Relaties
alle pijlers
Paniek door verlatingsangst
zaterdag 19 november 2016 01:07
Hoi,
Sinds bijna 2 maanden een vriend na een lange periode van vermijding van serieuze relaties. Tot een week geleden kreeg ik veel bevestiging. Dat is dus sinds een week een stuk minder en heeft mijn verlatingsangst getriggerd. Ik heb hierover met hem gepraat maar kom er niet uit. Op dit moment behoorlijk in paniek. Wil het bij mezelf houden. Heb hem wel via een email gevraagd of hij mij wat wil bevestigen omdat ik het nu moeilijk heb. Dat gebeurt niet. Maandag kan ik naar mijn psycholoog.
Ik weet dat het mijn probleem is, en ga het zeker aanpakken, maar voor nu de vraag of jullie wat gedachtes voor mij hebben om mijn paniek iets hanteerbaarder te maken. Het lukt mij niet om te relativeren nu.
Sinds bijna 2 maanden een vriend na een lange periode van vermijding van serieuze relaties. Tot een week geleden kreeg ik veel bevestiging. Dat is dus sinds een week een stuk minder en heeft mijn verlatingsangst getriggerd. Ik heb hierover met hem gepraat maar kom er niet uit. Op dit moment behoorlijk in paniek. Wil het bij mezelf houden. Heb hem wel via een email gevraagd of hij mij wat wil bevestigen omdat ik het nu moeilijk heb. Dat gebeurt niet. Maandag kan ik naar mijn psycholoog.
Ik weet dat het mijn probleem is, en ga het zeker aanpakken, maar voor nu de vraag of jullie wat gedachtes voor mij hebben om mijn paniek iets hanteerbaarder te maken. Het lukt mij niet om te relativeren nu.
vrijdag 9 december 2016 18:34
Het gaat weer. Ben op de grond gaan liggen, heb mezelf omarmt en gehuild tot er niets meer kwam. Nu ben ik erg moe, maar wel weer wat lichter. Moet zo werken.
Ik kan me voorstellen dat lichaamsgerichte therapie goed werkt. Ik vind het zo moeilijk om in mijn lijf te gaan zitten. Meditatie is heel lastig. Maar die hobby die ik heb niet, of in de tuin werken niet (heb helaas geen tuin). Als het maar beweegt, beweging in zit.
Kreeg net een app van vriend dat hij sorry zegt omdat hij verre van lekker in zijn vel zit en dat hij snapt dat hij mij daar mee tekort doet. Ik wist niet dat hij verre van lekker in zijn vel zit en heb gevraagd wat er dan is.
Ik kan me voorstellen dat lichaamsgerichte therapie goed werkt. Ik vind het zo moeilijk om in mijn lijf te gaan zitten. Meditatie is heel lastig. Maar die hobby die ik heb niet, of in de tuin werken niet (heb helaas geen tuin). Als het maar beweegt, beweging in zit.
Kreeg net een app van vriend dat hij sorry zegt omdat hij verre van lekker in zijn vel zit en dat hij snapt dat hij mij daar mee tekort doet. Ik wist niet dat hij verre van lekker in zijn vel zit en heb gevraagd wat er dan is.
vrijdag 9 december 2016 18:37
Herken dat erg goed. Ik ervaarde et ook niet zo 
Wou het toch iets beter uitleggen. Want ook dat hangen in de paniek herken ik dan ook weer erg goed.
Of domme dingen doen in zo'n toestand.
Zoals object of afection lastig vallen. Dus de boosheid naar diegene richten die je triggert.
Dat haten en koesteren is zo herkenbaar.
Soms voelt het achteraf fijn en echt weer alsof er een puzzelstukje op zn plek valt. Maar het is wel heel vermoeiend en wil ik soms ook gewoon normaal zijn.
Naar ertegen vechten heeft geen zin meer.
Gelukkig beheerst het bij mij niet meer mijn dagelijks leven. Ik ben blij met mijzelf nu inclusief de littekens. Vind zelfs dat ik er een wijzer mens van ben geworden.
Wou het toch iets beter uitleggen. Want ook dat hangen in de paniek herken ik dan ook weer erg goed.
Of domme dingen doen in zo'n toestand.
Zoals object of afection lastig vallen. Dus de boosheid naar diegene richten die je triggert.
Dat haten en koesteren is zo herkenbaar.
Soms voelt het achteraf fijn en echt weer alsof er een puzzelstukje op zn plek valt. Maar het is wel heel vermoeiend en wil ik soms ook gewoon normaal zijn.
Naar ertegen vechten heeft geen zin meer.
Gelukkig beheerst het bij mij niet meer mijn dagelijks leven. Ik ben blij met mijzelf nu inclusief de littekens. Vind zelfs dat ik er een wijzer mens van ben geworden.
vrijdag 9 december 2016 19:01
quote:Jana01 schreef op 09 december 2016 @ 18:34:
Het gaat weer. Ben op de grond gaan liggen, heb mezelf omarmt en gehuild tot er niets meer kwam. Nu ben ik erg moe, maar wel weer wat lichter. Moet zo werken.
Ik kan me voorstellen dat lichaamsgerichte therapie goed werkt. Ik vind het zo moeilijk om in mijn lijf te gaan zitten. Meditatie is heel lastig. Maar die hobby die ik heb niet, of in de tuin werken niet (heb helaas geen tuin). Als het maar beweegt, beweging in zit.
