Kritiek op internationale adoptie.

18-01-2018 16:47 127 berichten
https://nos.nl/artikel/2212549-kritiek- ... erbod.html


Als zo'n verbod van kracht wordt, hoe kan een kinderloos echtpaar dan ooit wel een kind krijgen? In Nederland adopteren lijkt me zo goed als onmogelijk. Ik vind het erg moeilijk hier een mening over te vormen.

Wat vinden jullie ervan?
Alle reacties Link kopieren
Star² schreef:
18-01-2018 18:18
Dit is toch geen nieuws? Is al jaren commentaar op wantoestanden in de adoptiewereld.
Het is mij niet duidelijk waarom er vandaag een uitgebreid verhaal hierover op NOS.nl staat. Niet dat het niet goed is om het nog eens onder de aandacht te brengen, maar waarom nu?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
Alle reacties Link kopieren
Een verbod op internationale adoptie op dit moment lijkt me onterecht.
Strengere regels en betere controles zijn zeker wel nodig.

Natuurlijk zou het ideaal zijn, dat internationale adoptie ooit afgeschaft kon worden.
En eigenlijk zou daar ook naartoe gewerkt moeten worden op lange termijn.

Maar de realiteit is op dit moment dat veel landen geen goeie opvangmogelijkheden hebben voor weeskinderen of ongewenste kinderen. Adoptie is voor die kinderen vaak de beste oplossing.

Naast dat de regels strenger moeten worden denk ik ook dat er een mentaliteitsverandering nodig is bij sommige groepen mensen die willen adopteren. Op Amerikaanse forums lees ik soms dat bij sommige religieuze groepen adoptie als iets nobels wordt aanzien. Mensen worden dan ook aangemoedigd om (internationaal) te adopteren. Dus ondanks dat ze op biologische wijze prima kinderen kunnen krijgen en er vaak al hebben, adopteren deze mensen. Wat uiteraard mee de vraag hoog kan houden.

Het idee van de rijke blanke mensen die baby's/kindjes gaan redden moet volgens mij dus verdwijnen. Hier bij ons leeft dat bij sommige ook. Zo verraste een vriendin onlangs me met dat ze toch liever een schattig Afrikaans baby weesje wilde adopteren dan zwanger worden. Want er zijn al zoveel baby's op deze aarde en zoveel baby's die een warme thuis zoeken, dus zij wilde er graag eentje redden.
Ik vind adoptie niet slecht maar ik heb documentaires gezien van ouders waarbij de kinderen gewoon gestolen waren en later geadopteerd zijn. Soms gebeurde dat door handelaren maar ook gewoon eigen familie die dat deed. En daar moet een einde aan komen. Maar als ouders echt de middelen niet hebben om een kind groot te brengen moet adoptie mogelijk blijven, liefst natuurlijk in eigen land, maar als dat niet kan dan internationaal.

Het zou echter beter zijn als er in landen niet zo moeilijk wordt gedaan over seksuele voorlichting en eens zelf nadenken i.p.v. krampachtig het geloof volgen. Heb gisteren deze documentaire gezien en ik vond het echt verschrikkelijk. https://youtu.be/8ipzwxXjAcA
Alle reacties Link kopieren
Yakatani schreef:
18-01-2018 16:47
https://nos.nl/artikel/2212549-kritiek- ... erbod.html


Als zo'n verbod van kracht wordt, hoe kan een kinderloos echtpaar dan ooit wel een kind krijgen? In Nederland adopteren lijkt me zo goed als onmogelijk. Ik vind het erg moeilijk hier een mening over te vormen.

Wat vinden jullie ervan?
Ben tegen adoptie, je hoeft maar naar het programma Spoorloos te kijken hoe vaak het verkeerd gaat. Waarom kan een echtpaar niet accepteren dat ze geen kinderen kunnen krijgen. Trouwens beide onvruchtbaar....🤔 komt dat vaak voor? Is de man het dan kun je aan een donor denken. En er zijn tegenwoordig veel methodes om de vrouw zwanger te maken. Zels eiceldonatie bestaat. Een kind hoort in zijn land van geboorte, een klein zielig Afrikaans weesje adopteren zoals ik hier las is een foute instelling, stuur dan geld!
Alle reacties Link kopieren
Marana-- schreef:
18-01-2018 17:23
Want iedereen heeft recht op een kind? Ook als dat kind elders onder valse voorwendselen vandaan wordt gehaald?

