Zwanger
alle pijlers
Partner twijfelt over kinderwens
vrijdag 29 juli 2016 11:30
Hoi allemaal.
Ik hoop hier wat lotgenoten te vinden die zich mogelijk in een zelfde soort situatie bevinden als ik.
Inmiddels ben ik net 27 geworden en heb ik een hele leuke en gezonde relatie met een man van 34. Hij heeft al een dochtertje van 6. We wonen inmiddels al praktisch een jaar samen, ik sta nog niet officieel ingeschreven, omdat we niks te overhaast willen doen. In februari moet het dan toch echt officieel gebeuren. Dan zeg ik mijn huur op. Het gaat allemaal erg goed bij ons thuis, ook met zijn dochtertje. We kunnen het erg goed met elkaar vinden. Ook met de mama en vriend van de kleine meid. Gezegend dus!!!
Vorig jaar zomer heb ik mijn partner al eens in een serieus gesprek gevraagd hoe hij denkt over een tweede kindje. Een kindje van ons samen. Hij gaf aan dit nog helemaal niet te weten en twijfelde erg. Dit komt omdat hij wegens een post natale depressie er totaal onverwachts alleen voor is komen te staan met de kleine. Het is echt verschrikkelijk geweest voor iedereen en ik snap zijn angst heel goed.. Ik heb er een tijd lang maar niet meer over gesproken, omdat ik hem geen druk wilde opleggen.
Afgelopen juni ben ik er toch weer eens over begonnen. In mijn familie komt de vroege overgang bij alle vrouwen veel voor *vanaf 30 is het zon beetje gedaan. En ik begin dus logischerwijs wel een beetje paniekerig te worden. Ik vroeg mijn partner weer hoe hij er nu tegenaan kijkt, en hij gaf toe het nog steeds erg eng te vinden. En er liever niet over na wil denken. Hij geeft aan bang te zijn dat het zelfde weer kan gebeuren, maar ook dit niet het geluk tussen ons in de weg mag staan, en een kleintje er bij hem echt wel leuk lijkt. Ik heb geluisterd en begripvol gereageerd. Ik snap de angst nog steeds. het is ook niet zomaar iets. Ik heb gezegd dat ik niet kan garanderen dat een post natale depressie bij mij niet zal gebeuren. Dit is in Gods handen. Hier heb ik geen invloed op. Wel heb ik geprobeerd om duidelijk te maken dat hij er over moet praten. Met mij, en met zijn vrienden. En dat de enige manier om er achter te komen is,.. proberen.
Ik wilde hem niet langer aan zijn hoofd zeuren, maar heb hem op het hart gedrukt er mee bezig te gaan. We hebben nu afgesproken dat we er op 1 oktober weer over gaan praten. Ik heb er een hard hoofd in. Ik merk aan alles bij hem dat wanneer het over baby's gaat hij zich vreselijk terug trekt en stil wordt. Er zijn er op dit moment veel zwanger in onze omgeving, maar hij heeft het er weinig over.
Zijn er meerdere dames is de zelfde situatie als ik? Misschien dat iemand tips heeft? Ik kan wel wat advies gebruiken. Word er behoorlijk verdrietig van.
Ik hoop hier wat lotgenoten te vinden die zich mogelijk in een zelfde soort situatie bevinden als ik.
Inmiddels ben ik net 27 geworden en heb ik een hele leuke en gezonde relatie met een man van 34. Hij heeft al een dochtertje van 6. We wonen inmiddels al praktisch een jaar samen, ik sta nog niet officieel ingeschreven, omdat we niks te overhaast willen doen. In februari moet het dan toch echt officieel gebeuren. Dan zeg ik mijn huur op. Het gaat allemaal erg goed bij ons thuis, ook met zijn dochtertje. We kunnen het erg goed met elkaar vinden. Ook met de mama en vriend van de kleine meid. Gezegend dus!!!
Vorig jaar zomer heb ik mijn partner al eens in een serieus gesprek gevraagd hoe hij denkt over een tweede kindje. Een kindje van ons samen. Hij gaf aan dit nog helemaal niet te weten en twijfelde erg. Dit komt omdat hij wegens een post natale depressie er totaal onverwachts alleen voor is komen te staan met de kleine. Het is echt verschrikkelijk geweest voor iedereen en ik snap zijn angst heel goed.. Ik heb er een tijd lang maar niet meer over gesproken, omdat ik hem geen druk wilde opleggen.
