Zwanger door spiraal, weinig emoties

24-03-2017 12:43 19 berichten
Alle reacties Link kopieren
De afgelopen weken voelde ik me niet erg lekker. Ik dacht dat ik een mild buikgriepje te pakken had, maar omdat de klachten bleven aanhouden en ik een zwangerschap wilde uitsluiten heb ik dinsdag voor de zekerheid een test gedaan. BAM, twee duidelijke strepen, geen twijfel mogelijk. Ondanks de vage klachten zag ik het absoluut niet aankomen. Vorig jaar heb ik een koperspiraal laten plaatsen en tot dinsdag was ik een zeer tevreden gebruikster: niets dat erop leek dat de spiraal zijn werk niet zou doen. Partner en ik waren dus flink in shock toen we de positieve test in handen hadden.



Natuurlijk hebben we niet voor niets voor anticonceptie gekozen. Als we het wel eens over wel/geen kinderen hadden, was de conclusie: voorlopig sowieso niet en misschien wel helemaal niet. Toch had ik verwacht dat op het moment dat ik onbedoeld zwanger zou zijn, ik overmand zou worden door emoties en in dat geval het kind wel zou willen houden. Nooit had ik verwacht dat ik een abortus zou overwegen, ook al ben ik niet per se tegen. En nu, nu is het zover en alles is anders. Ik voel me niet zwanger, ben niet in paniek, ik heb geen last van emoties die alle kanten opgaan, ik voel me gek genoeg heel stabiel. Al heel snel nadat ik bekomen was van de eerste schok. Alsof het niet over mij gaat, alsof het een theoretisch probleem is dat opgelost moet worden.



Een paar uur na de test konden we gelukkig al bij de huisarts terecht. Daar hebben we een verwijzing gekregen om de zwangerschap af te laten breken. De afspraak is gemaakt. Woensdag ben ik weer bij de huisarts geweest om mijn spiraal te laten verwijderen, want die moest er hoe dan ook uit. Volgens de huisarts geeft het verwijderen van de spiraal een verhoogde kans op een spontane abortus. Ze kon me alleen niet vertellen hoe groot die kans daadwerkelijk is. Na het verwijderen van de spiraal heb ik alleen een beetje bruin slijm verloren, verder is er niets gebeurd. Eigenlijk hoop ik dat mijn lichaam het alsnog zelf oplost, maar misschien is dat wel ijdele hoop.



Ik plaats dit bericht niet alleen om een beetje van me af te praten, maar ook omdat ik twee vragen heb die ik in mijn zoektocht op internet nog niet beantwoord heb gekregen:



1) Als ik lees over onbedoelde, ongewenste zwangerschappen, dan lees ik bijna alleen maar verhalen van vrouwen die het er heel moeilijk mee hebben. Vrouwen die ondanks dat ze weten dat ze het kind niet kunnen of willen houden instinctief het vruchtje willen beschermen. Emoties die alle kanten opgaan, gevoel en verstand die elkaar tegenspreken. Ik herken me daar niet in. Natuurlijk ben ik er veel mee bezig geweest de afgelopen dagen, maar dat was vooral informatie verzamelen. Ik voel gewoon heel weinig, het lijkt of mijn gewone leven gewoon door is gegaan. Ook als ik op zwangerschapspagina's kijk hoe groot het vruchtje nu waarschijnlijk is, doet dat me niet veel. En dat vind ik heel raar van mezelf, hard ook. Dus mijn vraag: is dit óók een normale reactie of ben ik daadwerkelijk een eenling?



2) Afgelopen woensdag is mijn spiraal dus verwijderd. Heeft iemand ervaring met een spontane abortus/miskraam na het verwijderen van de spiraal vanwege een zwangerschap. Is dat dezelfde dag nog op gang gekomen of heeft dat wel een paar dagen geduurd? Hoe groot is überhaupt de kans dat het gebeurt?



