Gezondheid
alle pijlers
Hersentumor
woensdag 13 juni 2012 16:16
Ik ben een aantal weken geleden geopereerd aan een hersentumor. Gelukkig was het operabel en konden ze het bijna helemaal weghalen. Zelf ben ik 26 jaar en kwam de epileptische aanval ook als een schok. Ikke?? Een tumor? Ik ben nooit ziek en ben kern gezond. Dus ik snapte er niets van toen ik in het ziekenhuis moest blijven en uiteindelijk geopereerd moest worden. Nu moet ik soms naar mijn litteken van 20 centimer op mijn hoofd kijken, om het te geloven dat ik ook daadwerkelijk geopereerd ben. Ik heb een wakkere craniotomie gehad, dat wil zeggen, tijdens de gehele operatie ben ik bij geweest. Ik heb alles meegekregen. En nog lijkt het soms lang me heen te gaan. Ik ben heel dankbaar dat de uitslag positief is. Ik heb een laaggradige tumor, gradatie 2. Dat betekent geen bestraling of een andere nabehandeling. Ik ben heel benieuwd of er ook mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt of iemand kennen. Ik zou wel graag willen weten hoe zij daar mee om gaan. Ik sta er erg positief in en ben ook erg blij dat ik er zo goed ben uitgekomen. Geen uitval en geen aanvallen meer gehad.
Groetjes...
Groetjes...
woensdag 13 juni 2012 16:31
woensdag 13 juni 2012 16:45
woensdag 13 juni 2012 16:49
woensdag 13 juni 2012 16:51
quote:Nina28 schreef op 13 juni 2012 @ 16:45:
Ook iets soortgelijks meegemaakt, geen tumor maar iets anders heftigs.
Ik kan je een raad geven ondanks dat je er goed bent uitgekomen zou ik professionele hulp zoeken (psych),
al had ik in eerste instantie geen behoefde aan.
Mij heeft het geholpen om het een plek te geven en af te sluiten.+1
Ook iets soortgelijks meegemaakt, geen tumor maar iets anders heftigs.
Ik kan je een raad geven ondanks dat je er goed bent uitgekomen zou ik professionele hulp zoeken (psych),
al had ik in eerste instantie geen behoefde aan.
Mij heeft het geholpen om het een plek te geven en af te sluiten.+1
woensdag 13 juni 2012 16:52
Wow, kan me voorstellen dat je nog niet goed beseft wat je is overkomen! Doordat het zo heftig is, een hersentumor is een levensbedreigende aandoening, en je primair moet handelen beschermt jouw geest je door 'gewoon' door te denderen met de rijdende trein. Gewoon omdat het MOET. Pas (veel) later komt vaak het besef wat er eigenlijk met, rondom en in je is gebeurd! Griebels! Alsof je een computer na langere tijd eens uitzet waarop de gedownloadde gegevens op hun plek vallen waarna je de computer weer opstart en alle toepassingen veranderd zijn.
Het verwerken van het gehad hebben van kanker kost tijd, evenals het aanvaarden van jouw nieuwe zijn na kanker. Wees niet te hard voor jezelf': die gevoelens mogen er zijn. Wellicht voelt het voor jou goed om jouw emoties ed van je af te schrijven in een blog of doen een aantal gesprekken met een psycholoog jou goed? Sterkte en veel gezondheid wens ik jou toe, knuffff.
Het verwerken van het gehad hebben van kanker kost tijd, evenals het aanvaarden van jouw nieuwe zijn na kanker. Wees niet te hard voor jezelf': die gevoelens mogen er zijn. Wellicht voelt het voor jou goed om jouw emoties ed van je af te schrijven in een blog of doen een aantal gesprekken met een psycholoog jou goed? Sterkte en veel gezondheid wens ik jou toe, knuffff.
woensdag 13 juni 2012 16:57
woensdag 13 juni 2012 17:20
woensdag 13 juni 2012 17:21
Ik kan me heel goed voorstellen dat je gevoel achterloopt bij de feiten, tenminste zo "klinkt" je post een beetje, zeker als je altijd heel gezond bent geweest. Je kan googlen op hersentumoren, lotgenoten en dan vind je wel info, en mogelijkheden voor lotgenotencontact, maar misschien had je dat al gedaan en is dat niet wat je zoekt ?.
woensdag 13 juni 2012 18:06
Ja ik kende iemand, mijn inmiddels overleden vader.
Mijn vader was sportman , rookte niet , dronk niet.