Afgelopen juni ben ik er toch weer eens over begonnen. In mijn familie komt de vroege overgang bij alle vrouwen veel voor *vanaf 30 is het zon beetje gedaan. En ik begin dus logischerwijs wel een beetje paniekerig te worden. Ik vroeg mijn partner weer hoe hij er nu tegenaan kijkt, en hij gaf toe het nog steeds erg eng te vinden. En er liever niet over na wil denken. Hij geeft aan bang te zijn dat het zelfde weer kan gebeuren, maar ook dit niet het geluk tussen ons in de weg mag staan, en een kleintje er bij hem echt wel leuk lijkt. Ik heb geluisterd en begripvol gereageerd. Ik snap de angst nog steeds. het is ook niet zomaar iets. Ik heb gezegd dat ik niet kan garanderen dat een post natale depressie bij mij niet zal gebeuren. Dit is in Gods handen. Hier heb ik geen invloed op. Wel heb ik geprobeerd om duidelijk te maken dat hij er over moet praten. Met mij, en met zijn vrienden. En dat de enige manier om er achter te komen is,.. proberen.
Ik wilde hem niet langer aan zijn hoofd zeuren, maar heb hem op het hart gedrukt er mee bezig te gaan. We hebben nu afgesproken dat we er op 1 oktober weer over gaan praten. Ik heb er een hard hoofd in. Ik merk aan alles bij hem dat wanneer het over baby's gaat hij zich vreselijk terug trekt en stil wordt. Er zijn er op dit moment veel zwanger in onze omgeving, maar hij heeft het er weinig over.
Zijn er meerdere dames is de zelfde situatie als ik? Misschien dat iemand tips heeft? Ik kan wel wat advies gebruiken. Word er behoorlijk verdrietig van.
vrijdag 29 juli 2016 11:33
Begint die overgang in je familie echt bij dertig al?! Dan zou ik er vanaf oktober toch wat druk achter zetten en uitleggen hoe het bij jou zit, dat je niet gelijk zwanger hoeft te zijn als je gaat proberen, en dat de tijd wel heel erg dringt. Begrijpt hij dat wel?
Oh, en bedenk of je wel bij hem wil blijven als hij geen kinderen meer wil. Dan lijkt het me namelijk heel onverstandig om je huur op te zeggen. Misschien kun je een half jaar onderverhuren?
Oh, en bedenk of je wel bij hem wil blijven als hij geen kinderen meer wil. Dan lijkt het me namelijk heel onverstandig om je huur op te zeggen. Misschien kun je een half jaar onderverhuren?
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
vrijdag 29 juli 2016 11:38
vrijdag 29 juli 2016 11:40
Heeft hij ooit met een professional over zijn ervaringen gepraat? Klinkt alsof hij er een aardig trauma aan over heeft gehouden en dat komt dan vroeg of laat sowieso wel naar buiten.
Heb je een sociaal vangnet waarmee je hem gerust kan stellen voor het geval dat jij ook in een postnatale depressie terecht komt? Bijvoorbeeld je moeder, zusjes, een goede vriendin die steun zou kunnen bieden.
En weet hij dat de kans dat een vrouw postnatale depressie ontwikkelt na de bevalling maar 10% is? Dus de kans dat het twee vrouwen overkomt waarmee hij is, is 1%.
Misschien helpt dat hem te zeggen, hem ook wat met relativeren?
Heb je een sociaal vangnet waarmee je hem gerust kan stellen voor het geval dat jij ook in een postnatale depressie terecht komt? Bijvoorbeeld je moeder, zusjes, een goede vriendin die steun zou kunnen bieden.
En weet hij dat de kans dat een vrouw postnatale depressie ontwikkelt na de bevalling maar 10% is? Dus de kans dat het twee vrouwen overkomt waarmee hij is, is 1%.
