Relaties
alle pijlers
Hoe red ik mijn relatie
donderdag 28 augustus 2014 13:58
Hallo,
Ik ben 6 jaar samen met mijn man en we hebben een dochtertje van bijna 5.
Over het algemeen zijn we gelukkig met elkaar, maar er zijn twee zaken, waardoor onze relatie vastzit:
1. Onze dochter is ongepland gekomen. Dit was zeer moeilijk in het begin, maar ondertussen heb ik haar aanvaard en is ze de wereld voor mij. Voor mijn man ligt dit moeilijker. Na vijf jaar heeft hij het nog steeds moeilijk dat onze dochter er is gekomen en heeft hij het moeilijk met de weinige vrijheid die hij heeft (hoewel ik hem alle vrijheid geef, die hij nodig heeft). Dit begint echt zwaar op onze relatie te wegen. Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, maar het gevoel is er gewoon niet.
2. We zitten vast in een discussie over waar we willen gaan wonen. Momenteel huren we een appartementje, maar stillaan willen we graag een huisje kopen. Maar we komen niet overeen over de plaats. Momenteel wonen we dichter bij mijn familie dan bij de zijne (hoewel de afstand zeker niet onoverkomelijk is). Maar hij wil graag dichter wonen bij zijn familie, maar daar hebben we niemand die op onze dochter kan letten en ik ga minstens wekelijks op bezoek bij mijn ouders en ik heb daar nog andere verplichtingen. Daarnaast doe ik ook het meeste in het huishouden en voor het zorgen van onze dochter, dus ik wil ook geen uur rijden na mijn werk. Het is zo'n domme discussie, maar we willen beide niet afwijken van onze meningen. Ik zie het praktisch niet mogelijk om dichter bij zijn geboortedorp te wonen, en hij zal ongelukkig zijn om hier te blijven wonen.
Kan iemand ons helpen?
Ik ben 6 jaar samen met mijn man en we hebben een dochtertje van bijna 5.
Over het algemeen zijn we gelukkig met elkaar, maar er zijn twee zaken, waardoor onze relatie vastzit:
1. Onze dochter is ongepland gekomen. Dit was zeer moeilijk in het begin, maar ondertussen heb ik haar aanvaard en is ze de wereld voor mij. Voor mijn man ligt dit moeilijker. Na vijf jaar heeft hij het nog steeds moeilijk dat onze dochter er is gekomen en heeft hij het moeilijk met de weinige vrijheid die hij heeft (hoewel ik hem alle vrijheid geef, die hij nodig heeft). Dit begint echt zwaar op onze relatie te wegen. Ik wil een man die ook van onze dochter houdt, maar het gevoel is er gewoon niet.
2. We zitten vast in een discussie over waar we willen gaan wonen. Momenteel huren we een appartementje, maar stillaan willen we graag een huisje kopen. Maar we komen niet overeen over de plaats. Momenteel wonen we dichter bij mijn familie dan bij de zijne (hoewel de afstand zeker niet onoverkomelijk is). Maar hij wil graag dichter wonen bij zijn familie, maar daar hebben we niemand die op onze dochter kan letten en ik ga minstens wekelijks op bezoek bij mijn ouders en ik heb daar nog andere verplichtingen. Daarnaast doe ik ook het meeste in het huishouden en voor het zorgen van onze dochter, dus ik wil ook geen uur rijden na mijn werk. Het is zo'n domme discussie, maar we willen beide niet afwijken van onze meningen. Ik zie het praktisch niet mogelijk om dichter bij zijn geboortedorp te wonen, en hij zal ongelukkig zijn om hier te blijven wonen.
Kan iemand ons helpen?
donderdag 28 augustus 2014 14:02
Wat erg voor het meisje dat zij na bijna 5 jaar nog steeds ongewenst is.
Hoe oud zijn jullie?
Ik zou serieus overwegen om in relatietherapie te gaan en je vriend mag apart eens met iemand gaan spreken om te leren zijn dochter onvoorwaardelijk te accepteren en niet te zien als een last. En zolang blijven zitten in jullie huidige woning, want ik voorzie alleen nog maar meer problemen als jullie gaan verhuizen.
Hoe oud zijn jullie?
Ik zou serieus overwegen om in relatietherapie te gaan en je vriend mag apart eens met iemand gaan spreken om te leren zijn dochter onvoorwaardelijk te accepteren en niet te zien als een last. En zolang blijven zitten in jullie huidige woning, want ik voorzie alleen nog maar meer problemen als jullie gaan verhuizen.
donderdag 28 augustus 2014 14:05
issue 1 is genoeg reden om niet te gaan kijken naar een ander huis. Issue 1 is genoeg reden om hem een plezierig leven te wensen maar dan zonder jullie. 'Het gevoel is er gewoon niet'. Wat afschuwelijk voor dat kind. Een moeder die haar aanvaard heeft en een vader die geen gevoel heeft bij en voor haar.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
donderdag 28 augustus 2014 14:06
Vooral blijven huren voorlopig!
