Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juni 2016 16:01
* Monrob heftig hoor 2x zeangerschaps diabetes en 2x HELLP. Helemaal balen dat diabetes niet meer overging na 2de zwangerschap en dat je lijf blijkbaar zo van slag was dat afvallen echt niet meer lukte. Fijn dat een GBP een oplossing bood. Ik begrijp dat je in maart geopereerd bent? Dus je zit ook nog midden in de fase van afvallen en wennen aan de nieuwe situatie. Fijn dat je zo snel van alle medicatie af was.
* brand-new-life vervelend he stress. Ik had ook nogal stress afgelopen tijd, is gelukkig nu weer wat rustiger. Ik had in tegenstelling tot voor de operatie (toen kreeg ik ook vreetbuien) nu juist extra moeite met eten.
Hopelijk is snel weer alles rustig sterkte
* brand-new-life vervelend he stress. Ik had ook nogal stress afgelopen tijd, is gelukkig nu weer wat rustiger. Ik had in tegenstelling tot voor de operatie (toen kreeg ik ook vreetbuien) nu juist extra moeite met eten.
Hopelijk is snel weer alles rustig sterkte
dinsdag 21 juni 2016 16:11
Maar waarom wachten tot het weekend?
Het kan wel zijn dat de stress-week tot het weekend duurt, maar je herkent je eigen valkuil nu al. Kun je dan niet nu jezelf zo afleiden dat je er niet in stapt? Bijvoorbeeld als je al weet dat je door stress gaat snacken, iets anders in huis halen ter vervanging van ongezonde meuk? Of zorgen dat je je dagen iets anders indeelt zodat je op stress-snack-momenten niet in de buurt van snacks bent?
Het is pas dinsdag, zo zonde om een week nu al als verloren te beschouwen..
Het kan wel zijn dat de stress-week tot het weekend duurt, maar je herkent je eigen valkuil nu al. Kun je dan niet nu jezelf zo afleiden dat je er niet in stapt? Bijvoorbeeld als je al weet dat je door stress gaat snacken, iets anders in huis halen ter vervanging van ongezonde meuk? Of zorgen dat je je dagen iets anders indeelt zodat je op stress-snack-momenten niet in de buurt van snacks bent?
Het is pas dinsdag, zo zonde om een week nu al als verloren te beschouwen..
dinsdag 21 juni 2016 16:24
Dank je knijster.
Laylalala: ik snap wat je bedoeld. Ik zit in een heel stressvolle situatie, en die duurt tot en met zaterdag. Zondag kan ik pas ontspannen en dan is mijn mindset heel anders.
Uiteraard kan ik nu ook al proberen mijn best te doen, probleem met mij is alleen dat ik me zó loop op te vreten, ik geen enkel discipline meer heb.
Dan kan ik beter uitkijken naar de betere periode en mezelf niet te hard straffen voor wat ik nu doe, dan het nu goed willen doen en elke dag falen. Dat weet ik helaas uit ervaring en is voor iedereen persoonlijk.
Snap dat het stom kan klinken.
Maar als ik nu even mezelf toe sta stress te hebben, inclusief vreetbuien, met als eindpunt zaterdagavond, ben ik veel rustiger en vanaf zondag veel gemotiveerder om het weer goed te doen.
Falen geeft mij nog meer stress namelijk.
Is het zo een beetje begrijpelijk? Want ik kan het niet zo heel goed uitleggen.
Laylalala: ik snap wat je bedoeld. Ik zit in een heel stressvolle situatie, en die duurt tot en met zaterdag. Zondag kan ik pas ontspannen en dan is mijn mindset heel anders.
Uiteraard kan ik nu ook al proberen mijn best te doen, probleem met mij is alleen dat ik me zó loop op te vreten, ik geen enkel discipline meer heb.
Dan kan ik beter uitkijken naar de betere periode en mezelf niet te hard straffen voor wat ik nu doe, dan het nu goed willen doen en elke dag falen. Dat weet ik helaas uit ervaring en is voor iedereen persoonlijk.