Misschien helpt dat hem te zeggen, hem ook wat met relativeren?
vrijdag 29 juli 2016 11:41
Is zijn angst zijn enige bezwaar? Als dat het geval is, kun je misschien samen een 'noodplan' maken. Maak afspraken met mensen in je directe omgeving over hulp, mocht je vriend er onverhoopt (tijdelijk) alleen voor komen te staan. Neem zijn angst serieus en begin van daaruit het gesprek.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
vrijdag 29 juli 2016 11:44
Inderdaad. Ik zou je huur ook nog even niet opzeggen, voordat deze kwestie is opgelost.
Verder vind ik dat hij projecteert. Heel vervelend hoor, maar sjonge jonge...
Hij houdt je aan het lijntje en dat siert hem niet. Jij hebt meermaals begripvol en geduldig naar hem geluisterd, je zorgt voor zijn dochters als zij er is, je bent zijn leuke nieuwe vriendin, en nu is het zijn beurt om naar jou te luisteren. (Al een beetje aan de late kant)
En daarover: Hij klinkt een beetje als een slappe hap, als er vroege overgang in jouw familie zit, is dit voor jou een nijpende kwestie, ik heb hem niet zo sympathiek met zijn: 'ik wil er eigenlijk niet over nadenken', HALLO! Jij ben 27 met een reële kans over een paar jaar in de overgang te komen (kun je dat laten onderzoeken?), maar nog los van dat overgangsprobleem, ben jij 27 met een kinderwens.
Ik zou maar eens wat meer voor jezelf opkomen.
Verder vind ik dat hij projecteert. Heel vervelend hoor, maar sjonge jonge...
Hij houdt je aan het lijntje en dat siert hem niet. Jij hebt meermaals begripvol en geduldig naar hem geluisterd, je zorgt voor zijn dochters als zij er is, je bent zijn leuke nieuwe vriendin, en nu is het zijn beurt om naar jou te luisteren. (Al een beetje aan de late kant)
En daarover: Hij klinkt een beetje als een slappe hap, als er vroege overgang in jouw familie zit, is dit voor jou een nijpende kwestie, ik heb hem niet zo sympathiek met zijn: 'ik wil er eigenlijk niet over nadenken', HALLO! Jij ben 27 met een reële kans over een paar jaar in de overgang te komen (kun je dat laten onderzoeken?), maar nog los van dat overgangsprobleem, ben jij 27 met een kinderwens.
Ik zou maar eens wat meer voor jezelf opkomen.
vrijdag 29 juli 2016 11:47
quote:AMELIE1988 schreef op 29 juli 2016 @ 11:40:
Heeft hij ooit met een professional over zijn ervaringen gepraat? Klinkt alsof hij er een aardig trauma aan over heeft gehouden en dat komt dan vroeg of laat sowieso wel naar buiten.Ik dacht hetzelfde. Hij had niet alleen een zeer afhankelijk baby'tje om voor te zorgen, maar ook zijn toenmalige vriendin. Lijkt me extreem zwaar en klinkt idd als een trauma. Ik zou voorstellen dat hij gaat kijken of hij daarvoor in behandeling kan en wil.
Heeft hij ooit met een professional over zijn ervaringen gepraat? Klinkt alsof hij er een aardig trauma aan over heeft gehouden en dat komt dan vroeg of laat sowieso wel naar buiten.Ik dacht hetzelfde. Hij had niet alleen een zeer afhankelijk baby'tje om voor te zorgen, maar ook zijn toenmalige vriendin. Lijkt me extreem zwaar en klinkt idd als een trauma. Ik zou voorstellen dat hij gaat kijken of hij daarvoor in behandeling kan en wil.
vrijdag 29 juli 2016 11:48
vrijdag 29 juli 2016 11:49
vrijdag 29 juli 2016 11:49
quote:Dubbz schreef op 29 juli 2016 @ 11:44:
Inderdaad. Ik zou je huur ook nog even niet opzeggen, voordat deze kwestie is opgelost.
Verder vind ik dat hij projecteert. Heel vervelend hoor, maar sjonge jonge...
