Zwanger
alle pijlers
niet blij kunnen zijn met zwangerschap
zondag 29 januari 2012 18:14
Hallo,
Ik ben nieuw hier en zit met een heel lastig iets.
Bijna 2 weken geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Deze zwangerschap is overigens door zowel mij en mijn partner gewenst.
Toen ik de testuitslag kreeg zat ik te shaken op het toilet en dit is tot nu toe gebleven, ik voel me erg wiebelig zeg maar.
Ik dacht altijd dat ik heel blij zou zijn als ik zwanger was, maar het tegenovergestelde is helaas waar. Sinds die dag kan ik alleen maar de negatieve kanten van het zwanger zijn zien en heb ik last van angst. Alles wat maar mis kan gaan heb ik al op internet opgezocht. Ook heb ik er grote moeite mee dat ik mijn levensstijl moet aanpassen en dat ik dus niet mag drinken en roken. Met het drinken ben ik natuurlijk meteen gestopt, maar het niet roken gaat zeer moeizaam. Ik heb altijd geroepen dat ik zou stoppen als ik zwanger zou worden, maar na een acupunctuursessie en het lezen van het boek van Allen Carr rook ik nog steeds een beetje. (ongeveer 5 per dag)
Mijn vriend is sinds hij weet dat ik zwanger ben erg hiermee bezig. Hij probeert mij ervan te overtuigen dat ik niet moet roken en houd me de hele dag in de gaten of ik geen verkeerde dingen eet. Ik voel mij hierdoor vaak aangevallen en dat ontaard dan in ruzie. Ik denk dat ik af en toe niet te harden ben voor hem, want hij heeft al een keer zegt dat ik maar moet paffen en zuipen zoveel ik wil en dan maar naar de abortuskliniek moet gaan. Als ik hem dan later vraag of hij dit meent zegt hij dat dit natuurlijk niet zo is, dat hij moeite heeft met mijn gedrag en dat hij dit zegt om mij wakker te schudden. Daardoor voel ik me nog beroerder.
De angst gaat alleen maar niet weg. Ik ben bang voor hoe mijn lichaam eruit gaat zien tijdens de zwangerschap, bang voor de bevalling, bang voor hoe mijn leven eruit gaat zien na de geboorte, bang dat ik me de hele zwangerschap zo ongelukkig blijf voelen en bovenal bang dat ik mijn eigen moeder achterna ga en een slechte moeder wordt.
Ook voel ik mij schuldig. Schuldig tegenover mensen die graag kinderen willen en bij wie het niet lukt. Schuldig tegenover mijn vriend omdat hij zelf zo blij is met de zwangerschap en dit gevoel niet met mij kan delen, schuldig tegenover mijn beste vriendin die heel graag kinderen wil maar een man heeft die dit niet wil en schuldig tegenover het kindje in mijn buik die er ook niet voor gekozen heeft om juist in mijn buik te zitten.
Poe, lang verhaal. Is er iemand die dit herkent? Zou dit nog over gaan? Kan ik hier iets mee?
Ik ben nieuw hier en zit met een heel lastig iets.
Bijna 2 weken geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Deze zwangerschap is overigens door zowel mij en mijn partner gewenst.
Toen ik de testuitslag kreeg zat ik te shaken op het toilet en dit is tot nu toe gebleven, ik voel me erg wiebelig zeg maar.
Ik dacht altijd dat ik heel blij zou zijn als ik zwanger was, maar het tegenovergestelde is helaas waar. Sinds die dag kan ik alleen maar de negatieve kanten van het zwanger zijn zien en heb ik last van angst. Alles wat maar mis kan gaan heb ik al op internet opgezocht. Ook heb ik er grote moeite mee dat ik mijn levensstijl moet aanpassen en dat ik dus niet mag drinken en roken. Met het drinken ben ik natuurlijk meteen gestopt, maar het niet roken gaat zeer moeizaam. Ik heb altijd geroepen dat ik zou stoppen als ik zwanger zou worden, maar na een acupunctuursessie en het lezen van het boek van Allen Carr rook ik nog steeds een beetje. (ongeveer 5 per dag)
Mijn vriend is sinds hij weet dat ik zwanger ben erg hiermee bezig. Hij probeert mij ervan te overtuigen dat ik niet moet roken en houd me de hele dag in de gaten of ik geen verkeerde dingen eet. Ik voel mij hierdoor vaak aangevallen en dat ontaard dan in ruzie. Ik denk dat ik af en toe niet te harden ben voor hem, want hij heeft al een keer zegt dat ik maar moet paffen en zuipen zoveel ik wil en dan maar naar de abortuskliniek moet gaan. Als ik hem dan later vraag of hij dit meent zegt hij dat dit natuurlijk niet zo is, dat hij moeite heeft met mijn gedrag en dat hij dit zegt om mij wakker te schudden. Daardoor voel ik me nog beroerder.
De angst gaat alleen maar niet weg. Ik ben bang voor hoe mijn lichaam eruit gaat zien tijdens de zwangerschap, bang voor de bevalling, bang voor hoe mijn leven eruit gaat zien na de geboorte, bang dat ik me de hele zwangerschap zo ongelukkig blijf voelen en bovenal bang dat ik mijn eigen moeder achterna ga en een slechte moeder wordt.
Ook voel ik mij schuldig. Schuldig tegenover mensen die graag kinderen willen en bij wie het niet lukt. Schuldig tegenover mijn vriend omdat hij zelf zo blij is met de zwangerschap en dit gevoel niet met mij kan delen, schuldig tegenover mijn beste vriendin die heel graag kinderen wil maar een man heeft die dit niet wil en schuldig tegenover het kindje in mijn buik die er ook niet voor gekozen heeft om juist in mijn buik te zitten.
Poe, lang verhaal. Is er iemand die dit herkent? Zou dit nog over gaan? Kan ik hier iets mee?
zondag 29 januari 2012 18:18
Hoi Benanie,
Dat wiebelige en trillerige na de positieve test had ik ook. Het is ook niet niks natuurlijk! Ik denk dat je jezelf meer tijd moet gunnen om aan de zwangerschap te wennen. Misschien is het met een week of 2 meer bezonken en heb je ook vanzelf minder zin om te roken bijvoorbeeld. Ben je in andere situaties ook snel bang?
Dat wiebelige en trillerige na de positieve test had ik ook. Het is ook niet niks natuurlijk! Ik denk dat je jezelf meer tijd moet gunnen om aan de zwangerschap te wennen. Misschien is het met een week of 2 meer bezonken en heb je ook vanzelf minder zin om te roken bijvoorbeeld. Ben je in andere situaties ook snel bang?
zondag 29 januari 2012 18:19
allereerst van harte met je zwangerschap.
Ikzelf ben nooit zwanger geweest (had wel een kinderwens maar het heeft niet zo mogen zijn) maar kan me wel indenken dat je je schuldig voelt als je niet direct op een roze wolk zit.
Ik zou als ik jou was eens met je huisarts praten. Wellicht is het wijs een doorverwijzing te krijgen of lucht het gewoon al enorm op om van je huisarts te horen dat er meer vrouwen zijn zoals jou.
Wat het roken betreft snap ik nooit zo goed waarom het zwanger zijn ineens moet zorgen dat het makkelijk is om te stoppen. Het is een verslaving en helemaal niet makkelijk om mee te stoppen. Ik weet van mijn moeder dat ze zodra ze bevallen was ze direct weer begon met roken om weer te stoppen als ze zwanger was. Iets wat ik echt knap vind.
Ik zou ook eens met je vriend gaan praten op een rustig moment. Het is niet normaal wat hij tegen jou zegt en het helpt echt niet als hij overal commentaar op heeft of jou controleert. Als dat nu zo al gaat laat staan later in je zwangerschap of omgang met jullie kindje.
Ikzelf ben nooit zwanger geweest (had wel een kinderwens maar het heeft niet zo mogen zijn) maar kan me wel indenken dat je je schuldig voelt als je niet direct op een roze wolk zit.
Ik zou als ik jou was eens met je huisarts praten. Wellicht is het wijs een doorverwijzing te krijgen of lucht het gewoon al enorm op om van je huisarts te horen dat er meer vrouwen zijn zoals jou.
Wat het roken betreft snap ik nooit zo goed waarom het zwanger zijn ineens moet zorgen dat het makkelijk is om te stoppen. Het is een verslaving en helemaal niet makkelijk om mee te stoppen. Ik weet van mijn moeder dat ze zodra ze bevallen was ze direct weer begon met roken om weer te stoppen als ze zwanger was. Iets wat ik echt knap vind.
Ik zou ook eens met je vriend gaan praten op een rustig moment. Het is niet normaal wat hij tegen jou zegt en het helpt echt niet als hij overal commentaar op heeft of jou controleert. Als dat nu zo al gaat laat staan later in je zwangerschap of omgang met jullie kindje.
zondag 29 januari 2012 18:22
Ik heb t zelf niet meegemaakt maar herken het van een vriendin van me. Die was wekenlang bang, bijna in paniek. Ze was ervan overtuigd dat bij echo's zou blijken dat het helemaal mis was.
Pas na de 20 weken echo kon ze een beetje ontspannen en er voorzichtig blij mee zijn.
Kan me voorstellen dat je het moeilijk hebt momenteel merk wel dat ik het heel erg vind dat je nog rookt. Dat kan echt niet! Dus geef jezelf een enorme trap onder je kont en kappen met roken! Als er iets slecht is voor je kind...
Verdere tips kan ik je niet geven, wel wil ik je sterkte wensen.
Pas na de 20 weken echo kon ze een beetje ontspannen en er voorzichtig blij mee zijn.
Kan me voorstellen dat je het moeilijk hebt momenteel merk wel dat ik het heel erg vind dat je nog rookt. Dat kan echt niet! Dus geef jezelf een enorme trap onder je kont en kappen met roken! Als er iets slecht is voor je kind...
Verdere tips kan ik je niet geven, wel wil ik je sterkte wensen.
zondag 29 januari 2012 18:28
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Het is ook eng allemaal. Je hele leven gaat veranderen, maar...
Verdorie, je wilt toch dat je kind zo gezond mogelijk op de wereld wordt gezet?Ik kan niet zoveel met dit zielige gedoe. Mijn kindjes zijn veel te vroeg geboren door iets waar ik geen invloed op had, iets wat mijn lichaam mij aandeed. Ik begrijp er dan ook helemaal niets van dat mensen risico willen lopen door van die ksigaretten te blijven roken als er gezegd wordt dat het beter is om dit niet te doen. Zo.
De arts vroeg na de geboorte van mijn eerste aan mijn man of ik gerookt heb tijdens de zwangerschap. Nee. Ik had het mijzelf moeilijk kunnen vergeven als die vroeggeboorte mede veroorzaakt werd doordat ik rookte.