Eerst dat gedoe van je vriend en het niet accepteren van jullie dochter aanpakken. Zolang dat niet ok is, wordt er ook niet verhuisd.
Verhoudingen liggen compleet scheef in deze relatie. En hoezo kan er juist in de buurt van familie van jouw vriend nièt op jullie dochter worden gepast? Dat snap ik niet. Of is zijn hele familie 'tegen' jullie dochter ofzo?
Eerst dat gedoe van je vriend en het niet accepteren van jullie dochter aanpakken. Zolang dat niet ok is, wordt er ook niet verhuisd.
Verhoudingen liggen compleet scheef in deze relatie. En hoezo kan er juist in de buurt van familie van jouw vriend nièt op jullie dochter worden gepast? Dat snap ik niet. Of is zijn hele familie 'tegen' jullie dochter ofzo?
donderdag 28 augustus 2014 14:06
Hoi, dank je voor je reactie. Gisteren hebben we heel de avond gebabbeld en heb ik hem ook aangeraden om in therapie te gaan. Ik ben 24 en hij is 29. Ik wil er wel graag bijzeggen dat mijn man een zeer ongelukkige jeugd heeft gehad met heel veel trauma's. Maar dat is nog een reden te meer om zeker in therapie te gaan. Hij wil ook vaak met mij praten over alles wat er is gebeurd en over onze dochter. Maar soms kan ik die gesprekken niet meer aan. Ik ben zelf niet zo'n prater en ik verwerk dingen op een andere manier dan hem.
Hij doet wel enorm zijn best en hij ziet onze dochter wel heel graag, maar echte vadergevoelens zijn er niet en hij mist de vrijheid en het onbezorgde leventje.
Hij doet wel enorm zijn best en hij ziet onze dochter wel heel graag, maar echte vadergevoelens zijn er niet en hij mist de vrijheid en het onbezorgde leventje.
donderdag 28 augustus 2014 14:07
Waren jullie nog maar heel kort samen toen je zwanger werd? Wou hij het kindje houden of niet? Heb jij de beslissing genomen om het kind te houden?
Niet dat dat de situatie nu helpt, maar dan begrijp ik wel waarom hij het nog steeds moeilijk heeft met haar.
Merkt je dochter dat?
Ik denk dat je beter alleen verder kan gaan, hier worden jullie allemaal heel ongelukkig van. Vooral voor je dochter.
Niet dat dat de situatie nu helpt, maar dan begrijp ik wel waarom hij het nog steeds moeilijk heeft met haar.
Merkt je dochter dat?
Ik denk dat je beter alleen verder kan gaan, hier worden jullie allemaal heel ongelukkig van. Vooral voor je dochter.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 28 augustus 2014 14:08
Wat er voor je dochter! Een vader die haar niet moet..
Onze oudste was ook een "cadeautje".
Als mijn man haar niet had kunnen accepteren had hij mogen vertrekken. Mijn kind(eren) gaan voor iedereen. Maar laten we eerlijk blijven, hij was er toch zelf bij lijkt mij zo.
En ik zou zéker niet gaan verhuizen.
Onze oudste was ook een "cadeautje".
Als mijn man haar niet had kunnen accepteren had hij mogen vertrekken. Mijn kind(eren) gaan voor iedereen. Maar laten we eerlijk blijven, hij was er toch zelf bij lijkt mij zo.
En ik zou zéker niet gaan verhuizen.
donderdag 28 augustus 2014 14:08
quote:Quinty schreef op 28 augustus 2014 @ 14:06:
Vooral blijven huren voorlopig!
Eerst dat gedoe van je vriend en het niet accepteren van jullie dochter aanpakken. Zolang dat niet ok is, wordt er ook niet verhuisd.
Verhoudingen liggen compleet scheef in deze relatie. En hoezo kan er juist in de buurt van familie van jouw vriend nièt op jullie dochter worden gepast? Dat snap ik niet. Of is zijn hele familie 'tegen' jullie dochter ofzo?Mijn man heeft zijn ouders niet meer. Hij heeft nog één broer, maar die hebben zelf twee kleine kindjes. Bij mijn ouders mag onze dochter vaak eens gaan slapen.
Vooral blijven huren voorlopig!
Eerst dat gedoe van je vriend en het niet accepteren van jullie dochter aanpakken. Zolang dat niet ok is, wordt er ook niet verhuisd.