Ik plaats dit nu, maar ik ben straks een paar uur van huis weg. Het kan dus zijn dat ik niet meteen zal reageren. Maar ik kom zeker terug om jullie reacties te bekijken en te beantwoorden.
Ik zou sowieso stoppen met verhaaltjes lezen op internet.

Er is geen standaard hoor.

Niet iedereen wordt meteen een emotioneel instabiel wrak met een trauma, ook niet na een abortus.

Concentreer je op je eigen gevoel, niet op dat van andere. Hoe andere zich in een dergelijke situatie voelen boeit geen fuck.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees een zakelijk verhaal. Jullie willen niet persé kinderen, je bent nu toch onbedoeld zwanger en je kijkt heel praktisch hoe je dit op gaat lossen. Misschien heb je gewoon niet zo heel veel emoties om en rond dit gebeuren, dat herken ik wel, om en rond mijn scheiding voerden mijn emoties ook geen boventoon.

Ik denk dat je je non emotie mag omarmen, lijkt me juist in dit gebeuren heel fijn. Volg je pad, het komt vast wel goed.



Op je 2e vraag heb ik geen antwoord maar ik wens je wel sterkte.
...
Alle reacties Link kopieren
Hoever ben je? Ik denk dat dit mede alles bepalend is...
Ik denk dat het alleen maar in je voordeel werkt dat je er zo naar kijkt. Mijn eerste idee zou ook zijn om het spiraal eruit te halen en kijken of het probleem zich vanzelf oplost.
quote:Vanessakusje1987 schreef op 24 maart 2017 @ 13:03:

Hoever ben je? Ik denk dat dit mede alles bepalend is...



Hoezo?



( En het is of alles bepalend of mede bepalend, alles mede bepalend bestaat niet :p )
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk vind ik het niet meer dan logisch dat je makkelijker verhalen vindt op internet van vrouwen die heen en weer geslingerd worden door hun emoties, of die hun verstand en gevoel niet op een lijn krijgen: over het algemeen zullen díe vrouwen naar hulp of een luisterend oor zoeken op internet, en degenen die er eigenlijk niet zo veel moeite mee hebben dit niet als probleem ervaren. En waar er geen probleem is, hoeft er dus ook geen vraag neergelegd te worden.

En jij ervaart juist dát gegeven als probleem, omdat jij je hetzelfde zou willen voelen als anderen, of zoals dat hoort. Er zijn heel veel vrouwen die zijn zoals jij, maar de meesten zullen hun verhaal waarschijnlijk niet op internet geplaatst hebben. Daarom lijkt het niet veel voor te komen.



Net zoals je, wanneer je op je vage klachten gaat zoeken op internet, je uitkomt op de meest verschrikkelijke ziektes. Er zijn maar weinig mensen die het nodig hebben om hun verhaal 'Ik had dat, dat, dat en dat en toen ben ik toch maar eens naar de huisarts gegaan. Hij heeft niets gevonden, en het is vanzelf weggegaan' in de groep te gooien. Niet alles wat je leest op internet is representatief.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
Alle reacties Link kopieren
Je hebt overal mensen voor. Jij bekijkt het van de nuchtere kant. Prima toch?
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
Alle reacties Link kopieren
quote:Lucylucille schreef op 24 maart 2017 @ 13:07:

[...]





Hoezo?



( En het is of alles bepalend of mede bepalend, alles mede bepalend bestaat niet :p )Eens. Het is nog steeds dezelfde TO die zwanger is. Voor buitenstaanders kan het bepalend zijn.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
quote:Tigraa schreef op 24 maart 2017 @ 13:21:

[...]





Eens. Het is nog steeds dezelfde TO die zwanger is. Voor buitenstaanders kan het bepalend zijn.Lijkt mij ook. Persoonlijk vind ik een kloppend hartje wel een bepalende factor, maar er zijn ook mensen die een 12 weken foetus nog een klompje cellen vinden.
quote:MinkeDeWit schreef op 24 maart 2017 @ 13:24:

[...]