Verdorie, je wilt toch dat je kind zo gezond mogelijk op de wereld wordt gezet?Ik kan niet zoveel met dit zielige gedoe. Mijn kindjes zijn veel te vroeg geboren door iets waar ik geen invloed op had, iets wat mijn lichaam mij aandeed. Ik begrijp er dan ook helemaal niets van dat mensen risico willen lopen door van die ksigaretten te blijven roken als er gezegd wordt dat het beter is om dit niet te doen. Zo.
De arts vroeg na de geboorte van mijn eerste aan mijn man of ik gerookt heb tijdens de zwangerschap. Nee. Ik had het mijzelf moeilijk kunnen vergeven als die vroeggeboorte mede veroorzaakt werd doordat ik rookte.
zondag 29 januari 2012 18:33
Echt slechte moeders zijn niet bang om een slechte moeder te worden.
Het komt wel goed schatje. (glaasje roosvicee).
Naast dat er opeens heel veel moet en je leven inderdaad zal veranderen heb je ook nog eens hormonen.
Helpt het als je het roken af kan bouwen, doe dat dan.
Misschien is het nog abstract, heb je al op babybytes gekeken, staan plaatjes hoe groot hij nu is.
En blijf doorademen. Elke sigaret die je niet neemt is er een, een om trots op te zijn.
Natuurlijk is het beter te stoppen, als het makkelijk was had je dat al lang gedaan. Probeer het stoppen zo makkelijk mogelijk te maken en vraag steun aan je vriend.
Gefeliciteerd, je bent (bijna) moeder!
Het komt wel goed schatje. (glaasje roosvicee).
Naast dat er opeens heel veel moet en je leven inderdaad zal veranderen heb je ook nog eens hormonen.
Helpt het als je het roken af kan bouwen, doe dat dan.
Misschien is het nog abstract, heb je al op babybytes gekeken, staan plaatjes hoe groot hij nu is.
En blijf doorademen. Elke sigaret die je niet neemt is er een, een om trots op te zijn.
Natuurlijk is het beter te stoppen, als het makkelijk was had je dat al lang gedaan. Probeer het stoppen zo makkelijk mogelijk te maken en vraag steun aan je vriend.
Gefeliciteerd, je bent (bijna) moeder!
zondag 29 januari 2012 18:36
Ik heb me er altijd over verbaasd dat veel vrouwen doen alsof zwanger zijn geweldig is (en ook overigens alsof bevallingen nachtmerries zijn), want zo heb ik het niet ervaren (zwanger zijn vond ik niet geweldig, bevalling ook al was deze volgens het boekje zwaar lang niet zo erg als ik in alle horrorverhalen had gehoord). Beide zijn zoals ik het ervaren heb en ook van vriendinnen heb gehoord toen ik eens goed ging doorvragen, voor veel vrouwen gewoon niet de realiteit.. Toen ik van mijn eerste zwanger was (wel gepland) overviel het me behoorlijk hoe ik me voelde, het is eng, er kunnen dingen misgaan, je "zit" opeens vast aan je partner. want als je uit elkaar gaat blijf je met elkaar te maken hebben, je lijf verandert en je moet maar afwachten of je je oude lijf terugkrijgt, je "mag" opeens allerlei dingen niet (en je partner wel), je hebt last van hormonen, veel mensen hebben opeens het idee dat ze iets over je te vertellen hebben in het kader van wat volgens hen goed is voor de baby etc. etc. Kortom, ik herken het en ja, bij mij ging het over en nadat ik een beetje gewend was, begon ik het steeds leuker te vinden. Kortom, zou me niet teveel zorgen maken, komt vast goed.
zondag 29 januari 2012 18:40
quote:madderijn schreef op 29 januari 2012 @ 18:33:
Echt slechte moeders zijn niet bang om een slechte moeder te worden.
Het komt wel goed schatje. (glaasje roosvicee).
Naast dat er opeens heel veel moet en je leven inderdaad zal veranderen heb je ook nog eens hormonen.
Helpt het als je het roken af kan bouwen, doe dat dan.
Misschien is het nog abstract, heb je al op babybytes gekeken, staan plaatjes hoe groot hij nu is.
En blijf doorademen. Elke sigaret die je niet neemt is er een, een om trots op te zijn.
Natuurlijk is het beter te stoppen, als het makkelijk was had je dat al lang gedaan. Probeer het stoppen zo makkelijk mogelijk te maken en vraag steun aan je vriend.
Gefeliciteerd, je bent (bijna) moeder!lieve en reeele reactie Madderijn !
Echt slechte moeders zijn niet bang om een slechte moeder te worden.
Het komt wel goed schatje. (glaasje roosvicee).
Naast dat er opeens heel veel moet en je leven inderdaad zal veranderen heb je ook nog eens hormonen.
Helpt het als je het roken af kan bouwen, doe dat dan.
Misschien is het nog abstract, heb je al op babybytes gekeken, staan plaatjes hoe groot hij nu is.
En blijf doorademen. Elke sigaret die je niet neemt is er een, een om trots op te zijn.
Natuurlijk is het beter te stoppen, als het makkelijk was had je dat al lang gedaan. Probeer het stoppen zo makkelijk mogelijk te maken en vraag steun aan je vriend.
Gefeliciteerd, je bent (bijna) moeder!lieve en reeele reactie Madderijn !
zondag 29 januari 2012 18:45
benannie, maak het niet zo groot allemaal. Je weet nog maar net dat je zwanger bent. Je hebt ruim de tijd om aan het idee te wennen. Niet alles hoeft in 1 dag. En weet je? Het is ook niet alleen maar leuk, dat je je zo voelt is in zekere zin ook gewoon realistisch. Kom rustig bij van de schrik, laat het op je inwerken. Lees Allen Carr nog een keer door en stop dan met die nare gewoonte.
