Zwanger
alle pijlers
Hoe wist jij dat je (geen) kinderen wilde?
maandag 4 november 2019 13:51
Ik lees graag mee in dit topic.
Op het huidige moment nog helemaal geen gevoel van klapperende eierstokken.
Kinderen vind ik wel leuk, maar pas vanaf een jaar of 4 als ze echt zelf wat kunnen.
Wij hebben een stabiele relatie en over anderhalf jaar ben ik hopelijk afgestudeerd (omscholing). Dan moeten we er wel serieus over na gaan denken.
Op het huidige moment nog helemaal geen gevoel van klapperende eierstokken.
Kinderen vind ik wel leuk, maar pas vanaf een jaar of 4 als ze echt zelf wat kunnen.
Wij hebben een stabiele relatie en over anderhalf jaar ben ik hopelijk afgestudeerd (omscholing). Dan moeten we er wel serieus over na gaan denken.
maandag 4 november 2019 13:51
maandag 4 november 2019 13:55
Interessant topic. Ik weet het dus niet. Wat ik weet is dat ik ze op dit moment niet wil. Ik heb geen affiniteit met baby's en hele jonge kinderen (en het argument dat wanneer ze van jezelf zijn het anders is, vind ik niet sterk genoeg).
Ik heb ooit wel kinderen gewild. Of dat dacht ik toen in ieder geval. Ik twijfel nu of ik dat toen echt wilde, omdat ik dacht dat het 'hoorde'.
Ik heb echter geen uitgesproken hekel aan kinderen. Neem nichtje ook af en toe mee op stap, heb geen probleem met het oppassen op kinderen en dan leuke dingen samen doen. Bijkomend probleem, man wil ze wel echt heel graag (gelukkig nu nog niet en hij wil ook wachten). We hebben het hier uitgebreid over gehad.
Ik heb dus besloten om nu nog geen keuze te maken, totdat er een meer uitgesproken gevoel voor wel of niet zich openbaart. Of totdat man zegt, 'Nu is het moment gekomen dat ik ze graag wil. Je moet een keuze maken.'.
Ik heb ooit wel kinderen gewild. Of dat dacht ik toen in ieder geval. Ik twijfel nu of ik dat toen echt wilde, omdat ik dacht dat het 'hoorde'.
Ik heb echter geen uitgesproken hekel aan kinderen. Neem nichtje ook af en toe mee op stap, heb geen probleem met het oppassen op kinderen en dan leuke dingen samen doen. Bijkomend probleem, man wil ze wel echt heel graag (gelukkig nu nog niet en hij wil ook wachten). We hebben het hier uitgebreid over gehad.
Ik heb dus besloten om nu nog geen keuze te maken, totdat er een meer uitgesproken gevoel voor wel of niet zich openbaart. Of totdat man zegt, 'Nu is het moment gekomen dat ik ze graag wil. Je moet een keuze maken.'.
maandag 4 november 2019 13:56
Ik wist al heel snel dat ik geen kinderen wilde. Ondanks dat mijn omgeving bleef roepen: wacht maar tot je 30 bent, wacht maar tot je de ware tegenkomt. Ik ben gewoon geen moedermateriaal en het is gewoon nooit onderdeel van mijn toekomstbeeld geweest en heb dan ook nooit getwijfeld. Ik vind kinderen echt niet leuk en ik kan er niets mee. Nog zo’n dooddoener: je vindt je eigen kind wel leuk. En nu ophouden met me hoor! Ik ben nu te oud voor bovenstaande vragen en krijg nu dan de vraag of ik er geen spijt van heb, want ik ben later wel alleen als ik oud ben. Say what? Samengevat, ik heb altijd geweten dat ik geen kinderen wilde.
mockturtle wijzigde dit bericht op 04-11-2019 13:57
0.47% gewijzigd
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
maandag 4 november 2019 13:56
Realistisch kijken naar wat kinderen krijgen betekent (en dan niet slechts de roze wolk van 'aw een lieve baby') en of ik daar zin in heb.
- Wil ik: altijd verantwoordelijk zijn, altijd aan moeten staan, vroeg op, altijd zorgen voor een ander, geld als water uit moeten geven, veel minder tijd voor mezelf hebben, dealen met kinderfeestjes, traktaties, schoolreisjes, basisschoolverantwoordelijkheden. Heb ik genoeg energie, genoeg geduld, zou ik een leuke/goede moeder zijn.
Antwoord op deze vragen was nee.
- Is het wenselijk of 'logisch' om nog meer mensen op deze wereld te zetten.
Antwoord was nee.
