Wachten met zwanger worden, 2016

19-10-2016 09:44 1211 berichten
Rammelen je eierstokken, maar is het plan om nog een lange periode te wachten? Schrijf dan hier mee!

Dit is een topic voor kinderlozen met kinderwens die door uiteenlopende redenen nog een poos moeten/willen wachten. Hier praten we met elkaar over al je fantasieën, normale klets of even je hart luchten als je het moeilijk hebt.

Iedereen is welkom om even te klagen, maar wees je er van bewust dat als je komt klagen over dat je 'nog wel 3 maanden moet wachten!' dat vrij pijnlijk kan zijn voor de mensen die nog bijvoorbeeld 2 jaar moeten wachten. We vragen je daarom hier alleen iets te komen posten als je:

- Langer dan 9 maanden moet wachten
- Nog niet begonnen bent (hier zijn andere hele fijne topics voor!)
- Nog geen kind hebt

Als je besluit een actieve medeschrijfster te zijn kan je jezelf in de tabel hieronder zetten, met de bijbehorende inloggegevens! Er is altijd ruimte voor nieuwe meeschrijfsters! :)


Happy new topic! :cheer2:
Naam Leeftijd (+partner) Geplande start Waarom wachten?
Daantje1044 30/34 Eind 2017 Diploma halen en een baan vinden
Isillavendel 28/25 Q2 2018 Vriendin, wachtlijst ziekenhuis (donorbank)
Toeffie 27/34 Eind 2018 Gezondheid en geschikte woning vinden
Life25 26/30 2018 Afstuderen en baan vinden
Bosbes1992 24/24 2018/2019 Wachten tot vriend wil
Depster 26 2018/2019 Vrijgezel, BAM-traject starten na opleiding
Sunshine1992 24/30 2019 Wachten op studie en eerst trouwen
Koffiehagedis 29/31 2019? Studie afronden, woning kopen, werkervaring opdoen
Hartjejinx 21/25 2019/2020 Afstuderen en baan vinden
FiddlyDiddlyDoo 23/28 2021 Verbouwing, evt. trouwen en aanstaande gastric bypass waarna 2jr niet zwanger mogen worden
Floorfaberfan 27/34 Eerst nieuw huis, logistiek ivm werk
xxchillyxx 31/31 nov 2017 eerst nog mooie reis maken
Thankyouforthedays 25/27 Begin 2019 Vast contract krijgen, verhuizen, samenwoon-ervaring opdoen
Naam
Naam
Mocht je er niet uit komen, dan kan je één van de schrijfsters in dit topic vast wel een berichtje sturen
moderatorviva wijzigde dit bericht op 31-12-2020 11:38
Reden: ww verwijderrd ivm misbruik account
45.99% gewijzigd
Ohnee, Neweve, wat erg! Gecondoleerd! :( heel veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Dankje voor alle lieve berichtjes. Mijn moeder was 35 toen ze mij kreeg (maar ik ben de oudste). Ze was vitaal, had wat vage klachten, uit beeldvorming kwam niks (een nieuwe scan stond gepland), en toen was ze er inneens niet meer...
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje neweve, wat heftig heel veel sterkte de komende tijd.quote:depster schreef op 21 maart 2017 @ 14:00:

neweve, wat een kutnieuws! Jeetje, heel veel sterkte ?



Ik heb vandaag officieel besloten dat als ik klaar ben met mijn opleiding die ik in sept ga starten, ga beginnen aan het BAM traject. Dus over anderhalf jaar ga ik mij inschrijven.

Er moet wel een hele leuke kerel voorbij komen wil hij mij op andere gedachtes brengen.



Dus van 4 jaar ga ik naar ongeveer 2 jaar. Gelukkig kan ik over 6 weken genieten van mijn neefje!Spannend Depster! Hoe gaat zo'n traject in zijn werk en hoe lang duurt het ongeveer?
Alle reacties Link kopieren
quote:neweve schreef op 21 maart 2017 @ 14:22:

Dankje voor alle lieve berichtjes. Mijn moeder was 35 toen ze mij kreeg (maar ik ben de oudste). Ze was vitaal, had wat vage klachten, uit beeldvorming kwam niks (een nieuwe scan stond gepland), en toen was ze er inneens niet meer...