Verhoudingen liggen compleet scheef in deze relatie. En hoezo kan er juist in de buurt van familie van jouw vriend nièt op jullie dochter worden gepast? Dat snap ik niet. Of is zijn hele familie 'tegen' jullie dochter ofzo?Mijn man heeft zijn ouders niet meer. Hij heeft nog één broer, maar die hebben zelf twee kleine kindjes. Bij mijn ouders mag onze dochter vaak eens gaan slapen.
donderdag 28 augustus 2014 14:09
donderdag 28 augustus 2014 14:12
quote:doornroosje9 schreef op 28 augustus 2014 @ 14:07:
Waren jullie nog maar heel kort samen toen je zwanger werd? Wou hij het kindje houden of niet? Heb jij de beslissing genomen om het kind te houden?
Niet dat dat de situatie nu helpt, maar dan begrijp ik wel waarom hij het nog steeds moeilijk heeft met haar.
Merkt je dochter dat?
Ik denk dat je beter alleen verder kan gaan, hier worden jullie allemaal heel ongelukkig van. Vooral voor je dochter.
We waren inderdaad nog maar heel kort samen. Hij wou het kindje niet houden, uiteindelijk heb ik de beslissing gemaakt om haar wel te houden met de gedachte dat hij me zou verlaten (wat ik hem niet eens kwalijk zou genomen hebben). Hij heeft dan toch de beslissing om bij mij te blijven en het beste ervan te maken.
Ik denk niet dat mijn dochter dit echt al merkt, maar wel merk ik dat ze niet zoveel met haar vader heeft. Als er iets is, zal ze altijd naar mij komen.
Ik wil zeker mijn man niet zwart maken, hij doet echt zijn best en ziet zijn dochter graag. Hij wil haar ook echt accepteren, alleen is zijn gevoel er niet. Ik neem hem dit ook niet kwalijk, maar het begint toch op onze relatie te wegen.
Waren jullie nog maar heel kort samen toen je zwanger werd? Wou hij het kindje houden of niet? Heb jij de beslissing genomen om het kind te houden?
Niet dat dat de situatie nu helpt, maar dan begrijp ik wel waarom hij het nog steeds moeilijk heeft met haar.
Merkt je dochter dat?
Ik denk dat je beter alleen verder kan gaan, hier worden jullie allemaal heel ongelukkig van. Vooral voor je dochter.
We waren inderdaad nog maar heel kort samen. Hij wou het kindje niet houden, uiteindelijk heb ik de beslissing gemaakt om haar wel te houden met de gedachte dat hij me zou verlaten (wat ik hem niet eens kwalijk zou genomen hebben). Hij heeft dan toch de beslissing om bij mij te blijven en het beste ervan te maken.
Ik denk niet dat mijn dochter dit echt al merkt, maar wel merk ik dat ze niet zoveel met haar vader heeft. Als er iets is, zal ze altijd naar mij komen.
Ik wil zeker mijn man niet zwart maken, hij doet echt zijn best en ziet zijn dochter graag. Hij wil haar ook echt accepteren, alleen is zijn gevoel er niet. Ik neem hem dit ook niet kwalijk, maar het begint toch op onze relatie te wegen.
donderdag 28 augustus 2014 14:14
Eens met meds.
Hij wilde geen kind. Er werd hem toch een kind opgedrongen en nu moet hij nog dolgelukkig met hasr zijn ook.
Daarnaast wordt kind ook nog ens in de strijd geworpen als reden om niet te kunnen verhuizen. Logisch dat je dochter dan als een sta in de weg gaat zien.
Hopelijk lezen de domme dozen die zogenaamd door de pil heen zwanger worden deze post ook en knopen dit goed in hun oren.
Hij wilde geen kind. Er werd hem toch een kind opgedrongen en nu moet hij nog dolgelukkig met hasr zijn ook.
Daarnaast wordt kind ook nog ens in de strijd geworpen als reden om niet te kunnen verhuizen. Logisch dat je dochter dan als een sta in de weg gaat zien.
Hopelijk lezen de domme dozen die zogenaamd door de pil heen zwanger worden deze post ook en knopen dit goed in hun oren.
donderdag 28 augustus 2014 14:15
quote:magali077 schreef op 28 augustus 2014 @ 14:12:
[...]
We waren inderdaad nog maar heel kort samen. Hij wou het kindje niet houden, uiteindelijk heb ik de beslissing gemaakt om haar wel te houden met de gedachte dat hij me zou verlaten (wat ik hem niet eens kwalijk zou genomen hebben). Hij heeft dan toch de beslissing om bij mij te blijven en het beste ervan te maken.