Lijkt mij ook. Persoonlijk vind ik een kloppend hartje wel een bepalende factor, maar er zijn ook mensen die een 12 weken foetus nog een klompje cellen vinden.



Ja, en TO twijfelt niet over een abortus dus ik vind dat een overbodige vraag. De keuze voor abortus is al gemaakt, maar TO vraagt zich af of er meer vrouwen zijn die er zo nuchter ( of zoals TO het noemt: emotieloos ) tegen over staan.

Dat antwoord is ja.
Alle reacties Link kopieren
quote:MinkeDeWit schreef op 24 maart 2017 @ 13:24:

[...]



Lijkt mij ook. Persoonlijk vind ik een kloppend hartje wel een bepalende factor, maar er zijn ook mensen die een 12 weken foetus nog een klompje cellen vinden.Tja..ooit een docu gezien van vrouwen die ruim na 20 weken abortus willen op een gezond kindje. Ik kan mij er niks bij voorstellen, dat gevoel, maar iedereen is anders.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
Alle reacties Link kopieren
quote:DG2015 schreef op 24 maart 2017 @ 13:19:

Eigenlijk vind ik het niet meer dan logisch dat je makkelijker verhalen vindt op internet van vrouwen die heen en weer geslingerd worden door hun emoties, of die hun verstand en gevoel niet op een lijn krijgen: over het algemeen zullen díe vrouwen naar hulp of een luisterend oor zoeken op internet, en degenen die er eigenlijk niet zo veel moeite mee hebben dit niet als probleem ervaren. En waar er geen probleem is, hoeft er dus ook geen vraag neergelegd te worden.

En jij ervaart juist dát gegeven als probleem, omdat jij je hetzelfde zou willen voelen als anderen, of zoals dat hoort. Er zijn heel veel vrouwen die zijn zoals jij, maar de meesten zullen hun verhaal waarschijnlijk niet op internet geplaatst hebben. Daarom lijkt het niet veel voor te komen.



Net zoals je, wanneer je op je vage klachten gaat zoeken op internet, je uitkomt op de meest verschrikkelijke ziektes. Er zijn maar weinig mensen die het nodig hebben om hun verhaal 'Ik had dat, dat, dat en dat en toen ben ik toch maar eens naar de huisarts gegaan. Hij heeft niets gevonden, en het is vanzelf weggegaan' in de groep te gooien. Niet alles wat je leest op internet is representatief.helemaal waar! Ik denk ook dat het wellicht 'makkelijker'is omdat je geen sterke kinderwens hebt. Als je dat wel hebt maar de gelegenheid is er nu niet naar, dan kan ik me voorstellen dat je enorm in conflict met jezelf komt, wat als ik het later wel wil en het dan niet lukt? Wat als ik verminderd vruchtbaar wordt door deze abortus? etc etc.
Een vriendin van me heeft 2 jaar geleden ook een abortus ondergaan, zij stond er ook heel nuchter in en voelde er compleet geen emoties bij. Behalve dan dat ze het een hoop gedoe vond (vrij nemen werk, er naar toe rijden, de ingreep zelf ondergaan etc.). Maar nadien was ze meteen blij dat het weg was gehaald en ze heeft er nooit enige emotie bij gevoeld. Ik denk dus dat je zeker niet de enige bent.
Alle reacties Link kopieren
Gevoel van spijt hangt ook van je leeftijd af: als je erg jong bent heb je nog alle tijd , er komen nog nieuwe kansen en keuzes genoeg. Maar als je al tegen de 35 bent is dit mogelijk een laatste kans op een kind, je vruchtbaarheid neemt af en van uitstel komt dan vaak afstel. In dat geval kan je verdriet dus ook jaren later ineens (weer) de kop opsteken. Abortus kan trouwens soms toch complicaties geven ( ontsteking e.d.) waardoor je onvruchtbaar wordt, of bijv. alleen via ivf nog zwanger kan worden. Ook de kwaliteit van je relatie is erg van invloed: hoelang al bij elkaar, hoe stabiel en toekomstgericht etc. Al deze factoren spelen een rol bij je afwegingen en ook bij je gevoelens over de zwangerschap. Misschien ben je van nature al erg rationeel ingesteld? Verstand erbij houden is natuurlijk heel goed, maar je gevoel moet je zeker niet weg redeneren: daar kan je achteraf flink last van krijgen..
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor al jullie reacties. Natuurlijk ben ik blij dat ik me zo rustig voel in deze situatie. Ik ben zeker niet jaloers op de vrouwen die zich wel verscheurd voelen bij het maken van een keuze. Ik had alleen echt niet van mezelf verwacht dat ik zo zou reageren op een onverwachte zwangerschap, waarschijnlijk maakt dat me enigszins wantrouwig. Bang dat er alsnog een klap gaat komen, dat op het moment dat er geen keuze meer te maken valt omdat de behandeling al achter de rug is de emoties alsnog zullen komen. Bovendien kom ik uit een omgeving waar een abortus in deze situatie (stabiele relatie, juiste leeftijd, praktische zaken niet helemaal op orde, maar wel op orde te krijgen) onbespreekbaar is. In de afgelopen jaren ben ik zelf veel genuanceerder over abortus gaan denken, maar dat ik mijn achtergrond zo makkelijk los zou kunnen laten verbaast me. Daarom is het wel fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die op dezelfde manier reageren als ik.