Hij houdt je aan het lijntje en dat siert hem niet. Jij hebt meermaals begripvol en geduldig naar hem geluisterd, je zorgt voor zijn dochters als zij er is, je bent zijn leuke nieuwe vriendin, en nu is het zijn beurt om naar jou te luisteren. (Al een beetje aan de late kant)
En daarover: Hij klinkt een beetje als een slappe hap, als er vroege overgang in jouw familie zit, is dit voor jou een nijpende kwestie, ik heb hem niet zo sympathiek met zijn: 'ik wil er eigenlijk niet over nadenken', HALLO! Jij ben 27 met een reële kans over een paar jaar in de overgang te komen (kun je dat laten onderzoeken?), maar nog los van dat overgangsprobleem, ben jij 27 met een kinderwens.
Ik zou maar eens wat meer voor jezelf opkomen.Iemand met een trauma onder druk gaan zetten lijkt me juist helemaal geen goed plan.
Inderdaad. Ik zou je huur ook nog even niet opzeggen, voordat deze kwestie is opgelost.
Verder vind ik dat hij projecteert. Heel vervelend hoor, maar sjonge jonge...
Hij houdt je aan het lijntje en dat siert hem niet. Jij hebt meermaals begripvol en geduldig naar hem geluisterd, je zorgt voor zijn dochters als zij er is, je bent zijn leuke nieuwe vriendin, en nu is het zijn beurt om naar jou te luisteren. (Al een beetje aan de late kant)
En daarover: Hij klinkt een beetje als een slappe hap, als er vroege overgang in jouw familie zit, is dit voor jou een nijpende kwestie, ik heb hem niet zo sympathiek met zijn: 'ik wil er eigenlijk niet over nadenken', HALLO! Jij ben 27 met een reële kans over een paar jaar in de overgang te komen (kun je dat laten onderzoeken?), maar nog los van dat overgangsprobleem, ben jij 27 met een kinderwens.
Ik zou maar eens wat meer voor jezelf opkomen.Iemand met een trauma onder druk gaan zetten lijkt me juist helemaal geen goed plan.
vrijdag 29 juli 2016 11:55
quote:AMELIE1988 schreef op 29 juli 2016 @ 11:40:
Heeft hij ooit met een professional over zijn ervaringen gepraat? Klinkt alsof hij er een aardig trauma aan over heeft gehouden en dat komt dan vroeg of laat sowieso wel naar buiten.
Heb je een sociaal vangnet waarmee je hem gerust kan stellen voor het geval dat jij ook in een postnatale depressie terecht komt? Bijvoorbeeld je moeder, zusjes, een goede vriendin die steun zou kunnen bieden.
En weet hij dat de kans dat een vrouw postnatale depressie ontwikkelt na de bevalling maar 10% is? Dus de kans dat het twee vrouwen overkomt waarmee hij is, is 5%.
Misschien helpt dat hem te zeggen, hem ook wat met relativeren?
Hoe kom je aan dat percentage? Volgens mij klopt je wiskunde niet helemaal
De kans dat zijn beide vriendinnen het krijgen is 0.10*0.10 = 0.01. Dus 1%.
Heeft hij ooit met een professional over zijn ervaringen gepraat? Klinkt alsof hij er een aardig trauma aan over heeft gehouden en dat komt dan vroeg of laat sowieso wel naar buiten.
Heb je een sociaal vangnet waarmee je hem gerust kan stellen voor het geval dat jij ook in een postnatale depressie terecht komt? Bijvoorbeeld je moeder, zusjes, een goede vriendin die steun zou kunnen bieden.
En weet hij dat de kans dat een vrouw postnatale depressie ontwikkelt na de bevalling maar 10% is? Dus de kans dat het twee vrouwen overkomt waarmee hij is, is 5%.
Misschien helpt dat hem te zeggen, hem ook wat met relativeren?
Hoe kom je aan dat percentage? Volgens mij klopt je wiskunde niet helemaal
De kans dat zijn beide vriendinnen het krijgen is 0.10*0.10 = 0.01. Dus 1%.
vrijdag 29 juli 2016 11:58
quote:novamar schreef op 29 juli 2016 @ 11:49:
[...]
Bedoel je zwanger worden van een donor? Dat is niet een traject dat je zomaar even 1,2,3 doet toch? Ik heb begrepen dat er een wachtlijst is, als je het via het ziekenhuis doet.