Snap dat het stom kan klinken.
Maar als ik nu even mezelf toe sta stress te hebben, inclusief vreetbuien, met als eindpunt zaterdagavond, ben ik veel rustiger en vanaf zondag veel gemotiveerder om het weer goed te doen.
Falen geeft mij nog meer stress namelijk.
Is het zo een beetje begrijpelijk? Want ik kan het niet zo heel goed uitleggen.
dinsdag 21 juni 2016 16:24
brand new life, misschien helpt het om het nu los te laten tot en met zondag.
En de maandag aan te houden als 'nieuwe start'
Alles wat er voor maandag gebeurt hoef je jezelf niet slecht over te voelen, idd net wat je zegt, lief zijn voor jezelf.
Als je jezelf nu kut gaat voelen omdat je (door stress) iets slechts eet, dan triggert dat kutgevoel je wellicht meer om nog méér slechte dingen te eten.
En maandag pak je goede gedrag weer op.
Vreemd genoeg kwam ik er vorige week achter dat dit voor mij wel een beetje zo werkte.
Nadat ik dinsdag de doorverwijzing had gekregen heb ik meteen een afspraak gemaakt bij de diëtiste.
Deze afspraak was gister (maandag) en ik had met mezelf de afspraak gemaakt, dat maandag de start was van mijn nieuwe levensstijl. De nulmeting als het ware.
Ik had tot maandag de tijd om een soort van afscheid te nemen van mijn slechte eetgewoontes.
(en ik weet heus wel dat dit niet zo werkt, maar dit hielp mij wel even)
En ik toch heb minder rotzooi naar binnen gewerkt dan ik van te voren had verwacht, dus misschien heeft het niet hebben van schuldgevoel hier wel wat in geholpen.
De afspraak met de diëtist heb ik als heel positief ervaren en ik ging er dan ook met een goed gevoel weer weg.
Ook begeleid zij vaker mensen die het traject starten, of er midden in zitten, en zij heeft mij wel wat gerust kunnen stellen.
Omdat ik mij eerst wat afgewimpeld voelde.
Ik heb de formulieren voor de aanmelding toegestuurd, en nu is het afwachten tot het ziekenhuis contact opneemt voor een intake.
En de maandag aan te houden als 'nieuwe start'
Alles wat er voor maandag gebeurt hoef je jezelf niet slecht over te voelen, idd net wat je zegt, lief zijn voor jezelf.
Als je jezelf nu kut gaat voelen omdat je (door stress) iets slechts eet, dan triggert dat kutgevoel je wellicht meer om nog méér slechte dingen te eten.
En maandag pak je goede gedrag weer op.
Vreemd genoeg kwam ik er vorige week achter dat dit voor mij wel een beetje zo werkte.
Nadat ik dinsdag de doorverwijzing had gekregen heb ik meteen een afspraak gemaakt bij de diëtiste.
Deze afspraak was gister (maandag) en ik had met mezelf de afspraak gemaakt, dat maandag de start was van mijn nieuwe levensstijl. De nulmeting als het ware.
Ik had tot maandag de tijd om een soort van afscheid te nemen van mijn slechte eetgewoontes.
(en ik weet heus wel dat dit niet zo werkt, maar dit hielp mij wel even)
En ik toch heb minder rotzooi naar binnen gewerkt dan ik van te voren had verwacht, dus misschien heeft het niet hebben van schuldgevoel hier wel wat in geholpen.
De afspraak met de diëtist heb ik als heel positief ervaren en ik ging er dan ook met een goed gevoel weer weg.
Ook begeleid zij vaker mensen die het traject starten, of er midden in zitten, en zij heeft mij wel wat gerust kunnen stellen.
Omdat ik mij eerst wat afgewimpeld voelde.
Ik heb de formulieren voor de aanmelding toegestuurd, en nu is het afwachten tot het ziekenhuis contact opneemt voor een intake.
dinsdag 21 juni 2016 17:35
Monrob, heftig verhaal en wat fijn dat het nu stukken beter gaat.
