Psyche
alle pijlers
innerlijke 'omwenteling'
donderdag 26 februari 2015 21:20
Hey
Ik wil even van me afschrijven.
Ik heb al enige tijd een nieuwe weg ingeslagen voor mezelf. Het voelt als een soort emancipatie en groei. Dingen die ik altijd als vanzelfsprekend zag zijn dat nu niet meer, oude overtuigingen neem ik onder de loep en soms kom ik er tot mijn schrik en soms ook vooral opluchting achter dat ik hier geen geloof aan wil en hoef te hechten meer. Het is een enorm omwentelingsproces, waarbij denk ik de kern is dat ik mezelf in het centrum van mijn leven plaats. Ik heb altijd zo gezorgd voor anderen, soms direct soms indirect dat me helemaal niet duidelijk werd dat ik in hun leven vaak maar een bijrol had. Dat is geen verwijt naar die mensen, maar meer zo'n eye-opening moment waar ik hier boven over schreef....wat heeft me dan belet om gewoon de hoofdrol in mijn eigen leven te pakken, als anderen dat in hun leven ook doen, voor zichzelf.
Heeft iemand van jullie herkenning in zo'n innerlijk omwentelingsproces? Dat je dingen in een totaal ander licht gaat zien? Dat voelt alsof er een last van je af valt, maar dat ook oude pijn en verdriet naar boven brengt? Een verschuiving in je zelfbeeld en wereldbeeld die niet per se slecht is maar wel heel zwaar soms, en moeilijke (nieuwe) gevoelens en gedrag met zich mee brengt?
Het is moeilijk dit uit te leggen. Het voelt zuiverend, een soort nieuwe weg. Maar juist omdat je die zo moeilijk kunt verwoorden of uitleggen aan anderen voel ik me ook vaak erg alleen erin.
Dus even een paar woorden schrijven om mijn hart toch wat te luchten, ook al is het misschien niet zo goed te volgen waar het over gaat.
Ik denk dat ik het kan samenvatten als: I'm growing up. Of: ik sla mijn vleugels uit die erg vastgeplakt zaten. Zoiets.
T voelt bevrijdend en eenzaam tegelijk. En achter deze soms ellendige tijd zie ik wel veel licht dus depressief ben ik niet. Ik ben juist blij dat dit gebeurt,al ben ik er ook veel mensen (die niet meer bij me pasten of me niet meer wilden leren kennen) door verloren.
Soms voelt het heel erg eng. Dan denk ik: zijn die verliezen het wel waard, ben ik wel goed bezig? Maar ik kan niet anders dan bv meer voor mezelf opkomen, mijzelf meer laten zien en uiten. Het is iets dat nu het beste is dat me kan overkomen. Maar ook doodeng.
Ik wil even van me afschrijven.
Ik heb al enige tijd een nieuwe weg ingeslagen voor mezelf. Het voelt als een soort emancipatie en groei. Dingen die ik altijd als vanzelfsprekend zag zijn dat nu niet meer, oude overtuigingen neem ik onder de loep en soms kom ik er tot mijn schrik en soms ook vooral opluchting achter dat ik hier geen geloof aan wil en hoef te hechten meer. Het is een enorm omwentelingsproces, waarbij denk ik de kern is dat ik mezelf in het centrum van mijn leven plaats. Ik heb altijd zo gezorgd voor anderen, soms direct soms indirect dat me helemaal niet duidelijk werd dat ik in hun leven vaak maar een bijrol had. Dat is geen verwijt naar die mensen, maar meer zo'n eye-opening moment waar ik hier boven over schreef....wat heeft me dan belet om gewoon de hoofdrol in mijn eigen leven te pakken, als anderen dat in hun leven ook doen, voor zichzelf.
Heeft iemand van jullie herkenning in zo'n innerlijk omwentelingsproces? Dat je dingen in een totaal ander licht gaat zien? Dat voelt alsof er een last van je af valt, maar dat ook oude pijn en verdriet naar boven brengt? Een verschuiving in je zelfbeeld en wereldbeeld die niet per se slecht is maar wel heel zwaar soms, en moeilijke (nieuwe) gevoelens en gedrag met zich mee brengt?
Het is moeilijk dit uit te leggen. Het voelt zuiverend, een soort nieuwe weg. Maar juist omdat je die zo moeilijk kunt verwoorden of uitleggen aan anderen voel ik me ook vaak erg alleen erin.
Dus even een paar woorden schrijven om mijn hart toch wat te luchten, ook al is het misschien niet zo goed te volgen waar het over gaat.
Ik denk dat ik het kan samenvatten als: I'm growing up. Of: ik sla mijn vleugels uit die erg vastgeplakt zaten. Zoiets.
T voelt bevrijdend en eenzaam tegelijk. En achter deze soms ellendige tijd zie ik wel veel licht dus depressief ben ik niet. Ik ben juist blij dat dit gebeurt,al ben ik er ook veel mensen (die niet meer bij me pasten of me niet meer wilden leren kennen) door verloren.
Soms voelt het heel erg eng. Dan denk ik: zijn die verliezen het wel waard, ben ik wel goed bezig? Maar ik kan niet anders dan bv meer voor mezelf opkomen, mijzelf meer laten zien en uiten. Het is iets dat nu het beste is dat me kan overkomen. Maar ook doodeng.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 00:01
quote:misia schreef op 26 februari 2015 @ 23:53:
Eindeloos: dank je.
Wat Feeksje bedoelt is gelijk wel duidelijk: dat ik krankzinnig ben. Als Feeksje je niet kan volgen dan moet je wel niet goed bij je hoofd zijn. Zoiets.
Maar dat zo direct te zeggen, dat dan weer niet hè. Dat mot de huisarts maar doen
Dat zegt een HA niet en ik ook niet.
Misschien kan die je helpen aan iemand die je handvatten kan geven met te zware dingen?
Eindeloos: dank je.
Wat Feeksje bedoelt is gelijk wel duidelijk: dat ik krankzinnig ben. Als Feeksje je niet kan volgen dan moet je wel niet goed bij je hoofd zijn. Zoiets.
Maar dat zo direct te zeggen, dat dan weer niet hè. Dat mot de huisarts maar doen
Dat zegt een HA niet en ik ook niet.
Misschien kan die je helpen aan iemand die je handvatten kan geven met te zware dingen?
vrijdag 27 februari 2015 00:12
quote:misia schreef op 26 februari 2015 @ 23:22:
Hebben jullie ervaring met grote veranderingsprocessen (innerlijk) in jullie leven? Dat je je heel anders ging voelen of gedragen? Tot nieuwe inzichten kwam? Wat waren die?Eén keer. Maar toen had ik een vette blow op.
Hebben jullie ervaring met grote veranderingsprocessen (innerlijk) in jullie leven? Dat je je heel anders ging voelen of gedragen? Tot nieuwe inzichten kwam? Wat waren die?Eén keer. Maar toen had ik een vette blow op.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 27 februari 2015 00:21
quote:misia schreef op 26 februari 2015 @ 23:37:
Miss Inuendo! DAT IS HET! Precies zoals je beschrijft.
Een 'bepaalde bewustwording' en daaruit voortvloeiend andere opvattingen, interesses en kijk op het leven.
Jeetje, dat is precies hoe het voelt.
Hoe heeft diegene dat proces doorgemaakt? Wat heeft haar geholpen? Hoe is ze er mee om gegaan? Of stond je daarvoor wat te ver van diegene af?
Ik ben eind 30.
Jammer om te lezen dat je niet serieus wordt genomen door anderen.
Diegene is iemand waar ik heel dicht bij sta. Ze is 30 en heeft een hoop meegemaakt in haar leven tot nu toe. De afgelopen 12 jaar waren niet makkelijk. Ik kan niet uitleggen hoe het ontstaan is dat ze nu 'anders' is, maar ze kreeg een aantal inzichten, overtuigingen waardoor ze een hele andere kijk op zichzelf en het leven kreeg. Maar het is een proces waar ze nog steeds in zit. Ik weet ook eigenlijk niet of het eindig is. Is dat wel de bedoeling? Ik denk het niet. Hoewel ik niet altijd hetzelfde denk als zij, merk ik wel dat dit is hoe zij écht is, dat ze als het ware heeft ontdekt dat ze moet zijn zoals ze nu is.
Ik vind het eigenlijk wel mooi om te zien. Het is nu iemand die heel duidelijk voor zichzelf staat en voor waar ze in gelooft. Terwijl ze de afgelopen jaren eigenlijk op een soort 'automatische piloot' heeft geleefd en geacteerd.
Wat ik al zei, bij de meesten gaat het ontdekken van jezelf geleidelijk gedurende jaren, bij de ander is het een 'omwenteling' zoals jij het noemt.
En sommigen gebeurt het nooit. De leven hun leven zoals het komt, zonder bewustwording of bewustzijn.
Hoe zou jij je leven tot nu toe omschrijven? Moeilijk of redelijk makkelijk?
Miss Inuendo! DAT IS HET! Precies zoals je beschrijft.
Een 'bepaalde bewustwording' en daaruit voortvloeiend andere opvattingen, interesses en kijk op het leven.
Jeetje, dat is precies hoe het voelt.
Hoe heeft diegene dat proces doorgemaakt? Wat heeft haar geholpen? Hoe is ze er mee om gegaan? Of stond je daarvoor wat te ver van diegene af?
Ik ben eind 30.
Jammer om te lezen dat je niet serieus wordt genomen door anderen.
Diegene is iemand waar ik heel dicht bij sta. Ze is 30 en heeft een hoop meegemaakt in haar leven tot nu toe. De afgelopen 12 jaar waren niet makkelijk. Ik kan niet uitleggen hoe het ontstaan is dat ze nu 'anders' is, maar ze kreeg een aantal inzichten, overtuigingen waardoor ze een hele andere kijk op zichzelf en het leven kreeg. Maar het is een proces waar ze nog steeds in zit. Ik weet ook eigenlijk niet of het eindig is. Is dat wel de bedoeling? Ik denk het niet. Hoewel ik niet altijd hetzelfde denk als zij, merk ik wel dat dit is hoe zij écht is, dat ze als het ware heeft ontdekt dat ze moet zijn zoals ze nu is.
Ik vind het eigenlijk wel mooi om te zien. Het is nu iemand die heel duidelijk voor zichzelf staat en voor waar ze in gelooft. Terwijl ze de afgelopen jaren eigenlijk op een soort 'automatische piloot' heeft geleefd en geacteerd.
Wat ik al zei, bij de meesten gaat het ontdekken van jezelf geleidelijk gedurende jaren, bij de ander is het een 'omwenteling' zoals jij het noemt.
En sommigen gebeurt het nooit. De leven hun leven zoals het komt, zonder bewustwording of bewustzijn.
Hoe zou jij je leven tot nu toe omschrijven? Moeilijk of redelijk makkelijk?
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
vrijdag 27 februari 2015 06:48
Je stelt je kwetsbaar op in dit topic. Dat ruiken sommige mensen. Die vinden het prettig kwetsbare mensen te kwetsen. Geloof me als ik zeg, dat ik er veel ervaring mee heb. Mensen zijn bang voor kwetsbaarheid. Bang dat het besmettelijk is ofzo. En ze reageren ook zo leuk gekwetst. Als je laat zien dat het je niet deert, want het zegt meer over hen dan over jou, gooien ze er nog een schepje bovenop. Je MOET gekwetst reageren om hen een plezier te doen of je moet de strijd aangaan. Want jij bent kwetsbaar. En dat kan niet hoor. We zullen jou eens even verharden. Ik moet daar ook om lachen. Niemand kan mijn zachte pit verharden. En ik ben kwetsbaar als ik daar zin in heb.
Maar pas op dat ze je niet gaan stalken in topics. Want zo zijn de harde mensen in deze wereld. JIJ moet toch veranderen, want jij bent een weekdier en moet nodig naar de psychiater. Moet ik weer lachen. Maar het kan wel vervelend worden als men op de man gaat spelen. Ik vind bijna alle reacties in dit topic al op de man spelen. Maar gelukkig mag men hier niet vervelend tegen je doen in andere topics. Kun je gewoon staffen. Op een ander forum wel. En daar had ik een stoet groupies die elk woord wat ik schreef lazen en er dan iets lulligs over gingen zeggen. Zielig he.
Sommige mensen kunnen het niet hebben dat jij met al je butsen en deuken kan stralen als de zon. Misschien hebben ze last van het chronische chagerijnigheidssyndroom. Komt veel voor. Of het syndroom van Ikweetallesbeterenbenveelsterkerwantikhebgeenpsychischeproblemen. Kan best ernstig zijn hoor.
Ik denk dat ik meelift op het staartje van jouw regenboog, als dat mag, en dan laten we al die negativo's lekker achter. Kunnen ze elkaar gaan bekritiseren. Ik zeg, spreid je vleugels maar, volgens mij ben je er klaar voor en klaar mee. Let maar op, op mijn reactie komen heel veel negativo reacties. Ik zou zeggen, wie zich aangesproken voelt, reageer vooral! Ik ga stralen als de zon, wie doet er mee?
Maar pas op dat ze je niet gaan stalken in topics. Want zo zijn de harde mensen in deze wereld. JIJ moet toch veranderen, want jij bent een weekdier en moet nodig naar de psychiater. Moet ik weer lachen. Maar het kan wel vervelend worden als men op de man gaat spelen. Ik vind bijna alle reacties in dit topic al op de man spelen. Maar gelukkig mag men hier niet vervelend tegen je doen in andere topics. Kun je gewoon staffen. Op een ander forum wel. En daar had ik een stoet groupies die elk woord wat ik schreef lazen en er dan iets lulligs over gingen zeggen. Zielig he.
Sommige mensen kunnen het niet hebben dat jij met al je butsen en deuken kan stralen als de zon. Misschien hebben ze last van het chronische chagerijnigheidssyndroom. Komt veel voor. Of het syndroom van Ikweetallesbeterenbenveelsterkerwantikhebgeenpsychischeproblemen. Kan best ernstig zijn hoor.
Ik denk dat ik meelift op het staartje van jouw regenboog, als dat mag, en dan laten we al die negativo's lekker achter. Kunnen ze elkaar gaan bekritiseren. Ik zeg, spreid je vleugels maar, volgens mij ben je er klaar voor en klaar mee. Let maar op, op mijn reactie komen heel veel negativo reacties. Ik zou zeggen, wie zich aangesproken voelt, reageer vooral! Ik ga stralen als de zon, wie doet er mee?
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
vrijdag 27 februari 2015 12:09
vrijdag 27 februari 2015 12:16
Moet eerlijk zeggen dat ik me wel afvraag of je een beetje aangeschoten was toen je dit gisteravond typte. Dat heeft niet zoveel met "de zwakkeren" te maken, maar jeetje: wat maak jij het jezelf moeilijk met al dat geanalyseer! Ik wens je toe dat je wat makkelijker in het leven komt te staan, want dit lijkt me doodzwaar en kost bergen energie volgens mij.
Heb je vrienden die je een beetje feedback kunnen geven op momenten dat jij twijfelt?
Heb je vrienden die je een beetje feedback kunnen geven op momenten dat jij twijfelt?
vrijdag 27 februari 2015 12:19
quote:Miss.Innuendo schreef op 27 februari 2015 @ 00:21:
[...]
Jammer om te lezen dat je niet serieus wordt genomen door anderen.
Ik neem TO zeer zeker serieus Miss, ik verdedig haar nog , tegen al die leuke grappige reacties hier (KOTS)
Diegene is iemand waar ik heel dicht bij sta. Ze is 30 en heeft een hoop meegemaakt in haar leven tot nu toe. De afgelopen 12 jaar waren niet makkelijk. Ik kan niet uitleggen hoe het ontstaan is dat ze nu 'anders' is, maar ze kreeg een aantal inzichten, overtuigingen waardoor ze een hele andere kijk op zichzelf en het leven kreeg. Maar het is een proces waar ze nog steeds in zit. Ik weet ook eigenlijk niet of het eindig is. Is dat wel de bedoeling? Ik denk het niet. Hoewel ik niet altijd hetzelfde denk als zij, merk ik wel dat dit is hoe zij écht is, dat ze als het ware heeft ontdekt dat ze moet zijn zoals ze nu is.
Ik vind het eigenlijk wel mooi om te zien. Het is nu iemand die heel duidelijk voor zichzelf staat en voor waar ze in gelooft. Terwijl ze de afgelopen jaren eigenlijk op een soort 'automatische piloot' heeft geleefd en geacteerd.
Wat ik al zei, bij de meesten gaat het ontdekken van jezelf geleidelijk gedurende jaren, bij de ander is het een 'omwenteling' zoals jij het noemt.
En sommigen gebeurt het nooit. De leven hun leven zoals het komt, zonder bewustwording of bewustzijn.
Hoe zou jij je leven tot nu toe omschrijven? Moeilijk of redelijk makkelijk?
[...]
Jammer om te lezen dat je niet serieus wordt genomen door anderen.
Ik neem TO zeer zeker serieus Miss, ik verdedig haar nog , tegen al die leuke grappige reacties hier (KOTS)
Diegene is iemand waar ik heel dicht bij sta. Ze is 30 en heeft een hoop meegemaakt in haar leven tot nu toe. De afgelopen 12 jaar waren niet makkelijk. Ik kan niet uitleggen hoe het ontstaan is dat ze nu 'anders' is, maar ze kreeg een aantal inzichten, overtuigingen waardoor ze een hele andere kijk op zichzelf en het leven kreeg. Maar het is een proces waar ze nog steeds in zit. Ik weet ook eigenlijk niet of het eindig is. Is dat wel de bedoeling? Ik denk het niet. Hoewel ik niet altijd hetzelfde denk als zij, merk ik wel dat dit is hoe zij écht is, dat ze als het ware heeft ontdekt dat ze moet zijn zoals ze nu is.
Ik vind het eigenlijk wel mooi om te zien. Het is nu iemand die heel duidelijk voor zichzelf staat en voor waar ze in gelooft. Terwijl ze de afgelopen jaren eigenlijk op een soort 'automatische piloot' heeft geleefd en geacteerd.
Wat ik al zei, bij de meesten gaat het ontdekken van jezelf geleidelijk gedurende jaren, bij de ander is het een 'omwenteling' zoals jij het noemt.
En sommigen gebeurt het nooit. De leven hun leven zoals het komt, zonder bewustwording of bewustzijn.
Hoe zou jij je leven tot nu toe omschrijven? Moeilijk of redelijk makkelijk?
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 27 februari 2015 12:21
quote:gladoortje74 schreef op 27 februari 2015 @ 06:48:
Je stelt je kwetsbaar op in dit topic. Dat ruiken sommige mensen. Die vinden het prettig kwetsbare mensen te kwetsen. Geloof me als ik zeg, dat ik er veel ervaring mee heb. Mensen zijn bang voor kwetsbaarheid. Bang dat het besmettelijk is ofzo. En ze reageren ook zo leuk gekwetst. Als je laat zien dat het je niet deert, want het zegt meer over hen dan over jou, gooien ze er nog een schepje bovenop. Je MOET gekwetst reageren om hen een plezier te doen of je moet de strijd aangaan. Want jij bent kwetsbaar. En dat kan niet hoor. We zullen jou eens even verharden. Ik moet daar ook om lachen. Niemand kan mijn zachte pit verharden. En ik ben kwetsbaar als ik daar zin in heb.
Maar pas op dat ze je niet gaan stalken in topics. Want zo zijn de harde mensen in deze wereld. JIJ moet toch veranderen, want jij bent een weekdier en moet nodig naar de psychiater. Moet ik weer lachen. Maar het kan wel vervelend worden als men op de man gaat spelen. Ik vind bijna alle reacties in dit topic al op de man spelen. Maar gelukkig mag men hier niet vervelend tegen je doen in andere topics. Kun je gewoon staffen. Op een ander forum wel. En daar had ik een stoet groupies die elk woord wat ik schreef lazen en er dan iets lulligs over gingen zeggen. Zielig he.
Sommige mensen kunnen het niet hebben dat jij met al je butsen en deuken kan stralen als de zon. Misschien hebben ze last van het chronische chagerijnigheidssyndroom. Komt veel voor. Of het syndroom van Ikweetallesbeterenbenveelsterkerwantikhebgeenpsychischeproblemen. Kan best ernstig zijn hoor.
Ik denk dat ik meelift op het staartje van jouw regenboog, als dat mag, en dan laten we al die negativo's lekker achter. Kunnen ze elkaar gaan bekritiseren. Ik zeg, spreid je vleugels maar, volgens mij ben je er klaar voor en klaar mee. Let maar op, op mijn reactie komen heel veel negativo reacties. Ik zou zeggen, wie zich aangesproken voelt, reageer vooral! Ik ga stralen als de zon, wie doet er mee?
Prachtige post Gladoor .
Ik hoop oprecht dat Misia hem ter harte neemt.
Dànkjewel !
Je stelt je kwetsbaar op in dit topic. Dat ruiken sommige mensen. Die vinden het prettig kwetsbare mensen te kwetsen. Geloof me als ik zeg, dat ik er veel ervaring mee heb. Mensen zijn bang voor kwetsbaarheid. Bang dat het besmettelijk is ofzo. En ze reageren ook zo leuk gekwetst. Als je laat zien dat het je niet deert, want het zegt meer over hen dan over jou, gooien ze er nog een schepje bovenop. Je MOET gekwetst reageren om hen een plezier te doen of je moet de strijd aangaan. Want jij bent kwetsbaar. En dat kan niet hoor. We zullen jou eens even verharden. Ik moet daar ook om lachen. Niemand kan mijn zachte pit verharden. En ik ben kwetsbaar als ik daar zin in heb.
Maar pas op dat ze je niet gaan stalken in topics. Want zo zijn de harde mensen in deze wereld. JIJ moet toch veranderen, want jij bent een weekdier en moet nodig naar de psychiater. Moet ik weer lachen. Maar het kan wel vervelend worden als men op de man gaat spelen. Ik vind bijna alle reacties in dit topic al op de man spelen. Maar gelukkig mag men hier niet vervelend tegen je doen in andere topics. Kun je gewoon staffen. Op een ander forum wel. En daar had ik een stoet groupies die elk woord wat ik schreef lazen en er dan iets lulligs over gingen zeggen. Zielig he.
Sommige mensen kunnen het niet hebben dat jij met al je butsen en deuken kan stralen als de zon. Misschien hebben ze last van het chronische chagerijnigheidssyndroom. Komt veel voor. Of het syndroom van Ikweetallesbeterenbenveelsterkerwantikhebgeenpsychischeproblemen. Kan best ernstig zijn hoor.
Ik denk dat ik meelift op het staartje van jouw regenboog, als dat mag, en dan laten we al die negativo's lekker achter. Kunnen ze elkaar gaan bekritiseren. Ik zeg, spreid je vleugels maar, volgens mij ben je er klaar voor en klaar mee. Let maar op, op mijn reactie komen heel veel negativo reacties. Ik zou zeggen, wie zich aangesproken voelt, reageer vooral! Ik ga stralen als de zon, wie doet er mee?
Prachtige post Gladoor .
Ik hoop oprecht dat Misia hem ter harte neemt.
Dànkjewel !
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
vrijdag 27 februari 2015 12:56
Mysia, ik herken het zó!
Ik ben zelf met een omwentelings-proces bezig (met hulp van een psycholoog) want ik wil er echt vanaf. Bij mij is het duidelijk ontstaan in mijn jeugd, maar op een gegeven moment mag, nee móet je dat niet meer als excuus gebruiken en je eigen verantwoordelijkheid nemen. Heb het idee dat ik mezelf zo tekort doe. Overal waar ik kom, vermijd ik het om contact te maken. Ik zie mensen plezier maken, het gezellig hebben... maar ik denk: straks ben ik weer thuis, dan hoef ik hier niks meer mee. Het duurde tot een paar weken terug voor ik dit patroon zelf zag. Het gaat m'n hele leven al zo, overal waar ik kom. Ik voelde me een grijze muis, dus ik was het ook. Als kind op zwemles, dansles, school, werk, op het schoolplein als andere moeders stonden te kletsen, stond ik altijd alleen... best heftig. Je denkt: niemand zit op mij te wachten. Dat is een aanname, maar die krijg je er niet zomaar uit als je ervan overtuigd bent dat je niet de moeite waard bent. Ik heb een tijdje ge-date en ik was er nooit mee bezig of ik die ander leuk vond, nee, als de ander míj maar leuk vond. Ik lees je topic mee, want een inzicht is één ding. Hoe leer je het ombuigen als je nooit anders hebt gedaan? Als je om je heen ziet hoe mensen in hun jarenlange leven een vriendenkring hebben opgebouwd en jij vanwege je angst voor afwijzing altijd alleen staat? Het is zo veilig om in je eentje in dat tentje onder de arena te blijven zitten. Dat is je overlevingsmechanisme, je comfortzone. Het is menselijk om jezelf te behoeden voor slechte ervaringen. Dus er moeten succeservaringen komen. Ik heb mezelf tot doel gesteld om elke dag minstens een keer contact met iemand te maken. Een praatje bij de kassa, de bushalte, iemand iets vragen... kleine stapjes, maar ze voelen wel goed.
Ik ben zelf met een omwentelings-proces bezig (met hulp van een psycholoog) want ik wil er echt vanaf. Bij mij is het duidelijk ontstaan in mijn jeugd, maar op een gegeven moment mag, nee móet je dat niet meer als excuus gebruiken en je eigen verantwoordelijkheid nemen. Heb het idee dat ik mezelf zo tekort doe. Overal waar ik kom, vermijd ik het om contact te maken. Ik zie mensen plezier maken, het gezellig hebben... maar ik denk: straks ben ik weer thuis, dan hoef ik hier niks meer mee. Het duurde tot een paar weken terug voor ik dit patroon zelf zag. Het gaat m'n hele leven al zo, overal waar ik kom. Ik voelde me een grijze muis, dus ik was het ook. Als kind op zwemles, dansles, school, werk, op het schoolplein als andere moeders stonden te kletsen, stond ik altijd alleen... best heftig. Je denkt: niemand zit op mij te wachten. Dat is een aanname, maar die krijg je er niet zomaar uit als je ervan overtuigd bent dat je niet de moeite waard bent. Ik heb een tijdje ge-date en ik was er nooit mee bezig of ik die ander leuk vond, nee, als de ander míj maar leuk vond. Ik lees je topic mee, want een inzicht is één ding. Hoe leer je het ombuigen als je nooit anders hebt gedaan? Als je om je heen ziet hoe mensen in hun jarenlange leven een vriendenkring hebben opgebouwd en jij vanwege je angst voor afwijzing altijd alleen staat? Het is zo veilig om in je eentje in dat tentje onder de arena te blijven zitten. Dat is je overlevingsmechanisme, je comfortzone. Het is menselijk om jezelf te behoeden voor slechte ervaringen. Dus er moeten succeservaringen komen. Ik heb mezelf tot doel gesteld om elke dag minstens een keer contact met iemand te maken. Een praatje bij de kassa, de bushalte, iemand iets vragen... kleine stapjes, maar ze voelen wel goed.
vrijdag 27 februari 2015 13:16
vrijdag 27 februari 2015 14:45
vrijdag 27 februari 2015 14:48
quote:misia schreef op 26 februari 2015 @ 23:22:
Hebben jullie ervaring met grote veranderingsprocessen (innerlijk) in jullie leven? Dat je je heel anders ging voelen of gedragen? Tot nieuwe inzichten kwam? Wat waren die?Heb jij niet al jaren dergelijke topics? Niet om het één of ander hoor, maar je blijft aan het omwentelen zo.
Hebben jullie ervaring met grote veranderingsprocessen (innerlijk) in jullie leven? Dat je je heel anders ging voelen of gedragen? Tot nieuwe inzichten kwam? Wat waren die?Heb jij niet al jaren dergelijke topics? Niet om het één of ander hoor, maar je blijft aan het omwentelen zo.
vrijdag 27 februari 2015 16:13
Trouwens, Thordis, heb je ooit ook zoiets gehad?
Zou fijn zijn, wat on-topic input van jou ook.
Zocher, ja, ik herken erg wat je schrijft. Het ontdekken van patronen. Dat is het!!
Heel goed hoe je dit nu probeert om te buigen. Ik doe dit ook, want het blijft de praktijk die de zaak vooruit helpt. Ik 'dwing' mezelf bijvoorbeeld mails te lezen, telefoontjes aan te nemen enz. Het contact maken met mensen lukt wel. Maar dingen vermijden, waarvan ik vermoed dat ze negatief beladen (kunnen) zijn (door ervaring "te vaak je fikken gebrand hebbend"). En daarmee denk je jezelf te beschermen, maar houd je jezelf ook weg van vriendschap, intimiteit en verbondenheid. En dat prijskaartje is gewoon te hoog.
Superbedankt voor het delen van je ervaringen, en fijn dat het stapje voor stapje de goede kant opgaat!!
Zou fijn zijn, wat on-topic input van jou ook.
Zocher, ja, ik herken erg wat je schrijft. Het ontdekken van patronen. Dat is het!!
Heel goed hoe je dit nu probeert om te buigen. Ik doe dit ook, want het blijft de praktijk die de zaak vooruit helpt. Ik 'dwing' mezelf bijvoorbeeld mails te lezen, telefoontjes aan te nemen enz. Het contact maken met mensen lukt wel. Maar dingen vermijden, waarvan ik vermoed dat ze negatief beladen (kunnen) zijn (door ervaring "te vaak je fikken gebrand hebbend"). En daarmee denk je jezelf te beschermen, maar houd je jezelf ook weg van vriendschap, intimiteit en verbondenheid. En dat prijskaartje is gewoon te hoog.
Superbedankt voor het delen van je ervaringen, en fijn dat het stapje voor stapje de goede kant opgaat!!
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 16:15
quote:blijfgewoonbianca schreef op 27 februari 2015 @ 00:12:
[...]
Eén keer. Maar toen had ik een vette blow op.
Wat voor inzicht kreeg je toen?
Of ben je nu gewoon 'grappig' aan het doen? Herinner me dat jij laatst een heel topic had, waarin je schreef dat je niet goed in je vel zat? Zal nog even loepen (en vergeef me als ik me vergis)
[...]
Eén keer. Maar toen had ik een vette blow op.
Wat voor inzicht kreeg je toen?
Of ben je nu gewoon 'grappig' aan het doen? Herinner me dat jij laatst een heel topic had, waarin je schreef dat je niet goed in je vel zat? Zal nog even loepen (en vergeef me als ik me vergis)
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 16:22
quote:Miss.Innuendo schreef op 27 februari 2015 @ 00:21:
[...]
Jammer om te lezen dat je niet serieus wordt genomen door anderen.
Diegene is iemand waar ik heel dicht bij sta. Ze is 30 en heeft een hoop meegemaakt in haar leven tot nu toe. De afgelopen 12 jaar waren niet makkelijk. Ik kan niet uitleggen hoe het ontstaan is dat ze nu 'anders' is, maar ze kreeg een aantal inzichten, overtuigingen waardoor ze een hele andere kijk op zichzelf en het leven kreeg. Maar het is een proces waar ze nog steeds in zit. Ik weet ook eigenlijk niet of het eindig is. Is dat wel de bedoeling? Ik denk het niet. Hoewel ik niet altijd hetzelfde denk als zij, merk ik wel dat dit is hoe zij écht is, dat ze als het ware heeft ontdekt dat ze moet zijn zoals ze nu is.
Ik vind het eigenlijk wel mooi om te zien. Het is nu iemand die heel duidelijk voor zichzelf staat en voor waar ze in gelooft. Terwijl ze de afgelopen jaren eigenlijk op een soort 'automatische piloot' heeft geleefd en geacteerd.
Wat ik al zei, bij de meesten gaat het ontdekken van jezelf geleidelijk gedurende jaren, bij de ander is het een 'omwenteling' zoals jij het noemt.
En sommigen gebeurt het nooit. De leven hun leven zoals het komt, zonder bewustwording of bewustzijn.
Hoe zou jij je leven tot nu toe omschrijven? Moeilijk of redelijk makkelijk?
Jep, dit herken ik enorm. Geen woorden voor, merci voor het delen hiervan.
Het is alsof het over mij gaat, want je kennis/vriendin meemaakte. Dat maakt het voor mij al een stuk (be)grijpbaarder.
Ik sta blijkbaar niet alleen met/in zo'n proces. Dat voelt als een opluchting.
[...]
Jammer om te lezen dat je niet serieus wordt genomen door anderen.
Diegene is iemand waar ik heel dicht bij sta. Ze is 30 en heeft een hoop meegemaakt in haar leven tot nu toe. De afgelopen 12 jaar waren niet makkelijk. Ik kan niet uitleggen hoe het ontstaan is dat ze nu 'anders' is, maar ze kreeg een aantal inzichten, overtuigingen waardoor ze een hele andere kijk op zichzelf en het leven kreeg. Maar het is een proces waar ze nog steeds in zit. Ik weet ook eigenlijk niet of het eindig is. Is dat wel de bedoeling? Ik denk het niet. Hoewel ik niet altijd hetzelfde denk als zij, merk ik wel dat dit is hoe zij écht is, dat ze als het ware heeft ontdekt dat ze moet zijn zoals ze nu is.
Ik vind het eigenlijk wel mooi om te zien. Het is nu iemand die heel duidelijk voor zichzelf staat en voor waar ze in gelooft. Terwijl ze de afgelopen jaren eigenlijk op een soort 'automatische piloot' heeft geleefd en geacteerd.
Wat ik al zei, bij de meesten gaat het ontdekken van jezelf geleidelijk gedurende jaren, bij de ander is het een 'omwenteling' zoals jij het noemt.
En sommigen gebeurt het nooit. De leven hun leven zoals het komt, zonder bewustwording of bewustzijn.
Hoe zou jij je leven tot nu toe omschrijven? Moeilijk of redelijk makkelijk?
Jep, dit herken ik enorm. Geen woorden voor, merci voor het delen hiervan.
Het is alsof het over mij gaat, want je kennis/vriendin meemaakte. Dat maakt het voor mij al een stuk (be)grijpbaarder.
Ik sta blijkbaar niet alleen met/in zo'n proces. Dat voelt als een opluchting.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 16:23
Omwentelingsprocessen blijven tot aan je dood terugkomen. Er komt geen einde aan en iedere keer snap je iets beter dan daarvoor waar je bleef haken. Ik denk dat wat jij nu meemaakt door velen wordt herkend en gedeeld. Huilen heb ik ook zonder dat ik depressief ben. Het voelt als rouwen om het verlies van het oude. Afscheid nemen van een oude jas en nog geen nieuwe hebben. Zoiets.
vrijdag 27 februari 2015 16:25
Eigenlijk vind ik het nogal opmerkelijk dat hier al 2 mensen schrijven dat ze voor veranderende inzichten en leermomenten alcohol of drugs nodig hadden. Zielig, want leren jullie nooit iets bij?
Door ervaringen of gebeurtenissen in jullie leven?
Ik kan dat niet geloven.
Maar wie weet is het zo.
Best sneu, dan.
Door ervaringen of gebeurtenissen in jullie leven?
Ik kan dat niet geloven.
Maar wie weet is het zo.
Best sneu, dan.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 27 februari 2015 16:33
Bijna de hele muziekindustrie is op drugs gebouwd en een schrijver heeft één van zijn bestsellers compleet onder invloed van cocaïne geschreven.
Ik kreeg vorige week een inzicht dat mijn wereld even deed wankelen en nog doet wankelen: het inzicht wat jij ook had dat je de bijrol in je eigen leven speelde en anderen de hoofdrollen gaf. Zoiets had ik ook en het gevoel van de enorme last van mijn schouders af laten glijden...het was rouwen en opluchting tegelijk. Het stomme is dat ik al jaren dit gevoel met meezeul, maar dat een kort gesprekje met een vriendin de aanleiding was om het ook écht te voelen en van me af te gooien.
Ik denk dat er veel mensen zijn die leven onder een onnoembare last en als die dan wegvalt een omwenteling meemaken zoals jij 'm beschrijft.
Ik kreeg vorige week een inzicht dat mijn wereld even deed wankelen en nog doet wankelen: het inzicht wat jij ook had dat je de bijrol in je eigen leven speelde en anderen de hoofdrollen gaf. Zoiets had ik ook en het gevoel van de enorme last van mijn schouders af laten glijden...het was rouwen en opluchting tegelijk. Het stomme is dat ik al jaren dit gevoel met meezeul, maar dat een kort gesprekje met een vriendin de aanleiding was om het ook écht te voelen en van me af te gooien.
Ik denk dat er veel mensen zijn die leven onder een onnoembare last en als die dan wegvalt een omwenteling meemaken zoals jij 'm beschrijft.
vrijdag 27 februari 2015 16:34
quote:misia schreef op 27 februari 2015 @ 16:13:
Ik 'dwing' mezelf bijvoorbeeld mails te lezen, telefoontjes aan te nemen enz. Het contact maken met mensen lukt wel. Maar dingen vermijden, waarvan ik vermoed dat ze negatief beladen (kunnen) zijn (door ervaring "te vaak je fikken gebrand hebbend"). En daarmee denk je jezelf te beschermen, maar houd je jezelf ook weg van vriendschap, intimiteit en verbondenheid. En dat prijskaartje is gewoon te hoog.Heeft Miss.Innuendo wel gelijk, dit is een ander proces... Hoewel het natuurlijk allebei gebaseerd is op angst. Of niet kwetsbaar durven opstellen. Soms is er niks mis mee om het gewoon te benoemen. Dat is eng want je stelt je al kwetsbaar op en als je dan ook nog eens afgewezen wordt, dat is helemaal erg. Maar het gekke is dat mensen zich dan veilig voelen om zich ook kwetsbaar op te stellen. Nou ja, dat is stap twee, ná het contact maken. Maar omdat je nu zegt dat je daar geen moeite mee hebt, lijkt het me wel een mooi inzicht.
Ik 'dwing' mezelf bijvoorbeeld mails te lezen, telefoontjes aan te nemen enz. Het contact maken met mensen lukt wel. Maar dingen vermijden, waarvan ik vermoed dat ze negatief beladen (kunnen) zijn (door ervaring "te vaak je fikken gebrand hebbend"). En daarmee denk je jezelf te beschermen, maar houd je jezelf ook weg van vriendschap, intimiteit en verbondenheid. En dat prijskaartje is gewoon te hoog.Heeft Miss.Innuendo wel gelijk, dit is een ander proces... Hoewel het natuurlijk allebei gebaseerd is op angst. Of niet kwetsbaar durven opstellen. Soms is er niks mis mee om het gewoon te benoemen. Dat is eng want je stelt je al kwetsbaar op en als je dan ook nog eens afgewezen wordt, dat is helemaal erg. Maar het gekke is dat mensen zich dan veilig voelen om zich ook kwetsbaar op te stellen. Nou ja, dat is stap twee, ná het contact maken. Maar omdat je nu zegt dat je daar geen moeite mee hebt, lijkt het me wel een mooi inzicht.
