Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Coronaperikelen, stel ik me aan?
donderdag 21 mei 2020 16:40
Goedemiddag iedereen,
Morgen zouden mijn ouders bij mij en mijn dochtertje langskomen. Ontzettend leuk, omdat we elkaar de laatste maanden maar 2 keer gezien hebben. Dochtertje had er al heel veel zin in, we hadden de afspraak al zo'n anderhalf week geleden gemaakt. Omdat ik in een sterke risicogroep val voor het Coronacrisis en buiten mijn vriend en dochter om al maanden niemand zie, keek ik erg uit naar deze afspraak. Voorlopig moet ik deze levensstijl de komende maanden vol blijven houden van mijn artsen dus ik weet ook niet precies wanneer het gaat veranderen.
Nu vertelt mijn moeder vandaag dat ze vanavond bij mijn zusje gaan eten, ze zijn vandaag uitgenodigd. Zusje heeft ook een dochtertje. Hartstikke leuk zou je denken, maar ze werkt in een ziekenhuis waar tot 1,5 week geleden nog corona bij patiënten voorkwam. Het voelt voor mij, ondanks de zorgvuldigheid die ze toepassen (niet knuffelen, afstand houden) niet helemaal prettig als ze dag daarna bij mij komen. Ik vertelde dit en toen zei mijn moeder 'wil je dan dat we het bezoek aan jou uitstellen?' dit viel bij mij verkeerd, want al 1,5 week staat onze afspraak en mijn dochtertje verheugd zich er ook al die tijd op, terwijl mijn zusje vanmiddag pas met de uitnodiging kwam. Ik begrijp dat het een lastige situatie is en dat het roeien met de riemen die je hebt is. Daarna bleek dat mijn moeder almeteen ja op de uitnodiging had gezegd en pas daarna dacht 'o, nog wel even met Selien overleggen wat ze er van vindt'. Ik voel me buitenspel gezet en ook niet in een fijne positie gezet. Als ik zeg dat ik het liever niet heb dan wordt het etentje afgezegd en heeft mijn zusje de spullen voor niets in huis gehaald, of ze komen niet bij mij met teleurstelling voor dochter als gevolg. Ook vind ik het raar dat m'n moeder als eerste oppert de afspraak met mij dan maar te verzetten terwijl die al 1,5 week staat. Ik wil geen stampei maken maar ik voel me best verdrietig en teleurgesteld
Morgen zouden mijn ouders bij mij en mijn dochtertje langskomen. Ontzettend leuk, omdat we elkaar de laatste maanden maar 2 keer gezien hebben. Dochtertje had er al heel veel zin in, we hadden de afspraak al zo'n anderhalf week geleden gemaakt. Omdat ik in een sterke risicogroep val voor het Coronacrisis en buiten mijn vriend en dochter om al maanden niemand zie, keek ik erg uit naar deze afspraak. Voorlopig moet ik deze levensstijl de komende maanden vol blijven houden van mijn artsen dus ik weet ook niet precies wanneer het gaat veranderen.
Nu vertelt mijn moeder vandaag dat ze vanavond bij mijn zusje gaan eten, ze zijn vandaag uitgenodigd. Zusje heeft ook een dochtertje. Hartstikke leuk zou je denken, maar ze werkt in een ziekenhuis waar tot 1,5 week geleden nog corona bij patiënten voorkwam. Het voelt voor mij, ondanks de zorgvuldigheid die ze toepassen (niet knuffelen, afstand houden) niet helemaal prettig als ze dag daarna bij mij komen. Ik vertelde dit en toen zei mijn moeder 'wil je dan dat we het bezoek aan jou uitstellen?' dit viel bij mij verkeerd, want al 1,5 week staat onze afspraak en mijn dochtertje verheugd zich er ook al die tijd op, terwijl mijn zusje vanmiddag pas met de uitnodiging kwam. Ik begrijp dat het een lastige situatie is en dat het roeien met de riemen die je hebt is. Daarna bleek dat mijn moeder almeteen ja op de uitnodiging had gezegd en pas daarna dacht 'o, nog wel even met Selien overleggen wat ze er van vindt'. Ik voel me buitenspel gezet en ook niet in een fijne positie gezet. Als ik zeg dat ik het liever niet heb dan wordt het etentje afgezegd en heeft mijn zusje de spullen voor niets in huis gehaald, of ze komen niet bij mij met teleurstelling voor dochter als gevolg. Ook vind ik het raar dat m'n moeder als eerste oppert de afspraak met mij dan maar te verzetten terwijl die al 1,5 week staat. Ik wil geen stampei maken maar ik voel me best verdrietig en teleurgesteld
zaterdag 23 mei 2020 20:59
Ik snap je TO. Het gaat er om dat je niet serieus wordt genomen.
We lopen allemaal een klein (soms ingecalculeerd en soms is het gewoon niet anders) risico. Maar dat betekent niet dat we er onnodig nog meer gaan nemen. Ik geef ook mijn grenzen duidelijk aan en daar vinden mijn ouders ook wat van. Ik heb daar echt lang mee geworsteld en mij afgevraagd of het wel fair was allemaal. Maar ik sta er echt achter. Ik heb ook een kind met een aandoening die extra vatbaar is. En ja mijn man en ik werken ook buitenshuis. We weten dat we dus altijd een klein risico lopen maar wel enigszins controleerbaar. Plus wij lopen in 1 rechte lijn als we uit ons werk komen naar de kraan, daarna naar de douche, kleding in de 60 graden was en dan pas naar beneden. Dat kunnen we niet aan mijn ouders vragen en ik weet ook niet hoe groot hun bubbel ondertussen is en wie zij zien en hoe zij buitenshuis met de regels omgaan. Dat wordt mij veel te oncontroleerbaar en dus kies ik daar niet voor. Dat stuit op enorm veel onbegrip. Tot op de dag van vandaag.
