Werk & Studie
alle pijlers
Wie is er nog meer hoogopgeleid maar niet ambitieus?
donderdag 14 maart 2024 15:26
Ok, even met de billen bloot. Ik ben hoogopgeleid, 47 jaar en altijd een goede baan gehad. Na een burnout voor mezelf begonnen in hetzelfde werkveld met het idee meer mijn eigen pad te kunnen bewandelen. En nu, 4 jaar later, denk ik dat ik eigenlijk al een jaar of 15 weet dat ik niet in deze tak van sport verder wil. Het bezorgt me bijna dagelijks stress, ik kan veel maar voel me continu onzeker (perfectionist), ik heb geen lol meer in hetgeen mijn passie was en waar ik mijn werk van gemaakt heb. Ik heb door de jaren heen al vaker geprobeerd dit gespreksonderwerp te starten bij vrienden en familie maar telkens was de reactie op het feit dat ik iets, dat ik volgens hen goed kan en waar ik al 25 jaar ervaring in heb, op zou willen geven dúsdanig dat er geen openheid ontstond om het gesprek voort te zetten. En telkens werd ik aan het twijfelen gebracht en ben ik toch maar doorgegaan met hetzelfde werk. Ik heb er geen lol meer in, word er niet gelukkig van. En als ik diep van binnen kijk dan denk ik dat ik eigenlijk nu het liefst 'een simpele' baan zou willen, zonder stress, zonder maar hogerop te willen, zonder een groot salaris na te streven. Een 'simpel' leven. Eigenlijk heb ik gewoon totaal geen ambitie meer.
Wie heeft nog meer na een goede opleiding gekozen voor een 'eenvoudiger' leven, zonder ambitie, of wie heeft deze omslag gemaakt na een x-aantal jaren?
Wie heeft nog meer na een goede opleiding gekozen voor een 'eenvoudiger' leven, zonder ambitie, of wie heeft deze omslag gemaakt na een x-aantal jaren?
donderdag 14 maart 2024 15:34
Ik 
Bachelor Cum Laude + Master afgerond. Gewerkt als senior projectleider. Altijd het gevoel gehad (nooit bevestigd gekregen van wie dan ook, in tegendeel) dat ik het niet kon (klassiek imposter phenomenon).
Door verhuizing in administratieve ondersteuning gekomen, veel 'lager' , eenvoudiger werk. Al jaren mega tevreden. Wel belangrijk-voor mij dan-: erg leuk team waar ik mee 'klik' (ook een deel 'overopgeleide' mensen toevallig:)), werk dat me blij maakt (met jonge mensen /klanten werken), dichtbij huis (geen OV nodig).
Elke dag rust, geen werkstress, financieel was het geen probleem (dat scheelt natuurlijk).
Bachelor Cum Laude + Master afgerond. Gewerkt als senior projectleider. Altijd het gevoel gehad (nooit bevestigd gekregen van wie dan ook, in tegendeel) dat ik het niet kon (klassiek imposter phenomenon).
Door verhuizing in administratieve ondersteuning gekomen, veel 'lager' , eenvoudiger werk. Al jaren mega tevreden. Wel belangrijk-voor mij dan-: erg leuk team waar ik mee 'klik' (ook een deel 'overopgeleide' mensen toevallig:)), werk dat me blij maakt (met jonge mensen /klanten werken), dichtbij huis (geen OV nodig).
Elke dag rust, geen werkstress, financieel was het geen probleem (dat scheelt natuurlijk).
donderdag 14 maart 2024 15:38
Misschien krijg je een beter gesprek als je het gaat hebben over wat je wel wilt in plaats van wat je niet wilt?
Dus vertel enthousiast over dat je graag bloemist wilt worden en wat daar leuk aan is ipv dat je niet meer senior healthcare strateeg wilt zijn.
Ik denk dat je een ander gesprek krijgt als je daar meer duidelijkheid over hebt.
En als je dat zelf nog niet weet zou ik het gaan uitzoeken. Enkel ergens weg van willen is gevaarlijk: kijk vooral waar je heen wilt, anders ben je misschien wel van de regen in de drup straks.
In het verlengde daarvan: ik doe wel hoogopgeleid werk en ik herken je wens wel hoor, maar die heb ik vooral als ik moe ben en me overvraagd voel. Ik denk dat ik me snel zou gaan vervelen als ik het zou uitvoeren. Mijn bed klinkt heel aantrekkelijk als ik moe ben, maar ik hoef er ook geen 24 uur in te liggen, dat idee.
Dus vertel enthousiast over dat je graag bloemist wilt worden en wat daar leuk aan is ipv dat je niet meer senior healthcare strateeg wilt zijn.