Heel heftig... het enige dat je misschien later een beetje troost kan geven is dat ze geen zwaar, pijnlijk ziektebed heeft gehad.



quote:depster schreef op 21 maart 2017 @ 14:00:

Er moet wel een hele leuke kerel voorbij komen wil hij mij op andere gedachtes brengen.

Dus van 4 jaar ga ik naar ongeveer 2 jaar. Gelukkig kan ik over 6 weken genieten van mijn neefje!Sterker nog, een leuke kerel zal je er nooit vanaf brengen want die wil het beste voor je Leuk, een klein neefje die je kapot mag verwennen met cadeautjes en knuffels!
I think I have a problem - I think I think too much.
Alle reacties Link kopieren
quote:Nav__ schreef op 21 maart 2017 @ 14:06:

Oooeeh schrijf graag mee! Ik studeer nog en mijn vriend en ik gaan in juli trouwen. Ik hoop dan klaar te zijn met school. Vanaf onze huwelijsknacht willen we er echt voor gaan (al denk ik dat we die nacht te moe zijn en bovendien verwacht ik mijn vruchtbare dagen niet rondom die nacht, hihi). Ik vind het best lastig om te wachten, al is het voor een goed doel.



Ik ben 26 en mijn vriend is 31! Zou je de OP nog eens willen lezen Nav? Tenzij je juli 2018 bedoelt is nog maar 4 maanden wachten echt prima te doen tov de rest hier.
quote:El0ise schreef op 21 maart 2017 @ 20:02:

[...]





Zou je de OP nog eens willen lezen Nav? Tenzij je juli 2018 bedoelt is nog maar 4 maanden wachten echt prima te doen tov de rest hier.



Oh, ik wacht al 2 jaar, hoor . Twee jaar geleden de keuze gemaakt, heel bewust, om het proberen een kindje te krijgen uit te stellen en een opleiding te gaan volgen. Alleen nu inderdaad de laatste vier maanden nog volhouden en de laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik zag inderdaad niet dat ik vanaf nu nog 9 maanden moet wachten om mee te mogen doen, wel dat het ging over 2016 en dat mijn datum overeenkwam met anderen in de tabel.



Ten tweede lijkt het me beter dat eenieder voor zichzelf bepaald wat 'prima te doen' is. Maargoed, ik zal niet meepraten, als je dat zo tegenstaat. Succes.



Oh, Pinda, jij ook sterkte :( wat naar voor je...
Alle reacties Link kopieren
quote:Nav__ schreef op 21 maart 2017 @ 20:18:

[...]



Ten tweede lijkt het me beter dat eenieder voor zichzelf bepaald wat 'prima te doen' is. Maargoed, ik zal niet meepraten, als je dat zo tegenstaat. Succes.

Dat je al langer wacht bleek uit je post, maar het is nogal een verschil als je tijden met z'n allen wacht en het wachten voor de één eerder klaar is dan voor de rest, dan dat je met 4 maanden te gan nu mee gaat schrijven. Dat is een heel andere fase. En over wat wel en niet prima te doen is bestaat hier een consensus. Vandaar de OP.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinda-Kaas schreef op 08 maart 2017 @ 22:45:

dank jullie wel allemaal



koffiehagedis, we waren nog aan het latten dus ik kon gelukkig gewoon naar mijn eigen huis. heb ook meteen mijn spullen meegenomen dus dat is wel fijn.

dromenvangert, het speelde bij hem sinds een paar weken en heeft dat niet met mij gedeeld..is heel erg bij zichzelf te rade gegaan en heeft zelfstandig de conclusie getrokken. hij zag ook wel dat hij dat anders had kunnen aanpakken, maar eenmaal afgedreven kun je niet echt meer bij elkaar komen. precies dat stukje waar je niet samen aan kunt werken zit bij hem niet goed, dan valt er voor mij niet meer te doen dan het te accepteren



het is heel bizar, omdat we juist een paar weken geleden wat concretere gesprekken over de toekomst aan het voeren waren. hij is overigens net zo verdrietig erover, er zit verder niks naars tussen ons gelukkig.