Ook jij laat duidelijk zien dat echt niet elk pondje door het mondje gaat.
Als dat echt zo was zou ik moddervet moeten zijn en met mij velen en zouden meer mensen met overgewicht een gezond BMI hebben.
Jammer dat er nog steeds mensen vreselijk kortzichtig zijn en blijven. Stel je voor dat ze geen gelijk hebben.
Ook jij laat duidelijk zien dat echt niet elk pondje door het mondje gaat.
Als dat echt zo was zou ik moddervet moeten zijn en met mij velen en zouden meer mensen met overgewicht een gezond BMI hebben.
Jammer dat er nog steeds mensen vreselijk kortzichtig zijn en blijven. Stel je voor dat ze geen gelijk hebben.
vrijdag 24 juni 2016 22:16
Ik heb vanavond gewinkeld
Na het afvallen heb ik dus werkelijk waar geen idee meer welke maat ik heb, waar ik kleding moet kopen en welke merken of winkels me wel en niet liggen.
Ik kocht vroeger bij M&S en Miss Etam, want andere reguliere winkels kon ik niet in. Ja, soms de plus afdeling van C&A.
Nu weet ik dus echt niet welke winkels me liggen en welke niet en waar ik moet zijn. Of wat voor maat ik heb dus.
Bij de Livera geweest want mijn buik begint wel redelijk te blubberen dus ik wilde iets goed corrigerends voor onder een strakker jurkje.
Heb zo'n body gekocht van Maidenform en ik moet zeggen dat dat de bobbels wel aardig weg werkt. Niet dat je er ineens drie maten slanker uit ziet, maar dat hoeft ook niet. Verder een beha gekocht want die zitten ook niet echt florisant meer. Kom nu op 85 E/F uit dus dat is niet eens zo heel veel kleiner dan de 95F die ik vroeger droeg.
We hebben in de stad een geweldig retrojurkjes winkel, maar daar waren de jurken in de uitverkoop nog rond de 60 euro, Dat vind ik op zich vrij redelijk, maar ik vind het wel weer zonde als ik ze maar een paar weken kan dragen. Dus toch maar niet gedaan (ouch).
Wel even bij de C&A geweest en daar een leuk jurkje gekocht. 13,50, rib uit mijn lijf
Jurkje wat ik gekocht heb had ik eerst in 44 meegenomen, dat was gewoon te groot Dus zelfs een 42 gekocht, wat ik echt redelijk bizar vind.
Maar op zich wel leuk, in het retrowinkeltje een 42 gepast, die zat alleen wat strak bij mijn armen. Bij C&A een 42 gekocht een een andere jurk L gepast, paste prima.
Het is dus een soort hele rare realitycheck. Want in de spiegel zie ik mezelf nog als megadik, maar ik moet dus blijkbaar wel kleren in maat 42 beginnen te kopen....
Was dus een hele rare les vandaag, voor wat betreft mijn nieuwe lijf ofzo.
Ik ben trouwens vandaag op controle geweest en alles was verder prima.
Buikpijn komt waarschijnlijk van wat verzakkende en draaiende darmen. Kijkoperatie kan dat definitief vast stellen maar daar heb je niet zo veel aan, pas als het echt vast gezet moet worden. Afgesproken dus dat ik daar pas op terug kom als de pijn echt erger wordt. We kijken het even aan doen en als het verergert of als het echt niet beter wordt.
Daar kan ik mee leven want ze kunnen toch niet veel doen als ze wel gaan kijken, dus is mijn buik opnieuw open maken niet heel gezellig.
Eetpatroon is goed, afvallen gaat goed zeggen ze, iedereen verder tevreden.
Moet wel even een stootkuurtje vitamine B12 halen. Die is niet mega-laag maar wel aan de lage kant. En gezien het feit dat mijn nagels zo slecht zijn, dat kan daarmee te maken hebben volgens de verpleegkundige. Dus nu even een stootkuurtje en dan zien we verder. Komende week dus drie spuiten, en dan zou ik me superman moeten voelen zo fit ben ik dan
Na het afvallen heb ik dus werkelijk waar geen idee meer welke maat ik heb, waar ik kleding moet kopen en welke merken of winkels me wel en niet liggen.
Ik kocht vroeger bij M&S en Miss Etam, want andere reguliere winkels kon ik niet in. Ja, soms de plus afdeling van C&A.
Nu weet ik dus echt niet welke winkels me liggen en welke niet en waar ik moet zijn. Of wat voor maat ik heb dus.
Bij de Livera geweest want mijn buik begint wel redelijk te blubberen dus ik wilde iets goed corrigerends voor onder een strakker jurkje.
Heb zo'n body gekocht van Maidenform en ik moet zeggen dat dat de bobbels wel aardig weg werkt. Niet dat je er ineens drie maten slanker uit ziet, maar dat hoeft ook niet. Verder een beha gekocht want die zitten ook niet echt florisant meer. Kom nu op 85 E/F uit dus dat is niet eens zo heel veel kleiner dan de 95F die ik vroeger droeg.
We hebben in de stad een geweldig retrojurkjes winkel, maar daar waren de jurken in de uitverkoop nog rond de 60 euro, Dat vind ik op zich vrij redelijk, maar ik vind het wel weer zonde als ik ze maar een paar weken kan dragen. Dus toch maar niet gedaan (ouch).
Wel even bij de C&A geweest en daar een leuk jurkje gekocht. 13,50, rib uit mijn lijf
Jurkje wat ik gekocht heb had ik eerst in 44 meegenomen, dat was gewoon te groot Dus zelfs een 42 gekocht, wat ik echt redelijk bizar vind.
Maar op zich wel leuk, in het retrowinkeltje een 42 gepast, die zat alleen wat strak bij mijn armen. Bij C&A een 42 gekocht een een andere jurk L gepast, paste prima.
Het is dus een soort hele rare realitycheck. Want in de spiegel zie ik mezelf nog als megadik, maar ik moet dus blijkbaar wel kleren in maat 42 beginnen te kopen....
Was dus een hele rare les vandaag, voor wat betreft mijn nieuwe lijf ofzo.
Ik ben trouwens vandaag op controle geweest en alles was verder prima.
Buikpijn komt waarschijnlijk van wat verzakkende en draaiende darmen. Kijkoperatie kan dat definitief vast stellen maar daar heb je niet zo veel aan, pas als het echt vast gezet moet worden. Afgesproken dus dat ik daar pas op terug kom als de pijn echt erger wordt. We kijken het even aan doen en als het verergert of als het echt niet beter wordt.
Daar kan ik mee leven want ze kunnen toch niet veel doen als ze wel gaan kijken, dus is mijn buik opnieuw open maken niet heel gezellig.
Eetpatroon is goed, afvallen gaat goed zeggen ze, iedereen verder tevreden.
Moet wel even een stootkuurtje vitamine B12 halen. Die is niet mega-laag maar wel aan de lage kant. En gezien het feit dat mijn nagels zo slecht zijn, dat kan daarmee te maken hebben volgens de verpleegkundige. Dus nu even een stootkuurtje en dan zien we verder. Komende week dus drie spuiten, en dan zou ik me superman moeten voelen zo fit ben ik dan
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 25 juni 2016 23:12
zondag 26 juni 2016 11:01
Het was gelukkig ook zo weer over, dat is dan wel weer heel bizar.
Maar ik had één borrel op en ik voelde 'm toch zitten
Waar is de tijd dat we een literfles whiskey leeg dronken met vier man en ik er niet noemenswaardig last van had
Tis trouwens zondagmorgen dus tijd voor wat overpeinzingen....
Ik vind het heel bizar dat ik mezelf in de spiegel gewoon nog steeds als dik zie.
Ik ben, op een ons na, 35 kilo afgevallen en natuurlijk zie ik objectief wel dat ik zoveel kwijt ben, maar toch ook weer niet ofzo.