Er komt waarschijnlijk ooit een moment dat je met weemoed terug zult denken aan dit bijzondere moment in je leven.
Succes
Er komt waarschijnlijk ooit een moment dat je met weemoed terug zult denken aan dit bijzondere moment in je leven.
Succes
zondag 29 januari 2012 18:46
Gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik herken je gevoel deels wel. Ik ben nu 10 weken zwanger en door de misselijkheid en vermoeidheid had ik er al vrij snel de balen van. Wij willen erg graag een kindje en ik zag er van te voren erg naar uit om zwanger te zijn. Sinds gister heb ik een beetje een buikje ontdekt waardoor ook anderen zeiden dat het nu wel zichtbaar wordt, dat is ineens toch wel erg leuk. Ga me ook langzaamaan wat beter voelen (ben afgelopen week ziek geweest, erge buikgriep) en nu ik beter ben, merk ik het verschil met een week terug. Dat lucht op, het gaat dus over die beginnerskwalen.
Hormonen nemen een loopje met je. Je herkent je zelf niet meer. Dit had ik heel erg, begin er nu aan te wennen.
Je vriend kan je beter steunen ipv afschrikken, denk dat dat beter helpt. Ik ben ook angstig voor de veranderingen. wordt ik vadsig dik? welke nare kwalen krijg ik allemaal? en oh god, alsjeblieft, laat die bevalling meevallen (in de zin van uitscheuren, knippen, kindje niet in gevaar laten komen enz). Goede voorbereiding en veel lezen helpt mij om rust te vinden. Ik weet dan wat ik kan verwachten en waar ik aan toe ben.
Wat betreft het roken, drinken en eten heb ik weinig tips. Ik rook niet, drink niet en eet altijd al zo'n beetje als de zwangerschapregels blijkt nu, dus hoef maar weinig aan te passen.
Neem de tijd om te wennen, praat met je vriend over wat je voelt, over je angsten en twijfels, verteld het ook als je je goed voelt. Ga op kraambezoek als dat kan, dan wordt je herinnerd aan waar je het voor doet. Sterkte, ik hoop dat je wat hebt aan hoe ik het zie.
Ik herken je gevoel deels wel. Ik ben nu 10 weken zwanger en door de misselijkheid en vermoeidheid had ik er al vrij snel de balen van. Wij willen erg graag een kindje en ik zag er van te voren erg naar uit om zwanger te zijn. Sinds gister heb ik een beetje een buikje ontdekt waardoor ook anderen zeiden dat het nu wel zichtbaar wordt, dat is ineens toch wel erg leuk. Ga me ook langzaamaan wat beter voelen (ben afgelopen week ziek geweest, erge buikgriep) en nu ik beter ben, merk ik het verschil met een week terug. Dat lucht op, het gaat dus over die beginnerskwalen.
Hormonen nemen een loopje met je. Je herkent je zelf niet meer. Dit had ik heel erg, begin er nu aan te wennen.
Je vriend kan je beter steunen ipv afschrikken, denk dat dat beter helpt. Ik ben ook angstig voor de veranderingen. wordt ik vadsig dik? welke nare kwalen krijg ik allemaal? en oh god, alsjeblieft, laat die bevalling meevallen (in de zin van uitscheuren, knippen, kindje niet in gevaar laten komen enz). Goede voorbereiding en veel lezen helpt mij om rust te vinden. Ik weet dan wat ik kan verwachten en waar ik aan toe ben.
Wat betreft het roken, drinken en eten heb ik weinig tips. Ik rook niet, drink niet en eet altijd al zo'n beetje als de zwangerschapregels blijkt nu, dus hoef maar weinig aan te passen.
Neem de tijd om te wennen, praat met je vriend over wat je voelt, over je angsten en twijfels, verteld het ook als je je goed voelt. Ga op kraambezoek als dat kan, dan wordt je herinnerd aan waar je het voor doet. Sterkte, ik hoop dat je wat hebt aan hoe ik het zie.
zondag 29 januari 2012 18:55
Het lijkt me goed om eens met een huisarts te praten over je gevoel. Misschien is het normaal (is toch fijn om die bevestiging te horen van de ha) en misschien niet. In het laatste geval is het dan goed dat je op tijd verwezen wordt naar iemand die er wel verstand van heeft.
Kijk me na, waar ik ga, ik ga mijn toekomst achterna
zondag 29 januari 2012 18:56
Eerlijk gezegd vertrouw ik moeders die totaal geen twijfels hebben het moederschap niet toe.
Dit is een enorme verandering in je leven en het is logisch dat je peultjes schijt. Neem het jezelf niet kwalijk, het is normaal.
En juist op het moment dat je op z'n bangst bent, moet je stoppen met roken. Ga er maar aan staan.
Kun je het roken vervangen met iets positiefs? Iedere keer dat je trek krijgt in een sigaret ga je in een boek kijken hoe groot je kind nu is. Of ga je iets gezonds eten of drinken, een stukje lopen, opschrijven hoe je je kind wil opvoeden.
Dit is een enorme verandering in je leven en het is logisch dat je peultjes schijt. Neem het jezelf niet kwalijk, het is normaal.
En juist op het moment dat je op z'n bangst bent, moet je stoppen met roken. Ga er maar aan staan.
Kun je het roken vervangen met iets positiefs? Iedere keer dat je trek krijgt in een sigaret ga je in een boek kijken hoe groot je kind nu is. Of ga je iets gezonds eten of drinken, een stukje lopen, opschrijven hoe je je kind wil opvoeden.
zondag 29 januari 2012 18:59
Ik herken het wel een beetje. Na een positieve test kwam er een 'o-jee-ik-ben-zwanger-en-nu-kan-ik-niet-meer-terug-paniek' over mij heen. Til er dus niet te zwaar aan, niet iedereen (de meeste juist niet, zou ik zeggen) zit direct op een roze wolk.
Wat betreft het roken en drinken....ik rook niet en drink amper, dus daar heb ik nooit moeite mee gehad. Ik kan me wel voorstellen dat het erg lastig is te stoppen met roken. Rookt je vriend ook? Want dan kan hij juist wel wat extra begrip opbrengen. Stoppen met een verslaving, om wat voor reden dan ook, is gewoon hartstikke moeilijk. Het is hier al eerder gezegd, maar elke sigaret die je minder rookt is er eentje, en wie weet lukt het je wel om over een aantal dagen/weken helemaal te stoppen! Voor nu doe je je best en dat is ook al heel wat.
Voor wat betreft je vriend...hij gaat er, zoals ik het lees, wel wat raar mee om. Dit is niet echt iemand steunen natuurlijk. Ik zou het daar wel met hem over hebben. Ik neem aan dat dit ook voor hem de eerste zwangerschap is, dus hij zal ook het e.e.a. moeten leren. Neem niet alles van hem aan, hij weet het ook niet. Probeer elkaar te steunen en probeer te genieten van de komende tijd. Uitslapen en met z'n tweetjes nog even makkelijk weg...het kan nu nog!
Wat betreft het roken en drinken....ik rook niet en drink amper, dus daar heb ik nooit moeite mee gehad. Ik kan me wel voorstellen dat het erg lastig is te stoppen met roken. Rookt je vriend ook? Want dan kan hij juist wel wat extra begrip opbrengen. Stoppen met een verslaving, om wat voor reden dan ook, is gewoon hartstikke moeilijk. Het is hier al eerder gezegd, maar elke sigaret die je minder rookt is er eentje, en wie weet lukt het je wel om over een aantal dagen/weken helemaal te stoppen! Voor nu doe je je best en dat is ook al heel wat.
Voor wat betreft je vriend...hij gaat er, zoals ik het lees, wel wat raar mee om. Dit is niet echt iemand steunen natuurlijk. Ik zou het daar wel met hem over hebben. Ik neem aan dat dit ook voor hem de eerste zwangerschap is, dus hij zal ook het e.e.a. moeten leren. Neem niet alles van hem aan, hij weet het ook niet. Probeer elkaar te steunen en probeer te genieten van de komende tijd. Uitslapen en met z'n tweetjes nog even makkelijk weg...het kan nu nog!
zondag 29 januari 2012 19:17
quote:StabiloBoss schreef op 29 januari 2012 @ 18:56:
Eerlijk gezegd vertrouw ik moeders die totaal geen twijfels hebben het moederschap niet toe.
.
Natuurlijk heeft iedere zwangere vrouw haar onzekerheden. Vanaf dag 1 van de zwangerschap is je onbezorgdheid weg. Eerst hoop je op een goede zwangerschap, een gezond kindje, op een voorspoedige bevalling, en als je het kindje hebt ben je al helemaal nooit meer vrij van zorgen. Maar het is denk ik wel belangrijk om het van moment naar moment te gaan bekijken. Proberen toch een beetje in het nu te leven, en je ziet wel hoe het over een maand is/wordt. Heb me overigens nooit zorgen gemaakt over mijn lichaam, daar kun je toch niet zo heel aan beïnvloeden, en na de bevalling kun je met een beetje discipline wel weer aardig "in shape" komen hoor. Voor wat betreft de levensstijl aanpassen heb ik ook niet zo heel veel moeite gehad. Was al ruim twee maanden gestopt op het moment dat ik met een positieve test in mijn handen zat, en dan heb je het ergste al gehad. Tip: lees eens het boek van Alan Carr.
Ik denk als straks je zwangerschap wat concreter wordt, als je je buikje kunt zien en de baby kunt voelen, dat je dan meer ziet waar je dit alles voor doet. Nog even doorzetten meid, straks zie en voel je waar je dit allemaal voor doet. De eerste weken zijn (ook door de hormonen en de vermoeidheid) gewoon erg zwaar. Komt wel goed!
Eerlijk gezegd vertrouw ik moeders die totaal geen twijfels hebben het moederschap niet toe.
.
Natuurlijk heeft iedere zwangere vrouw haar onzekerheden. Vanaf dag 1 van de zwangerschap is je onbezorgdheid weg. Eerst hoop je op een goede zwangerschap, een gezond kindje, op een voorspoedige bevalling, en als je het kindje hebt ben je al helemaal nooit meer vrij van zorgen. Maar het is denk ik wel belangrijk om het van moment naar moment te gaan bekijken. Proberen toch een beetje in het nu te leven, en je ziet wel hoe het over een maand is/wordt. Heb me overigens nooit zorgen gemaakt over mijn lichaam, daar kun je toch niet zo heel aan beïnvloeden, en na de bevalling kun je met een beetje discipline wel weer aardig "in shape" komen hoor. Voor wat betreft de levensstijl aanpassen heb ik ook niet zo heel veel moeite gehad. Was al ruim twee maanden gestopt op het moment dat ik met een positieve test in mijn handen zat, en dan heb je het ergste al gehad. Tip: lees eens het boek van Alan Carr.
Ik denk als straks je zwangerschap wat concreter wordt, als je je buikje kunt zien en de baby kunt voelen, dat je dan meer ziet waar je dit alles voor doet. Nog even doorzetten meid, straks zie en voel je waar je dit allemaal voor doet. De eerste weken zijn (ook door de hormonen en de vermoeidheid) gewoon erg zwaar. Komt wel goed!
zondag 29 januari 2012 19:34
Tja zwanger zijn is inderdaad niet leuk. Maar............denk eens (vaak) aan het eindresultaat. Herhaal nog eens waarom je zo graag een kind wilde en doe dat heel vaak.
Ik haat, (ja haat) die irritante boeken van oh wat is het leuk om zwnager te zijn. Zwanger zijn is geen ziekte maar het is wel verdomd moeilijk zo af en toe. maar daar zit ook meteen de kneep. Het is namelijk ook bij vlagen verdomd leuk.
Ik zou echter over deze gevoelens snel met de HA gaan praten. Of je wacht nog een week of 5 en bespreekt het meteen met de verloskundige. Of je belt een verloskundige en verteld het meteen tegen ze. Wellicht dat je meteen kan komen om eens alles reeel op en rijtje te zetten. Maar je moet er wel iets mee doen.
Wat betreft het roken en drinken kan ik je echter geen hart onder de riem steken. Ik vind dat jouw vriend gelijk heeft. Zodra je zwanger bent moet je stoppen. Heel snel en wel vandaag. Nee, het is niet makkelijk (maar dat zijn wel meer dingen in het leven). Je moet maar denken dat toentertijd dat jij begon met roken dat een keuze was die je voor jezelf maakte (of dit nu een slimme keuze was of niet dat kan jij alleen bepalen) om jezelf te vergiftigen met die vieze troep. Die keuze mag en kan je maken en is je goed recht. Maar die keuze maken voor een kind wat net in de ontwikkeling is en in je buik zit heeft die keuze niet als jij door blijft roken. Dat je dus jezelf vergiftigd is je eigen keuze maar dring deze niet op aan je ongeboren kind want dat is gewoon puur egoisme. En nee, ook niet een beetje gaan roken. 5 sigaretten vind ik niet een beetje. Zoek maar eens op wat voor giftige stoffen er in sigaretten zitten Die gaan rechtstreeks naar je kind. En zoek maar eens op wat het doet voor je ongeboren kind. Dat lijkt me beter opzoeken dan wat je nu aan info zoekt voor jezelf. Ik vind dat daadwerkelijk lichamelijke mishandeling (sorry, klinkt hard maar meen het wel)
Verder vind ik niet dat je je druk moet maken om de bevalling. Tuurlijk zijn er altijd dingen die je niet ingecalculeerd had. Je weet nooit hoe het gaat lopen. Maar voorbereiden kun je je wel. Ga naar een cursus en lees er boeken over, praat met mensen die het hebben gedaan enz enz. Tevens ben ik een groot voorstander van de ruggeprik. Het middeleeuws bevallen wat we hier doen in Ned is echt niet nodig. Die pijn hoef je echt niet te lijden. Lees je dus goed in als je dat wilt want er zitten wel risico's aan.
Al met al, stoppen met roken, accepteren dat zwanger zijn inderdaad een hele grote opgave is maar je er iets supers voor terug krijgt en afspraak maken met HA of meteen verloskundige en je inlezen over bevallingen (oh en blijf aub echt mijlenver van de boeken van Beatrijs Smulders, want die boeken zijn klinklare onzin)
Ik haat, (ja haat) die irritante boeken van oh wat is het leuk om zwnager te zijn. Zwanger zijn is geen ziekte maar het is wel verdomd moeilijk zo af en toe. maar daar zit ook meteen de kneep. Het is namelijk ook bij vlagen verdomd leuk.
Ik zou echter over deze gevoelens snel met de HA gaan praten. Of je wacht nog een week of 5 en bespreekt het meteen met de verloskundige. Of je belt een verloskundige en verteld het meteen tegen ze. Wellicht dat je meteen kan komen om eens alles reeel op en rijtje te zetten. Maar je moet er wel iets mee doen.
Wat betreft het roken en drinken kan ik je echter geen hart onder de riem steken. Ik vind dat jouw vriend gelijk heeft. Zodra je zwanger bent moet je stoppen. Heel snel en wel vandaag. Nee, het is niet makkelijk (maar dat zijn wel meer dingen in het leven). Je moet maar denken dat toentertijd dat jij begon met roken dat een keuze was die je voor jezelf maakte (of dit nu een slimme keuze was of niet dat kan jij alleen bepalen) om jezelf te vergiftigen met die vieze troep. Die keuze mag en kan je maken en is je goed recht. Maar die keuze maken voor een kind wat net in de ontwikkeling is en in je buik zit heeft die keuze niet als jij door blijft roken. Dat je dus jezelf vergiftigd is je eigen keuze maar dring deze niet op aan je ongeboren kind want dat is gewoon puur egoisme. En nee, ook niet een beetje gaan roken. 5 sigaretten vind ik niet een beetje. Zoek maar eens op wat voor giftige stoffen er in sigaretten zitten Die gaan rechtstreeks naar je kind. En zoek maar eens op wat het doet voor je ongeboren kind. Dat lijkt me beter opzoeken dan wat je nu aan info zoekt voor jezelf. Ik vind dat daadwerkelijk lichamelijke mishandeling (sorry, klinkt hard maar meen het wel)
Verder vind ik niet dat je je druk moet maken om de bevalling. Tuurlijk zijn er altijd dingen die je niet ingecalculeerd had. Je weet nooit hoe het gaat lopen. Maar voorbereiden kun je je wel. Ga naar een cursus en lees er boeken over, praat met mensen die het hebben gedaan enz enz. Tevens ben ik een groot voorstander van de ruggeprik. Het middeleeuws bevallen wat we hier doen in Ned is echt niet nodig. Die pijn hoef je echt niet te lijden. Lees je dus goed in als je dat wilt want er zitten wel risico's aan.