wat ik nu met die kinderwens moet vind ik erg moeilijk, omdat ik het juist wat meer ruimte had gegeven nu ik iemand had gevonden waarmee ik het allemaal wel zag zitten. voelt alsof ik dat nu allemaal terug in de fles moet proppenWat naar dat hij zijn twijfels niet met jou heeft gedeeld maar dat hij probeerde het zelf op te lossen. Dan kun je als vriendin inderdaad niet veel meer. Hoe gaat het nu met je? Logisch, dat je even niet weet wat je aan moet met de rammels.
@Neweve, sterkte!



@hupathee, let wel op dat als je supplementen krijgt voor B12 dat het injecties zijn. Die werken heel snel, 2'dagen en je begint verschil te voelen.



@depster heb je al een ziekenhuis gekozen? Als je niet wil bestellen via Denemarken moet je wel rekening houden met wachtlijst.

Kan je mooi dan verder leren, scheeld dan wel. Zwolle heeft 1,5 jaar. Weet van Arnhem dat daar snel kan. Groningen heeft een stop, zat over de 3 jaar heen. Randstad heb ik geen idee van te verweg... gemiddeld is toch wel 1-2 jaar wachten.

Voor denemarken (overige dames google maar eens er je kan echt kiezen op van alles) is de prijs duur. Wij doen niet omdat maar 6 rietjes voor dat bedrag een.best risico is, met eimand die bekend.is met PCOS, en alle dames aan moederskant moeite hebben met zwanger worden.
Alle reacties Link kopieren
Ik spuit ook B12 . Helpt ontzéttend!



Hier gisteren de hele dag met nichtje doorgebracht. Ze kon plots niet naar het KDV en haar ouders vroegen of ik een dagje kon oppassen. Het is zo'n heerlijk kind maar god wat maakt het het extra lastig. Daarnaast hebben vrienden van ons gisteren een huis gekocht. Het lijkt alsof iedereen vooruit gaat en dat ik maar blijf hangen. Ondertussen werk ik me de schompes, maar voor mn gevoel verandert er weinig. Bij thuiskomst heeft vriend"lief" er ook flink van langsgekregen. Had hij helemaal niet verdient, maar af en toe voelt het alsof hij alles op de rem zet. Ik word steeds onverschilliger mbt hoe het allemaal "zou moeten lopen". Ik wil gewoon een huwelijk, een huis en een kind en ik wil het MORGEN. Zwanger zijn, leven dat in je groeit, een bevalling meemaken en dan zo'n nieuw mensje op je borst, van jou en je lief, zucht.



Fucking hormonen. Kan niet wachten tot ik weer in wat rustiger vaarwater zit qua gevoel. Dat sinuspatroon van de rammels is echt om gek van te worden.



Hoe gaat het hier verder? Neweve, Pindakaas, voelen jullie je alsjeblieft vrij om te spuien en praten wat je wilt. Hoe gaat het met de rest?
Hier gaat het waarschijnlijk meer dan 2 jaar duren

vriend wil niet bij zijn huidige baan blijven, dus geen kans op vaste baan. Is even slikken, maar snap wel waarom hij zich niet fijn voelt bij zijn huidige baan.
Alle reacties Link kopieren
quote:El0ise schreef op 22 maart 2017 @ 20:37:

Daarnaast hebben vrienden van ons gisteren een huis gekocht. Het lijkt alsof iedereen vooruit gaat en dat ik maar blijf hangen.