Een heeft via de officiële weg gedaan en heeft er vrij lang op moeten wachten.
De ander heeft sperma uit Denemarken gehaald. En een soort thuiskit gebruikt.
[...]
Bedoel je zwanger worden van een donor? Dat is niet een traject dat je zomaar even 1,2,3 doet toch? Ik heb begrepen dat er een wachtlijst is, als je het via het ziekenhuis doet.
Een heeft via de officiële weg gedaan en heeft er vrij lang op moeten wachten.
De ander heeft sperma uit Denemarken gehaald. En een soort thuiskit gebruikt.
vrijdag 29 juli 2016 11:58
Bedankt voor alle snelle reacties. Dat waardeer ik zeer.
Ik begrijp zijn angst echt heel goed. maar wat er net inderdaad ook al wordt gezegd.. voor mij begint de tijd te dringen en is dit een serieus probleem. De overgang komt idd bij mij in de familie al heel vroeg voor. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook nog geen onderzoek heb gedaan of heb nagevraag bij de huisarts of ik me hiervoor kan laten onderzoeken. Ik hoop dat dit niet nodig zou zijn.
Wat betreft mijn huur opzeggen. Ja idd. dit is iets wat ik niet wil als mijn partner uiteindelijk in oktober besluit dat hij geen kindje meer wil, ga ik mijn huur ook niet opzeggen. Ik heb hem voorzichtig verteld dat ik dan twijfel of ik nog wel door wil gaan met de relatie. *ik hoop niet dat ik hierdoor als een ontzettende botte heks klink*
Wat betreft of hij er over heeft gesproken met een professional. Nee helaas niet. Ik heb het hem aangeraden, want het lijkt mij idd een diep geworteld trauma. Ik kan me het alleen voorstellen maar ken ik het gevoel niet... je vrouw bevalt, en na drie dagen alleen maar tranen wordt ze weggenomen uit huis en blijf je alleen over met een baby. Geen beschuit met muisjes, geen kraambezoek, geen rust. Geen hulp.
Helaas is mijn partner heel erg nuchter, en zou de allerlaatste zijn die een psycholoog of een arts bezoekt om hierover te praten.
Het idee van een noodplan vind ik een goed idee. voor zijn gemoedsrust een plan opstellen met bijvoorbeeld onze ouders waar we goed contact mee hebben. en onze broers en zussen zou een mooi tegengewicht zijn. Het idee dat hij er dan niet alleen voor staat lijkt mij een redelijke geruststelling!
Is het trouwens een goede reden om als vrouw zijnde alleen naar een huisarts te stappen wegens vervroegde overgang dat in je familie voor komt?
Ik begrijp zijn angst echt heel goed. maar wat er net inderdaad ook al wordt gezegd.. voor mij begint de tijd te dringen en is dit een serieus probleem. De overgang komt idd bij mij in de familie al heel vroeg voor. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook nog geen onderzoek heb gedaan of heb nagevraag bij de huisarts of ik me hiervoor kan laten onderzoeken. Ik hoop dat dit niet nodig zou zijn.
Wat betreft mijn huur opzeggen. Ja idd. dit is iets wat ik niet wil als mijn partner uiteindelijk in oktober besluit dat hij geen kindje meer wil, ga ik mijn huur ook niet opzeggen. Ik heb hem voorzichtig verteld dat ik dan twijfel of ik nog wel door wil gaan met de relatie. *ik hoop niet dat ik hierdoor als een ontzettende botte heks klink*
Wat betreft of hij er over heeft gesproken met een professional. Nee helaas niet. Ik heb het hem aangeraden, want het lijkt mij idd een diep geworteld trauma. Ik kan me het alleen voorstellen maar ken ik het gevoel niet... je vrouw bevalt, en na drie dagen alleen maar tranen wordt ze weggenomen uit huis en blijf je alleen over met een baby. Geen beschuit met muisjes, geen kraambezoek, geen rust. Geen hulp.
Helaas is mijn partner heel erg nuchter, en zou de allerlaatste zijn die een psycholoog of een arts bezoekt om hierover te praten.