Kreeg net een app van vriend dat hij sorry zegt omdat hij verre van lekker in zijn vel zit en dat hij snapt dat hij mij daar mee tekort doet. Ik wist niet dat hij verre van lekker in zijn vel zit en heb gevraagd wat er dan is.Zo zie je maar weer dat invullen voor een ander geen enkel nut heeft... je weet immers niet wat er in de ander ingaat. Fijn dat hij iets heeft laten horen. Probeer het los te laten.
Het gaat weer. Ben op de grond gaan liggen, heb mezelf omarmt en gehuild tot er niets meer kwam. Nu ben ik erg moe, maar wel weer wat lichter. Moet zo werken.
Ik kan me voorstellen dat lichaamsgerichte therapie goed werkt. Ik vind het zo moeilijk om in mijn lijf te gaan zitten. Meditatie is heel lastig. Maar die hobby die ik heb niet, of in de tuin werken niet (heb helaas geen tuin). Als het maar beweegt, beweging in zit.
Kreeg net een app van vriend dat hij sorry zegt omdat hij verre van lekker in zijn vel zit en dat hij snapt dat hij mij daar mee tekort doet. Ik wist niet dat hij verre van lekker in zijn vel zit en heb gevraagd wat er dan is.Zo zie je maar weer dat invullen voor een ander geen enkel nut heeft... je weet immers niet wat er in de ander ingaat. Fijn dat hij iets heeft laten horen. Probeer het los te laten.
vrijdag 9 december 2016 19:04
quote:Crazyinlovee schreef op 09 december 2016 @ 18:37:
Herken dat erg goed. Ik ervaarde et ook niet zo
Wou het toch iets beter uitleggen. Want ook dat hangen in de paniek herken ik dan ook weer erg goed.
Of domme dingen doen in zo'n toestand.
Zoals object of afection lastig vallen. Dus de boosheid naar diegene richten die je triggert.
Dat haten en koesteren is zo herkenbaar.
Soms voelt het achteraf fijn en echt weer alsof er een puzzelstukje op zn plek valt. Maar het is wel heel vermoeiend en wil ik soms ook gewoon normaal zijn.
Naar ertegen vechten heeft geen zin meer.
Gelukkig beheerst het bij mij niet meer mijn dagelijks leven. Ik ben blij met mijzelf nu inclusief de littekens. Vind zelfs dat ik er een wijzer mens van ben geworden.Dit had ik ook kunnen schrijven idd. Ik zit er nog wel middenin. Maar. Ik weet dat het beter word, ik merk het aan alles. Alleen al dat ik afstand kan nemen in sommige situaties doet me beseffen dat het beter word. En wijzer. Want ik kan bepaalde situaties overzien en laten voor wat het is om er later (vaak heel anders dan de eerste neiging was) op te reageren, of juist niet reageren en het bij mezelf te houden.
Herken dat erg goed. Ik ervaarde et ook niet zo
Wou het toch iets beter uitleggen. Want ook dat hangen in de paniek herken ik dan ook weer erg goed.
Of domme dingen doen in zo'n toestand.
Zoals object of afection lastig vallen. Dus de boosheid naar diegene richten die je triggert.
Dat haten en koesteren is zo herkenbaar.
Soms voelt het achteraf fijn en echt weer alsof er een puzzelstukje op zn plek valt. Maar het is wel heel vermoeiend en wil ik soms ook gewoon normaal zijn.
Naar ertegen vechten heeft geen zin meer.
Gelukkig beheerst het bij mij niet meer mijn dagelijks leven. Ik ben blij met mijzelf nu inclusief de littekens. Vind zelfs dat ik er een wijzer mens van ben geworden.Dit had ik ook kunnen schrijven idd. Ik zit er nog wel middenin. Maar. Ik weet dat het beter word, ik merk het aan alles. Alleen al dat ik afstand kan nemen in sommige situaties doet me beseffen dat het beter word. En wijzer. Want ik kan bepaalde situaties overzien en laten voor wat het is om er later (vaak heel anders dan de eerste neiging was) op te reageren, of juist niet reageren en het bij mezelf te houden.
vrijdag 9 december 2016 20:16
Swifty je raakt me met je reguleren en tsunami en dissociatie. Ik ga dit onthouden als optie om ooit mee aan de slag te gaan, die therapie.
Jana ik ben heel blij voor je dat je wat gehoord hebt en ook wat je gehoord hebt. Luister vooral dus niet naar mij want ik projecteer eigen angstpatronen op jou en dat helpt jou niet. Sterker het helpt je eerder de verkeerde kant op. Oprechte excuses van mij.
ik ga proberen niet meer in die valkuil te stappen misschien door niet meer op die manier erop jn te gaan / op te reageren. Het laatste wat ik wil is jouw angsten bevestigen of versterken en ik heb dat wel gedaan vandaag. Sorry.
Jana ik ben heel blij voor je dat je wat gehoord hebt en ook wat je gehoord hebt. Luister vooral dus niet naar mij want ik projecteer eigen angstpatronen op jou en dat helpt jou niet. Sterker het helpt je eerder de verkeerde kant op. Oprechte excuses van mij.
ik ga proberen niet meer in die valkuil te stappen misschien door niet meer op die manier erop jn te gaan / op te reageren. Het laatste wat ik wil is jouw angsten bevestigen of versterken en ik heb dat wel gedaan vandaag. Sorry.
vrijdag 9 december 2016 20:53
Swifty, ben benieuwd hoe bevriezen, tsunami of dissociëren (en je noemde er eerder nog 1) eruit ziet in gevoel en gedrag bij jou. Boos worden is iets wat ik nauwelijks kan, veel te eng. Maar het zou wel heel goed voor mij zijn denk ik. Totaal anders dan de verlammende mezelf wegmakende angst. En dat ankeren klinkt ook goed! Geloof dat ik dat straks wel ietwat gedaan heb.