Er is in Nederland een tekort aan pleegouders, is misschien wel een goed alternatief.
Totaal niet!
Een eigen kind betekent dat je zelf de voogdij hebt. Een pleegkind wordt geplaatst en weggehaald naar goeddunken van anderen. Veel pleegkinderen redden het niet. Bij de eerste berichten over na mensen die op straat leefden, kwamen de eerste berichten over kinderen die op straat leefden. De meesten hadden een pleegkindverleden. Pleegkinderen noch pleegouders hebben houvast.
iones schreef:
18-01-2018 17:29
Maar hebben weeskinderen dan niet evengoed recht op ouders? Dat vind ik eigenlijk nog belangrijker.
Dat is niet de vraag die gesteld werd en waarop gereageerd werd. Dus je trekt de reactie die je quote uit de context.

Hamsterweken reageerde op de vraag van TO "Als zo'n verbod van kracht wordt, hoe kan een kinderloos echtpaar dan ooit wel een kind krijgen?"

Dat vind ik zelf ook een bizarre insteek van dit topic. Zo veel weeskinderen over de wereld die zich vaak in vreselijke omstandigheden bevinden met een ook vaak uitzichtloos leven en de TO maakt zich druk over hoe die welvarende westerse mensen aan hun kinderen gaan komen?
sueann schreef:
18-01-2018 19:19
Totaal niet!
Een eigen kind betekent dat je zelf de voogdij hebt. Een pleegkind wordt geplaatst en weggehaald naar goeddunken van anderen. Veel pleegkinderen redden het niet. Bij de eerste berichten over na mensen die op straat leefden, kwamen de eerste berichten over kinderen die op straat leefden. De meesten hadden een pleegkindverleden. Pleegkinderen noch pleegouders hebben houvast.
Dus als je geen kinderen kan krijgen wil je per se een kind uit een ander land adopteren, ook al is dit niet in het belang van het kind dan kinderen in eigen land helpen waar al jaren en tekort is aan pleegouders. En iedereen maar denken dat mensen het voor de kinderen doen. Marana zei niet dat pleegouderschap hetzelfde als adoptie was, maar misschien wel een goed alternatief. Dat is als je niet alleen aan je eigen belangen en behoeftes denkt. Maar als je iets wil betekenen voor kinderen in nood is pleegouderschap in eigen land wel degelijk een goed alternatief.
Alle reacties Link kopieren
Marana-- schreef:
18-01-2018 17:28
Of ze gaan het eindelijk eens lokaal oppakken, waartoe nu geen noodzaak is. Al is de vraag in hoeverre dat daar goed geregeld kan worden...

Het aantal kinderen dat in Nederland wordt geadopteerd, daalt al jaren. Zo werden in 2005 nog 1185 kinderen geadopteerd, maar in 2015 slechts 304. Daarnaast zijn kinderen gemiddeld ouder op moment van adoptie en zijn het steeds vaker kinderen met een 'special need'. Dat wil zeggen dat zij een medische aandoening hebben of een verhoogd risico op een beperking hebben. (uit het gelinkte artikel)

En volgens https://adoptie.nl/adoptie/
Binnenlandse adoptie komt in Nederland niet vaak meer voor. De laatste jaren worden ongeveer vijftien kinderen per jaar ter adoptie afgestaan.
Buitenlandse adoptie kwam in zwang doordat er weinig binnenlandse kinderen geadopteerd konden/mochten worden. Het begon trouwens met kinderen uit Griekenland halen. Schrijver Jan Mens heeft uit liefdadigheid Koreaanse meisjes geadopteerd en mensen aangespoord dat ook te doen. In de jaren '80 waren er opeens de tweedekanskindertjes die uit Colombia gehaald werden. Mooie doelstelling, te zelftevreden ouders en kinderen die zich op straat overeind wisten te houden, moesten opeens in Nederland lief kleutertje spelen. In de jaren '80 kwamen we zo ook in aanraking met het begrip volksstammen met lactose-intolerantie.
Buitenlandse adoptie is zwaar teruggeschroefd met de Haagse Conventie: landen moeten eerst kijken hoe ze in eigen land kinderen laen adopteren. Daardoor kunnen uit China alleen de special needs-kinderen geadopteerd worden. Ik zag een keer een pasfoto-index. Het is heel uiteenlopend welke defecten ze hebben. China heeft een heel grote verandering doorgemaakt, want imperfecte kinderen werden zo veel mogelijk weggewerkt en nu werd men zich ervan bewust er zelf wat voor te kunnen doen.