Ik snap hoe je je voelt, El0ise... Bij mij is het vanwege hele andere redenen (gezondheidsproblemen van manlief), maar dat gevoel dat je leven op pauze staat is meer dan klote - terwijl om je heen iedereen keihard vooruit lijkt te gaan. Waarom gaan jullie trouwens nog niet trouwen? Een huwelijk plannen is de beste afleiding die er is ;)



@Daremanda Heb jij wel een vast contract/werk? 100% financiële zekerheid heb je nooit...ook met een vast contract kan een bedrijf je toedeledokie zeggen - weliswaar met oprotpremie, maar toch.. wellicht is je vriend er gewoon nog niet helemaal klaar voor?
I think I have a problem - I think I think too much.
Ik krijg een uitkering.

Nouja, vriend is er wel klaar voor maar niet nu. Hij ziet het als een toekomst iets, van als we getrouwd zijn en verhuisd dan ga ik er serieus over nadenken. Terwijl ik natuurlijk er veel meer mee bezig ben. We zitten wel op 1 lijn, maar voor hem is twee jaar (of nog langer) in de toekomst kijken en voor mijn gevoel is ''het is al bijna zover''.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het. Als er maar één inkomen is, is een vast contract wel erg fijn. Als je iets graag wilt voelt 2 jaar echt heeel lang, vind ik dan
I think I have a problem - I think I think too much.
Hoi allemaal,



Ik kwam dit topic toevallig tegen omdat ik de wanhopige zoekopdracht in Google "Jaloers op zwangere vrouwen, vriend wil nog niet" ingetypt had. Ik zou hier graag mee posten als dat mag?



Mijn vriend en ik zijn beide 27 jaar en 6 jaar samen, we hebben een koophuis en allebei een prima baan, volgens "het plaatje" zou er prima een kindje in ons leven passen en daar ben ik ook zo aan toe. Een paar jaar geleden toen kinderen krijgen nog een toekomstdroom was zeiden we altijd tegen elkaar dat we zo rond ons 27ste wel aan kinderen zouden willen beginnen. Inmiddels zijn we bijna 28, maar mijn vriend is er nog niet aan toe, het maakt mij erg onzeker dat ik niet weet wanneer hij er klaar voor gaat zijn. We hebben de afgelopen weken een paar heftige gesprekken gehad over de toekomst en onze kinderwens, conclusie daaruit is dat mijn vriend niet weet wanneer hij het wil. Dat hij kinderen wil staat vast, maar het gevoel dat ik nu zo sterk ervaar heeft hij niet. Hij wil eerst zijn wilde haren kwijt raken, heeft nog geen zin in de verantwoordelijkheid die bij kinderen hoort. Ik vind het heel moeilijk, maar ik begrijp zijn standpunt en wil hem de ruimte geven om dat gevoel te ontwikkelen. Dat ik slechts 15 dagen jonger ben dan hem helpt ook niet echt mee denk ik, hij is nog wat jonger van geest ;). Daarnaast zijn de meeste van zijn vrienden ongeacht dat ze even oud zijn als wij allemaal nog in een heel andere fase. Ze studeren nog of zijn net klaar met hun studie, zijn allemaal vrijgezel en doen lekker waar ze zin in hebben. Allemaal dingen die niet echt bevorderlijk zijn voor de kinderwens van mijn vriend. Als ik het realistisch bekijk snap ik het allemaal wel en vind ik dat gewoon geduld moet hebben en mijn vriend niet moet pushen. Alleen merk ik dat ik steeds jaloerser wordt op andere stellen die wel zwanger zijn.