Ik denk dat je een ander gesprek krijgt als je daar meer duidelijkheid over hebt.
En als je dat zelf nog niet weet zou ik het gaan uitzoeken. Enkel ergens weg van willen is gevaarlijk: kijk vooral waar je heen wilt, anders ben je misschien wel van de regen in de drup straks.
In het verlengde daarvan: ik doe wel hoogopgeleid werk en ik herken je wens wel hoor, maar die heb ik vooral als ik moe ben en me overvraagd voel. Ik denk dat ik me snel zou gaan vervelen als ik het zou uitvoeren. Mijn bed klinkt heel aantrekkelijk als ik moe ben, maar ik hoef er ook geen 24 uur in te liggen, dat idee.
donderdag 14 maart 2024 15:38
donderdag 14 maart 2024 15:43
Ik vind zelf dat ik geen ambitie heb. Ik ben helemaal geen carrière tijger, bezig met mezelf ontwikkelen om hoger te komen, etc.. Maar misschien hangt dat ook af van je definitie van 'ambitieus'.
Echter, klim ik langzaam maar gestaag wel de ladder. Ik ben een aantal keren gevraagd voor een bepaalde positie en recent horizontaal overgestoken naar een andere sector. Een volgende stap naar hoger management ligt redelijk in de lijn der verwachting, niet nu maar binnen een jaar of 5 denk ik.
Ik vind het leuk om me met problematiek bezig te houden met een hoge mate van complexiteit. Dan merk ik wel dat dit samenhangt met bepaalde posities, maar het actief najagen zit niet zo in mijn aard merk ik.
Echter, klim ik langzaam maar gestaag wel de ladder. Ik ben een aantal keren gevraagd voor een bepaalde positie en recent horizontaal overgestoken naar een andere sector. Een volgende stap naar hoger management ligt redelijk in de lijn der verwachting, niet nu maar binnen een jaar of 5 denk ik.
Ik vind het leuk om me met problematiek bezig te houden met een hoge mate van complexiteit. Dan merk ik wel dat dit samenhangt met bepaalde posities, maar het actief najagen zit niet zo in mijn aard merk ik.
donderdag 14 maart 2024 15:47
Ik ben voor mezelf nooit ambitieus geweest, ondanks mijn drs-achtergrond. Daarom heb ik altijd vakinhoudelijk gewerkt en nooit manager ofzo willen worden. Past ook helemaal niet bij me. Ik ben dus nooit "hogerop" gekomen en dus ook nooit veel geld verdiend. Sterker nog, ik ben steeds minder gaan verdienen omdat ik eerst in een commerciële omgeving werkte, daarna als zzp'er heb gewerkt en daarvan net kon rondkomen en daarna in de non-profit sector ben gaan werken. Dat bevalt me eigenlijk heel goed, ik verdien minder en er was een omscholing voor nodig, maar ik heb wel de zekerheid van vast inkomen en pensioen etc,, weinig stress door mijn werk en als ik wil kan ik me nog wat verder vakinhoudelijk scholen. Het werk zelf is op MBO4-niveau en vooral praktisch van aard. Ik vind het prima zo, in mijn vrije tijd kan ik genoeg verdieping zoeken als ik dat wil. Volgens mij weet ook niemand op mijn werk dat ik universitair geschoold ben.
donderdag 14 maart 2024 15:48
Dat klinkt goed Oude Man, Mangogo en Mielimburg! Helemaal waar ik nu zin in zou hebben. Maar die stap nemen voelt nu nog als falen. Nou ja, ook weer niet, er zijn momenten dat ik echt denk 'fuck it', voor wie doe ik dit? Ik moet misschien nog 25 jaar werken, en ik moet met name mezelf gelukkig maken toch? Tot ik weer terugval in het gevoel van falen. Vandaar ook dit topic
Imposter Syndrome herken ik denk ik ook wel.
En Wombat, ik begrijp wat je zegt en ben inmiddels zover dat ik dat gesprek opnieuw wil starten met familie en vrienden. Mijn man weet het al en staat volledig achter me, die maakt me ook al 25 jaar in dit werkveld mee, en ziet ook dat ik er te onzeker voor ben en geen plezier meer uit haal. Goed idee om het een andere insteek te geven. En ik denk dat ik ook weet wat ik wel zou willen doen! Dat komt inderdaad neer op in een winkel werken (wel een beetje een leuke, van een Kruidvat o.i.d. zou ik niet blij worden, van een goede boekhandel wel) of een administratieve functie in een ziekenhuis bijvoorbeeld. Ik ben met name op zoek naar iets dat me makkelijk af gaat, wat niet TE saai is en waar ik einde dag dus niet van afgedraaid ben vanwege altijd maar moeten presteren. Ik kom nu in de avonden en weekenden tot niets, en ga dan maandag weer verder met moeten presteren. Bah..
Imposter Syndrome herken ik denk ik ook wel.
En Wombat, ik begrijp wat je zegt en ben inmiddels zover dat ik dat gesprek opnieuw wil starten met familie en vrienden. Mijn man weet het al en staat volledig achter me, die maakt me ook al 25 jaar in dit werkveld mee, en ziet ook dat ik er te onzeker voor ben en geen plezier meer uit haal. Goed idee om het een andere insteek te geven. En ik denk dat ik ook weet wat ik wel zou willen doen! Dat komt inderdaad neer op in een winkel werken (wel een beetje een leuke, van een Kruidvat o.i.d. zou ik niet blij worden, van een goede boekhandel wel) of een administratieve functie in een ziekenhuis bijvoorbeeld. Ik ben met name op zoek naar iets dat me makkelijk af gaat, wat niet TE saai is en waar ik einde dag dus niet van afgedraaid ben vanwege altijd maar moeten presteren. Ik kom nu in de avonden en weekenden tot niets, en ga dan maandag weer verder met moeten presteren. Bah..
donderdag 14 maart 2024 16:00
Een boekwinkel...ik moet gelijk aan Jiskefet denkenSlaapmonster schreef: ↑14-03-2024 15:48Dat klinkt goed Oude Man, Mangogo en Mielimburg! Helemaal waar ik nu zin in zou hebben. Maar die stap nemen voelt nu nog als falen. Nou ja, ook weer niet, er zijn momenten dat ik echt denk 'fuck it', voor wie doe ik dit? Ik moet misschien nog 25 jaar werken, en ik moet met name mezelf gelukkig maken toch? Tot ik weer terugval in het gevoel van falen. Vandaar ook dit topic
Imposter Syndrome herken ik denk ik ook wel.
En Wombat, ik begrijp wat je zegt en ben inmiddels zover dat ik dat gesprek opnieuw wil starten met familie en vrienden. Mijn man weet het al en staat volledig achter me, die maakt me ook al 25 jaar in dit werkveld mee, en ziet ook dat ik er te onzeker voor ben en geen plezier meer uit haal. Goed idee om het een andere insteek te geven. En ik denk dat ik ook weet wat ik wel zou willen doen! Dat komt inderdaad neer op in een winkel werken (wel een beetje een leuke, van een Kruidvat o.i.d. zou ik niet blij worden, van een goede boekhandel wel) of een administratieve functie in een ziekenhuis bijvoorbeeld. Ik ben met name op zoek naar iets dat me makkelijk af gaat, wat niet TE saai is en waar ik einde dag dus niet van afgedraaid ben vanwege altijd maar moeten presteren. Ik kom nu in de avonden en weekenden tot niets, en ga dan maandag weer verder met moeten presteren. Bah..
Het lijkt me oprecht lastig voor je dat je vindt dat je je moet rechtvaardigen. Voor mij was het gemakkelijker: ik heb dat gevoel gewoon niet. Ik heb vaker dingen gedaan in mijn leven die anderen vreemd zouden vinden. Ik heb altijd geleerd bij vragen dan stralend te zeggen: 'het leek me gewoon een goed idee!'. Wonderbaarlijk hoe weinig mensen (0) dan doorvragen
donderdag 14 maart 2024 16:01
Dat klopt, tegelijkertijd kunnen ze wel een waardevol klankbord of sparringpartner zijn omdat ze je kennen. Als je een positief gesprek weet te voeren dan kan je daar voor jezelf wel wat uithalen. Ik zou dat zelf in elk geval wel prettig vinden. Een must is het inderdaad niet.
donderdag 14 maart 2024 16:01
@Frizz: mijn 'baan' doe ik nu als zelfstandige, en ik kan daar vandaag mee stoppen als ik wil. In mijn hart heb ik dat al gedaan, en het kost me daarom nu zelfs 2x zoveel moeite om wel door te gaan mocht ik dat wensen. Ik heb ook spaargeld om een aantal maanden uit te zitten. Liever niet natuurlijk, maar om aan te geven dat ik eigenlijk gewoon 'nu' kan zeggen "ik kap ermee".
@Rosings: ja, zo simpel kan het leven zijn. Je hebt ook helemaal gelijk! Ik zit mezelf zó in een knoop te denken dat ik die simpele optie nog niet eens bedacht had. En ja, dat vind ik ook vreemd, nu ik dat zo typ.
