Relaties
alle pijlers
Hoe lossen jullie onenigheid op?
woensdag 29 maart 2017 12:34
Ik zit thuis in een klein conflict en doordat ik me er zo ontzettend rot over voel vind ik het tijd voor raad.
Het klinkt zo kansloos als ik het opschrijf. Dat we hier rottigheid om hebben, maar ik weet nou niet of ik mijn poot stijf moet houden of sorry moet zeggen. Uber non-topic.
Man en ik zijn al jaren bij elkaar. We wonen nu sinds een jaar of 2 in een huis met een trap. Man vertikt het om iets wat op de trap ligt mee naar boven te nemen. Hij vindt het bovendien gevaarlijk dat ik er iets op leg. Ik vind het onzin om voor elk dingetje wat naar boven moet ik de trap op moet lopen. We hebben hier al eens eerder woorden om gehad waarin hij heel stellig was. Maar ik ook. Het is niet dat ik niks doe. Ik kook, dek de tafel, doe de vaatwasser, maak het aanrecht schoon, was, droog, vouw, strijk, enz enz enz. Ik vind het een kleine moeite om iets mee te nemen wat op de trap ligt als je toch naar boven gaat.
Gisteren liep hij voor me de trap op en nam uiteraard niets mee. Toen ik hem vroeg of hij ook wat mee wilde nemen zei hij dat hij toch duidelijk was geweest dat hij niks mee neemt wat op de trap ligt. Ik heb tegen hem gezegd dat we het huishouden toch samen doen? Dat ik ook veel voor hem doe en dat het toch een kleine moeite is dat hij meeneemt wat er op de trap ligt.
Anyway, dit is maar een voorbeeld. We hebben wel vaker van deze dingen aan de hand gehad. Vanmorgen was het een kille boel thuis, goedemorgen en dat was het. Ik kreeg nog net een kus op mijn wang dat hij naar zijn werk ging. Het is verdorie een machtstrijd om een fucking prulletje op de trap. Ik weet het. Het is kansloos en ik voel me kinderachtig rot.
Maar ik zit tussen: Ben ik nou zo onredelijk? En joh zeg nou maar sorry dan ben je van dit gevoel af.
Ik ben gewoon heel benieuwd hoe jullie dit soort kleine akkefietjes oplossen?
Het klinkt zo kansloos als ik het opschrijf. Dat we hier rottigheid om hebben, maar ik weet nou niet of ik mijn poot stijf moet houden of sorry moet zeggen. Uber non-topic.
Man en ik zijn al jaren bij elkaar. We wonen nu sinds een jaar of 2 in een huis met een trap. Man vertikt het om iets wat op de trap ligt mee naar boven te nemen. Hij vindt het bovendien gevaarlijk dat ik er iets op leg. Ik vind het onzin om voor elk dingetje wat naar boven moet ik de trap op moet lopen. We hebben hier al eens eerder woorden om gehad waarin hij heel stellig was. Maar ik ook. Het is niet dat ik niks doe. Ik kook, dek de tafel, doe de vaatwasser, maak het aanrecht schoon, was, droog, vouw, strijk, enz enz enz. Ik vind het een kleine moeite om iets mee te nemen wat op de trap ligt als je toch naar boven gaat.
Gisteren liep hij voor me de trap op en nam uiteraard niets mee. Toen ik hem vroeg of hij ook wat mee wilde nemen zei hij dat hij toch duidelijk was geweest dat hij niks mee neemt wat op de trap ligt. Ik heb tegen hem gezegd dat we het huishouden toch samen doen? Dat ik ook veel voor hem doe en dat het toch een kleine moeite is dat hij meeneemt wat er op de trap ligt.
Anyway, dit is maar een voorbeeld. We hebben wel vaker van deze dingen aan de hand gehad. Vanmorgen was het een kille boel thuis, goedemorgen en dat was het. Ik kreeg nog net een kus op mijn wang dat hij naar zijn werk ging. Het is verdorie een machtstrijd om een fucking prulletje op de trap. Ik weet het. Het is kansloos en ik voel me kinderachtig rot.
Maar ik zit tussen: Ben ik nou zo onredelijk? En joh zeg nou maar sorry dan ben je van dit gevoel af.
Ik ben gewoon heel benieuwd hoe jullie dit soort kleine akkefietjes oplossen?
woensdag 29 maart 2017 13:27
Ik denk ook dat dat trapdingetje gewoon een symptoom is van een onderliggend probleem. Ik denk dat jij graag zou zien dat het huishouden wat beter verdeeld zou worden. Tja, ik heb ook zo'n man die niets ziet. Dus geef ik hem vaste taken zoals idd de vuilnisbak legen maar ook de was is zijn taak. Die sorteer ik al voor in de badkamer (heb verschillende wasmanden staan) en dan laat ik het los. Dan kan omdat ik zoveel kleding heb. Maar onze zoons hebben een hekel aan shoppen dus die gaan al vrij snel zeuren dat de was moet worden gedaan. Je zou dus bepaalde taken aan je man kunnen geven en dan met name de taken die hij min of meer in zijn eigen tempo kan doen zonder dat jij er direct last van hebt. Koken bijvoorbeeld, moet toch gedaan worden.
Creativity is intelligence having fun
woensdag 29 maart 2017 13:27
quote:patsy--stone schreef op 29 maart 2017 @ 13:18:
Serieuze vraag. Waarom zijn jullie eigenlijk nog bij elkaar? (Behalve dat het een gedoe is om te verhuizen.)
(Ik ben zelf veel single geweest in de afgelopen jaren en dan 'vinden' mensen daar van alles van... maar ik vind het dus gek als mensen bij elkaar blijven terwijl ze elkaar tot waanzin drijven. Maar ik ben benieuwd of er bij jullie ook leuke punten zijn die opwegen tegen het ruziegedoe.)Single? hoe kan dat nou? en je bent zo'n leuke vrouw..kom je nooit iemand tegen dan?
Serieuze vraag. Waarom zijn jullie eigenlijk nog bij elkaar? (Behalve dat het een gedoe is om te verhuizen.)
(Ik ben zelf veel single geweest in de afgelopen jaren en dan 'vinden' mensen daar van alles van... maar ik vind het dus gek als mensen bij elkaar blijven terwijl ze elkaar tot waanzin drijven. Maar ik ben benieuwd of er bij jullie ook leuke punten zijn die opwegen tegen het ruziegedoe.)Single? hoe kan dat nou? en je bent zo'n leuke vrouw..kom je nooit iemand tegen dan?
woensdag 29 maart 2017 13:27
quote:Kapara schreef op 29 maart 2017 @ 13:18:
[...]