Nederland doet heel er moeilijk over binnenlandse adoptie. Zo zijn er verhalen van grootouders die de kleinkinderen in huis hebben en daar volledig veranwoordelijk voor zijn, maar niet mogen adopteren. Het blijven pleegzorgkinderen en dat maakt het voor zowel grootouders als kleinkinderen onzeker.
Buitenlandse a

Ik vind het opvallend lage cijfers, mn de buitenlandse adoptie, ik had geen idee dat het er nog maar zo weinig waren. Ik vind het een lastig probleem moet ik eerlijk zeggen. Ik heb bewondering voor mensen die het aandurven, mijn kinderwens is nooit zo geweest dat ik adoptie als alternatief zag.
Alle reacties Link kopieren
KeaAlpine schreef:
18-01-2018 19:27
Dus als je geen kinderen kan krijgen wil je per se een kind uit een ander land adopteren, ook al is dit niet in het belang van het kind dan kinderen in eigen land helpen waar al jaren en tekort is aan pleegouders. En iedereen maar denken dat mensen het voor de kinderen doen. Marana zei niet dat pleegouderschap hetzelfde als adoptie was, maar misschien wel een goed alternatief. Dat is als je niet alleen aan je eigen belangen en behoeftes denkt. Maar als je iets wil betekenen voor kinderen in nood is pleegouderschap in eigen land wel degelijk een goed alternatief.
Het is totaal geen alternatief. Wie kinderen wil, wil eigen kinderen voor altijd met zelf de voogdij. Ze willen geen kinderhuis zijn.
Overigens is een van de grootste tegenstanders van adoptie een man die geadopteerd is door mensen met een bord voor de kop. In hun drang om goed te doen, hebben ze van allerlei verre landen kinderen weggeplukt. Hun Nederlandse (Friese) namen waren vernoemingen naar Oom A en Tante B, terwijl ze totaal geen familiegevoel hadden. Ze zijn geadopteerd zonder respect voor wie ze zijn en moesten hier gelukkige Nederlandertjes zijn.
Hij is overigens wel bijgedraaid qua opstelling en uitdrukken en heeft zich nu gericht op inhoudelijk helpen van geadopteerden met adoptieproblemen.

Wie wil gaan voor kinderen in nood is niet per definitie iemand die serieus kinderen wil/had willen adopteren.
Het is dus appels en peren vergelijken. Het een is geen alternatief voor het ander.
Alle reacties Link kopieren
tonkje schreef:
18-01-2018 18:13
Waarom zou een liefdevol gezin in eigen land niet mogelijk zijn?

Kinderen de halve wereld overslepen vind ik een aller, allerlaatste redmiddel.
Soms wel en je ziet ook steeds meer binnenlandse adoptie in veel landen.
Maar er spelen soms ook andere factoren mee dan alleen geld.
Bulgarije is bijvoorbeeld niet het armste land van de wereld en er worden binnen Bulgarije ook regelmatig kinderen geadopteerd. Echter er heerst een stigma op bepaalde handicaps (zoals bijvoorbeeld down syndroom) en bepaalde minderheden (met name Roma minderheden). Die kinderen worden binnenlands nauwelijks geadopteerd. Dat is niet alleen vanwege geld maar ook andere kwesties.

In andere landen is de infrastructuur en zorg heel slecht en is er weinig hulp voor gehandicapte kinderen. Zelfs al geef je een plaatselijk gezin geld om een extra kind op te voeden dan zal dat gezin alsnog niet altijd de mogelijkheden hebben om goed voor een gehandicapt kind te zorgen. Niet omdat ze niet willen maar omdat de infrastructuur er gewoon niet is.