Ben bij jullie eigenlijk gewoon nog op zoek naar bevestiging dat het, ook als je 25 jaar werkgeschiedenis het putje in giet, gewoon een goed besluit kan zijn. Jullie ervaring, bevestiging, en daarmee misschien het laatste zetje
@Rosings: ja, zo simpel kan het leven zijn. Je hebt ook helemaal gelijk! Ik zit mezelf zó in een knoop te denken dat ik die simpele optie nog niet eens bedacht had. En ja, dat vind ik ook vreemd, nu ik dat zo typ.
Ben bij jullie eigenlijk gewoon nog op zoek naar bevestiging dat het, ook als je 25 jaar werkgeschiedenis het putje in giet, gewoon een goed besluit kan zijn. Jullie ervaring, bevestiging, en daarmee misschien het laatste zetje
donderdag 14 maart 2024 16:02
Ik snap eigenlijk niet wat je familie en vrienden te maken hebben met jouw werk en loopbaan en waarom je met hen een gesprek wilt voeren. Prima om een beetje te sparren natuurlijk, maar het klinkt hier alsof je hun mening belangrijk genoeg vindt om je erdoor te laten sturen. Daar kan ik me persoonlijk niks bij voorstellen. Je moet gewoon proberen te doen waar je gelukkig of minder ongelukkig van wordt, dat gaat anderen niks aan, behalve misschien je partner. Maar die staat achter je, dus wat is het probleem?Slaapmonster schreef: ↑14-03-2024 15:48En Wombat, ik begrijp wat je zegt en ben inmiddels zover dat ik dat gesprek opnieuw wil starten met familie en vrienden.
In deze tijd heb je overal en nergens zij-instroomtrajecten voor loopbaan-switchers, dus een opleiding en betaald werk tegelijkertijd. Nu is je kans om het roer om te gooien!
donderdag 14 maart 2024 16:02
Vroeger was ik behoorlijk ambitieus. Ik wilde altijd de beste van de klas zijn (en was dit ook meestal). Ik heb een universitaire studie afgerond, in het buitenland gestudeerd, etc.
En toen had ik mijn eerste echte serieuze baan. Man, wat viel ik in een zwart gat. Ik had het idee dat hoe harder ik het probeerde, hoe minder het lukte. Ik vond het idee dat ik dit moest doen tot mijn pensioen ook ronduit deprimerend. Ik was echt een jobhopper in die tijd, maar liep overal tegen hetzelfde aan. Uiteindelijk heb ik een burnout gehad.
Daarna ben ik gaan freelancen. Ben ik nu ambitieus? Hmm... Ik ben erg trots op mijn werk/mijn bedrijf. Er zijn momenten dat ik veel projecten tegelijk heb, en veel werk. En er zijn momenten zoals nu, waarop ik gewoon NIKS te doen heb.
Eigenlijk is het fijne aan mijn werk dat ik zo flexibel ben, en gewoon kan doen en laten wat ik wil. Ik kan mijn laptop pakken en bij een vriendin die ver weg woont gaan logeren. Ik bepaal zelf wanneer ik vrij neem (kan niet te vaak natuurlijk, anders raak ik klanten kwijt). Als ik midden in de week een afspraak heb, dan kan dat gewoon. Dus ja, misschien niet heel ambitieus.
Ik heb ook geen topsalaris (als je bedenkt dat ik een master heb), en weinig doorgroeimogelijkheden. Maar voor nu ben ik echt blij met mijn werk
En toen had ik mijn eerste echte serieuze baan. Man, wat viel ik in een zwart gat. Ik had het idee dat hoe harder ik het probeerde, hoe minder het lukte. Ik vond het idee dat ik dit moest doen tot mijn pensioen ook ronduit deprimerend. Ik was echt een jobhopper in die tijd, maar liep overal tegen hetzelfde aan. Uiteindelijk heb ik een burnout gehad.
Daarna ben ik gaan freelancen. Ben ik nu ambitieus? Hmm... Ik ben erg trots op mijn werk/mijn bedrijf. Er zijn momenten dat ik veel projecten tegelijk heb, en veel werk. En er zijn momenten zoals nu, waarop ik gewoon NIKS te doen heb.
Eigenlijk is het fijne aan mijn werk dat ik zo flexibel ben, en gewoon kan doen en laten wat ik wil. Ik kan mijn laptop pakken en bij een vriendin die ver weg woont gaan logeren. Ik bepaal zelf wanneer ik vrij neem (kan niet te vaak natuurlijk, anders raak ik klanten kwijt). Als ik midden in de week een afspraak heb, dan kan dat gewoon. Dus ja, misschien niet heel ambitieus.
Ik heb ook geen topsalaris (als je bedenkt dat ik een master heb), en weinig doorgroeimogelijkheden. Maar voor nu ben ik echt blij met mijn werk
muggle22 wijzigde dit bericht op 14-03-2024 16:04
4.84% gewijzigd
donderdag 14 maart 2024 16:04
Joh, ik heb allerhande carrières gestart. Zodra ik het kunstje begreep was het voor mij wel klaar. Toevallig liepen dan ook altijd net de 3 contracten af en kon ik weer iets anders oppakken.
Nu al weer een hele lange tijd (voor mij dan) in mijn huidige werk. Ik vind dit vooral leuk omdat ik niet zo heel hard hoef te werken of te presteren, maar wel zaken kan regelen.
Je mag gewoon iets nieuws starten.
Nu al weer een hele lange tijd (voor mij dan) in mijn huidige werk. Ik vind dit vooral leuk omdat ik niet zo heel hard hoef te werken of te presteren, maar wel zaken kan regelen.
Je mag gewoon iets nieuws starten.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 14 maart 2024 16:06
I know I know... Ik ben een aantal jaren (voor, tijdens en ook nog na de burnout) minder stabiel geweest en dus op zoek naar sparren ja, maar had ook het gevoel dat ik niet stevig genoeg in mn schoenen stond om belangrijke keuzes te maken. Dus als zij dan zeiden dat ik toch echt supergeschikt ben voor wat ik altijd heb gedaan dan dacht ik 'ja, je hebt gelijk'.Knuddestudder schreef: ↑14-03-2024 16:02Ik snap eigenlijk niet wat je familie en vrienden te maken hebben met jouw werk en loopbaan en waarom je met hen een gesprek wilt voeren. Prima om een beetje te sparren natuurlijk, maar het klinkt hier alsof je hun mening belangrijk genoeg vindt om je erdoor te laten sturen. Daar kan ik me persoonlijk niks bij voorstellen. Je moet gewoon proberen te doen waar je gelukkig of minder ongelukkig van wordt, dat gaat anderen niks aan, behalve misschien je partner. Maar die staat achter je, dus wat is het probleem?
In deze tijd heb je overal en nergens zij-instroomtrajecten voor loopbaan-switchers, dus een opleiding en betaald werk tegelijkertijd. Nu is je kans om het roer om te gooien!
Nu zit ik goed in mijn vel, en denk ik eindelijk de ballen te hebben om deze beslissing te nemen. Alsnog dan wel fijn om het er met mensen over te kunnen hebben natuurlijk. Niet om het besluit voor me te nemen, maar gewoon omdat het een belangrijke stap in mijn leven is.
donderdag 14 maart 2024 16:11
Herkenbaar, ik heb dat ook. Maar het speelt meer op wanneer ik overprikkeld/oververmoeid ben. Ik heb ook wel eens gekeken naar een baan in een boekwinkel, maar die liggen niet voor het oprapen. En heel eerlijk, ik denk dat ik me daarin zou vervelen uiteindelijk.
Ik ben weer gaan studeren voor uitdaging en interesse naast mijn werk, en de mogelijkheid straks eventueel een fijne switch te maken. Ondertussen zoek ik mijn klussen uit op wat ik belangrijk vind op dit moment: leuke collega’s, niet teveel druk, wel goed betaald.
Zo hou ik het aardig vol en hoop ik dat ik in de toekomst weer iets leukers kan gaan doen
Ik ben weer gaan studeren voor uitdaging en interesse naast mijn werk, en de mogelijkheid straks eventueel een fijne switch te maken. Ondertussen zoek ik mijn klussen uit op wat ik belangrijk vind op dit moment: leuke collega’s, niet teveel druk, wel goed betaald.
Zo hou ik het aardig vol en hoop ik dat ik in de toekomst weer iets leukers kan gaan doen
donderdag 14 maart 2024 16:27
Het een sluit het ander toch niet uit? Ik werk “op mijn niveau”, heb geen bijzonder grote ambities maar ontwikkel mezelf wel graag en ik heb geen werkstress.
Heb ook een tijd “onder mijn niveau” gewerkt er daar kreeg ik stress van de onderprikkeling. Dus ik zou dozen inpakken ook niet per se zien als de heilige graal oid.
Heb ook een tijd “onder mijn niveau” gewerkt er daar kreeg ik stress van de onderprikkeling. Dus ik zou dozen inpakken ook niet per se zien als de heilige graal oid.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
