Je leven dat word afenomen

Hi dames,

Ik moet dit even van mij afschrijven en hopelijk hebben jullie wat tips dat ik uit deze situatie kom.



Ik ben een lesbische vrouw van 26 jaar en heb een nogal bewogen leven achter de rug. Zolang ik me al kan herinneren weet ik al dat ik lesbisch ben. Op mijn 16e ben ik uit de kast gekomen en dat werd destijds geaccepteerd. Ik heb toen ook een aantal relaties gehad.



Toen ik 23 was ben ik uit huis gezet, door problemen. Een “vriend” nam mij toen in huis. Van te voren heb ik duidelijk bij hem aangegeven dat ik lesbisch ben. Ik kreeg destijds meer contact met mijn pa ivm ik bepaalde dingen alleen niet geregeld kreeg (stond nergens ingeschreven etc.)



Via facebok kreeg ik toen een waarschuwing van een kennis dat ik moest uitkijken dat ik geen “bekend merk”werd. Ik woonde toen nog bij die “vriend”. Ik merkte dat mensen afstand van mij gingen nemen uit het niets en als ik ernaar vroeg wat de reden ervan was , werd gezegd: je moet landen. Al deze veranderingen merkte ik na deze waarschuwing. In 2 weken had ik geen mensen meer om mij heen in plaats van eerst toen ik genoeg sociale contacten had. Ik merkte dat mijn problemen aan de grote klok werden gehangen en dat mensen deze opeens ook van mij wisten.

Mensen om mij heen begonnen met steken te geven over de problemen die ik had en ze zeiden letterlijk dat ze mij niet geloofden in mijn geaardheid en dat ik maar “opnieuw geboren moest worden”. Op mijn werk speelde dit af en ook mijn sociale contacten hadden nog steeds al het contact verbroken. Ik heb de politie telefonisch benaderd waar die jongen bij was en hij zei toen (zonder dat ik hem ooit verdacht dit in gang te hebben gezet): als je mij aangeeft kan ik je ook gaan aangeven wegens een valse beschuldiging.



Ik ben toen verhuist en ging werken in een andere stad en ook hier gebeurde weer hetzelfde. Mensen die uit het niets zeiden dat ik maar wat anders moest uitproberen – mij niet geloofde in mijn geaardheid en zelfs op straat worden aangesproken hierover.

Nu heb ik geen mensen meer om mij heen, want iedereen neemt afstand en as ik contact met iemand heb gaan ze weer over mijn geaardheid beginnen. Ik word hier gefrustreerd en zeer ongelukkig van. Op straat word ik aangesproken door onbekende mensen en zeggen ze: weet dat het stoplicht naar vrouwen voor jou op rood staad. Op werk zeggen ze: Als jij niet met een man gaat zijn heb je geen leven meer en kan je beter niet meer leven.

Als ik het met mijn vader heb over mijn geaardheid zegt die dat hij het geaccepteerd heeft, maar ondertussen wel de hele tijd naar mannen vragen. Als ik er dan teveel op in ga wordt alles omgedraaid en gezegd je hebt het zelf niet geacepteerd, terwijl ik dat wel gedaan heb. Ik word gewoon niet gehoord en niet serieus genomen en dat maakt mij kapot. Als ik dan zeg dit en dat gebeurd er, zeggen ze ja dat is een teken van god. Terwijl waarom ziet niemand dat dit gemanipuleerd is en ze mijn leven hiermee kapot maken?



Ik ben zo bang dat ik geen leven meer mag opbouwen met een vrouw. Dat betekend voor mij dat ik zeer ongelukkig ben en geen leven meer heb, wat nu al 2,5 jaar speelt. Ik wil zo graag uit deze situatie maar ik weet gewoon niet hoe. Beangstigend is ook dat je weet dat er van alles achter je rug speelt, maar je niet weet wat. Ik weet niet meer hoe ik hieruit kom en ik weer een normaal leven kan leven, zoals ik dat wil en mijn hart dat aangeeft.

Hoop dat jullie een aantal tips hebben en me kunnen helpen, want dit maakt mij zwaar ongelukkig.



Help me A.U.B.