Al met al, stoppen met roken, accepteren dat zwanger zijn inderdaad een hele grote opgave is maar je er iets supers voor terug krijgt en afspraak maken met HA of meteen verloskundige en je inlezen over bevallingen (oh en blijf aub echt mijlenver van de boeken van Beatrijs Smulders, want die boeken zijn klinklare onzin)
zondag 29 januari 2012 19:35
Wow, wat veel reacties al, had ik zo snel niet verwacht.
Ik zal proberen om op alles te reageren.
Voordat ik zwanger was had ik niet echt een idee over het moederschap. Misschien een klein beetje vanuit mijn eigen ervaring als kind van mijn moeder. Die is op zn zachtst gezegd niet best. Mede hierdoor heb ik nooit serieus overwogen om moeder te worden. Dit veranderde toen ik mijn vriend tegen het lijf liep, hij had een erg grote kinderwens. We hebben het hier vaak samen over gehad en besloten om ervoor te gaan, wat redelijk snel raak was. Moederschap associeer ik op dit moment alleen nog teveel met de negatieve gevoelens die mijn eigen moeder kennelijk ontwikkeld heeft. Dit is dus erg dubbel.
Er met iemand (bijvoorbeeld huisarts) over praten zou ik best willen. Het is alleen zo dat ik nog geen huisarts in mijn huidige woonplaats heb en over een week of 4 ga verhuizen. Dan zou ik wel een nieuwe kunnen zoeken.
Ik denk dat mijn vriend het gewoon heel moeilijk trekt dat ik niet hetzelfde voel als hij. Hij is zelf geadopteerd en wil al jaren graag kinderen. Ik denk dat het hem verdrietig maakt dat ik mij op dit moment niet gelukkig voel met de zwangerschap en dat dit hem erg machteloos laat voelen, waardoor hij zulke dingen zegt.
Voor wat betreft het roken, ik ben fors geminderd en hoop helemaal te stoppen. Het gaat soms best heel redelijk, behalve als de stress toeslaat, dan lukt het me niet om de sigaret te laten liggen. Mijn vriend rookt overigens ook, maar zou hier, in ieder geval in huis, zo mee stoppen als ik dit ook zou doen. Vrijdag ga ik weer naar acupunctuur en hoop dat dit me weer een extra steuntje in de rug geeft.
Wat zonnetje59 schrijft herken ik heel erg. Ik hoop dat het bij mij ook vanzelf goed komt.
Ik zal proberen om op alles te reageren.
Voordat ik zwanger was had ik niet echt een idee over het moederschap. Misschien een klein beetje vanuit mijn eigen ervaring als kind van mijn moeder. Die is op zn zachtst gezegd niet best. Mede hierdoor heb ik nooit serieus overwogen om moeder te worden. Dit veranderde toen ik mijn vriend tegen het lijf liep, hij had een erg grote kinderwens. We hebben het hier vaak samen over gehad en besloten om ervoor te gaan, wat redelijk snel raak was. Moederschap associeer ik op dit moment alleen nog teveel met de negatieve gevoelens die mijn eigen moeder kennelijk ontwikkeld heeft. Dit is dus erg dubbel.
Er met iemand (bijvoorbeeld huisarts) over praten zou ik best willen. Het is alleen zo dat ik nog geen huisarts in mijn huidige woonplaats heb en over een week of 4 ga verhuizen. Dan zou ik wel een nieuwe kunnen zoeken.
Ik denk dat mijn vriend het gewoon heel moeilijk trekt dat ik niet hetzelfde voel als hij. Hij is zelf geadopteerd en wil al jaren graag kinderen. Ik denk dat het hem verdrietig maakt dat ik mij op dit moment niet gelukkig voel met de zwangerschap en dat dit hem erg machteloos laat voelen, waardoor hij zulke dingen zegt.
Voor wat betreft het roken, ik ben fors geminderd en hoop helemaal te stoppen. Het gaat soms best heel redelijk, behalve als de stress toeslaat, dan lukt het me niet om de sigaret te laten liggen. Mijn vriend rookt overigens ook, maar zou hier, in ieder geval in huis, zo mee stoppen als ik dit ook zou doen. Vrijdag ga ik weer naar acupunctuur en hoop dat dit me weer een extra steuntje in de rug geeft.
Wat zonnetje59 schrijft herken ik heel erg. Ik hoop dat het bij mij ook vanzelf goed komt.
zondag 29 januari 2012 19:43
quote:benannie schreef op 29 januari 2012 @ 19:35:
Wow, wat veel reacties al, had ik zo snel niet verwacht.
Ik zal proberen om op alles te reageren.
Voordat ik zwanger was had ik niet echt een idee over het moederschap. Misschien een klein beetje vanuit mijn eigen ervaring als kind van mijn moeder. Die is op zn zachtst gezegd niet best. Mede hierdoor heb ik nooit serieus overwogen om moeder te worden. Dit veranderde toen ik mijn vriend tegen het lijf liep, hij had een erg grote kinderwens. We hebben het hier vaak samen over gehad en besloten om ervoor te gaan, wat redelijk snel raak was. Moederschap associeer ik op dit moment alleen nog teveel met de negatieve gevoelens die mijn eigen moeder kennelijk ontwikkeld heeft. Dit is dus erg dubbel.