Zijn spraak viel ineens uit op een dag, naar de huisarts, en direct naar het ziekenhuis.
Daar is hij geopereerd, hij had een tumor in de gradatie 4, daarop volgden bestraling en chemotabletten.
In de jaren erna is de tumor terug gekomen, en is hij voor de 2 e keer geopereerd.
Hij heeft er nog 1,5 jaar mogen zijn, in november 2009 is hij overleden, hij was 57 jaar.
Mijn vader was sportman , rookte niet , dronk niet.
Zijn spraak viel ineens uit op een dag, naar de huisarts, en direct naar het ziekenhuis.
Daar is hij geopereerd, hij had een tumor in de gradatie 4, daarop volgden bestraling en chemotabletten.
In de jaren erna is de tumor terug gekomen, en is hij voor de 2 e keer geopereerd.
Hij heeft er nog 1,5 jaar mogen zijn, in november 2009 is hij overleden, hij was 57 jaar.
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
woensdag 13 juni 2012 19:24
Hoi fief, ik ben 37 en heb het zelf meegemaakt. In augustus 2005 kreeg ik ook een epileptische aanval en toen ging ik de hele mallemolen door en in december van dat jaar werd ik voor het eerst geopereerd. Toen bleek het een graad 1 tumor te zijn. (een DNET) deze was relatief goedaardig.
Bij mijn 2e operatie (in 2007)kwam er een astrocytoom graad 2 uit. En bij mijn laatste operatie was het doorgegroeid naar een oligodendroglioom graad 3. Mijn laatste operatie was ook wakkere craniotomie .
Helaas moest ik wel nabehandeld worden door middel van bestraling en daar heb ik wel restverschijselen aan overgehouden zoals, vergeetachtigheid, vermoeidheid, concentratieproblemen etc.
Sterkte met de verwerking hiervan, want ik weet dat een hersentumor (of een ander soort tumor) je leven totaal op zijn kop kan zetten.
Bij mijn 2e operatie (in 2007)kwam er een astrocytoom graad 2 uit. En bij mijn laatste operatie was het doorgegroeid naar een oligodendroglioom graad 3. Mijn laatste operatie was ook wakkere craniotomie .
Helaas moest ik wel nabehandeld worden door middel van bestraling en daar heb ik wel restverschijselen aan overgehouden zoals, vergeetachtigheid, vermoeidheid, concentratieproblemen etc.
Sterkte met de verwerking hiervan, want ik weet dat een hersentumor (of een ander soort tumor) je leven totaal op zijn kop kan zetten.
En wees blij dat je oud wordt want dat betekent dat je het gras niet van onderen ligt te bekijken.
woensdag 13 juni 2012 20:13
Wat heftig zo'n operatie en fijn dat je er zo goed uitgekomen bent.Het krijgen van zo'n diagnose is als op een sneltrein stappen waar je niet meer uit mag. Het gaat maar door.
2 jaar geleden kreeg mijn moeder ook de diagnose hersentumor en helaas de meest aggressiefste ( ganglioblastoma multiforme). Ze is geopereerd en bestraald maar de prognose voor deze tumor is een jaar. Ze heeft nog 14 maanden geleefd. Ze is 4 maanden behandeld en daarna hebben we haar mee naar huis genomen en nog 10 maanden heel hard van haar gehouden.
Dit zijn natuurlijk niet de dingen die je wilt horen maar een hersentumor is ook voor de omgeving ingrijpend: je staat machteloos en helaas gaat er veel mis in de gezondheidzorg dus geeft ook stress en verdriet.
We zijn nu ruim een jaar verder en ik zit nog steeds met veel verdriet en moeite met verwerken wat er allemaal is gebeurd. Volgende week start ik met gesprekken met iemand die me daarbij gaat helpen. Ik dacht altijd dat ik alles wel zelf kon en iedereen vond me sterk. Maar elke diagnose van ziekte betekent afscheid van gezondheid en zorgeloos leven.
Ik wens je veel sterkte en veel mensen om je heen die er voor je zijn en waar je mee kunt praten.
2 jaar geleden kreeg mijn moeder ook de diagnose hersentumor en helaas de meest aggressiefste ( ganglioblastoma multiforme). Ze is geopereerd en bestraald maar de prognose voor deze tumor is een jaar. Ze heeft nog 14 maanden geleefd. Ze is 4 maanden behandeld en daarna hebben we haar mee naar huis genomen en nog 10 maanden heel hard van haar gehouden.
Dit zijn natuurlijk niet de dingen die je wilt horen maar een hersentumor is ook voor de omgeving ingrijpend: je staat machteloos en helaas gaat er veel mis in de gezondheidzorg dus geeft ook stress en verdriet.
We zijn nu ruim een jaar verder en ik zit nog steeds met veel verdriet en moeite met verwerken wat er allemaal is gebeurd. Volgende week start ik met gesprekken met iemand die me daarbij gaat helpen. Ik dacht altijd dat ik alles wel zelf kon en iedereen vond me sterk. Maar elke diagnose van ziekte betekent afscheid van gezondheid en zorgeloos leven.
Ik wens je veel sterkte en veel mensen om je heen die er voor je zijn en waar je mee kunt praten.
doe iets of doe iets niet. proberen is geen optie
vrijdag 15 juni 2012 12:02
Bedankt voor jullie reacties. Ik ben erg dankbaar dat ik er zo goed uitgekomen ben, mijn angst is dat net bij Rtyler de tumor in een hogere gradatie weer terug groeit. Daar gaan we niet van uit. Maar toch, de angst is er wel. Tussen de diagnose en de operatie zat twee maand. We zijn nu inmiddels weer bijna twee maand verder.
Groetjes,
Fief
Groetjes,
Fief
donderdag 21 juni 2012 15:38
Hoi Fief,
Ook ik kreeg een epileptische aanval.
Ik ben 7 jaar ook geleden geopereerd. Ik had toen een laaggraadige astrocytoom graad 1/2 tumor die bijna niet voorkomt, en eigenlijk van wordt verwacht niet te groeien.
In het begin had ik helemaal geen last van epilepsie. Na een aantal jaren kwam epilepsie weer terug. Ik heb na 7 jaar nu nog steeds geen duidelijke groei, maar wel een beetje verkleuring op de MRI. Wel veel last van epilepsie.
Wat er nu gebeurd is nog niet duidelijk.
Sterkte met alles
Ook ik kreeg een epileptische aanval.
Ik ben 7 jaar ook geleden geopereerd. Ik had toen een laaggraadige astrocytoom graad 1/2 tumor die bijna niet voorkomt, en eigenlijk van wordt verwacht niet te groeien.
In het begin had ik helemaal geen last van epilepsie. Na een aantal jaren kwam epilepsie weer terug. Ik heb na 7 jaar nu nog steeds geen duidelijke groei, maar wel een beetje verkleuring op de MRI. Wel veel last van epilepsie.
Wat er nu gebeurd is nog niet duidelijk.
Sterkte met alles
zondag 1 juli 2012 21:23
Ik ga me er ook in mengen en ergens hoop ik dat dit topic wat actiever wordt.
Ik heb vorige week te horen gekregen dat ik een laaggradig glioom heb. Meer weet ik nog niet.
Mijn wereld is behoorlijk op zijn kop gezet en ik weet niet wat ik moet denken of doen. Heb ik nog 2 jaar, nog 5 jaar, nog 10 jaar? Ik heb kleine kinderen en was, tot vorige week, kerngezond totdat ik ineens epilepsie kreeg en een hersenbloeding.
Ik zit dus nog een stap voor jullie: ik word wel geopereerd, maar wanneer en hoe en wat weet ik nog niet. Ze kunnen wel al zeggen dat ze de tumor niet helemaal weg kunnen halen. Maar of het met een wakkere operatie moet of niet, weten ze ook nog niet.
Verder voel ik me wel heel goed, ik ben natuurlijk nog wat moe door al de toestanden natuurlijk. Maar het is een raar iets.
Ik heb vorige week te horen gekregen dat ik een laaggradig glioom heb. Meer weet ik nog niet.
Mijn wereld is behoorlijk op zijn kop gezet en ik weet niet wat ik moet denken of doen. Heb ik nog 2 jaar, nog 5 jaar, nog 10 jaar? Ik heb kleine kinderen en was, tot vorige week, kerngezond totdat ik ineens epilepsie kreeg en een hersenbloeding.
Ik zit dus nog een stap voor jullie: ik word wel geopereerd, maar wanneer en hoe en wat weet ik nog niet. Ze kunnen wel al zeggen dat ze de tumor niet helemaal weg kunnen halen. Maar of het met een wakkere operatie moet of niet, weten ze ook nog niet.
Verder voel ik me wel heel goed, ik ben natuurlijk nog wat moe door al de toestanden natuurlijk. Maar het is een raar iets.
maandag 2 juli 2012 09:41