Dus zeker voor kinderen van ethnische minderheden die het in eigen land moeilijk hebben, gehandicapte kinderen en kinderen uit hele arme landen is internationale adoptie soms een goede oplossing
Alle reacties Link kopieren
KeaAlpine schreef:
18-01-2018 19:27
Dus als je geen kinderen kan krijgen wil je per se een kind uit een ander land adopteren, ook al is dit niet in het belang van het kind dan kinderen in eigen land helpen waar al jaren en tekort is aan pleegouders. En iedereen maar denken dat mensen het voor de kinderen doen. Marana zei niet dat pleegouderschap hetzelfde als adoptie was, maar misschien wel een goed alternatief. Dat is als je niet alleen aan je eigen belangen en behoeftes denkt. Maar als je iets wil betekenen voor kinderen in nood is pleegouderschap in eigen land wel degelijk een goed alternatief.
Het is geen goed alternatief want het is niet hetzelfde. Althans meestal niet. Pleegouderschap is primair een tijdelijke voorziening en vaak gericht op de terugkeer van het kind naar zijn ouders. Pleegkinderen blijven meestal maar tijdelijk. Je hebt ook geen zeggenschap/voogdij over een pleegkind. Dat kan wel in sommige gevallen. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld uiteindelijk de voogdij gekregen over mijn pleegbroer. Hij is echter nooit formeel door haar geadopteerd. Dat kon niet. Pleegbroer is nooit bij ons gekomen met het idee dit is voor eeuwig. Het zou tijdelijk zijn. Het is uiteindelijk permanent geworden. Daar zaten wel jaren van onzekerheid tussen. Mijn moeder heeft ook enkele andere pleegkinderen gehad en die zijn wel weer naar huis gegaan. Mijn moeder vond dat niet heel moeilijk al miste ze de kinderen wel. Maar ze is nooit hun moeder geweest. Zo voelde ze dat ook niet. Dat was niet haar rol. Meer een soort tante.
Wat ik trouwens ook erg vind voor het kind is dat er ook adoptie ouders zijn die absoluut niet willen dat kind op zoek gaat naar zijn/haar biologische ouders. Ik vind dat je dan als adoptie ouder fout zit want de meeste mensen willen toch weten waar ze vandaan komen? Je wist als adoptie ouders dat dit waarschijnlijk ging gebeuren? Net zo erg als het land van herkomst helemaal negeren. Je hoeft bijvoorbeeld niet alles op z'n Chinees te doen als je adoptie kind uit China komt maar je kunt je adoptie kind toch wel in aanraking laten komen met de Chinese cultuur door eens bij de Chinees te eten, documentaires enzo te kijken.

En waar zijn die adoptie ouders eigenlijk bang voor? Dat het kind ineens gaat zeggen houdoe en bedankt en bij biologische ouders gaat wonen? Daar hoef je als adoptie ouders toch helemaal niet bang voor te zijn als je je kind voldoende liefde enzo hebt gegeven?
Alle reacties Link kopieren
Boekenwurm, maar wat als niet geadopteerd worden betekent dat de kans op een goed bestaan bijna nihil is? Het weeshuis heeft geen geld om de kinderen te laten studeren. Het lagere school onderwijs is op goedkope buurtschooltjes waar het niveau niet echt hoog ligt. Als ze 18 zijn, staan ze op straat. Geen familie, geen geld, geen noemenswaardige opleiding.
Het "laat ik eens een schattig weesje adopteren" verhaal...je gaat door zo'n lang traject van psychische en fysieke keuringen voor je groen licht krijgt om te mogen adopteren, dat ik denk dat dat soort mensen wel door de mand vallen. Er gaan jaren overheen voordat je daadwerkelijk een kind krijgt, en dan heb ik het nog niet eens over het totale kostenplaatje wat een adoptieprocedure kost.
    sueann schreef:
    18-01-2018 19:38
    Het is totaal geen alternatief. Wie kinderen wil, wil eigen kinderen voor altijd met zelf de voogdij. Ze willen geen kinderhuis zijn.

    Wie wil gaan voor kinderen in nood is niet per definitie iemand die serieus kinderen wil/had willen adopteren.
    Het is dus appels en peren vergelijken. Het een is geen alternatief voor het ander.
    Wie kinderen wil neemt eigen kinderen.