Deze zet me wel weer met beide beentjes op de grond.
Ik zeg altijd als eerste sorry... ook weer zo'n machtsdingetje.
Van hem ja.
Je kan iemand wel telkens weer tegemoet komen, inschikken, aanpassen omdat het anders een kutsfeer wordt, maar op dat moment zou je je beter kunnen afvragen wat je man nog daadwerkelijk toevoegt aan JOUW leven.
[...]
Deze zet me wel weer met beide beentjes op de grond.
Ik zeg altijd als eerste sorry... ook weer zo'n machtsdingetje.
Van hem ja.
Je kan iemand wel telkens weer tegemoet komen, inschikken, aanpassen omdat het anders een kutsfeer wordt, maar op dat moment zou je je beter kunnen afvragen wat je man nog daadwerkelijk toevoegt aan JOUW leven.
woensdag 29 maart 2017 13:28
quote:patsy--stone schreef op 29 maart 2017 @ 13:18:
Serieuze vraag. Waarom zijn jullie eigenlijk nog bij elkaar? (Behalve dat het een gedoe is om te verhuizen.)
(Ik ben zelf veel single geweest in de afgelopen jaren en dan 'vinden' mensen daar van alles van... maar ik vind het dus gek als mensen bij elkaar blijven terwijl ze elkaar tot waanzin drijven. Maar ik ben benieuwd of er bij jullie ook leuke punten zijn die opwegen tegen het ruziegedoe.)
Uhhh nou als belangrijkste hebben we samen een kind. Het grootste deel van de tijd zijn we gelukkig en tevreden.
Je kan niet elke keer maar uit elkaar gaan als je een rottige periode hebt!? En zeker niet als je samen een gezin hebt.
Serieuze vraag. Waarom zijn jullie eigenlijk nog bij elkaar? (Behalve dat het een gedoe is om te verhuizen.)
(Ik ben zelf veel single geweest in de afgelopen jaren en dan 'vinden' mensen daar van alles van... maar ik vind het dus gek als mensen bij elkaar blijven terwijl ze elkaar tot waanzin drijven. Maar ik ben benieuwd of er bij jullie ook leuke punten zijn die opwegen tegen het ruziegedoe.)
Uhhh nou als belangrijkste hebben we samen een kind. Het grootste deel van de tijd zijn we gelukkig en tevreden.
Je kan niet elke keer maar uit elkaar gaan als je een rottige periode hebt!? En zeker niet als je samen een gezin hebt.
woensdag 29 maart 2017 13:30
Maar om ook nog iets zinnigs te posten..hier in huis hebben we regelmatig aanvaringen over dit soort dingetjes..is ook niet erg en niemand hoeft sorry te zeggen, soms ben je moe of zit het tegen of heb je geen zin en dan mag je je best verbaal uiten zodnder dan meteen weer excuses te moeten maken.. alleen we oppassen dat het in het redelijke blijft en dat je niet constant 1 hebt die zich roert en de ander die steeds de klappen vangt..balans is alles in een relatie. Als de balans weg is dan komen er problemen.
woensdag 29 maart 2017 13:30
quote:Kapara schreef op 29 maart 2017 @ 13:24:
[...]
O dat huishoud rooster hebben we 8 jaar geleden al geprobeerd, helaas liep dat op niets uit...
Mijn man heeft dat inderdaad nooit geleerd. We hadden het pas nog over opruimen. Ik zei met een geintje: als we nou allebei doen wat we van ons moeder geleerd hebben, dan houden we dit huis misschien eens opgeruimd en netjes. Hij zegt ik heb dat nooit van mijn moeder geleerd, ze zei altijd wel ruim je kamer op maar niet hoe of wat ik dan waar moest leggen. De basis is niet goed geweest. Hij verplaatst altijd alles. Van de ene kant van de tafel naar de andere kant bijvoorbeeld. Dan ligt de post wel netjes op een stapel maar is niet opengemaakt of in het juiste bakje gelegd.Eerlijk gezegd vind ik dit gewoon een stomme smoes van je man. Hoe moeilijk is het nou om de juiste spullen op de juiste plek te leggen? Post in het postbakje, sokken in de wasmand, bordje in de vaatwasser.
[...]
O dat huishoud rooster hebben we 8 jaar geleden al geprobeerd, helaas liep dat op niets uit...
Mijn man heeft dat inderdaad nooit geleerd. We hadden het pas nog over opruimen. Ik zei met een geintje: als we nou allebei doen wat we van ons moeder geleerd hebben, dan houden we dit huis misschien eens opgeruimd en netjes. Hij zegt ik heb dat nooit van mijn moeder geleerd, ze zei altijd wel ruim je kamer op maar niet hoe of wat ik dan waar moest leggen. De basis is niet goed geweest. Hij verplaatst altijd alles. Van de ene kant van de tafel naar de andere kant bijvoorbeeld. Dan ligt de post wel netjes op een stapel maar is niet opengemaakt of in het juiste bakje gelegd.Eerlijk gezegd vind ik dit gewoon een stomme smoes van je man. Hoe moeilijk is het nou om de juiste spullen op de juiste plek te leggen? Post in het postbakje, sokken in de wasmand, bordje in de vaatwasser.
woensdag 29 maart 2017 13:32
quote:Tiswa schreef op 29 maart 2017 @ 13:19:
[...]
Dit vind ik erg verdrietig klinken. Als dat zoveel moeite kost, dan gaat het toch helemaal niet om die stomme rotzooi op de trap? Dan is er toch veel meer aan de hand? Is het niet verstandig om jullie zoon eens uit logeren te sturen en eens een goed gesprek met elkaar te hebben? En dan niet alleen over de trap natuurlijk.Ik zit zelf niet goed in mijn vel. Ik kom in elke relatie op dit punt. Ik ben mezelf aan het veranderen om meer tevreden te zijn met mijzelf en in een relatie. Ik vind het van mezelf ook stom dat ik hem vroeg (niet zeurde in mijn ogen) om ook wat mee te nemen, hij liep vlak voor me. Want ik wist dat hij het toch niet zou doen. Gewoon super stom van mezelf. Alsof het maanden eigenlijk alweer zonder issues verliep ik het nu weer op de spits ging drijven... ofzo..
[...]
Dit vind ik erg verdrietig klinken. Als dat zoveel moeite kost, dan gaat het toch helemaal niet om die stomme rotzooi op de trap? Dan is er toch veel meer aan de hand? Is het niet verstandig om jullie zoon eens uit logeren te sturen en eens een goed gesprek met elkaar te hebben? En dan niet alleen over de trap natuurlijk.Ik zit zelf niet goed in mijn vel. Ik kom in elke relatie op dit punt. Ik ben mezelf aan het veranderen om meer tevreden te zijn met mijzelf en in een relatie. Ik vind het van mezelf ook stom dat ik hem vroeg (niet zeurde in mijn ogen) om ook wat mee te nemen, hij liep vlak voor me. Want ik wist dat hij het toch niet zou doen. Gewoon super stom van mezelf. Alsof het maanden eigenlijk alweer zonder issues verliep ik het nu weer op de spits ging drijven... ofzo..
woensdag 29 maart 2017 13:33
quote:MinkeDeWit schreef op 29 maart 2017 @ 13:20:
[...]
Jij lijkt me ook wel een beetje een dwangmatige opruimer. Hier staan boodschappen voor boven regelmatig op het aanrecht, tot ik er na een paar dagen ineens achter kom dat de fles wasmiddel boven leeg is We hebben een open trap dus wat ik daar op leg verdwijnt nogal eens erachter. Kan ik weer op zoek naar handschoenen of de het plintenzuigopzetstuk.
Echt niet hoor! Hahaha.
Al probeer ik misschien de laatste tijd wat meer op te ruimen omdat ik denk een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Zoiets.
[...]
Jij lijkt me ook wel een beetje een dwangmatige opruimer. Hier staan boodschappen voor boven regelmatig op het aanrecht, tot ik er na een paar dagen ineens achter kom dat de fles wasmiddel boven leeg is We hebben een open trap dus wat ik daar op leg verdwijnt nogal eens erachter. Kan ik weer op zoek naar handschoenen of de het plintenzuigopzetstuk.
Echt niet hoor! Hahaha.
Al probeer ik misschien de laatste tijd wat meer op te ruimen omdat ik denk een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Zoiets.
woensdag 29 maart 2017 13:37
quote:patsy--stone schreef op 29 maart 2017 @ 13:24:
[...]
Ja precies. Maar vooral over: vinden we elkaar nog de moeite waard? Vinden we elkaar nog leuk en lief? Hebben we wat voor de ander over?
Halen we meer uit de relatie (geluk, seks, saamhorigheid, humor etc) dan we erin stoppen (ruzie, compromissen, slecht slapen, malen, ongelukkig zijn, jezelf kwijtraken)? Elke relatie heeft plussen en minnen maar als je die tegen elkaar afweegt moet er uiteindelijk toch een vette plus op de balans staan! Waarom blijf je er anders in hangen? Uit gemak, uit angst voor het onbekende, uit financiële redenen, uit medelijden? Allemaal geen goede redenen.
Hoe is die plussen versus minnen-balans bij jou?
Uit logeren gaat op dit moment even niet. Maar we kunnen ook wel praten zonder ruzie te maken hoor, tenminste tegenwoordig lukt dat beter dan eerst. Over die plussen en minnen moet ik voor mezelf wel nadenken. Ik ben echt wel een positief iemand, tenminste zo zie ik mezelf graag. Maar ik voel me vandaag zo rottig dat ik even niet zo veel plussen weet.
Het feit dat hij een goede en liefdevolle vader is is een grote plus. De rest weet ik zo even niet te benoemen. Meh...
[...]
Ja precies. Maar vooral over: vinden we elkaar nog de moeite waard? Vinden we elkaar nog leuk en lief? Hebben we wat voor de ander over?
Halen we meer uit de relatie (geluk, seks, saamhorigheid, humor etc) dan we erin stoppen (ruzie, compromissen, slecht slapen, malen, ongelukkig zijn, jezelf kwijtraken)? Elke relatie heeft plussen en minnen maar als je die tegen elkaar afweegt moet er uiteindelijk toch een vette plus op de balans staan! Waarom blijf je er anders in hangen? Uit gemak, uit angst voor het onbekende, uit financiële redenen, uit medelijden? Allemaal geen goede redenen.
Hoe is die plussen versus minnen-balans bij jou?
Uit logeren gaat op dit moment even niet. Maar we kunnen ook wel praten zonder ruzie te maken hoor, tenminste tegenwoordig lukt dat beter dan eerst. Over die plussen en minnen moet ik voor mezelf wel nadenken. Ik ben echt wel een positief iemand, tenminste zo zie ik mezelf graag. Maar ik voel me vandaag zo rottig dat ik even niet zo veel plussen weet.
Het feit dat hij een goede en liefdevolle vader is is een grote plus. De rest weet ik zo even niet te benoemen. Meh...
woensdag 29 maart 2017 13:37
quote:tomcat schreef op 29 maart 2017 @ 13:27:
[...]
Single? hoe kan dat nou? en je bent zo'n leuke vrouw..kom je nooit iemand tegen dan?
Hahaha ja precies. En: "Je bent gewoon te kritisch. Niemand is perfect hoor." en "Je moet ook niet op zoek gaan. Dan vind je niemand. Je moet gewoon wachten tot je vanzelf iemand tegenkomt." (nu een fijne relatie met iemand die ik heel bewust zoekend via internet heb ontmoet) En: "Oh, nog steeds single? Dus je bent depressief." (Serieus. Dit zei een oom tegen me.) En: "Tja, als je al zo lang alleen bent dan kan je het ook niet meer hè... je leven aanpassen aan dat van een ander."
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
[...]
Single? hoe kan dat nou? en je bent zo'n leuke vrouw..kom je nooit iemand tegen dan?
Hahaha ja precies. En: "Je bent gewoon te kritisch. Niemand is perfect hoor." en "Je moet ook niet op zoek gaan. Dan vind je niemand. Je moet gewoon wachten tot je vanzelf iemand tegenkomt." (nu een fijne relatie met iemand die ik heel bewust zoekend via internet heb ontmoet) En: "Oh, nog steeds single? Dus je bent depressief." (Serieus. Dit zei een oom tegen me.) En: "Tja, als je al zo lang alleen bent dan kan je het ook niet meer hè... je leven aanpassen aan dat van een ander."
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 29 maart 2017 13:40
Hoe herkenbaar Kapara. Helaas...
En wij zijn er in in in inmiddels wel samen achter dat het inderdaad niet om de prulletjes gaat. Maar om dieperliggende dingen.
Hij vindt het vervelend als ik hem ergens op aanspreek, want dan voelt hij zich direct aangevallen. Dat komt doordat hij zich sowieso snel in het nauw gedreven voelt, maar ook door de toon waarop ik het zeg (ik vál hem ook echt aan ).
Ik vind het vervelend als hij mij niet serieus neemt. En als ik vraag om iets te doen en hij zegt 'nee', dan vind ik dat hij geen rekening met mij wil houden.
Een lastige combi, zo samen. Want als ik me niet serieus genomen voel, word ik boos en val ik hem aan. En als hij zich aangevallen voelt, reageert hij defensief. En sluit hij zich af voor contact. Wat weer maakt dat ik me niet gehoord voel etc etc.
We herkennen dit nu eerder. Maar dan Is het nog wel lastig hoor. Voordat je er erg in hebt stap je weer in die molen samen...
Wat mij ook helpt:
Ik hou mezelf voor dat mannen geen stilzittende / liggende objecten waarnemen. Vanuit evolutionair oogpunt schijnt het zo te zijn dan vrouwen beter kleine stilzittende details waarnemen (zoals lekkere besjes voor in de grot bij het avondeten ) en mannen beter zijn in bewegende objecten waarnemen (zoals die lekkere bizon voor bij de besjes). Of het waar is weet ik niet, maar bij mijn man wel. Die ziet dinge gewoon niet liggen. Echt niet. Het kan recht voor zijn neus liggen en dan vind hij het nog niet. En dan zoekt hij er nig naar.
Laat staan rommel op de trap die hij niet interessant vind. Die ziet hij ook niet. Totdat ik er iets van zeg, maar dan komen we in bovenstaande molen terecht als ik niet uitkijk.
Als ik mezelf voorhou dat hij het niet ziet, verwacht ik minder. Dus erger ik me minder.
Nou ja, soms dan
En wij zijn er in in in inmiddels wel samen achter dat het inderdaad niet om de prulletjes gaat. Maar om dieperliggende dingen.
Hij vindt het vervelend als ik hem ergens op aanspreek, want dan voelt hij zich direct aangevallen. Dat komt doordat hij zich sowieso snel in het nauw gedreven voelt, maar ook door de toon waarop ik het zeg (ik vál hem ook echt aan ).
Ik vind het vervelend als hij mij niet serieus neemt. En als ik vraag om iets te doen en hij zegt 'nee', dan vind ik dat hij geen rekening met mij wil houden.
Een lastige combi, zo samen. Want als ik me niet serieus genomen voel, word ik boos en val ik hem aan. En als hij zich aangevallen voelt, reageert hij defensief. En sluit hij zich af voor contact. Wat weer maakt dat ik me niet gehoord voel etc etc.
We herkennen dit nu eerder. Maar dan Is het nog wel lastig hoor. Voordat je er erg in hebt stap je weer in die molen samen...
Wat mij ook helpt:
Ik hou mezelf voor dat mannen geen stilzittende / liggende objecten waarnemen. Vanuit evolutionair oogpunt schijnt het zo te zijn dan vrouwen beter kleine stilzittende details waarnemen (zoals lekkere besjes voor in de grot bij het avondeten ) en mannen beter zijn in bewegende objecten waarnemen (zoals die lekkere bizon voor bij de besjes). Of het waar is weet ik niet, maar bij mijn man wel. Die ziet dinge gewoon niet liggen. Echt niet. Het kan recht voor zijn neus liggen en dan vind hij het nog niet. En dan zoekt hij er nig naar.
Laat staan rommel op de trap die hij niet interessant vind. Die ziet hij ook niet. Totdat ik er iets van zeg, maar dan komen we in bovenstaande molen terecht als ik niet uitkijk.
Als ik mezelf voorhou dat hij het niet ziet, verwacht ik minder. Dus erger ik me minder.
Nou ja, soms dan
woensdag 29 maart 2017 13:41
Het is wel herkenbaar. Verwachtingspatronen. En proberen je partner te veranderen.Indirecte hints, directe hints.
Met sommige dingen is het soms prettiger om maar gewoon te accepteren dat hij/zij een hork is op een bepaald punt of dat je het totaal met elkaar oneens bent. Veranderen lukt niet. Misschien ziet je partner het simpelweg niet. Dan kun je ongelooflijk geirriteerd en gefrustreerd gaan zitten doen, maar je kan ook accepteren dat je partner op dit punt gewoon zuigt. Jij hebt vast ook zat van die puntjes waar je niet perfect bent. Get over it.
Of probeer een ander systeem. Maar ga niet die loopgraaf in. Als je zo lang bij elkaar bent heb je ook een hoop zaken die wel werken.
Ik geef vrijwel nooit de planten water, merk zelden dat afvalemmers vol met troep zitten en draai zelden een was. Daarentegen ben ik wel weer vaak diegene die de was opvouwt en in de kast legt. Tegen de tijd dat de maag van mijn dame begint te knorren heb ik het eten al bijna klaar en zo zijn er wel meer zaken waar ik weer veel sneller ben. Geldt meestal ook voor afruimen, vaatwasmachine aanzetten en stofzuigen. Tegen de tijd dat zij een vaatwasmachine begint in te ruimen is het aanrecht al zo vol dat je de vaatwasser ook gelijk kan aanzetten. Dat irriteert mij dan wel. We zeggen dat soort dingen ook wel, maar echt veel verandert het niet. Het levert een situatie op waarbij iedereen zijn eigen "specialiteiten" ontwikkelt.
Met sommige dingen is het soms prettiger om maar gewoon te accepteren dat hij/zij een hork is op een bepaald punt of dat je het totaal met elkaar oneens bent. Veranderen lukt niet. Misschien ziet je partner het simpelweg niet. Dan kun je ongelooflijk geirriteerd en gefrustreerd gaan zitten doen, maar je kan ook accepteren dat je partner op dit punt gewoon zuigt. Jij hebt vast ook zat van die puntjes waar je niet perfect bent. Get over it.
Of probeer een ander systeem. Maar ga niet die loopgraaf in. Als je zo lang bij elkaar bent heb je ook een hoop zaken die wel werken.
Ik geef vrijwel nooit de planten water, merk zelden dat afvalemmers vol met troep zitten en draai zelden een was. Daarentegen ben ik wel weer vaak diegene die de was opvouwt en in de kast legt. Tegen de tijd dat de maag van mijn dame begint te knorren heb ik het eten al bijna klaar en zo zijn er wel meer zaken waar ik weer veel sneller ben. Geldt meestal ook voor afruimen, vaatwasmachine aanzetten en stofzuigen. Tegen de tijd dat zij een vaatwasmachine begint in te ruimen is het aanrecht al zo vol dat je de vaatwasser ook gelijk kan aanzetten. Dat irriteert mij dan wel. We zeggen dat soort dingen ook wel, maar echt veel verandert het niet. Het levert een situatie op waarbij iedereen zijn eigen "specialiteiten" ontwikkelt.
woensdag 29 maart 2017 13:42
quote:MinkeDeWit schreef op 29 maart 2017 @ 13:20:
[...]
Jij lijkt me ook wel een beetje een dwangmatige opruimer. Hier staan boodschappen voor boven regelmatig op het aanrecht, tot ik er na een paar dagen ineens achter kom dat de fles wasmiddel boven leeg is We hebben een open trap dus wat ik daar op leg verdwijnt nogal eens erachter. Kan ik weer op zoek naar handschoenen of de het plintenzuigopzetstuk.
Je bent toch niet gelijk een dwangmatige opruimer als je gewoon spullen opruimt daar waar het hoort.
Bij mij staan idd niet dagen spullen op de aanrecht, of ligt het dagen op de trap.
Ik vind dat ongezellig staan en rommelig en simpelweg ook niet handig.
Ieder zijn manier.
[...]
Jij lijkt me ook wel een beetje een dwangmatige opruimer. Hier staan boodschappen voor boven regelmatig op het aanrecht, tot ik er na een paar dagen ineens achter kom dat de fles wasmiddel boven leeg is We hebben een open trap dus wat ik daar op leg verdwijnt nogal eens erachter. Kan ik weer op zoek naar handschoenen of de het plintenzuigopzetstuk.
Je bent toch niet gelijk een dwangmatige opruimer als je gewoon spullen opruimt daar waar het hoort.
Bij mij staan idd niet dagen spullen op de aanrecht, of ligt het dagen op de trap.
Ik vind dat ongezellig staan en rommelig en simpelweg ook niet handig.
Ieder zijn manier.
woensdag 29 maart 2017 13:43
quote:Kapara schreef op 29 maart 2017 @ 13:32:
[...]
Ik zit zelf niet goed in mijn vel. Ik kom in elke relatie op dit punt. Ik ben mezelf aan het veranderen om meer tevreden te zijn met mijzelf en in een relatie. Ik vind het van mezelf ook stom dat ik hem vroeg (niet zeurde in mijn ogen) om ook wat mee te nemen, hij liep vlak voor me. Want ik wist dat hij het toch niet zou doen. Gewoon super stom van mezelf. Alsof het maanden eigenlijk alweer zonder issues verliep ik het nu weer op de spits ging drijven... ofzo..
Klinkt erg herkenbaar. In al mijn vorige relaties schikte ik ook altijd naar mijn partner en verloor ik mezelf. Dan kon ik mezelf ook weer een tijdje voor de gek houden dat het goed ging, maar ging ik op den duur toch weer ruzie zoeken omdat ik constant op m'n tenen liep. Bij een goede relatie hoef je jezelf niet te veranderen om in die relatie te passen. Dat heb ik ook pas ontdekt sinds ik met mijn huidige vriend samen ben.
Zoals anderen hier ook al aangeven, het gaat niet om de rotzooi op de trap. Praat met je man over het feit dat je het gevoel hebt dat jij je constant naar hem moet schikken en dat je jezelf verliest. Waarschijnlijk heeft hij niet eens in de gaten dat jij je zo voelt. En zolang hij het niet door heeft, kan hij je ook niet helpen en z'n gedrag niet veranderen.
[...]
Ik zit zelf niet goed in mijn vel. Ik kom in elke relatie op dit punt. Ik ben mezelf aan het veranderen om meer tevreden te zijn met mijzelf en in een relatie. Ik vind het van mezelf ook stom dat ik hem vroeg (niet zeurde in mijn ogen) om ook wat mee te nemen, hij liep vlak voor me. Want ik wist dat hij het toch niet zou doen. Gewoon super stom van mezelf. Alsof het maanden eigenlijk alweer zonder issues verliep ik het nu weer op de spits ging drijven... ofzo..
Klinkt erg herkenbaar. In al mijn vorige relaties schikte ik ook altijd naar mijn partner en verloor ik mezelf. Dan kon ik mezelf ook weer een tijdje voor de gek houden dat het goed ging, maar ging ik op den duur toch weer ruzie zoeken omdat ik constant op m'n tenen liep. Bij een goede relatie hoef je jezelf niet te veranderen om in die relatie te passen. Dat heb ik ook pas ontdekt sinds ik met mijn huidige vriend samen ben.
Zoals anderen hier ook al aangeven, het gaat niet om de rotzooi op de trap. Praat met je man over het feit dat je het gevoel hebt dat jij je constant naar hem moet schikken en dat je jezelf verliest. Waarschijnlijk heeft hij niet eens in de gaten dat jij je zo voelt. En zolang hij het niet door heeft, kan hij je ook niet helpen en z'n gedrag niet veranderen.
woensdag 29 maart 2017 13:43
quote:Lady_Vintage schreef op 29 maart 2017 @ 13:30:
[...]
Eerlijk gezegd vind ik dit gewoon een stomme smoes van je man. Hoe moeilijk is het nou om de juiste spullen op de juiste plek te leggen? Post in het postbakje, sokken in de wasmand, bordje in de vaatwasser.
Ik vind het best moeilijk en heb het zelfs nog van huis uit geleerd.
Het is geen grote bende, maar mijn lunch bord staat nog op de eettafel bedenk ik me nu.
Ik denk er gewoon vaak niet aan, omdat het me niet opvalt.
[...]
Eerlijk gezegd vind ik dit gewoon een stomme smoes van je man. Hoe moeilijk is het nou om de juiste spullen op de juiste plek te leggen? Post in het postbakje, sokken in de wasmand, bordje in de vaatwasser.
Ik vind het best moeilijk en heb het zelfs nog van huis uit geleerd.
Het is geen grote bende, maar mijn lunch bord staat nog op de eettafel bedenk ik me nu.
Ik denk er gewoon vaak niet aan, omdat het me niet opvalt.
woensdag 29 maart 2017 13:45
Dit helpt misschien, maar volgens mij gaat het niet eens om het meenemen van spullen van de trap. Je man vindt iets anders en wil dat koste wat koste doorzetten. Flauw hoor. En hoezo gevaarlijk? Ik leg ook spul op de trap, helemaal links aan de kant. Daar loop je niet, dus is echt niet gevaarlijk. En die man lost het kul-argument van je man hoe dan ook op.
Ik snap jou wel hoor.
woensdag 29 maart 2017 13:48
quote:Hunniebunnie schreef op 29 maart 2017 @ 13:45:
[afbeelding]
Dit helpt misschien, maar volgens mij gaat het niet eens om het meenemen van spullen van de trap. Je man vindt iets anders en wil dat koste wat mkoste doorzetten. Flauw hoor. En hoezo gevaarlijk? Ik leg ook spul op de trap, helemaal links aan de kant. Daar loop je niet, dus is echt niet gevaarlijk. En die man lost het kul-argument van je man hoe dan ook op.
Ik snap jou wel hoor.
Daar kan wel lekker veel in
Ik leg het ook langs de kant. En soms alle spullen van de puber zo dat hij niet naar boven kan en toch lukt het hem zonder het zelfs maar te zien.
Best knap
[afbeelding]
Dit helpt misschien, maar volgens mij gaat het niet eens om het meenemen van spullen van de trap. Je man vindt iets anders en wil dat koste wat mkoste doorzetten. Flauw hoor. En hoezo gevaarlijk? Ik leg ook spul op de trap, helemaal links aan de kant. Daar loop je niet, dus is echt niet gevaarlijk. En die man lost het kul-argument van je man hoe dan ook op.
Ik snap jou wel hoor.
Daar kan wel lekker veel in
Ik leg het ook langs de kant. En soms alle spullen van de puber zo dat hij niet naar boven kan en toch lukt het hem zonder het zelfs maar te zien.
Best knap
woensdag 29 maart 2017 13:49
quote:Kapara schreef op 29 maart 2017 @ 13:37:
[...]
Uit logeren gaat op dit moment even niet. Maar we kunnen ook wel praten zonder ruzie te maken hoor, tenminste tegenwoordig lukt dat beter dan eerst. Over die plussen en minnen moet ik voor mezelf wel nadenken. Ik ben echt wel een positief iemand, tenminste zo zie ik mezelf graag. Maar ik voel me vandaag zo rottig dat ik even niet zo veel plussen weet.
Het feit dat hij een goede en liefdevolle vader is is een grote plus. De rest weet ik zo even niet te benoemen. Meh...
Als ik alles bij elkaar optel wat je typt in dit topic, kom je heel erg oververmoeid over. Als iemand die vindt dat ze alles in haar eentje moet oplossen, gezellig moet houden, draaiend moet houden.
En het komt misschien door hoe rot je je nu even voelt, maar wat je als pluspunten van je man / relatie noemt, en als redenen om bij elkaar te blijven... klinkt best wel technisch en zakelijk. Als iemand dat op die manier over mij zou zeggen, dan zou ik me toch flink achter de oren krabben, hoe fijn die ander het leven met mij eigenlijk nog vindt!
Wat ik bedoelde: hebben jullie het ook LEUK samen? Dat je blij bent om elkaar weer te spreken na een dag werken? Dat je uitkijkt naar leuke dingen die jullie in de planning hebben? Dat je kan lachen samen? Verdriet kunt delen? Goed kunt sparren over lastige dingen(bijvoorbeeld over je werk, of over de opvoeding van je kind.) Dat je (vooral) het beste in elkaar boven haalt, en elkaar 'groter' maakt in plaats van 'kleiner'? (Elkaar laten groeien, in plaats van alsmaar inleveren op wie je eigenlijk bent.)
En dat bedoel ik beide kanten op, geef jij al met al je man het gevoel dat hij tof is zoals hij is, dat je blij bent dat je met hem samen bent, ook al heeft hij minpunten?
[...]
Uit logeren gaat op dit moment even niet. Maar we kunnen ook wel praten zonder ruzie te maken hoor, tenminste tegenwoordig lukt dat beter dan eerst. Over die plussen en minnen moet ik voor mezelf wel nadenken. Ik ben echt wel een positief iemand, tenminste zo zie ik mezelf graag. Maar ik voel me vandaag zo rottig dat ik even niet zo veel plussen weet.
Het feit dat hij een goede en liefdevolle vader is is een grote plus. De rest weet ik zo even niet te benoemen. Meh...
Als ik alles bij elkaar optel wat je typt in dit topic, kom je heel erg oververmoeid over. Als iemand die vindt dat ze alles in haar eentje moet oplossen, gezellig moet houden, draaiend moet houden.
En het komt misschien door hoe rot je je nu even voelt, maar wat je als pluspunten van je man / relatie noemt, en als redenen om bij elkaar te blijven... klinkt best wel technisch en zakelijk. Als iemand dat op die manier over mij zou zeggen, dan zou ik me toch flink achter de oren krabben, hoe fijn die ander het leven met mij eigenlijk nog vindt!
Wat ik bedoelde: hebben jullie het ook LEUK samen? Dat je blij bent om elkaar weer te spreken na een dag werken? Dat je uitkijkt naar leuke dingen die jullie in de planning hebben? Dat je kan lachen samen? Verdriet kunt delen? Goed kunt sparren over lastige dingen(bijvoorbeeld over je werk, of over de opvoeding van je kind.) Dat je (vooral) het beste in elkaar boven haalt, en elkaar 'groter' maakt in plaats van 'kleiner'? (Elkaar laten groeien, in plaats van alsmaar inleveren op wie je eigenlijk bent.)
En dat bedoel ik beide kanten op, geef jij al met al je man het gevoel dat hij tof is zoals hij is, dat je blij bent dat je met hem samen bent, ook al heeft hij minpunten?
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 29 maart 2017 13:49
quote:Kapara schreef op 29 maart 2017 @ 13:24:
[...]
O dat huishoud rooster hebben we 8 jaar geleden al geprobeerd, helaas liep dat op niets uit...
Mijn man heeft dat inderdaad nooit geleerd. We hadden het pas nog over opruimen. Ik zei met een geintje: als we nou allebei doen wat we van ons moeder geleerd hebben, dan houden we dit huis misschien eens opgeruimd en netjes. Hij zegt ik heb dat nooit van mijn moeder geleerd, ze zei altijd wel ruim je kamer op maar niet hoe of wat ik dan waar moest leggen. De basis is niet goed geweest. Hij verplaatst altijd alles. Van de ene kant van de tafel naar de andere kant bijvoorbeeld. Dan ligt de post wel netjes op een stapel maar is niet opengemaakt of in het juiste bakje gelegd.
Hm, dan moet de verdeling anders, zodat er naar sterke punten wordt verdeeld. Ik ben ook meer van het opruimen, mijn partner van het stoffen. Ik ben van het soppen, hij doet de tuin. Ik doe het klussen, hij de was, dat soort dingen. Dus misschien niet een rooster, maar meer een klusverdeling. Zodat achterstalligheid niet op de volgende toerbeurt neerkomt maar altijd bij de persoon blijft. Dat scheelt een hoop ergernis, als je een taak gewoon kunt laten liggen voor de verantwoordelijke.
Misschien kun je ook je kinderen betrekken, die ook hun eigen deel kunnen doen (tafel dekken en afruimen, vaat, stofzuigen)
Ik verbaas me toch altijd weer over hoe gemakkelijk partners denken over het afschuiven van huishoudelijke klussen, en wat een gevecht het soms moet zijn om respect te krijgen voor verzet werk. Om niet het afvoerputje van alle blijven liggende rotklusjes te worden. Om kennelijk altijd de titel eindverantwoordelijke te moeten dragen. Dat de ander gewoon in je gezicht durft te zeggen 'dat doe ik niet'. Wat doe je dan effectief wel? Het op je partner afschuiven! Of gewoon zeggen 'ik weet niet hoe'. Komop zeg, let me google that for you!
Ik las laatst een boek over optimale verdelingen in het huishouden met speltheorie. Dat met een effectieve verdeling de ene wel altijd meer doet dan de ander, maar ieder effectief minder uren besteed. Dus beide doen waar ze goed in zijn, en dan had je een tijdsbesparing van bijv. 10 uur p.p. alleen de ene was dan 3 uur lrijt en de ander 5 uur. Dat werkt misschien als er iets tegenover staat van waarde, maar dag indag uit meer investeren in het gezamelijke dan de andere gaat wringen. Zoals nu.
En het argument dat je als je alleen bent ook bezig moet? Je eigen troep irriteert een stuk minder dan respectloos als sloof worden behandeld.
Kortom, iedereen die zegt zet je erover heen praat tegen de verkeerde partner. Jouw man moet eens even gaan investeren in de relatie relatie, op welke manier dan ook. De verhouding is scheef.
[...]
O dat huishoud rooster hebben we 8 jaar geleden al geprobeerd, helaas liep dat op niets uit...
Mijn man heeft dat inderdaad nooit geleerd. We hadden het pas nog over opruimen. Ik zei met een geintje: als we nou allebei doen wat we van ons moeder geleerd hebben, dan houden we dit huis misschien eens opgeruimd en netjes. Hij zegt ik heb dat nooit van mijn moeder geleerd, ze zei altijd wel ruim je kamer op maar niet hoe of wat ik dan waar moest leggen. De basis is niet goed geweest. Hij verplaatst altijd alles. Van de ene kant van de tafel naar de andere kant bijvoorbeeld. Dan ligt de post wel netjes op een stapel maar is niet opengemaakt of in het juiste bakje gelegd.
Hm, dan moet de verdeling anders, zodat er naar sterke punten wordt verdeeld. Ik ben ook meer van het opruimen, mijn partner van het stoffen. Ik ben van het soppen, hij doet de tuin. Ik doe het klussen, hij de was, dat soort dingen. Dus misschien niet een rooster, maar meer een klusverdeling. Zodat achterstalligheid niet op de volgende toerbeurt neerkomt maar altijd bij de persoon blijft. Dat scheelt een hoop ergernis, als je een taak gewoon kunt laten liggen voor de verantwoordelijke.
Misschien kun je ook je kinderen betrekken, die ook hun eigen deel kunnen doen (tafel dekken en afruimen, vaat, stofzuigen)
Ik verbaas me toch altijd weer over hoe gemakkelijk partners denken over het afschuiven van huishoudelijke klussen, en wat een gevecht het soms moet zijn om respect te krijgen voor verzet werk. Om niet het afvoerputje van alle blijven liggende rotklusjes te worden. Om kennelijk altijd de titel eindverantwoordelijke te moeten dragen. Dat de ander gewoon in je gezicht durft te zeggen 'dat doe ik niet'. Wat doe je dan effectief wel? Het op je partner afschuiven! Of gewoon zeggen 'ik weet niet hoe'. Komop zeg, let me google that for you!
Ik las laatst een boek over optimale verdelingen in het huishouden met speltheorie. Dat met een effectieve verdeling de ene wel altijd meer doet dan de ander, maar ieder effectief minder uren besteed. Dus beide doen waar ze goed in zijn, en dan had je een tijdsbesparing van bijv. 10 uur p.p. alleen de ene was dan 3 uur lrijt en de ander 5 uur. Dat werkt misschien als er iets tegenover staat van waarde, maar dag indag uit meer investeren in het gezamelijke dan de andere gaat wringen. Zoals nu.
En het argument dat je als je alleen bent ook bezig moet? Je eigen troep irriteert een stuk minder dan respectloos als sloof worden behandeld.
Kortom, iedereen die zegt zet je erover heen praat tegen de verkeerde partner. Jouw man moet eens even gaan investeren in de relatie relatie, op welke manier dan ook. De verhouding is scheef.
woensdag 29 maart 2017 13:50
quote:helena2 schreef op 29 maart 2017 @ 13:40:
Ik hou mezelf voor dat mannen geen stilzittende / liggende objecten waarnemen. Vanuit evolutionair oogpunt schijnt het zo te zijn dan vrouwen beter kleine stilzittende details waarnemen (zoals lekkere besjes voor in de grot bij het avondeten ) en mannen beter zijn in bewegende objecten waarnemen (zoals die lekkere bizon voor bij de besjes). Hahahaha briljant! Vooral dat 'voor bij de besjes'
Ik hou mezelf voor dat mannen geen stilzittende / liggende objecten waarnemen. Vanuit evolutionair oogpunt schijnt het zo te zijn dan vrouwen beter kleine stilzittende details waarnemen (zoals lekkere besjes voor in de grot bij het avondeten ) en mannen beter zijn in bewegende objecten waarnemen (zoals die lekkere bizon voor bij de besjes). Hahahaha briljant! Vooral dat 'voor bij de besjes'
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 29 maart 2017 13:58
woensdag 29 maart 2017 13:59
quote:Maartje2016 schreef op 29 maart 2017 @ 13:21:
Als die het zo gevaarlijk vind op de trap lijkt me een goed idee voor hem om het mee naar boven te nemen, zodat het niet meer op de trap ligt. Nu laat die de trap ook nog eens in een (in zijn ogen) onveilige situatie achter...
Precies! Het is niet onveilig als je de spullen opraapt en meeneemt naar boven (wat het hele doel is van spullen op de trap leggen. Doe ik ook namelijk). Het wordt inderdaad gevaarlijk als je besluit er overheen te lopen. Maar die ongevaarlijke situatie maakt hij er zelf van. Niet TO.
Maar goed. Dit zal de ruzie wellicht niet oplossen.
Ik zou aan manlief vragen wat hij dan als een goede oplossing ziet. Behalve de dingen onmiddellijk naar boven brengen. Ik zou mijn taken bij wijze van spreken niet afkrijgen als ik voor elk prulletje naar boven moet rennen. Wat een tijdverspilling. Dan liever in 1 x alles meenemen nadat ik beneden heb opgeruimd en boven 1x een rondje doen om alles op te bergen.
Als die het zo gevaarlijk vind op de trap lijkt me een goed idee voor hem om het mee naar boven te nemen, zodat het niet meer op de trap ligt. Nu laat die de trap ook nog eens in een (in zijn ogen) onveilige situatie achter...
Precies! Het is niet onveilig als je de spullen opraapt en meeneemt naar boven (wat het hele doel is van spullen op de trap leggen. Doe ik ook namelijk). Het wordt inderdaad gevaarlijk als je besluit er overheen te lopen. Maar die ongevaarlijke situatie maakt hij er zelf van. Niet TO.
Maar goed. Dit zal de ruzie wellicht niet oplossen.
Ik zou aan manlief vragen wat hij dan als een goede oplossing ziet. Behalve de dingen onmiddellijk naar boven brengen. Ik zou mijn taken bij wijze van spreken niet afkrijgen als ik voor elk prulletje naar boven moet rennen. Wat een tijdverspilling. Dan liever in 1 x alles meenemen nadat ik beneden heb opgeruimd en boven 1x een rondje doen om alles op te bergen.
woensdag 29 maart 2017 14:02
quote:MoirenPhae schreef op 29 maart 2017 @ 13:43:
[...]
Ik vind het best moeilijk en heb het zelfs nog van huis uit geleerd.
Het is geen grote bende, maar mijn lunch bord staat nog op de eettafel bedenk ik me nu.
Ik denk er gewoon vaak niet aan, omdat het me niet opvalt.
Ja dat heb ik ook hoor. Thuis wel geleerd om alles op te ruimen, vooral in de woonkamer enzo. Mijn eigen kinderkamer was altijd een zooi. En dat is in mijn eigen huis nog steeds zo... ik vind het gewoon niet zo belangrijk. Op kastjes liggen troepjes, tijdschriften en post ligt verspreid, vaak inderdaad gebruikt servies nog her en der. Maar ik weet wel zelf waar alles is, en de belangrijke post zoals rekeningen handel ik wel meteen af. (Bezoek zegt wel meestal dat het wel meevalt en dat het gewoon gezellig eruit ziet, een huis waarin geleefd wordt).
Ik heb wel eens kort wat gehad met iemand die een steriel huis had, daar voelde ik me juist helemaal niet op mijn gemak. Bij wijze van spreken kon je op elk moment van de dag onaangekondigd langskomen met een cameraploeg en direct beginnen te filmen voor een live tv-programma over strakke interieurs. Nergens een kopje, envelop of wat anders. De tijdschriften keurig op een stapel en precies parallel aan de randen van de salontafel naast de keurig uitgemeten waxinelichtjes. Zelfs geen afwasborstel op het aanrecht, die lag in een kast.
Dit om even aan te geven dat ieder gewoon andere niveaus heeft van netheid en beleving. En daar binnen ook nog je eigen gewoontes en dingen die je wel of niet belangrijk vindt.
En ja daar valt een hoop over af te spreken en te ruziën. En het is ideaal als je iemand vindt met ongeveer hetzelfde niveau en beleving van wat opgeruimd is en wat niet.
Los daarvan denk ik dat degenen gelijk hebben die zeggen: pick your battles. En sommige dingen maar gewoon accepteren, maar dan moet dat wel twee kanten op gelden. In een ander topic zei iemand zo mooi dat ik het heb bewaard: "wil je gelijk, of wil je geluk?" Maar nogmaals dat moet dan wel over en weer zo zijn, niet dat jij altijd alleen maar 'inlevert', je schikt, en compleet jezelf verliest.
[...]
Ik vind het best moeilijk en heb het zelfs nog van huis uit geleerd.
Het is geen grote bende, maar mijn lunch bord staat nog op de eettafel bedenk ik me nu.
Ik denk er gewoon vaak niet aan, omdat het me niet opvalt.
Ja dat heb ik ook hoor. Thuis wel geleerd om alles op te ruimen, vooral in de woonkamer enzo. Mijn eigen kinderkamer was altijd een zooi. En dat is in mijn eigen huis nog steeds zo... ik vind het gewoon niet zo belangrijk. Op kastjes liggen troepjes, tijdschriften en post ligt verspreid, vaak inderdaad gebruikt servies nog her en der. Maar ik weet wel zelf waar alles is, en de belangrijke post zoals rekeningen handel ik wel meteen af. (Bezoek zegt wel meestal dat het wel meevalt en dat het gewoon gezellig eruit ziet, een huis waarin geleefd wordt).
Ik heb wel eens kort wat gehad met iemand die een steriel huis had, daar voelde ik me juist helemaal niet op mijn gemak. Bij wijze van spreken kon je op elk moment van de dag onaangekondigd langskomen met een cameraploeg en direct beginnen te filmen voor een live tv-programma over strakke interieurs. Nergens een kopje, envelop of wat anders. De tijdschriften keurig op een stapel en precies parallel aan de randen van de salontafel naast de keurig uitgemeten waxinelichtjes. Zelfs geen afwasborstel op het aanrecht, die lag in een kast.
Dit om even aan te geven dat ieder gewoon andere niveaus heeft van netheid en beleving. En daar binnen ook nog je eigen gewoontes en dingen die je wel of niet belangrijk vindt.
En ja daar valt een hoop over af te spreken en te ruziën. En het is ideaal als je iemand vindt met ongeveer hetzelfde niveau en beleving van wat opgeruimd is en wat niet.
Los daarvan denk ik dat degenen gelijk hebben die zeggen: pick your battles. En sommige dingen maar gewoon accepteren, maar dan moet dat wel twee kanten op gelden. In een ander topic zei iemand zo mooi dat ik het heb bewaard: "wil je gelijk, of wil je geluk?" Maar nogmaals dat moet dan wel over en weer zo zijn, niet dat jij altijd alleen maar 'inlevert', je schikt, en compleet jezelf verliest.
You can never have too many hats, gloves and shoes