Een van mijn beste vriendinnen verwacht haar eerste kindje en gisteren kwamen mijn schoonzus (zus van mijn vriend) en zwager vertellen dat ze in oktober hun eerste kindje verwachten. Van mijn vriendin wist ik dat ze er mee bezig was om zwanger te worden dus dat kwam niet zo onverwachts, maar dat van mijn schoonzus en zwager kwam best wel out of the blue. Hoewel zij 2 jaar ouder zijn dan wij en het best logisch is dat zij dus eerder kinderen krijgen had ik het totaal niet verwacht. Ik dacht altijd dat we ongeveer tegelijk zwanger zouden zijn of dat wij zelfs eerder zouden zijn. Afgelopen kerst hebben we het nog over kinderen gehad en toen gaven mijn schoonzus en zwager aan er nog totaal niet mee bezig te zijn. Ook wel logisch natuurlijk dat ze dat niet zomaar aan de grote klok hangen. Zo gek hoe ik me kan vastpinnen aan dingen die volgens mijn gedachten op een bepaalde manier moeten lopen. Het zou me bijvoorbeeld niet verbazen en ik het alleen maar super leuk zou vinden als mijn eigen zusje (die 3 jaar jonger is) zwanger zou zijn, puur omdat ik altijd heb gedacht dat zij eerder zou zijn dan ik. Ik voelde gisteren van alles, blijdschap voor mijn schoonzus en zwager, maar ook jaloezie omdat ik dit ook zo graag wil en schaamte omdat ik het stom vind dat ik jaloers ben. Ik wil gewoon blij zijn voor mijn schoonzus en zwager en genieten van het feit dat ik tante wordt in plaats van jaloers te zijn.



Ik merk dat dit al een aardig lang verhaal wordt, dus ik stop ermee ;). Ik hoop dat ik hier mee mag posten. Ik denk dat het helpt om te praten met andere lotgenoten en af en toe mijn verhaal kwijt te kunnen.
Alle reacties Link kopieren
Hee Rory, welkom! Lijkt me erg frustrerend, je zit echt te wachten op het moment dat je vriend er klaar voor is..en dat kan bij mannen best nog weleens lang duren. Wie weet brengt het feit dat jullie straks oom en tante zijn wel iets op gang! Mijn man vond mijn nichtje als baby niet zoveel aan, maar zodra ze 1 jaar was en je er grapjes mee kunt uithalen was het opeens '... is echt een superleuk kind he? Mogen we haar adopteren?' en begon het bij hem ook te rammelen. Kinderen om je heen hebben ipv studerende vrienden kan weleens een groot verschil maken
I think I have a problem - I think I think too much.
Alle reacties Link kopieren
quote:dromenvangert schreef op 23 maart 2017 @ 10:15:

Ik snap het. Als er maar één inkomen is, is een vast contract wel erg fijn. Als je iets graag wilt voelt 2 jaar echt heeel lang, vind ik dan

Eens, Je moet er allebei klaar voor zijn maar in deze tijd kan je soms oneindig lang wachten op een vast contract.



Ik had een heel lang bericht getypt maar die is verdwenen dus dan maar wat korter.

Welkom Rory!



Hier zijn de rammels super actief. Alsof na de dood van mijn moeder heerst er een intern gevoel van nu of nooit. Waarom nog wachten als het zo voorbij kan zijn? Vriend remt me daarin iets af "eerst de emoties laten indalen en rouwen dan belangrijke beslissingen nemen". Wel hebben we voor het eerst over trouwen gesproken, eerst hoefde dat niet zo maar nu lijkt die stap samen zetten misschien toch wel mooi. We hebben zoveel samen meegemaakt en weten dat we op elkaar kunnen leunen en bouwen dus waarom niettemin trouwen. Op die manier de wereld laten weten dat wij bij elkaar horen. (Want voor ons is het al duidelijk)
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje, veel geschreven in dit topic en veel aan de hand. Welkom ook aan de nieuwe schrijfster(s)!



Hier is het een beetje meh. Stemming is niet zo top de laatste maanden, en alles voelt als teveel, vervelend en uitzichtloos. Krijg het lastig van me afgeschud, ondanks gezond eten, structuur, voldoende slaap, leuke dingen en de hele rataplan aan verstandige keuzes. Dus blegh. Merk ook dat ik het lastig vind om te beseffen dat er in de komende 2,5 jaar nog geen merkbare vooruitgang in mijn/ons leven zal gaan komen. Tot die tijd ben ik aan het studeren, blijven we wonen waar we nu wonen en gebeuren er geen grootse dingen. Het is natuurlijk geen stilstand maar opbouw, maar zo voelt het niet.



Qua rammels hetzelfde nog, ups en downs. Nu door de meh-waas is het wat minder aanwezig, maar al mijn gevoelens zijn ook wat minder.