We lopen allemaal een klein (soms ingecalculeerd en soms is het gewoon niet anders) risico. Maar dat betekent niet dat we er onnodig nog meer gaan nemen. Ik geef ook mijn grenzen duidelijk aan en daar vinden mijn ouders ook wat van. Ik heb daar echt lang mee geworsteld en mij afgevraagd of het wel fair was allemaal. Maar ik sta er echt achter. Ik heb ook een kind met een aandoening die extra vatbaar is. En ja mijn man en ik werken ook buitenshuis. We weten dat we dus altijd een klein risico lopen maar wel enigszins controleerbaar. Plus wij lopen in 1 rechte lijn als we uit ons werk komen naar de kraan, daarna naar de douche, kleding in de 60 graden was en dan pas naar beneden. Dat kunnen we niet aan mijn ouders vragen en ik weet ook niet hoe groot hun bubbel ondertussen is en wie zij zien en hoe zij buitenshuis met de regels omgaan. Dat wordt mij veel te oncontroleerbaar en dus kies ik daar niet voor. Dat stuit op enorm veel onbegrip. Tot op de dag van vandaag.
zondag 24 mei 2020 08:28
blauwebessensap schreef: ↑23-05-2020 20:59Ik snap je TO. Het gaat er om dat je niet serieus wordt genomen.
We lopen allemaal een klein (soms ingecalculeerd en soms is het gewoon niet anders) risico. Maar dat betekent niet dat we er onnodig nog meer gaan nemen. Ik geef ook mijn grenzen duidelijk aan en daar vinden mijn ouders ook wat van. Ik heb daar echt lang mee geworsteld en mij afgevraagd of het wel fair was allemaal. Maar ik sta er echt achter. Ik heb ook een kind met een aandoening die extra vatbaar is. En ja mijn man en ik werken ook buitenshuis. We weten dat we dus altijd een klein risico lopen maar wel enigszins controleerbaar. Plus wij lopen in 1 rechte lijn als we uit ons werk komen naar de kraan, daarna naar de douche, kleding in de 60 graden was en dan pas naar beneden. Dat kunnen we niet aan mijn ouders vragen en ik weet ook niet hoe groot hun bubbel ondertussen is en wie zij zien en hoe zij buitenshuis met de regels omgaan. Dat wordt mij veel te oncontroleerbaar en dus kies ik daar niet voor. Dat stuit op enorm veel onbegrip. Tot op de dag van vandaag.
Wat apart.
Een week geleden schreef je hele andere dingen, maar nu werk je weer?
maandag 25 mei 2020 17:49
UIteindelijk is de afspraak niet doorgegaan. Moeder is bij zusje wezen eten. Heeft wel haar excuus aangeboden, zei dat het dom was etc. We praten wel weer maar hebben geen nieuwe afspraak gemaakt, vind dat zij daar wel mee mag komen maar tot nu toe niks van gekomen.. Ondertussen heeft ze nl ook weer op dochtertje van zusje gepast, dus misschien sowieso beter om dan ook weer 2 weken te wachten
maandag 25 mei 2020 18:30
Maar heb je wel gezegd wat dit met jou doet en hoe jij de situatie ziet? Want het kan best dat jou moeder niet eens doorheeft waar jij mee zit.
Voor mij klinkt het nu alsof je vooral in de slachtofferrol wil blijven zitten en er niet iets aan wil doen. Maar dat is gewoon hoe het hier op mij overkomt, weet niet of het echt zo is.
Voor mij klinkt het nu alsof je vooral in de slachtofferrol wil blijven zitten en er niet iets aan wil doen. Maar dat is gewoon hoe het hier op mij overkomt, weet niet of het echt zo is.
maandag 25 mei 2020 18:44
Ja dat heb ik zeker wel gedaan. Ze zei daarop dat ze het echt niet gedaan had en bedoelde om me te kwetsen. Het was opzich wel een prima gesprek hoor.chocolol schreef: ↑25-05-2020 18:30Maar heb je wel gezegd wat dit met jou doet en hoe jij de situatie ziet? Want het kan best dat jou moeder niet eens doorheeft waar jij mee zit.
Voor mij klinkt het nu alsof je vooral in de slachtofferrol wil blijven zitten en er niet iets aan wil doen. Maar dat is gewoon hoe het hier op mij overkomt, weet niet of het echt zo is.
dinsdag 26 mei 2020 17:42
Selina88 schreef: ↑25-05-2020 17:49UIteindelijk is de afspraak niet doorgegaan. Moeder is bij zusje wezen eten. Heeft wel haar excuus aangeboden, zei dat het dom was etc. We praten wel weer maar hebben geen nieuwe afspraak gemaakt, vind dat zij daar wel mee mag komen maar tot nu toe niks van gekomen.. Ondertussen heeft ze nl ook weer op dochtertje van zusje gepast, dus misschien sowieso beter om dan ook weer 2 weken te wachten
Lekker bezig. Je hebt er stelselmatig overheen gelezen dat ze je niet eens had kunnen besmetten al zou ze door je zusje besmet worden? Je hebt die opmerkingen in elk geval vakkundig genegeerd, klinkt alsof het vele malen meer om een irrationeel principe gaat dan om de realiteit. Dat zal de relatie met je moeder (en anderen?) zeker niet ten goede komen.
