Zwanger worden na miskraam in 2016/2

@always jeetje wat een schrik! Idd wat Lillian zegt: hoe nu verder? Wil en ga je verder onderzoeken?



Hier echt zo gespannen. Wil gewoon echt niet steeds denken aan wel/niet zwanger, terwijl iedereen om mij heen maar in 1 keer zwanger wordt Ik denk dat de 'klachten' die ik nu heb toch gewoon gespannenheid zijn icm gewoon weer ongesteld worden. Pff.

Bedankt dames, Ja ik zit midden in de onderzoeken op het moment. Eind van deze maand hoor ik meer. Er lopen bij ons ook al onderzoeken in verband met het verlies van mijn kindje van 22 weken. Maar dit zou een duidelijke oorzaak van dat drama kunnen zijn. Dat wil ik sowieso echt nooit meer mee maken. Dus hoe meer info hoe beter. (Maar ook eng). Anders misschien nog kans via IVF ofzo?

quote:cheese-cake schreef op 16 januari 2017 @ 18:08:

Hier echt zo gespannen. Wil gewoon echt niet steeds denken aan wel/niet zwanger, terwijl iedereen om mij heen maar in 1 keer zwanger wordt Ik denk dat de 'klachten' die ik nu heb toch gewoon gespannenheid zijn icm gewoon weer ongesteld worden. Pff.





Ik duim voor je dat het geen ongesteldheidskramp is !

Ik had dat toen ik zwanger was ook heel erg, d8 dat ik ongesteld was geworden. Kramp in mijn buik een paar dagen, beetje bloed verlies. Maar bleek toen zwanger te zijn....

quote:cheese-cake schreef op 16 januari 2017 @ 18:08:



Hier echt zo gespannen. Wil gewoon echt niet steeds denken aan wel/niet zwanger, terwijl iedereen om mij heen maar in 1 keer zwanger wordt Ik denk dat de 'klachten' die ik nu heb toch gewoon gespannenheid zijn icm gewoon weer ongesteld worden. Pff.Enorm herkenbaar!!! En vreselijk irritant dat gevoel.

Ik snap je gedachte Always maar ivf doen ze niet zomaar. Ik hoop voor je dat er wat uitkomt ipv pech.



Babbes ik telde vanaf echt bloed maar dat zal iedereen verschillend doen denk ik.

quote:Vanessakusje1987 schreef op 16 januari 2017 @ 18:27:

Ik snap je gedachte Always maar ivf doen ze niet zomaar. Ik hoop voor je dat er wat uitkomt ipv pech.



Babbes ik telde vanaf echt bloed maar dat zal iedereen verschillend doen denk ik.Nou ik heb als uitslag liever ' pech ' eigenlijk...... dan een of andere enge dna afwijking... denk ik.

zonnetje. Wat een ontzettend rotbericht. Heel veel sterkte. Kans is groot inderdaad dat het pech is.

Ik vond de 2e keer ook erg heftig. Heftiger dan nu de 3e keer. Het gevoel dat 'het er nu om hangt' of het nu wel normaal zal gaan of dat je definitief t stempeltje gaat krijgen van herhaalde miskramen. En wat dan...

Wij hebben bewust gekozen om geen onderzoeken te doen. Wens jullie veel sterkte bij jullie keuze, het is een lastig proces



Always heftig zeg! Sinds wanneer weet je dat van je schoonzus? Ook met een translocatie is het wel mogelijk om een normaal gezond kindje te krijgen maar de kans wordt natuurlijk wel een stuk kleiner. Wat lijkt het me lastig om daar een voor jullie goede keus in te maken zeg! Ook jullie veel sterkte deze periode...



Cheese cake herkenbaar hoor. Het is ook niet eerlijk...



Babbes hier ook op dag 1 rood bloed dus kan je niet helpen.



Ik heb nog steeds geen menstruatie hier. Wel nog een test gedaan voor de zekerheid maar blijft echt wit. Geduld....

