Relaties
alle pijlers
Als een goede vriendin ver weg gaat wonen...
zondag 21 april 2024 20:26
Een hele dierbare vriendin van mij verhuisd binnenkort vanuit Antwerpen naar een dorpje meer dan een paar uur van mij vandaan.
We leerden elkaar een paar jaar geleden kennen en hadden echt onmiddellijk een klik met elkaar. Veel overeenkomsten, raakvlakken, beide single moeders, haar kind in dezelfde leeftijd als een van mijn kinderen, we wonen op fietsafstand van elkaar vandaan.
Bijna dagelijks appen/bellen, regelmatig even koffie drinken. Lief en leed met elkaar delen. Zij werkt fulltime en ik thuis ivm chronische ziekte, dus ze hield heel vaak rekening met mijn energielevel. Regelmatig afspreken lukte vaak toch. De ene keer urenlang, de andere keer was het al oké als het maar een uurtje was, omdat we beide snel weer naar huis moesten (zij ivm haar zoon, ik ivm moe of kinderen).
Ze heeft me bijgestaan tijdens mijn breuk met mijn ex en ik stond haar bij als zij weer gedoe had met haar ex. En zoveel met elkaar gelachen en gedeeld. Maar bovenal het is zo een fijn mens en lieve vriendin. Ik wist al een tijdje dat ze wilde verhuizen ivm burenoverlast, maar plots was daar voor haar droomhuisje. Vlakbij haar geboortedorp. Voor dezelfde prijs als waar ze nu haar piepkleine flat in Antwerpen huurde, kan ze nu een heel huis met garage, tuin en opritje huren in een klein dorpje. Ik geef haar groot gelijk.
Maar man wat ga ik haar missen. Net nu ik de breuk met mijn ex steeds meer achter me laat. We hebben afgesproken om ons contact en onze vriendschap te blijven onderhouden, maar op zo'n afstand en ivm haar drukke baan en mijn ziekte vrees ik dat de vriendschap zal verwateren....
Ze heeft vandaag het huurcontract getekend en ik heb een traantje moeten laten...
Wie heeft er ooit op afstand een diepe vriendschap vast kunnen houden?
We leerden elkaar een paar jaar geleden kennen en hadden echt onmiddellijk een klik met elkaar. Veel overeenkomsten, raakvlakken, beide single moeders, haar kind in dezelfde leeftijd als een van mijn kinderen, we wonen op fietsafstand van elkaar vandaan.
Bijna dagelijks appen/bellen, regelmatig even koffie drinken. Lief en leed met elkaar delen. Zij werkt fulltime en ik thuis ivm chronische ziekte, dus ze hield heel vaak rekening met mijn energielevel. Regelmatig afspreken lukte vaak toch. De ene keer urenlang, de andere keer was het al oké als het maar een uurtje was, omdat we beide snel weer naar huis moesten (zij ivm haar zoon, ik ivm moe of kinderen).
Ze heeft me bijgestaan tijdens mijn breuk met mijn ex en ik stond haar bij als zij weer gedoe had met haar ex. En zoveel met elkaar gelachen en gedeeld. Maar bovenal het is zo een fijn mens en lieve vriendin. Ik wist al een tijdje dat ze wilde verhuizen ivm burenoverlast, maar plots was daar voor haar droomhuisje. Vlakbij haar geboortedorp. Voor dezelfde prijs als waar ze nu haar piepkleine flat in Antwerpen huurde, kan ze nu een heel huis met garage, tuin en opritje huren in een klein dorpje. Ik geef haar groot gelijk.
Maar man wat ga ik haar missen. Net nu ik de breuk met mijn ex steeds meer achter me laat. We hebben afgesproken om ons contact en onze vriendschap te blijven onderhouden, maar op zo'n afstand en ivm haar drukke baan en mijn ziekte vrees ik dat de vriendschap zal verwateren....
Ze heeft vandaag het huurcontract getekend en ik heb een traantje moeten laten...
Wie heeft er ooit op afstand een diepe vriendschap vast kunnen houden?
hanaa wijzigde dit bericht op 21-04-2024 20:32
2.41% gewijzigd
zondag 21 april 2024 20:32
Mijn liefste vriendinnetje gaat waarschijnlijk emigreren. Ik heb haar al gezegd dat ik een hek om nederland neer ga zetten.
Ik denk dat ik maar "gewoon" te accepteren heb dat we elkaar dan bijna niet meer gaan zien, ik heb niet zoveel met een vakantieadresje in Zuid Europa dus jaarlijks een week bij haar in de bedoening zie ik niet zo zitten. Ik geniet van de tijd die we nog samen hebben en daarna ga ik accepteren dat onze vriendschap verandert.
Ik denk dat ik maar "gewoon" te accepteren heb dat we elkaar dan bijna niet meer gaan zien, ik heb niet zoveel met een vakantieadresje in Zuid Europa dus jaarlijks een week bij haar in de bedoening zie ik niet zo zitten. Ik geniet van de tijd die we nog samen hebben en daarna ga ik accepteren dat onze vriendschap verandert.
...
zondag 21 april 2024 20:35
Ahh wat jammer! Dat overtreft de afstand tussen mij en mijn vriendin!Rooss4.0 schreef: ↑21-04-2024 20:32Mijn liefste vriendinnetje gaat waarschijnlijk emigreren. Ik heb haar al gezegd dat ik een hek om nederland neer ga zetten.
Ik denk dat ik maar "gewoon" te accepteren heb dat we elkaar dan bijna niet meer gaan zien, ik heb niet zoveel met een vakantieadresje in Zuid Europa dus jaarlijks een week bij haar in de bedoening zie ik niet zo zitten. Ik geniet van de tijd die we nog samen hebben en daarna ga ik accepteren dat onze vriendschap verandert.
Soms komen er echte parels op je pad en dan is het slikken als ze weer weg moeten.
Ik ben echt blij voor mijn vriendin, gun het haar zo want het is een heel mooi mens, maar ik heb het er wel moeilijk mee. Ik denk dat lange afstands vriendschappen moeilijk om te onderhouden zijn. Je mist toch veel van elkaars dagelijks leven
zondag 21 april 2024 20:37
Ik! Mijn beste vriendin leren halverwege middelbare school. 1 jaar volledig bij elkaar in de klas gezeten, jaar daarna bij 1 vak. Daarna ging zij van school. En nog steeds, 20 jaar later is zij mijn beste vriendin. In het begin woonde we een paar km bij elkaar vandaan. Na 3 jaar kwam er meer afstand tussen onze woonplaatsen. Maar spraken we elkaar nog elke dag; bellen of appen. Zagen elkaar minder dan daarvoor.
Weer een paar jaar later kwam er nog meer afstand tussen onze woonplaatsen; ene kant van NL-andere kant van NL. toen belde we bijna elke dag als we sochtends en/of smiddags naar ons werk reden. Zij kreeg kinderen (5 jaar geleden de eerste), dus veranderde haar leven nogal.
Het bellen en appen veranderde daardoor qua tijden en hoeveelheid. Maar nog steeds, zij is mijn beste vriendin. Ook al zie ik haar misschien drie of vier keer per jaar echt “live”. En is het bellen soms drie keer per week, en dan twee weken alleen met een paar appjes. Het maakt niet uit, we weten beide van elkaar hoe belangrijk we voor elkaar zijn. Als er iets is, is de ander er. En ook met non-info, dat blijven we ook delen.
Weer een paar jaar later kwam er nog meer afstand tussen onze woonplaatsen; ene kant van NL-andere kant van NL. toen belde we bijna elke dag als we sochtends en/of smiddags naar ons werk reden. Zij kreeg kinderen (5 jaar geleden de eerste), dus veranderde haar leven nogal.
Het bellen en appen veranderde daardoor qua tijden en hoeveelheid. Maar nog steeds, zij is mijn beste vriendin. Ook al zie ik haar misschien drie of vier keer per jaar echt “live”. En is het bellen soms drie keer per week, en dan twee weken alleen met een paar appjes. Het maakt niet uit, we weten beide van elkaar hoe belangrijk we voor elkaar zijn. Als er iets is, is de ander er. En ook met non-info, dat blijven we ook delen.
zondag 21 april 2024 20:37
Jammer! Wil je daar meer over vertellen?
zondag 21 april 2024 20:39
Geweldig dit!motorbloemetje schreef: ↑21-04-2024 20:37Ik! Mijn beste vriendin leren halverwege middelbare school. 1 jaar volledig bij elkaar in de klas gezeten, jaar daarna bij 1 vak. Daarna ging zij van school. En nog steeds, 20 jaar later is zij mijn beste vriendin. In het begin woonde we een paar km bij elkaar vandaan. Na 3 jaar kwam er meer afstand tussen onze woonplaatsen. Maar spraken we elkaar nog elke dag; bellen of appen. Zagen elkaar minder dan daarvoor.
Weer een paar jaar later kwam er nog meer afstand tussen onze woonplaatsen; ene kant van NL-andere kant van NL. toen belde we bijna elke dag als we sochtends en/of smiddags naar ons werk reden. Zij kreeg kinderen (5 jaar geleden de eerste), dus veranderde haar leven nogal.
Het bellen en appen veranderde daardoor qua tijden en hoeveelheid. Maar nog steeds, zij is mijn beste vriendin. Ook al zie ik haar misschien drie of vier keer per jaar echt “live”. En is het bellen soms drie keer per week, en dan twee weken alleen met een paar appjes. Het maakt niet uit, we weten beide van elkaar hoe belangrijk we voor elkaar zijn. Als er iets is, is de ander er. En ook met non-info, dat blijven we ook delen.
Ik hoop dat wij dit ook vast kunnen houden.
zondag 21 april 2024 20:40
zondag 21 april 2024 20:51
Ik ben zo'n vriendin. En ik ben verhuisd. Bijna andere kant van het land.
En als het even meezit, verhuis ik binnen niet hele lange tijd naar helemaal het andere kant van het land.
De frequentie dat mijn beste vriendin en ik elkaar zien, is veranderd (van 1x per maand naar 1x per drie a vier maanden). Maar de vriendschap zelf is niet veranderd. En dat zijn we ook niet van plan.
En als het even meezit, verhuis ik binnen niet hele lange tijd naar helemaal het andere kant van het land.
De frequentie dat mijn beste vriendin en ik elkaar zien, is veranderd (van 1x per maand naar 1x per drie a vier maanden). Maar de vriendschap zelf is niet veranderd. En dat zijn we ook niet van plan.
I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi
- Gandhi
zondag 21 april 2024 20:57
Mijn beste vriendin en ik hebben al meerdere verhuizingen en emigraties overleefd. In de periode dat we wel toevallig weer dichterbij elkaar gingen wonen leek het contact zelfs wat minder, het idee van we zien elkaar makkelijk snel even zorgde daarvoor.
Nu bellen we dagelijks en zien we elkaar regelmatig. Afstand heeft voor mij geen invloed als het een goede vriendschap is. Al kan de invulling natuurlijk veranderen. Sterkte. Snap dat het even slikken is.
Nu bellen we dagelijks en zien we elkaar regelmatig. Afstand heeft voor mij geen invloed als het een goede vriendschap is. Al kan de invulling natuurlijk veranderen. Sterkte. Snap dat het even slikken is.
zondag 21 april 2024 20:58
Mijn beste vriendin woont al iets van 25 jaar in Australië. We kennen elkaar al 38 jaar. De vriendschap is wel veranderd en soms hebben we langere tijd geen contact maar zodra we wel weer contact hebben is het weer vanouds.
Elkaar zien is wel lastig aangezien zij geen band meer met NL heeft en Australie ook. niet om de hoek ligt. De afgelopen 15 jaar hebben wij elkaar 4x gezien. 1x in NL, 1x in Duitsland en 2x in Australie. Waarvan de laatste keer een jaar lang elke dag. Dat was echt super.
Elkaar zien is wel lastig aangezien zij geen band meer met NL heeft en Australie ook. niet om de hoek ligt. De afgelopen 15 jaar hebben wij elkaar 4x gezien. 1x in NL, 1x in Duitsland en 2x in Australie. Waarvan de laatste keer een jaar lang elke dag. Dat was echt super.
zondag 21 april 2024 21:02
Mijn vriendschap heeft ook een jarenlange emigratie naar de andere kant van de wereld overleefd. Ze is inmiddels weer terug gelukkig. Is het anders, tuurlijk maar levens veranderen sowieso altijd. Met alle mogelijkheden die je tegenwoordig hebt om contact te houden kan het niet anders dan dat je een nieuwe modus vindt. Als je graag genoeg wil.
Lorem Ipsum
zondag 21 april 2024 21:23
Hier ook ervaringen met vriendinnen die voor internationaal werk naar de andere kant van de wereld verhuisden. Die ben ook jarenlang kwijt geweest, maar zoals eigenlijk voor al mijn vriendschappen geldt: het maakt niet uit om elkaar tijden niet te zien, we pikken de vriendschap ook na vijf of tien jaar weer op. De vriendin die weer terugkeerde na bijna vijftien jaar buitenland ook. Heel fijn. Ik weet niet hoe het was gegaan als ze in het buitenland was gebleven. Toen ze vertrok hadden we geen Facebook en Whatsapp bestond nog niet.
zondag 21 april 2024 21:25
Ik lees hier dat het sommigen toch gelukt is om de vriendschap vast te houden. Het vraagt meer inspanningen en elkaar tussendoor een lange tijd moeten missen, maar bij ons zat het hem steeds in die leuke spontane korte ontmoetingen: "Hanaa zie ik je straks even voor een theetje in onze vaste tent? Tot zo!"
zondag 21 april 2024 21:29
Komt goed hoor TO! Blijf geregeld afspreken. Om en om bij elkaar en af en toe in een leuke stad in het midden.
Veel van mijn vriendinnen wonen op meer dan uur reisafstand. Nu moet ik zeggen dat ik het voor nu ook prima vind om twee keer per jaar af te spreken. In de tijd dat we in dezelfde stad studeerden was het natuurlijk anders maar iedereen is druk, heeft kinderen, een relatie, een (vaak full time) job. Dan kom je al gauw uit bij weekenden.
Maar blijf het lekker doen. Of ga uit eten, plan een wellness dagje!
Veel van mijn vriendinnen wonen op meer dan uur reisafstand. Nu moet ik zeggen dat ik het voor nu ook prima vind om twee keer per jaar af te spreken. In de tijd dat we in dezelfde stad studeerden was het natuurlijk anders maar iedereen is druk, heeft kinderen, een relatie, een (vaak full time) job. Dan kom je al gauw uit bij weekenden.
Maar blijf het lekker doen. Of ga uit eten, plan een wellness dagje!
zondag 21 april 2024 22:06
Even beeldbellen? Is niet helemaal hetzelfde, maar het is wel anders dan gewoon telefoneren.Hanaa schreef: ↑21-04-2024 21:25Ik lees hier dat het sommigen toch gelukt is om de vriendschap vast te houden. Het vraagt meer inspanningen en elkaar tussendoor een lange tijd moeten missen, maar bij ons zat het hem steeds in die leuke spontane korte ontmoetingen: "Hanaa zie ik je straks even voor een theetje in onze vaste tent? Tot zo!"
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 21 april 2024 22:21
Wat jammer en wat ga je haar missen inderdaad. Je hebt het te accepteren, maar leuk is anders.
Omdat je naar ervaringen vroeg: ik heb 13 jaar geleden Nederland verlaten en daarmee mijn dierbare vriendinnen en familie. Met de echt goede vriendinnen heb ik het contact vast kunnen houden. Ik heb zo’n 5 echt goede, fijne vriendschappen in NL. Ik app en FaceTime geregeld als zij druk zijn of ik even druk ben, pakken we het contact ook zo weer op. Mijn allerbeste vriendin spreek ik wel 1x per week. Zij is ook de God Mother van onze dochter. En als ze bij ons is met man en kinderen dan maken we het ook echt speciaal. Man en ik hebben wel weer het voornemen om terug te keren naar Nederland overigens.
Omdat je naar ervaringen vroeg: ik heb 13 jaar geleden Nederland verlaten en daarmee mijn dierbare vriendinnen en familie. Met de echt goede vriendinnen heb ik het contact vast kunnen houden. Ik heb zo’n 5 echt goede, fijne vriendschappen in NL. Ik app en FaceTime geregeld als zij druk zijn of ik even druk ben, pakken we het contact ook zo weer op. Mijn allerbeste vriendin spreek ik wel 1x per week. Zij is ook de God Mother van onze dochter. En als ze bij ons is met man en kinderen dan maken we het ook echt speciaal. Man en ik hebben wel weer het voornemen om terug te keren naar Nederland overigens.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 21 april 2024 22:26
Bedankt voor de reacties.
Het is niet onmogelijk dus, wel anders.
De tip van beeldbellen is een leuke. Theetje erbij en kletsen maar
Ik ben bang dat ik zelf de vriendschap laat verwateren/op een laag pitje ga zetten. Is me ooit gebeurd met mijn studie vriendin uit Nederland. Ik verhuisde naar Antwerpen, zij naar Utrecht. Waar we elkaar vroeger bijna iedere dag zagen of spraken (oké we studeerden nog) werd de frequentie véél minder na onze verhuizingen. En hoewel we nog steeds contact hebben (elke maand wel even bellen) voelt alles zó anders. We zijn niet meer betrokken in elkaars dagdagelijks leven. Als we bellen is het een soort van urenlang bijpraten wat we de afgelopen maanden allemaal hebben gedaan, een soort update. Als we afspreken (1 a 2 x per jaar) moet voor mijn gevoel alles eruit worden gehaald.
Terwijl we vroeger gerust samen urenlang zwijgzaam op een terras konden zitten en gewoon mensen konden blijven kijken zonder het gevoel om elkaar te moeten "entertainen" omdat je elkaar al bijna een jaar niet hebt gezien.
Het zit hem voor mij in die kleine nabije dingen. Dat ik dat met haar ga verliezen stemt me verdrietig.
Het is niet onmogelijk dus, wel anders.
De tip van beeldbellen is een leuke. Theetje erbij en kletsen maar
Ik ben bang dat ik zelf de vriendschap laat verwateren/op een laag pitje ga zetten. Is me ooit gebeurd met mijn studie vriendin uit Nederland. Ik verhuisde naar Antwerpen, zij naar Utrecht. Waar we elkaar vroeger bijna iedere dag zagen of spraken (oké we studeerden nog) werd de frequentie véél minder na onze verhuizingen. En hoewel we nog steeds contact hebben (elke maand wel even bellen) voelt alles zó anders. We zijn niet meer betrokken in elkaars dagdagelijks leven. Als we bellen is het een soort van urenlang bijpraten wat we de afgelopen maanden allemaal hebben gedaan, een soort update. Als we afspreken (1 a 2 x per jaar) moet voor mijn gevoel alles eruit worden gehaald.
Terwijl we vroeger gerust samen urenlang zwijgzaam op een terras konden zitten en gewoon mensen konden blijven kijken zonder het gevoel om elkaar te moeten "entertainen" omdat je elkaar al bijna een jaar niet hebt gezien.
Het zit hem voor mij in die kleine nabije dingen. Dat ik dat met haar ga verliezen stemt me verdrietig.
hanaa wijzigde dit bericht op 21-04-2024 22:34
2.60% gewijzigd
zondag 21 april 2024 22:27
Mij ook niet.
Niet leuk om te horen, to, en heel verdrietig, maar door afstand zal een vriendschap verwateren. Misschien niet altijd, maar ik denk wel dat dit bijna altijd opgaat. Ik begrijp wel dat het ontzettend rot is. Sterkte, to.
zondag 21 april 2024 22:35
Dankje!
Zou je ook willen delen waarom het jou niet gelukt is?
zondag 21 april 2024 22:50
Mijn beste vriendin is 12 jaar geleden geëmigreerd naar Duitsland maar wel ver Duitsland in. 5 uur met de auto.
Ik was intens verdrietig,
Maaaar we zijn nog steeds goede vriendinnen.
In t begin ging ik echt vaak daarheen 1 keer per 2 maanden en kwam zij ook vaak terug. Later kreeg ik twee kinderen en zij heeft geen kinderen en ben ik echt een tijd minder die kant op gegaan. Zij heeft ook meer leven daar en komt minder naar Nederland maar nog steeds hele goede vrienden.
We appen regelmatig, bellen soms vaak soms tijden niet. Maar als we elkaar weer zien is het altijd goed en gezellig.
Ik denk dat het belangrijk is om geïnteresseerd te blijven in t leven van de ander. Te blijven delen uit je eigen leven zodat de ander betrokken blijft voelen
Om geen verwachtingen te hebben van de ander over hoe vaak te zien enz maar gewoon te genieten van wat blijkt te kunnen
Ik was intens verdrietig,
Maaaar we zijn nog steeds goede vriendinnen.
In t begin ging ik echt vaak daarheen 1 keer per 2 maanden en kwam zij ook vaak terug. Later kreeg ik twee kinderen en zij heeft geen kinderen en ben ik echt een tijd minder die kant op gegaan. Zij heeft ook meer leven daar en komt minder naar Nederland maar nog steeds hele goede vrienden.
We appen regelmatig, bellen soms vaak soms tijden niet. Maar als we elkaar weer zien is het altijd goed en gezellig.
Ik denk dat het belangrijk is om geïnteresseerd te blijven in t leven van de ander. Te blijven delen uit je eigen leven zodat de ander betrokken blijft voelen
Om geen verwachtingen te hebben van de ander over hoe vaak te zien enz maar gewoon te genieten van wat blijkt te kunnen
where ever you go, go with your heart
maandag 22 april 2024 00:21
Het klinkt alsof je ook het type vriendschap dat je met haar hebt gaat missen! En omdat nabijheid daarin belangrijk is weet je zeker dat je dat gaat verliezen, ook als het contact met haar wel blijft bestaan. Dus daar zou ik gewoon ongegeneerd verdrietig om zijn.
Tegelijkertijd kan je natuurlijk wel uitzoeken of deze vriendschap in een andere vorm kan voortbestaan. Ik herken de omschrijving van de vriendschap op afstand die een update-vriendschap wordt. Dat vind ik zelf ook niet echt wat haha, ik mis daar een bepaalde connectie. Misschien kan je eens met je vriendin bespreken wat jullie wél zouden willen en samen bedenken hoe jullie de vriendschap opnieuw vorm kunnen geven.
Niet mijn eigen vriendschap, maar mijn moeder had een vriendin die wegverhuisde, ook van stad naar ver weg platteland. We hebben regelmatig een weekend met het hele gezin bij hun gelogeerd en andersom. Vond ik als kind heerlijk, lekker dat buitenleven daar. En zij vonden het fijn om af en toe in hun oude stad te zijn. En ik denk zo dat de ouders het ook fijn vonden om af en toe weer een tijdje met elkaar op te trekken (wil het niet romantiseren want ik weet dat er óók irritaties waren op die weekenden, haha).
Tegelijkertijd kan je natuurlijk wel uitzoeken of deze vriendschap in een andere vorm kan voortbestaan. Ik herken de omschrijving van de vriendschap op afstand die een update-vriendschap wordt. Dat vind ik zelf ook niet echt wat haha, ik mis daar een bepaalde connectie. Misschien kan je eens met je vriendin bespreken wat jullie wél zouden willen en samen bedenken hoe jullie de vriendschap opnieuw vorm kunnen geven.
Niet mijn eigen vriendschap, maar mijn moeder had een vriendin die wegverhuisde, ook van stad naar ver weg platteland. We hebben regelmatig een weekend met het hele gezin bij hun gelogeerd en andersom. Vond ik als kind heerlijk, lekker dat buitenleven daar. En zij vonden het fijn om af en toe in hun oude stad te zijn. En ik denk zo dat de ouders het ook fijn vonden om af en toe weer een tijdje met elkaar op te trekken (wil het niet romantiseren want ik weet dat er óók irritaties waren op die weekenden, haha).
maandag 22 april 2024 06:01
De nabijheid speelt absoluut een grote rol. Het binnen 10 minuten kunnen afspreken bij wijze van, maar ook met haar als persoon was het precies wat ik zocht in een nabije vriendin.
Met mijn andere vriendin uit Nederland (we zijn al 25 jaar vriendinnen) ging het van 'we gaan elkaar nog zoveel mogelijk zien en bellen, we blijven betrokken" naar "hè wat heb je de afgelopen maanden allemaal nog gedaan, oeh afspreken, ik heb ergens over 3 maanden een plekje vrij om naar Antwerpen/Utrecht af te reizen" en soms kwam er iets onverwachts iets tussen en dan zagen we elkaar een jaar later ofzo. Hoewel we tussendoor wel bleven appen of bellen. Laatst reageerde ze een hele tijd niet op mijn appjes. Pas na 6 weken reageerde ze terug. Bleek dat ze een heftige tijd achter de rug had gehad. Haar schoonvader was ernstig ziek geworden, overleed na een kort ziekbed en haar man had een ongeluk had. Heftig allemaal, ze zat in een rollercoaster. Maar dan blijkt dus afstand wel een dingetje te zijn in deze vriendschap. Het werd weer een update .
Én hoewel we onlangs nog samen uit hadden gesproken dat we onze band waardevol genoeg vinden om door te gaan met de vriendschap, dat als onze kinderen uitgevlogen zijn we samen een mooie vakantiereis zouden gaan maken, merk ik dat ik het bij mijn huidige vriendin niet kan opbrengen om een 2e lange afstandsvriendschap te kunnen onderhouden. Eén update vriendschap is genoeg, ook ivm momenteel chronische ziekte is een 2e verre vriendin wat teveel gevraagd.
Ik ben er wel verdrietig over omdat ik denk dat het door haar verhuis langzaam over zal gaan.
Hoewel zij heeft gezegd nog regelmatig naar hier af te zullen reizen, is het logisch dat ze daar haar leven zal opbouwen. Haar kind zal daar ook weer een nieuw leven opbouwen en ze zal het daar ook druk genoeg mee krijgen.
Het is lastig om uren onderweg te zullen zijn om even met mij een koffietje te doen en andersom.
Ik laat het over me heen komen. Kijken of het lukt om het vast te houden maar diep van binnen weet ik het al...![😔]()
Met mijn andere vriendin uit Nederland (we zijn al 25 jaar vriendinnen) ging het van 'we gaan elkaar nog zoveel mogelijk zien en bellen, we blijven betrokken" naar "hè wat heb je de afgelopen maanden allemaal nog gedaan, oeh afspreken, ik heb ergens over 3 maanden een plekje vrij om naar Antwerpen/Utrecht af te reizen" en soms kwam er iets onverwachts iets tussen en dan zagen we elkaar een jaar later ofzo. Hoewel we tussendoor wel bleven appen of bellen. Laatst reageerde ze een hele tijd niet op mijn appjes. Pas na 6 weken reageerde ze terug. Bleek dat ze een heftige tijd achter de rug had gehad. Haar schoonvader was ernstig ziek geworden, overleed na een kort ziekbed en haar man had een ongeluk had. Heftig allemaal, ze zat in een rollercoaster. Maar dan blijkt dus afstand wel een dingetje te zijn in deze vriendschap. Het werd weer een update .
Én hoewel we onlangs nog samen uit hadden gesproken dat we onze band waardevol genoeg vinden om door te gaan met de vriendschap, dat als onze kinderen uitgevlogen zijn we samen een mooie vakantiereis zouden gaan maken, merk ik dat ik het bij mijn huidige vriendin niet kan opbrengen om een 2e lange afstandsvriendschap te kunnen onderhouden. Eén update vriendschap is genoeg, ook ivm momenteel chronische ziekte is een 2e verre vriendin wat teveel gevraagd.
Ik ben er wel verdrietig over omdat ik denk dat het door haar verhuis langzaam over zal gaan.
Hoewel zij heeft gezegd nog regelmatig naar hier af te zullen reizen, is het logisch dat ze daar haar leven zal opbouwen. Haar kind zal daar ook weer een nieuw leven opbouwen en ze zal het daar ook druk genoeg mee krijgen.
Het is lastig om uren onderweg te zullen zijn om even met mij een koffietje te doen en andersom.
Ik laat het over me heen komen. Kijken of het lukt om het vast te houden maar diep van binnen weet ik het al...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