Ben dus van de week gaan winkelen en zoals ik al schreef, ik had dus maat 44 meegenomen naar de paskamer en heb die om moeten ruilen voor een maat 42. Qua broeken zit ik tussen 44 en 42 in. Gisteren mijn stapel nog te kleine broeken uit de kast gehaald en ik heb gewoon een stuk of wat broeken maat 42 kunnen verhuizen naar de stapel broeken die passen.
Dat zou in theorie betekenen dat ik een end in de buurt van de normale gangbare standaard gemiddelde Nederlandse maat ga.
En dat zie ik echt niet in de spiegel. In de spiegel zie ik iemand die weliswaar veel afgevallen is, maar nog steeds een dik propje is.
Wat op zich geen drama is, ik heb nooit een geweldig complex gehad vanwege mijn gewicht en mezelf vreselijk lelijk gevonden, maar tis gewoon heel raar dat mijn beeld van mezelf gewoon niet realistisch blijkt te zijn momenteel.
Nou moet ik wel zeggen dat ik het, toen ik echt op mijn zwaarst was, wel moeilijker had om kleren te vinden waarin ik mijn lijf oké vond, maar echt mezelf vreselijk lelijk vinden, neuh.
Maar wat ik zeg, ik vind het gewoon heel apart dat ik nu begin te merken dat mijn zelfbeeld echt niet mee gaat met wat de rest van de wereld vermoedelijk moet zien. En ik geloof ook niet dat ik in de ogen van de rest van de wereld niet meer heel erg dik ben hoor.
Tis gewoon iets heel raars.
En ik zie er dan ook wel weer de humor van in. Ik vind het best geinig dat blijkbaar je zelfbeeld en alles wat zich in je hoofd afspeelt zo achter kan lopen op de rest van je lijf. Wat ik zeg, vroegah had ik maat 50. Eigenlijk 52 maar ik weigerde om maat 52 te kopen dus ik perste me in de maat 50's die ik nog paste
Nu hang ik tussen 44 en 42 in (tot gisteren zei ik 44/46 maar als de helft van mijn broeken nu 42 is zal het wel 44/42 zijn denk ik dan maar) en mijn hoofd is absoluut niet mee met die realiteit in cijfers
Het blijft toch een wonderlijk proces, al bij al
Ik moet overigens nog minder dan 15 kilo voor ik op mijn eerste doel ben
Ik wilde onder de 79 kilo uit komen zodat mijn BMI onder de 30 is. Heb mijn doel dus op 78,5 gezet en die komt ineens dicht in de buurt. Ik begin langzaam te geloven dat het haalbaar moet zijn
Maar ik had één borrel op en ik voelde 'm toch zitten
Waar is de tijd dat we een literfles whiskey leeg dronken met vier man en ik er niet noemenswaardig last van had
Tis trouwens zondagmorgen dus tijd voor wat overpeinzingen....
Ik vind het heel bizar dat ik mezelf in de spiegel gewoon nog steeds als dik zie.
Ik ben, op een ons na, 35 kilo afgevallen en natuurlijk zie ik objectief wel dat ik zoveel kwijt ben, maar toch ook weer niet ofzo.
Ben dus van de week gaan winkelen en zoals ik al schreef, ik had dus maat 44 meegenomen naar de paskamer en heb die om moeten ruilen voor een maat 42. Qua broeken zit ik tussen 44 en 42 in. Gisteren mijn stapel nog te kleine broeken uit de kast gehaald en ik heb gewoon een stuk of wat broeken maat 42 kunnen verhuizen naar de stapel broeken die passen.
Dat zou in theorie betekenen dat ik een end in de buurt van de normale gangbare standaard gemiddelde Nederlandse maat ga.
En dat zie ik echt niet in de spiegel. In de spiegel zie ik iemand die weliswaar veel afgevallen is, maar nog steeds een dik propje is.
Wat op zich geen drama is, ik heb nooit een geweldig complex gehad vanwege mijn gewicht en mezelf vreselijk lelijk gevonden, maar tis gewoon heel raar dat mijn beeld van mezelf gewoon niet realistisch blijkt te zijn momenteel.