-Welke dingen die me leuk lijken mis ik dan wél: Onvoorwaardelijke liefde, iets van jezelf voorbrengen, je kind kennis laten maken met, en leren over bepaalde dingen, aandacht van naasten (rond zwangerschap/kraamtijd), een gevoel van 'hier draait het om, ik ben zelf niet meer zo belangrijk', spulletjes uitzoeken, kleertjes, bepaald soort getut. Niet alleen zijn op je oude dag.
Vind ik deze dingen opwegen tegenover bovenstaande? Nee.
Conclusie: het is op bepaalde punten jammer, zeker nu ik 31 ben merk ik dat de 'natuur aanklopt' en kan ik er soms een beetje verdriet over hebben, maar ik ben er niet geschikt voor en het is op heel veel punten niet verstandig om te doen.
- Wil ik: altijd verantwoordelijk zijn, altijd aan moeten staan, vroeg op, altijd zorgen voor een ander, geld als water uit moeten geven, veel minder tijd voor mezelf hebben, dealen met kinderfeestjes, traktaties, schoolreisjes, basisschoolverantwoordelijkheden. Heb ik genoeg energie, genoeg geduld, zou ik een leuke/goede moeder zijn.
Antwoord op deze vragen was nee.
- Is het wenselijk of 'logisch' om nog meer mensen op deze wereld te zetten.
Antwoord was nee.
-Welke dingen die me leuk lijken mis ik dan wél: Onvoorwaardelijke liefde, iets van jezelf voorbrengen, je kind kennis laten maken met, en leren over bepaalde dingen, aandacht van naasten (rond zwangerschap/kraamtijd), een gevoel van 'hier draait het om, ik ben zelf niet meer zo belangrijk', spulletjes uitzoeken, kleertjes, bepaald soort getut. Niet alleen zijn op je oude dag.
Vind ik deze dingen opwegen tegenover bovenstaande? Nee.
Conclusie: het is op bepaalde punten jammer, zeker nu ik 31 ben merk ik dat de 'natuur aanklopt' en kan ik er soms een beetje verdriet over hebben, maar ik ben er niet geschikt voor en het is op heel veel punten niet verstandig om te doen.
maandag 4 november 2019 13:58
Altijd er vanuit gegaan dat ik ooit kinderen zou willen. Geen goede reden voor, gewoon als ik dacht over de toekomst zat daar een partner plus kinderen bij. Het liefst op jonge leeftijd (relatief dan, wilde wel eerst mijn master afmaken en een vast contract hebben). Toen zowel vriend als ik klaar waren met de studie, ik een vast contract had, we getrouwd zijn, zagen wij geen reden meer om te wachten. Maar echt dat gevoel van 'ik MOET een kind' heb ik nooit gehad. Nu ik een kind heb kan ik me overigens geen leven meer zonder voorstellen en ben ik heel blij dat we deze keuze gemaakt hebben en ook het geluk hebben gehad dát we die keuze konden maken. Aan mijn antwoord heb je dus weinig...
maandag 4 november 2019 13:59
Nooit kinderen gewild terwijl ik sommige kinderen wel heel leuk vond. Kwam mijn huidige partner tegen en die sprak al snel zijn sterke kinderwens uit. Uiteindelijk heb ik met hem die stap durven maken en ik heb er geen enkele seconde spijt van gehad. Of ik het weer zou doen durf ik niet te zeggen, maar voor nu is het tof!
maandag 4 november 2019 14:03
Ik heb heel bewust geen kinderen. Nooit over getwijfeld.
Mijn eerste reactie bij een zwangerschap is 'wat erg voor je' of 'is het een ongelukje'. Er is echt een cel in mijn lichaam die er ook maar iets leuks aan vind.
Ik voel echt een soort van walging als ik weer eens gemaakt leuk moet doen over de volgende zwangerschap van een vriendin of als ik hoor dat mijn broers en zussen hun kinderen meenemen als we een verjaardag vieren bij een van mijn ouders.
Mijn eerste reactie bij een zwangerschap is 'wat erg voor je' of 'is het een ongelukje'. Er is echt een cel in mijn lichaam die er ook maar iets leuks aan vind.