    Wie geen kinderen kan krijgen denkt na over alternatieven en daar kan pleegouderschap prima in passen. Wat al die mensen willen weet jij helemaal niet. Er zijn mensen die geen pleegouderschap willen, er zijn mensen die dat wel willen, omdat ze iets willen doen voor kinderen zonder goede plek. Er zijn mensen die adoptie willen, er zijn mensen die geen adoptie willen. Wie wil gaan voor kinderen in nood denkt juist over pleegouderschap na en niet per se adoptie. Het is inderdaad appels en peren, maar wel verwant. Wie geen kinderen kan krijgen en toch kinderen in hun leven wil kan óók nadenken over pleegouderschap.
    Alle reacties Link kopieren
    Olifantje89 schreef:
    18-01-2018 18:34
    (...)
    Het idee van de rijke blanke mensen die baby's/kindjes gaan redden moet volgens mij dus verdwijnen. Hier bij ons leeft dat bij sommige ook. Zo verraste een vriendin onlangs me met dat ze toch liever een schattig Afrikaans baby weesje wilde adopteren dan zwanger worden. Want er zijn al zoveel baby's op deze aarde en zoveel baby's die een warme thuis zoeken, dus zij wilde er graag eentje redden.

    Dat was de instelling in de jaren '80. Velen wilden eigen kinderen, waarvan eentje van eigen makelij en een geadopteerd. Niet zelf die tweede maken, want er zijn al zoveel mensen op de wereld, waaronder veel weeskinderen.

    Als die vriendin van je niet zelf Afrikaans is, vraag ik me af wat haar bezielt. Ze wéét toch dat de discriminatieproblemen t(vooral heoretisch) weer aan het oplaaien zijn? Ze kan zich met haar goede bedoelingen beter richten op een verweesd asielzoekerskind of een azielzoekersgezin helpen te integreren. Er wordt sowieso raar gedacht over adoptie als in: niet zwanger worden en eindeloos alternatieve wegen proberen? Waarom, dan adopteer je er toch eentje. Nou nee, een adoptiekind is niet hetzelfde als een eigen geconcipieerd kind (er zelf in voortleven) en adopteren doe je niet zomaar even. Het is lange lange weg met vernederende elementen erin.

    In de VS is er trouwens een methode dat de zwangere vrouw alvast de adoptieouders uitzoekt. En na de adoptie is er nog een tijd waarin het kind toch teruggeëist kan worden. Zo is Paul de Leeuw aan zijn adoptiekinderen gekomen. Maar ook dat ging niet vanzelf. Hij moest ervoor naar Amerika (ik meen een maand) en heeft daar geleerd voor de baby te zorgen, wat meteen een soort proeftijd was.
    Het voordeel is dat de moeder bekend is en misschien ook de vader.

    Een andere vorm van pleegkind is een ouderwetse: tienerdochter wordt zwanger, het kind wordt opgevoed als jongste lid van het gezin. Soms bewust soms ongemerkt ontstaat het idee dat de gezinsouders de ouders van die jongste zijn. Henk Westbroek vertelde dat zijn lievelingszus zijn moeder bleek te zijn. Maar hij bleef zijn grootmoeder zien als moeder, want hij was al lang volwassen toen hij dat ontdekte. In zulke gevallen zijn er natuurlijk altijd veel mensen die wel weten hoe het zit. Dat is het gênante voor zo'n kind, die het dan pas veel later ontdekt: bijna iedereen wist het en hijzelf wist van niets.
    anoniem_26602 wijzigde dit bericht op 18-01-2018 20:05
    0.08% gewijzigd
    Valia_1 schreef:
    18-01-2018 19:47
    Het is geen goed alternatief want het is niet hetzelfde. Althans meestal niet. Pleegouderschap is primair een tijdelijke voorziening en vaak gericht op de terugkeer van het kind naar zijn ouders. Pleegkinderen blijven meestal maar tijdelijk. Je hebt ook geen zeggenschap/voogdij over een pleegkind. Dat kan wel in sommige gevallen. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld uiteindelijk de voogdij gekregen over mijn pleegbroer. Hij is echter nooit formeel door haar geadopteerd. Dat kon niet. Pleegbroer is nooit bij ons gekomen met het idee dit is voor eeuwig. Het zou tijdelijk zijn. Het is uiteindelijk permanent geworden. Daar zaten wel jaren van onzekerheid tussen. Mijn moeder heeft ook enkele andere pleegkinderen gehad en die zijn wel weer naar huis gegaan. Mijn moeder vond dat niet heel moeilijk al miste ze de kinderen wel. Maar ze is nooit hun moeder geweest. Zo voelde ze dat ook niet. Dat was niet haar rol. Meer een soort tante.
    Ik ga uit van de nood van het kind en niet van wat welvarende mensen in het westen willen (huisje, boompje, beestje). Tsja, als je alleen zo'n kind wil voor je eigen behoefte dan moet je geen pleegouder worden, nee. Als je iets wil doen voor kinderen in nood kun je misschien beter pleegouderschap in eigen land overwegen dan adoptie uit het buitenland.