Stormkraft je hoeft je niet te excuseren. Mijn angstpatronen zijn van mij. Zal daar mijn weg in moeten vinden, in het woud van verschillende meningen en invalshoeken. Zal moeten leren wat van mij is.
Deze keer ben niet ik niet zo bevroren in de angst als voorafgaande keren. Nu was er vooral veel verdriet.
Stormkraft je hoeft je niet te excuseren. Mijn angstpatronen zijn van mij. Zal daar mijn weg in moeten vinden, in het woud van verschillende meningen en invalshoeken. Zal moeten leren wat van mij is.
Deze keer ben niet ik niet zo bevroren in de angst als voorafgaande keren. Nu was er vooral veel verdriet.
vrijdag 9 december 2016 21:45
Lees dit topic al van het begin mee. Geeft me veel inzichten. Echter is het bij mij en m'n vriend sinds enkele maanden omgekeerd. Hij is diegene met de verlatingsangst en ik vertoon wel wat symptomen van bindingsangst. De eerste 2 maanden waren super relax. We hadden geen verwachtingen naar mekaar toe, geen intentie om effectief in een relatie te stappen. Dat hield ik ook voor ogen. Maakte ik hem ook heel duidelijk dat er geen toekomst in zat. Ook maakte ik mezelf wijs dat het dit toch niet zou worden. Ik was ook voortdurend bezig met hem te devalueren. Tot er een moment kwam dat hij vertelde dat hij contact had met een andere vrouw. Toen heb ik zo'n emotionele breakdown gehad... mijn masker viel ineens af. De stoere meid die zich ervan behoedde nooit gekwetst te worden en zich ook zo opstelde bleek wél gevoelens te hebben. Vanaf toen is het slechter beginnen gaan. Hij is zich gaan openstellen naar mij (want ja, nu kon/mocht hij dit), maar ik had vreselijke angst. Hij is iemand die constant bij me wilt zijn, ik heb nog veel behoefte aan vrijheid. Hij snapt dit niet want 'in een prille relatie wil je toch voortdurend bij de ander zijn'. Er is ook totaal geen vertrouwen naar mij toe. Hij maakt zich soms zorgen dat ik 3x per week ga sporten want in de fitness lopen knappe mannen met sixpacks die allemaal geïnteresseerd in me zijn (zijn redenering). Wanneer ik zeg dat ik ga slapen maar toch nog ergens online ben, ben ik vast met iemand anders aan het sturen. Als ik op m'n werk hem rap rap antwoord ben ik bot en scheelt er iets. Terwijl ik vaak druk ben en hem toch even tussendoor snel iets wil sturen. Hij heeft liever niet dat ik nog met m'n mannelijke vrienden afspreek en/of stuur. Mijn maandelijkse stapavondje met vriendinnen mag doorgaan maar wel met hem erbij. De buitenwereld moet kunnen zien dat wij een koppel zijn. Dit alles voelt zoooooo claimend aan. Gevolg is dat ik me ga verzetten en meer afstand ga creëren. Vooral het feit dat hij er bij wilt zijn als we op stap gaan zorgt voor veel drama. Maar hier speelt mijn bindingsangst een grote rol. Ik las laatst volgend stukje en dit beschrijft exact hoe ik het ervaar: Je hebt altijd een achterdeur nodig: een mogelijkheid om even te ontsnappen aan de binding. Dit geeft je een gevoel van veiligheid. Het idee dat je weg zou kunnen. Bvb alleen uit willen gaan, zodat je even de vrijheid en spanning kunt ervaren in contact met anderen. Je weet altijd een manier te vinden om terug te kunnen en het idee dat die manier er is, geeft je de veiligheid om de binding aan te gaan. Zodra iemand probeert jouw achterdeur weg te nemen ontstaat een gevoel van benauwdheid en paniek.
Ondanks alle bovenstaande zie ik zoveel goeds in hem. Hij is er onvoorwaardelijk voor mij. Meer dan ik er voor hem ben. Hij is zooo lief, wil alles voor me doen, betrouwbaar. Maar zijn verlatingsangst en mijn bindingsangst verpesten alles. En toch hebben we ondanks alle drama's zoveel moeite om hieruit te stappen. Mede omdat we het zo fijn hebben als het dan wel goed gaat. Voelen ons zo op ons gemak bij elkaar. En ik herken veel in wat je schrijft. Maar dan vanuit de andere kant. Jij (in mijn geval hij) die zo erg haar best doet, naar de therapeut gaat (hij ook trouwens, hij erkent z'n problemen) en jouw vriend (ik) die ergens genoeg heeft van alle drama, het gezeur, het zware gevoel, minder moeite doet, het precies allemaal niet meer zoveel boeit. En soms denk ik dat het voor hem ook een stuk makkelijker zou zijn als hij een partner zou hebben die ook alles samen wil doen, die hem constant bevestiging geeft.
Jouw stukken geven een verhelderende kijk op de kant van de verlatingsangst. Ik hoop oprecht voor jullie dat jullie eruit komen. Dat het niet te laat is. Neem jezelf alleszins niks kwalijk. Je kent de valkuilen en je doet er iets aan!
Ondanks alle bovenstaande zie ik zoveel goeds in hem. Hij is er onvoorwaardelijk voor mij. Meer dan ik er voor hem ben. Hij is zooo lief, wil alles voor me doen, betrouwbaar. Maar zijn verlatingsangst en mijn bindingsangst verpesten alles. En toch hebben we ondanks alle drama's zoveel moeite om hieruit te stappen. Mede omdat we het zo fijn hebben als het dan wel goed gaat. Voelen ons zo op ons gemak bij elkaar. En ik herken veel in wat je schrijft. Maar dan vanuit de andere kant. Jij (in mijn geval hij) die zo erg haar best doet, naar de therapeut gaat (hij ook trouwens, hij erkent z'n problemen) en jouw vriend (ik) die ergens genoeg heeft van alle drama, het gezeur, het zware gevoel, minder moeite doet, het precies allemaal niet meer zoveel boeit. En soms denk ik dat het voor hem ook een stuk makkelijker zou zijn als hij een partner zou hebben die ook alles samen wil doen, die hem constant bevestiging geeft.
Jouw stukken geven een verhelderende kijk op de kant van de verlatingsangst. Ik hoop oprecht voor jullie dat jullie eruit komen. Dat het niet te laat is. Neem jezelf alleszins niks kwalijk. Je kent de valkuilen en je doet er iets aan!
vrijdag 9 december 2016 22:07
Lauren85, bedankt voor je verhaal. Wat doe jij om jouw bindingsangst aan te pakken?
En ik verbied mijn vriend niets. Sta zijn vrijheid niet in de weg. Weet de helft van de tijd niet eens waar hij mee bezig is. Wil ook geen drama. Het keert zich bij mij meer naar binnen allemaal.
Hoe was het bij jou als je in een relatie zat waarin de ander niet zo graag wilde? Ik weet namelijk uit ervaring dat ik vrij 'rustig' in mijn bindingsangst kon blijven zitten als de ander mij (te) graag wilde. In dat opzicht snap ik nu zo goed wat ik de afgelopen 5 jaar aan pijn veroorzaakt heb. Ik vond mezelf stoer en onafhankelijk. Maar ik deed die mannen pijn met de afstand die ik hield. Er is er 1 in het voorjaar geweest waar dat mechanisme duidelijk bloot kwam te liggen. Dat is voor mij een keerpunt geweest om niet meer zo in een relatie te staan.
Dat het zo doorslaat naar de andere kant, is heel pijnlijk en zeker niet fijn voor mijn partner. Maar bindingsangst... het afstoten is zeker net zo pijnlijk voor de partner.
En ik verbied mijn vriend niets. Sta zijn vrijheid niet in de weg. Weet de helft van de tijd niet eens waar hij mee bezig is. Wil ook geen drama. Het keert zich bij mij meer naar binnen allemaal.
Hoe was het bij jou als je in een relatie zat waarin de ander niet zo graag wilde? Ik weet namelijk uit ervaring dat ik vrij 'rustig' in mijn bindingsangst kon blijven zitten als de ander mij (te) graag wilde. In dat opzicht snap ik nu zo goed wat ik de afgelopen 5 jaar aan pijn veroorzaakt heb. Ik vond mezelf stoer en onafhankelijk. Maar ik deed die mannen pijn met de afstand die ik hield. Er is er 1 in het voorjaar geweest waar dat mechanisme duidelijk bloot kwam te liggen. Dat is voor mij een keerpunt geweest om niet meer zo in een relatie te staan.
Dat het zo doorslaat naar de andere kant, is heel pijnlijk en zeker niet fijn voor mijn partner. Maar bindingsangst... het afstoten is zeker net zo pijnlijk voor de partner.
vrijdag 9 december 2016 22:20
quote:Jana01 schreef op 09 december 2016 @ 22:07:
Lauren85, bedankt voor je verhaal. Wat doe jij om jouw bindingsangst aan te pakken?
En ik verbied mijn vriend niets. Sta zijn vrijheid niet in de weg. Weet de helft van de tijd niet eens waar hij mee bezig is. Wil ook geen drama. Het keert zich bij mij meer naar binnen allemaal.
Hoe was het bij jou als je in een relatie zat waarin de ander niet zo graag wilde? Ik weet namelijk uit ervaring dat ik vrij 'rustig' in mijn bindingsangst kon blijven zitten als de ander mij (te) graag wilde. In dat opzicht snap ik nu zo goed wat ik de afgelopen 5 jaar aan pijn veroorzaakt heb. Ik vond mezelf stoer en onafhankelijk. Maar ik deed die mannen pijn met de afstand die ik hield. Er is er 1 in het voorjaar geweest waar dat mechanisme duidelijk bloot kwam te liggen. Dat is voor mij een keerpunt geweest om niet meer zo in een relatie te staan.
Dat het zo doorslaat naar de andere kant, is heel pijnlijk en zeker niet fijn voor mijn partner. Maar bindingsangst... het afstoten is zeker net zo pijnlijk voor de partner.Ik denk zelf voor de partner die afgestoten word pijnlijker. Bewust genegeerd worden doet intens veel pijn. In mijn belevenis is bindingsangst vooral naar de partner gericht en verlatingsangst meer naar jezelf gericht. Moet er wel bij zeggen dat ik wel m'n issues altijd zoveel mogelijk bij mezelf heb gehouden.
Lauren85, bedankt voor je verhaal. Wat doe jij om jouw bindingsangst aan te pakken?
En ik verbied mijn vriend niets. Sta zijn vrijheid niet in de weg. Weet de helft van de tijd niet eens waar hij mee bezig is. Wil ook geen drama. Het keert zich bij mij meer naar binnen allemaal.
Hoe was het bij jou als je in een relatie zat waarin de ander niet zo graag wilde? Ik weet namelijk uit ervaring dat ik vrij 'rustig' in mijn bindingsangst kon blijven zitten als de ander mij (te) graag wilde. In dat opzicht snap ik nu zo goed wat ik de afgelopen 5 jaar aan pijn veroorzaakt heb. Ik vond mezelf stoer en onafhankelijk. Maar ik deed die mannen pijn met de afstand die ik hield. Er is er 1 in het voorjaar geweest waar dat mechanisme duidelijk bloot kwam te liggen. Dat is voor mij een keerpunt geweest om niet meer zo in een relatie te staan.
Dat het zo doorslaat naar de andere kant, is heel pijnlijk en zeker niet fijn voor mijn partner. Maar bindingsangst... het afstoten is zeker net zo pijnlijk voor de partner.Ik denk zelf voor de partner die afgestoten word pijnlijker. Bewust genegeerd worden doet intens veel pijn. In mijn belevenis is bindingsangst vooral naar de partner gericht en verlatingsangst meer naar jezelf gericht. Moet er wel bij zeggen dat ik wel m'n issues altijd zoveel mogelijk bij mezelf heb gehouden.
vrijdag 9 december 2016 22:48
Ik ben veel boeken aan het lezen en al 1 keer naar de therapeut geweest. Volgende week staat de 2e afspraak gepland. Ik weet dat het ver van hem gaat dat hij wilt dat hij erbij is op stap, maar volgens hem wordt hij na een aantal maanden losser. Hij wil in het begin een stevige basis leggen door veel met elkaar te doen. Zeker nu het zo slecht gaat vindt hij het helemaal niet leuk als ik alleen weg zou gaan. Ik weet niet goed wat ik heb .. ik wil precies de optie openlaten naar de buitenwereld toe dat ik toch nog beschikbaar ben. Wil ook geen relatiestatus of foto's op Facebook. Terwijl aan de andere kant geen haar op mijn hoofd hem wil bedriegen. Ik snap het dus echt niet.
Jana, ik heb hiervoor slechts 1 relatie gehad van 8.5 jaar.. ook daar was mijn partner meer aan de kant van de verlatingsangst. Die relatie heeft overigens veel te lang geduurd. Heb mezelf voorgenomen veel sneller knopen door te hakken maar ook nu ervaar ik weer angst. Angst om een goede persoon te laten gaan. Angst om alleen te komen staan (terwijl ik bewust 2.5 jaar vrijgezel geweest ben). Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik ooit aan de kant van de verlatingsangst zou komen, maar als ik de boeken moet geloven is dit toch mogelijk. Wat ik nu heb vind ik alleszins niet prettig. Waarom kan ik niet naar buiten komen met mijn partner? Waarom die angst...
Jana, ik heb hiervoor slechts 1 relatie gehad van 8.5 jaar.. ook daar was mijn partner meer aan de kant van de verlatingsangst. Die relatie heeft overigens veel te lang geduurd. Heb mezelf voorgenomen veel sneller knopen door te hakken maar ook nu ervaar ik weer angst. Angst om een goede persoon te laten gaan. Angst om alleen te komen staan (terwijl ik bewust 2.5 jaar vrijgezel geweest ben). Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik ooit aan de kant van de verlatingsangst zou komen, maar als ik de boeken moet geloven is dit toch mogelijk. Wat ik nu heb vind ik alleszins niet prettig. Waarom kan ik niet naar buiten komen met mijn partner? Waarom die angst...
vrijdag 9 december 2016 23:02
Omdat je dan ook kwetsbaar moet zijn. Althans dat was reden. Zolang ik voor spek en bonen in de relatie zat, zolang het niet voor het echie was.... hoefde ik niet mezelf te laten zien, kon ik onkwetsbaar blijven. Stel die ik in die kwetsbaarheid afgewezen zou worden? Veel te eng.
Bindingsangst is een bedekking van verlatingsangst. Jan Geurtz legt dat goed uit in zijn boeken.
Ik vind het interessant dat je jouw kant vertelt. Mijn vriend wil nu ook geen gezamenlijke foto's op FB, laat staan een relatiestatus. In het begin hebben er wel foto's van ons tweeën opgestaan. Toen ik er laatst 1 van ons tweeën wilde plaatsen, vond hij dat hij er niet goed op stond (alsof we geen nieuwe foto hadden kunnen maken).
Bindingsangst is een bedekking van verlatingsangst. Jan Geurtz legt dat goed uit in zijn boeken.