Ik voel echt een soort van walging als ik weer eens gemaakt leuk moet doen over de volgende zwangerschap van een vriendin of als ik hoor dat mijn broers en zussen hun kinderen meenemen als we een verjaardag vieren bij een van mijn ouders.
maandag 4 november 2019 14:08
Het is jammer dat je niet even in de toekomst kunt kijken, ervaren en voelen hoe het is om kinderen te hebben. Je weet namelijk niet wat je mist en je weet ook niet wat je krijgt. Ik heb lang getwijfeld of ik kinderen wilde. Ineens was die twijfel weg en wilde ik heel erg veel kinderen. Nu heb ik, gevoelsmatig 
, heel erg veel kinderen en vliegen de zorgen me soms naar de keel. Al die andere dingen als: niet meer zomaar weg kunnen, geld dat als water wegstroomt, kinderfeestjes, etcetera doe ik met twee vingers in mijn neus (bij wijze van spreken), maar ze hangen echt aan mijn hart en dát vind ik echt heel erg zwaar.
Wat ik hiermee wil zeggen: je kunt het bijna niet met een afstreeplijstje beslissen, behalve als je op bepaalde punten heel erg zeker van je zaak bent en dan nog weet je het niet. Ik hoor zo vaak van andere moeders: mijn allergrootste wens was moeder worden, maar als ik dit had geweten...... (vul zelf in).
, heel erg veel kinderen en vliegen de zorgen me soms naar de keel. Al die andere dingen als: niet meer zomaar weg kunnen, geld dat als water wegstroomt, kinderfeestjes, etcetera doe ik met twee vingers in mijn neus (bij wijze van spreken), maar ze hangen echt aan mijn hart en dát vind ik echt heel erg zwaar.Wat ik hiermee wil zeggen: je kunt het bijna niet met een afstreeplijstje beslissen, behalve als je op bepaalde punten heel erg zeker van je zaak bent en dan nog weet je het niet. Ik hoor zo vaak van andere moeders: mijn allergrootste wens was moeder worden, maar als ik dit had geweten...... (vul zelf in).
maandag 4 november 2019 14:08
Oh wat ik nog vergeten ben in mijn epistel van hier boven:
- wil ik zwanger zijn? Aan de ene kant wel, lijkt het me fascinerend om mee te maken, en je treedt toe tot zo'n periode en 'vrouwengroepje' van zwanger zijn, verloskundigen, echo's, alles dat daarbij hoort wat me ergens best wel leuk lijkt, maar als ik er over nadenk wat het echt inhoudt en hoeveel er mis kan gaan en hoe eng dat eigenlijk is denk ik alleen maar NEE, want:
- wil ik bevallen? NEE NEE NEE
- wil ik een zeer grote kans op blijvende bijwerkingen: (hangborsten, hangbuik, striae, gebitsproblemen, urineverlies, verzakkingen, aambeien, vergeetachtigheid, etc) NEE!
- wil ik zwanger zijn? Aan de ene kant wel, lijkt het me fascinerend om mee te maken, en je treedt toe tot zo'n periode en 'vrouwengroepje' van zwanger zijn, verloskundigen, echo's, alles dat daarbij hoort wat me ergens best wel leuk lijkt, maar als ik er over nadenk wat het echt inhoudt en hoeveel er mis kan gaan en hoe eng dat eigenlijk is denk ik alleen maar NEE, want:
- wil ik bevallen? NEE NEE NEE
- wil ik een zeer grote kans op blijvende bijwerkingen: (hangborsten, hangbuik, striae, gebitsproblemen, urineverlies, verzakkingen, aambeien, vergeetachtigheid, etc) NEE!
maandag 4 november 2019 14:09
Ik heb niets met (kleine) kinderen, geen idee hoe ik er mee om moet gaan. Kinderen buiten vind ik vaak maar irritant. Heb jaren geen kleine kinderen om me heen gehad tot nu ik een baby nichtje heb. Daar weet ik ook geen raad mee, leuk een baby, die kan je vasthouden en blijft stil liggen, zodra ze huilt gaat ze terug naar mama. Nu ze wat beweeglijker word, houd haar maar lekker zelf op schoot, krijg ik nog wel een scheve blikken toegeworpen. Inmiddels 1 jaar geworden en vind het toch het fijnste om daar op bezoek te gaan, hoef zo’n kruipende baby niet in mijn huis.
Toch weet ik heel erg zeker dat ik wel kinderen wil, dat gevoel heb ik altijd al gehad.
Toch weet ik heel erg zeker dat ik wel kinderen wil, dat gevoel heb ik altijd al gehad.
Life is always rocky when you're a gem.
maandag 4 november 2019 14:16
ja dat
Of dat nou mijn klapperende eierstokken waren of mijn gierende hormonen? Iets riep heel hard, dat er voortgeplant moest worden.
Waar ik tot kort daarvoor (echt 2 jaar ofzo) nog vooral dacht aan: Huuh, eng bevallen, of Bah, babies.
