Zwanger
alle pijlers
Zwanger, maar van wie... :(
donderdag 15 augustus 2013 20:58
Beste vivameiden,
Ik zit ergens mee en ik hoop op een nuchtere blik en een beetje steun. Sommigen zullen me misschien veroordelen. Waarschijnlijk terecht. Als ik het zo teruglees kan ik me niet voorstellen dat het over mij gaat. Ik vond mezelf altijd heel verstandig en wijs. Maar ik heb me laten meeslepen en dingen gedaan waar ik spijt van heb.
Ik ben zwanger. Eindelijk. We waren al een meer dan 1,5 jaar bezig om zwanger te worden, maar het lukte niet goed. Het heeft veel druk op onze relatie gelegd en het ging erg slecht tussen mij en mijn man. Ik ergerde me zelfs dagelijks aan hem en de ruzies waren heftig.
Een paar weken geleden, een avond in de kroeg, een paar drankjes, en ik was om. Ik schaam me diep. Ik ben met een wildvreemde naar bed geweest.
Het vreselijke gevoel de dag erna heeft ervoor gezorgd dat ik besef wat ik op het spel heb gezet. Dat ik bij mijn man wil zijn. Dat ik weer helemaal voor onze relatie wil gaan. Dat we echt bij elkaar horen.
Sinds het moment dat ik zwanger ben, spookt er door mijn hoofd: Zou het van die wildvreemde kunnen zijn? Het beangstigd me enorm.
Dit is mijn telling: 11 dagen na mijn laatste menstruatie was de bewuste avond in de kroeg. We hebben seks gehad met condoom. 13 dagen na mijn laatste menstruatie heb ik onveilige seks met mijn man gehad. Twee dagen hierna wist ik dat ik zwanger was. Op gevoel. De test twee weken later bevestigde dat direct.
We hebben een half jaar geleden een test gedaan, waaruit bleek dat mijn man en ik allebei vruchtbaar zijn. De kans is dus groot dat het gewoon van hem is.
Wat moet ik nou doen.... Maak ik me onterecht zorgen?
Is het uberhaupt wel goed om nu een kindje te krijgen?
Ik heb het verprutst he....
Ik zit ergens mee en ik hoop op een nuchtere blik en een beetje steun. Sommigen zullen me misschien veroordelen. Waarschijnlijk terecht. Als ik het zo teruglees kan ik me niet voorstellen dat het over mij gaat. Ik vond mezelf altijd heel verstandig en wijs. Maar ik heb me laten meeslepen en dingen gedaan waar ik spijt van heb.
Ik ben zwanger. Eindelijk. We waren al een meer dan 1,5 jaar bezig om zwanger te worden, maar het lukte niet goed. Het heeft veel druk op onze relatie gelegd en het ging erg slecht tussen mij en mijn man. Ik ergerde me zelfs dagelijks aan hem en de ruzies waren heftig.
Een paar weken geleden, een avond in de kroeg, een paar drankjes, en ik was om. Ik schaam me diep. Ik ben met een wildvreemde naar bed geweest.
Het vreselijke gevoel de dag erna heeft ervoor gezorgd dat ik besef wat ik op het spel heb gezet. Dat ik bij mijn man wil zijn. Dat ik weer helemaal voor onze relatie wil gaan. Dat we echt bij elkaar horen.
Sinds het moment dat ik zwanger ben, spookt er door mijn hoofd: Zou het van die wildvreemde kunnen zijn? Het beangstigd me enorm.
Dit is mijn telling: 11 dagen na mijn laatste menstruatie was de bewuste avond in de kroeg. We hebben seks gehad met condoom. 13 dagen na mijn laatste menstruatie heb ik onveilige seks met mijn man gehad. Twee dagen hierna wist ik dat ik zwanger was. Op gevoel. De test twee weken later bevestigde dat direct.
We hebben een half jaar geleden een test gedaan, waaruit bleek dat mijn man en ik allebei vruchtbaar zijn. De kans is dus groot dat het gewoon van hem is.
Wat moet ik nou doen.... Maak ik me onterecht zorgen?
Is het uberhaupt wel goed om nu een kindje te krijgen?
Ik heb het verprutst he....
donderdag 15 augustus 2013 21:13
Ik zou het niet vertellen, want wat schiet je ermee op. T was met condoom, dus de kans is echt miniem dat het van hem is. Ja je was fout, heel fout en onverantwoordelijk. Maar waarom zou je je man daar nu onder laten lijden. De kans dat jullie samen een kindje krijgen is 99%. Ga aan je relatie werken zou ik zeggen.
donderdag 15 augustus 2013 21:13
Als je het veilig hebt gedaan lijkt het mij dat het van je man is. Maar moet zeggen dat het wel toevallig is. Je man en jij proberen al 1,5 jaar zwanger te worden en paar dagen na jouw 'misstap' is het raak.
Maar ja, hoe nu verder dan? Of het van je man ofvan die ander is kan je toch pas veel later laten onderzoeken. En neem aan dat je man daar dan toch ook van op de hoogte moet zijn.. Je kan ook moeilijk na de geboorte en na dat onderzoek tegen je man zeggen: ons kind is eigenlijk niet van jou.
Opbiechten dus. Sterkte.
Maar ja, hoe nu verder dan? Of het van je man ofvan die ander is kan je toch pas veel later laten onderzoeken. En neem aan dat je man daar dan toch ook van op de hoogte moet zijn.. Je kan ook moeilijk na de geboorte en na dat onderzoek tegen je man zeggen: ons kind is eigenlijk niet van jou.
Opbiechten dus. Sterkte.
donderdag 15 augustus 2013 21:16
quote:Vicky schreef op 15 augustus 2013 @ 21:09:
Als je het veilig hebt gedaan dan is het toch echt van je man hoor.Er zijn ook (als ik verhalen hier lees op het forum) vrouwen die ondanks pil of condoom zwanger zijn geworden. Ja het zijn er niet veel maar je weet het niet he.
Als je het veilig hebt gedaan dan is het toch echt van je man hoor.Er zijn ook (als ik verhalen hier lees op het forum) vrouwen die ondanks pil of condoom zwanger zijn geworden. Ja het zijn er niet veel maar je weet het niet he.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
donderdag 15 augustus 2013 21:16
11 dagen na de eerste dag van je laatste menstruatie neem ik aan? Condoom op tijd om gedaan, niet gescheurd? Dan lijkt me de kans groter dat het van je man is dan van je scharrel, maar zeker weten doe je het pas na een test.
En *duikt alvast weg voor commentaar* eerlijkheid is leuk en aardig, maar als je het opbiecht, jullie gaan uit elkaar, kind blijkt toch van je man. Was het nog allemaal voor niks ook. Opbiechten van vreemdgaan is doorgaans alleen goed voor het schuldgevoel van de vreemdganger. En die mag best een schuldgevoel houden denk ik dan. (Nee, ik praat het niet goed wat ze gedaan heeft, maar toch denk ik dit soms wel eens)
En *duikt alvast weg voor commentaar* eerlijkheid is leuk en aardig, maar als je het opbiecht, jullie gaan uit elkaar, kind blijkt toch van je man. Was het nog allemaal voor niks ook. Opbiechten van vreemdgaan is doorgaans alleen goed voor het schuldgevoel van de vreemdganger. En die mag best een schuldgevoel houden denk ik dan. (Nee, ik praat het niet goed wat ze gedaan heeft, maar toch denk ik dit soms wel eens)
donderdag 15 augustus 2013 21:16
Wat je moet doen?
Indien je rookt ermee stoppen. Geen alcohol drinken. Geen rood vlees en rauwmelkse kaasjes.
Een VK bellen voor een intake.
Wachten tot 11 weken tot je je familie op de hoogte brengt.
Wat je kan doen?
Je kan t aan je man vertellen. Met alle risico's van dien.
Je kan t ook verzwijgen. Eveneens met risico.
Indien je rookt ermee stoppen. Geen alcohol drinken. Geen rood vlees en rauwmelkse kaasjes.
Een VK bellen voor een intake.
Wachten tot 11 weken tot je je familie op de hoogte brengt.
Wat je kan doen?
Je kan t aan je man vertellen. Met alle risico's van dien.
Je kan t ook verzwijgen. Eveneens met risico.
donderdag 15 augustus 2013 21:18
quote:clau3 schreef op 15 augustus 2013 @ 21:14:
Ja ik denk ook van je man, zou toch gek zijn met condoom en ook nog 1x raak terwijl je man ook vruchtbaar is.. Ik zelf zou alleen niet met zo'n leugen kunnen leven, dat je überhaupt vreemd bent gegaan.. Miss opbiechten?Dit bedoel ik eigenlijk een beetje met mijn vorige post. JIJ zou niet met zo'n leugen kunnen leven, dus moet het leven van anderen maar overhoop. Terwijl, als dit een eenmalige fout is, en je samen verder wilt, tsja. Geen idee wat ik zou doen trouwens hoor, just wondering..
Ja ik denk ook van je man, zou toch gek zijn met condoom en ook nog 1x raak terwijl je man ook vruchtbaar is.. Ik zelf zou alleen niet met zo'n leugen kunnen leven, dat je überhaupt vreemd bent gegaan.. Miss opbiechten?Dit bedoel ik eigenlijk een beetje met mijn vorige post. JIJ zou niet met zo'n leugen kunnen leven, dus moet het leven van anderen maar overhoop. Terwijl, als dit een eenmalige fout is, en je samen verder wilt, tsja. Geen idee wat ik zou doen trouwens hoor, just wondering..
donderdag 15 augustus 2013 21:19
Lijkt me ook dat kind van je man is. Maar los daarvan.... Ben jij van plan dit voor je te houden? Zo ja: kun je dat? Gaat dit niet jaaaaaren aan je vreten? Was je niet met bekenden in de kroeg die ook weten wat er gebeurd is, gaat je man hier niet via anderen achter komen? En bovenal: vind jij niet dat je man dit hoort te weten? Zou toch jammer zijn (understatement) als een kersvers gezinnetje straks uiteenspat omdat dit later alsnog uitkomt....
Veel sterkte.
Veel sterkte.
donderdag 15 augustus 2013 21:20
Hoe ik denk over vreemdgaan.
Eigenlijk vind ik dat ik de gevolgen hiervan moet dragen. Niet mijn man. Zeker niet omdat ik weet dat we zielsveel van elkaar houden.
Moet ik hem pijn gaan doen, door het te vertellen? Of heb ik hem al pijn gedaan door het te doen. Ik weet het niet.
Ik denk in ieder geval dat het eerlijker is dat ik hier nog heel lang een schuldgevoel aan blijf overhouden, dan dat hij hier heel veel verdriet aan gaat hebben.
Het was eenmalig en stom.
Eigenlijk vind ik dat ik de gevolgen hiervan moet dragen. Niet mijn man. Zeker niet omdat ik weet dat we zielsveel van elkaar houden.
Moet ik hem pijn gaan doen, door het te vertellen? Of heb ik hem al pijn gedaan door het te doen. Ik weet het niet.
Ik denk in ieder geval dat het eerlijker is dat ik hier nog heel lang een schuldgevoel aan blijf overhouden, dan dat hij hier heel veel verdriet aan gaat hebben.
Het was eenmalig en stom.
donderdag 15 augustus 2013 21:21
donderdag 15 augustus 2013 21:26
Het is altijd lastig beoordelen als je zelf niet in de situatie zit.
Ik zou ervan uitgaan dat het kindje van je man is. Je hebt eenmalig met condoom gesext, kleine kans dat daar een zwangerschap uit voort komt.
Ik zou het niet opbiechten. Kans dat de hele relatie naar de knoppen gaat is dan vrij groot. Dat zou ik niet willen met een zwangere buik en een kindje op komst.
Ik zou me schuldig voelen. Bang dat het een keer uit komt. En ik zou zeker af en toe denken; wat als het tóch van die ander is.... Maar ik zou in mn eentje dealen met die schuldgevoelens en twijfels
Ik zou proberen gelukkig te zijn met een relatie waarin er van elkaar wordt gehouden. Ik zou proberen zielsgelukkig te zijn en te genieten van het wondertje dat er aan komt.
Dat zou ik denk ik allemaal doen
Ik zou ervan uitgaan dat het kindje van je man is. Je hebt eenmalig met condoom gesext, kleine kans dat daar een zwangerschap uit voort komt.
Ik zou het niet opbiechten. Kans dat de hele relatie naar de knoppen gaat is dan vrij groot. Dat zou ik niet willen met een zwangere buik en een kindje op komst.
Ik zou me schuldig voelen. Bang dat het een keer uit komt. En ik zou zeker af en toe denken; wat als het tóch van die ander is.... Maar ik zou in mn eentje dealen met die schuldgevoelens en twijfels
Ik zou proberen gelukkig te zijn met een relatie waarin er van elkaar wordt gehouden. Ik zou proberen zielsgelukkig te zijn en te genieten van het wondertje dat er aan komt.
Dat zou ik denk ik allemaal doen
donderdag 15 augustus 2013 21:28
quote:tantejo schreef op 15 augustus 2013 @ 21:21:
Tja, het was stom maar het is nu eenmaal gebeurd.
Lijkt mij ook dat je zwanger bent van je eigen man. Opbiechten zou ik niet doen, dat zou alles kapot maken. Je beseft nu heel goed dat je stom bezig bent geweest en dat je verder wilt met je man. Klaar.
Sterkte, meid!!
(moet opeens denken aan die reclame dat die clown op babybezoek kwam)
Moeten de mannen niet dag en nacht qua uiterlijk verschillen lijkt mij.
Of dat je teveel films kijkt en dat een kind bloed nodig heeft en dat de bloedgroep van moeder en vader geen bloedgroep uit kan krijgen wat het kind heeft. Ik snap dat de kans groter is dat het haar man is maar wat als het niet zo is? Je man zijn leven lang laten denken dat het zijn kind is terwijl dat niet zo is. Moeilijk.
Tja, het was stom maar het is nu eenmaal gebeurd.
Lijkt mij ook dat je zwanger bent van je eigen man. Opbiechten zou ik niet doen, dat zou alles kapot maken. Je beseft nu heel goed dat je stom bezig bent geweest en dat je verder wilt met je man. Klaar.
Sterkte, meid!!
(moet opeens denken aan die reclame dat die clown op babybezoek kwam)
Moeten de mannen niet dag en nacht qua uiterlijk verschillen lijkt mij.
Of dat je teveel films kijkt en dat een kind bloed nodig heeft en dat de bloedgroep van moeder en vader geen bloedgroep uit kan krijgen wat het kind heeft. Ik snap dat de kans groter is dat het haar man is maar wat als het niet zo is? Je man zijn leven lang laten denken dat het zijn kind is terwijl dat niet zo is. Moeilijk.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