Ik weet nog niet precies hoe ver ik nu ben. Maandag is de afspraak bij de kliniek, dan wordt er als het goed is ook een echo gemaakt. Op basis van de berekeningen ben ik nu ongeveer 8 weken zwanger. Vorige maand heb ik wel een bloeding gehad die leek op een lichte menstruatie, maar achteraf gezien is dat waarschijnlijk een innestelingsbloeding geweest. Mocht maandag nou blijken dat ik al een paar weken verder ben, dan zou dat waarschijnlijk wel slikken zijn. Geen idee hoe ik dan zou reageren. Maar ik laat het nu gewoon los. Ik voel me zoals ik me voel, mocht daar verandering in komen, dan zien we dat dan wel weer.
Alle reacties Link kopieren
Neem de dagen zoals ze komen en wacht inderdaad de echo af. Niks zo veranderlijk als een mens. Waar het uiteindelijk om draait is dat jij/jullie vrede hebben met jullie beslissing, wat jullie ook gaan doen. Je bent niemand iets verplicht, enkel aan jezelf. Het zal niet de makkelijkste keuze zijn die je ooit in leven zult maken. Maak hem daarom weloverwogen.Misschien helpt het om je gevoelens en je uiteindelijke keuze op te schrijven voor jezelf, zodat je ook in de toekomst terug kunt lezen dat je uiteindelijke beslissing goed is geweest.



Ik wens je veel kracht en wijsheid toe
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken je in je eerste punt.. Ik heb jaren terug een overtijdsbehandeling gehad, was toen ook nog samen met mijn vriend (nu ex). Heb er tot de dag van vandaag nooit echt iets van gevonden of me er raar of schuldig over gevoeld. Was wel blij toen het achter de rug was maar dat is denk ik niet heel gek..
Alle reacties Link kopieren
Ik las vandaag een interessant onderzoek op de website van Fiom over de besluitvorming rondom een ongewenste zwangerschap. Dat gaf een veel genuanceerder beeld dan wanneer je lukraak verhalen op internet leest (wat inderdaad ook wel logisch is, zoals DG2015 al zei). Voor de geïnteresseerde: hier is het onderzoek te vinden.



Bedankt voor de tip Tigraa. Ik voel die behoefte op dit moment niet zo, maar ik houd 'm in gedachten. Voor nu voel ik me net als de rest van de week (op de lichamelijke ongemakken na) oké. Ik heb er vertrouwen in dat we de juiste keuze maken. Meer heb ik op dit moment niet nodig volgens mij.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven