Psyche
alle pijlers
Spijt
vrijdag 6 mei 2016 17:55
Mugg, lieverd, het komt wel goed met jou. Je hebt een ontzettend goed werkend brein, dat heb je al bewezen. Dus ik weet dat het nu suf klinkt maar de wereld ligt aan je voeten. Je weet het alleen nog niet. Misschien is het een idee om te kijken naar duale opleidingen. Waarbij je werkt en een dag in de week naar school gaat. Daarbij bouw je minder studielast op en heb je een eigen inkomen. Leren is geen probleem voor je, nou, wat let je? Met jouw bul, gaan deuren makkelijker open hoor. Iemand heeft me ooit verteld, dat het niet eens zoveel uitmaakt wat je studeert, als je maar studeert.
Je zou ook naar vacatures kunnen kijken, je kunt op sommige banen reageren met welke bul dan ook. Je zou ook kunnen proberen om in te loten, why not? Je bent nog niet grijs en oud. Ik weet niet of dat praktisch nog lukt. Maar zeg nooit nooi.
Heel triest verhaal, ik had ooit een vriend, een klasgenoot op het gymnasium. Hij wilde arts worden en niks anders. Hij was iemand die heel erg vrolijk kon zijn, maar soms betrapte ik hem op gezichtuitdrukkingen die boekdelen spreken. Heel zwart en donker. Vooral over zichzelf. Jaren later, kwam ik hem tegen in de trein. Wat ontzettend leuk om hem weer te zien! Het ging alleen niet zo goed, er hing een dikke drankwalm om hem heen en hij had een dikke buik, alsof hij zwanger was, terwijl hij verder heel mager was. Maar zoals altijd, kon ik ontzettend met hem lachen. Ik nodigde hem bij ons thuis te eten uit, dat was heel gezellig. Alleen werd hij ziek, misselijk, en ging eerder naar huis. Ik snapte dat niet zo goed. Nog veel later, een paar jaar geleden, bereikte ons triest nieuws. Onze vriend was overleden aan de gevolgen van alcoholmisbruik. Op zijn 32e.
Ik ben daar echt even van slag van geweest. Hij was zo'n ontzettend goeie dokter geworden!! Ik ben zo boos dat het hem niet lukte, want weet je, dat lag totaal niet aan hem. Hij was een geweldig mens maar hij worstelde met zichzelf. En de wereld, legt de lat wel erg hoog. Zo hoog, dat nogal gevoelige mensen, zoals hij, en ik, die moeilijker bereiken. Want het leven is meer dan je werk alleen natuurlijk. Ik weet dat het een heel triest verhaal is, maar als ik jouw verhaal lees, moet ik aan mijn vriend denken. Gooi je leven niet weg door teleurstellingen, je bent veel meer waard dan dat!
Je zou ook naar vacatures kunnen kijken, je kunt op sommige banen reageren met welke bul dan ook. Je zou ook kunnen proberen om in te loten, why not? Je bent nog niet grijs en oud. Ik weet niet of dat praktisch nog lukt. Maar zeg nooit nooi.
Heel triest verhaal, ik had ooit een vriend, een klasgenoot op het gymnasium. Hij wilde arts worden en niks anders. Hij was iemand die heel erg vrolijk kon zijn, maar soms betrapte ik hem op gezichtuitdrukkingen die boekdelen spreken. Heel zwart en donker. Vooral over zichzelf. Jaren later, kwam ik hem tegen in de trein. Wat ontzettend leuk om hem weer te zien! Het ging alleen niet zo goed, er hing een dikke drankwalm om hem heen en hij had een dikke buik, alsof hij zwanger was, terwijl hij verder heel mager was. Maar zoals altijd, kon ik ontzettend met hem lachen. Ik nodigde hem bij ons thuis te eten uit, dat was heel gezellig. Alleen werd hij ziek, misselijk, en ging eerder naar huis. Ik snapte dat niet zo goed. Nog veel later, een paar jaar geleden, bereikte ons triest nieuws. Onze vriend was overleden aan de gevolgen van alcoholmisbruik. Op zijn 32e.
Ik ben daar echt even van slag van geweest. Hij was zo'n ontzettend goeie dokter geworden!! Ik ben zo boos dat het hem niet lukte, want weet je, dat lag totaal niet aan hem. Hij was een geweldig mens maar hij worstelde met zichzelf. En de wereld, legt de lat wel erg hoog. Zo hoog, dat nogal gevoelige mensen, zoals hij, en ik, die moeilijker bereiken. Want het leven is meer dan je werk alleen natuurlijk. Ik weet dat het een heel triest verhaal is, maar als ik jouw verhaal lees, moet ik aan mijn vriend denken. Gooi je leven niet weg door teleurstellingen, je bent veel meer waard dan dat!
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
vrijdag 6 mei 2016 17:58
vrijdag 6 mei 2016 18:07
Mifje en Hallohann geven het al aan: ga in therapie of zoek een coach om te kijken wat je nu echt wil.
Verheerlijk je geneeskunde nu niet te veel? Destijds had je een goede reden voor jezelf om te stoppen. Het is zuur als je nu spijt hebt van je keuze destijds, maar weet je, spijt is een rottige emotie. Je kan er namelijk weinig mee en het is niet constructief. Je bent een ander pad opgegaan dan je aanvankelijk had gedacht en hebt daar ook waardevolle ervaringen mee opgedaan. Vergeet dat niet!
Je bent nog niet bejaard, dus je kan echt nog wel geneeskunde gaan studeren als dat is wat je echt wil. Ik zou alleen echt kijken of je dat echt wil, anders ga je een enorme teleurstelling tegemoet.
Sterkte. Je komt er wel, wat je ook beslist.
Verheerlijk je geneeskunde nu niet te veel? Destijds had je een goede reden voor jezelf om te stoppen. Het is zuur als je nu spijt hebt van je keuze destijds, maar weet je, spijt is een rottige emotie. Je kan er namelijk weinig mee en het is niet constructief. Je bent een ander pad opgegaan dan je aanvankelijk had gedacht en hebt daar ook waardevolle ervaringen mee opgedaan. Vergeet dat niet!
Je bent nog niet bejaard, dus je kan echt nog wel geneeskunde gaan studeren als dat is wat je echt wil. Ik zou alleen echt kijken of je dat echt wil, anders ga je een enorme teleurstelling tegemoet.
Sterkte. Je komt er wel, wat je ook beslist.
vrijdag 6 mei 2016 18:38
Het is helemaal geen ramp om niet te weten wat je wil worden. Ik loop tegen de veertig en heb nog steeds zoveel dingen die ik zou willen doe ! Vroeger maakte ik me druk over mijn besluiteloosheid, maar ik heb besloten dat ik gewoon nieuwsgierig ben en veel dingen leuk vind.
In andere woorden: maak je niet te druk. Je bent niet raar omdat je niet weet wat je wil, je bent niet mislukt, je bent juist op de goede weg. Sommige mensen weten al jong wat ze willem, amderen nemen een andere weg om te ontdekken wie ze zijn. Beide zijn prima! Een beslissing nemen betekent niet dat je er niet op terug mag komen!
In andere woorden: maak je niet te druk. Je bent niet raar omdat je niet weet wat je wil, je bent niet mislukt, je bent juist op de goede weg. Sommige mensen weten al jong wat ze willem, amderen nemen een andere weg om te ontdekken wie ze zijn. Beide zijn prima! Een beslissing nemen betekent niet dat je er niet op terug mag komen!
vrijdag 6 mei 2016 18:55
Weet dat heel veel mensen hier last van hebben!! Arts zijn heeft ook zoveel nadelen (na je studie nog 4-6 jaar specialiseren, hopen dat je uberhaupt wordt aangenomen om te specialiseren, gemene specialisten, hoge werkdruk, vreselijk lange diensten, ontevreden patienten en zo kan ik nog wel even doorgaan)
Dus wie weet hebben jou oud studiegenoten over een paar jaar ook spijt.
Ik bedoel hiermee dat je altijd pas achteraf weet of je de goede keuze maakt, niemand geeft jou garanties.
Dus wie weet hebben jou oud studiegenoten over een paar jaar ook spijt.
Ik bedoel hiermee dat je altijd pas achteraf weet of je de goede keuze maakt, niemand geeft jou garanties.
vrijdag 6 mei 2016 19:02
Het is ontzettend jammer voor je maar terugdraaien zal vast niet mogelijk zijn.
Hele volksstammen hebben in hun jonge jaren een verkeerde keuze gemaakt, de meesten zullen hun draai echt wel hebben gevonden. Er is heus een kans dat je een baan vindt die je wel ligt en bij je past, bijvoorbeeld als secretaresse bij een artsenpraktijk of in een ziekenhuis, of is dat niet goed genoeg? Het is een soort zij-instroom maar dan anders. De medische terminologie hoef je alvast niet meer te leren.
Als je vroeger de slimste was van de klas, wil dat dan zeggen dat je nu dom bent?
Je bent niet slim bezig en voor die slachtofferrol heb je zelf gekozen.
Rotterdammers hebben een mantra, "niet lullen maar poetsen", soms gevolgd door de woorden "lul" of "kreng".
Met dit in je achterhoofd zou je eens een lijstje kunnen maken met prioriteiten, bijvoorbeeld:
1. Werk zoeken.
2. Zelfstandige woonruimte zoeken.
3. ***
Je hebt in ieder geval een afspraak met je huisarts, dat is een begin, ik weet niet wat je van hem verwacht maar misschien wil je worden verwezen naar een therapeut. Die gaat het niet voor je regelen maar dat wist je vast al.
Janken lost niets op, je krijgt er wel rode ogen van, lelijke wallen en misschien zwarte strepen van je mascara, wat als je onverwacht wordt uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek met de vraag of je er over een uurtje kunt zijn?
Je staart je stekeblind op het studentenleven. Neem de verhalen die je hoort gerust met een korreltje of een zak zout, denk je echt dat het leven in een studentenkot met een smerige keuken en dito sanitair het einde is? Misschien gaan studenten daarom wel zo vaak stappen, niet voor de lol maar omdat de WC in een kroeg misschien niet al te goor is en omdat de keuken en bar onder streng toezicht staan van de Keuringsdienst, je loopt er minder snel een voedselvergifting op dan in de studentenkeuken..
De meeste studenten zijn overigens rechtstreekse afstammelingen van de holbewoners (ik hoop dat ik hen niet beledig).
Even tussendoor: Dat je het gevoelhebt dat niemand je kan helpen wil niet zeggen dat niemand je kan helpen. Als je maar wel meewerkt.
Op kamers wonen kan toch wel (of een studio of appartement, je bent al lang geen zestien meer) maar je zult eerst werk moeten vinden om je huur, energie, verzekeringen, telefoon en nog een heleboel andere dingen te kunnen betalen. Misschien bieden je ouders financiële hulp aan als ze over voldoende pecunia beschikken maar dat maakt je nog afhankelijker. Dat moet je niet willen.
Als je bij toeval een schoon studentenhuis treft, zoals ooit een oud studievriend van zoon, woont er vast eentje met smetvrees, schoenen uit voor de deur, de melk smaakt naar bleekwater en als je ook maar één ongewassen theelepeltje op het aanrecht laat liggen moet het hele aanrecht worden ontsmet.
Het studentenhuis waar zoon woonde was zo-zo, niet al te fris maar ze leven allemaal nog.
Hele volksstammen hebben in hun jonge jaren een verkeerde keuze gemaakt, de meesten zullen hun draai echt wel hebben gevonden. Er is heus een kans dat je een baan vindt die je wel ligt en bij je past, bijvoorbeeld als secretaresse bij een artsenpraktijk of in een ziekenhuis, of is dat niet goed genoeg? Het is een soort zij-instroom maar dan anders. De medische terminologie hoef je alvast niet meer te leren.
Als je vroeger de slimste was van de klas, wil dat dan zeggen dat je nu dom bent?
Je bent niet slim bezig en voor die slachtofferrol heb je zelf gekozen.
Rotterdammers hebben een mantra, "niet lullen maar poetsen", soms gevolgd door de woorden "lul" of "kreng".
Met dit in je achterhoofd zou je eens een lijstje kunnen maken met prioriteiten, bijvoorbeeld:
1. Werk zoeken.
2. Zelfstandige woonruimte zoeken.
3. ***
Je hebt in ieder geval een afspraak met je huisarts, dat is een begin, ik weet niet wat je van hem verwacht maar misschien wil je worden verwezen naar een therapeut. Die gaat het niet voor je regelen maar dat wist je vast al.
Janken lost niets op, je krijgt er wel rode ogen van, lelijke wallen en misschien zwarte strepen van je mascara, wat als je onverwacht wordt uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek met de vraag of je er over een uurtje kunt zijn?
Je staart je stekeblind op het studentenleven. Neem de verhalen die je hoort gerust met een korreltje of een zak zout, denk je echt dat het leven in een studentenkot met een smerige keuken en dito sanitair het einde is? Misschien gaan studenten daarom wel zo vaak stappen, niet voor de lol maar omdat de WC in een kroeg misschien niet al te goor is en omdat de keuken en bar onder streng toezicht staan van de Keuringsdienst, je loopt er minder snel een voedselvergifting op dan in de studentenkeuken..
De meeste studenten zijn overigens rechtstreekse afstammelingen van de holbewoners (ik hoop dat ik hen niet beledig).
Even tussendoor: Dat je het gevoelhebt dat niemand je kan helpen wil niet zeggen dat niemand je kan helpen. Als je maar wel meewerkt.
Op kamers wonen kan toch wel (of een studio of appartement, je bent al lang geen zestien meer) maar je zult eerst werk moeten vinden om je huur, energie, verzekeringen, telefoon en nog een heleboel andere dingen te kunnen betalen. Misschien bieden je ouders financiële hulp aan als ze over voldoende pecunia beschikken maar dat maakt je nog afhankelijker. Dat moet je niet willen.
Als je bij toeval een schoon studentenhuis treft, zoals ooit een oud studievriend van zoon, woont er vast eentje met smetvrees, schoenen uit voor de deur, de melk smaakt naar bleekwater en als je ook maar één ongewassen theelepeltje op het aanrecht laat liggen moet het hele aanrecht worden ontsmet.
Het studentenhuis waar zoon woonde was zo-zo, niet al te fris maar ze leven allemaal nog.
verba volant, scripta manent.
vrijdag 6 mei 2016 19:18
MarianneDavids, je hebt gelijk: janken lost niets op.
Jaren heb ik verspild aan "wat-als" en dikke spijt. Wat was dat zonde van mijn tijd zeg! Ik zat in een neerwaartse spiraal, vreselijk. Het ging ineens stukken beter met me toen ik besefte dat mijn keuzes me ook dingen hadden opgeleverd en dat ik daar wat mee kon.
Ook heb je gelijk wat betreft studenten: ik woonde in een heerlijk goor, uitgewoond huis waar ik de meest ranzige dingen heb zien weglopen uit koelkasten. Het smerigste wat we hebben gedaan was bedorven kipfilet tegen de muren gooien en in de vlekken gezichtjes tekenen. Toen was dat heel grappig, maar ik ben blij dat ik na een aantal jaar gorigheid in een wat frisser huis ben gaan wonen.
Jaren heb ik verspild aan "wat-als" en dikke spijt. Wat was dat zonde van mijn tijd zeg! Ik zat in een neerwaartse spiraal, vreselijk. Het ging ineens stukken beter met me toen ik besefte dat mijn keuzes me ook dingen hadden opgeleverd en dat ik daar wat mee kon.
Ook heb je gelijk wat betreft studenten: ik woonde in een heerlijk goor, uitgewoond huis waar ik de meest ranzige dingen heb zien weglopen uit koelkasten. Het smerigste wat we hebben gedaan was bedorven kipfilet tegen de muren gooien en in de vlekken gezichtjes tekenen. Toen was dat heel grappig, maar ik ben blij dat ik na een aantal jaar gorigheid in een wat frisser huis ben gaan wonen.
vrijdag 6 mei 2016 19:47
Mijn broer is pas na een 2e keus studie (wel afgemaakt en daarna ook werk) op zijn 29e aan medicijnstudie begonnen via een speciale zij instroom studie in Groningen (je moet er echt op solliciteren en een test doen) en hij heeft t gehaald en is inmiddels bijna specialist. Dus stel dat je bij je therapeut (altijd goed!) er achter komt dat je dat echt heeeel graag wil zou het zo misschien nog kunnen... Succes!
denkmetjehart
vrijdag 6 mei 2016 19:48
Bel maandag weer je huisarts of anders, regel gewoon zelf je therapeut. Kijk of je iemand kan vinden die aansluit bij studenten of jongeren en meer coachgericht werkt, om je doelen te halen.