Er met iemand (bijvoorbeeld huisarts) over praten zou ik best willen. Het is alleen zo dat ik nog geen huisarts in mijn huidige woonplaats heb en over een week of 4 ga verhuizen. Dan zou ik wel een nieuwe kunnen zoeken.
Ik denk dat mijn vriend het gewoon heel moeilijk trekt dat ik niet hetzelfde voel als hij. Hij is zelf geadopteerd en wil al jaren graag kinderen. Ik denk dat het hem verdrietig maakt dat ik mij op dit moment niet gelukkig voel met de zwangerschap en dat dit hem erg machteloos laat voelen, waardoor hij zulke dingen zegt.
Voor wat betreft het roken, ik ben fors geminderd en hoop helemaal te stoppen. Het gaat soms best heel redelijk, behalve als de stress toeslaat, dan lukt het me niet om de sigaret te laten liggen. Mijn vriend rookt overigens ook, maar zou hier, in ieder geval in huis, zo mee stoppen als ik dit ook zou doen. Vrijdag ga ik weer naar acupunctuur en hoop dat dit me weer een extra steuntje in de rug geeft.
Wat zonnetje59 schrijft herken ik heel erg. Ik hoop dat het bij mij ook vanzelf goed komt.Het KOMT ook goed. Echt. Het is niet niks hoor, zwanger zijn. En eerlijk? Ik heb er geen ruk aan gevonden. Ik zou willen dat ik kon genieten, maar dat kon niet omdat ik vanaf begin af aan een zorgelijke zwangerschap had. De test en het af en toe schoppen van mijn kind, dat waren mijn yes momenten. De rest hoefde ik er niet zo nodig bij . Daarbij ben ik de eerste drie maanden kostmisselijk geweest. Niet leuk. Heb je je kindje al gevoeld? Zo bijzonder en dan is het ook écht zeg maar. Nu weet je dat je zwanger bent, maar voel je niets.
Wow, wat veel reacties al, had ik zo snel niet verwacht.
Ik zal proberen om op alles te reageren.
Voordat ik zwanger was had ik niet echt een idee over het moederschap. Misschien een klein beetje vanuit mijn eigen ervaring als kind van mijn moeder. Die is op zn zachtst gezegd niet best. Mede hierdoor heb ik nooit serieus overwogen om moeder te worden. Dit veranderde toen ik mijn vriend tegen het lijf liep, hij had een erg grote kinderwens. We hebben het hier vaak samen over gehad en besloten om ervoor te gaan, wat redelijk snel raak was. Moederschap associeer ik op dit moment alleen nog teveel met de negatieve gevoelens die mijn eigen moeder kennelijk ontwikkeld heeft. Dit is dus erg dubbel.
Er met iemand (bijvoorbeeld huisarts) over praten zou ik best willen. Het is alleen zo dat ik nog geen huisarts in mijn huidige woonplaats heb en over een week of 4 ga verhuizen. Dan zou ik wel een nieuwe kunnen zoeken.
Ik denk dat mijn vriend het gewoon heel moeilijk trekt dat ik niet hetzelfde voel als hij. Hij is zelf geadopteerd en wil al jaren graag kinderen. Ik denk dat het hem verdrietig maakt dat ik mij op dit moment niet gelukkig voel met de zwangerschap en dat dit hem erg machteloos laat voelen, waardoor hij zulke dingen zegt.
Voor wat betreft het roken, ik ben fors geminderd en hoop helemaal te stoppen. Het gaat soms best heel redelijk, behalve als de stress toeslaat, dan lukt het me niet om de sigaret te laten liggen. Mijn vriend rookt overigens ook, maar zou hier, in ieder geval in huis, zo mee stoppen als ik dit ook zou doen. Vrijdag ga ik weer naar acupunctuur en hoop dat dit me weer een extra steuntje in de rug geeft.
Wat zonnetje59 schrijft herken ik heel erg. Ik hoop dat het bij mij ook vanzelf goed komt.Het KOMT ook goed. Echt. Het is niet niks hoor, zwanger zijn. En eerlijk? Ik heb er geen ruk aan gevonden. Ik zou willen dat ik kon genieten, maar dat kon niet omdat ik vanaf begin af aan een zorgelijke zwangerschap had. De test en het af en toe schoppen van mijn kind, dat waren mijn yes momenten. De rest hoefde ik er niet zo nodig bij . Daarbij ben ik de eerste drie maanden kostmisselijk geweest. Niet leuk. Heb je je kindje al gevoeld? Zo bijzonder en dan is het ook écht zeg maar. Nu weet je dat je zwanger bent, maar voel je niets.
zondag 29 januari 2012 19:48
zal ik zeker over nadenken. En ik hoop ook dat dit soort opmerkingen me helpen om de rookwaren te laten liggen.
Dinsdag heb ik een afspraak met de verloskundige. Alleen is het de bedoeling dat mijn vriend dan mee gaat en ik denk niet dat ik in zijn bijzijn tegen haar durf te vertellen hoe ik me voel. Ik ben bang dat dit hem erg zal kwetsen.
Dinsdag heb ik een afspraak met de verloskundige. Alleen is het de bedoeling dat mijn vriend dan mee gaat en ik denk niet dat ik in zijn bijzijn tegen haar durf te vertellen hoe ik me voel. Ik ben bang dat dit hem erg zal kwetsen.