    Ik weet prima hoe pleegouderschap in elkaar zit, het is helaas een hele tijd een groot onderdeel van mijn werk geweest. Niemand zei dat adoptie en pleegouderschap hetzelfde waren.
    Alle reacties Link kopieren
    sakamanga schreef:
    18-01-2018 19:56
    Boekenwurm, maar wat als niet geadopteerd worden betekent dat de kans op een goed bestaan bijna nihil is? Het weeshuis heeft geen geld om de kinderen te laten studeren. Het lagere school onderwijs is op goedkope buurtschooltjes waar het niveau niet echt hoog ligt. Als ze 18 zijn, staan ze op straat. Geen familie, geen geld, geen noemenswaardige opleiding.
    Het "laat ik eens een schattig weesje adopteren" verhaal...je gaat door zo'n lang traject van psychische en fysieke keuringen voor je groen licht krijgt om te mogen adopteren, dat ik denk dat dat soort mensen wel door de mand vallen. Er gaan jaren overheen voordat je daadwerkelijk een kind krijgt, en dan heb ik het nog niet eens over het totale kostenplaatje wat een adoptieprocedure kost.
    Ik ben op de hoogte van het kostenplaatje dat de laatste jaren wel erg hoog is geworden.
    De meeste zo niet alle adoptiekinderen komen uit een weeshuis deze worden in 99% gesteund door vaak de adoptieouders. Als deze weeshuizen nu eens dat geld in scholing stopten ik ken voorbeelden genoeg maar wil geen reclame maken.
    Verder zou ik pleiten om het draagmoederschap niet af te keuren, een gezin is toc de toekomst voor de wereld!
    Alle reacties Link kopieren
    KeaAlpine schreef:
    18-01-2018 19:27
    Dus als je geen kinderen kan krijgen wil je per se een kind uit een ander land adopteren, ook al is dit niet in het belang van het kind dan kinderen in eigen land helpen waar al jaren en tekort is aan pleegouders. En iedereen maar denken dat mensen het voor de kinderen doen. Marana zei niet dat pleegouderschap hetzelfde als adoptie was, maar misschien wel een goed alternatief. Dat is als je niet alleen aan je eigen belangen en behoeftes denkt. Maar als je iets wil betekenen voor kinderen in nood is pleegouderschap in eigen land wel degelijk een goed alternatief.
    Maar mensen die zelf kinderen kunnen krijgen, doen dat toch ook niet voor die kinderen, maar omdat ze dat zelf zo graag willen?
    En daar valt natuurlijk ook over na te denken.

    Een kinderwens gaat niet met idealisme gepaard. De wereld zit niet te wachten om nog meer kinderen en mensen.
    Marana-- schreef:
    18-01-2018 17:28
    Of ze gaan het eindelijk eens lokaal oppakken, waartoe nu geen noodzaak is. Al is de vraag in hoeverre dat daar goed geregeld kan worden...

    Het aantal kinderen dat in Nederland wordt geadopteerd, daalt al jaren. Zo werden in 2005 nog 1185 kinderen geadopteerd, maar in 2015 slechts 304. Daarnaast zijn kinderen gemiddeld ouder op moment van adoptie en zijn het steeds vaker kinderen met een 'special need'. Dat wil zeggen dat zij een medische aandoening hebben of een verhoogd risico op een beperking hebben. (uit het gelinkte artikel)

    En volgens https://adoptie.nl/adoptie/
    Binnenlandse adoptie komt in Nederland niet vaak meer voor. De laatste jaren worden ongeveer vijftien kinderen per jaar ter adoptie afgestaan.