Ik denk niet dat mijn dochter dit echt al merkt, maar wel merk ik dat ze niet zoveel met haar vader heeft. Als er iets is, zal ze altijd naar mij komen.
Ik wil zeker mijn man niet zwart maken, hij doet echt zijn best en ziet zijn dochter graag. Hij wil haar ook echt accepteren, alleen is zijn gevoel er niet. Ik neem hem dit ook niet kwalijk, maar het begint toch op onze relatie te wegen.
Ik vind ook dat je hem dat niet kwalijk kan nemen. Hou wou geen kind en hij kan zijn gevoel ook niet dwingen.
Alleen met je dochter verdergaan.
[...]
We waren inderdaad nog maar heel kort samen. Hij wou het kindje niet houden, uiteindelijk heb ik de beslissing gemaakt om haar wel te houden met de gedachte dat hij me zou verlaten (wat ik hem niet eens kwalijk zou genomen hebben). Hij heeft dan toch de beslissing om bij mij te blijven en het beste ervan te maken.
Ik denk niet dat mijn dochter dit echt al merkt, maar wel merk ik dat ze niet zoveel met haar vader heeft. Als er iets is, zal ze altijd naar mij komen.
Ik wil zeker mijn man niet zwart maken, hij doet echt zijn best en ziet zijn dochter graag. Hij wil haar ook echt accepteren, alleen is zijn gevoel er niet. Ik neem hem dit ook niet kwalijk, maar het begint toch op onze relatie te wegen.
Ik vind ook dat je hem dat niet kwalijk kan nemen. Hou wou geen kind en hij kan zijn gevoel ook niet dwingen.
Alleen met je dochter verdergaan.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 28 augustus 2014 14:18
Tja, hij is dus niet van gedachten verandert. Voor een kind is maar 1 ding erger dan het niet hebben van een vader... dat is het hebben van wel een vader die niets voor haar voelt. Dit kun je niet rechtmaken met 'ik heb genoeg liefde voor twee' oid. Dit gaat het kind echt psychische problemen geven als ze ouder is. En je dochter merkt het wel degelijk. Immers, ze gaat naar jou en niet naar haar 'verwekker'. De man die haar moeder wel wil hebben, maar het vierjarig aanhangsel wat er is hooguit 'duldt'.....
En hoe bedoel je 'hij wil haar accepteren'.. Dat hoeft niet hoor. Ze is er gewoon. Of hij dat nu accepteert of niet. Een gift kun je al dan niet accepteren/weigeren. Dit kind niet. Hij moet er alleen naar handelen en dat doet hij niet.
En hoe bedoel je 'hij wil haar accepteren'.. Dat hoeft niet hoor. Ze is er gewoon. Of hij dat nu accepteert of niet. Een gift kun je al dan niet accepteren/weigeren. Dit kind niet. Hij moet er alleen naar handelen en dat doet hij niet.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
donderdag 28 augustus 2014 14:21
Kortom, denk aan je kind. Ik zou het wel weten. Ik had bij de man weggegaan en mijn verlies genomen. Omdat dat het beste is voor het kind op de langere termijn.
Je hebt de 'oepserdepoeps' gehouden en nee, het is niet gegaan zoals je dacht. Niks geen droom gezin met gelukkige ouders, een trotse papa en een onbezorgd kind. Wat je hebt is een 'fucked up' situatie. De vraag is niet of de bom gaat barsten en deze relatie strandt... de vraag is alleen wanneer dat gaat gebeuren.
Dus hoe red je je relatie? Niet. Er is niks te redden. Hij wil eigenlijk verder als kinderloos stel en dat gaat niet. Ze kan niet meer geruild worden en de garantie is er ook al wel af. Dus blijft hij in deze situatie die hij niet wil. Gevolg op de langere termijn? : Dat wil je niet weten hoor. Die gaat zijn heil elders zoeken.
Je hebt de 'oepserdepoeps' gehouden en nee, het is niet gegaan zoals je dacht. Niks geen droom gezin met gelukkige ouders, een trotse papa en een onbezorgd kind. Wat je hebt is een 'fucked up' situatie. De vraag is niet of de bom gaat barsten en deze relatie strandt... de vraag is alleen wanneer dat gaat gebeuren.
Dus hoe red je je relatie? Niet. Er is niks te redden. Hij wil eigenlijk verder als kinderloos stel en dat gaat niet. Ze kan niet meer geruild worden en de garantie is er ook al wel af. Dus blijft hij in deze situatie die hij niet wil. Gevolg op de langere termijn? : Dat wil je niet weten hoor. Die gaat zijn heil elders zoeken.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