Was de ratio verdwenen
Hoewel ik latent altijd wel wist, dat ik ze ooit wilde krijgen, van ex-vriendjes wist ik zeker, dat ik ze niet als vader zag, voor mijn kroost. Van mijn huidige man, zag ik dat wel.
maandag 4 november 2019 14:19
daar was ik me nooit zo bewust van, dat dat een 'groepje' is, heb ik ook nooit zo gevoeld.RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 14:08Oh wat ik nog vergeten ben in mijn epistel van hier boven:
- wil ik zwanger zijn? Aan de ene kant wel, lijkt het me fascinerend om mee te maken, en je treedt toe tot zo'n periode en 'vrouwengroepje' van zwanger zijn, verloskundigen, echo's, alles dat daarbij hoort wat me ergens best wel leuk lijkt, maar als ik er over nadenk wat het echt inhoudt en hoeveel er mis kan gaan en hoe eng dat eigenlijk is denk ik alleen maar NEE, want:
Wat wel (voor mij iig) bleek te bestaan, was ineens een band met alle andere moeders, je deelt met een grote groep mensen een oergevoel.
Je hebt dus altijd een gespreksonderwerp, behalve het weer
maandag 4 november 2019 14:20
Dit, maar dan het tegenover gestelde. IK WIL HET NIET. Alles in mij schreeuwt dat uit. Het lijkt me zo verschrikkelijk.
Ben dol op mijn neefjes en nichtjes, zij zijn alles voor mij, hele sterke band, en ik ga voor ze door het vuur.
Ben dus geen kinderhater. Maar kinderen van vrienden/kennissen hoef ik niet zo nodig om me heen. En spreek het liefst met vriendinnen af zonder dat de kinderen daarbij zijn.
Ik heb altijd al geweten dat ik geen kinderen wilde, en daar nooit aan getwijfeld.
TO, jij lijkt er tussen in te zitten? Ik neem aan dat als het zeker wist (wel of niet), je geen topic zou openen.
Als je twijfelt, dan eerst nog even afwachten.
maandag 4 november 2019 14:21
lilalinda schreef: ↑04-11-2019 14:19daar was ik me nooit zo bewust van, dat dat een 'groepje' is, heb ik ook nooit zo gevoeld.
Wat wel (voor mij iig) bleek te bestaan, was ineens een band met alle andere moeders, je deelt met een grote groep mensen een oergevoel.
Je hebt dus altijd een gespreksonderwerp, behalve het weer
Nou ja, ik bedoelde groepje ook wel figuurlijk, het is zoveel een groepje als dat je het zelf maakt natuurlijk
Maar het lijkt me bijvoorbeeld heel leuk om in zo'n zwangertopic mee te schrijven en herkenning te vinden in wat andere vrouwen op dat zelfde moment ook meemaken. En ik zie het als een soort periode die bijna elke vrouw van rond mijn leeftijd wel een keer meemaakt, iets dat ''erbij hoort'' at some point in your life.
Dat vind ik ergens wel jammer om te moeten missen, maarja. You can't have it all.
maandag 4 november 2019 14:23
Ik vond zwanger-zijn ook vooral veel 'gedoe', weinig magie, veel biologieRégineFilange schreef: ↑04-11-2019 14:21Nou ja, ik bedoelde groepje ook wel figuurlijk, het is zoveel een groepje als dat je het zelf maakt natuurlijk
En ik zie het als een soort periode die bijna elke vrouw van rond mijn leeftijd wel een keer meemaakt, iets dat ''erbij hoort'' at some point in your life.
Dat vind ik ergens wel jammer om te moeten missen, maarja. You can't have it all.
(en kotsen, kotsen, kotsen)
maandag 4 november 2019 14:24
Nooit twijfels gehad, vanaf ong. mijn 12e wist ik zeker dat ik geen kinderen wilde, ik wil mijn vrijheid behouden. Ik zie ook voornamelijk de lasten die een kind met zich meebrengt.
Ik denk bijna elke dag wel ‘Wat ben ik blij dat ik geen kinderen heb!’ als ik weer zo’n onopgevoed, verwend etterkind meemaak in supermarkt of op straat, of het gejank hoor van de huilbaby van de buren dat door merg en been gaat en urenlang aanhoudt.
Ik denk bijna elke dag wel ‘Wat ben ik blij dat ik geen kinderen heb!’ als ik weer zo’n onopgevoed, verwend etterkind meemaak in supermarkt of op straat, of het gejank hoor van de huilbaby van de buren dat door merg en been gaat en urenlang aanhoudt.
anoniem_150601 wijzigde dit bericht op 05-11-2019 00:48
0.57% gewijzigd