Geneeskunde kan je ook nog later in rollen, http://www.rug.nl/umcg/education/medici ... ral-entry/ is een voorbeeld. Ga daar aan werken om dit te halen, en maak die droom waar!!! Focus op het behalen van geneeskunde. Op kamers gaan, geld verdienen, dit dient geen nut al sdit je droom tegenhoudt, dit dient wel nu als het je droom werkelijkheid laat worden. Dus focus, stel prioriteiten, zet je moed en doorzettingsvermogen op 100% weer, en geef niet op!!!
Geneeskunde kan je ook nog later in rollen, http://www.rug.nl/umcg/education/medici ... ral-entry/ is een voorbeeld. Ga daar aan werken om dit te halen, en maak die droom waar!!! Focus op het behalen van geneeskunde. Op kamers gaan, geld verdienen, dit dient geen nut al sdit je droom tegenhoudt, dit dient wel nu als het je droom werkelijkheid laat worden. Dus focus, stel prioriteiten, zet je moed en doorzettingsvermogen op 100% weer, en geef niet op!!!
vrijdag 6 mei 2016 20:33
2000 euro per jaar? Het reguliere bedrag ligt rond de 1700 euro per jaar. Heb je het allemaal wel goed uitgezocht?
Ik sta hier een beetje dubbel in. Aan de ene kant denk ik dat je te zwaar hangt aan dat ene beroep. Het lijkt me sterk dat je maar met beroep gelukkig kan worden, je overtrekt dat echt. Je hangt alles daaraan op en romantiseert. En ga op kamers dan. Je doet net alsof je leven als voorbij is, terwijl je nog heel lang moet en zoveel kan ook. Dat laatste ben je vergeten en dat is heel treurig. Dat gevoel moet je zien terug te vinden en dat kan echt. Vraag hulp. Daar is niks mee. En overigens weet je helemaal of het allemaal zo rooskleurig had verlopen als je je wel aan je plan had gehouden, van dat idee moet je echt af. Je kan dat helemaal niet weten.
Aan de andere kant denk: ga het dan doen, die opleiding. Dan kost het maar wat. Je verdient dat later wel terug. Als arts zeker.
Ik snap je wel hoor, begrijp me verkeerd. Ik weet hoe rot het is, maar ik weet ook dat je eruit kan komen. Dat gaat alleen niet gebeuren met niks doen, want dan sta je over vijf jaar nog op precies dezelfde plek.
Ik ga vanaf aankomend studiejaar weer een jaar een opleiding volgen. Ik heb mijn opleiding alleen binnen, maar om te komen waar ik wil, heb ik meer nodig, dus ik ga het doen. En ja, dan kost het maar wat. Ik moet nog meer dan 30 jaar werken, dat lijkt het me meer dan meer dan waard.
Kop op! En sterkte
Ik sta hier een beetje dubbel in. Aan de ene kant denk ik dat je te zwaar hangt aan dat ene beroep. Het lijkt me sterk dat je maar met beroep gelukkig kan worden, je overtrekt dat echt. Je hangt alles daaraan op en romantiseert. En ga op kamers dan. Je doet net alsof je leven als voorbij is, terwijl je nog heel lang moet en zoveel kan ook. Dat laatste ben je vergeten en dat is heel treurig. Dat gevoel moet je zien terug te vinden en dat kan echt. Vraag hulp. Daar is niks mee. En overigens weet je helemaal of het allemaal zo rooskleurig had verlopen als je je wel aan je plan had gehouden, van dat idee moet je echt af. Je kan dat helemaal niet weten.
Aan de andere kant denk: ga het dan doen, die opleiding. Dan kost het maar wat. Je verdient dat later wel terug. Als arts zeker.
Ik snap je wel hoor, begrijp me verkeerd. Ik weet hoe rot het is, maar ik weet ook dat je eruit kan komen. Dat gaat alleen niet gebeuren met niks doen, want dan sta je over vijf jaar nog op precies dezelfde plek.
Ik ga vanaf aankomend studiejaar weer een jaar een opleiding volgen. Ik heb mijn opleiding alleen binnen, maar om te komen waar ik wil, heb ik meer nodig, dus ik ga het doen. En ja, dan kost het maar wat. Ik moet nog meer dan 30 jaar werken, dat lijkt het me meer dan meer dan waard.
Kop op! En sterkte
vrijdag 6 mei 2016 21:22
Lupine, die 20.000 euro is misschien omdat college geld 2 prijzen heeft, de regering heeft een stokje gestoken vor mensen die een andere studie willen gaan doen, en voor internationale studenten ook, om het onmogelijk te maken dat te doen, en is collegegeld dan bizar hoog geworden.
echt, welke regeringspartij dit heeft geregeld, snap er niks van.
echt, welke regeringspartij dit heeft geregeld, snap er niks van.
vrijdag 6 mei 2016 22:05
Ik weet niet hoe oud/ jong je bent, maar je kunt altijd het roer omgooien hoor. Het is nog niet te laat.
Ik had ook spijt dat ik nooit had doorgeleerd en ben daarom op mijn 30ste aan een HBO-opleiding begonnen. De beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Heb mijn bachelor gehaald en dat gevoel van onrust is weg. Kom op, je leven is nog lang niet voorbij!
Ik had ook spijt dat ik nooit had doorgeleerd en ben daarom op mijn 30ste aan een HBO-opleiding begonnen. De beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Heb mijn bachelor gehaald en dat gevoel van onrust is weg. Kom op, je leven is nog lang niet voorbij!
vrijdag 6 mei 2016 22:20
Hoe rot het ook is, het verleden kun je niet meer veranderen. Maar de toekomst ligt nog voor je. Dus als arts worden echt is wat je wilt, ga er dan voor... Er zijn genoeg artsen die pas op latere leeftijd zijn gaan studeren.
En verstandig om maandag toch even contact met je huisarts op te nemen, klinkt alsof je inderdaad wat hulp/ondersteuning kunt gebruiken. Sterkte gewenst.
En verstandig om maandag toch even contact met je huisarts op te nemen, klinkt alsof je inderdaad wat hulp/ondersteuning kunt gebruiken. Sterkte gewenst.
vrijdag 6 mei 2016 22:45
quote:Mugg schreef op 06 mei 2016 @ 22:14:
Ik weet dat mijn problemen in het niet vallen bij wat andere mensen meemaken. En het is zeker een luxeprobleem. Maar toch voel ik me kut en wil ik daar dan toch even over zeuren.Als jij je ongelukkig voelt is het voor jou wel een groot probleem, ongeacht wat voor problemen andere mensen hebben. Belangrijk is om nu te focussen op jezelf, werk naar een oplossing toe. Wil je bijvoorbeeld je studie weer oppakken of misschien iets totaal anders gaan doen?
Ik weet dat mijn problemen in het niet vallen bij wat andere mensen meemaken. En het is zeker een luxeprobleem. Maar toch voel ik me kut en wil ik daar dan toch even over zeuren.Als jij je ongelukkig voelt is het voor jou wel een groot probleem, ongeacht wat voor problemen andere mensen hebben. Belangrijk is om nu te focussen op jezelf, werk naar een oplossing toe. Wil je bijvoorbeeld je studie weer oppakken of misschien iets totaal anders gaan doen?
vrijdag 6 mei 2016 22:54
De andere studie die je hebt gedaan, was dat ook in de zorgsector? Is er niet een of andere regel dat je dat belachelijk hoge instellingsgeld niet hoeft te betalen als je van nietzorg naar zorg gaat? Ik ken iemand die op zn 26e nog begon aan de studie. Hij is nu 33 en klaar.
Dat daar gelaten, ik vraag me af of je gevoel van nu puur gevolg is van de keuzes van toen. Als je was doorgegaan had je je wellicht rot gevoeld omdat gnk zwaar is of je de zorgen van in opleiding komen niet zou trekken. Zoals je zegt: je kunt de tijd niet terug draaien en we zullen het niet weten.
Probeer aan jezelf te werken en de gevoelens waar je tegenaan loopt opdat je straks steviger in je schoenen staat en een heldere kijk op de toekomst hebt.
Dat daar gelaten, ik vraag me af of je gevoel van nu puur gevolg is van de keuzes van toen. Als je was doorgegaan had je je wellicht rot gevoeld omdat gnk zwaar is of je de zorgen van in opleiding komen niet zou trekken. Zoals je zegt: je kunt de tijd niet terug draaien en we zullen het niet weten.
Probeer aan jezelf te werken en de gevoelens waar je tegenaan loopt opdat je straks steviger in je schoenen staat en een heldere kijk op de toekomst hebt.