Ik vind het interessant dat je jouw kant vertelt. Mijn vriend wil nu ook geen gezamenlijke foto's op FB, laat staan een relatiestatus. In het begin hebben er wel foto's van ons tweeën opgestaan. Toen ik er laatst 1 van ons tweeën wilde plaatsen, vond hij dat hij er niet goed op stond (alsof we geen nieuwe foto hadden kunnen maken).
zaterdag 10 december 2016 06:25
Jana, ik heb wel echt het gevoel dat je te veel tussen de regels door leest in het hele facebookverhaal. Dat hij op Messenger zit en niet met jou is, dat hij wat dingen van je heeft geliked, dat hij wel of geen foto wil plaatsen of zijn relatiestatus wil aanpassen. Facebook (en social media in het algemeen) is de hel voor mensen met dit soort angst. Want het is weer iets waar je bevestiging uit zou kunnen krijgen en wat je dus helemaal kan gaan analyseren en uitpluizen. En net zoals mensen hun eigen mate hebben van dingen van de daken schreeuwen, hebben ze dat ook in FB gedrag. Wat voor jou heel logisch of gewenst is, is vaak voor de ander helemaal niet zo.
Waarom is het voor jou belangrijk? Omdat je in een geplaatste foto of aangepaste relatiestatus een bevestiging ziet. Maar dat zou niet nodig moeten zijn. FB zou niet de plek moeten zijn waar jij voelt dat hij je leuk vindt. Sterker nog, als je helemaal goed met mekaar bent, heb je dat FB helemaal niet nodig. De meeste goede relaties in mijn omgeving etaleren hun liefde helemaal niet op FB.
Ik herken het heel erg hoor, daar niet van. Maar zijn gedrag op FB gaat jouw nooit de bevestiging geven die je nodig hebt. En zoals de vlag er nu bij hangt, niks van wat hij doet gaat jou die bevestiging geven. Want je verlangen naar bevestiging is op dit moment een bodemloze put. Geeft niet, hoort erbij, maar is wel goed om je te realiseren. Want liket ie vandaag wat van je, word je morgen wel onzeker waarom hij het dan niet doet (want hij deed het vandaag toch ook?). Stuurt hij op verzoek van jou morgen lieve appjes, word je volgende week onzeker, omdat er een smileykusje minder in staat. Zegt hij volgende week dat jij de allerleukste bent, word je volgende maand wel onzeker omdat hij dan een keer 'gewoon' de leukste zegt. (Want mooi dat jij nog wel weet dat de maand ervoor de allerleukste was en wat betekent dat dan en gewoon de leukste is toch gewoon minder en daaruit moet je dan wel concluderen dat hij je eigenlijk helemaal niet meer leuk vind. Ik kan me voorstellen dat de gedachten dan ongeveer zo gaan.)
Pas tot het moment dat jij intern helemaal kan voelen en overtuigd zijn dat jij helemaal goed bent zoals je bent en iemand hebt gevonden die dat op een gezonde manier bevestigt, zal dat minder worden. Met dat eerste ben je nu goed aan de gang en of deze man dat tweede kan en wil, zal blijken.
Waarom is het voor jou belangrijk? Omdat je in een geplaatste foto of aangepaste relatiestatus een bevestiging ziet. Maar dat zou niet nodig moeten zijn. FB zou niet de plek moeten zijn waar jij voelt dat hij je leuk vindt. Sterker nog, als je helemaal goed met mekaar bent, heb je dat FB helemaal niet nodig. De meeste goede relaties in mijn omgeving etaleren hun liefde helemaal niet op FB.
Ik herken het heel erg hoor, daar niet van. Maar zijn gedrag op FB gaat jouw nooit de bevestiging geven die je nodig hebt. En zoals de vlag er nu bij hangt, niks van wat hij doet gaat jou die bevestiging geven. Want je verlangen naar bevestiging is op dit moment een bodemloze put. Geeft niet, hoort erbij, maar is wel goed om je te realiseren. Want liket ie vandaag wat van je, word je morgen wel onzeker waarom hij het dan niet doet (want hij deed het vandaag toch ook?). Stuurt hij op verzoek van jou morgen lieve appjes, word je volgende week onzeker, omdat er een smileykusje minder in staat. Zegt hij volgende week dat jij de allerleukste bent, word je volgende maand wel onzeker omdat hij dan een keer 'gewoon' de leukste zegt. (Want mooi dat jij nog wel weet dat de maand ervoor de allerleukste was en wat betekent dat dan en gewoon de leukste is toch gewoon minder en daaruit moet je dan wel concluderen dat hij je eigenlijk helemaal niet meer leuk vind. Ik kan me voorstellen dat de gedachten dan ongeveer zo gaan.)
Pas tot het moment dat jij intern helemaal kan voelen en overtuigd zijn dat jij helemaal goed bent zoals je bent en iemand hebt gevonden die dat op een gezonde manier bevestigt, zal dat minder worden. Met dat eerste ben je nu goed aan de gang en of deze man dat tweede kan en wil, zal blijken.
zaterdag 10 december 2016 07:27
quote:Jana01 schreef op 09 december 2016 @ 23:04:
Cloudwalker, ik weet niet of mensen met bindingsangst bewust negeren. Het is en blijft angst.
Verkeerde woordkeuze?
Maar ergens is het wel bewust. Net zoals jij (wij) ergens weten hoe ons gedrag de ander beïnvloed, denk ik dat de bindingsangstige persoon dit ook weet. Dus is het bewust gedrag.
Niet iets wat leuk is, en waarschijnlijk achteraf ook uitgelegd kan worden, maar wel bewust.
Cloudwalker, ik weet niet of mensen met bindingsangst bewust negeren. Het is en blijft angst.
Verkeerde woordkeuze?
Maar ergens is het wel bewust. Net zoals jij (wij) ergens weten hoe ons gedrag de ander beïnvloed, denk ik dat de bindingsangstige persoon dit ook weet. Dus is het bewust gedrag.
Niet iets wat leuk is, en waarschijnlijk achteraf ook uitgelegd kan worden, maar wel bewust.
zaterdag 10 december 2016 07:37
Even doorgaand op het FB verhaal. Het is zo herkenbaar dat je je rot kan voelen door social media. Heb er zelf middenin gezeten (en nog wel eens) dat ik intens gelukkig werd als ex een like gaf op een foto, want dan werd ik gezien. Maar ohgod als die like niet kwam...intens verdrietig. Telkens weer kijken of alsnog die foto of status update werd geliked. Nee? Hm even zien wanneer hij op FB was voor t laatst. Dagen ging t zo. Nog steeds heb ik wel eens dat ik t niet leuk vind als ex iets niet leuk vind, belachelijk want al lang uitelkaar, wel vrienden nog.
Dat was vorig jaar. Inmiddels alleen nog maar Facebook op de iPad, niet op telefoon. Afkicken, serieus, maar mijn algemene gemoedstoestand is zoveel beter geworden. Kijk soms dagen niet op fb, helemaal niet als ik al niet lekker in m'n velletje zit. En ja heb nog steeds de trigger 'foto liken/niet liken' maar kan het inmiddels beter loslaten. Want soms zien mensen op fb niet alles voorbijkomen, dus zien ze je update/foto niet. Of geen zin om iets te liken, maar zien ze het wel. Het kan allemaal. En ondertussen zit je zelf maar te wachten en te wachten tot die ene like komt. Bepaalt dat klikje hoe jij je voelt....
Een like die zoveel bepaalt in je leven, het zou niet moeten.
Dat was vorig jaar. Inmiddels alleen nog maar Facebook op de iPad, niet op telefoon. Afkicken, serieus, maar mijn algemene gemoedstoestand is zoveel beter geworden. Kijk soms dagen niet op fb, helemaal niet als ik al niet lekker in m'n velletje zit. En ja heb nog steeds de trigger 'foto liken/niet liken' maar kan het inmiddels beter loslaten. Want soms zien mensen op fb niet alles voorbijkomen, dus zien ze je update/foto niet. Of geen zin om iets te liken, maar zien ze het wel. Het kan allemaal. En ondertussen zit je zelf maar te wachten en te wachten tot die ene like komt. Bepaalt dat klikje hoe jij je voelt....
Een like die zoveel bepaalt in je leven, het zou niet moeten.
zaterdag 10 december 2016 08:43
Ik snap dat FB niet de bron is waar ik de groene signalen vandaan moet halen. Ben er ook niet meer op geweest. Heb op what's app, last online ook al heel lang uitstaan. Geeft alleen maar onrust.
Het punt is dat ik op dit moment echt niet weet waar ik aan toe ben. Ik krijg nauwelijks nog groene signalen. Mijn vriend is mij gewoon enorm aan het wegduwen. Hij wil niet bij mij zijn. Hij wil niet dat ik hem aanraak. Hij praat niet met mij. Dit zou voor iemand zonder mijn angst al niet leuk zijn.
Ik ben nu op het punt dat ik niet meer denk dat mijn verlatingsangst nog een grote rol speelt. Er is iets anders aan de hand, en ik weet niet wat. En ja, met de angst die ik heb, ga ik wel zoeken. Is er een ander bv? Met dat ik heel erg in mijn angst zat en alleen maar bezig was met hem niet kwijt te raken, is het niet zo in mij opgekomen dat er misschien iets anders aan de hand is.
Hij appt mij dat hij slecht in zijn vel zit en mij tekort doet. Ik heb hem gevraagd waarom hij slecht in zijn vel zit.... dat heeft hij nog niet eens gelezen, laat staan geantwoord.
Het punt is dat ik op dit moment echt niet weet waar ik aan toe ben. Ik krijg nauwelijks nog groene signalen. Mijn vriend is mij gewoon enorm aan het wegduwen. Hij wil niet bij mij zijn. Hij wil niet dat ik hem aanraak. Hij praat niet met mij. Dit zou voor iemand zonder mijn angst al niet leuk zijn.
Ik ben nu op het punt dat ik niet meer denk dat mijn verlatingsangst nog een grote rol speelt. Er is iets anders aan de hand, en ik weet niet wat. En ja, met de angst die ik heb, ga ik wel zoeken. Is er een ander bv? Met dat ik heel erg in mijn angst zat en alleen maar bezig was met hem niet kwijt te raken, is het niet zo in mij opgekomen dat er misschien iets anders aan de hand is.
Hij appt mij dat hij slecht in zijn vel zit en mij tekort doet. Ik heb hem gevraagd waarom hij slecht in zijn vel zit.... dat heeft hij nog niet eens gelezen, laat staan geantwoord.
zaterdag 10 december 2016 08:51
zaterdag 10 december 2016 08:57
Goedemorgen
Komt het door jouw angst dat je niet een goed gesprek aan gaat met hem?
Ik bedoel, je wil hem niet tot last zijn, maar ik vind dat je echt wel mag vragen wat er aan de hand is.
Of komt het omdat hij niet bereikbaar is voor jou.
Moeilijk want natuurlijk maak je je zorgen als jouw lief je zoiets stuurt.
Natuurlijk maakt dit jou onzeker.
En hij weet ook dat dit met jou doet anders had hij dit niet geappt naar jou toe. Maar hecht er niet teveel(hoop/waarde) aan.
Moeilijk te peilen is hij zo hoor.
Ik zou daar niet mee kunnen dealen.
Komt het door jouw angst dat je niet een goed gesprek aan gaat met hem?
Ik bedoel, je wil hem niet tot last zijn, maar ik vind dat je echt wel mag vragen wat er aan de hand is.
Of komt het omdat hij niet bereikbaar is voor jou.
Moeilijk want natuurlijk maak je je zorgen als jouw lief je zoiets stuurt.
Natuurlijk maakt dit jou onzeker.
En hij weet ook dat dit met jou doet anders had hij dit niet geappt naar jou toe. Maar hecht er niet teveel(hoop/waarde) aan.
Moeilijk te peilen is hij zo hoor.
Ik zou daar niet mee kunnen dealen.
zaterdag 10 december 2016 09:03
Als het goed is, zie ik hem straks. Vanavond is het etentje bij mij familie. Hij zal daar linksom of rechtsom iets mee moeten.
En ja, mijn angst staat zeker een goed gesprek in de weg. Ik heb het idee dat praten de laatste tijd ook niet echt geholpen heeft. Het is er allemaal niet beter op geworden.
Hij heeft wel eens gezegd dat hij zelf ook niet altijd weet wat er aan de hand is, dat hij daar tijd voor nodig heeft. Dus heeft het weinig zin om hem daarin te pushen denk ik.
Met dit gedrag stuurt hij wel aan op een breuk. Hoewel dat appje van gister lijkt te zeggen dat hij wel rekening met mij houdt. Jongens ik weet het echt niet meer. Kan het niet peilen.
Als hij echt serieus bindingsangst heeft is dit gedrag nog wel logisch. Niet te doen, ook niet voor iemand zonder verlatingsangst. Als hij niet bij mij wil zijn of aangeraakt wil worden is een relatie onmogelijk. Of hij vindt mij niet meer leuk maar durft het niet te zeggen....
En ja, mijn angst staat zeker een goed gesprek in de weg. Ik heb het idee dat praten de laatste tijd ook niet echt geholpen heeft. Het is er allemaal niet beter op geworden.
Hij heeft wel eens gezegd dat hij zelf ook niet altijd weet wat er aan de hand is, dat hij daar tijd voor nodig heeft. Dus heeft het weinig zin om hem daarin te pushen denk ik.
Met dit gedrag stuurt hij wel aan op een breuk. Hoewel dat appje van gister lijkt te zeggen dat hij wel rekening met mij houdt. Jongens ik weet het echt niet meer. Kan het niet peilen.
Als hij echt serieus bindingsangst heeft is dit gedrag nog wel logisch. Niet te doen, ook niet voor iemand zonder verlatingsangst. Als hij niet bij mij wil zijn of aangeraakt wil worden is een relatie onmogelijk. Of hij vindt mij niet meer leuk maar durft het niet te zeggen....
zaterdag 10 december 2016 09:13
quote:cloudwalker schreef op 10 december 2016 @ 07:27:
[...]
Verkeerde woordkeuze?
Maar ergens is het wel bewust. Net zoals jij (wij) ergens weten hoe ons gedrag de ander beïnvloed, denk ik dat de bindingsangstige persoon dit ook weet. Dus is het bewust gedrag.
Niet iets wat leuk is, en waarschijnlijk achteraf ook uitgelegd kan worden, maar wel bewust. als iemand met bindingsangst weet dat hij/zij dit echt heeft dan komt dat besef pas denk ik.
Allebei halen ze er iets uit in zo'n relatie uiteindelijk. Ze trekken elkaar ook ongelooflijk aan. Eigenlijk durft iemand met verlatingsangst zich ook niet echt te binden en open te stellen voor de liefde, ook al denkt diegene van wel. Daarom blijft zo iemand ook vaak veel te lang in de relatie hangen. En andersom net zo, iemand met bindingsangst kan heel lang blijven afstoten en aantrekken zonder échte consequenties de ander pikt namelijk erg veel. Maar echt de diepte in gaan zulke relaties niet echt. Dat lukt bij beiden niet...
De acties van iemand met bindingsangst zijn wat akeliger misschien maar denk dat het echt dezelfde soort angst is uiteindelijk.
[...]
Verkeerde woordkeuze?
Maar ergens is het wel bewust. Net zoals jij (wij) ergens weten hoe ons gedrag de ander beïnvloed, denk ik dat de bindingsangstige persoon dit ook weet. Dus is het bewust gedrag.
Niet iets wat leuk is, en waarschijnlijk achteraf ook uitgelegd kan worden, maar wel bewust. als iemand met bindingsangst weet dat hij/zij dit echt heeft dan komt dat besef pas denk ik.
Allebei halen ze er iets uit in zo'n relatie uiteindelijk. Ze trekken elkaar ook ongelooflijk aan. Eigenlijk durft iemand met verlatingsangst zich ook niet echt te binden en open te stellen voor de liefde, ook al denkt diegene van wel. Daarom blijft zo iemand ook vaak veel te lang in de relatie hangen. En andersom net zo, iemand met bindingsangst kan heel lang blijven afstoten en aantrekken zonder échte consequenties de ander pikt namelijk erg veel. Maar echt de diepte in gaan zulke relaties niet echt. Dat lukt bij beiden niet...
De acties van iemand met bindingsangst zijn wat akeliger misschien maar denk dat het echt dezelfde soort angst is uiteindelijk.