Ik was meer verbaasd over Phlee dat ze alweer een cyclus heeft, superfijn. De arts zei tegen me dat ik 'mazzel' had dat ik maar een paar weken hoefde te wachten met een nieuwe afspraak omdat 'gewone' vrouwen minstens een week of 5-6 moeten wachten, maar dat valt dus in het geval van Phlee mee gelukkig. Was gewoon nieuwsgierig.

Hallo meiden, ik hoop dat ik hier even mijn hart mag luchten. Ik weet niet waar ik het anders kan doen.



Een maandje geleden heb ik een miskraam gehad. Mijn vriend en ik waren nog niet echt bewust bezig met zwanger worden. Dus niet precies aan het opletten wanneer mijn eisprong was. Maar we gebruikten geen voorbehoedsmiddelen en hadden zoiets, als het komt, dan komt het en dan is dat mooi.



Ik bleek dus zwanger. We waren er dolblij mee, maar ik had wel zo'n gevoel van 'het is nog vroeg en er kan nog veel gebeuren'. En dat was dus ook zo, 5 dagen nadat ik de eerste positieve test gedaan had, begon ik te bloeden na het vrijen. Op dat moment was ik 4 weken en 3 dagen zwanger. De verloskundige gaf eerst aan dat het waarschijnlijk een contactbloeding zou zijn, maar het bloeden hield niet op en werd erger. Ik had het daar emotioneel wel erg moeilijk mee. Ik heb zelf al jarenlang een kinderwens (ben nu 31), maar ben niet eerder de juiste partner tegengekomen.

Na 3 dagen werd het bloeden minder en het is toen vrij snel gestopt. Ik wist eigenlijk wel dat het toen voorbij was. Maar 1 week nadat het bloeden gestopt was, heb ik, omdat ik ergens toch nog hoopte dat het niet zou zijn wat het leek en tevens op aanraden van mijn verloskundige, een zwangerschapstest gedaan. Deze was inderdaad volledig negatief. Toen wist ik in elk geval wel dat ik geen HCG meer in mijn lichaam had.



Ik merk dat ik er sinds de miskraam wel veel mee bezig ben en dat ik moeilijker kan denken 'als het komt dan komt het en nog niet bewust plannen'. Zeker omdat ik me nu besef dat een gezonde zwangerschap nog niet zo vanzelfsprekend is. Op dit moment vraag ik me af of ik weer zwanger ben. Als ik een vroege eisprong (dag 11) gehad zou hebben, waar ik wel een vermoeden van heb, dan zou ik inderdaad zwanger kunnen zijn. Ik heb al 1,5 week veel en heldere dromen en ik ben heel vaak wakker 's nachts. Ik heb gevoelige borsten, begin om de raarste dingen te huilen (een puppy op tv, een zielig verhaal op viva etc.), wisselend humeur, vaak honger, lichte krampjes/steekjes in mijn onderbuik en al 2 dagen misselijk. Ik probeer telkens maar tegen mezelf te zeggen dat ik me voor de gek hou, dat ik niet zo snel weer zwanger kan zijn en dat ik heus geen vroege eisprong heb gehad. Ik weet überhaupt niet eens of mijn cyclus weer normaal is. En ik durf nog geen test te doen. Dat wil ik pas doen als ik de dag voorbij ben waarop ik vorige keer de miskraam heb gehad (dag 31 in mijn cyclus zeg maar), dus dat zou komende maandag zijn. Al zou ik zwanger zijn en het gaat weer mis voor die tijd, wil ik liever gewoon denken dat ik ongesteld ben geworden.



De miskraam baart me namelijk zorgen. Is wel alles goed met mijn lichaam? Waar is dit door gekomen? Waarom gaat het bij zo veel anderen wel goed? Zulke vragen gaan door me heen. Mijn zus heeft 3 kinderen gekregen en daarbij is altijd alles goed gegaan. Ik voel me niet meer de jongste (sorry voor de vrouwen hier die ouder zijn, die zullen me nu waarschijnlijk uitlachen). Maar aangezien de risico's als je 35 jaar of ouder bent alleen maar groter worden, wil ik het liefst toch voor mijn 35ste kinderen hebben.

Daarnaast las ik een verhaal hier op Viva over een vrouw die op haar 33ste in de overgang kwam en een kinderwens had. Vreselijk voor haar! En dan denk ik, dat kan je ook nog overkomen.



Waarschijnlijk maak ik me veels te druk en heb ik geen recht van klagen na net 1 miskraam. Ik besef me dat er vrouwen (ook hier) zijn die veel ergere dingen meemaken. Maar er zijn af en toe momenten dat ik het even niet kan relativeren. Ik heb ook niemand waar ik ermee over kan praten. Ik merk dat mijn zus mij bijvoorbeeld totaal niet begrijpt. Waarschijnlijk omdat zij het nooit heeft meegemaakt. Zij stuurde me 2 dagen na de miskraam vrolijk foto's van haar 2 maanden oude baby.

Hoi @kerstcadeautje, welkom hier! De gevoelens die je hebt zijn heel normaal. Misschien moet je iemand van je vrienden of familie in vertrouwen nemen om mee te praten. Ik merk dat dat heel erg oplucht. Ik herken helaas ook dat anderen er helemaal niet meer mee bezig zijn en het bij jou nog zo vers is. Helaas kunnen anderen zich er ws weinig bij voorstellen. Ook moet je gewoon de tijd nemen voor de verwerking. Ik snap dat je het spannend vind om wellicht weer zwanger te zijn. Is ook iets waar ik nu al tegenop zie (gek hè...eerst wil je het en nu is het gewoon te eng bijna). Ik zou idd even wachten met testen... je lichaam kan je ook erg in de maling nemen! Heel veel sterkte gewenst in ieder geval!

Ik hoop t van harte voor je Always!



He balen dat wachten Kans. Hopelijk is je ongesteldheid er snel dan kan je verder.



Toevallig had ik t na de bevalling 1e x en na de curettage 2e x ook direct weer babbes. Wou dat dat voor iedereen gold dat weet je tenminste waar je aan toe bent.



Welkom Kerstkadootje, helaas net als met de rest, voor een minder leuke reden dat dan weer wel.

Heftig verhaal ook weer maar wees niet getreurd. De meeste mensen vertellen het gewoon niet. Op Viva vertellen meer mensen wat ze hebben gemaakt hebben dan mensen die gewoon het perfecte leven hebben. 1 op de 3 krijgt een miskraam maar vaak zo vroeg dat dat niet eens ontdekt wordt. Spannend het klinkt inderdaad alsof je weer zwanger bent ik hoop het voor je en dat het nu wel goed gaat.

Hoi Kerstkadootje,

Ik herken me heel erg in jou gevoel nu. Zoveel vragen had en heb ik ook na mijn miskraam. Ook al kan iedereen je voorhouden dat een miskraam zo vaak voorkomt, voor je gevoel is er misschien bij jou net iets meer aan de hand ( ook al is dat vaak niet zo). Ook het onbegrip of meer achteloosheid waarmee er worst gereageerd door de omgeving die inderdaad vaak geen idee hebben hoe zo'n ingrijpende gebeurtenis een miskraam is is herkenbaar. Mijn tip is echt: praat erover en spreek ook je gevoelens uit. Sommigen zullen het daarna alsnog niet begrijpen, anderen houden meer rekening met je. En belangrijker nog: dan pas hoor je verhalen hoeveel mensen het ook is overkomen. Helaas gebeurt het veel te veel maar ik probeer mij vast te houden aan het idee dat het vaker goed dan fout gaat. Heel veel sterkte meid en praat maar lekker van je af hier!

Ik ben sinds gisteren weer meer gaan vloeien en heb er weer krampen bij gekregen. Lijkt erop alsof nog niet alles eruit is gegaan met de tabletten vrijdag. Ik schrik soms echt vd hoeveelheden die er nu nog uitkomt. Hoewel het toen vrijdag al wel aardig wat was.... als het zo heftig blijf is het moeilijk af te sluiten merk ik. Ben er ook deel slap en moe door. Kan weinig meer dan op de bank liggen met n dekentje, kruik en Netflix. Bij zkh geven ze aan nog echo te kunnen doen maarja daar zien ze toxh ook weinig op lijkt me.. ofwel zien ze dat er nog wat zit en ik daarom bloed of er zit niets meer en het is ws slijmvlies oid. Weetniet of ik daar zoveel wijzer v wordt en heb vrijdag toch weer controle. Ben ook enorm klaar met die inwendige echo's merk ik Dus als het weinig zin heeft doe ik t liever niet;) Ik heb ook de stap genomen om psychische hul te vragen bij deze 2 miskramen en me te helpen met volgende zwangerschap door te komen. Pfft vind het n erg heftig traject!

Zonnetje, goed dat je hulp zoekt! Ik vond het inderdaad best zwaar aan het begin van deze zwangerschap (snap dat dat heel raar klinkt voor jullie omdat het uiteindelijk is wat we willen.. zwanger worden). Maar ik was na die tweede miskraam echt het vertrouwen in mijn eigen lichaam kwijt. Na de echo rond 11 weken was dat gevoel gelukkig weg en ben ik alsnog gaan genieten van de zwangerschap. Het kost dus wel meer tijd maar uiteindelijk komt het goed.



Klaar zijn met die inwendige echo's herken ik ook.. Ik had cysten op mijn eierstokken en kreeg daardoor nog controle echo's had ook een keer echt een lul van een vent bah! Kreeg ik vervolgens nog lekker de rekeningen van de zorgverzekeraar. Omdat die echo's m.b.t. de cysten niet perse zwangerschap gerelateerd zijn is het eigen risico.. Weet nog dat ik daar heel boos om werd!



Hoop dat je je snel wat beter voelt!! Voor nu vooral aan jezelf denken

Welkom ook van mij kerstkadootje... Lastig he!! Ik heb dezelfde vragen gehad maar probeer mezelf er niet door te laten leiden ook al heb ik intussen 8 zwangerschapsaankondigingen in mn omgeving gehad.. Vind ik ook zo moeilijk.. Hun wel en ik niet... Maar het komt goed meis! En wie weet ben je weer opnieuw zwanger!! Spannend zeg!!



Zonnetje, meis heel veel bloedverlies heeft mij toen ziek gemaakt! Hou het wel in de gaten.. Als je duizelig wordt of piep in je oren gelijk ziekenhuis bellen!!

Dikke knuf voor jou!!



Ik verkeerd gerekend ik dacht dat morgen de 20 is haha maar dat is vrijdag, dan is mn nod.

Heb sinds gister zere borsten verder voel ik niks dus tja kan ook gewoon aankomende ongie zijn.. Afwachten maar

Hey @messe..ik vind t zo lastig of wat ik heb normaal is. Het is wel meer bloed dan bij mijn "natuurlijke" miskraam maar het is niet alsof er n kraantje open staat oid... Voel me wel slap ja..probeer langzaamaan weer wat dingen te doen (was bijv) maar dan ook weer erg blij als m'n tankje erop zit en ik weer op de bank kan liggen. Ik denk dat ik echo vrijdag afwacht en hoop dat bloed minder wordt en ik vrijdag schoon ben. Hoeveel bloedverlies had jij en waar had je toen last van?

Ze hadden gezegd dat het op menstruatie zou lijken nou no way!



Ik had met name s'avonds/ s'nachts dat ik echt bijna niet van wc af kon omdat er steeds "golven" bloed uit kwamen.. Dat 3 uur lang en dan werd het minder.. Tot de volgende dag weer..

Dag daarop was ik slap en moe, begon beetje sterretjes te zien als ik opstond.

Heb toen verloskundige gebeld en ben ingestuurd.. Met spoed bloed afgenomen en waardes waren laag.. Toen paar uur later met spoed gecuretteerd..



Heb zoiezo daarna van die flesjes floradix genomen, die werkten wel goed!

Je kan altijd ff overleggen met de verloskundige of gyn

Okey dankjewel @messe! Dan heb ik wel de lichtere variant . Maar wat kan je je akelig voelen van al dat bloedverlies en krampen. Heb echt van die zwabber-benen...

@messe/zonnetje: wat een verschil kan dat zijn, bij mij was het inderdaad niet heel veel anders dan een menstruatie, qua hoeveelheid en qua lengte. Hopelijk gaat t snel beter zonnetje.



@kerstkadootje; welkom! Dat meisje van die vervroegde overgang op dr 33e waar je het over had is een vriendin van mij trouwens. Echt heel verdrietig.

Kerstkadootje welkom hier. Je kunt hier inderdaad je verhaal kwijt en iedereen zal iets in je verhaal herkennen. Hopelijk kun je ook wat sterkte halen uit herkenning in onze verhalen.

Al je vragen hebben wij zelf ook. Ik duim voor je dat je misschien al wel weer heel snel goed nieuws hebt!



Pff heb nog steeds geen menstruatie ben m'n hele vruchtbare leven gewoon nog nooit een dag te laat geweest. Argggh kan er niet tegen dat t nu gerekt wordt. Voelt nog steeds alsof elke dag telt. Stom hè. Wil gewoon aan een nieuwe cyclus beginnen.



Net programma vier handen op een buik gekeken. Sneu verhaal, had dat baby'tje graag een thuis gegeven (en het meisje zelf eigenlijk ook wel)

Hi allemaal.

Voor eerst na mijn mk werd ik vandaag niet verdrietig wakker. Bloedverlies was ook helemaal stuk minder, ik schrok er niet van zoals afgelopen dgn wel geval was. Hoop dat het nu berg opwaarts gaat. Misschien dat ik dan toch deze wk weer wat kan werken..is voor mij toch ook goede afleiding. En fijn omdat dat ook teken is dat 't weer wat beter gaat. Wat meehelpt is dat ik n intake gepland heb staan met psycholoog die gespecialiseerd is in psych hulp rondom zwangerschap. Denk dat ik daar echt goede stappen mee kan maken. Gisteren goed gesprek gehad met vriendlief. Ergens was ik toch bang dat hij wellicht gevoel zou krijgen door al het gedoe en moeite die het kost n kindje te krijgen dat hij zou willen afhaken... dat is geenszins het geval! Meneer is vastberaden dat wij samen n gezinnetje zullen starten hoe de weg ernaartoe ook is. Dat heeft mij ëen hele boost gegeven. Zoveel vertrouwen erin heb ik nog niet en het is fijn te merken dat hij dat wel heeft.



@Kans; mijn cyclus was ook in de war na mijn mk. Ook de 2e erna dus misschien toch wat geduld (arghh!!) hebben? Je had ook test gedaan ofniet? Dus dat kan 't niet zijn ?

Hoi dames,



Het is inderdaad fijn om hier herkenning te vinden.



Zonnetje: Heel veel sterkte!

Babbes: Echt vreselijk van je vriendin. Ik meen gelezen te hebben dat ze wel nog iets gingen proberen... Ik hoop van harte dat het alsnog lukt om op de valreep nog zwanger te worden.



Ik vond het vreselijk bij de miskraam dat ik geen tampons mocht gebruiken. Ik heb echt een hekel aan maandverband. Daardoor was elke wc-gang dus een extra confrontatie. En dan kwam ik van de wc af, liep de kamer in en ik voelde het weer lopen en kon weer terugrennen. Dan begon ik vervolgens weer te huilen, want ik voelde me zo machteloos en kon alleen maar denken 'laat het alsjeblieft stoppen met bloeden, laat het stoppen' in de hoop dat ik dan misschien toch zwanger zou blijven.



Ik heb het mijn moeder en mijn zus toen meteen verteld, maar zij leken me niet te begrijpen. Mijn moeder zei 'ja bij je zus is ook niet alles goed gegaan hoor, want zij had de 2e in stuit liggen'. Nou, ondanks dat haar 2e is stuit lag, is de zwangerschap en bevalling perfect verlopen. Ze heeft een gewone bevalling gehad en de baby was er al uit voor ze het in de gaten had (ze heeft letterlijk gezegd dat ze vroeg of ze moest persen, maar dat hoefde al niet meer want de baby was er al uit). Ze heeft 3 gezonde kinderen en gezonde. Bij mijn moeder kwam het er een beetje op neer (voor mijn gevoel) van stel je niet zo aan, je hebt maar 5 dagen geweten dat je zwanger was, dus je had er ook geen band mee of wat dan ook.

Misschien moet ik het toch maar eens aan mijn stiefmoeder vertellen. Zij heeft 1 zoon, maar vertelde me laatst toevallig dat zij 1 jaar voor ze haar zoon kreeg met 11 weken een miskraam heeft gehad en dat ze het daar heel moeilijk mee heeft gehad. Het kindje bleek al veel eerder gestorven te zijn, want het zag er zeg maar nog niet echt uit als een kindje. Maar zij weet überhaupt niet dat we open staan voor een eventuele zwangerschap.



Gisteravond kreeg ik plots hevige steken linksonder in mijn buik. Na 10 minuten werd dat wel minder en heb vannacht nergens last van gehad. Maar nu af en toe zeurderig gevoel linksonder. En dan begin ik me druk te maken. Aan één kant last hebben is toch niet goed, stel dat ik zwanger zou zijn. Dadelijk heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ofzo (ja sorry, ik maak me momenteel overal druk om). Misschien toch vanavond of morgenochtend een test doen als dit aanhoudt. In mijn pauze maar even naar Kruidvat. Als ik dan niet zwanger blijk te zijn, hoef ik me om zulke dingen in elk geval niet meer druk te maken. Verder wel nog ontzettend moe, maar dat zal ook komen door het slechte slapen (veel dromen en vaak wakker zijn).

@kerstcadeautje, misschien is het idd goed idee met je stiefmoeder te praten en zo toch wat steun te krijgen. Het is n tijd vol onzekerheden en dan is t fijn met iemand te praten die daar herkent en je gerust kan stellen. En n test doen geeft je wellicht ook wat rust, dat je weet waar je aan toe bent. Succes hé!

Kerstcadeautje, het lijkt me een goed idee om je verhaal te vertellen aan je stiefmoeder. Het is zo belangrijk dat je steun kan vinden in je omgeving. Gaat je echt goed doen om erover te praten met haar denk ik.

Mss kan je best zo snel mogelijk een test doen, dat je meer duidelijkheid krijgt.. Geeft je meer rust in je hoofd. Snap je ongerustheid, ik had dit ook heel lang. Ben zeker 3 keer op controle geweest na MK omdat ik ervan uit ging dat het echt niet goed zat. Maar alles was gewoon telkens inorde . Je lichaam heeft toch wel wat tijd nodig om te recuperen.



Zonnetje, goed dat het wat beter gaat met je. Het is ook veel om te verwerken. Probeer je maar goed op te trekken aan je vriend. Zijn vastberadenheid kan je energie uit putten.



Kans, al ongesteld geworden ondertussen? Had je al een zwangerschapstest gedaan?



Hier op het wachtbankje. Dat duurt toch altijd zo lang pff. Deze morgen wakker geworden met negatieve gedachten. Ik krijg soms zo een naar gevoel dat het nog wel es heel lang kan duren voor ik terug zwanger kan worden. Wil die gedachten uit men hoofd. Want heb eigenlijk geen reden om zo te denken. Het is nog maar cyclus 5 na de mk, maar het voelt voor mij als een eeuwigheid.

Foutje!