    Ik vind het opvallend lage cijfers, mn de buitenlandse adoptie, ik had geen idee dat het er nog maar zo weinig waren. Ik vind het een lastig probleem moet ik eerlijk zeggen. Ik heb bewondering voor mensen die het aandurven, mijn kinderwens is nooit zo geweest dat ik adoptie als alternatief zag.
    Lijkt me heerlijk als je zo naief bent.
    Boekenwurm2016 schreef:
    18-01-2018 19:11
    Ben tegen adoptie, je hoeft maar naar het programma Spoorloos te kijken hoe vaak het verkeerd gaat. Waarom kan een echtpaar niet accepteren dat ze geen kinderen kunnen krijgen. Trouwens beide onvruchtbaar....🤔 komt dat vaak voor? Is de man het dan kun je aan een donor denken. En er zijn tegenwoordig veel methodes om de vrouw zwanger te maken. Zels eiceldonatie bestaat. Een kind hoort in zijn land van geboorte, een klein zielig Afrikaans weesje adopteren zoals ik hier las is een foute instelling, stuur dan geld!
    Het nieuwsgierig zijn naar je afkomst of ouders zegt toch helemaal niks over het gelukkig(er) zijn bij de adoptieouders.
    Alle reacties Link kopieren
    Lucifermiauww schreef:
    18-01-2018 20:44
    Het nieuwsgierig zijn naar je afkomst of ouders zegt toch helemaal niks over het gelukkig(er) zijn bij de adoptieouders.
    Nee, dat staat daar helemaal los van.
    iones schreef:
    18-01-2018 20:39
    Maar mensen die zelf kinderen kunnen krijgen, doen dat toch ook niet voor die kinderen, maar omdat ze dat zelf zo graag willen?
    En daar valt natuurlijk ook over na te denken.

    Een kinderwens gaat niet met idealisme gepaard. De wereld zit niet te wachten om nog meer kinderen en mensen.
    Zelf kinderen krijgen is een natuurlijk proces. Gezien we tegenwoordig veel meer te bepalen hebben daarin is het wellicht een egoïstische keuze, je probeert zwanger te worden omdat je (over het algemeen) zelf een kind wil. Als je geen kinderen blijkt te kunnen krijgen is het nemen van een ander kind wel een hele stap verder. Ik vind het bizar dat je je benadeeld zou voelen omdat je geen mogelijkheid meer hebt om een kind te nemen wanneer internationale adoptie verboden zou worden als dat beter is voor die kinderen. Dit is toch heel wat anders dan zelf zwanger worden? Snap je dit serieus niet? Adoptie moet er niet zijn om volwassen mensen hun zin te geven. Adoptie moet in het belang van het kind zijn.
    KeaAlpine schreef:
    18-01-2018 20:01
    Ik ga uit van de nood van het kind en niet van wat welvarende mensen in het westen willen (huisje, boompje, beestje). Tsja, als je alleen zo'n kind wil voor je eigen behoefte dan moet je geen pleegouder worden, nee. Als je iets wil doen voor kinderen in nood kun je misschien beter pleegouderschap in eigen land overwegen dan adoptie uit het buitenland.

    Ik weet prima hoe pleegouderschap in elkaar zit, het is helaas een hele tijd een groot onderdeel van mijn werk geweest. Niemand zei dat adoptie en pleegouderschap hetzelfde waren.


    Inderdaad KeaAlpine. Ik heb nergens gezegd dat het hetzelfde is, maar het is de overweging waard als je wat wilt betekenen voor kinderen in nood.


    Ik ken meerdere mensen die een pleegkind hebben opgenomen in het eigen gezin, en binnen die gezinnen voelt het gewoon als een broer/zus voor de andere kinderen, als een eigen kind voor de ouders. En ik ken pleegouders die kinderen tijdelijk opvangen en daar heel veel voor betekenen.


    Ik vind de insteek van TO en enkele anderen bizar. Gaat het je dan zo om je 'eigen kind' hebben? En het recht dat je daarop zou hebben?
    Lucifermiauww schreef:
    18-01-2018 20:43
    Lijkt me heerlijk als je zo naief bent.


    Je hebt de zin daarna niet gelezen?
    KeaAlpine schreef:
    18-01-2018 20:48
    Zelf kinderen krijgen is een natuurlijk proces. Gezien we tegenwoordig veel meer te bepalen hebben daarin is het wellicht een egoïstische keuze, je probeert zwanger te worden omdat je (over het algemeen) zelf een kind wil. Als je geen kinderen blijkt te kunnen krijgen is het nemen van een ander kind wel een hele stap verder. Ik vind het bizar dat je je benadeeld zou voelen omdat je geen mogelijkheid meer hebt om een kind te nemen wanneer internationale adoptie verboden zou worden als dat beter is voor die kinderen. Dit is toch heel wat anders dan zelf zwanger worden? Snap je dit serieus niet? Adoptie moet er niet zijn om volwassen mensen hun zin te geven. Adoptie moet in het belang van het kind zijn.


    :worship:

    Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
    Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

    Terug naar boven