Kan er even niet meer van maken.
Alle reacties Link kopieren
Koffiehagedis je hoeft er toch ook niet meer van te maken? (Al kan je altijd verhuizen maar of je daar gelukkiger van wordt..)
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Rory! Welkom in het topic. Sjah, die tekst heb ik ook wel eens gegoogled . Wat vervelend dat je vriend nu toch liever uitstelt. Lastig he, als je ook niet weet wanneer dan wel. Ook het tante worden en de gekke combi van emoties die daarbij komen herken ik erg. Ik ben het afgelopen jaar ook tante geworden en heb er echt heel veel moeite mee gehad. Zó jaloers, en tegelijkertijd blij. Heel verwarrend. Is gelukkig goed gekomen nu de kleine muppet er is, m.u.v. sommige momenten, als ik zie hóe leuk ze is.



Gelukkig ziet vriendlief dit echter óók! De afgelopen tijd zijn plots (echt plots..) een boel mensen ons voor gegaan en het heeft zijn standpunt behoorlijk veranderd. Houd moed! Kan veel voor ze doen hoor, een paar baby's in de omgeving.
Alle reacties Link kopieren
quote:Daremanda schreef op 22 maart 2017 @ 20:48:

Hier gaat het waarschijnlijk meer dan 2 jaar duren

vriend wil niet bij zijn huidige baan blijven, dus geen kans op vaste baan. Is even slikken, maar snap wel waarom hij zich niet fijn voelt bij zijn huidige baan.Ai wat lastig zeg :( . Ik snap dat jullie willen wachten op een vast contract van 1 vd 2. Het is het waard, straks een kindje in alle rust te krijgen !
Alle reacties Link kopieren
quote:dromenvangert schreef op 22 maart 2017 @ 22:53:

[...]





Ik snap hoe je je voelt, El0ise... Bij mij is het vanwege hele andere redenen (gezondheidsproblemen van manlief), maar dat gevoel dat je leven op pauze staat is meer dan klote - terwijl om je heen iedereen keihard vooruit lijkt te gaan. Waarom gaan jullie trouwens nog niet trouwen? Een huwelijk plannen is de beste afleiding die er is ;)



@Daremanda Heb jij wel een vast contract/werk? 100% financiële zekerheid heb je nooit...ook met een vast contract kan een bedrijf je toedeledokie zeggen - weliswaar met oprotpremie, maar toch.. wellicht is je vriend er gewoon nog niet helemaal klaar voor?Dat is het idd, die freakin pauze knop. Terwijl ik eigenlijk echt niet moet zeuren nu. Met de coschappen, tóen stond ik pas op pauze. Nu bouwen we iig aan kapitaal (of dat proberen we... Bijzonder, hoeveel dingen écht gedaan moeten worden op het moment dat er wél geld voor is). Dit jaar gaan we genieten van de iets ruimere portemonnee, vanaf juli echt heel hard sparen en dan pas kunnen we plannen maken voor halverwege 2018. Het lijkt nu een huis of een huwelijk te zijn, met een voorkeur voor huis. Voor beiden moeten we ongeveer een bedrag van 10.000-15.000 sparen namelijk. Dus zodra dat er is, moeten we kiezen. Voorlopig zit er ook nog geen ring om mn vinger. Een ring nu zou ook een zoethoudertje zijn, geen geld om te plannen immers .
Alle reacties Link kopieren
quote:neweve schreef op 23 maart 2017 @ 18:40:

[...]