Het idee van een noodplan vind ik een goed idee. voor zijn gemoedsrust een plan opstellen met bijvoorbeeld onze ouders waar we goed contact mee hebben. en onze broers en zussen zou een mooi tegengewicht zijn. Het idee dat hij er dan niet alleen voor staat lijkt mij een redelijke geruststelling!
Is het trouwens een goede reden om als vrouw zijnde alleen naar een huisarts te stappen wegens vervroegde overgang dat in je familie voor komt?
vrijdag 29 juli 2016 12:00
quote:AMELIE1988 schreef op 29 juli 2016 @ 11:40:
En weet hij dat de kans dat een vrouw postnatale depressie ontwikkelt na de bevalling maar 10% is? Dus de kans dat het twee vrouwen overkomt waarmee hij is, is 5%.
Die kans is maar 1%, nog beter. Daar zou ik wat meer op hameren. Er kan altijd wat fout gaan, maar kom op zeg. Angst is een slechte raadgever.
En weet hij dat de kans dat een vrouw postnatale depressie ontwikkelt na de bevalling maar 10% is? Dus de kans dat het twee vrouwen overkomt waarmee hij is, is 5%.
Die kans is maar 1%, nog beter. Daar zou ik wat meer op hameren. Er kan altijd wat fout gaan, maar kom op zeg. Angst is een slechte raadgever.
vrijdag 29 juli 2016 12:00
quote:Marie89 schreef op 29 juli 2016 @ 11:55:
[...]
Hoe kom je aan dat percentage? Volgens mij klopt je wiskunde niet helemaal
De kans dat zijn beide vriendinnen het krijgen is 0.10*0.10 = 0.01. Dus 1%.Behalve dat het "met terugleggen" is en de kans daarom gewoon opnieuw 10% is. Tenzij hij zelf een rol heeft gespeeld in het ontstaan van de depressie (relatieproblemen?), dan is de kans nu zelfs groter dan 10%. Daarom is het belangrijk dat hij er juist wel over gaat praten en meer inzicht krijgt in wat er destijds is gebeurd.
[...]
Hoe kom je aan dat percentage? Volgens mij klopt je wiskunde niet helemaal
De kans dat zijn beide vriendinnen het krijgen is 0.10*0.10 = 0.01. Dus 1%.Behalve dat het "met terugleggen" is en de kans daarom gewoon opnieuw 10% is. Tenzij hij zelf een rol heeft gespeeld in het ontstaan van de depressie (relatieproblemen?), dan is de kans nu zelfs groter dan 10%. Daarom is het belangrijk dat hij er juist wel over gaat praten en meer inzicht krijgt in wat er destijds is gebeurd.
vrijdag 29 juli 2016 12:03
Bedoelde inderdaad 0,10 x 0,10 = 1%.
Maar het hoeft verder geen wiskundig topic te worden: Het was meer als voorbeeld zodat je het bij hem ook kan relativeren en in perspectie kan zetten.
Misschien dat hij door zijn slechte ervaringen en het trauma dat hieruit is voorgekomen - waar hij dan zeker over met iemand zou moeten gaan praten - zichzelf heeft wijsgemaakt dat hem dit de volgende keer weer overkomt.
Nu kan je natuurlijk niet uitsluiten dat dit gebeurt, maar de kans is wel heel klein en je kan stappen zetten om een oplossing te vinden zodat hij niet in de situatie komt te staan waarin hij er helemaal alleen voor staat.
Maar het hoeft verder geen wiskundig topic te worden: Het was meer als voorbeeld zodat je het bij hem ook kan relativeren en in perspectie kan zetten.
Misschien dat hij door zijn slechte ervaringen en het trauma dat hieruit is voorgekomen - waar hij dan zeker over met iemand zou moeten gaan praten - zichzelf heeft wijsgemaakt dat hem dit de volgende keer weer overkomt.
Nu kan je natuurlijk niet uitsluiten dat dit gebeurt, maar de kans is wel heel klein en je kan stappen zetten om een oplossing te vinden zodat hij niet in de situatie komt te staan waarin hij er helemaal alleen voor staat.
vrijdag 29 juli 2016 12:06
@ Dubbz nee, op mijn tenen lopen doe ik niet bij mijn vriend. Ik reageer begripvol omdat ik het met een aantal hier eens ben dat druk zetten met een trauma heel averechts kan werken. Daarnaast kom ik op voor mijn eigen belangen en geef ik eigenlijk altijd aan of ik iets wel of niet wil en wanneer..
Ik gun hem het stukje rustig nadenken tot 1 oktober. Dan heeft hij in totaal 1 jaar en drie maanden kunnen nadenken over de situatie, en iets kunnen doen met de adviezen. Ik heb hem nu denk ik wel genoeg duwtjes in de juiste richting gegeven. De rest moet hij zelf doen. *zal nog wel het plan voor bij een noodsituatie als een PND bij hem voorleggen.. dat vind ik wel een goeie!
Als hij per 1 oktober ja zegt dan mag wat mij betreft de vlag uit en wil ik ook direct aan de slag. Mocht hij dit niet willen. tja. dan is voor mij de keuze eigenlijk wel gemaakt.
Ik gun hem het stukje rustig nadenken tot 1 oktober. Dan heeft hij in totaal 1 jaar en drie maanden kunnen nadenken over de situatie, en iets kunnen doen met de adviezen. Ik heb hem nu denk ik wel genoeg duwtjes in de juiste richting gegeven. De rest moet hij zelf doen. *zal nog wel het plan voor bij een noodsituatie als een PND bij hem voorleggen.. dat vind ik wel een goeie!
Als hij per 1 oktober ja zegt dan mag wat mij betreft de vlag uit en wil ik ook direct aan de slag. Mocht hij dit niet willen. tja. dan is voor mij de keuze eigenlijk wel gemaakt.
vrijdag 29 juli 2016 12:09
quote:Twinkletwinkle88 schreef op 29 juli 2016 @ 11:58:
Wat betreft mijn huur opzeggen. Ja idd. dit is iets wat ik niet wil als mijn partner uiteindelijk in oktober besluit dat hij geen kindje meer wil, ga ik mijn huur ook niet opzeggen. Ik heb hem voorzichtig verteld dat ik dan twijfel of ik nog wel door wil gaan met de relatie. *ik hoop niet dat ik hierdoor als een ontzettende botte heks klink* Tsjonge, overdrijf niet zo. En als je nou wel als een botte heks klinkt, zeg je dan maar niets?
Helaas is mijn partner heel erg nuchter, en zou de allerlaatste zijn die een psycholoog of een arts bezoekt om hierover te praten. Ik vind hem helemaal niet nuchter overkomen in wat je schrijft. En als hij al zo nuchter is dan zou hij toch rationeel moeten kunnen begrijpen dat het goed zou zijn zo iemand te bezoeken?
Is het trouwens een goede reden om als vrouw zijnde alleen naar een huisarts te stappen wegens vervroegde overgang dat in je familie voor komt? Meen je dit nou serieus? Als vrouw zijnde alleen? Ik zou geen reden kunnen verzinnen waarom dit niet zou kunnen.
Wat betreft mijn huur opzeggen. Ja idd. dit is iets wat ik niet wil als mijn partner uiteindelijk in oktober besluit dat hij geen kindje meer wil, ga ik mijn huur ook niet opzeggen. Ik heb hem voorzichtig verteld dat ik dan twijfel of ik nog wel door wil gaan met de relatie. *ik hoop niet dat ik hierdoor als een ontzettende botte heks klink* Tsjonge, overdrijf niet zo. En als je nou wel als een botte heks klinkt, zeg je dan maar niets?
Helaas is mijn partner heel erg nuchter, en zou de allerlaatste zijn die een psycholoog of een arts bezoekt om hierover te praten. Ik vind hem helemaal niet nuchter overkomen in wat je schrijft. En als hij al zo nuchter is dan zou hij toch rationeel moeten kunnen begrijpen dat het goed zou zijn zo iemand te bezoeken?
Is het trouwens een goede reden om als vrouw zijnde alleen naar een huisarts te stappen wegens vervroegde overgang dat in je familie voor komt? Meen je dit nou serieus? Als vrouw zijnde alleen? Ik zou geen reden kunnen verzinnen waarom dit niet zou kunnen.
