lieve verhuisd jij ook een dikke Ik leef en voel met je mee
zondag 26 juli 2015 15:45
quote:lindybopophelia schreef op 26 juli 2015 @ 15:29:
De Zwangerschap en bevalling kwamen alletwee onverwachts. Ik wist dus niet dat ik zwanger was.
Niet dikker geworden en helemaal nergens last van gehad. Mijn menstruatie was wel gestopt en testen gedaan maar alles negatief. De huisarts heeft ook testen gedaan en die waren ook negatief. Totdat ik op 7 juli moest bevallen van mijn knul. Ben met de ambulance in het ziekenhuis beland en daar konden ze mij vertellen dat ik dus 8 maanden was en dat ie al 2 dagen was overleden.
Ik krijg nu uit mijn omgeving te horen dat ze niet kunnen bevatten dat ik niet wist dat ik zwanger was en dat ik mezelf maar bij elkaar moet pakken en door moet gaan. Maar ik heb het er moeilijk mee omdat hij zo gewenst was en nog steeds is. Maar ik weet ook dat het zo beter is. Alles was compleet en volgroeid, alleen was hij niet gezond. .Wat ontzettend naar...Helemaal dat je alles in een keer hebt moeten verwerken; zwangerschap, bevalling en de rouw erna...en dat nog wel in je eentje. Echt onbegrijpelijk hoe ondoordacht hard mensen kunnen reageren.
De Zwangerschap en bevalling kwamen alletwee onverwachts. Ik wist dus niet dat ik zwanger was.
Niet dikker geworden en helemaal nergens last van gehad. Mijn menstruatie was wel gestopt en testen gedaan maar alles negatief. De huisarts heeft ook testen gedaan en die waren ook negatief. Totdat ik op 7 juli moest bevallen van mijn knul. Ben met de ambulance in het ziekenhuis beland en daar konden ze mij vertellen dat ik dus 8 maanden was en dat ie al 2 dagen was overleden.
Ik krijg nu uit mijn omgeving te horen dat ze niet kunnen bevatten dat ik niet wist dat ik zwanger was en dat ik mezelf maar bij elkaar moet pakken en door moet gaan. Maar ik heb het er moeilijk mee omdat hij zo gewenst was en nog steeds is. Maar ik weet ook dat het zo beter is. Alles was compleet en volgroeid, alleen was hij niet gezond. .Wat ontzettend naar...Helemaal dat je alles in een keer hebt moeten verwerken; zwangerschap, bevalling en de rouw erna...en dat nog wel in je eentje. Echt onbegrijpelijk hoe ondoordacht hard mensen kunnen reageren.
zondag 26 juli 2015 15:47
zondag 26 juli 2015 15:53
quote:verhuisd schreef op 26 juli 2015 @ 15:35:
Hoi dames, mijn miskraam was ook onlangs. In eerste instantie was ik heel rationeel: ondanks dat we heel graag een kind willen, regelt de natuur haar ding. Met 12 weken ben ik gecuretteerd en pas daarna kwam de emotionele klap, die ik dus niet aan heb zien komen. weken later bleek er nog een rest te zitten waar ik achterkwam door een positieve zwangerschapstest. De artsen hebben me gewoon laten lopen (geen bloedingen van gehad), geen controle, geen follow-up, niets, totdat ik zelf aan de bel trok..het was geen leuke tijd. Ondertussen heb ik al 6 kraambezoeken bij vriendinnen afgelegd, ik voel geen jaloezie maar wel een soort van zelfmedelijden. Nog steeds ben ik niet ongesteld... Bovendien heeft mijn familie mijn privacy te grabbel gegooid, (voor hun eigen verwerkingsproces denk ik) jan en allemaal weet van mijn miskraam en niemand heeft mij gebeld om te vragen hoe het met me gaat. Dat is denk ik mijn verkeerde verwachtingspatroon maar kwetsend is het wel. Zucht..
zo herkenbaar de "aandacht" na afloop...of mensen weten niet hoe ze er mee om moeten gaan, of ze vergeten het letterlijk. Natuurlijk kun je ze het niet echt kwalijk nemen, maar je voelt je op zulke momenten zo ontzettend eenzaam. Gelukkig heb ik mijn man en moeder. Eerlijk gezegd is dat genoeg.
Dat zelfmedelijden is gewoon pijn wat je voelt. Het woord zelfmedelijden zou de situatie afdoen als iets waar je maar snel overheen moet stappen en dat werkt niet zo.
Je gevoel neem je altijd met je mee. De scherpe kantjes gaan eraf, maar de pijn blijft. Soms op de oppervlakte en soms aangewakkert door gebeurtenissen.
Hoi dames, mijn miskraam was ook onlangs. In eerste instantie was ik heel rationeel: ondanks dat we heel graag een kind willen, regelt de natuur haar ding. Met 12 weken ben ik gecuretteerd en pas daarna kwam de emotionele klap, die ik dus niet aan heb zien komen. weken later bleek er nog een rest te zitten waar ik achterkwam door een positieve zwangerschapstest. De artsen hebben me gewoon laten lopen (geen bloedingen van gehad), geen controle, geen follow-up, niets, totdat ik zelf aan de bel trok..het was geen leuke tijd. Ondertussen heb ik al 6 kraambezoeken bij vriendinnen afgelegd, ik voel geen jaloezie maar wel een soort van zelfmedelijden. Nog steeds ben ik niet ongesteld... Bovendien heeft mijn familie mijn privacy te grabbel gegooid, (voor hun eigen verwerkingsproces denk ik) jan en allemaal weet van mijn miskraam en niemand heeft mij gebeld om te vragen hoe het met me gaat. Dat is denk ik mijn verkeerde verwachtingspatroon maar kwetsend is het wel. Zucht..
zo herkenbaar de "aandacht" na afloop...of mensen weten niet hoe ze er mee om moeten gaan, of ze vergeten het letterlijk. Natuurlijk kun je ze het niet echt kwalijk nemen, maar je voelt je op zulke momenten zo ontzettend eenzaam. Gelukkig heb ik mijn man en moeder. Eerlijk gezegd is dat genoeg.
Dat zelfmedelijden is gewoon pijn wat je voelt. Het woord zelfmedelijden zou de situatie afdoen als iets waar je maar snel overheen moet stappen en dat werkt niet zo.
Je gevoel neem je altijd met je mee. De scherpe kantjes gaan eraf, maar de pijn blijft. Soms op de oppervlakte en soms aangewakkert door gebeurtenissen.
zondag 26 juli 2015 15:56
quote:verhuisd schreef op 26 juli 2015 @ 15:47:
Ik denk dat het verdriet van de miskraam wel minder wordt..wellicht krijg ik het in december nog ff zwaar want dan zou ik uitgerekend zijn. Ik mag toch hopen dat ik tegen die tijd weer in verwachting ben..onbezonnen een zwangerschap ingaan is er niet meer bij. Herkennen jullie dat?
Het verdriet wordt "anders" denk ik. Hanteerbaar.
Ik zelf ben niet meer bang om zwanger te worden. Het kan in mijn ogen alle kanten opgaan en ik sta er open voor.
Misschien te persoonlijke vraag van mij, maar was jij niet net als ik 4 maanden?
Ik denk dat het verdriet van de miskraam wel minder wordt..wellicht krijg ik het in december nog ff zwaar want dan zou ik uitgerekend zijn. Ik mag toch hopen dat ik tegen die tijd weer in verwachting ben..onbezonnen een zwangerschap ingaan is er niet meer bij. Herkennen jullie dat?
Het verdriet wordt "anders" denk ik. Hanteerbaar.
Ik zelf ben niet meer bang om zwanger te worden. Het kan in mijn ogen alle kanten opgaan en ik sta er open voor.
Misschien te persoonlijke vraag van mij, maar was jij niet net als ik 4 maanden?
zondag 26 juli 2015 15:57
quote:ana_isabel schreef op 26 juli 2015 @ 15:45:
[...]
Wat ontzettend naar...Helemaal dat je alles in een keer hebt moeten verwerken; zwangerschap, bevalling en de rouw erna...en dat nog wel in je eentje. Echt onbegrijpelijk hoe ondoordacht hard mensen kunnen reageren.Van die mensen neem ik nu dan ook wat afstand van. Ik blijf correct tegen ze en doe gewoon (tot zover dat kan en gaat). En probeer het wat te verwerken. En ik bekijk het maar van dag tot dag. Ik heb van het ziekenhuis een kaartje gekregen met een afdruk van zijn handje en voetje erop en daar ook een gipsafdruk van. Ik kijk er elke dag naar en dat geeft iets van troost. Ik ben er in ieder geval heel gelukkig mee dat ik dat heb
[...]
Wat ontzettend naar...Helemaal dat je alles in een keer hebt moeten verwerken; zwangerschap, bevalling en de rouw erna...en dat nog wel in je eentje. Echt onbegrijpelijk hoe ondoordacht hard mensen kunnen reageren.Van die mensen neem ik nu dan ook wat afstand van. Ik blijf correct tegen ze en doe gewoon (tot zover dat kan en gaat). En probeer het wat te verwerken. En ik bekijk het maar van dag tot dag. Ik heb van het ziekenhuis een kaartje gekregen met een afdruk van zijn handje en voetje erop en daar ook een gipsafdruk van. Ik kijk er elke dag naar en dat geeft iets van troost. Ik ben er in ieder geval heel gelukkig mee dat ik dat heb
zondag 26 juli 2015 15:57
quote:verhuisd schreef op 26 juli 2015 @ 15:50:
Lindy; wat verschrikkelijk!!
Mijn eigen zus noemde mijn miskraam een mislukte pannenkoek en mijn zeangerschapskadootje kreeg ik nádat bekend was dat het mis was. De ongevoeligheid...
Wauw...je eigen zus...
Ik had net een folder van kraamzorg in mijn tas gestopt voor ik bij de vk mijn controle had wat verkeerd afliep...ook zoiets..
Lindy; wat verschrikkelijk!!
Mijn eigen zus noemde mijn miskraam een mislukte pannenkoek en mijn zeangerschapskadootje kreeg ik nádat bekend was dat het mis was. De ongevoeligheid...
Wauw...je eigen zus...
Ik had net een folder van kraamzorg in mijn tas gestopt voor ik bij de vk mijn controle had wat verkeerd afliep...ook zoiets..
zondag 26 juli 2015 16:00
quote:lindybopophelia schreef op 26 juli 2015 @ 15:57:
[...]
Van die mensen neem ik nu dan ook wat afstand van. Ik blijf correct tegen ze en doe gewoon (tot zover dat kan en gaat). En probeer het wat te verwerken. En ik bekijk het maar van dag tot dag. Ik heb van het ziekenhuis een kaartje gekregen met een afdruk van zijn handje en voetje erop en daar ook een gipsafdruk van. Ik kijk er elke dag naar en dat geeft iets van troost. Ik ben er in ieder geval heel gelukkig mee dat ik dat heb
[...]
Van die mensen neem ik nu dan ook wat afstand van. Ik blijf correct tegen ze en doe gewoon (tot zover dat kan en gaat). En probeer het wat te verwerken. En ik bekijk het maar van dag tot dag. Ik heb van het ziekenhuis een kaartje gekregen met een afdruk van zijn handje en voetje erop en daar ook een gipsafdruk van. Ik kijk er elke dag naar en dat geeft iets van troost. Ik ben er in ieder geval heel gelukkig mee dat ik dat heb