Hier zijn de rammels super actief. Alsof na de dood van mijn moeder heerst er een intern gevoel van nu of nooit. Waarom nog wachten als het zo voorbij kan zijn? Vriend remt me daarin iets af "eerst de emoties laten indalen en rouwen dan belangrijke beslissingen nemen". Wel hebben we voor het eerst over trouwen gesproken, eerst hoefde dat niet zo maar nu lijkt die stap samen zetten misschien toch wel mooi. We hebben zoveel samen meegemaakt en weten dat we op elkaar kunnen leunen en bouwen dus waarom niettemin trouwen. Op die manier de wereld laten weten dat wij bij elkaar horen. (Want voor ons is het al duidelijk)



Ik kan het wel begrijpen Neweve. Af en toe speelt die gedachte hier ook; niks in het leven is zeker, beter gewoon doen waar je nu gelukkig van wordt ipv plannen op de langertermijn omdat je dan mogelijk "nog gelukkiger" zou kunnen zijn. Anderzijds gaat die vlieger alleen op als je, net als jouw moeder, keihard uit het leven gerukt wordt .



Mooi dat jij en je vriend zulke gesprekken nu hebben. Ligt toch heel dicht bij elkaar he. Verlies en liefde.
Alle reacties Link kopieren
quote:Koffiehagedis schreef op 23 maart 2017 @ 20:30:

Jeetje, veel geschreven in dit topic en veel aan de hand. Welkom ook aan de nieuwe schrijfster(s)!



Hier is het een beetje meh. Stemming is niet zo top de laatste maanden, en alles voelt als teveel, vervelend en uitzichtloos. Krijg het lastig van me afgeschud, ondanks gezond eten, structuur, voldoende slaap, leuke dingen en de hele rataplan aan verstandige keuzes. Dus blegh. Merk ook dat ik het lastig vind om te beseffen dat er in de komende 2,5 jaar nog geen merkbare vooruitgang in mijn/ons leven zal gaan komen. Tot die tijd ben ik aan het studeren, blijven we wonen waar we nu wonen en gebeuren er geen grootse dingen. Het is natuurlijk geen stilstand maar opbouw, maar zo voelt het niet.



Qua rammels hetzelfde nog, ups en downs. Nu door de meh-waas is het wat minder aanwezig, maar al mijn gevoelens zijn ook wat minder.



Kan er even niet meer van maken.Wat knap dat je zulke keuzes uberhaupt maakt als je je zo meh voelt. Ik begrijp exact wat je bedoelt; langdurige studie, geen ander huis, geen ander salaris, geen kinderen nog; het is idd allemaal opbouw maar zo voelt het verre van. Je zit in de wachttrein en je komt er nog even niet van af. Kun je wat afleiding vinden? Leuke dingen naast de studie? Het leven nu de moeite waard maken/vinden? Vond/Vind ik zelf ook lastig hoor.
Dankjewel allemaal voor het welkom heten .



Ik heb gisteren even de tijd genomen om dit topic en ook oude topics door te lezen. Het is fijn om te weten dat er meer vrouwen zijn die hetzelfde door maken en dat het ook vaak allemaal goed komt (oude topics).



NewEve: Gecondoleerd en sterkte met het verlies van je moeder. Ik begrijp goed dat het lastig is omdat je nu echt zoiets heb van nu of nooit. Het is fijn dat jij en je vriend hier zo goed over kunnen praten en samen een plan kunnen maken voor de toekomst.



Koffiehagedis: Wat jij nu voelt heb ik ook heel erg gehad tijdens mijn studie. Ik had echt het idee stil te staan terwijl je juist zo erg aan het opbouwen bent. Het klinkt misschien cliché, maar probeer echt te genieten van de tijd en vrijheid die je nu hebt. Ik was tijdens mijn studie zo erg gefocust op de toekomst dat ik vergat om in het moment te leven, achteraf had ik dat echt meer willen doen. Ik sluit me daarbij aan bij Eloise, probeer leuke dingen te zoeken naast je studie die het leven de moeite waard maken. Ik weet hoe moeilijk het is, maar ik denk dat het je echt kan helpen om de komende 2,5 jaar prima door te komen.



Wat je zegt over de ups en downs van de rommels herken ik ook heel erg. Het ene moment vind ik het helemaal prima en zie ik alle voordelen in van het wachten, het andere moment zit ik huilend op de bank omdat ik het liefst nu zwanger wil worden.