Nou moet ik wel zeggen dat ik het, toen ik echt op mijn zwaarst was, wel moeilijker had om kleren te vinden waarin ik mijn lijf oké vond, maar echt mezelf vreselijk lelijk vinden, neuh.
Maar wat ik zeg, ik vind het gewoon heel apart dat ik nu begin te merken dat mijn zelfbeeld echt niet mee gaat met wat de rest van de wereld vermoedelijk moet zien. En ik geloof ook niet dat ik in de ogen van de rest van de wereld niet meer heel erg dik ben hoor.
Tis gewoon iets heel raars.
En ik zie er dan ook wel weer de humor van in. Ik vind het best geinig dat blijkbaar je zelfbeeld en alles wat zich in je hoofd afspeelt zo achter kan lopen op de rest van je lijf. Wat ik zeg, vroegah had ik maat 50. Eigenlijk 52 maar ik weigerde om maat 52 te kopen dus ik perste me in de maat 50's die ik nog paste
Nu hang ik tussen 44 en 42 in (tot gisteren zei ik 44/46 maar als de helft van mijn broeken nu 42 is zal het wel 44/42 zijn denk ik dan maar) en mijn hoofd is absoluut niet mee met die realiteit in cijfers
Het blijft toch een wonderlijk proces, al bij al
Ik moet overigens nog minder dan 15 kilo voor ik op mijn eerste doel ben
Ik wilde onder de 79 kilo uit komen zodat mijn BMI onder de 30 is. Heb mijn doel dus op 78,5 gezet en die komt ineens dicht in de buurt. Ik begin langzaam te geloven dat het haalbaar moet zijn
668, the neighbour of the Beast
zondag 26 juni 2016 12:23
Ik heb gelukkig nog steeds overgewicht dus dat valt nog wel mee
Maar inderdaad, ik kom nu op mijn werk met veel nieuwe mensen in aanraking en die kenden mij niet toen ik nog 35 kilo zwaarder was. Da's best gek.
Ik weet niet of dat zelfbeeld zich gaat aanpassen... We zullen het wel zien zeker, op termijn
Maar inderdaad, ik kom nu op mijn werk met veel nieuwe mensen in aanraking en die kenden mij niet toen ik nog 35 kilo zwaarder was. Da's best gek.
Ik weet niet of dat zelfbeeld zich gaat aanpassen... We zullen het wel zien zeker, op termijn
668, the neighbour of the Beast
zondag 26 juni 2016 17:16
zondag 26 juni 2016 22:56
Wat is dat toch bijzonder, hoe dat in ons hoofd werkt hè? Ik was vandaag in Beverwijk, natuurlijk even naar plus size lady. Ik ben nu ruim 10 kilo kwijt, dus nee, maat 50-52 was toch geen goed idee Ik heb gewoon nog geen beeld bij mezelf in een kleinere maat, en ik sta nog maar aan het begin van deze ontdekkingsreis.
Morgen ga ik naar Brugge voor mijn eerste controle, benieuwd wat ze daar zeggen.
Morgen ga ik naar Brugge voor mijn eerste controle, benieuwd wat ze daar zeggen.
donderdag 30 juni 2016 16:08
Christy: woon je daar in de buurt? Hier Heemskerk Wat is plus size lady?
Bijzonder dat het hoofd niet meegaat qua afvallen! Hier kan ik daar nog niets over zeggen, aangezien ik nog niet zo ver ben, maar kan het me niet echt herinneren van eerdere goede afvalpogingen.
Wat heerlijk om maat 42 te passen Marels!
Bijzonder dat het hoofd niet meegaat qua afvallen! Hier kan ik daar nog niets over zeggen, aangezien ik nog niet zo ver ben, maar kan het me niet echt herinneren van eerdere goede afvalpogingen.
Wat heerlijk om maat 42 te passen Marels!
I'm not myself, I'm a replica of me