Eloise: Ik vind het knap dat je zo rationeel naar je situatie kijkt. Ook jij bent volgens mij goed op weg naar het opbouwen richting een mooie toekomst. Neemt niet weg dat er natuurlijk een paar dingen zijn die je het liefst nu wilt, maar die praktisch gewoon nog niet kunnen. Gelukkig is 2018 niet zo heel ver weg meer.



Je hebt er ook gelijk in de dat kinderen in de omgeving een verschil kunnen maken, dat zegt mijn vriend zelf ook. Laatst toen ik weer eens een huilbui had omdat hij er zo vaag over deed zei hij; "In plaats van dat je nu hier gaat zitten zielig doen kun je er ook gewoon voor zorgen dat er hier kinderen komen zodat ik er meer aan kan wennen". Hij is er wat dat betreft wel mee bezig, maar wil eerst gewoon meer aan het idee wennen. Baby's vindt hij niks, dat weet ik. Ze praten niet, ze doen niks, daar heeft hij gewoon niks mee, maar zodra de dreumes fase begint vindt hij het heel leuk worden. Gisteren zei ik daarom tegen hem dat een kind al snel baby af is en dat het daarna voor altijd een echt mens is en blijft. Mij lijkt de babyfase juist fantastisch hihi.



Wat ik vooral lastig vind is het onwetende. Ik ben een echte control freak en hierover heb ik gewoon totaal geen controle. Het liefst zou ik nu gewoon een datum afspreken waarop ik mijn spiraal laat verwijderen, al is dat in 2019, dan weet ik in ieder geval waar ik aan toe ben. Mijn oorspronkelijke startdatum was eind april dit jaar, ik heb dit toen verschoven naar oktober dit jaar en inmiddels zit ik al in februari 2018. Tot nu toe heb ik dit altijd gedeeld met mijn vriend, maar merk dat hij daar onrustig van wordt. In het begin ging hij er nog in mee, fantaseerde we een beetje en liet hij soms vallen misschien dit jaar.. Voor mij was dat meteen een teken om los te gaan en dus allemaal "harde" afspraken zoals een datum waarop mijn spiraal er uit gaat vast te stellen etc. Mijn vriend krabbelede dan terug men had zoiets van voorlopig echt nog niet. Ik weet dat het beter is om het even te laten rusten en hem de tijd te geven er naar toe te leven. Ik probeer dat echt, maar elke keer als ik vrede heb met de situatie gebeurd er tot nu toe iets waardoor ik weer instort en het allemaal maar stom vind. Zoals nu dus mijn schoonzus en zwager. Ik heb er gisteren nog wel met mijn vriend over gepraat, want ongeacht of hij er nou iets van vindt of niet wilde ik graag weten of het voor hem ook onverwachts kwam. Hij gaf aan er gewoon niet aan gedacht te hebben dat zij er al zo mee bezig waren, hoewel het gesprek niet heel diep ging gaf me dat wel geruststelling. Wat ik ook wel een fijn idee vind is dat mijn schoonfamilie altijd heel nuchter is, het is natuurlijk super bijzonder de eerste baby in de familie, maar ik heb niet het idee dat het vanaf nu het enige gespreksonderwerp zal zijn.



Ik twijfel nu heel erg om dit alles met mijn moeder te bespreken. Ik heb een goede band met mijn moeder, maar ben wel iemand die normaal haar eigen boontjes dopt. Ik heb een paar goede vriendinnen die de hele situatie weten, maar ik merk dat ik de laatste tijd echt vaak aan mijn moeder denk. Mijn ouders waren begin 30 toen ze mij kregen (ik ben de oudste) en ze heeft mij weleens verteld dat mijn vader niet meteen kinderen wilde toen mijn moeder het al wel wilde. Ze geven nu wel eens stiekeme hints over een logeerbabykamer etc., dat ik het zo jammer vind om haar mee te nemen in mijn leed en het feit dat het misschien nog even duurt voordat ze opa en oma worden.



Pff sorry ik merk dat ik elke keer lekker lang van stof ben dus ik ga er weer een eind aan breien. Gaan jullie dit weekend nog iets leuks doen ?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven